Trinxat

Trinxat to cichy dowód skromnej pomysłowości Andory, której nazwa pochodzi od katalońskiego „trinxar”, co oznacza siekać. W najprostszej formie danie łączy grubo poszatkowaną kapustę i puree ziemniaczane, połączone wytopionym boczkiem lub boczkiem w plastrach. Każdy element odzwierciedla wysokogórskie doliny: podstawowe produkty uprawiane blisko domu, doprawiane na otwartym ogniu i złociste na brzegu patelni. Przygotowanie rozpoczyna się od precyzyjnego wytapiania pokrojonej w kostkę pancetty, aż do momentu, gdy pojawi się tłuszcz i chrupkość. Następnie podawana jest kapusta, lekko zwiędnięta, aż liście ustąpią, ale zachowają subtelny ząbek. Oddzielenie ziemniaków odsłania kremowe wnętrze, w które wmieszano kapustę i pancettę; mieszanka łączy się w luźno upakowaną masę. Pojedynczy obrót na gorącej patelni — bez nadmiernego mieszania — daje kontrastujące tekstury: wędzoną, chrupiącą powłokę zewnętrzną i delikatne, spójne jądro. Podawany bezpośrednio z patelni, Trinxat zajmuje zarówno centralną rolę, jak i rolę akompaniamentu. Sam w sobie zadowala współgraniem soli, bogactwa i roślinnej słodyczy. W połączeniu z lekką mżawką białego wina lub delikatnie podsmażoną cebulą może wzbogacić podniebienie, nie przyćmiewając podstawowego charakteru dania. W ten sposób Trinxat pozostaje symbolem zdolności Andory do wywoływania ciepła, pożywienia i nieozdobionego smaku poprzez prostotę.