Hvar to chorwacka wyspa na Adriatyku położona u wybrzeży Dalmacji, pomiędzy wyspami Bra, Vis i Korula. Wyspa Hvar, która ma około 68 kilometrów (42.25 mil) długości i stromy grzbiet w kierunku wschód-zachód z wapienia i dolomitu mezozoicznego, wyróżnia się w pobliżu szeroką żyzną równiną przybrzeżną i źródłami słodkiej wody. Z częściami rolniczymi, jej zbocza pokryte są lasami sosnowymi, z winnicami, gajami oliwnymi, sadami owocowymi i polami lawendy. Klimat określają umiarkowane zimy i słoneczne lata z dużą ilością światła słonecznego. Wyspa ma 11,103 2016 mieszkańców, co czyni ją czwartą pod względem liczby ludności wyspą Chorwacji.
Centralna pozycja Hvaru na szlakach żeglarskich na Adriatyku od dawna sprawia, że jest on istotną bazą dla handlu w górę iw dół Adriatyku, aż do Włoch i na całym Morzu Śródziemnym. Zamieszkiwany był od czasów prehistorycznych, najpierw przez plemię neolityczne, którego osobliwa ceramika dała początek kulturze Hvar, a następnie przez Ilirów. W 384 pne starożytni Grecy założyli kolonię Faros na miejscu dzisiejszego Stari Grad, co czyni ją jedną z najstarszych osad w Europie. Byli również odpowiedzialni za utworzenie podziałów pól uprawnych na równinie Stari Grad, która jest obecnie wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Hvar (miasto) zyskało na znaczeniu w Imperium Weneckim jako kluczowa stacja morska przez całe średniowiecze. Dobrobyt przyniósł kulturę i sztukę, w tym jeden z najwcześniejszych teatrów publicznych w Europie, pałace lordów i kilka doskonałych struktur społecznych.
Wraz z Rebelią Hvaru, przybrzeżnymi najazdami piratów i armią osmańską z lądu, XVI wiek był burzliwym okresem, w wyniku którego na północnym wybrzeżu powstały niezwykłe ufortyfikowane domy, które miały bronić lokalnych mieszkańców. Po krótkim okresie rządów napoleońskich wyspa została wchłonięta przez Cesarstwo Austriackie, co zapoczątkowało spokojniejszy i bogatszy okres. Poszerzono porty, wzniesiono nabrzeża, a wzdłuż wybrzeża rozkwitły firmy rybackie i budujące łodzie. W tym samym czasie wzrósł eksport wina z wyspy, podobnie jak produkcja lawendy i rozmarynu dla francuskiego przemysłu perfumeryjnego. Niestety bogactwo to nie trwało aż do XX wieku, gdyż drewniane żaglowce stały się przestarzałe, a plaga filoksery zdziesiątkowała produkcję wina. Wielu wyspiarzy uciekło, aby rozpocząć nowe życie za granicą.
Z drugiej strony jeden sektor urósł i ma obecnie znaczący wkład w gospodarkę wyspy. Założenie Towarzystwa Higienicznego na Hvarze w 1868 r. na rzecz turystów wyspiarskich miało zasadnicze znaczenie dla rozwoju infrastruktury hoteli, rezydencji, restauracji, przystani, muzeów, galerii i kawiarni. Dziś wyspa Hvar jest znanym miejscem turystycznym.