Cliff Palace (Kolorado, USA)
Ludność Indian Pueblo na południowym zachodzie kontynentu zawdzięcza swoją nazwę wioskom, które zbudowali. Chociaż istnieje współczesna społeczność pueblo Anasazi, starożytne społeczeństwo rozkwitło między 900 AD 1200 AD. Cliff Palace został zbudowany w złotym wieku Anasazi, ale został opuszczony w 1300 roku. Pozostał nieodkryty na pustyni do 1888 roku, kiedy okazało się, że jest to największa osada w murze w całej Ameryce Północnej. Nigdy nie dowiaduje się, dlaczego mieszkańcy wyjechali, ale przypuszcza się, że stało się to z powodu długiej suszy.
Pavlopetri (Grecja)
Pavlopetri to miasto, które istniało od epoki kamienia do 1000 roku p.n.e. i dało archeologom autentyczny obraz życia w tamtych czasach. Ciekawe, że większość miast, które zniknęły pod wodą, jest bardzo zniszczona, a Pavlopetri wydaje się prawie nietknięta. Miasto prawdopodobnie zatonęło z powodu podnoszącego się poziomu mórz i osiadania gleby po trzęsieniu ziemi.
Akrotiri (Santoryn)
Cywilizacja minojska z Krety, której nazwa pochodzi od mitycznego króla Minosa, budowniczego labiryntu, została całkowicie zapomniana aż do początku XX wieku. Odkrycie wielkiego pałacu w Knossos, po raz kolejny rozjaśnia chwałę tego narodu, ale Akrotiri, ich miasto na wyspie Santorini, jest prawdopodobnie najlepszym przykładem ich pracy. Został jednak pochowany po erupcji około 20 roku p.n.e. i jest jednym z największych, jakie kiedykolwiek pamiętano, które doprowadziły do ruiny imperium minojskiego. Odkrycie Akrotiri w 1600 roku ujawniło piękne freski i starannie zaplanowany sposób konstrukcji.
Tikal (Gwatemala)
Miasto Tikal, niegdyś stolica Imperium Majów i największe miasto Nowego Świata. Doskonale zachowane mury świadczą o dawnej potędze Majów i nagłym odejściu ludności. Choć długo nie było wiarygodnych informacji o jego istnieniu, po wyprawie w 1848 r. odkryto jedno z największych stanowisk archeologicznych na świecie. Znajdują się tam piramidy wznoszące się na wysokość 70 metrów, pałace królewskie, pomniki i duża arena do gry w piłkę Majów.
Timgad (Algieria)
Timgad lub „Colonia Marciana Ulpia Traiana Thamugadi Latinists to” to zaginione miasto z opowieści przygodowych. Czasami bardzo tętniące życiem miasto założone przez cesarza Trajana, przetrwało wiele przeciwności losu i wyrosło na duże miasto handlowe. Po zniszczeniu w V wieku został odbudowany jako ośrodek chrześcijaństwa. Kolejny duży spadek w VII wieku dokonany przez Wandalów był powodem ostatecznego odejścia ludności. Piasek z Sahary zachował się do ponownego odkrycia w 5 roku, a teraz ruiny zapewniają niesamowity wgląd w architekturę rzymską w afrykańskich prowincjach.
Tutaj możesz zobaczyć Łuk Trajana, łazienkę i Świątynię Jowisza, podobnie jak rzymski Panteon. O ich sposobie życia najlepiej świadczy napis na ścianie: „Polowanie, kąpiel, zabawa i śmiech. To jest życie!"
Machu Picchu (Peru)
Brak listy zaginionych miast, które nie zawierają Machu Picchu. To stare miasto Inków znajduje się na szczycie Andów i zostało zasiedlone stosunkowo krótko, prawdopodobnie między 1450 a 1572 rokiem, zanim wpadło w ręce hiszpańskich zdobywców. Ponieważ Hiszpanie nigdy nie znaleźli miasta, a miejscowi nie chcieli ujawniać jego lokalizacji, Machu Picchu zwracało uwagę opinii publicznej aż do początku XX wieku. Nadal nie ma zgody, czy była to tylko osada, królewski azyl czy świątynia religijna.
Mohendżo Daro (Pakistan)
Wraz z cywilizacją egipską i mezopotamską cywilizacja doliny Indusu jest uważana za jedną z najwcześniejszych na świecie. Osiągnął szczyt w 2000 r. p.n.e., choć był znacznie starszy. Nauka, sklepy z listami, handel, religia i rolnictwo rozwijają się w niewiarygodnym tempie. Nawet wtedy istniał skomplikowany system kanalizacyjny, ale do tej pory nie znaleziono ani jednej świątyni ani sanktuarium. Powodzie zniszczyły zamek co najmniej sześć razy, a na ruinach przeszłości odbudowywane są nowe budowle. Nie wiadomo, co spowodowało ostateczne zawalenie, ale jasne jest, że zostało całkowicie opuszczone w 1800 roku p.n.e. Ponownie odkryto go w 1922 roku.
Petra (Jordania)
Petra nie może być uważana za miasto zaginione, gdyż zawsze była znana miejscowej ludności, a Pliniusz Starszy wspominał o niej w prawie rzymskim z 103 lat. Jednak ludzie Zachodu słyszeli o tym zbyt późno. Zamek na pustyni kwitł, dopóki ich system nawadniający nie został zniszczony przez trzęsienie ziemi. Ludność wyemigrowała i od dawna odwiedzają ją tylko rabusie grobów i ciekawscy podróżnicy. Obecnie jest to jedno z największych stanowisk archeologicznych na Bliskim Wschodzie.
Troy (Turcja)
Od dawna uważano, że Troy, śpiewany w micie Homera o „Iliadzie”, jako Atlantyda.
W 1871 roku samouk Heinrich Schliemann rozpoczął kopanie kopców na Hisarlik. Tutaj, gdzie w starożytności znajdowało się miasto Ylium, znaleźli ogromną fortecę podobną do opisanej przez Homera. Schliemann odkrył złotą biżuterię, która prawdopodobnie należała do Heleny. Towary te zaginęły po II wojnie światowej, ale faktycznie znajdowały się w posiadaniu ZSRR i obecnie są eksponowane w muzeum Puszkina.
Pompeje i Herkulanum (Włochy)
„Byli ludzie tak przerażeni śmiercią, że modlili się, by umrzeć” – pisał Pliniusz Młodszy o wybuchu Wezuwiusza w 79 r. n.e. Jego wuj, słynny Pliniusz Starszy, poprowadził rzymską flotę przez Zatokę Neapolitańską, aby ratować ludność dotkniętą erupcjami.
Wyprawa tego wielkiego człowieka i jego załogi kosztowała życie, ponieważ Pompeje i Herkulanum zostały już pokryte popiołem. Zrządzeniem losu, to właśnie popiół zachował pozostałości starożytnych miast nietknięte w 1700 roku.
Choć sądzono, że starożytni Rzymianie żyli w wymyślonym świecie białego marmuru, Pompeje odsłaniają „prawdziwe” miasto, podobne do dzisiejszego.
