Panama City

Panama City to bardzo wielokulturowe miasto, mające znaczną populację z różnych krajów. Większość mówi po hiszpańsku, a wielu mówi też po angielsku. Obsługa klienta stopniowo się poprawia, ale w hotelach pozostaje szokująco słaba. Jednak na ulicach Panamczycy są często bardzo mili i pomocni i chętnie przyjmą możliwość udzielenia ci porady.

Doskonałe zakupy, od luksusowych butików w centrach handlowych otaczających Paitilla i sektor bankowy wokół Via Espana po prawdziwe okazje w pobliżu La Central (Central Avenue, która została przekształcona w deptak) i zewnętrzne centrum handlowe Los Pueblos. Ponadto w wielu obszarach miasta znajduje się mnóstwo etnicznych sklepów (głównie chińskich i indyjskich).

Amador Causeway, region bezpośrednio na wschód od wejścia do kanału na Pacyfiku, rozwija się jako atrakcja turystyczna i centrum życia nocnego. Smithsonian Tropical Research Institute utrzymuje stację i małe muzeum na wyspie Naos. Na grobli w 2014 roku właśnie zbudowano nowe muzeum Biomuseo. Stworzył je amerykański architekt Frank Gehry, który jest najbardziej znany z Muzeum Guggenheima w Bilbao i Los Angeles Disney Concert Hall. Parque Municipal Summit znajduje się tuż za granicami gminy.

MIEJSCA ŚWIATOWEGO DZIEDZICTWA

Panama Viejo

Panamá Viejo („Stara Panama”) to nazwa nadana pozostałościom architektonicznym monumentalnego kompleksu historycznego pierwszej hiszpańskiej osady na wybrzeżu Pacyfiku obu Ameryk, zbudowanej 15 sierpnia 1519 r. przez Pedro Ariasa de Avila. Miasto to służyło jako kwatera główna wypraw, które ostatecznie pokonały imperium Inków w Peru w 1532 roku. Służyło jako przystanek na jednym z najważniejszych szlaków handlowych w historii kontynentu amerykańskiego, wiodącym na wielkie targi Nombre de Dios i Portobelo, przez które większość hiszpańskiego złota i srebra została wywieziona z obu Ameryk.

Komitet UNESCO zdecydował o wpisaniu tego dobra na listę światowego dziedzictwa w oparciu o kryteria kulturowe (ii), (iv) i (vi), biorąc pod uwagę, że Panama była pierwszą europejską osadą na wybrzeżu Pacyfiku obu Ameryk w 1519 r. , oraz że dzielnica historyczna zachowała nienaruszony układ ulic i znaczną liczbę wczesnych struktur domowych, które świadczą o naturze tej wczesnej osady.

Casco Viejo lub Casco Antiguo

Zbudowany i zajęty w 1671 roku w następstwie zniszczenia Panama Viejo przez korsarza Henry'ego Morgana, historyczny obszar Panama City (znany również jako Casco Viejo, Casco Antiguo lub San Felipe) został zaprojektowany jako miasto otoczone murami, aby chronić jego mieszkańców przed przyszłymi najazdami piratów . UNESCO umieściło go na liście światowego dziedzictwa w 2003 roku.

Casco Antiguo ma różnorodne style architektoniczne odzwierciedlające różnorodność kulturową kraju: architektura karaibska, republikańska, art deco, francuska i kolonialna współistnieją na obszarze obejmującym ponad 800 budowli. W Casco Antiguo znajduje się większość głównych atrakcji Panama City, w tym Salón Bolivar, Teatr Narodowy (założony w 1908 r.), Las Bóvedas i Plaza de Francia. Ponadto istnieje kilka struktur katolickich, w tym Katedra Metropolitalna, Kościół La Merced i Kościół św. Filipa Neri. Niezwykły złoty ołtarz kościoła św. Józefa był jedną z niewielu rzeczy uratowanych z Panama Viejo podczas oblężenia piratów w 1671 roku. Podczas oblężenia został pokryty błotem, a następnie dyskretnie przeniesiony w obecne miejsce.

Cinta Costera 3 w Casco Viejo

Historyczny sektor, który przechodzi renowację, stał się jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta, ustępującą jedynie Kanałowi Panamskiemu. Zarówno sektor publiczny, jak i komercyjny próbują go przywrócić. Prezydent Ricardo Martinelli ukończył w 3 r. rozbudowę „Cinta Costera 2014” do wiaduktu autostrady morskiej Cinta Costera, otaczającego Casco Antiguo.

Były demonstracje przed budową projektu Cinta Costera 3. Wiele sprzeciwów wokół propozycji koncentrowało się na perspektywie utraty przez Casco Viejo statusu światowego dziedzictwa UNESCO. Casco Viejo nie zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w Zagrożeniu 28 czerwca 2012 roku.

Panama położona jest w północnej części kraju, pomiędzy Oceanem Spokojnym a tropikalnym lasem deszczowym. Parque Natural Metropolitano (Metropolitan Nature Park), który rozciąga się od miasta Panama do Kanału Panamskiego, jest domem dla wielu niezwykłych gatunków ptaków i zwierząt, w tym tapirów, pum i kajmanów. Przy wejściu do kanału na Pacyfiku znajduje się Centro de Exhibiciones Marinas (Miejsce Wystaw Morskich), zarządzane przez Smithsonian Tropical Research Institute centrum badawcze dla osób zainteresowanych tropikalnym życiem morskim i ekologią.

Tropikalne lasy otaczające Panamę mają kluczowe znaczenie dla działania Kanału Panamskiego, ponieważ dostarczają mu wody, której potrzebuje. Ze względu na gospodarcze znaczenie kanału dla Panamy, otaczające go lasy tropikalne zostały zachowane w niemal nienaruszonym stanie; kanał jest zatem wyjątkowym przykładem ogromnego przedsięwzięcia inżynieryjnego w środku lasu, które pomogło w jego ochronie. Wzdłuż zachodniego brzegu kanału znajduje się Parque Nacional Soberana (Narodowy Park Suwerenności), w którym znajdują się ogrody botaniczne Summit i zoo. Pipeline Road to najbardziej znana ścieżka w tym parku narodowym, która jest popularna wśród obserwatorów ptaków.

Surową topografię Panamy przecina około 500 rzek. Większość jest nieprzejezdna; wiele z nich zaczyna się jako szybkie górskie strumienie, wiją się w dolinach i ostatecznie stają się przybrzeżnymi deltami. Jednak Ro Chepo i Ro Chagres, które znajdują się w granicach miasta, służą jako źródła energii wodnej.

Ro Chagres to jedna z najdłuższych i najważniejszych rzek wpływających do Karaibów, jedna z około 150. Część tej rzeki została spiętrzona, aby stworzyć jezioro Gatun, które służy jako znacząca trasa tranzytowa między śluzami kanału na obu końcach. Zarówno Gatun Lake, jak i Madden Lake (które jest również zasilane przez Rio Chagres) dostarczają energię wodną do starego regionu Canal Zone. Ro Chepo, kolejne znaczące źródło energii wodnej, jest jedną z ponad 300 rzek wpływających do Pacyfiku.

Gospodarka Panama City jest oparta na usługach, z dużym naciskiem na bankowość, biznes i turystykę jako centrum gospodarcze i finansowe kraju. Gospodarka jest w dużym stopniu uzależniona od operacji handlowych i żeglugowych związanych z Kanałem Panamskim i obiektami portowymi Balboa. Miasto odnotowało szybki rozwój gospodarczy w ostatnich latach, głównie dzięki ciągłej budowie Kanału Panamskiego, zwiększonym inwestycjom w nieruchomości i dość stabilnemu sektorowi bankowemu. Miasto ma ponad osiemdziesiąt banków, z których co najmniej piętnaście to banki krajowe.

Panama City generuje około 55% PKB kraju. Wynika to z faktu, że większość panamskich firm i rezydencji koncentruje się w mieście i otaczającym go regionie metropolitalnym. Służy jako brama do innych części kraju, a także węzeł tranzytowy i atrakcja turystyczna sama w sobie.

Turystyka jest jedną z najbardziej dochodowych działalności gospodarczych. Wskaźnik obłożenia hoteli w mieście był tradycyjnie dość wysoki, zajmując drugie miejsce po Perth w Australii, a następnie w Dubaju w 2008 r. Jednak obłożenie hoteli znacznie spadło od 2009 r., najprawdopodobniej w wyniku rozwoju kilku nowych luksusowych hoteli . Liczne duże sieci hotelowe, w tym Le Méridien, Radisson i RIU, założyły lub zamierzają zbudować nowe obiekty w mieście, dołączając do tych, które wcześniej były obsługiwane przez Marriott, Sheraton, InterContinental i inne zagraniczne i krajowe marki. Ponadto Trump Organization rozwija Trump Ocean Club w Ameryce Łacińskiej, podczas gdy Hilton Worldwide właśnie zbudował swój pierwszy Garden Inn Panama przy Eusebio A. Morales Avenue i 49A Street West, a także The Panamera, drugi hotel Waldorf Astoria w Ameryce Łacińskiej.