Vuksi

Vuksi zauzima nisku, plodnu ravnicu na južnom rubu delte reke Jangcekjang, čiju zapadnu granicu definiše prostranstvo jezera Taj, trećeg najvećeg slatkovodnog basena u Kini. Tokom milenijuma, područje kojim se sada upravlja kao gradom na nivou prefekture privlačilo je doseljenike na svoje obale i poluostrva. Prema popisu iz 2024. godine, skoro 7,5 miliona stanovnika je ovde nastanilo svoj dom, organizovanih u pet gradskih okruga i dva grada na nivou okruga, koji su sami podeljeni između sedamdeset tri jedinice na nivou opštine. Ove brojke odražavaju i stalan urbani rast i duboku građansku strukturu koja seže do najranijih dana Vusija kao lokalnog centra razmene.

Konture jezera Taj oblikuju veliki deo karaktera Vusija. U okrugu Binhu, park Lihu zauzima zakrivljenu obalu koju nežno zapljuskuju talasi, a njegov nasip obrasli vrbama i mali paviljoni podsećaju na bašte koje su pre vekova izgradili učeni zvaničnici. U blizini, močvarni park Čanguangsi prostire se na kanalu dugom deset kilometara koji povezuje Lihu sa širim jezerom, a most Šitang se nadvija iznad lotosovih leja koje ogledaju nebo. Juantoužu – ili Ostrvo Kornjačine glave – uzdiže se kao šumovit rt okružen plitkim zalivima, dok mala ostrvca Taihu Sjandao krase vodu poput grozdova zelenog dragulja.

Na rtu jugozapadno od gradskog jezgra stoji Veliki Buda Lingšan. Izliven u bronzi i visok osamdeset osam metara, on se ubraja među najviše takve figure bilo gde. Statua deli svoje imanje sa palatom Brama, hramovnim kompleksom čiji krovovi odražavaju klasične oblike drvenih okvira i ukrasne klastere poput Mandale Pet mudri. Posebna skulptura Šakjamunija, visoka sedam metara, nalazi se iznad jezera sa lotosima. Aranžmani predstavljaju otvoreni zbornik budističke umetnosti, postavljen uz jezerske vidike i niska, valovita brda.

Na suprotnom kraju kulturnog spektra grada nalazi se Muzej Vuksi. Otvoren u oktobru 2008. godine, on objedinjuje fondove iz Muzeja revolucije, Muzeja nauke i posebne kolekcije industrije i trgovine. NJegov izložbeni prostor prelazi dvadeset četiri hiljade kvadratnih metara, obuhvatajući umetničke instalacije, istorijske artefakte i interaktivne izložbe. U posebnom krilu, Muzej drevnih kamenih natpisa čuva rezbarene stele koje datiraju još iz ranih dinastija regiona. Godišnji broj posetilaca sada broji preko pola miliona, privučenih i fokusiranim izložbama i administrativnim upravljanjem nekoliko satelitskih institucija - među kojima su Muzej umetnosti Čengđi i Arheološki muzej Hongšan, gde su i dalje izloženi ostaci kulture Vu iz grobnog kompleksa otkrivenog 2004. godine.

Gradski zeleni prostor proteže se ka zapadu u parku Sihui, osnovanom 1958. godine u podnožju planine Si Šan. NJegov centralni deo, bašta Đičang, sadrži kamenjare i pažljivo postavljene paviljone raspoređene oko reflektujućih bazena. Vitka pagoda — Zmajeva svetlost — uzdiže se sa brda, pružajući pogled na starije gradske blokove Đijangnana koji su sada predati trgovini i industriji. Gradski zoološki vrt, koji se nalazi nedaleko od obale jezera Tai, predstavlja nacionalnu znamenitost sa ocenom AAAA. NJegova kolekcija obuhvata više od hiljadu primeraka, od azijskih slonova do belih nosoroga, i uključuje posebnu izložbenu salu za ekologiju i nauku.

Koreni komercijalnog života Vusija sežu do prolećnog i jesenjeg perioda, kada je ovo mesto služilo kao prestonica države kojom je vladao Helu iz Vua. Arheološki ostaci – kasnije identifikovani 2008. godine kao među deset najvećih novih otkrića u Kini – svedoče o gradskim zidinama koje datiraju iz 514. godine pre nove ere. Prošli su vekovi pre dolaska moderne industrije; 1895. godine, dva brata, Jang Zonglijan i Jang Zongan, osnovali su Jećin pamučnu fabriku odmah ispred južne kapije. Iz ovog poduhvata nastao je industrijski ekosistem izgrađen na tekstilu, tkanju svile i preradi žitarica. Trgovačke porodice – najistaknutiji klanovi Rong i Tang – akumulirale su značajan kapital, postavljajući temelje za reputaciju Vusija kao kolevke domaćeg preduzetništva.

Sa erom reformi došla je nova ekspanzija. Lokalni preduzetnici, gradeći na tradicionalnim mrežama opština i industrije, prešli su na visokotehnološka i privatna preduzeća. U julu 1993. godine, Taiđi industrija je postala prva firma iz Vusija listirana na Šangajskoj berzi. Od tada, broj javno trgovanih kompanija sa sedištem ovde je porastao, formirajući ono što analitičari nazivaju „Vuksi pločom“, najvećom koncentracijom listiranih firmi u provinciji Đangsu. Rang grada među novoimenovanim centrima „prvog reda“ i „komercijalnim“ centrima kontinentalne Kine odražava njegovu pojavu kao središta za usluge i naprednu proizvodnju unutar šire delte Jangce.

Saobraćajne veze pojačavaju ovu ulogu. Aerodrom Vuksi Šuofang, otvoren 2004. godine, nalazi se četrnaest kilometara severno od centra, sa direktnim vezama sa većim kineskim gradovima i regionalnim čvorištima kao što su Singapur i Osaka. Kopnenim putem, Kineski nacionalni autoput 312 prelazi grad, a autoput G42 Šangaj-Nanking povezuje Vuksi sa Sudžouom, Nankingom i Šangajem. Regionalni ogranak, autoput Vuksi-Jiksing, povezuje grad sa njegovim južnim zaleđem.

Železnički saobraćaj obuhvata dva koridora za velike brzine. Međugradska linija Šangaj–Nanking, otvorena 1. jula 2010. godine, prolazi kroz železničku stanicu Vuksi, skraćujući vreme putovanja do glavnih gradova provincija i zemalja. Osovina velike brzine Peking–Šangaj takođe opslužuje lokalne perone. Unutar gradskih granica, mreža metroa Vuksi počela je sa radom 1. jula 2014. godine, čineći Vuksi dvadeset drugom metropolom na kopnu sa gradskom železnicom. Do januara 2024. godine, pet linija prostiralo se na 145 kilometara i opsluživalo je devedeset sedam stanica; još četiri linije su bile u izgradnji, obećavajući dodatnih 120 kilometara pruge. Dnevni broj putnika je skočio na preko milion, rekord dostignut 16. februara 2024. godine.

Vodena trgovina ostaje značajna. Vuksijeva luka u Đijangjinu upravlja sa dvanaest vezova, rukujući okeanskim brodovima do 100.000 tona. Skladišta, portalne dizalice i postrojenja za prosejavanje podržavaju godišnji protok rude, uglja i generalnog tereta. Linijska prevoznička služba sada povezuje Vuksi sa lukama na Bliskom istoku, Tajlandu i Južnoj Koreji. Na kopnu, Vuksi javni prevoz upravlja sa skoro tri stotine autobuskih linija i oko 3.000 vozila; 2020. godine, godišnji broj putnika se približio 200 miliona.

Pored svoje infrastrukture, Vuksi čuva i svoje istorijske rezidencije. Bivši dom diplomate iz doba Ćing dinastije Sjue Fučenga nalazi se u ulici Sjuećjan broj 152 i otvoren je za posetioce. Grad je takođe domaćin savremenih kulturnih mesta: Velikog pozorišta, poznatog po svojoj modernoj arhitekturi, i predstave Sunak Taihu, produkcije izvođačkih umetnosti koja se postavlja na plutajuću platformu uz večernja svetla jezera Taj.

Zajedno, ovi elementi čine portret grada koji balansira slojeve antike sa strujama trgovine i modernosti. NJegovi vodeni putevi i vrtovi podsećaju na raniju eru kanalskog saobraćaja i povlačenja naučnika i zvaničnika. NJegove fabrike i finansijske firme evociraju ambicije preduzetnika posle Maoa. NJegova transportna mreža isprepliće Vuksi sa jednim od najdinamičnijih regiona Kine. Ovde je trag istorije ostao vidljiv – uklesan u ruševinama, uklesan u kamenu, odjeknut u hramovnim pesmama – dok svakodnevni život juri napred, pokretan brzim železnicama i metro vagonima. Rezultat je koherentna celina: grad čija ekonomija, kultura i pejzaž svedoče i o trajnim tradicijama i o namernoj transformaciji.