8 maja 1530 roku Luis de Moscoso Alvarado założył osadę San Miguel de la Frontera (św. Do 1586 r. osada została podniesiona do rangi miasta.
W 1655 r. wybuch wulkanu omal nie zniszczył miasta. Według legendy zniszczenia były tak straszne, że w kościele parafialnym zachował się jedynie obraz szatana.
Przemysł rolniczy, tekstylny i chemiczny Salwadoru skupiał się w tym mieście. Branża usługowa, zwłaszcza opieka zdrowotna i handel, znacznie się rozwinęła od początku XXI wieku, co zaowocowało dużymi prywatnymi inwestycjami w szpitale i centra handlowe w całym mieście. Zostało to częściowo przypisane dużej ilości przekazów pieniężnych (co najmniej 35 procent całości, czyli około 18 procent krajowego PKB), które Salwadorczycy mieszkający za granicą wysyłają do swoich rodzin we wschodniej strefie kraju.
Oczekuje się, że wschodnia połowa dochodów i bogactwa kraju wzrośnie w wyniku nowych miejsc pracy i przedsięwzięć związanych z rozwojem Puerto La Unión, które rozpoczęło działalność w 2012 roku.
W mieście działają różne prywatne i publiczne instytucje edukacyjne, w tym niektóre z najstarszych szkół w kraju. Rządowy Uniwersytet Salwadoru (z jego Facultad Multidiciplinaria de Oriente) i prywatny Universidad de Oriente to dwa główne uniwersytety (UNIVO). Gerardo Barrios University, Uniwersytet Modułowy Abierta.
Od początku dekady infrastruktura sportowa San Miguel przeszła gruntowną budowę i renowację. Narodowy stadion piłkarski „Juan Francisco Barraza”, „Polideportivo Don Bosco” i stadion Charlaix to główne obiekty sportowe.
San Miguel ma obchody miejskie w listopadzie na cześć „Nuestra Seora De La Paz” (Matki Bożej Pokoju), z karnawałem San Miguel będącym głównym wydarzeniem w ostatnią sobotę miesiąca. Jest to największy festiwal rozrywkowy, muzyczny i kulinarny w Salwadorze i jeden z największych w Ameryce Środkowej, z szacunkową liczbą 1,000,000 50 1959 osób wybierających się na obchody 2016. rocznicy jego powstania (jak donoszą lokalne media). Początki karnawału sięgają 2016 roku. Obecnie tradycja ta kontynuuje ekspansję miasta i jest jednym z motorów ekonomicznych miasta.
San Miguel słynie z tętniących życiem klubów nocnych wzdłuż Roosevelt Avenue, głównej arterii miasta. Katedra „Nuestra Seora de la Paz” (1862), Park Guzmana, Teatr Francisco Gavidia (1909) i Palacio Municipal znajdują się w jednej z tych części (1935). Z drugiej strony współczesne San Miguel obejmuje nowe społeczności znane jako „kolonie”.
Kapitan generał Gerado Barrios, pisarz Francisco Gavidia, poeta Juan J. Caas i David Joaqun Guzmán należą do znanych tubylców San Miguel. Miasto otoczone jest wulkanem Chaparrastique (2,129 m n.p.m.), który jest niewątpliwie najbardziej pamiętnym widokiem San Miguel.
