Sinsinati

Sinsinati, ponekad nazvan „Kraljica grada“, nalazi se na pola puta između Srednjeg zapada i Juga, duž reke Ohajo. Iako je manji od svojih pandana u Čikagu i Dalasu, Sinsinati se može pohvaliti bogatim nasleđem, prepoznatljivom kulturom i gostoljubivom atmosferom „rečnog grada“. Broj stanovnika grada u 2020. godini bio je oko 309.317, što ga čini trećim najvećim gradom u Ohaju (posle Kolumbusa i Klivlenda) i 66. najvećim u zemlji. NJegovo metropolitansko područje od osam okruga je mnogo veće, oko 2,27 miliona ljudi. Regionalna ekonomija je snažna: BDP šireg Sinsinatija bio je otprilike 157 milijardi dolara u 2022. godini. Ovde imaju sedišta giganti iz Fortune 500, poput Kroger-a (maloprodaja), Procter & Gamble-a (potrošačka roba) i Fifth Third Bank, što je temelj raznolike ekonomije. Industrije Sinsinatija uključuju proizvodnju, zdravstvo (npr. Dečja bolnica u Sinsinatiju) i nove tehnologije. Rast grada je bio stabilan: za razliku od mnogih područja u „rđavom pojasu“, Sinsinati se širio krajem 20. veka, a revitalizacija njegovog centra grada od 1990-ih privukla je preko četvrt miliona novih stanovnika i radnih mesta.

Sinsinati se nalazi u jugozapadnom Ohaju, graniči se sa rekom Ohajo na jugu i zapadu (sa Kentakijem na suprotnoj obali) i valovitim brdima na severu. Za razliku od prerija Ilinoisa, pejzaž Sinsinatija je brdovit (podnožje Apalača), što mnogim naseljima pruža prelep pogled na reku. Grad se zapravo prostire preko nekoliko strmih brda; delovi centra grada i prelaza preko Rajne nalaze se na liticama sa pogledom na reku. Geografski se nalazi u slivu Velikih jezera, ali na ivici podnožja Apalača. Klima Sinsinatija je prelazna: ima vlažnu kontinentalnu klimu sa značajnim sezonskim varijacijama. Leta su vruća i vlažna (često dostižu 32°C), a zime hladne sa umerenim snegom. Pada na granicu toplije vlažne suptropske zone, tako da su zime blaže nego u gradovima severnog Srednjeg zapada. Proleće i jesen su obično blagi i prijatni (ali se javljaju aprilske kiše i povremeni kasni mrazevi).

Priča o Sinsinatiju počela je 1788. godine kada su veterani Američkog rata za nezavisnost Matijas Denman, Robert Paterson i Izrael Ladlou pustili svoje korene na krivini reke Ohajo. DŽon Filson, geometar, prvobitno je nazvao naselje „Losantivil“, ali su ga 1790. godine njegovi vođe preimenovali u Sinsinati u čast Društva Sinsinatija (organizacije revolucionarnih oficira). Grad je osnovan 1802. godine i brzo je postao vitalna rečna luka za Severozapadnu teritoriju. Do 1850. godine Sinsinati je bio poznat kao „Porkopolis“ zbog svoje ogromne industrije prerade svinjetine – klao je i otpremao više svinja nego bilo gde u Americi. Železnice su stigle sredinom 19. veka, učvršćujući njegovu ulogu transportnog čvorišta.

Kulturni razvoj Sinsinatija bio je živahan: izgrađene su bogato ukrašene muzičke dvorane i biblioteke, zaradivši nadimak „Pariz Amerike“ do 1870-ih, zahvaljujući svojoj veličanstvenoj arhitekturi (Muzička dvorana, ukrašena robna kuća Šilito i viseći most Robling). Grad je takođe bio ključna stanica na podzemnoj železnici, sa mnogim abolicionistima u stanovništvu (Sinsinati ima muzeje i obeležja koja obeležavaju to doba). Krajem 19. i početkom 20. veka doživeli su talasi nemačke imigracije, oblikujući naselja poput Over-d-Rajna (OTR), koje i dalje sadrži najveću kolekciju zgrada u italijanskom stilu iz 19. veka u Americi. Sinsinati je nastavio da raste tokom 20. veka, mada sa usponima i padovima: suburbanizacija je sredinom veka odvela stanovnike iz centralnih naselja, ali poslednjih decenija došlo je do namernog napora da se ponovo izgradi OTR, rečna obala i centar grada.

Značajni događaji uključuju poplavu iz 1884. godine koja je dovela do izgradnje kanala Majami-Iri i poplavu iz 1913. godine koja je oblikovala buduće planiranje nasipa. U kulturnom smislu, grad je doveo do inovacija poput prvog profesionalnog bejzbol tima (Sinsinati Red Stokings iz 1869. godine) i prve profesionalne bacačice. Takođe je bio mesto tragične poplave 1937. godine i pomeranja autoputeva pored reke 1980-ih. U moderno doba, Sinsinati se spojio sa okolnim opštinama (kao što je aneksija Istvuda 1920. godine) i rastao je u 21. veku sa značajnim institucijama (Sinsinati opera, zoološki vrt, balet). Istorija Sinsinatija je danas vidljiva u njegovim živopisnim istorijskim okruzima i vekovnim parkovima poput Eden parka (osnovanog 1875. godine) i centralnog dela grada „Fontain skver“.

Lokalni karakter Sinsinatija je topao i tradicionalan sa dodatkom otvorenosti Srednjeg zapada. Glavni jezik je engleski, a mnoge starije tradicije potiču iz njegovog nemačkog nasleđa. Lokalni dijalekat je blago srednjozapadnjački sa nekim jedinstvenim rečima (npr. nazivanje fontane sa vodom „klokoćuća fontana“ ili korišćenje reči „molim“ u javnim toaletima – čuvena objava „Sinsinati, molim“ u kupatilima). Godišnje tradicije ističu njegovo nasleđe: Oktoberfest Zincinnati je najveća američka proslava Oktoberfesta, sa kulturnim šminkama, polka muzikom i ozloglašenom trkom jazavičara „Trka viršli“. Svake godine 30.000 ljudi prisustvuje Oktoberfestu u Sinsinatiju, gde je čili iz Sinsinatija (začinjen čokoladom i cimetom) omiljena poslastica. Kad smo već kod hrane, Sinsinati je poznat po čiliju u sinsinatijskom stilu (čili grčkog porekla koji se služi preko špageta i sira) i kobasici „Goeta“.

Sinsinati je domaćin i drugih festivala koji odražavaju lokalni kolorit. Leteći maraton svinja (i Festival pig breva) slave istoriju prerade svinja u gradu. Muzika cveta na Sinsinati muzičkom festivalu (R&B, soul i gospel) i koncertima na otvorenom u parkovima. Muzički festival Banberi privlači poznate bendove leti. Parad ponosa je još jedan vrhunac: vikend gej parade u Sinsinatiju je među najvećima u Ohaju, sa događajima u oktobru koji transformišu centar grada. Novembarski Festival svetla u Kron konzervatorijumu osvetljava pozdrave godišnjih doba svetlosnim skulpturama.

Sinsinati svakodnevno ima umereno dinamičan život – manje frenetičan nego Čikago ili Dalas, ali prometniji nego mali grad. LJudi ovde su obično ljubazni i orijentisani na zajednicu. U naseljima se organizuju žurke i lokalni bistroi. Stanovnici Sinsinatija uživaju u reci i brdima, šetajući parkom Smejl Riverfront po sunčanim danima ili navijajući na utakmicama Bengalsa (NFL) ili Redsa (MLB). Oni poštuju gradske umetničke institucije (muzičku dvoranu, muzej umetnosti) i nasleđe građanskog angažovanja. Opšti osećaj Sinsinatija je prijateljski i nepretenciozan – mešavina srednjozapadnog susedstva i džepova energije velikog grada. U poređenju sa priobalnim gradovima, pristupačan je i opušten; u poređenju sa malim gradovima, kulturno je bogat i dinamičan.

Sinsinati nudi iznenađujući niz znamenitosti koje morate videti. Obala reke Ohajo je centralni deo grada: nedavno renovirani park Smejl Riverfront sadrži fontane, igrališta i pešačke staze sa pogledom na horizont. Veličanstveni Trg fontana (nekadašnja pijaca Monro) je mesto okupljanja u centru grada, okružen istorijskim zgradama i domaćin koncerata i klizališta. Naselje Over-d-Rajn (OTR) je glavna atrakcija - jedan od najvećih istorijskih okruga u Americi. Ovde nasleđe grada iz 19. veka oživljava sa obnovljenim pivarama, zanatskim pivarama (Sinsinati je grad pivara), kafićima i buticima. Istočno od OTR-a, pijaca Findli (najstarija kontinuirano radna javna pijaca u Ohaju, od 1852. godine) je prava poslastica za degustaciju lokalnih proizvoda i etničke hrane.

Čuvena arhitektura istaknuta je gradskim pejzažom: Roblingov viseći most (preteča Zlatne kapije u San Francisku), Karu kula (bivša najviša zgrada na jugu, sa ar deko vidikovcem) i impresivna art deko Muzička dvorana. Sinsinati se može pohvaliti nacionalno značajnim kulturnim institucijama: Muzejem umetnosti Sinsinatija u slikovitom Eden parku, Nacionalnim centrom za slobodu podzemne železnice (muzej na obali reke o ropstvu i građanskim pravima) i Američkim muzejem natpisa (neobična istorijska izložba neonske reklame i natpisa).

Za porodice, tu je zoološki vrt i botanička bašta u Sinsinatiju (jedan od najstarijih zooloških vrtova u SAD, poznat po nilskom konju Fioni). U Eden parku se nalaze i Kron konzervatorijum (tropske biljke) i Prirodnjački centar Sinsinatija. LJubitelji sporta posećuju Grejt američki bejzbol park (Redsi) i stadion Pejkor (Bengalsi). Američki muzej znakova nudi nostalgično putovanje kroz američke neonske lampe sredinom veka. LJubitelji prirode mogu da voze kajak po reci ili da pešače šumskim stazama obližnjih parkova poput Maunt Eri ili Olt parka (romanski paviljoni, jezero obasjano suncem). I ne propustite prazničnu predstavu u Kron konzervatorijumu ili interaktivni Dečji muzej Sinsinatija za zabavu prilagođenu deci.

Dolazak u Sinsinatija je zgodan. Međunarodni aerodrom Sinsinati/Severni Kentaki (CVG), odmah preko reke u Kentakiju, glavna je vazdušna kapija. CVG ima letove do domaćih čvorišta i nekih međunarodnih letova (Delta, Amerikan, itd.). Do centra grada se može doći i Amtrakom (ruta Kardinal iz Čikaga, Vašingtona, NJujorka zaustavlja se na terminalu Sinsinati Junion, remek-delu art dekoa). Glavni autoputevi se ovde ukrštaju: I-75 (sever-jug između Detroita i Floride) i I-71 (između Klivlenda i Luisvila) susreću se u centru grada, što olakšava putovanje drumom.

Unutar grada, javni prevoz je skroman: autobusi metroa pokrivaju većinu područja (mada polazak može biti retki na nekim rutama). Tramvaj metroa („The Cincinnati Bell Connector“) povezuje centar grada sa obalom reke i OTR-om – nostalgičnom linijom koja je korisna za turiste. Dostupni su taksiji i usluge prevoza, ali iznajmljivanje automobila može biti mudro za dolazak do predgrađa ili parkova van centra grada. Centar Sinsinatija i OTR su prilično pogodni za pešačenje, kao i neka stambena područja (kao što su Maunt Adams ili Kovington u severnom Kentakiju preko reke). Vožnja biciklom je u porastu (program deljenja crvenih bicikala), posebno na obali reke.

Osnovni saveti: valuta je američki dolar; engleski je podrazumevani jezik. Napojnice za ručavanje i taksije prate američke običaje (~15–20%). Sinsinati se smatra relativno bezbednim, mada bi, kao i u svakom gradu, posetioci trebalo da ostanu u dobro prometnim područjima nakon mraka. Komšijske straže su jake; kriminal je uglavnom ograničen na nekoliko problematičnih područja van glavnih okruga. LJubaznost i poštovanje sa Srednjeg zapada su norme – zadržavanje vrata, govorenje „molim“ i „hvala“ (čuveni znak javnog toaleta u Sinsinatiju podseća: recite „molim“ kada tražite toalet, što je lokalni bonton). Lokalna klima znači da leta mogu biti vruća i vlažna, pa je pametno poneti laganu odeću i zaštitu od sunca. Zime mogu biti snega i mraza, pa nosite toplu odeću ako posećujete od decembra do februara. Sezonske alergije mogu biti značajne (sezona polena u proleće i jesen).

U suštini, Sinsinati je grad sa sadržajima „velikog grada“, ali srcem malog grada. NJegov istorijski šarm, pogledi na reku i gostoljubiva kulturna scena čine ga neočekivano prijatnom stanicom ili destinacijom. Posetioci otkrivaju grad ponosno ukorenjen u istoriji i inovacijama, od nemačkih pivnica do najsavremenijih startapova, sve sa prijateljskim osmehom sa Srednjeg zapada.