Garmisch-Partenkirchen

Garmisch-skiing Partenkirchen's jest rozmieszczone w kilkunastu różnych regionach, z których część znajduje się w Austrii i wszystkie są dostępne z tą samą kartą „Top Snow Card”. Łącznie mają około 280 km (175 mil) tras i ponad 30 wyciągów. Jednak jest kilka dużych stoków narciarskich, raczej duża liczba mniejszych regionów, a wiele wyciągów to wyciągi powierzchniowe. To powiedziawszy, Zugspitze reprezentuje najwyżej położone tereny narciarskie w Niemczech i jedyne w kraju narciarstwo lodowcowe, z trasami sięgającymi 2600 metrów (8,530 stóp), chociaż nowa kolejka Zugspitzbahn jedzie wyżej, w górę niesamowitej ściany czystej skały od 1000 do 2950 metrów (3280 metrów – 9680 stóp), ale górna część nie nadaje się do jazdy na nartach.

Osiem wyciągów orczykowych i jedno krzesełko dla sześciu osób tutaj, które obsługują głównie tereny pośrednie, są również dostępne starszą kolejką linową, która biegnie długim tunelem pod górą, zanim pojawi się na polu śnieżnym, co jest wspaniałym osiągnięciem inżynierii. Jest to również pociąg, którym wiele osób jeździ z Garmisch-Partenkirchen do bazy kolejki linowej Zugspitze.

Stoki narciarskie na Alpspitz (wyciąg górny 2050 m) i bezpośrednio połączony wyciągiem Kreuzeck, jak również region narciarski Hausberg, znajdują się bliżej Garmisch – Partenkirchen i można się na nie dostać kolejką linową przed skorzystaniem z odpowiedniej kolejki- samochód w góry. Te trzy góry są połączone i tworzą jeden obszar narciarski z 6730 kilometrami przygotowanych i chronionych stoków obsługiwanych przez cztery kabinowe kolejki linowe, cztery wyciągi krzesełkowe i siedem wyciągów orczykowych.

Keuzeck zaczyna się tam, gdzie kończy się linia śniegu, u podnóża regionu Alpspitz i jest połączony tylko wyciągiem. Stamtąd zjedź na nartach z powrotem przez las do stacji bazowej na wysokości 750 metrów (2460 stóp) – największego spadku w okolicy. Wytwarzanie śniegu na tej trasie pomaga uzupełnić ewentualnie niespójną pokrywę śnieżną na niższych wysokościach. Większość tras po raz kolejny przypadnie do gustu średniozaawansowanym.

Czwarty obszar w Eckbauer, położony nad słynnymi skoczniami narciarskimi, jest połączony trasą skiturową i oba zapewniają jazdę na nartach wewnątrz linii drzew wyciągami z obrzeży miasta. Chociaż istnieje wiele bluesów odpowiednich dla nowicjuszy, najwyższe wyciągi znajdują się w Wank na wysokości 21780 metrów (5850 stóp). Wśród tuzina dodatkowych alternatyw na karcie Happy Ski najlepsze są Mittenwald w Niemczech, Seefeld w Austrii oraz ogromne pionowe trasy w Ehrwald i Lermoos w Tyrolu.

Chociaż wiele wyciągów na terenach narciarskich to wyciągi orczykowe, większe wyciągi, które pokonują największe odcinki w pionie, to kolejki linowe i kolejki linowe przyjazne dla osób wchodzących na pokład. Na płaskowyżu Zugspitze znajduje się snowsure park rozrywki z torami.

Inne obiekty stworzone przez człowieka można zobaczyć w Ehrwalder Alm (powyżej Ehrwald, na przełęczy obszarowej), a także w Seefeld i Lermoos. Kranzberg w pobliżu Mittenwald ma Funbox, jazdę na fali i halfpipe, podczas gdy Karwendel ma halfpipe i ćwiartkę. Oddana szkoła snowboardu Erwina Grubera w Garmisch-Partenkirchen wydaje broszurę ze zdjęciami „boardzistów przywiązanych do pleców z lotniczymi silnikami turbośmigłowymi przymocowanymi do pleców w celu uzyskania większej mocy – przeżycie, którego nie może przegapić poważny zawodowiec.

Garmisch-Partenkirchen to tętniące życiem miasto, w którym wiele się dzieje. Oprócz 100 restauracji, z których większość ma własne bary, jest jeszcze około 30 pubów i pół tuzina specjalistycznych dyskotek, w których można uczestniczyć do wczesnych godzin porannych. Gemütlichkeit odnosi się do przyjaznego nastawienia mieszkańców do gości. Kasyno przyciąga wielu ludzi, ale nie musisz czekać do après-ski, aby obstawiać, ponieważ jest otwierane codziennie o 1:1997. Obiekt został rozbudowany w 115 roku i obecnie posiada 2016 automatów oraz konwencjonalne stoły do ​​gry.

Inne opcje rozrywki nocnej obejmują dwa kina, częste występy muzyki klasycznej i wizyty gwiazd w Kleines Kurtheatre. W Teatrze Chłopskim i Bayernhalle odbywają się również przedstawienia komediowe i folklorystyczne. Na lodowisku olimpijskim widzowie mogą obejrzeć pokazy na lodzie i mecze hokejowe.

Garmisch-Partenkirchen słynie z wymagających tras Pucharu Świata. Natomiast początkujący narciarze nie będą się nudzić. Zarówno tereny narciarskie Classic, jak i Zugspitze oferują stoki dla początkujących, jednak teren narciarski Zugspitze jest bardziej odpowiedni dla mocnych początkujących.

Jest 18 km tras przyjaznych dla początkujących, w tym 3 km w Eckbauer, 10 km w Hausberg/Alpspitze i 2 km na lodowcu. Odcinek Hausberg (1,340 m n.p.m.) w obszarze Classic oferuje najwięcej tras dla początkujących, jednak początkujący narciarze znajdą jazdę na lodowcu daleko poza ich zasięgiem.

Trasy dla początkujących w regionie Hausberg są obsługiwane przez quady i kilka wyciągów orczykowych. Trasy nie są zbyt zapadające w pamięć i jeśli nowicjusze nie chcą wybrać się na czerwoną trasę, będą ograniczone do regionu Hausberg. Pozostałe niebieskie trasy w wyższych partiach regionu są obsługiwane przez wyciągi, do których stacji bazowych można dotrzeć czerwoną trasą. Ponadto nie ma niebieskiej trasy ze szczytu do bazy, dlatego nowicjusze muszą pobrać Hausbergbahn. Taki układ może sprawić, że niektórzy nowicjusze poczują się skrępowani.

Wiele czerwonych tras w regionie Zugspitze znajduje się na łatwiejszym końcu pasma. W rzeczywistości mieliśmy problem z rozróżnieniem czerwonych i niebieskich tras na lodowcu. Jazda na nartach na lodowcu jest niezwykła, a większości nowicjuszy spodoba się jazda kolejką zębatą Zugspitzebahn przez górę (wystarczy kierować się znakami „Zahnradbahn”).

Garmisch jest popularny wśród średniozaawansowanych narciarzy. Długie trasy zjazdowe rozciągają się nad masywnymi, stromymi zboczami, dzięki czemu odcinek Classic jest ulubionym miejscem wśród średniozaawansowanych. W pogodne dni nie można ominąć lodowca biegnącego ponad linią drzew w regionie Zugspitze.

Region Classic oferuje najobszerniejszą i wyróżniającą się kolekcję tras pośrednich. Jazda na nartach 1300 m (4,265 stóp) od szczytu Alpspitzbahn do dołu jest możliwa. Trzy poprzednie trasy zjazdowe (Olympia, Kochelberg i Standard-Tonihutte) zjeżdżają 600 mw linii prostej. Olimpijski wyścig zjazdowy odbył się podczas Igrzysk Olimpijskich w Olimpii w 1936 roku. Pokonywanie tych trzech tras zjazdowych pozwala na dużo wzniesień i jest tak zabawne, że wielu nowicjuszy omija niektóre z bardziej interesujących tras pośrednich w pobliżu szczytu obszaru Classic.

Szczególnie polecany jest sprint w dół Bernadein. Trasa ta, która ma własny wyciąg orczykowy, prowadzi przez ciasną przepaść górską, a następnie rozszerza się w duży stok między dwiema wysokimi ścianami skalnymi.

Region Zugspitze to marzenie każdego średniozaawansowanego. Lodowiec oferuje około 15 kilometrów relaksującej jazdy na otwartym terenie nad linią drzew. Biegi znajdują się na łatwiejszym końcu czerwonej skali, a silni nowicjusze uznają wiele z nich za wykonalne. Lodowiec nie ma trudnych tras, więc średniozaawansowani mogą zwiedzać cały region. Niezależnie od tego, czy jedziesz kolejką Zugspitzebahn w górę, koniecznie sprawdź, czy trasa Riffelriss jest dostępna. Kiedy to nastąpi, wysiądź na stacji Riffelriss i pojedź tą często pomijaną czerwoną trasą z powrotem do stacji kolejowej Eibsee Zugspitzebahn.

Bardziej doświadczeni narciarze będą chcieli spróbować słynnej trasy Kandahar, a także innych trudnych tras na Kreuzek, takich jak Olympia i Trögellifthang.

Kandahar, z 940-metrowym spadkiem w pionie, jest znakiem rozpoznawczym kurortu (3,084 km/3.7 m), jednak niewielu narciarzy chciałoby pobić rekord poniżej dwóch minut na zjeździe. Ze szczytu Zugspitze do Ehrwald w Austrii jest bardzo trudny zjazd, który należy podjąć tylko z pomocą przewodnika. Zalesione wąwozy poniżej Sonnenalm Lodge w Wank, jedynym lokalnym ośrodku narciarskim w Partenkirchen, są odpowiednie dla doświadczonych narciarzy, którzy nie mają nic przeciwko trekkingowi w celu złapania ładnej trasy poza trasami i puchu.