Ślimaki w puszce

W wysokich zboczach Pirenejów, gdzie wiatry niosą zapachy dzikiego tymianku i kamienia, Cargols a la Llauna trwa — nie jako trend, ale jako rytuał. To Andora na tacy, zarówno dosłownie, jak i metaforycznie, której nazwa oznacza po prostu „ślimaki na tacy”. Jednak nic w tym daniu nie wydaje się zwyczajne. Pieczone w swoich własnych muszlach ślimaki są najpierw obgotowywane, szorowane z ich podróży przez ziemię, a następnie układane w ciasnym szyku jak pielgrzymi wracający do domu. Następnie następuje procesja zapachów: posiekany czosnek miażdżony piętą dłoni, suszony tymianek i oregano szepczące o górskich półkach, wędzona papryka nadająca ślad dymu drzewnego, oliwa z oliwek powoli wsiąkająca w spiralne zagłębienia. Sól, pieprz i — jeśli ktoś ma ochotę — biały ocet winny, pokrój tłuszcz ostrym ostrzem. Tacę wsuwamy do piekarnika nagrzanego do 200°C, a czas przejmuje kontrolę. Pieczone są przez 20, może 25 minut, delikatnie przewracane, aby zapewnić uczciwość między nimi. Po upieczeniu, ćwiartki cytryny błyszczą obok, stanowiąc kontrast jasności. To danie stworzone nie dla widowiska, ale dla intymności — przeznaczone dla rąk, dla ciszy przerywanej śmiechem, dla chwil, gdy jedzenie przywraca nam coś starszego niż apetyt.