Međimurje Gibanica

W samym sercu północnego regionu Chorwacji, Medzimurja, znajduje się ciasto, które jest niemal zbyt dekadenckie, by w nie uwierzyć: Međimurje gibanicaW przeciwieństwie do ciasta z jednym nadzieniem, to uczta czterech smaków, ułożonych naprzemiennie w cienkich jak papier warstwach ciasta filo. Nazwa oznacza po prostu „ciasto” lub „ciasto francuskie” w lokalnym dialekcie, ale już po pierwszym kęsie widać, że to nie jest zwykły deser. Ciasto jest zbudowane na płatach złocistego, posmarowanego masłem ciasta filo, a każda warstwa kryje w sobie jedno z czterech tradycyjnych nadzień: słodką pastę makową, pikantną mieszankę twarogową, nadzienie z mielonych orzechów włoskich i cierpkie jabłka z cynamonem. Każdy kęs gibanicy przywołuje domowe ciepło, a znajome smaki twarogu, jabłka, orzechów i maku łączą się ze sobą.

To ciasto jest głęboko związane z lokalną tradycją: pierwotnie wypiekano je na specjalne okazje i spotkania rodzinne. Mieszkańcy Medzimurja są tak dumni ze swojej gibanicy, że na festynach powiatowych odbywają się czasem konkursy na największe i najdoskonalsze ciasto. Podobnie jak w sąsiedniej Słowenii Prekmurje gibanicaWersja z Međimurja wykorzystuje ciasto filo (zamiast kruchego) i ma mniej, ale grubsze warstwy. Po upieczeniu wierzch smaruje się kwaśną śmietaną lub jajkiem, co nadaje mu kremową glazurę i nutę kwaskowatości. Każdy kęs gibanicy jest niezwykle satysfakcjonujący: najpierw poczujesz orzechowy mak lekko osłodzony cukrem, potem budyniową nutę świeżego sera, chrupkość zmielonych orzechów włoskich i słodko-korzenny posmak jabłek posypanych cynamonem.

Tym, co naprawdę wyróżnia gibanicę medzimurską, jest kontrast tekstur i smaków. Warstwy ciasta filo są kruche i chrupiące, a nadzienie wilgotne i bogate. Starte jabłka i cynamon nadają jej owocową lekkość; serowe nadzienie kremową, ciastową miękkość; orzechy włoskie dodają ciężkości; a mak delikatną, ziemistą nutę. Tradycyjnie pieczona w głębokiej, prostokątnej formie i krojona na małe kwadraty, gibanica jest na tyle bogata, że ​​jej niewielka ilość wystarcza na długo. W święta można ją podawać na ciepło, prosto z pieca, lub w temperaturze pokojowej, często ze szklanką zimnego mleka lub łyżeczką kwaśnej śmietany. Dla wielu Chorwatów każdy kawałek to kawałek domu i dziedzictwa, sposób na skosztowanie bogactwa wsi w jednym, niezapomnianym deserze.