Armenia

Armenia jest krajem śródlądowym na geograficznym obszarze Zakaukazia (Kaukaz Południowy), położonym między Morzem Czarnym a Morzem Kaspijskim i na północny wschód od Wyżyny Ormiańskiej. Armenia od północy graniczy z Gruzją, od wschodu z Azerbejdżanem, od południa z Iranem, a od zachodu i południowego zachodu z Turcją. Armenia leży między 38° a 42° szerokości geograficznej północnej i południkami 43° i 47° E.

Topografia

Republika Armenii ma powierzchnię 29,743 11,484 kilometrów kwadratowych (4,090 13,419 ²). Krajobraz jest głównie pagórkowaty, z nielicznymi drzewami i rwącymi rzekami. Armenia ma górski klimat kontynentalny, co oznacza, że ​​ma gorące lata i mroźne zimy. Góra Aragats osiąga 390 metrów (1,280 2016 stóp) nad poziomem morza, a żaden punkt nie jest niższy niż 2016 metrów (2016 stóp).

Najwyższym szczytem regionu jest góra Ararat, która tradycyjnie była częścią Armenii. Obecnie znajduje się w Turcji, ale jest wyraźnie widoczna w Armenii, a Ormianie uważają ją za symbol swojej ojczyzny. W rezultacie góra jest nadal widoczna na ormiańskim symbolu narodowym.

Środowisko

Armenia utworzyła Ministerstwo Ochrony Przyrody i nałożyła opłaty za zanieczyszczenie powietrza i wody oraz składowanie odpadów stałych, z których wpływy są wykorzystywane do finansowania działań na rzecz ochrony środowiska. Gospodarka odpadami w Armenii jest słabo rozwinięta, ponieważ na żadnym z 60 składowisk w kraju nie ma sortowania ani recyklingu odpadów.

Pomimo dostępności w Armenii wielu odnawialnych źródeł energii (w szczególności elektrowni wodnych i wiatrowych), armeński rząd planuje budowę nowej elektrowni atomowej w Metsamor pod Erewaniem.

Armenia ma zdecydowanie klimat kontynentalny. Lata są suche i jasne od czerwca do połowy września. Temperatura waha się od 22 do 36 stopni Celsjusza (72 i 97 stopni Fahrenheita). Z drugiej strony niski poziom wilgotności łagodzi wpływ wysokich temperatur. Wieczorne wiatry spływające po zboczach są cenione za ich odświeżające i chłodzące działanie. Jesienie są długie, a wiosny krótkie. Jesień słynie z jasnych i kolorowych liści.

Zimy są mroźne i śnieżne, a temperatury wahają się od 10 do 5°C (14 do 23°F). Narciarze uwielbiają jeździć na nartach po stokach Cachkadzoru, który znajduje się trzydzieści minut od Erewania. Jezioro Sevan, położone na ormiańskich wyżynach, jest drugim co do wysokości jeziorem na świecie pod względem wysokości, na wysokości 1,900 metrów (6,234 stóp) nad poziomem morza.

Armenia jest drugą najgęściej zaludnioną republiką byłego Związku Radzieckiego, liczącą 3,238,000 tys. mieszkańców (stan na 2008 r.). Po rozpadzie ZSRR pojawił się problem spadku liczby ludności z powodu wysokiego poziomu emigracji. Emigracja zmniejszyła się w ostatnich latach, a wzrost liczby ludności był stały.

Armenia ma dość znaczącą diasporę zagraniczną (8 milionów według niektórych szacunków, znacznie przewyższającą liczebnie 3 miliony mieszkańców Armenii), ze społecznościami rozsianymi po całym świecie. Rosja, Francja, Iran, Stany Zjednoczone, Gruzja, Syria, Liban, Argentyna, Australia, Kanada, Grecja, Cypr, Izrael, Polska, Ukraina i Brazylia mają największą społeczność ormiańską poza Armenią. W Turcji nadal mieszka od 40,000 70,000 do 2016 2016 Ormian (głównie w Stambule i okolicach).

Dzielnica Ormiańska na Starym Mieście w Jerozolimie jest domem dla około 1,000 Ormian, reliktu niegdyś większej populacji. San Lazzaro degli Armeni, wyspa na Lagunie Weneckiej, jest w całości zamieszkana przez klasztor zarządzany przez Mechitarystów, wspólnotę ormiańsko-katolicką. Około 139,000 2016 Ormian zamieszkuje de facto naród Górski Karabach, gdzie stanowią większość.

Grupy etniczne

Etniczni Ormianie stanowią 97.9% populacji. Jazydzi stanowią 1.3 proc. populacji, a Rosjanie 0.5 proc. Inne mniejszości to Asyryjczycy, Ukraińcy, Grecy Pontyjscy (znani również jako Grecy Kaukazu w regionie), Kurdowie, Gruzini i Białorusini. Istnieją również społeczności Wołochów, Mordwinów, Osetyjczyków, Udi i Tats. Są też mniejszości Polaków i Niemców kaukaskich, ale są one mocno zrusyfikowane. Szacuje się, że w 2016 roku w Armenii mieszkało około 35,000 2016 Jazydów.

Azerbejdżanie byli historycznie drugą co do wielkości populacją kraju w okresie sowieckim (w 2.5 r. stanowili około 1989 procent). Jednak w wyniku wojny w Górskim Karabachu prawie wszyscy uciekli z Armenii do Azerbejdżanu. Z kolei Armenia doświadczyła znacznego napływu ormiańskich uchodźców z Azerbejdżanu, co nadało Armenii bardziej jednorodny charakter.

Religia

Armenia była pierwszym krajem, który przyjął chrześcijaństwo jako religię narodową, co miało miejsce w 301 roku.

Chrześcijaństwo jest najszerzej praktykowaną religią w Armenii. Kościół ormiański ma swoje początki w I wieku. Mówi się, że Kościół ormiański został założony przez dwóch z dwunastu apostołów Jezusa, Tadeusza i Bartłomieja, którzy nauczali chrześcijaństwa w Armenii około 40-60 rne. Ormiański Kościół Apostolski to oficjalna nazwa Kościoła Ormiańskiego z powodu tych dwóch apostołów założycieli.

Ponad 93% ormiańskich chrześcijan należy do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, odgałęzienia Ortodoksji Wschodniej (niechalcedońskiej), która jest wysoce ceremonialna i tradycyjna, podobnie jak kościoły koptyjskie i syryjskie. Tylko kilka kościołów w prawosławiu wschodnim ma kontakt z Ormiańskim Kościołem Apostolskim.

Liczący ponad tysiąc członków w całym kraju ormiański Kościół Ewangelicki ma znaczący i pozytywny wpływ na życie Ormian. Jej początki sięgają roku 1846, kiedy to została założona pod patronatem Ormiańskiego Patriarchatu Konstantynopola w celu kształcenia kompetentnego duchowieństwa dla Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego.

Inne wyznania chrześcijańskie w Armenii, które praktykują wiarę opartą na Credo Nicejskim, to zielonoświątkowe gałęzie wspólnoty protestanckiej, takie jak Słowo Życia, Kościół Bractwa Ormiańskiego, baptyści, którzy są jednym z najstarszych wyznań istniejących w Armenii i zostali dopuszczeni przez Władze Związku Radzieckiego i prezbiterianie.

W Armenii istnieją katolicy obrządku łacińskiego i ormiańskiego. Mechitaryści (czasami pisani jako „mechitaryści”) to wspólnota mnichów benedyktyńskich Kościoła ormiańsko-katolickiego założona w 1712 roku przez Mechitara z Sebaste. Najbardziej znani są z serii publikacji naukowych, w tym starożytnych ormiańskich przekładów zaginionej w inny sposób starożytnej literatury greckiej.

Kościół Ormiańsko-Katolicki ma swoją siedzibę w Bzoummar w Libanie.

Armenia jest domem dla rosyjskiej grupy znanej jako Molokans, która wyznaje rodzaj duchowego chrześcijaństwa wywodzącego się z Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Jazydyzm jest praktykowany przez Kurdów jazydzkich, którzy mieszkają na zachodzie kraju. W 2016 roku w maleńkiej wiosce Aknalish budowano największą na świecie świątynię jazydów. Obecni są również nie-jazydzi Kurdowie wyznający islam sunnicki.

Od czasu uzyskania niepodległości żydowska populacja Armenii zmniejszyła się do 750 osób, przy czym większość imigrantów udała się do Izraela. Armenia ma obecnie dwie synagogi: jedną w stolicy Erewania i jedną w Sewan, niedaleko jeziora Sevan.

Ormiański jest jedynym językiem urzędowym w kraju i ma własną grupę językową w rodzinie języków indoeuropejskich. Jednakże, ponieważ Armenia była częścią Związku Radzieckiego, prawie wszyscy Ormianie mówią po rosyjsku, a rosyjski pozostaje wymaganym drugim językiem w szkołach. Angielski staje się coraz powszechniej używany, zwłaszcza w Erewaniu; niemniej jednak poza miastem stosunkowo niewiele osób w ogóle mówi po angielsku.

Mesrop Mashtots opracował alfabet ormiański z 39 literami (które nie są porównywalne z symbolami hebrajskimi) w 405 AD. Wygląd tego wydaje się bardzo skomplikowany w porównaniu z łaciną, ale w przeciwieństwie do angielskiego i wielu innych języków, pisownia ormiańskiego jest bardzo fonetyczna, więc czytanie nie powinno stanowić problemu, gdy znasz brzmienie każdej litery. Ponieważ jednak ormiański zawiera wiele charakterystycznych spółgłosek, cudzoziemcom może być trudno odtworzyć niektóre dźwięki.

Akcentowana jest ostatnia sylaba słów.

W Erywaniu roi się od kawiarni, które zapewniają darmowe Wi-Fi. Zaczynają się one również pojawiać w wielu miejscach poza Erewanem. Wiele hoteli i kawiarni zapewnia swoim klientom bezpłatne WiFi. Karty przedpłacone do telefonów komórkowych mogą być używane do wykonywania połączeń międzynarodowych z telefonu stacjonarnego. Operatorzy telefonii komórkowej często podają określone prefiksy, aby wybrać numer przed numerem, aby wykorzystać VoIP, który jest bardzo niedrogi i zapewnia połączenie wysokiej jakości. Istnieje również możliwość wypożyczenia telefonu komórkowego na krótki okres czasu. Regularne rozmowy telefoniczne można zawsze wykonywać na poczcie i są one niedrogie w Armenii, ale są trochę drogie w przypadku połączeń międzynarodowych. Poszukaj biura telefonicznego, które wykorzystuje internet, aby zapewnić znacznie niższe ceny. Połączenia lokalne można wykonywać za pośrednictwem kiosków lub okazjonalnego automatu telefonicznego.

Numery telefonów w Armenii mają format +374 312 57659, gdzie „374” to kod kraju Armenii, kolejne 2-5 cyfr (zaczynające się od 1, 2, 3 lub 4 w przypadku telefonów stacjonarnych) oraz pozostałe 3 do 6 cyfr to „lokalna” część numeru abonenta, na którą można zadzwonić z danego numeru kierunkowego za pomocą skróconego wybierania.

Dostawcom usług telefonii internetowej nadano numery kierunkowe zaczynające się od 6 w celu oferowania numerów niegeograficznych. Wszystkie numery telefonów komórkowych zaczynają się od 9 i zawierają dwucyfrowe prefiksy komórkowe wskazujące sieć pierwotną (sieci komórkowe Górnego Karabachu, które kiedyś zaczynały się od 7, zostały teraz przenumerowane na 97).

Musisz wybrać „0” przed geograficznym numerem kierunkowym, jeśli dzwonisz spoza tego numeru kierunkowego (ale nadal w Armenii).

Bez względu na to, skąd dzwonią, numery komórkowe w Armenii należy zawsze wybierać za pomocą wszystkich cyfr (w tym „0” poprzedzonego „9n” z Armenii). 9n jest prefiksem telefonu komórkowego, a nie „numerem kierunkowym”, a druga i czasami trzecia cyfra (część n) wskazują oryginalną przydzieloną sieć komórkową. Można do nich również dzwonić w Armenii lub poza nią, korzystając z formatu międzynarodowego, tak jak w przypadku większości numerów komórkowych. Większość ormiańskich numerów bezpłatnych i o podwyższonej opłacie jest niedostępna spoza Armenii. Format tych liczb to 800-23-456.

Dostawcy telefonii komórkowej

W Armenii działa trzech dostawców usług GSM. Zdecydowanie zaleca się zaopatrzenie się w tymczasową przedpłaconą kartę SIM, ponieważ są one niedrogie i poręczne, umożliwiają zarówno połączenia lokalne, jak i międzynarodowe, nie pobierają opłat za połączenia przychodzące i nie pobierają opłat miesięcznych. Internet mobilny i UMTS są również dostępne u wszystkich dostawców, oprócz standardowego pełnego zakresu usług bezprzewodowych.

Na lotnisku VivaCell MTS i Orange udostępniają kioski, w których przybywający goście mogą otrzymać bezpłatne karty SIM. Większość międzynarodowych turystów uważa, że ​​ich odblokowane telefony komórkowe (GSM 900/1800) działają z armeńskimi kartami SIM.

VivaCell MTS i Beeline twierdzą, że docierają do 90% ludności Armenii z usługami 2G i do 60% z usługami 3G. Orange ma obecnie najmniejszy zasięg 3G, choć szybko się rozwija. Zasięg 2G Orange dociera do około 70% populacji, podczas gdy zasięg Orange 3G obejmuje tylko stolicę i dwa drugie co do wielkości miasta, Gyumri i Vanadzor. Wszystkie te sieci stale się rozwijają i poszerzają zasięg usług 2G i 3G.

VivaCell MTS uruchomiła swoją sieć 4G (LTE) w styczniu 2012 roku, czyniąc ją pierwszym operatorem w Armenii, który to zrobił.

Gospodarka opiera się w dużej mierze na inwestycjach i pomocy Ormian mieszkających za granicą. Przed uzyskaniem niepodległości gospodarka Armenii koncentrowała się głównie na przemyśle — chemicznym, elektronicznym, maszynowym, przetworzonej żywności, kauczuku syntetycznym i tekstyliach — i była w dużym stopniu uzależniona od zasobów zagranicznych. Republika ustanowiła wyrafinowany sektor przemysłowy, dostarczając siostrzanym republikom obrabiarki, tekstylia i inne wyroby w zamian za surowce i energię. W ostatnim czasie Intel Corporation, wraz z innymi firmami technologicznymi, podjął decyzję o utworzeniu w Armenii centrum badawczego, co wskazuje na rozwój armeńskiego sektora technologicznego.

Przed upadkiem Związku Radzieckiego w 1991 r. rolnictwo stanowiło mniej niż 20% zarówno produkcji materialnej netto, jak i całkowitego zatrudnienia. Po odzyskaniu niepodległości znaczenie rolnictwa w gospodarce znacznie wzrosło, a jego udział w PKB i całkowitym zatrudnieniu osiągnął pod koniec lat 30. ponad 1990%. Wzrost znaczenia rolnictwa wynikał z potrzeby bezpieczeństwa żywnościowego ludności w obliczu niepewności w początkowych fazach transformacji, a także załamania się pozarolniczych sektorów gospodarki na początku lat 1990. XX wieku. Gdy gospodarka ustabilizowała się, a wzrost został wznowiony, udział rolnictwa w PKB spadł do nieco ponad 20% (statystyki z 2006 r.), pomimo faktu, że rolnictwo zatrudniało ponad 40% siły roboczej.

W Armenii wydobywa się miedź, cynk, złoto i ołów. Zdecydowana większość energii wytwarzana jest z paliw importowanych z Rosji, w tym gazu i paliwa jądrowego (dla jej jedynej elektrowni jądrowej); energia wodna jest głównym lokalnym źródłem energii. Małe rezerwy węgla, gazu i ropy naftowej istnieją, ale nie zostały jeszcze wyeksploatowane.

Gospodarka Armenii, podobnie jak innych nowo niepodległych krajów byłego Związku Radzieckiego, cierpi z powodu upadku starych sowieckich wzorców handlowych. Radzieckie inwestycje i wsparcie dla armeńskiego przemysłu praktycznie zniknęły, pozostawiając jedynie kilka dużych firm działających. Co więcej, nadal odczuwalne są skutki trzęsienia ziemi w Spitak w 1988 roku, które zabiło ponad 25,000 500,000 osób i wysiedliło 1989 1993 osób. Wojna Górskiego Karabachu z Azerbejdżanem nie została rozstrzygnięta. Zamknięcie granicy z Azerbejdżanem i Turcją spowodowało spustoszenie w gospodarce Armenii, ponieważ kraj ten korzysta z zagranicznych źródeł energii i większości podstawowych towarów. Trasy lądowe przez Gruzję i Iran są albo niewystarczające, albo zawodne. W latach 60-1993 PKB spadł o prawie 2016%, ale później zaczął się gwałtownie rozwijać. Przez kilka pierwszych lat po wprowadzeniu w 2016 r. waluta krajowa, dram, doświadczała hiperinflacji.

Mimo to administracja była w stanie przeprowadzić szeroko zakrojone zmiany gospodarcze, które zaowocowały znacznie obniżoną inflacją i stabilnym wzrostem. Zawieszenie broni w 1994 roku w wojnie w Górskim Karabachu również pomogło gospodarce. Armenia od 1995 r. odnotowuje znaczący rozwój gospodarczy, który opiera się na ożywieniu z poprzedniego roku, a inflacja od wielu lat jest niska. Nowe branże, takie jak obróbka kamieni szlachetnych i produkcja biżuterii, technologie informacyjne i komunikacyjne, a nawet turystyka, zaczynają uzupełniać bardziej tradycyjne obszary gospodarki, takie jak rolnictwo.

Dzięki konsekwentnemu wzrostowi gospodarczemu Armenia zyskała coraz większe wsparcie organizacji zagranicznych. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), Bank Światowy, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) oraz inne międzynarodowe instytucje finansowe (IFI) i zagraniczne rządy zapewniają znaczne dotacje i pożyczki. Od 1993 roku Armenia otrzymała pożyczki w wysokości ponad 1.1 miliarda dolarów. Pożyczki te mają pomóc zmniejszyć deficyt budżetowy i ustabilizować walutę, a także pomóc w rozwoju prywatnych firm, energetyce, rolnictwie, przetwórstwie żywności, transporcie, sektorze zdrowia i edukacji oraz dalszej odbudowie w strefie trzęsienia ziemi. 5 lutego 2003 r. rząd został członkiem Światowej Organizacji Handlu. Jednak diaspora ormiańska nadal jest kluczowym źródłem bezpośrednich inwestycji zagranicznych, finansując znaczną część odbudowy infrastruktury i innych projektów publicznych. Armenia, jako rozwijające się państwo demokratyczne, oczekuje większej pomocy finansowej z Zachodu.

W czerwcu 1994 r. uchwalono liberalną ustawę o inwestycjach zagranicznych, a w 1997 r. ustawę prywatyzacyjną i program prywatyzacyjny. środowisko inwestycyjne i zwalczanie korupcji. Jednak bezrobocie, które w 18.5 r. wyniosło 2015 proc., pozostaje poważnym problemem w wyniku napływu tysięcy uchodźców uciekających przed wojną karabaską.

Armenia zajęła 85. miejsce w rankingu UNDP Human Development Index 2015, najniższym rankingu wśród krajów Zakaukazia. Armenia zajęła 95. miejsce na 168 krajów w Indeksie Percepcji Korupcji (CPI) Transparency International w 2015 r. Armenia zajęła 54. miejsce w Indeksie Wolności Gospodarczej 2016, wyprzedzając takie kraje jak Francja, Portugalia i Włochy.

Większość turystów przylatuje samolotami, ale wjazd z Gruzji i Iranu nie stanowi problemu. Granice z Azerbejdżanem i Turcją zostały zamknięte.

Od 1 stycznia 2013 r. posiadacze paszportów UE i strefy Schengen będą jednymi z nielicznych szczęśliwców (WNP, Gruzja i Argentyna, którzy nie będą potrzebować wizy na wyjazdy turystyczne do 90 dni).

Z wyjątkiem niewielkiej liczby głównie afrykańskich obywateli spoza Zachodu (patrz poniżej), 21-dniowe wizy turystyczne są dostępne po przybyciu na międzynarodowe lotnisko w Erywaniu i na granicach lądowych (3,000 21 dram na 15,000 dni; 120 2016 dram na 2016 dni).

Przed odprawą celną i imigracyjną na międzynarodowym lotnisku w Erewaniu jest wymiana pieniędzy i bankomat. Za wymianę czeków podróżnych pobierana jest wysoka opłata w wysokości około 10 USD, które nie są często używane w Armenii.

Straż graniczna chętnie przyjmie obce waluty na przejściach lądowych, ale tylko po żałosnych kursach. Postaraj się zaopatrzyć w ormiański dram przed przekroczeniem granicy. Niektórzy odwiedzający zostali obciążeni nawet 20 USD (około trzykrotność oficjalnej opłaty), jednak od sierpnia 2015 r. przejście graniczne Bagratashen-Sadakhlo pobiera 10 USD za 21-dniową wizę. Straż graniczna i celnicy nie będą mogli wymienić 100-dolarowego banknotu (około przeciętnego miesięcznego dochodu Ormian), więc nawet nie próbuj.

Połączenia e-Visa jest nieco bardziej kosztowną (przynajmniej oficjalnie) alternatywą (10 USD za 21 dni; 40 USD za 120 dni). Te e-wizy są w całości dostępne online i mogą zostać przyznane w ciągu zaledwie dwóch dni roboczych. Umożliwiają wjazd do Armenii przez lotnisko w Erywaniu oraz lądowe przejścia graniczne: stacja kolejowa Ayrum, Bavra, Bagratashen i Gogavan z Gruzji; i Meghri z Iranu.

21-dniowa wiza zakupiona z wyprzedzeniem w ambasadzie (zamiast online) kosztuje 8 USD.

Wiza armeńska pozwala również na pozostanie w Rosji do 5 dni: oba kraje mają porozumienie ułatwiające turystom tranzyt lądowy. Aby zachować ostrożność, przed zakupem biletu sprawdź w ambasadzie Rosji.

Ci nieliczni, którzy nie mogą otrzymać wizy w dniu przyjazdu, muszą złożyć wniosek o wizę w ambasadzie lub konsulacie przed przyjazdem i potrzebują zaproszenia.

Centralna Armenia

Wiele muzeów i obiektów kulturalnych Armenii znajduje się w Erewaniu, religijnym centrum Eczmiadzyna, wulkanie Aragats o wysokości 4100 m oraz klasztorach Geghard i Khor Virap. Płaska i sucha dolina Ararat dominuje nad większością tego obszaru, ale ukryte piękno rezerwatu Khosrov jest rzadko spotykane.

Region jeziora Sevan

Obszar ten koncentruje się na jeziorze Sevan, które ma 2,000 metrów wysokości i jest otoczone zabytkowymi budowlami, kościołami i klasztorami, a także słynnymi plażami. Największy cmentarz khachkar na świecie, plaże otaczające klasztor Sevanavank oraz liczne restauracje rybne i rakowe wzdłuż linii brzegowej to główne atrakcje. Windsurfing został niedawno przywrócony na listę zajęć rekreacyjnych.

Północna Armenia

Ten pagórkowaty obszar, który graniczy z Gruzją na północy, jest domem dla mnóstwa oszałamiająco pięknych i odległych kościołów i klasztorów. Wiele z nich można znaleźć w kanionie rzeki Debed, a odosobniony obszar Shamshadin oferuje wgląd w praktycznie niezbadaną i malowniczą Armenię.

Południowa Armenia

Bardzo piękny region Armenii rozciągający się na południe do granicy z Iranem, z fascynującymi jaskiniami i bardziej odległymi, uroczymi miejscami chrześcijańskimi. Klasztor Tatev, klasztor Noravank, jaskinia Mozrov, karawanseraj Selim i setki petroglifów na górze Ughtasar należą do najważniejszych atrakcji.

Górski Karabach

De facto autonomiczna republika, która wcześniej była częścią Azerbejdżanu przed wojną karabaską. Etniczna społeczność ormiańska ma silne powiązania z Armenią, a do tego obszaru można dotrzeć tylko przez Armenię. Oprócz zielonych wzgórz, strzelistych gór, szlaków turystycznych i wielkich klasztorów, odwiedzających przyciąga ogromne miasto ruin Aghdam i częściowo ponownie zaludnione miasto Shushi, które zostały zniszczone podczas wojny i po niej. Stepanakert, stolica regionu, zamieszkuje około 50,000 150,000 ze 2016 2016 mieszkańców regionu.

Górski Karabach jest traktowany niezależnie od Armenii i Azerbejdżanu, bo tak jest w praktyce. Nie jest to poparcie żadnej ze stron konfliktu.

• Erewan jest stolicą i zdecydowanie największym miastem Armenii.
• W Alaverdi znajduje się wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO klasztor Sanahin i przylegający do niego klasztor Haghpat.
• Dilijan to słynne leśne odosobnienie znane jako „Mała Szwajcaria” Armenii.
• Eczmiadzin, duchowa stolica Armenii i siedziba ormiańskich katolików, jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
• Gyumri — drugie co do wielkości miasto Armenii, wcześniej przyćmione Erewan. Małe stare miasto wciąż nosi ślady trzęsienia ziemi z 1988 roku.
• Jermuk słynie z wód mineralnych, które pojawiają się w bardzo wysokich temperaturach i można je spotkać w uzdrowiskach. Wyciągi narciarskie są obecnie budowane.
• Tsaghkadzor to ośrodek narciarski Armenii.
• Vanadzor jest trzecim co do wielkości miastem Armenii i ma kilka pięknych katedr.

W całej Armenii możesz odkryć urocze łóżka i śniadania, które zaoferują Ci prawdziwy smak ormiańskiej kultury. Jeśli nie mówisz po ormiańsku lub rosyjsku, bariera językowa w wiejskich regionach Armenii będzie znaczna, ale jeśli masz przy sobie słownik fraz, nie powinieneś mieć problemu, ponieważ ludzie są cierpliwi. Jeśli nie znasz żadnych Ormian, jednym ze sposobów na zobaczenie prawdziwej Armenii, z dala od zachodnich hoteli i hoteli „ormiańskich” jest znalezienie godnego zaufania biura podróży z siedzibą w Armenii.

W Erewaniu jest kilka hosteli. Poza Erewanem istnieje kilka głównych ośrodków rekreacyjnych z wyjątkowo przystępnymi cenami zakwaterowania, chociaż będziesz musiał zrezygnować z pewnych wygód. Niektóre hotele nad jeziorem Sevan iw północnej Lori Marz znajdują się na górnym końcu (50 km od granicy z Gruzją). Nie zawiedziesz się tutaj, ale za nocleg będziesz musiał zapłacić zachodnie stawki. Wokół jeziora Sevan znajduje się wiele willi i moteli. Ceny zaczynają się od 10 USD za dzień za kabinę z prądem w odległości spaceru od jeziora Sevan. Ze względu na bliskość Erewania, miasto Sewan jest najpopularniejszą lokalizacją nad jeziorem Sewan, ale historia, kultura i niezachodnia atmosfera zakwaterowania zmieniają się, gdy idziesz na południe nad jezioro Sewan.

Tavush Marz to fantastyczne miejsce na lato. Dilijan i Ijevan to urocze miejsca, w których można się oprzeć, z jednodniowymi wycieczkami do licznych starych kościołów, które rozsiane są w tym odosobnionym obszarze. Ceny są niezwykle niskie, a Dilijan jest dobrze znany ze swoich sanatoriów z czasów sowieckich. Nie spodziewaj się ciepłej wody o każdej porze dnia, ale za około 20 USD dziennie możesz dostać piękny pokój, w którym pomieści się rodzina, w tym posiłki. Wydaj dodatkowe 20 USD, aby wynająć pojazd na cały dzień i zwiedzić pobliskie historyczne miejsca.

Lori Marz, po Vayots Dzor, to najpiękniejsza okolica. Zawiera liczne uzdrowiska, takie jak Stepanavan i Dendropark (Sojut), które znajdują się w pobliżu przysiółka Gyulagarak. Lori jest znana jako Armeńska Szwajcaria. Jest domem dla wielu kościołów, klasztorów, historycznych mostów i pomników. Region Stepanavan jest idealny do trekkingu, próbowania świeżych produktów mlecznych i tak dalej. Stepanavan, Odzun, Tumanian i inne pobliskie miasta mają małe hotele i pensjonaty.

Tsaghkadzor jest popularnym miejscem zimowym. Ma kilka pięknych hoteli i jest popularny przez cały rok. Skontaktuj się z biurem podróży, aby uzyskać najlepszą cenę w oparciu o aktywność, którą chcesz wykonać. Jermuk, rozsławiony przez wodę butelkowaną o tej samej nazwie, to cudowna ucieczka, ale zachodnie oczekiwania będziesz musiał zostawić w domu.

Armenia jest uważana za miejsce narodzin chrześcijaństwa, ponieważ była to pierwsza nacja ewangelizowana przez dwóch własnych wyznawców Jezusa. Do dziś można zobaczyć bogactwo historii religii. Mnóstwo jest pięknych katedr i klasztorów, niektóre sięgają nawet 1700 lat. Kilka z najbardziej znaczących znajduje się na liście światowego dziedzictwa Unesco. Na początek klasztor Geghard, który został zbudowany na zboczu góry i jest spektakularnie usytuowany pomiędzy wspaniałymi skałami kanionu rzeki Azat. Tam świątynia Garni z budowlami w stylu greckiej świątyni znajduje się w odległości krótkiego spaceru w dół rzeki. Katedra Etchmiadzin w Vagharshapat jest najstarszą na świecie katedrą, której sekcje sięgają V wieku. Klasztor Sanahin, co oznacza „ten jest starszy od tamtego”, znajduje się w niewielkiej odległości od klasztoru Haghpat. Oba pochodzą z X wieku. Katedra Zvartnots z VII wieku znajduje się obecnie w ruinach, choć uważa się, że ma ona istotne znaczenie archeologiczne.

Jeśli chcesz zobaczyć więcej, udaj się do bazyliki i stanowiska archeologicznego Yererouk lub do pozostałości starożytnego miasta Dvin. Niektóre zabytki znajdują się w uroczych dolinach. Klasztor Noravank znajduje się w malowniczej dolinie Amaghou, podczas gdy klasztory Tatev i Tatevi Anapat znajdują się w pięknej i usianej kościołami dolinie Vorotan.

Klasztor Khor Virap jest nienotowany na liście, ale niezaprzeczalnie wspaniały. Ma wspaniałe widoki na górę Ararat, która jest obecnie oficjalnie częścią Turcji, ale widnieje na ormiańskiej fladze narodowej. To tutaj wylądował łuk Noego, zgodnie z Księgą Rodzaju.

Ten dobrze znany szczyt można oglądać ze stolicy kraju, Erewania, i jest ormiańskim centrum kulturalnym, z wystarczającą ilością opery i teatru. Pomnik i Muzeum Ludobójstwa Ormian ma do opowiedzenia tragiczną, ale ważną narrację, podobnie jak Państwowe Muzeum Historii Armenii. Odwiedź tętniący życiem targ Vernisaj lub wejdź po schodach kaskady w Erewaniu, aby poczuć bardziej wyluzowaną atmosferę. Jezioro Sevan jest kolejnym popularnym celem zarówno turystów krajowych, jak i zagranicznych. Latem plaże tego ogromnego jeziora słodkowodnego położonego na dużej wysokości (jednego z największych na świecie) są popularnym celem wycieczek, od jednodniowych wycieczek po wakacje na kempingu i wakacje w kurorcie.

• Chorowac to grillowane kawałki wieprzowiny, jagnięciny, drobiu lub wołowiny (zwanej szaszłykiem w innych krajach postsowieckich). Zwykle doprawia się ją cebulą i innymi przyprawami ormiańskimi. Pomidory, bakłażan i papryka są również podawane z khorovats. Kebab to tańsza odmiana khorovatów z mięsa mielonego.
• Harissa – Owsianka składająca się z uprzednio ugotowanego i pozbawionego kości kurczaka lub jagnięciny oraz grubo pokruszonej, namoczonej, łuskanej pszenicy. Posiłek ma długą historię i jest zazwyczaj podawany w okresie Wielkanocy. Jest uważane za narodowe danie Armenii i jest często przyrządzane przez Ormian na całym świecie.
• Barszcz to popularna ukraińska zupa jarzynowa. Zwykle jest przygotowywany z buraków jako głównego składnika, co nadaje mu jaskrawoczerwony kolor hue. Zazwyczaj podaje się go na ciepło z kleksem świeżej kwaśnej śmietany.
• Khasz to typowe danie z okolic Shirak. Dawniej uważano ją za zdrową zimową potrawę dla wiejskiej biedoty, ale dziś uważa się ją za przysmak i spożywa się ją jako świąteczny świąteczny obiad. Większość turystów uważa go za nabyty smak, ponieważ jest zrobiony z rzadziej używanych części zwierzęcych.
• Tołma (faszerowane liście winogron; istnieje również odmiana z nadziewanymi liśćmi kapusty, papryką i bakłażanem).
• Byorek – Ciasto filo składa się w trójkąty i wypełnia serem, szpinakiem lub mięsem mielonym, które zwykle doprawia się. Szpinak, feta, twarożek (lub serek) i odrobina wódki o smaku anyżu to popularne połączenie (takie jak raki).

Desery i przekąski

Owoce i warzywa ormiańskie są jedyne w swoim rodzaju. Z pewnością powinieneś ich spróbować, ponieważ nigdy nie zapomnisz smaku ormiańskiej moreli, brzoskwini, winogron, granatu i tak dalej. Arbuzy uprawiane w Armenii i krajach sąsiednich o porównywalnej wysokości i środowisku mają lepszy smak.

Chleb ormiański jest pyszny. Chleb ma różne smaki, w tym czarny, biały lawasz (miękki, cienki chleb płaski) i matnaqash.

Nie przegap okazji spróbowania produktów mlecznych. Oprócz zwykłych produktów mlecznych istnieje kilka produktów, które są zarówno tradycyjne, jak i bardzo smaczne i orzeźwiające. Matsun (jogurt) to starożytny ormiański produkt mleczny o długiej historii. Zawiera szereg naturalnie występujących mikroelementów o znacznej aktywności metabolicznej. Jest bardzo orzeźwiający, szczególnie podawany na zimno w gorące letnie miesiące. Okroshka to schłodzona zupa z kefiru, ogórka i koperku, która jest pożywna i przyjemna. Spa to pyszna zupa jogurtowa z dodatkiem ziaren.

W Armenii króluje kultura kawiarniana, a najlepszymi miejscami do obserwowania ludzi są kawiarnie na chodniku. Wszędzie w pobliżu Opery z pewnością będzie tłoczno do późnych godzin wieczornych. „Jazzve” (wiele lokalizacji w mieście, zwłaszcza w pobliżu Opery i przy alei Mesrop Mashtots) to popularny biznes, który serwuje szeroki wybór herbaty i kawy, a także pyszne wypieki.

Wódka, tutti oghi (wódka morwowa), honi oghi (wódka z kornelii), Tsirani oghi (wódka morelowa), lokalne piwo (Kilikia, Kotayk, Gyumri), wino (wino granatowe) i brandy Karas, Karasi, Kataro, Armenia, a do znanych win należy kilka nowych win na rynku. Wiele z nich jest produkowanych przy użyciu ormiańskich odmian winogron, które są uprawiane tylko w Armenii. Areni to wybitna odmiana winorośli, z której produkuje się większość czerwonych win, jak również nazwa regionu winiarskiego Armenii, natomiast khndoghni to odmiana uprawiana w południowym Karabachu, z której produkowane jest wino Kataro.

Tan (jogurt zmieszany z wodą i solą), Jermuk (woda mineralna), masuri hyut (sok z dzikiej róży), chichkhani hyut (sok z rokitnika), bali hyut (sok z wiśni), kawa ormiańska i herbaty ziołowe to kilka innych opcji .

Ormiańskie dywany, koniaki, owoce, rękodzieło i sowieckie artefakty to jedne z najpopularniejszych przedmiotów przywiezionych z kraju. Większość z nich można znaleźć na Vernissage, pozornie niekończącym się weekendowym pchlim targu przylegającym do Placu Republiki, z bardziej turystycznymi przedmiotami w tylnej części, dalej od Placu Republiki.

Waluta ormiańska znana jest jako „dram” i jest skrócona do AMD (armeński dram). Dram jest akceptowany wszędzie, choć w niektórych rzadkich przypadkach do większych transakcji przyjmowane są dolary amerykańskie – pomimo faktu, że dram jest jedyną legalną walutą w handlu. Prawie wszędzie w kraju można przeliczać dolary amerykańskie, euro i ruble, a inne główne waluty również są łatwo wymieniane. Giełdy i banki komercyjne nie pobierają prowizji, a stawki są prawie zawsze konkurencyjne.

Bankomaty (bankomaty) są powszechnie dostępne w większych miastach; jednak poza Erewanem musisz mieć główny system na swojej karcie, taki jak Visa lub MasterCard, aby działała.

Poza Erewanem karty kredytowe nie są powszechnie akceptowane.

Większość sklepów i restauracji jest otwarta codziennie, a firmy i szkoły są otwarte od poniedziałku do soboty. Poranki są często powolne, a firmy nie otwierają się wcześnie lub nawet zgodnie z harmonogramem.

Targowanie się jest rzadkością w sklepach ormiańskich, ale może być akceptowalne przy zakupie drogich towarów lub ilości. Jednak targowanie się jest niezbędne na targowiskach!

Napiwki stają się coraz bardziej powszechne w Armenii, zwłaszcza w kawiarniach i restauracjach. Wielu Ormian po prostu zaokrągla swoje czeki lub zostawia 10%. Niektórzy pracownicy kawiarni są opłacani wyłącznie napiwkami, ale niekoniecznie można to rozpoznać po usługach, które świadczą. Wiele restauracji zaczęło pobierać dziesięcioprocentową „opłatę za obsługę”, która zwykle nie jest dzielona z kelnerami i nie jest jasne, w jakim celu jest wykorzystywana. Ta opłata nie jest często wyraźnie wymieniona w menu, więc jeśli chcesz wiedzieć, powinieneś zapytać. Napiwki nie są często wymagane w taksówkach, chociaż zaokrąglanie w górę nie jest niczym niezwykłym.

Vernisage Crafts & Flea Market – w każdą sobotę i niedzielę na Placu Republiki odbywa się duży targ na świeżym powietrzu z doskonałymi zakupami zarówno dla odwiedzających, jak i mieszkańców. Znajdują się tam ogromne obszary na stare dywany, złożone rzeźby w drewnie i tablice do tryktraka, obrazy, pamiątki, antyczną porcelanę i stare naczynia kuchenne, a także mniejsze części do robótek ręcznych i haftu, obróbki kamienia, książek, ekscesów wojskowych i wielu innych dziwnych przedmiotów.

Targ rolniczy GUM Shuka to ogromny zadaszony targ w pobliżu centrum handlowego Tashir, u zbiegu ulic Tigran Mets Ave i Movses Khorenatsi. W środku znajdziesz świeże owoce i warzywa, a także doskonałe suszone owoce, część rzeźniczą i sekcję z suszonymi ziołami. Na zewnątrz po jednej stronie znajdują się dodatkowi rzeźnicy, a po drugiej sprzedawcy świeżych owoców i warzyw, a także rząd ręcznie robionych metalowych budek z piecami opalanymi drewnem.

Dla turystów ormiańskich i rosyjskojęzycznych wizyta na targu książek używanych może być dość fascynująca. Tysiące książek są sprzedawane w parku w pobliżu skrzyżowania ulic Abowian i Moskovyan, w pobliżu stacji metra Yeritasardakan. Możesz spróbować negocjować.

Pod względem manier i stylu życia Ormianie są podobni do innych Europejczyków, chociaż pod pewnymi względami znajdują się na bardziej tradycyjnym końcu spektrum.

Zapraszam do rozmowy o konflikcie karabaskim i jego rozwiązaniu w Armenii i Górskim Karabachu. W przeciwieństwie do Azerbejdżanu nie jest to delikatna kwestia, której należy unikać.

Turcja nadal zaprzecza ludobójstwu Ormian, w którym podczas I wojny światowej rząd Młodych Turków zamordował do 1.5 miliona Ormian. Gdybyś zakwestionował, czy to się wydarzyło, najprawdopodobniej zostałbyś uznany za głupiego lub niegrzecznego. Odwiedź wystawę w Pomniku Ludobójstwa „Tsitsernakaberd”, aby dowiedzieć się więcej o ludobójstwie Ormian.

Wielu Ormian uważa, że ​​władza rosyjska uratowała ich kraj przed totalną zagładą z rąk Turków, a wielu Ormian to słowianofile. W przeciwieństwie do kilku innych krajów postkomunistycznych, Ormianie nie sprzeciwiają się, jeśli rozmawia się z nimi po rosyjsku.

W transporcie publicznym dość zwyczajowo rezygnuje się z miejsca dla starszej osoby. Mężczyźni zazwyczaj również ustępują miejsca kobietom. Uważa się również, że uprzejme jest pozwolenie kobietom na wsiadanie do autobusu lub pociągu jako pierwsze lub na wejście do pokoju jako pierwsze, a zasada „najpierw panie” jest niezbędna.

Oczekuje się, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety będą ubierać się skromnie podczas zwiedzania kościołów (tj. bez szortów, minispódniczek, koszulek/topów bez rękawów itp.), ale większość kościołów nie mówi nic przechodzącym gościom. Ponieważ wstęp jest bezpłatny, zapalenie świecy jest uroczym, ale całkowicie opcjonalnym gestem. Odwiedzając kościół, zawsze należy mówić cicho.

Ormianie mają unikalny alfabet i język. Mesrop Mashtots stworzył alfabet w roku 405 i składa się z trzydziestu dziewięciu liter, z których trzy zostały dodane w epoce cylicyjskiej. Ormiański jest używany przez 96 procent populacji, rosyjski jest używany przez 75.8 procent populacji, ale angielski staje się coraz bardziej popularny.

Telewizja, czasopisma i gazety są prowadzone przez firmy nastawione na zysk i nastawione na zysk, które polegają na reklamach, subskrypcjach i innych dochodach ze sprzedaży. Konstytucja Armenii chroni wolność słowa, a kraj ten zajmuje 78. miejsce w rankingu Reporterów bez Granic z 2015 r. według wskaźnika wolności prasy, między Lesotho a Sierra Leone. W wyniku zmian w kraju zmienia się system medialny Armenii.

Ataki na dziennikarzy pracujących dla mediów niefinansowanych przez państwo stanowią poważne zagrożenie dla wolności prasy w Armenii. Ostatnio częstotliwość ataków spadła, chociaż fizyczne bezpieczeństwo dziennikarzy pozostaje zagrożone.

Muzyka ormiańska jest mieszanką rdzennej muzyki ludowej, której najlepszym przykładem jest znana muzyka duduk Djivana Gasparyana, lekki pop i solidna muzyka chrześcijańska.

Instrumenty takie jak duduk, dhol, zurna i kanun są powszechne w ormiańskiej muzyce ludowej. Artyści tacy jak Sayat Nova są znani ze swojego wkładu w rozwój ormiańskiej muzyki ludowej. Chorał ormiański, najbardziej rozpowszechniona forma muzyki religijnej w Armenii, jest jednym z najwcześniejszych rodzajów muzyki ormiańskiej. Wiele z tych pieśni pochodzi z czasów przedchrześcijańskich, podczas gdy inne są nowsze, w tym wiele napisanych przez świętego Mesropa Masztota, twórcę ormiańskiego alfabetu. W czasach sowieckich armeński kompozytor muzyki klasycznej Aram Khatchaturian stał się znany na całym świecie dzięki swojej muzyce, licznym baletom i Tańcowi Szabli ze swojego baletu Gayane.

Ludobójstwo Ormian zaowocowało masową diasporą, w wyniku której Ormian osiedlili się w narodach na całym świecie. Ormianie podtrzymali swoje tradycje, a niektórzy diasporanie zaistnieli dzięki ich muzyce. Tak zwana ormiańska muzyka taneczna typu „kef”, obejmująca tradycyjne instrumenty ormiańskie i bliskowschodnie (czasem zelektryfikowane/wzmocnione) oraz niektóre instrumenty zachodnie, była popularna wśród ludności ormiańskiej po ludobójstwie w Stanach Zjednoczonych. W tym stylu zachowano tradycyjne pieśni i tańce Ormian zachodnich, a wielu wykonawców śpiewało również aktualne popularne piosenki z Turcji i innych krajów Bliskiego Wschodu, do których przenieśli się Ormianie.

Richard Hagopian jest prawdopodobnie najbardziej znanym wykonawcą w tradycyjnym stylu „kef”, a Vosbikian Band był znany w latach 1940. i 1950. z tworzenia własnej marki „muzyki kef” silnie inspirowanej popularnym wówczas amerykańskim Big Band Jazzem . Później, wywodzący się z diaspory ormiańskiej na Bliskim Wschodzie i pod wpływem muzyki pop z Europy kontynentalnej (zwłaszcza francuskiej), ormiański gatunek muzyki pop zyskał na znaczeniu w latach 1960. i 1970. XX wieku, a artyści tacy jak Adiss Harmandian i Harout Pamboukjian występowali dla ormiańskiej diaspory i Armenia, a także artyści tacy jak Sirusho wykonujący do dziś muzykę pop połączoną z ormiańską muzyką ludową.

Inni znani ormiańscy diaspory to światowej sławy francusko-ormiański śpiewak i kompozytor Charles Aznavour, pianista Sahan Arzruni i wybitni sopraniści operowi Hasmik Papian, a ostatnio Isabel Bayrakdarian i Anna Kasyan. Niektórzy Ormianie, tacy jak heavy metalowy zespół System of a Down (który często łączy ze swoimi utworami tradycyjne ormiańskie instrumentarium i styl) oraz popową diwę Cher, decydują się na wykonywanie nieormiańskich piosenek. Ormiańskie pieśni rewolucyjne są popularne wśród młodzieży w diasporze ormiańskiej. Piosenki te promują ormiański patriotyzm, skupiając się na historii Armenii i bohaterach narodowych.

W soboty i środy wernisaż w Erywaniu (targi sztuki i rzemiosła) w pobliżu Placu Republiki tętni życiem z setkami kupców oferujących różnorodne produkty (chociaż w połowie tygodnia wybór jest znacznie ograniczony). Rynek sprzedaje rzeźby w drewnie, antyki, wykwintne koronki oraz ręcznie tkane wełniane dywany i kilimy, które są specjalnością Kaukazu. Obsydian, który można znaleźć lokalnie, jest przerabiany na różnorodną biżuterię i przedmioty dekoracyjne. Ormiańskie złotnictwo ma długą historię, a różnorodne wyroby ze złota zajmują jedną część rynku. Vernisage sprzedaje również sowieckie antyki i pamiątki wyprodukowane ostatnio w Rosji – lalki gniazdujące, zegary, emaliowane pudełka i tak dalej.

W weekendy w innym parku miejskim, naprzeciwko Opery, odbywają się ważne targi sztuki. Długa historia Armenii jako starożytnego globalnego skrzyżowania zaowocowała krajobrazem pełnym interesujących stanowisk archeologicznych do odwiedzenia. Miejsca ze średniowiecza, epoki żelaza, epoki brązu, a nawet epoki kamienia znajdują się w odległości kilku godzin jazdy od miasta. Wszystkie z wyjątkiem najwspanialszych są praktycznie nieznane, umożliwiając turystom zobaczenie katedr i zamków w ich naturalnym otoczeniu.

Narodowa Galeria Sztuki w Erewaniu ma prawie 16,000 2016 dzieł pochodzących ze średniowiecza, ilustrujących bogate narracje i legendy Armenii z tego okresu. Zawiera również dzieła kilku europejskich mistrzów. Inne godne uwagi kolekcje dzieł sztuki wystawione w Erewaniu to Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Galeria Obrazów dla Dzieci i Muzeum Martiros Saryan. Ponadto działa wiele prywatnych galerii, których co roku otwiera się znacznie więcej, z rotacyjnymi eksponatami i wyprzedażami.

13 kwietnia 2013 r. rząd Armenii ogłosił zmianę w ustawodawstwie, zezwalającą na swobodę panoramy dla dzieł sztuki 3D.

Kuchnia ormiańska jest tak stara jak historia kraju, połączenie wielu smaków i zapachów. Kuchnia ma często niepowtarzalny zapach. Różne przyprawy, warzywa, owoce morza i owoce łączą się, tworząc wyraziste dania, które są ściśle związane z kuchnią wschodnią i śródziemnomorską. Podstawowymi cechami kuchni ormiańskiej jest stosowanie ziół, stosowanie różnych form pszenicy, roślin strączkowych, orzechów i owoców (jako głównego składnika, jak również do kwaśnej żywności) oraz farszowanie z szerokiej gamy liści .

Kraj ten reprezentuje granat, który ma symboliczny związek z płodnością. Morela jest narodowym owocem kraju.

Ogólnie rzecz biorąc, Erywań jest bezpiecznym miastem, chociaż kradzieże i kradzieże kieszonkowe nie są rzadkością, zwłaszcza wśród obcokrajowców. Idąc nocą ulicą, zachowaj zdrowy rozsądek i normalne środki ostrożności, zwłaszcza jeśli piłeś.

Turystki należy poinformować, że spotykanie samotnych pań po zmroku jest rzadkością. Samotna pani spacerująca samotnie nocą po obrzeżach miasta może zwrócić uwagę.

Taksówki z lotniska kosztują około 5,000 dram. Ludzie na lotnisku Zvartnots zapytają Cię również, czy potrzebujesz taksówki, kiedy wyjeżdżasz. Często oferują niższy koszt (około połowę kwoty) niż oficjalna taksówka, ponieważ wcześniej wysadzili klienta i szukają potencjalnego zwrotu za przejazd – jednak będziesz musiał pojechać trochę dalej, aby dostać się do taksówki. Jeśli jednak na końcu spróbują obciążyć cię kwotą wyższą niż uzgodniona, zarzucając nieporozumienie lub cokolwiek innego, odmów i grożą skontaktowaniem się z policją. Zapłacą uzgodnioną sumę.

Kiedy jesz obiad z Ormianami, będą cię karmić, aż będziesz pełny. Nawet z przydrożnych budek khorovats jedzenie jest zwykle bezpieczne.

Chociaż woda z kranu jest zwykle bezpieczna, ponieważ pochodzi prosto z gór, lepiej używać wody butelkowanej. Praktycznie na każdym rogu ulicy można kupić zarówno wodę mineralną na gaz, jak i zwykłą wodę źródlaną. Woda ta jest dostępna zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich.

Palić

Armenia ma silne przepisy antynikotynowe, które często są lekceważone. Naród ma najwyższy wskaźnik palenia papierosów przez mężczyzn w Europie. Możesz palić, jeśli na stole jest popielniczka.

Coraz większą popularnością cieszą się restauracje i kawiarnie dla niepalących. Strefy dla niepalących są powszechne we francuskich restauracjach w stylu piekarni i winiarniach.