Wielki Mur Chiński to wciąż jedna z najsłynniejszych i najbardziej fascynujących budowli, która powstawała przez wieki.
Pierwsze fortyfikacje powstały w celu obrony przed atakami już w V wieku p.n.e., a budowa trwała do XVII wieku. Najsłynniejsze fragmenty muru powstały między XV a XVII wiekiem, za czasów dynastii Ming, kiedy mur uzyskał charakterystyczny kształt, najczęściej widoczny na zdjęciach. Cała ściana, połączona, rozciągała się w sumie na 17 kilometrów, przy średniej wysokości 15 metrów i szerokości siedmiu metrów. UNESCO wpisało go na listę światowego dziedzictwa.
Istnieje wiele legend i mitów dotyczących budowy Wielkiego Muru. Z pokolenia na pokolenie ludzie lubili na nowo opowiadać historię szlachetnej i odważnej dziewczyny Meng Jiang Nu, która zakochała się i poślubiła Fan Xiliang. Chociaż chciała ukryć swojego pana młodego przed chińskim rządem, który szukał siły roboczej do budowy muru, Fan Xiliang został znaleziony i schwytany. Meng Jiangnü czekała na męża ponad rok, nie słyszała żadnych wieści, więc postanowiła go odwiedzić. Podczas długiej podróży, która trwała dwa lata, napotkała wiele naturalnych przeszkód, ale w końcu dotarła do części ściany, nad którą pracował. Niestety dowiedziała się, że Fan zmarł z wycieńczenia. Słysząc to, Meng nie mogła powstrzymać żalu. Meng Jiangnü został przy ścianie i płakał przez 3 dni i noce. Legenda głosi, że jej łzy zburzyły część muru.
Legenda Menga i Fanu chciała zwrócić uwagę, ile osób przypłaciło życiem, pracując w trudnych i niemożliwych warunkach przy budowie muru. Niektórzy historycy twierdzą, że mur zbudowało prawie dwa miliony robotników, a wielu z nich miało fatalne konsekwencje z powodu niedożywienia, zmęczenia lub wypadku. Krążą makabryczne historie, że wszystkie ciała zostały wmurowane w Mur Chiński, co stało się integralną częścią atrakcji turystycznej, którą co roku odwiedzają miliony turystów.
