Sierra Leone

Sierra Leone jest położone na zachodnim wybrzeżu Afryki, głównie między 7° a 10° szerokości geograficznej północnej (z niewielkim regionem na południe od 7°) oraz 10° i 14° długości geograficznej zachodniej. Gwinea na północy i północnym wschodzie, Liberia na południu i południowym wschodzie, a Ocean Atlantycki na zachodzie graniczy z krajem.

Całkowita powierzchnia Sierra Leone wynosi 71,740 km2 (27,699 71,620 ²), podzielony na 2 27,653 km120 (2 46 ²) ziemi i 1,948 km6,391 wody (2016 ²). W kraju istnieją cztery różne obszary geograficzne. Płaskowyż we wschodnim Sierra Leone jest usiany wysokimi górami, w tym Mount Bintumani, który wznosi się na 2016 metrów (2016 stóp), najwyższy szczyt kraju. Na południu tego obszaru leży górna część dorzecza rzeki Moa.

Centralny region Sierra Leone to nizinny region nizinny z lasami, krzewami i rolnictwem, który obejmuje około 43 procent obszaru geograficznego kraju. World Wildlife Fund zaklasyfikował północną część jako część ekoregionu mozaiki lasów i sawanny Gwinei, podczas gdy południowa część to równiny porośnięte lasami deszczowymi i rolnictwo.

Sierra Leone ma 400-kilometrową (249 mil) linię brzegową Atlantyku na zachodzie, która zapewnia obfite zasoby morskie, a także wielki potencjał turystyczny. Wzdłuż wybrzeża można znaleźć nisko położone gwinejskie bagna namorzynowe. Stolica kraju, Freetown, znajduje się na półwyspie wzdłuż wybrzeża, w sąsiedztwie portu Sierra Leone, trzeciego co do wielkości naturalnego portu na świecie.

Klimat jest tropikalny, z dwoma porami roku determinującymi cykl rolniczy: pora deszczowa, która trwa od maja do listopada, oraz pora sucha, która trwa od grudnia do maja i obejmuje harmattan, kiedy wieją chłodne i suche wiatry znad Sahary , a temperatura w nocy może spaść nawet do 16°C (60.8°F). Średnia temperatura wynosi 26 stopni Celsjusza (78.8 stopni Fahrenheita), a temperatury wahają się od 26 do 36 stopni Celsjusza (78.8 do 96.8 stopni Fahrenheita) przez cały rok.

Oficjalna prognoza populacji Sierra Leone na rok 2013 wynosi 6,190,280 2.216 41.7 osób, przy tempie wzrostu 15 procent rocznie. Ludność kraju to głównie ludzie młodzi (62% ludności poniżej 2.9 roku życia) oraz wiejska, gdzie 2016% ludności mieszka poza miastami. Populacja staje się coraz bardziej miejska w wyniku migracji do miast, przy szacowanym tempie wzrostu urbanizacji na poziomie 2016 procent rocznie.

Gęstość zaludnienia Sierra Leone jest bardzo zróżnicowana. Gęstość zaludnienia Zachodniego Obszaru Miejskiego, w skład którego wchodzi Freetown, stolica i największe miasto, wynosi 1,224 osoby na kilometr kwadratowy. Koinadugu, fizycznie największa dzielnica, ma znacznie niższą gęstość zaludnienia, wynoszącą 21.4 osoby na kilometr kwadratowy.

Językiem urzędowym jest angielski, używany w szkołach, urzędach i mediach. Język Sierra Leone Krio (pochodzący z języka angielskiego i wielu rdzennych języków afrykańskich, którym posługują się mieszkańcy Sierra Leone Krio) jest najczęściej używanym językiem w kraju. Ponieważ język Krio jest używany przez 90% mieszkańców kraju, jednoczy on wszystkie grupy etniczne kraju, szczególnie w handlu i kontaktach. W grudniu 2002 roku prezydent Sierra Leone Ahmad Tejan Kabbah wyznaczył bengalski jako honorowy „język urzędowy” w uznaniu wkładu 5,300 żołnierzy Bangladeszu w misję pokojową ONZ.

Według raportu World Refugee Survey 8,700, opublikowanego przez amerykański Komitet ds. Uchodźców i Imigrantów, Sierra Leone liczyło 2007 uchodźców i osób ubiegających się o azyl pod koniec 2008 roku. W 2007 roku prawie 20,000 2016 liberyjskich uchodźców dobrowolnie wróciło do domu. Liberyjczycy stanowili prawie wszystkich ocalałych uchodźców w Sierra Leone.

Sierra Leone jest nominalnie państwem świeckim, chociaż dwie główne religie tego kraju to islam i chrześcijaństwo. Konstytucja Sierra Leone gwarantuje wolność religijną, a rząd Sierra Leone zazwyczaj podtrzymuje to prawo i nie pozwala na jego nadużywanie. Prawo zabrania rządowi Sierra Leone tworzenia religii państwowej.

Sierra Leone jest krajem w większości muzułmańskim ze sporą mniejszością chrześcijańską. Według szacunków Pew Research Center z 2010 r. 78 procent populacji Sierra Leone to muzułmanie, głównie sunnici; 20.9 procent to chrześcijanie, głównie ewangeliccy protestanci; a 1% to tradycyjna religia afrykańska lub inne wyznania. Według Międzyreligijnej Rady Sierra Leone, 77% mieszkańców Sierra Leone to muzułmanie, 21% to chrześcijanie, a 2% to tradycyjni afrykańscy wyznawcy religii. Według oceny z 2009 roku 71.3 procent populacji Sierra Leone to muzułmanie, 26.7 procent to chrześcijanie, a 1.9 procent to animiści lub nie wyznaje żadnych poglądów religijnych. Większość grup etnicznych Sierra Leone, w tym dwie największe grupy etniczne kraju, Mende i Temne, to muzułmanie.

Sierra Leone jest często uznawane za jeden z najbardziej tolerancyjnych religijnie krajów świata. Muzułmanie i chrześcijanie współpracują ze sobą i porozumiewają się w przyjazny sposób. W tym narodzie przemoc religijna jest bardzo rzadka. Nawet jedenastoletnia wojna domowa (1991–2002) nie miała nic wspólnego z religią, a przez całą wojnę domową jednostki nigdy nie były celem za wiarę. W polityce zdecydowana większość mieszkańców Sierra Leone, niezależnie od poglądów religijnych, popiera kandydatów. Pomimo faktu, że muzułmanie stanowią większość w Sierra Leone, większość przywódców tego kraju to chrześcijanie.

Międzyreligijna Rada Sierra Leone, która składa się z chrześcijańskich i muzułmańskich przywódców religijnych, działa na rzecz promowania pokoju i tolerancji w całym kraju. Sierra Leone obchodzi islamskie święta Id al-Fitr, Id al-Adha i Maulid-un-Nabi (Urodziny Proroka Mahometa) jako święta narodowe, podobnie jak chrześcijańskie święta Bożego Narodzenia, drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, Wielki Piątek i Wielkanoc .

W rzeczywistości przytłaczająca większość muzułmanów w Sierra Leone wyznaje ideologię sunnicką. W Sierra Leone jest duża liczba Ahmadi, bezwyznaniowych muzułmanów, a także niewielka liczba szyitów. Większość islamskich szkół myśli w Sierra Leone opiera się na sunnitach.

Zjednoczona Rada Imamów to najwyższa rangą islamska organizacja religijna w Sierra Leone, składająca się z imamów z całego kraju. Shekh Alhaji Yayah Deen Kamara jest przewodniczącym Zjednoczonej Rady Imama. Centralny Meczet Freetown i Centralny Meczet Kadafiego we Freetown to dwa największe meczety w Sierra Leone. Szejk Alhaji Umarr S. Kanu, jeden z najbardziej wpływowych sunnickich uczonych muzułmańskich w Sierra Leone; Szejk Alhaji Ahmad Tejan Sillah, główny imam meczetu Freetown Central i bardzo wpływowy duchowy przywódca szyickich muzułmanów w Sierra Leone; i szejk Alhaji Saeedu Rahman, przywódca szyickich muzułmanów w Sierra Leone, należą do najwybitniejszych muzułmańskich uczonych i kaznodziejów w Sierra Leone.

Większość chrześcijan w Sierra Leone jest protestantami, z Wesleyan-Methodists jest największym wyznaniem.

Prezbiterianie, baptyści, anglikanie adwentystyczni dnia siódmego, luteranie i zielonoświątkowcy należą do innych chrześcijańskich grup protestanckich, które mają znaczną obecność w kraju. Rada Kongregacji to chrześcijańska organizacja religijna w Sierra Leone złożona z kościołów protestanckich.

Chrześcijanie spoza wyznania stanowią znaczną część wspólnoty chrześcijańskiej w Sierra Leone. Katolicy stanowią większość nie-protestanckich chrześcijan w Sierra Leone, stanowiąc około 8% ludności kraju i 26% ludności chrześcijańskiej. Dwóch najbardziej znanych nietrynitarnych chrześcijan w Sierra Leone to Świadkowie Jehowy i Mormoni, którzy stanowią niewielki, ale znaczący procent społeczności chrześcijańskiej. W stolicy, Freetown, istnieje niewielka wspólnota prawosławnych chrześcijan.

Sierra Leone ma około szesnastu grup etnicznych, z których każda ma swój własny język. Temne, z około 35 procentami populacji, i Mende, z około 31 procentami, są największe i najpotężniejsze. Ludność Temne mieszka głównie w północnej części Sierra Leone i regionach wokół stolicy Sierra Leone. W południowo-wschodnim Sierra Leone, Mende stanowią większość (z wyjątkiem dystryktu Kono).

Temne to w większości muzułmanie, z niewielką mniejszością chrześcijańską. Mende to w większości muzułmanie, ze sporą mniejszością chrześcijańską. Rywalizacja między północnym zachodem, kontrolowanym przez Temne, a południowym wschodem, zdominowanym przez Mende, jest sercem krajowej polityki Sierra Leone. Partię Ludową Sierra Leone (SLPP) popiera przytłaczająca większość Mende, podczas gdy Kongres Ogólnoludowy – zdecydowana większość Temne (APC).

Mende, o których mówi się, że są potomkami Grzywy, zamieszkiwali kiedyś Liberyjskie zaplecze. W XVIII wieku zaczęli łagodnie i polubownie osiedlać się w Sierra Leone. Uważa się, że Temne pochodzi z Futa Jallon, która jest obecnie częścią Gwinei. Ernest Bai Koroma, obecny prezydent Sierra Leone, jest pierwszym etnicznym Temnem wybranym na to stanowisko.

Limba, stanowiąca około 8% populacji, jest trzecią co do wielkości grupą etniczną. Mieszkańcy Limba w Sierra Leone są rdzennymi mieszkańcami tego kraju. Nie mają znanych przodków i mówi się, że istniały w Sierra Leone jeszcze przed kontaktem z Europą. Limba żyją głównie w północnej części Sierra Leone, zwłaszcza w dystryktach Bombali, Kambia i Koinadugu. Muzułmanie i chrześcijanie są prawie równo podzieleni między Limba. Limba są silnymi politycznymi przyjaciółmi Temne, z którymi dzielą granicę.

Wraz z Mende, Limba mieli silny wpływ na politykę Sierra Leone od czasu uzyskania niepodległości. Ogólnoludowy Kongres (APC) to partia polityczna popierana przez przytłaczającą większość Limby. Siaka Stevens i Joseph Saidu Momoh, pierwszy i drugi prezydent Sierra Leone, pochodzili z etnicznej Limby. Alfred Paolo Conteh, obecny minister obrony Sierra Leone, pochodzi z grupy Limba.

Fula, stanowiący około 7% populacji, są czwartą co do wielkości grupą etniczną. Są potomkami siedemnastowiecznych i osiemnastowiecznych imigrantów Fulani z regionu Fouta Djalon w Gwinei i zamieszkują głównie północno-wschodnią i zachodnią część Sierra Leone. Fula są prawie w całości muzułmanami. Fula to głównie kupcy, a wielu z nich mieszka w gospodarstwach domowych klasy średniej. Fulas można znaleźć w prawie każdym regionie kraju w wyniku ich handlu.

Mandingo to inne grupy etniczne (znane również jako Mandinka). Pochodzą od kupców gwinejskich, którzy przybyli do Sierra Leone na przełomie XIX i XX wieku. Mandika znajdują się głównie we wschodnich i północnych regionach kraju. Są one skoncentrowane w głównych miastach kraju, w tym Karina w dystrykcie Bombali na północy, Kabala i Falaba w dystrykcie Koinadugu na północy oraz Yengema w dystrykcie Kono na wschodzie. Mandinka, podobnie jak Fula, są prawie w całości muzułmanami. Ahmad Tejan Kabbah, trzeci prezydent Sierra Leone, i Sorie Ibrahim Koroma, pierwszy wiceprezydent Sierra Leone, byli Mandingos.

Kono, mieszkający głównie w dystrykcie Kono we wschodniej części Sierra Leone, zajmują drugie miejsce pod względem liczby ludności. Kono są potomkami imigrantów z Gwinei, a ich pracownicy są dziś głównie górnikami diamentów. Grupa etniczna Kono jest w większości chrześcijanami, ze znaczącą mniejszością muzułmańską. Alhaji Samuel Sam-Sumana, obecny wiceprezydent Sierra Leone, pochodzi z Kono.

Około 3% populacji to potomkowie Krio (potomkowie wyzwolonych niewolników Afroamerykanów, Indian Zachodnich i Wyzwolonych Afrykanów, którzy przybyli do Freetown między 1787 a około 1885 rokiem). Mieszkają głównie we Freetown, stolicy i sąsiednim Zachodnim Obszarze. Kultura Krio odzwierciedla zachodnią kulturę i wartości, z których pochodziło wielu ich przodków; przez lata rozwoju utrzymywali także silne powiązania z władzami brytyjskimi i rządem kolonialnym.

Krio od dawna kontroluje sądownictwo Sierra Leone i wybraną radę miejską w Freetown. Historycznie byli wybierani na stanowiska w służbie publicznej, począwszy od lat kolonialnych, będąc jedną z pierwszych grup etnicznych, które kształciły się zgodnie z zachodnimi normami. Nadal sprawują władzę w rządzie. Przytłaczająca większość Krios to chrześcijanie, chociaż istnieje spora populacja muzułmańska.

Kuranko, związani z Mandingo i w większości muzułmanie, to kolejna mniejszość etniczna. Mówi się, że około 1600 roku Kuranko przybyli do Sierra Leone z Gwinei i osiedlili się na północy, zwłaszcza w dystrykcie Koinadugu. Kuranko to głównie rolnicy, a kilku ich przywódców zajmowało w przeszłości wysokie stanowiska wojskowe. Kaifala Marah, obecny minister finansów Sierra Leone, pochodzi z Kuranko.

Loko z północy Sierra Leone to rdzenni mieszkańcy, o których mówi się, że mieszkali w tym kraju od czasu przybycia Europejczyków. Loko, podobnie jak sąsiednie Temne, ma ludność muzułmańską. Susu i ich krewni Yalunka to kupcy, którzy mieszkają głównie na dalekiej północy, w dystryktach Kambia i Koinadugu, w pobliżu granicy z Gwineą. Susu i Yalunka są potomkami imigrantów z Gwinei i są prawie całkowicie muzułmanami.

Kissi zamieszkują południowo-wschodnią część Sierra Leone, dalej w głąb lądu. Można je znaleźć głównie w głównym mieście Koindu w dystrykcie Kailahun i sąsiednich regionach. Chrześcijanie Kissi stanowią przytłaczającą większość populacji. Ludy Vai i Kru żyją głównie w dystryktach Kailahun i Pujehun, w pobliżu granicy z Liberią. W dzielnicy Kroubay, stolicy Freetown, Kru stanowią większość. Vai to głównie muzułmanie, podczas gdy Kru to głównie chrześcijanie.

Sherbro znajdują się nad brzegiem morza w południowej dzielnicy Bonthe. Są to mieszkańcy Sierra Leone, którzy mieszkali na wyspie Sherbro od jej powstania. Sherbro to głównie rybacy i rolnicy, którzy mieszkają głównie w dystrykcie Bonthe. Sherbro są prawie całkowicie chrześcijanami, a ich najważniejsi władcy mają długą tradycję zawierania małżeństw z brytyjskimi kolonistami i kupcami.

Niewielki procent mieszkańców Sierra Leone jest pochodzenia libańskiego, potomkami kupców, którzy przybyli do kraju w XIX wieku. Sierra Leonean-Libanese to ich rodzima nazwa. Populacja Sierra Leone i Libanu składa się głównie z kupców, którzy mieszkają w rodzinach klasy średniej w obszarach metropolitalnych, takich jak Freetown, Bo, Kenema, Koidu Town i Makeni.

Językiem urzędowym jest angielski, chociaż Krio to lingua franca. Krio jest pełnoprawnym językiem o regularnej składni i ustalonych normach pisania, pomimo tego, co twierdzą niektórzy lokalni snoby. W rezultacie nie jest niespodzianką, że mniejszość Krios, która mieszka głównie na półwyspie Freetown, mówi po angielsku jako drugim języku, podczas gdy Temnes, Mendes i inne plemiona używają Krio jako drugiego języka. To sprawia, że ​​anglojęzyczni mogą stosunkowo łatwo podróżować po półwyspie, chociaż pozostała część kraju to w większości terytorium wyłącznie dla Krio. Chociaż terminologia Krio wywodzi się głównie z języka angielskiego, jest niezrozumiała dla typowego anglojęzycznego użytkownika – chociaż możesz być w stanie podążać dalej, jeśli znasz podstawowe słownictwo i znasz omawiane tematy.

Mende jest głównym językiem narodowym na południu, a Temne jest głównym językiem narodowym na północy w prowincjach; regularne stosowanie Krio ogranicza się głównie do ośrodków prowincjonalnych.

Telefon

232 to kod kraju. W Freetown, Bo i Kenema, Sierra Leone, usługa telefonii stacjonarnej jest dostępna. Sieć telefonii komórkowej (podobnie jak w Europie) oparta jest na technologii GSM i jest szeroko stosowana. Format wybierania to: +232-##-######, gdzie pierwsze „##” oznacza obszar kod.

Tigo zostało zakupione przez Africell, a jego prefiks 30 został zintegrowany z siecią Africell. W 2014 roku Comium zbankrutowało. W przypadku wybierania lokalnego „00” jest używane do uzyskania dostępu do numeru międzynarodowego (po którym następuje kod kraju), a „0” jest używane do uzyskiwania dostępu do numeru krajowego (po którym następuje kod kraju) (po którym następuje numer kierunkowy). Ważne miasta i regiony przemysłowe, a także kilka głównych dróg krajowych, mają doskonały zasięg. Airtel jest najbardziej ugruntowaną i ma najszerszy zasięg krajowy. Istnieje możliwość korzystania z roamingu międzynarodowego. Dzwonienie ze Stanów Zjednoczonych do innych krajów jest dość tanie. Niektóre sieci komórkowe pobierają we wszystkich krajach zaledwie 0.35 USD za minutę, a w niektórych krajach nawet 0.15 USD.

Airtel z Sierra Leone jest członkiem One Network Service. Umożliwia to korzystanie z karty SIM Airtel z innego kraju w Sierra Leone. Odbieranie połączeń przychodzących jest bezpłatne, natomiast połączenia lokalne są płatne według stawek lokalnych. Pamiętaj, że połączenia z krajem macierzystym karty SIM będą opłacane według stawek międzynarodowych.

W przypadku połączeń alarmowych Sierra Leone obecnie wybiera numer 112 z dowolnej sieci telefonicznej. Połączenia są bezpłatne i kierowane do odpowiednich służb ratunkowych.

Internet

Ogólnie dostęp do internetu jest powolny. Sieci bezprzewodowe są ogólnie dostępne w głównych hotelach w Freetown. FGC Wireless oferuje płatny bezprzewodowy dostęp do Internetu w częściach Freetown, ale jest powolny. Sytuacja poprawiła się od lutego 2013 r., kiedy naród został połączony z Europą i RPA za pomocą kabla światłowodowego.

Zarówno Airtel, jak i Africell mają usługi 3G, które działają skutecznie. Airtel, Africell i Sierratel zapewniają bezprzewodowy dostęp do Internetu za pośrednictwem modemu USB.

Afcom, Onlime (Lime Line), Atlas, IPTEL i Sierratel zapewniają stałe usługi internetowe.

Do lat 1990. aktywność gospodarcza uległa spowolnieniu, a infrastruktura gospodarcza uległa znacznemu pogorszeniu. W ciągu następnej dekady konflikt cywilny spustoszył większość oficjalnej gospodarki. Masowy napływ pomocy zagranicznej pomógł Sierra Leone rozpocząć odbudowę po zakończeniu wojny w styczniu 2002 roku.

Znaczna część ożywienia będzie zależeć od zdolności rządu do powstrzymania oficjalnej korupcji, która zdaniem wielu była główną przyczyną wojny domowej. Efektywność rządowego zarządzania przemysłem diamentowym będzie kluczowym miernikiem sukcesu.

Bezrobocie jest powszechne, zwłaszcza wśród młodych i byłych uczestników walk. Władze opieszały w przeprowadzaniu zmian w służbie cywilnej, a tempo inicjatywy prywatyzacyjnej również zwolniło, pomimo nacisków darczyńców.

Leone to lokalna waluta. Bank of Sierra Leone jest bankiem centralnym kraju. Waluty obce mogą być wymieniane w dowolnym banku komercyjnym, uznanym kantorze wymiany walut iw większości hoteli w Sierra Leone, które działają na zasadzie płynnego kursu wymiany. W Sierra Leone karty kredytowe nie są powszechnie akceptowane, ale są akceptowane w niektórych hotelach i restauracjach. We Freetown ProCredit Bank ma kilka połączonych na całym świecie bankomatów, które przyjmują karty Visa.

Świadectwa szczepień przeciwko żółtej febrze są potrzebne dla większości narodowości. Możliwe, że do uzyskania wizy potrzebny jest dowód szczepienia, który zostanie zweryfikowany na lotnisku po przylocie.

Od wszystkich odwiedzających Sierra Leone wymagany jest ważny paszport lub dokument podróży. Naród nie potrzebuje wizy dla obywateli Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS). Wszystkie inne narody będą potrzebować wizy, którą można uzyskać w zagranicznych ambasadach Sierra Leone, jak również na granicach lądowych kraju. Wizy nie są trudne do zdobycia i jest mało prawdopodobne, że ktokolwiek zostanie odrzucony, chyba że rząd ma przekonujący powód, aby uniemożliwić im wjazd do kraju.

Koszt wizy różni się znacznie w zależności od obywatelstwa: Amerykanie płacą około 160 USD za jedną, mieszkańcy Wielkiej Brytanii płacą 109 GBP za trzymiesięczną wizę uzyskaną w Londynie, obywatele Niemiec płacą 100 EUR, a większość innych płaci zaledwie 40 USD . Aby uzyskać aktualne stawki, skontaktuj się z lokalną ambasadą (Wielka Brytania [www], USA [www]). Uzyskanie wizy w Konakry zajmuje 72 godziny, a nawet po tym konsul może poprosić o więcej pieniędzy, więc najlepiej zorganizować to w Monrowii lub gdzie indziej. Ambasada Sierra Leone w Gambii to doskonała lokalizacja do uzyskania wizy, która kosztuje 100 USD.

Lungi, po przeciwnej stronie rzeki od Freetown, jest siedzibą międzynarodowego lotniska. Większość osób decyduje się na skorzystanie z taksówki wodnej. Sea Coach Express (Pelican), który kursuje do Aberdeen Bridge, i Sea Bird Express, który kursuje do Murray Town, to obecnie dwie główne firmy. Za jedną podróż obie kosztują około 40 USD. Klimatyzacja i WiFi są teraz dostępne na większych łodziach. Usługi poduszkowców i śmigłowców przestały istnieć.

Trzy przepełnione promy samochodowe kursują z Tagrin, w południowym punkcie Lungi, do terminalu promowego Kissy w Freetown, przeprawiając się przez morze w 45-70 minut, ale zajmuje to kilka godzin, wliczając w to okres oczekiwania i załadunku. Lokalne łodzie motorowe (1.25 USD) i większe, wolniejsze łodzie „pampa” (0.50 USD) są zdecydowanie najtańszymi, jeśli nie najbezpieczniejszymi opcjami dla osób z małym ładunkiem. Kiedy są pełne, podróżują tą samą trasą, co promy samochodowe. Chociaż lądowanie w Lungi jest wilgotne, tragarze są pod ręką, aby pomóc w wejściu i wyjściu z łodzi za symboliczną opłatą (0.25 USD).

Samochodem dojazd do miasta przez Port Loko, który ma kilka złych dróg, zajmuje ponad 5 godzin. Najprawdopodobniej byłaby to najbardziej nieprzyjemna opcja i jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek ją przyjął.

Wszystkie różne środki transportu z lotniska do Freetown wzbudziły obawy o bezpieczeństwo.

Paryż jest obsługiwany przez Air France (przez Conakry). Cztery razy w tygodniu Brussels Airlines[www] latają do Brukseli. Firma McPhillips Travel and Fly Salone zamknęła swoje podwoje.

Dostępne są loty do Nairobi (Kenya Airways), Casablanki (Royal Air Maroc), Akry (ASKY Airlines, Kenya Airways), Lagos (Arik Air), Bandżul (Arik Air, ASKY Airlines), Conakry (ASKY Airlines), Monrovia ( Royal Air Maroc) i Bamako (ASKY Airlines).

Ponieważ miejscowi wracają na święta Bożego Narodzenia, zdobycie miejsc w grudniu może być trudne. Bardzo ważne jest jak najszybsze dokonywanie rezerwacji.

Niestety, kradzieże z bagażu podręcznego były dawniej częste na lotniskach, zwłaszcza podczas lotów poza granice kraju. Wszystko, co cenne, powinno znajdować się w bagażu podręcznym.

Sierra Leone jest teraz dostępne drogą z Gwinei (Konakry) i Liberii. Przekraczając granicę prywatnym samochodem, potrzebne są odpowiednie uprawnienia. Prywatne taksówki, autobusy i ciężarówki regularnie kursują do iz Konakry/Freetown.

Od stycznia 2013 r. granica między Gwineą (Kopoto) a Sierra Leone (Kambia) była otwarta, podobnie jak granica z Liberią w Bo (nabrzeże).

„Laissez-Passer Pour Vehicule”, dostępne w Ambasadzie Gwinei za 40 USD, oraz „Vehicle Clearance Permit”, dostępne w Ambasadzie Sierra Leone za 40 USD, umożliwiają przejazd pojazdem lub motocyklem. W przypadku Sierra Leone potrzebne będzie dodatkowe „Międzynarodowe zezwolenie na cyrkulację Ecowas”, które można kupić na granicy za 100,000 2016 Le.

Jako dowód ubezpieczenia samochodu może być wymagana „Brown Card” Ecowas.

Zarząd Transportu Drogowego Sierra Leone obsługuje autobusy, które łączą główne miasta kraju. W Sierra Leone istnieją minibusy poda poda, które można wykorzystać. Obsługiwane są przez osoby prywatne, które należą do najgorszych w kraju umiejętności prowadzenia pojazdów i mogą kosztować od 2500 do 5000 Leonów (0.50-1 GBP). Ponieważ nie ma oznakowanych przystanków autobusowych, należy stanąć na jezdni i gestem zatrzymać autobus. Przedmioty osobiste należy przechowywać w bezpiecznym miejscu, ponieważ w tych autobusach powszechne są drobne kradzieże. Zazwyczaj są też niebezpiecznie przepełnione.

Sierra Leone szczyci się trzecim co do wielkości naturalnym portem na świecie i oczekuje na przybycie statków wycieczkowych. Statki przewożące ładunki i pasażerów cumują przy nabrzeżu Królowej Elżbiety II, chociaż niektóre łodzie pasażersko-towarowe i prywatne mogą cumować przy Nabrzeżu Rządowym w centrum Freetown, przy czym większość przybyszów pochodzi z Konakry i Bandżulu. W celu uzyskania dalszych informacji należy skontaktować się z agencjami transportu towarowego.

W czasie wojny domowej system drogowy uległ pogorszeniu. Jednak ostatnio nastąpił znaczny wysiłek w zakresie odbudowy, co zaowocowało dobrymi warunkami drogowymi w miastach regionalnych, takich jak Bo, Kenema i Makeni. Droga do Kabali to głównie gładki asfalt z kilkoma złymi wybojami. Droga do Kono/Koidu jest asfaltowa przez trzy czwarte drogi, ale ostatnia kwarta jest w kiepskim stanie. Oznacza to, że pokonanie 3/4 odległości zajmuje tyle samo czasu, co pokonanie pozostałych 1/4. Rząd zamierza poprawić ostatni odcinek.

Droga na półwyspie jest doskonała ze wschodniego Wolnego Miasta do Tokeh podczas podróży zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół półwyspu. Prace nad ostatnim odcinkiem do Lumley już się rozpoczęły, chociaż z Lumley do Sussex zakończono je dopiero na początku 2016 r., a odcinek między plażą nr 2 a Tokeh jest praktycznie niedostępny dla wszystkich z wyjątkiem 4WD i motocykli o dużym prześwicie.

Drogi Freetown są trudne do skategoryzowania. Główne drogi w centrum Freetown są na ogół gładkie i pozbawione wybojów, ponieważ wiele lat temu zostały zbudowane z wysokiej jakości asfaltu. Boczne jezdnie często składają się z mieszanki ziemi i żwiru, z dużymi wystającymi kamieniami, głębokimi szczelinami i innymi zagrożeniami. Niektóre z głównych dróg dojazdowych są w fatalnym stanie. Drogi dwujezdniowe zostały zbudowane na Wilkinson Road i Spur Road. Budowana jest również trasa obwodnicy Hillside, która znacznie ułatwi podróż ze wschodu na zachód. Regent Road over the highlands, Main Motor Road, Wilberforce, Signal Hill Road, Aberdeen/Sir Samuel Lewis Road i Lumley Beach Road zostały ukończone. Ze względu na bieżące prace naprawcze autostrady mogą być blokowane i należy korzystać z innych tras.

Na ważnych arteriach, takich jak Wilkinson Road, parkowanie na ulicach jest zabronione. Dotyczy to również zatoczek, gdzie zatrzymanie jest dozwolone tylko przez określony czas. Miejscowi gliniarze używają zacisków do kół, które można założyć w ciągu kilku sekund. Aby zostać uwolnionym, będą potrzebowali podróży na lokalny posterunek policji z 300,000 2016 Le.

W przeszłości prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwym nie zawsze było traktowane poważnie. Policja ma teraz alkomaty i będzie badać i ścigać każdego podejrzanego o prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwym.

Podczas spaceru patrz przed siebie: większość chodników w Freetown zawiera „śmiercionośne pułapki”, w których brakuje kawałków cementu, które mogą doprowadzić do śmiertelnego upadku do otwartej rynny. W rezultacie większość mieszkańców Freetown wybiera spacery po ulicy, a nie po chodnikach, co zwiększa ruch uliczny w mieście.

Sierra Leone nazwa starożytnej taksówki z Afryki Zachodniej to Poda-poda. Z drugiej strony poda-pody są znacznie mniej rozrywkowe niż typowe taksówki buszowe, odzwierciedlając względne ubóstwo kraju w porównaniu z resztą obszaru. Samochody wydają się być zszyte nitką, zawsze na skraju pęknięcia, po sześciu pasażerów w każdym rzędzie trzech siedzeń, wybuchający hip-hopem w kółko z naciskaniem pedału gazu, nigdy nie wiedząc, czyj to pot, nigdy nie wiedząc czy przejedzie przez następne wzgórze. Są jednak bardzo tanie. Podróż międzymiastowa kosztuje od 1,500 do 2,500 Leonów (0.50 USD w 2011 r.), a każda podróż wewnątrz Freetown kosztuje zaledwie 1,000 Leonów. Wspólne taksówki są nieco wygodniejsze, ale nadal są stłoczone po skrzela i kosztują mniej więcej tyle samo.

Boathouse Sea Coach Express pod mostem Aberdeen-Murray Town we Freetown z przyjemnością wynajmuje te same piękne łodzie motorowe, których używają do transferów lotniskowych, aby przewieźć Cię w górę iw dół rzeki Sierra Leone oraz wzdłuż wybrzeża. Jeśli podróżujesz z większą grupą, warto wydać 300-400 USD na jednodniową wycieczkę na Wyspy Bananowe, Wyspy Bonthe, Wyspy Żółwi, a nawet losowy odcinek dawno zapomnianej plaży.

Mototaksówka to bardzo wydajny środek transportu, oferujący niskie koszty, dobrą mobilność na złych drogach i możliwość uniknięcia korków. Są jednak niebezpieczne. Podczas jazdy po drogach gruntowych zostaniesz pokryty kurzem i często zakrztusisz się gruzem wyrzucanym przez większe samochody. Kierowca musi nosić kask i mieć go do dyspozycji pasażera. To jest poprawne. Jazda na motocyklu z więcej niż dwiema osobami jest dziś również sprzeczna z prawem. Jeśli więc jedziesz na rowerze z trzema osobami i dojedziesz do punktu kontrolnego pojazdów, jedna z nich będzie musiała zsiąść i przejść przez punkt kontrolny…

Zakup własnego motocykla to prawdopodobnie najlepszy sposób na samotne podróżowanie. W porze suchej nawet najtrudniejsze drogi będą przejezdne i nie będziesz musiał się martwić o nieuważny kierowca. Ostrzegamy, że jazda na rowerze w dużych miastach może być niebezpieczna ze względu na szalony ruch uliczny, ale poza miastami powinieneś być w porządku, o ile nosisz kask z przyłbicą chroniącą twarz przed kurzem.

• Freetown — Freetown jest stolicą kraju i znajduje się w zachodniej części kraju.
• Bo — drugie co do wielkości miasto i stolica regionu południowego
• Bonthe — Spokojne i pięknie niszczejące starożytne miasto administracyjne na wyspie Sherbro.
• Kabala — Kabala to mała wioska na północnych wyżynach, odcięta od reszty świata.
• Kailahun — najdalej wysunięte na wschód miasto i stolica powiatu
• Kenema — Kenema to duże miasto we wschodnim regionie kraju.
• Koidu — Kolejne miasto na wschodzie, centrum wydobycia diamentów w dystrykcie Kono.
• Makeni — szybko rozwijające się miasto na północy
• Magburaka — Dawną stolicą obszaru północnego i końcem nieistniejącej linii kolejowej jest Magburaka.
• Port Loko — na głównej trasie do Gwinei, w pobliżu regionów górniczych.

• Wyspy Bananowe — Wyspy Bananowe to popularne miejsce turystyczne w Sierra Leone, z pięknymi tropikalnymi wyspami.

W Freetown znajduje się wiele luksusowych hoteli i pensjonatów, w szczególności czterogwiazdkowy Radisson Blu Mammy Yoko. Udogodnienia w innych miastach są bardzo ograniczone, ale poczyniono postępy. Obecnie w Makeni jest co najmniej jeden doskonały hotel. W szczególności Banana Island i Bonthe Island mają kilka doskonałych, skromnych rekolekcji w stylu kurortów.

Nocleg w Sierra Leone jest kosztowny, porównywalny z pobytem w Stanach Zjednoczonych, ale z mniejszą ilością udogodnień. Pensjonaty można znaleźć w każdym większym mieście za 35-50 dolarów za noc za pokój jednoosobowy i prawie zawsze mają wspólną łazienkę/toaletę. Pojedynczy pokój w przeciętnym hotelu kosztuje od 100 do 180 dolarów.

W SL najtańsze noclegi są w wioskach – zapytaj o szefa (który powinien znać trochę Krio, jeśli nie po angielsku), a potem poproś o pensjonat („pensjonat” to właściwe określenie w Krio, więc zostaniesz zrozumiany ). Gościnność szefa jest bezpłatna, ale powinieneś dać mu 6-8 dolarów rano, aby „złożyć mu szacunek”, a następnie przygotować się na przekazanie ponad 10,000 2016 leone'ów dozorcy pensjonatu, wodniakowi i przynajmniej jednej innej osobie Bez wyraźnego powodu.

Plaże na półwyspie Freetown są przez większość dni piękne i puste. Co najmniej 10 z nich można uznać za światowej klasy.

Bonthe Town, na wyspie Sherbro, to historyczne brytyjskie miasto kolonialne z bogatą kulturą i wieloma wspaniałymi kamiennymi kościołami.

Rzadka fauna obfituje na wyspie Tiwai (położonej w środku rzeki w SE Sierra Leone).

Doświadcz gościnności i spokoju dzikiej przyrody w wiejskich społecznościach Afryki Zachodniej.

Nurkowanie i snorkeling w pobliżu Banana Island.

Wyspy Żółwi są trudne do zdobycia, ale piękne.

Park Narodowy Outamba-Kilimi to park sawannowy i dżungli z szeroką gamą gatunków.

Mount Bintumani to najwyższy szczyt Sierra Leone, oferujący spektakularne widoki ze szczytu.

Lasy deszczowe Sierra Leone pokrywają duże połacie kraju.

Ryż jest podstawą kuchni Sierra Leone, który często podawany jest z zupami lub gulaszami. Te gulasze mogą zawierać wyśmienitą, a czasem pikantną kombinację mięsa, owoców morza, przypraw, zieleni i innych składników, a ich przygotowanie może zająć wiele godzin. Istnieje wiele wysokiej jakości restauracji, które oferują szeroki wybór dań kuchni regionalnej i międzynarodowej.

Mieszkańcy Sierra Leone, podobnie jak wiele krajów afrykańskich, mają bardzo pożywną dietę. Wiele osób spożywa świeże owoce, które zebrali z własnych drzew lub które tego dnia zebrali sprzedawcy. Spożywają też owoce morza, zwłaszcza w stolicy, Freetown, która znajduje się na wybrzeżu Atlantyku. Miejscowi rybacy przywożą z Atlantyku sieci pełne krabów, homarów, ostryg, lucjan i wielu innych gatunków w miejscach takich jak Lumley Beach.

Mieszkańcy Sierra Leone zachowują zdrowie, jedząc różnorodne posiłki roślinne bogate w błonnik, takie jak liście manioku, liście ziemniaków, okra i inne warzywa.

Krajowy browar Sierra Leone Breweries Limited produkuje piwo Star, a od października 2013 r. piwo premium Mützig. Wiele europejskich piw jest również dostępnych w Stanach Zjednoczonych. Guinness jest dość popularny w Afryce, podobnie jak w wielu innych krajach. Lokalnie produkowane napoje bezalkoholowe to Coca-Cola i Fanta. Restauracje i sklepy sprzedają wino, choć może to być kosztowne. W Sierra Leone niezwykle popularne jest lokalnie produkowane wino palmowe (znane jako „poyo” w Krio). Uważaj na alkohole (whisky, gin itp.) oferowane w dużych plastikowych pojemnikach; jakość i bezpieczeństwo są nieznane.

Leone, w skrócie Le, to jednostka monetarna. Monety Leone mają nominały Le50, Le100 i Le500. Najczęściej spotykane są banknoty Le1000, Le2000, Le5000 i Le10000. Nowe banknoty zostały wprowadzone na rynek 14 maja 2010 r. Nowe banknoty są nieco większe od starych i podobno trwalsze. Nie ma zamiennika poprzedniego banknotu Le500. Projekty są niesamowicie podobne do tych widniejących na starszych banknotach. Na koniec maja 2010 r. nowe banknoty znacznie przewyższają stare, można więc założyć, że ludzie nie będą chcieli dłużej akceptować starych banknotów. Przez rok od daty wprowadzenia nowych banknotów stare banknoty mogą być wymieniane w bankach.

Wymiana pieniędzy, czy to na czarnym rynku, czy za pośrednictwem instytucji, jest niezwykle prosta. Stawki w maleńkim banku na lotnisku są uczciwe. Chociaż dostępne są dodatkowe waluty, najczęściej są to GB£, Euro i USD.

Tylko kilka sklepów, restauracji i hoteli akceptuje karty kredytowe (głównie Visa). W sklepie wolnocłowym na lotnisku akceptowane są główne karty kredytowe. Niektóre inne hotele chcą akceptować karty kredytowe. Niektóre banki mogą pożyczać pieniądze za pomocą karty kredytowej, ale procedura może być długa i kosztowna.

W Freetown dostępne są bankomaty. Bankomat z kartą Visa jest dostępny w Rokel Commercial Bank. Bankomaty Ecobank umożliwiają wypłaty gotówki za pomocą międzynarodowych kart Master Card/Visa.

Mimo że Sierra Leone jest biednym krajem, zaskoczą Cię wysokie koszty utrzymania. Wiele produktów kosztuje dwukrotnie więcej niż można by się spodziewać w innych krajach ze względu na brak odpowiedniego systemu importowego, wysokie cła importowe oraz 15% podatek od towarów i usług (GST).

Za przedmioty znalezione na ulicy obcokrajowcy często płacą znacznie więcej niż miejscowi, dlatego warto negocjować i maksymalnie obniżać cenę. Możesz utrzymać się we Freetown z dziennym budżetem 220,000 55 LE (około 440,000 USD), jeśli chcesz zatrzymać się w niedrogich pokojach gościnnych (co oznacza niebezpieczną lokalizację z pluskwami ​​w łóżku), podróżować wyłącznie lokalnym autobusem (poda poda ) i jedz wyłącznie na rogach ulic (co nie jest zalecane dla zdrowia). Bardziej rozsądna cena to około 110 880,000 LE (około 220 USD), jeśli chcesz od czasu do czasu zjeść dobre posiłki w restauracji i zatrzymać się w mieszkaniu ze średniej półki. Możesz łatwo przełknąć 2016 2016 LE (około 2016 USD) każdego dnia, jeśli chcesz prawidłowo jeść i spać.

Sierra Leone jest stosunkowo bezpiecznym krajem do odwiedzenia, pomimo – a może właśnie z powodu – strasznego rozlewu krwi w latach 1990. XX wieku. Podczas gdy drobne kradzieże kieszonkowe, wyrywanie toreb i inne przestępstwa bez użycia przemocy pozostają problemem w niektórych rejonach Freetown (a policja jest nieskuteczna), przestępstwa z użyciem przemocy są bardzo rzadkie w całym kraju, zwłaszcza w stolicy, według jakichkolwiek światowych standardów.

Korupcja nie jest już tak powszechna jak wcześniej. Wraz z kolejnymi aresztowaniami na wysokim szczeblu i próbami uniemożliwienia policji wydawania fałszywych kar, obecny prezydent rozpoczął umiarkowanie skuteczną kampanię antykorupcyjną. Lotnisko we Freetown (Lungi) zostało odnowione i jest obecnie bardzo doskonałe jak na afrykańskie standardy.

Jednak typowe zagrożenia słabo rozwiniętej Afryki Subsaharyjskiej pozostają: ruch uliczny i choroby. Chociaż wypadki drogowe są znacznie rzadsze niż powinny, należy pamiętać, że zapakowane, ledwo trzymające się razem poda-pody to śmiertelne pułapki, które zaprzeczają prawom fizyki. Tymczasem mototaksówki mają obsesję na punkcie prędkości, nie zwracając uwagi na niebezpieczeństwa związane z uszkodzonymi drogami, ziejącymi dziurami i ładującymi się pojazdami chowającymi się w kurzu. W odizolowanych regionach doszło do ograniczonej liczby niezwykle poważnych wypadków autobusowych. Chodzenie po miastach w nocy jest niebezpieczne nie z powodu przestępczości, ale z powodu braku oświetlenia, które może spowodować upadek lub spowodować, że pojazd przeoczy Cię na drodze. Miejscowi używają telefonów komórkowych z lampami błyskowymi; jeśli nie, weź ze sobą pochodnię.

Zagrożenia związane z chorobami tropikalnymi są podobne do tych obserwowanych w Afryce Zachodniej, ale nie ma placówek, które zbliżą się do standardów zachodnich. Malaria jest, jak zwykle, największym zagrożeniem, a każdy zagraniczny turysta, który podróżuje bez leków przeciwmalarycznych i być może z moskitierą, naraża swoje życie.

Używanie narkotyków, zwłaszcza marihuany, jest zabronione, a zakazy dotyczące narkotyków są ściśle egzekwowane przez władze.

Malaria, choroby przenoszone przez wodę i inne tropikalne dolegliwości są również powszechne. Jeśli chcesz uniknąć malarii, powinieneś zażywać lekarstwa na malarię i stosować środki odstraszające owady. Szczepienie przeciwko żółtej febrze jest teraz obowiązkowe i można zasugerować szczepienie przeciwko wściekliźnie. HIV/AIDS jest szeroko rozpowszechniony. Gorączkę Lassa można nabawić się w Kenemie i okolicach na wschodzie. W 2010 r. rozszerzył się również na północ, powodując 48 ofiar śmiertelnych między styczniem a listopadem. Jeśli byłeś w tych rejonach i masz gorączkę, która nie została ostatecznie zdiagnozowana jako malaria, powinieneś natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

Usługi medyczne są pilnie potrzebne. Powinieneś mieć przy sobie podstawowe środki medyczne. Przed podróżą zasięgnij porady lekarskiej i upewnij się, że masz wszystkie niezbędne szczepionki. Pij tylko wodę butelkowaną i bądź świadomy tego, co jesz i jak prawidłowo jest przygotowywana.

Ebola

Epidemia często śmiertelnej i na ogół nieuleczalnej wirusowej gorączki krwotocznej Ebola rozprzestrzeniła się z Gwinei i Liberii w marcu 2014 r.

Wiele linii lotniczych odwołało zaplanowane loty do Sierra Leone w wyniku działań podjętych w celu odizolowania chorych i ograniczenia przemieszczania się do i z wrażliwych regionów. Mimo to w wyniku choroby zmarło około 4000 osób. Naród uzyskał certyfikat wolny od eboli w listopadzie 2015 r. Jednak okres wzmożonego nadzoru potrwa jeszcze kilka miesięcy. Port lotniczy będzie kontynuował kontrolę stanu zdrowia do końca kadencji.

Wirus przenoszony jest poprzez bezpośredni, niezabezpieczony kontakt z krwią lub wydzielinami zakażonej osoby (żywej lub martwej) lub poprzez kontakt ze skażonymi przedmiotami (takimi jak igły). Dreszcze, dyskomfort w dolnej części pleców, zmęczenie, biegunka, bóle głowy i krwawienie z oczu, uszu, nosa, ust i odbytu to tylko niektóre z objawów.

Unikaj kontaktu z kimkolwiek, kto wykazuje te objawy.

Według danych medycznych wirus może przetrwać w nasieniu do 6 miesięcy po orzeczeniu wyzdrowienia. Przynajmniej na ten czas wymagane jest używanie prezerwatyw lub abstynencja. Wskaźnik śmiertelności w tej epidemii wynosił około 55 procent dla osób, które były leczone wcześnie, ale może wynosić nawet 90 procent dla osób, które nie zgłosiły się na leczenie wcześnie.

W przypadku każdego podejrzanego przypadku/kontaktu, zadzwoń pod numer 117 z telefonu komórkowego za darmo.