Glyka tou Koutaliou — Słodycze Łyżkowe

Glyka tou koutaliou dosłownie oznacza „słodkie na łyżeczce”. To greckie słodycze na łyżeczkę – przetwory owocowe (a nawet warzywne) podawane na łyżeczkę. Są uosobieniem greckiej gościnności: małe danie lub pojedynczy przetwory podawane gościom z kawą lub herbatą. Tradycja sięga starożytności i ewoluowała, aby przedłużyć słodycz letnich owoców poza sezonem. Do popularnych odmian należą wiśnia, figa, pigwa, winogrona i cytron. Glyka można zrobić nawet z płatków kwiatów (róży, kwiatu pomarańczy) lub warzyw, takich jak bakłażan.

Proces jest powolny. Używa się twardych, niedojrzałych owoców, aby zachowały kształt podczas długiego gotowania na wolnym ogniu. Początkowo owoce często moczy się w wodzie wapiennej przez noc (aby je ujędrnić i pozbyć się goryczki), a następnie dokładnie płucze. Przygotowanie przypomina wówczas robienie dżemu: owoce gotuje się w syropie cukrowym, aż staną się przezroczyste i odpowiednio miękkie. Na koniec dodaje się niewielką ilość soku z cytryny, aby zapobiec krystalizacji syropu. Rezultatem są owoce o klejnotowych barwach, zatopione w jedwabistym syropie. Tradycyjnie, cukierki łyżeczkowe nabiera się łyżeczką w małych porcjach (często popijając łykiem zimnej wody dla odświeżenia podniebienia). W Grecji i na Cyprze są one zwyczajowo mile widziane – oferowanie łyżeczki domowej roboty słodyczy jest uważane za uprzejme i ciepłe.

Profile smakowe różnią się w zależności od owocu, ale wszystkie glyka mają charakterystyczną, jednonutową słodycz, która podkreśla sam owoc. Na przykład wiśnie (kόκκινα κουταλιού), dzięki swojej naturalnej cierpkości, stają się intensywnie słodkie, a jednocześnie cierpkie. Słodki syrop z płatków róży jest aromatyczny i perfumowany. Niezależnie od owocu, syrop jest zazwyczaj prosty (woda i cukier w stosunku 1:1), ewentualnie doprawiony laską cynamonu lub laską wanilii. Grecki miód może zastąpić cukier w syropie, aby uzyskać głębszy smak. Klarowność syropu i nienaruszony kształt owocu to cechy charakterystyczne dobrze zrobionego syropu – powinien wyglądać, jakby owoc został zatrzymany w czasie.

Te przetwory można polać greckim jogurtem, ale tradycyjnie je się je prosto z łyżki, w małych porcjach. Stanowią również luksusowy dodatek do sera feta lub posypkę do lodów i naleśników. Ponieważ cukier jest substancją konserwującą, te słodkości dobrze się przechowują. Domowi kucharze je cenią; słoik może wytrzymać miesiące w lodówce, a ich smak z czasem może się poprawić. Młodsi Grecy zaczęli wskrzeszać tę tradycję, czasami łącząc je z syropami nasączonymi alkoholem lub nowoczesnymi akcentami smakowymi (np. z pomarańczą krwistą z chili). Jednak w głębi duszy glyka tou koutaliou pozostaje prostą, wyjątkową celebracją esencji owocu.