Negril

Negril to zdrobnienie od słowa Negrillo (hiszp. Mały czarny), nazwy nadanej mu przez Hiszpanów w 1494 roku. Według jednej relacji Hiszpanie nazwali tę lokalizację Anguila Negra ze względu na obfitość węgorzy czarnych wzdłuż brzegu Negril, które zostało skrócone do Negrillo, a następnie do Negril. Chociaż Negril ma długą historię, szeroką popularność zyskał dopiero w drugiej połowie XX wieku.

Rozwój Negril jako kurortu rozpoczął się pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku, chociaż wejście do niego było trudne ze względu na konieczność wysadzania pasażerów w zatoce Negril promami, co wymagało od nich brodzenia do brzegu. Większość wczasowiczów wynajmowała pokoje w domach jamajskich rodzin lub rozbijała namioty na podwórkach. Daniel Connell jako pierwszy zapewnił bardziej standardowe zakwaterowanie wakacyjne dla „dzieci kwiatów”, otwierając Negril – pierwszy pensjonat w Palm Grove. Z czasem reputacja tego obszaru jako przyjemnego i gościnnego wzrosła, a pierwszy z kilku ośrodków wypoczynkowych powstał w połowie lub pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku. Yacht Club w Mary's Bay na West Endzie Negril był pierwszym hotelem Negrila.

Modernizacja drogi między Montego Bay i Negril na początku lat 1970. XX wieku pomogła w rozwoju Negril jako nowego miejsca wypoczynku. Była to dwupasmowa, utwardzona droga, która prowadziła około 100 jardów (91 metrów) w głąb lądu od dwóch plaż z białym koralowym piaskiem, a na jej południowym krańcu znajdowała się niewielka osada. Długa asfaltowa droga prowadząca z wioski prowadziła na północ do Green Island, która była domem dla wielu jamajskich pracowników Negril. Była na tyle prosta, że ​​mogła służyć jako pas startowy dla małych samolotów, dlatego wzdłuż pobocza drogi znajdowały się odcinki torów kolejowych, które miały odstraszać przemytników narkotyków od lądowania na drodze w celu odebrania taniej marihuany.

W następstwie rozbudowy infrastruktury Negril - w oczekiwaniu na rozwój kurortów i rosnącą populację - w 1976 roku w Rutland Point wzniesiono maleńkie lotnisko Negril Aerodrome wraz z wieloma skromnymi hotelami przeznaczonymi głównie dla zimowych podróżników z Ameryki Północnej. Europejczycy odwiedzili także Negril, a specjalnie na ich potrzeby stworzono wiele hoteli.

Krajobraz Jamajki jest zróżnicowany. Na zachodnim brzegu znajdują się najpiękniejsze plaże wyspy, które ciągną się przez ponad 6 kilometrów wzdłuż mierzei w Negril. Jest czasami nazywana przez turystów „plażą 3.7 mil”, pomimo jej długości wynoszącej zaledwie ponad 7 mile (4 km), od rzeki Negril na południu do Rutland Point na północy.

Po wewnętrznej stronie głównej drogi do Negril, na wschód od plaży, znajduje się bagno zwane Wielkim Bagnem, przez które przepływa rzeka Negril. Na terenie Wielkich Bagien znajduje się Rezerwat Palm Królewskich, który chroni bagna i lasy.

Towarzystwo Ochrony Rafy Koralowej Negril zostało założone w 1990 roku jako organizacja pozarządowa non-profit, której celem jest walka z ciągłym niszczeniem ekosystemu rafy koralowej. W dniu 4 marca 1998 r. formalnie wyznaczony został Negril Marine Park, obejmujący obszar około 160 km2 (62 2016) i biegnący od rzeki Davis Cove w parafii Hanower do St. John's Point w Westmoreland.

Nurkowanie i snorkeling są szczególnie przyjemne w miejscach chronionych przez rafy.

West End Road jest również znana jako Lighthouse Road ze względu na obecność zbudowanej w Belgii latarni morskiej, która chroni marynarzy przed klifami. Z zachodniego krańca Negril, w pobliżu latarni morskiej Negril, roztaczają się wspaniałe widoki.

Przez lata różne publikacje podróżnicze wymieniały plażę Negril jako jedną z 10 najlepszych plaż na świecie. Ważna jest długość plaży – Seven Mile Beach składa się z dwóch zatok (Bloody Bay na północy i Long Bay na południu). Plaża ma naprawdę niewiele mniej niż 7 km długości, Bloody Bay ma około 2 km długości, a Long Bay nieco mniej niż 5 km. Główne kurorty all-inclusive znajdują się w Bloody Bay, podczas gdy w Long Bay znajdują się zarówno kurorty all-inclusive, jak i mniejsze, rodzinne hotele.

Na południe od głównego obszaru Negril leży West End Road, zwana West End, która graniczy z dodatkowymi prywatnymi kurortami. Miejsca te zapewniają dostęp do mórz odpowiednich do snorkelingu i nurkowania, z punktami skokowymi przekraczającymi 40 metrów wysokości.

W pobliżu kurortów nadmorskich znajduje się wielu sprzedawców i firm; niemniej jednak są one skoncentrowane w kierunku południowego krańca plaży, gdzie jest mniej ośrodków all-inclusive.

Nowa jezdnia łącząca Montego Bay i ulepszona infrastruktura mogą skutkować wzrostem turystyki. W rezultacie coraz więcej hoteli i biur podróży w dalszym ciągu inwestuje w atrakcje i wycieczki w Negril. Od lat 1980. XX wieku zyskało na popularności również jako miejsce ferii wiosennych dla amerykańskich studentów, a także miejsce regularnych wakacji na Jamajce.

W ostatnich latach wzdłuż brzegu miały miejsce znaczące prace budowlane. Couples Swept Away, Couples Negril, Sandals, Beaches, Samsara Hotel, Legends Resort, Grand Lido, Riu Palace Tropical Bay, Riu Club Hotel i Hedonism II to tylko niektóre z ośrodków. Ośrodek Hedonizm II to przykład hotelu/ośrodka o długiej historii, który został uratowany z bankructwa i nadal funkcjonuje jako ośrodek dla dorosłych. Dodatkowo dodano franczyzę sieci restauracji i barów Jimmy'ego Buffetta, Jimmy Buffett's Margaritaville, a także strefę wolnocłową.

W ostatnich latach powstała znacząca inwestycja składająca się z willi nad oceanem, kamienic z dwiema lub trzema sypialniami oraz mieszkań typu studio. Kompleks ten, nazwany Little Bay Country Club, jest domem dla niektórych z najbogatszych rodzin Jamajki.