PRZEWODNIK PO BAHRAJNIE

Co warto zobaczyć w Bahrajnie

Bahrajn to wyspiarski kraj o bogatej, liczącej tysiące lat historii, który oferuje wyjątkową mieszankę wycieczek kulturalnych, rozrywki i rekreacji. W regionie pierwsze państwo istniało już w trzecim tysiącleciu pne. W różnych okresach historii ziemie te należały do królestwa Sasanidów, kalifatu arabskiego, Portugalii i Iranu. Naród był przez pewien czas pod brytyjskim protektoratem. Wszystkie te fazy historyczne odcisnęły swoje piętno na krajobrazie kraju. Dlatego jest tu wiele interesujących atrakcji.

Według wielu archeologów na wyspach kiedyś znajdowało się państwo Dilmun. Sumerowie uważali to za początek cywilizacji. Qal'at al-Bahrain to miejsce, w którym znajdują się pozostałości tej starożytnej kultury. Naukowcy odkryli prawie 4000-letnie ulice, świątynie, sklepy i pałace zakopane pod licznymi warstwami kulturowymi, w tym portugalskim zamkiem. Dziś wykopaliska trwają. Obecnie dostępna jest mniej więcej jedna czwarta regionu. Na szczycie wzgórza stoi portugalski zamek Qal’at al-Burughal. Pochodzi z XVII wieku. Fortyfikacja jest nadal w nienaruszonym stanie.

Na północy znajduje się kilka regionów zawierających rozległe nekropolie cywilizacji Umm Al Nar z epoki brązu. To największe starożytne nekropolie, które przetrwały do naszych czasów. Kamienne grobowce mają średnicę od 4,5 do 9 metrów i wysokość od 1 do 2 metrów. W grobowcach odkryto ceramikę, kamienne lub muszlowe pieczęcie, broń i artefakty z kości. Ponad sto tysięcy tych grobowców znajduje się na terytorium Bahrajnu. Świątynia Manama Saar i przylegające do niej grobowce pochodzą z tego samego okresu historycznego.

Portugalczycy wznieśli także fort Abu Mahir. Jest to jedna z wielu fortyfikacji chroniących szlaki handlu morskiego. Fortyfikacja jest w złym stanie. Jednak muzeum jest dostępne na jego terenie. Oprócz historii budowli można również poznać historię wydobywania pereł w Bahrajnie.

Shajarat al-Hayat, często nazywane Drzewem Życia, to około 400-letnie drzewo. Zaskakujące jest to, że rośnie niezależnie na pustyni. Liczne opowieści i przypuszczenia przerastają lokalizację. Jest uważane za ostatnie drzewo w ogrodzie Eden. Dodatkowo zakłada się, że podziemna rzeka odżywia swoje korzenie. Drzewo należy do podgatunku Mimosa gatunku Prosopis cineraria. Drzewa te mogą tolerować temperatury do 50 stopni Fahrenheita bez konieczności dużej ilości wody. Może również przetrwać na słonych glebach. Jego korzenie sięgają dużych głębokości (kilkadziesiąt metrów) i są w stanie wchłonąć nawet najmniejsze ilości wody. Liście pochłaniają wilgoć z otoczenia.

Fort Arad został zbudowany w XV wieku w celu obrony wyspy Muharraq. Został zbudowany w stylu arabskich fortyfikacji. Fort jest kwadratowy i zwarty. Na jego czterech rogach znajdują się cylindryczne wieże. Fort doskonale nadawał się do obrony wybrzeża i obserwacji. Niedawno przeprowadzono masową przebudowę. Nocą zabytkowe fortyfikacje są oświetlone. To zapierający dech w piersiach widok. Fort Riffa został zbudowany w 1812 roku. Jednak niektórzy archeolodzy datują jego powstanie na XVII wiek. Cytadela była domem szejka Salmana bin Ahmeda. Znajdowały się tam inne agencje rządowe. W twierdzy urodził się Isa ibn Ali Al Khalifa, jeden z władców Bahrajnu.

Rezydencja Isa ibn Ali Al Khalifa jest doskonałym przykładem rezydencji królewskiej. Jest zbudowany w klasyczny arabski sposób. Rezydencja posiada system chłodzenia. To wieża wiatrowa, która dostarczała do budynku zimne powietrze. Wieża została zamknięta na zimę. Wnętrza zdobią łuki, drewniane meble, drzwi, sufity i witraże.

Meczet al-Fatih jest jednym z największych na świecie. Główna kopuła składa się z włókna szklanego. To prawdziwe arcydzieło inżynierii. Struktura jest nowoczesna. W 1987 roku zakończono jego budowę. Wejście jest zablokowane w piątki (święto muzułmańskie) i inne święta religijne. Meczet Al-Khamis jest najstarszą budowlą religijną w kraju. Uważa się, że pierwszy kamień węgielny pod świątynię położono w VII wieku. Meczet był wielokrotnie odnawiany. Najwcześniejsze jego elementy pochodzą z XIV wieku. Jako mihrab zastosowano płytę z XII wieku (nisza wskazująca kierunek, w którym znajduje się Mekka).

Little India to dzielnica w Manamie, która bardziej przypomina Delhi niż stolicę Bahrajnu. Tutaj znajduje się Świątynia Kryszny. Jest starszy niż dwieście lat. Istnieje wiele zabytkowych drewnianych domów wykonanych z indyjskiego drewna, sklepów z pamiątkami i kawiarni. Naturalną atrakcją są mini kaniony w Al-Bahar. Niesamowicie ukształtowane złote formacje skalne, które stanowią zimowe schronienie dla wielu ptaków.

Wahooo jest jednym z najbardziej innowacyjnych i nowoczesnych parków wodnych na Bliskim Wschodzie. Jego powierzchnia przekracza 15 000 metrów kwadratowych. Korzystając z gier, przejażdżek, zjeżdżalni i basenów, park wodny przyciąga miliony ludzi. Styl projektu parku wodnego to „subtropikalny raj”. W jego centrum stoi szkuner na kotwicy. To wspaniałe miejsce dla osób w każdym wieku. W parku odbywa się 30% imprez plenerowych i 70% imprez halowych. Zapewnia to przyjemne zwiedzanie niezależnie od pogody. Ponadto, dzięki lokalizacji parku wodnego w centrum miasta, goście będą mogli spacerować po licznych sklepach. Będziesz miał okazję poświęcić kilka godzin na zakupy lub posiłek w restauracji serwującej dania kuchni regionalnej.

Ptasie Królestwo Azji to siedlisko zarządzane w wyjątkowy sposób. Żyje tu ponad siedemdziesiąt gatunków ptaków z całego świata. Jest tu 500 pracowników. Niektóre z tych gatunków są zagrożone. Aby pomóc w ich ochronie, są starannie produkowane i hodowane w niewoli w Ptasim Królestwie Azji. Otoczenie zostało opracowane nie tylko po to, aby urzekać i bawić całą rodzinę, ale także aby zapewnić dzieciom i ich rodzicom edukacyjny rodzaj nauki. Wędrując po tych labiryntach, turyści będą mogli zrobić piękne zdjęcia i przeżyć wspaniałe emocje.

Forty w Bahrajnie

Fort Arad

Arad Fort, Road No 4233, Arad, Bahrain

Fort Arad jest doskonałym przykładem omańskiej konstrukcji wojskowej od końca XV do początku XVI wieku. Fort ten odgrywał znaczącą rolę w obronie Bahrajnu przed rabusiami na przestrzeni wieków, chociaż nie jest jasne, kiedy został zbudowany. Fort, który został odrestaurowany w latach 80. XX wieku przy użyciu wyłącznie oryginalnych materiałów, jest atrakcyjnie oświetlony nocą i odbywają się w nim okresowe festyny.

Bahrajn fort i muzeum

Seef Area Karbabad, Capital Governorate

Zlokalizowany w Seef i dawniej znany jako Portugal Port, Fort Bahrajnu lub „Qal'at al-Bahrain” ma powierzchnię 180 000 stóp kwadratowych. Od 2300 pne do XVI wieku fort był zamieszkany. Fort znajdował się w stolicy cywilizacji Dilmun i został nazwany na cześć Qal’at al-Burtughal.

Wykopaliska fortu ujawniają, że pełnił on funkcje mieszkalne, publiczne, handlowe, religijne i wojskowe. Wykopaliska archeologiczne ujawniły kilka narzędzi i artefaktów, w tym pieczęcie Dilmun Stamp, sprzęt rybacki oraz statki do gotowania i transportu żywności z Omanu i Mezopotamii. Fort Bahrajnu, jedno z trzech miejsc światowego dziedzictwa UNESCO w Bahrajnie, to imponujący budynek, który honoruje głęboko zakorzenioną historię Bahrajnu.

Szejk Salman Bin Ahmed Al Fateh Fort

Sheikh Salman Bin Ahmed Al Fateh Fort, Road No 368, Riffa

Ze względu na swoje położenie w Riffa Fort Sheikh Salman bin Ahmed Al-Fateh jest również znany jako Fort Riffa. To historyczne miejsce jest świadkiem jednego z najważniejszych momentów w historii Bahrajnu; Al Khalifas, rodzina panująca w Bahrajnie, została upamiętniona we wspaniałej architekturze.

Dowiedz się o rodzinie Al Khalifa dzięki starannie dobranym wystawom przedstawiającym ich drzewo genealogiczne, przedmioty osobiste i ulubione rozrywki. Dodatkowo w forcie znajduje się Saffron Café, z której roztacza się widok na malowniczą dolinę Al-Haniniya.

Muzea w Bahrajnie

Muzeum Narodowe Bahrajnu

15 grudnia 1988 r. Muzeum Narodowe Bahrajnu zostało zainaugurowane przez nieżyjącego już Amira, HH Shaikh Isa Bin Salman Al-Khalifa. Uważane było za jedno z najbardziej prestiżowych tego typu muzeów w rejonie Zatoki Perskiej. Muzeum Narodowe Bahrajnu jest obecnie jednym z najważniejszych zabytków kultury na wyspie.

Wyjątkowy budynek, wymyślony i zaprojektowany przez Krohna i Hartviga Rasmussenów, ma elewację z białego trawertynu i jest strategicznie usytuowany na sztucznym półwyspie z widokiem na wyspę Muharrak. Kompleks muzealny składa się z dwóch połączonych ze sobą budynków o łącznej powierzchni około 20 000 metrów kwadratowych. Główna konstrukcja obejmuje stałą powierzchnię ekspozycyjną, sale wystaw czasowych, galerię sztuki, salę wykładową, kawiarnię i sklep z pamiątkami. W budynku administracyjnym mieszczą się biura administracyjne, kuratorskie pokoje badawcze, laboratoria konserwatorskie, konstrukcja ekspozycyjna i magazyny zbiorów.

W muzeum zachowało się 6000 lat historii Bahrajnu. Halls of Graves, Dilmun, Tylos i islam, zwyczaje i tradycje, tradycyjne zawody i rzemiosło oraz dokumenty i rękopisy ożywiają historię Bahrajnu. Wielkie foyer zapewnia wejście do sal wystawowych na parterze i pierwszym piętrze, które znajdują się na parterze i pierwszym poziomie. Foyer to ogromna dramatyczna przestrzeń, zaakcentowana naturalnymi promieniami świetlnymi, w której znajduje się wystawa „Inwestowanie w kulturę”.

Meczety w Bahrajnie

Wielki Meczet Al Fateh

Al Fateh Grand Mosque, Awal Avenue Corner Al Fatih Highway

Wielki Meczet Al Fateh jest największym meczetem w Bahrajnie i jednym z największych na świecie. Został zbudowany w 1987 roku pod patronatem nieżyjącego już szejka Isy bin Salmana Al Khalifa i otrzymał imię Ahmed Al Fateh. Meczet może pomieścić do 7000 wiernych i jest zwieńczony największą na świecie kopułą z włókna szklanego. Jego ściany są wspaniale ozdobione kaligrafią Kufic.

Meczet Al Khamis

Bilad Al Qadim, Sheikh Salman Highway

Meczet Al Khamis, zbudowany w 692 r. n.e., jest jednym z najwcześniejszych meczetów w świecie arabskim. Przebudowany w XIV i XV wieku, jego założenie datuje się na XI wiek.

Podczas jego naprawy do historycznej islamskiej struktury dodano identyczne bliźniacze minarety, dzięki czemu można ją natychmiast zidentyfikować.

Przynęta al Koran

Building No.17, Road No.1901, Diplomatic Area, Manama.

To prestiżowe muzeum mieści dużą kolekcję rękopisów i pism Koranu z VII wieku w budynku ozdobionym arabskim pismem. Istnieje kilka kopii Koranu, które same w sobie są dziełami sztuki. Niektóre mniejsze kopie są na tyle małe, że mieszczą się w dłoni, a frazy Koranu zostały nawet wyryte na ziarnach ryżu. Oprócz znaczącej kolekcji historycznej w przestrzeni wystawienniczej Bait al Quran często odbywają się różnorodne wystawy sztuki, a także mały meczet, znakomita biblioteka i miejsce do nauki islamu.

Parki w Bahrajnie

Bahrajn to nowe doświadczenie dla globalnej społeczności. Określenie „kraina kontrastów” może być nadużywane. Jednak podróżnicy postrzegają ten naród jako pojedynczą perłę w centrum oceanów. Na tle ponurej księżycowej scenerii, bardziej sprzyjającej wyścigom wielbłądów niż dobrze dostrojonym samochodom wypełnionym najnowocześniejszą technologią, spektakularny projekt krajobrazu jest siłą architektoniczną. Kraj ma powierzchnię 700 kilometrów kwadratowych. Ma około 161 kilometrów wybrzeża. Największe wyspy to Muharraq, Sitrah, Umm a Nasan i Grupa Hawar.

Bahrajn jest często określany jako „Brama do Zatoki Perskiej”, co jest widoczne w różnorodności i tolerancji populacji. Językiem urzędowym jest tutaj arabski. Jednak język angielski jest często używany w biznesie i jest wymagany w szkołach. Ze względu na dużą liczbę emigrantów mieszkających w Bahrajnie, inne języki, takie jak perski i urdu, są używane zarówno na tradycyjnych, jak i nowoczesnych rynkach. Geolodzy odkryli ropę naftową w 1932 roku. Było to pierwsze odkrycie „czarnego złota” po arabskiej stronie Zatoki Perskiej.

Dawno, dawno temu ta maleńka wyspa była bujnym, żyznym, zielonym sanktuarium. Fundamentem narodu było bogactwo źródeł, z których kilka nadal istnieje na terenie starożytnej cywilizacji Dilmun, znanej z produktów roślinnych i wiedzy rolniczej. Urbanizacja i rekultywacja gruntów na przestrzeni wielu pokoleń spowodowały, że kraj coraz bardziej upodabnia się do sąsiadów z Zatoki Perskiej: suchy, nienadający się do produkcji większości upraw rolnych.

Park Księcia Khalify bin Salmana jest wspaniały. Na jego terenie znajduje się jezioro, alejki, restauracje, centra handlowe, prywatne tereny rekreacyjne oraz bogata roślinność. Ten park o powierzchni 80 tysięcy metrów kwadratowych powstał kosztem około sześciu milionów dinarów. Jest to jeden z największych parków w Bahrajnie. W parku można również wypożyczyć łyżwy, rowery wodne i rowery. Udogodnienia na miejscu obejmują plac zabaw, przejażdżki i pokój gier z cymbergajem. Posiłek można zjeść w restauracji Chai & Chapati lub w restauracji Koffiatto w wieży z 360-stopniowym widokiem na jezioro.

Lata w Bahrajnie są szczególnie gorące. Temperatury zimą rzadko spadają poniżej 17 stopni Celsjusza. Nie pada tu często. Spadają głównie zimą. W regionie tym występuje niewiele żyznych gleb. Jedynie 8% gruntów jest użytkowanych rolniczo. Tutaj również występuje problem ze słodką wodą. Roślinność i dzika przyroda na wyspach nie są szczególnie bogate. Istnieje 195 gatunków roślin, 17 gatunków ssaków, 14 gatunków gadów i jeden gatunek płazów. Tutaj zimuje wiele ptaków wędrownych. Niektóre gatunki ptaków gnieżdżą się na wyspach. Liczne gatunki roślin Bahrajnu są dobrze przystosowane do gleb pustynnych i słonych. Są w stanie czerpać wodę z ogromnych głębokości i pochłaniać wilgoć z powietrza. Wyspy zamieszkuje kilka ogromnych zwierząt. Wśród nich jest gazela piaskowa. Występują tu także jeżowce, zające arabskie i mangusty indyjskie. Pustynie są domem dla wielu gatunków nietoperzy.

Bahrajn jest jednym z nielicznych krajów Zatoki Perskiej zaangażowanych w ochronę środowiska. Al Areen Wildlife Park został założony w 1976 roku w celu ochrony wyjątkowej różnorodności biologicznej regionu. Oprócz rodzimych roślin i zwierząt Bahrajnu występują tu także przedstawiciele fauny Afryki i Azji. W parku występuje ponad 100 000 gatunków roślin, 45 gatunków zwierząt i 82 gatunki ptaków. Wiele gatunków jest zagrożonych. Ta lista obejmuje oryksa arabskiego, geparda południowoafrykańskiego, jaszczurkę stepową, gazelę perską, springboka i afrykańskiego dzikiego psa. Polityka parku stawia na pierwszym miejscu ochronę unikalnych gatunków, odtwarzanie zagrożonych populacji zwierząt oraz hodowlę zwierząt w niewoli. Otwarta dla publiczności jest część parku. Co roku odwiedza go około 200 000 gości. Teren rekreacyjny jest niedostępny dla publiczności. Jest odwiedzany przez lekarzy weterynarii, personel parku i różnych specjalistów.

W Zatoce Perskiej znajduje się Archipelag Hawar. Wyspy są prawie wyludnione. Kiedyś te tereny zamieszkiwało plemię Beduinów. Dziś jednak ich wioski są opuszczone. Na wyspach pozostał tylko posterunek policji i hotel. Wymagana jest specjalna licencja połowowa. Wyspy są domem dla wielu gatunków ptaków. Występuje tu rzadki gatunek rasy kormoranów. Na wyspach zimuje ponad sześćdziesiąt gatunków ptaków wędrownych. Ptaki te migrują na swoje lęgowiska wiosną. Ptaki lęgowe wracają do swoich gniazd. Tutaj można spotkać wyjątkowe stworzenia, w tym oryksa arabskiego i gazelę pustynną. W pobliżu wysp woda zamieszkuje znaczną kolonię krów morskich. Od 1997 r. terytorium znajduje się pod ochroną państwa.

Zatoka Arabska jest obszarem chronionym. Niedawno powstała na wyspie Muharraq w pobliżu miasta Arad. Jego celem jest ochrona unikalnego ekosystemu morskiego regionu. Zazwyczaj delfiny i morświny zamieszkują wody w pobliżu Bahrajnu. Tutaj jest mniej prawdopodobne, że spotkasz wieloryby i orki. Na obszarach przybrzeżnych często obserwuje się krowy morskie (krowy morskie). To najbardziej osobliwe ssaki morskie. W wodach Zatoki Perskiej żyje około 700 gatunków ryb. Ponad 80 procent z nich zamieszkuje rafy, zwłaszcza koralowe. W Zatoce Perskiej występuje trzydzieści gatunków rekinów. 16 uznano za zagrożone. W wodach Bahrajnu odkryto więcej ostryg perłowych niż gdziekolwiek indziej. Dlatego wydobycie pereł jest w tym regionie bardzo ugruntowane.

Wyspa Umm a Nasan jest własnością Korony. Obszar ten jest niedostępny dla zwykłych ludzi. Wyspa ma niewielką populację kóz rogatych. Mała społeczność znajduje się na zachodnim brzegu. Mieszka tu wiele rodzin nomadów. Opiekują się zamieszkującymi wyspę sarnami i gazelami. W ostatnich latach działalność zakładów przemysłowych i zakładów odsalania miała znaczny negatywny wpływ na gatunki morskie u wybrzeży. Rząd podejmuje kroki w celu utrzymania charakterystycznego charakteru wysp i przybrzeżnych dróg wodnych.