Sznycel wiedeński

Wiener Schnitzel trafia na stół w skorupce z czystego złota, każdy kotlet cielęcy zamieniony w cienki, delikatny pakunek pod chrupiącą panierką. Cztery kawałki cielęciny, rozbite na równomierną grubość ćwierć cala i lekko doprawione solą i pieprzem, czekają na swoją kolej na stanowisku panierowania. Tam płytkie naczynie z mąki uniwersalnej ustępuje miejsca dwóm ubitym jajkom, które z kolei zamieniają się w kopczyk zwykłej bułki tartej. Każdy kotlet przesuwa się przez te warstwy po kolei, wyłaniając się gotowy do patelni. Dużą filiżankę klarowanego masła — lub dowolnego neutralnego oleju — podgrzewa się na średnio-wysokim ogniu, aż zacznie mienić się. Pierwszy sznycel skwierczy, gdy styka się z tłuszczem, a po dwóch lub trzech minutach z każdej strony rozwija swój charakterystyczny odcień: ciepły, bursztynowy i całkowicie zachęcający. Krótki odpoczynek na papierze zapewnia odciekanie nadmiaru oleju, zachowując kruchą integralność skórki. To przygotowanie trwa zaledwie dziesięć minut aktywnego gotowania, dzięki czemu jest równie odpowiednie na cichą rodzinną kolację, jak i na zgromadzone przyjęcie. Gotowe sznycle wędrują z patelni na talerz; jasne liście pietruszki rozrzucone na wierzchu, a ćwiartki świeżej cytryny stoją gotowe, aby wydobyć subtelną słodycz cielęciny. Jeśli cielęcina okaże się trudna do zdobycia, zamiana na wieprzowinę lub kurczaka zachowuje ducha dania bez kompromisów.