Keuken
De Italiaanse keuken in Italië is anders dan wat ze in Amerika "Italiaanse keuken" noemen. Het is werkelijk een van de meest diverse landen ter wereld en er zijn verschillende specialiteiten in elke regio, en zelfs in elke stad en elk dorp waar je naartoe gaat. Het kan bijvoorbeeld misleidend zijn om te zeggen dat de keuken van Noord-Italië is gebaseerd op stevige gerechten die rijk zijn aan aardappelen en rijst, dat de keuken van Midden-Italië voornamelijk uit pasta, gebraad en vlees bestaat en dat de keuken van Zuid-Italië groenten is , pizza, pasta en zeevruchten: er zijn zoveel kruisinvloeden dat je alleen maar in verwarring raakt als je ze probeert te classificeren. En hoe dan ook, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de Italiaanse keuken niet alleen gebaseerd op pasta en tomatensaus - dat is slechts een klein deel van het nationale voedsel; rijst, aardappelen, linzen, soepen en andere soortgelijke gerechten zijn in sommige delen van het land heel gewoon. De Italiaanse keuken is gebaseerd op een breed scala aan ingrediënten, en Italianen hebben vaak zeer specifieke smaken die Amerikanen en andere bezoekers misschien vreemd lijken.
Bijvoorbeeld een broodjeskraam mag 4 verschillende soorten broodjes ham verkopen, elk met ham, mayonaise en kaas. Het enige dat tussen de broodjes kan verschillen, is het type ham of kaas dat erin wordt gebruikt. Rustichella en panzerotti zijn twee voorbeelden van sandwiches die erg populair zijn onder Italianen en toeristen. Ook zijn Italiaanse sandwiches heel anders dan de traditionele Italiaans-Amerikaanse "held", "submarine" of "hoagie" sandwiches (wat overigens niets betekent voor een Italiaan). In plaats van grote sandwiches met een stapel vlees, groenten en kaas, zijn sandwiches in Italië vaak vrij klein, erg plat (vooral wanneer ze snel worden verwarmd en op een panini-grill worden geperst) en bevatten ze een paar eenvoudige ingrediënten met zelden of nooit sla of mayonaise. De voorwaarde panini kan een beetje verwarrend zijn voor reizigers uit Noord-Europa, omdat het verwijst naar een platte, verwarmde sandwich op een grill. In Italië is de term synoniem met "rolls" (meervoud - enkelvoud is belegd broodje), die gewone broodjes kunnen zijn of soms met een basisvulling.
Amerikanen zullen merken dat Italiaanse pasta meestal wordt aangeboden met een verscheidenheid aan sauzen, niet alleen met tomaat en Alfredo. Ook wordt Italiaanse pasta vaak met veel minder saus geserveerd dan in Amerika. Dit komt deels omdat pasta in een restaurant meestal wordt beschouwd als de eerste gang van een drie- of viergangenmaaltijd, in plaats van als een maaltijd op zich.
Structuur van een traditionele maaltijd: In algemeen zien Italiaanse maaltijden op weekdagen er als volgt uit: Ontbijt, lunch één gerecht, diner één gerecht. Er wordt bijna elk uur koffie geserveerd, vooral rond 10 uur en aan het einde van de maaltijd. In het weekend en in restaurants (bij andere gelegenheden) bestaat een maaltijd over het algemeen uit: Voorgerecht (voorgerecht: ingemaakte groenten, gemengde vleeswaren, zeevruchten, enz.), eerste (pasta- of rijstgerecht), tweede (vlees- of visgerecht) vaak met een bijgerecht genaamd contorno, en zoet (nagerecht).
Zoals de taal en de cultuur, eten in Italië verschilt van regio tot regio. Lokale ingrediënten zijn ook erg belangrijk. In het warme Napels spelen citrus en ander vers fruit een prominente rol in gerechten en alcoholische dranken, terwijl in Venetië vis uiteraard een belangrijk traditioneel ingrediënt is.
Een opmerking over breakfast in Italië: het is heel licht, vaak gewoon een cappuccino of een koffie met gebak (cappuccino en brioche) of een stukje brood en een fruitjam. Als je het niet zeker weet, verwacht dan geen uitgebreid ontbijt. In Italië is het niet gebruikelijk om eieren en spek of iets dergelijks te eten als ontbijt - alleen al de gedachte eraan walgt de meeste Italianen. In feite worden zoute voedingsmiddelen meestal niet als ontbijt gegeten. Bovendien is cappuccino een ontbijtdrankje; er een bestellen na de lunch of het diner wordt als een beetje vreemd en een typisch "toeristisch ding" beschouwd. Een kleine espresso is beschouwd als veel beter voor de spijsvertering.
cornetto (mv cornetti) is een ander aangenaam element van het Italiaanse ontbijt: een croissant of licht gebak, vaak gevuld met jam, room of chocolade.
Lunch wordt beschouwd als het belangrijkste deel van de dag, zozeer zelfs dat Italianen een uur uittrekken om te eten (en in het verleden was er nog een uur gereserveerd voor een dutje). Alle winkels sluiten en hervatten hun activiteiten na de pauze van twee uur. Ter compensatie blijven winkels later open dan in de meeste andere Europese steden, vaak tot 8 uur. Als je in een kleine stad een vrije plek probeert te vinden tijdens de "pausa pranzo" (lunchpauze), heb je veel geluk. In het centrum van grotere steden of in winkelcentra is dit niet het geval.
Hoofdgerecht (dwz de avondmaaltijd) wordt meestal laat ingenomen. Als je in de zomer voor 8 uur in een restaurant bent, eet je waarschijnlijk alleen, en het is heel normaal dat gezinnen met kleine kinderen na 10 uur blijven eten.
In Italië wordt koken als een soort kunst. Grootkoks als Gualtiero Marchesi en Gianfranco Vissani worden beschouwd als kunstenaars die het midden houden tussen tv-sterren en goochelaars. Italianen zijn erg trots op hun culinaire traditie en houden er over het algemeen van om te eten en erover te praten. Veelvoorkomende vooroordelen, zoals het idee dat de Italiaanse keuken alleen uit pizza en spaghetti bestaat, staan ze echter niet hoog aan. Ze hebben ook een hekel aan de "bastaard"-versies van hun gerechten die elders populair zijn, en veel Italianen kunnen moeilijk geloven dat de gemiddelde buitenlander niet eens een "echt" pastagerecht kan maken.
Een opmerking over service: verwacht niet het soort toegewijde en gerichte service die je in Amerikaanse restaurants aantreft. In Italië wordt dit als een beetje saai beschouwd en mensen worden over het algemeen liever alleen gelaten terwijl ze eten. Je mag verwachten dat de ober na de eerste gang naar je toe komt, misschien om iets als tweede gang te bestellen.
Het is belangrijk om te weten dat de beroemdste Italiaanse gerechten zoals pizza of spaghetti voor sommige Italianen behoorlijk zwak zijn, en uit eten gaan in verschillende regio's kan een interessante gelegenheid zijn om minder bekende lokale specialiteiten te proberen. Zelfs zoiets eenvoudigs als pizza heeft belangrijke regionale verschillen. Napels heeft een relatief dikke, zachte korst, terwijl die van Rome veel dunner en krokanter is (beide stijlen hebben een dunnere korst vergeleken met bijvoorbeeld Amerikaanse pizza's).
Als je met Italianen uit eten gaat, lees dan de menukaart en bedenk dat bijna elk restaurant een typisch gerecht aanbiedt en dat er in sommige steden eeuwenoude tradities zijn die je mag leren. Mensen zullen blij zijn als je hen vraagt naar lokale specialiteiten en ze zullen je graag adviseren.
In Noord-Italië, rond 5 uur, bereiden de meeste bars, vooral in het kosmopolitische Milaan, een aperitief met een reeks schotels met snacks, kazen, olijven, vleeswaren, bruschetta en nog veel meer. Het wordt NIET als een maaltijd beschouwd, en als je jezelf ermee trakteert alsof het een diner is, wordt je waarschijnlijk niet erg gewaardeerd. Al deze gerechten zijn meestal gratis voor iedereen die een drankje koopt, maar ze zijn bedoeld als tussendoortje voor de maaltijd.
Specialiteiten
Vrijwel elke stad en regio heeft zijn eigen specialiteiten, die hier kort opgesomd kunnen worden:
- Risotto – Carnaroli of Arborio of Vialone Nano (etc.) Rijst die is gebakken en gekookt in een ondiepe pan met bouillon. Het resultaat is een zeer romig en hartig gerecht. Vlees, gevogelte, zeevruchten, groenten en kaas worden bijna altijd toegevoegd, afhankelijk van het recept en de plaats. Veel restaurants, families, steden en regio's bieden een kenmerkende risotto aan, of in ieder geval een soort risotto, naast of in plaats van een kenmerkend pastagerecht (risotto alla Milanese is een beroemde Italiaanse klassieker). Risotto is een typisch gerecht uit Lombardije en Piemonte.
- Arancini – Gebakken rijstballetjes met tomatensaus, eieren, doperwten en mozzarella. Het is een Siciliaanse specialiteit, maar nu algemeen in de hele regio.
- Polenta – Geel maïsmeel (gele grutten) gekookt met bouillon. Het wordt meestal romig geserveerd of met rust gelaten en vervolgens in vormen gesneden en gebakken of geroosterd. Het is een veel voorkomend gerecht in bergrestaurants in het noorden en wordt meestal gegeten met vlees van wild of wild zwijn. In de regio Veneto is de beste polenta "polenta bianca", een speciaal en smakelijk wit maïsmeel dat "biancoperla" wordt genoemd.
- Gelato – Dit is het Italiaanse woord voor ijs. Niet-fruitaroma's worden meestal alleen met melk gemaakt. Gelato, gemaakt met water en zonder melkingrediënten, wordt ook wel sorbetto genoemd. Het is zo vers als een sorbet, maar dan lekkerder. Er zijn veel smaken, waaronder koffie, chocolade, fruit en tiramisù. Wanneer je een gelateria koopt, kun je kiezen tussen een wafelkegel of een kopje; in Noord-Italië betaal je voor elke 'schep' smaak, en de panna (melkroom) telt als smaak; in Rome kun je een kleine wafelkegel kopen (ongeveer € 1.80), een middelgrote (€ 2.50) of een grote (€ 3.00) zonder limiet op smaken, en de panna is gratis.
- tiramisu – Italiaanse cake gemaakt van koffie, mascarpone en lange vingers (soms rum) met cacaopoeder erop. De naam betekent "pick-me-up".
Pizza
Pizza is een snelle en gemakkelijke maaltijd. De meeste steden hebben pizzeria's die per gram worden verkocht. Zoek naar een ""Pizza al taglio" teken. Wijs bij het bestellen gewoon naar het display of vertel de serveerster wat voor pizza je wilt (bijv. pizza margherita, pizza con patate (gefrituurd of geroosterd), pizza al prosciutto (ham), enz.) en de hoeveelheid (“Vorrei ( due fette - twee plakjes) of (due etti - twee tienden van een kilogram) of zeg gewoon "di più - plus" of "di meno - minus, per favoriet"). Je snijdt het, verwarmt het in de oven, vouwt het dubbel en wikkelt het in papier. Andere supermarkten verkopen ook pizza's per stuk. Italianen beschouwen ze als een soort tweederangs pizza, die je alleen kiest als je in een gespecialiseerd restaurant (pizzeria) geen 'echte' pizza kunt eten. U kunt geld besparen door uw maaltijd onderweg op te eten - veel broodjeszaken rekenen extra als u aan tafel wilt gaan zitten. Vergeet niet dat pizza's in veel delen van het land een dunnere broodbodem hebben en minder kaas bevatten dan pizza's buiten Italië. De meest authentieke en originele pizza vind je in Napels. Het bevat vaak een scala aan ingrediënten, maar de meest voorkomende is de Margherita-pizza (tomaten, verse basilicum en verse mozzarella di bufala) of de Margherita met prosciutto.
De traditionele ronde pizza is te vinden in veel restaurants en gespecialiseerde pizzeria's (pizzeria's). Het is echter zeldzaam om een restaurant te vinden dat pizza serveert tijdens de lunch. Wacht nergens op de dikke korst pizza zoals in Amerika.
Afhaalpizzeria's (pizzerie da asporto) zijn nu alomtegenwoordig in veel steden. Ze worden vaak gerund door Noord-Afrikaanse immigranten en hun kwaliteit kan variëren, hoewel ze bijna altijd goedkoper zijn dan restaurants (gemiddeld € 4-5 voor een margherita, maar soms slechts € 3) en zijn ook open tijdens de lunch (sommige zijn ook de hele dag geopend). Sommige serveren ook kebab, waarvan de kwaliteit ook kan variëren. Hoewel afhaalpizzeria's door de meeste Italianen als "tweederangs pizza's" worden beschouwd, zijn ze behoorlijk populair onder de grote populatie universiteitsstudenten en bevinden ze zich meestal in woonwijken. Ze moeten niet worden verward met de "Pizza al Taglio"-winkels die nog steeds erg populair zijn in Rome. Dit is een soort traditioneel fastfood in de hoofdstad dat op elke straathoek te vinden is. De kwaliteit is meestal erg goed en de pizza's worden per gewicht verkocht; je kiest het stuk pizza dat je wilt, dan leggen ze het op de weegschaal en vertellen je de prijs.
Kaas en worstjes
Italië heeft bijna 800 soorten kaas, waaronder de beroemde Parmigiano Reggiano en Grana Padano, en meer dan 400 soorten worst.
Als je een echte kick wilt, probeer dan een van de grote open markten te vinden, die altijd op zaterdag open zijn en meestal op alle andere dagen behalve op zondag. Je vindt er allerlei soorten kazen en vleeswaren.
Restaurants en bars
Italiaanse bars in het centrum van grote steden rekenen meer (meestal het dubbele van de eindafrekening) als u buiten aan een tafel eet of drinkt in plaats van aan de bar te staan of uw bestelling op te nemen. De reden hiervoor is dat bars een zeer hoge vergoeding vragen voor het opzetten van tafels en stoelen buiten. Aangezien de meeste mensen toch geen gebruik maken van tabellen, is lang geleden besloten om alleen degenen die dat wel doen in rekening te brengen. Hoe verder je van de straten in het centrum verwijderd bent, hoe minder deze regel wordt nageleefd. Wanneer je een koffie of ander drankje bestelt in een bar, moet je eerst naar de kassa gaan en betalen wat je wilt. Vervolgens geef je het bonnetje aan de barman die je gaat bedienen.
Restaurants rekenden altijd een klein bedrag? bedekt (dekking). Enkele jaren geleden werden pogingen ondernomen om deze praktijk te verbieden, met beperkt succes. De regel lijkt nu te zijn dat als je brood hebt, er een coperto in rekening kan worden gebracht, maar als je expliciet zegt dat je geen brood wilt, kan er geen coperto in rekening worden gebracht. Dit gebeurde vooral door backpackers die aan een tafel gingen zitten, die een uur lang bezet hielden door simpelweg een drankje of een salade te bestellen en enorme hoeveelheden brood te eten.
Sommige restaurants rekenen nu servicekosten, maar dit is verre van gebruikelijk. In Italiaanse restaurants verwacht je nooit een grote fooi te krijgen. De 15% die in de Verenigde Staten gebruikelijk is, kan een Italiaanse ober doden bij een hartaanval. Laat gewoon een euro of twee over en ze zullen meer dan tevreden zijn.
De traditionele maaltijd kan (in volgorde) een voorgerecht (koud voorgerecht met zeevruchten, gegratineerde groenten of ham en salami), a prima (voorgerecht – pasta of rijst), a tweede (tweede gang – vlees of vis), plus a contorno (voornamelijk groenten), kaas/fruit, toetje, koffie en sterke drank. Luxe restaurants weigeren meestal wijzigingen aan te brengen in de aangeboden gerechten (uitzonderingen worden gemakkelijk toegestaan voor baby's of mensen met speciale diëten). Restaurants in de middenklasse zijn meestal meer meegaand. Een simpel pastagerecht met bijvoorbeeld tomatensaus staat misschien niet op het menu, maar een restaurant zal er bijna altijd wel eentje klaarmaken voor kinderen die de rest van het menu niet willen eten.
Als je met een grote groep (zeg vier of meer) bent, wordt het op prijs gesteld dat je niet allemaal compleet verschillende pasta's bestelt. Terwijl de sauzen voorgekookt zijn, wordt de pasta vers gekookt en is het moeilijk voor het restaurant als één persoon dat wil? spaghetti, ander fettuccine, een derde rigatoni, een vierde pennen en een vijfde vlinders (vlindervormige pasta). Als je zo'n bestelling probeert, krijg je onvermijdelijk te horen dat je lang moet wachten (omdat de kooktijd niet voor alle soorten pasta hetzelfde is)!
Wanneer een pizza wordt besteld, wordt deze geserveerd als een eerste (zelfs als het formeel niet als zodanig wordt beschouwd), samen met andere ontvangen. Als je pasta of pizza bestelt en je vriend heeft een biefstuk, dan krijg je je pastagerecht en de biefstuk komt waarschijnlijk nadat je klaar bent met eten. Als je de . wilt eerste en tweede cursussen om te zijn tegelijkertijd meegebracht, moet u erom vragen.
Restaurants die aanbieden dieetvoeding, waarvan er maar heel weinig zijn, schrijf het meestal duidelijk op de menu's en zelfs buiten; de anderen hebben meestal geen voedingsbronnen.
Om dekkingskosten te vermijden en als je een krap budget hebt, hebben bijna alle Italiaanse stations een buffet- of zelfbedieningsrestaurant (station Termini in Rome is een goed voorbeeld). De prijzen zijn altijd redelijk en het eten is over het algemeen van goede kwaliteit.
Gastronomie
Een gastronomia is een soort zelfbedieningsrestaurant (meestal vertel je het personeel wat je wilt in plaats van zelf te serveren) dat ook afhaalmaaltijden aanbiedt. Dit kan een goede gelegenheid zijn om voor een relatief lage prijs te genieten van traditionele Italiaanse gerechten. Houd er rekening mee dat dit geen buffetrestaurant is. U betaalt volgens wat u bestelt.