Ateny to stolica i największe miasto Grecji, metropolia nadmorska w regionie Attyki w południowo-wschodniej Europie. Jej rozległe przedmieścia i obszary miejskie zamieszkuje około 3,6 miliona osób, co czyni je ósmym co do wielkości obszarem metropolitalnym w Unii Europejskiej. Założone około trzech tysięcy lat temu Ateny są powszechnie uznawane za jedno z najstarszych miast o nazwach na świecie, z udokumentowaną historią sięgającą około 3400 lat. Starożytni Ateńczycy przypisywali nazwę swojego miasta bogini Atenie, która według legendy wygrała konkurs z Posejdonem, obdarowując miasto pierwszym świętym drzewem oliwnym. Drzewo oliwne stało się symbolem Aten, odzwierciedlającym dobrobyt i mądrość. Klasyczne Ateny osiągnęły bezprecedensową sławę w V wieku p.n.e., kładąc podwaliny pod demokrację, filozofię i sztuki Zachodu. Dla wielu podróżników i uczonych Ateny są „często uważane za kolebkę cywilizacji Zachodu i miejsce narodzin demokracji”.
Nad panoramą Aten dominują starożytne zabytki. Akropol – skalisty płaskowyż w sercu miasta – podtrzymuje Partenon i inne świątynie, widoczne z daleka. Ta święta cytadela i towarzyszące jej kaplice są wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, podobnie jak niektóre pobliskie zabytki (takie jak klasztor Dafni). Mnóstwo tu zabytków: muzea miasta – zwłaszcza Narodowe Muzeum Archeologiczne, które posiada największą na świecie kolekcję greckich zabytków – świadczą o jego bogatej przeszłości. Współczesne Ateny są również dynamicznym ośrodkiem kulturalnym. Dwukrotnie gościły Igrzyska Olimpijskie (w 1896 i 2004 r.) i szczycą się kwitnącą sceną sztuki, gastronomii i życia nocnego. Słoneczne dni są normą; klimat śródziemnomorski przynosi gorące, suche lata i łagodne, deszczowe zimy. W praktyce Ateny cieszą się około 300 słonecznymi dniami w roku, co sprawia, że kawiarnie na świeżym powietrzu i place są żywe do późnych godzin wieczornych.
Ekonomicznie Ateny są kotwicą greckiej gospodarki. Jej gospodarka metropolitalna jest ogromna – porównywalna z dużymi miastami UE – i jest domem dla większości greckiego przemysłu, bankowości, transportu morskiego i funkcji rządowych. Port w Pireusie, na południowy zachód od Aten, jest jednym z najbardziej ruchliwych w Europie; zajmuje drugie miejsce pod względem ruchu pasażerskiego na kontynencie i jest wiodącym globalnym obiektem kontenerowym. Mimo to Ateny pozostają zaskakująco przystępne cenowo dla odwiedzających. Jak zauważa jedno ze źródeł turystycznych, „Ateny są jedną z najbardziej przystępnych cenowo stolic w Europie pod względem kosztów żywności”. Typowe posiłki w tawernie kosztują około 10–20 euro, znacznie mniej niż w wielu stolicach zachodnich. Rozwijający się sektor turystyczny – około 6,4 miliona odwiedzających rocznie – obecnie cieszy się bogatą historią Aten w połączeniu z młodzieńczą energią kulturową.
Krótko mówiąc, Ateny przeplatają starożytne dziedzictwo z żywą nowoczesnością. Ich archeologiczne skarby (od klasycznych świątyń po rzymskie wieże) stoją pośród deptaków i kawiarni. Górujące nad miastem lub wznoszące się na jego obrzeżach wzgórza i wybrzeża zapraszają do eksploracji. Dla miłośników kultury i historii miasto oferuje bogactwo atrakcji w każdej dzielnicy. W ciągu dnia można wędrować po starożytności; nocą można spróbować nowatorskiej kuchni i muzyki. Ta rzadka kombinacja – jedno z najwcześniejszych wielkich miast ludzkości, tętniące współczesnym wigorem – sprawia, że Ateny są na stałe na listach rzeczy do zrobienia wielu podróżników.
Spis treści
Ateny w liczbach. Gmina Ateny samo w sobie jest domem dla około 645 000 osób (spis z 2021 r.), ale szerszy obszar miejski zamieszkuje około 3 638 000 osób. Dzięki temu Ateny są zdecydowanie największym miastem w Grecji, stanowiąc prawie jedną trzecią populacji kraju. Gęstość zaludnienia jest wysoka: samo miasto zajmuje zaledwie 38,96 km², podczas gdy obszar miejski rozciąga się na 412 km². Pod względem ekonomicznym Ateny dominują w Grecji. Produkt krajowy brutto obszaru metropolitalnego wynosi około 109,7 mld euro (2023 r.), co plasowałoby go na 9. miejscu wśród gospodarek miejskich UE, gdyby liczyć go niezależnie. Gospodarka jest zróżnicowana: żegluga i handel morski (przez Pireus), bankowość, produkcja i turystyka – wszystkie te obszary zbiegają się tutaj. Sam port w Pireusie podkreśla jego znaczenie; rocznie przez Pireus przewija się więcej pasażerów niż przez prawie każdy inny port europejski. W życiu codziennym można zaobserwować mieszankę handlu i kultury: gaje oliwne i pola uprawne w niektórych miejscach nadal graniczą z miastem, podczas gdy w pobliżu centrum wznoszą się stalowe dźwigi i wieżowce biurowe.
Lokalizacja i klimat. Ateny leżą w południowej Grecji na półwyspie Attyka, zaledwie krótką przejażdżkę od Zatoki Sarońskiej na Morzu Egejskim. Są otoczone górami – Hymettus na wschodzie, Penteli i Parnitha na północy – które kołyszą miasto w szerokiej kotlinie. Taka topografia sprawia, że Ateny często wydają się zaskakująco zielone, z kieszeniami dębów i sosen na zboczach wzgórz. Na południowym zachodzie leży rozległy kompleks portowy Pireus, jeden z głównych światowych węzłów żeglugowych. Centrum miasta rozciąga się od podnóża Akropolu na wschód w kierunku placu Syntagma i dalej. Lata w Atenach są znane z upału i suchości; leży to „na najbardziej wysuniętym na południe krańcu Europy na Morzu Śródziemnym” i latem temperatury regularnie przekraczają 30°C. Fale upałów z temperaturami sięgającymi 40°C lub więcej stały się zagrożeniem w ostatnich dekadach. Jednak noce są często chłodne dzięki bryzom znad morza. Zimy są łagodne: śnieg rzadko pada w centrum miasta (choć niektóre okoliczne szczyty mogą być białe). Jak zauważa Britannica, klimat Aten jest ogólnie łagodny przez cały rok – mróz rzadko pada, a zimy są przyjemne. Wiosna i jesień są szczególnie przyjemne, z ciepłymi popołudniami i chłodnymi wieczorami idealnymi na spacery między miejscami.
Dlaczego Ateny powinny znaleźć się na Twojej liście rzeczy do zrobienia przed śmiercią. W niewielu miejscach przeszłość wydaje się tak namacalna jak tutaj. O świcie kolumny Partenonu delikatnie świecą nad miastem; nocą Akropol jest oświetlony reflektorami, niczym latarnia morska. Miasto umiejętnie wykorzystało to dziedzictwo. Główne stanowiska archeologiczne są otwarte i dobrze oznakowane; miliony ludzi odwiedza je każdego roku (około 6,4 miliona w 2019 r., przed pandemią). Życie publiczne Aten jest równie angażujące. Starożytny duch zgromadzeń obywatelskich trwa w tętniącym życiem życiu ulicznym. Dzielnice takie jak Plaka i Monastiraki (patrz poniżej) pełne są tawern na świeżym powietrzu, sklepów i muzyków. Ateny skrywają również poważną kulturę artystyczną. Roczny Festiwal Ateny i Epidauros (letnie koncerty na świeżym powietrzu i teatr) przyciąga międzynarodowych artystów. Sztuka publiczna i sztuka uliczna są powszechne, od murali ukrytych w zaułkach po gigantyczne rzeźby na placach. Kawiarnie i dziedzińce ozdobione bugenwillami zachęcają do rozmowy – Ateny słyną z kultury kawy, zwłaszcza z piankowego Frappé i espresso freddo. Miłośnicy jedzenia przybywają tu zarówno po klasyczną, jak i innowacyjną kuchnię: proste dania uliczne, takie jak souvlaki i spanakopita, sąsiadują z nowoczesnymi restauracjami z gwiazdkami Michelin. Podsumowując, Ateny to miasto, w którym zabytki złotego wieku sąsiadują z eleganckimi butikami i życiem nocnym. To połączenie starożytności i nowoczesnego stylu – w połączeniu z łagodną pogodą i przyjaznymi kosztami – sprawia, że Ateny są atrakcyjne dla każdego rodzaju podróżnika.
Na długo przed powstaniem pisemnych zapisów Ateńczycy snuli opowieści o bogach wokół narodzin swojego miasta. Według legendy, pierwsi mieszkańcy Attyki szukali boskiego patronatu dla swojego miasta. Bogowie Atena (bogini mądrości) i Posejdon (bóg morza) złożyli dar. Posejdon uderzył trójzębem w skałę Akropolu, tworząc studnię z wodą słoną (a w niektórych wersjach konia). Atena z kolei ofiarowała pierwsze drzewo oliwne. Król Kekrops (mityczny król przypominający węża) uznał dar Ateny za cenniejszy – zapewniając pokój, drewno, oliwę i jedzenie. Dlatego ogłosił Atenę patronką miasta i nazwał miasto Athênai (Ateny) na jej cześć. Święte drzewo oliwne na Akropolu stało się symbolem błogosławieństwa Ateny. Ten mit o pochodzeniu był tak centralny, że rywalizacja została nawet przedstawiona na zachodnim przyczółku Partenonu (jak opisał Herodot). Tak więc w micie i nazwie Ateny stały się „miastem Ateny”, utożsamiając się z wartościami bogini – rozsądkiem i odwagą.
Klasyczne Ateny osiągnęły szczyt w V wieku p.n.e. pod rządami wizjonerskich mężów stanu i filozofów. Gdy wojny peloponeskie dobiegły końca, przywództwo Peryklesa (ok. 495–429 p.n.e.) przekształciło Ateny w centrum demokracji i kultury. Perykles zlecił budowę Partenonu i innych wielkich pomników, wykorzystując trybut od Związku Delijskiego do finansowania robót publicznych. Starożytny historyk Tukidydes nazwał dekady, które nastąpiły po tym, „Złotym Wiekiem” Aten. W tym okresie Ateny ugruntowały swoją pozycję jako wiodące miasto świata greckiego, wywierając wpływ na cały obszar Morza Śródziemnego. Zgromadzenie ateńskie pozwoliło (wolnym mężczyznom) obywatelom głosować nad prawami – rodzącą się formą demokracji, która wpłynęła na późniejsze epoki.
Ateny rozkwitły również jako źródło sztuki i idei. Dramatopisarze Ajschylos, Sofokles i Eurypides pisali tragedie i komedie, które obecnie uważane są za arcydzieła. Filozofowie badali naturę mądrości: Sokrates (ok. 469–399 p.n.e.) przechadzał się po Agorze, kwestionując założenia, jego uczeń Platon założył Akademię (ok. 387 p.n.e.), aby dążyć do idealnych form, a protegowany Platona Arystoteles (384–322 p.n.e.) uczył młodego Aleksandra Wielkiego, jednocześnie systematyzując naukę i filozofię. Nawet termin „szkoła Hellady” został ukuty dla Aten – sam Perykles chwalił się, że Ateny stały się szkołą Grecji. Miasto biło monety, organizowało święta panatenajskie i utrzymywało populację, która pod koniec stulecia mogła zbliżać się do 300 000 osób.
Świątynia Erechtheion na Akropolu z jej Porch of the Caryatids (kolumny wyrzeźbione jako dziewice) została zbudowana pod koniec V wieku p.n.e. Każda z sześciu słynnych figur Kariatyd została starannie zachowana (oryginały znajdują się obecnie w Muzeum Akropolu) i zastąpiona replikami.
Plutarch później opisał, jak w tym Złotym Wieku osiągnięcia kulturalne Aten „położyły podwaliny pod zachodnią cywilizację”. Jednak epoka ta została ograniczona przez wojnę. Ekspansja Aten i rywalizacja ze Spartą doprowadziły do wojny peloponeskiej (431–404 p.n.e.), przedłużającego się konfliktu, który ostatecznie okazał się katastrofalny dla Aten. Spartańskie siły obległy i zagłodziły Ateny, zmuszając je do poddania się w 404 p.n.e., kończąc Złoty Wiek. Przez pewien czas rządy demokratyczne ustąpiły miejsca rządom oligarchicznym (niesławnym Trzydziestu Tyranom), choć wkrótce przywrócono demokrację. Pomimo jej porażki wiele osiągnięć intelektualnych i architektonicznych przetrwało, wpływając na późniejszych myślicieli rzymskich i renesansowych.
Perykles (ok. 495–429 p.n.e.): Wiodący mąż stanu w Złotej Erze Aten. Nadzorował budowę Partenonu i innych zabytków Akropolu oraz wzmocnił demokrację i marynarkę wojenną Ateny. Za czasów Peryklesa Ateny słynęły z wypłacania obywatelom uposażenia za zasiadanie w ławie przysięgłych – radykalnej polityki wsparcia publicznego.
Sokrates (ok. 469–399 p.n.e.): Ateński filozof, który kwestionował konwencjonalną mądrość poprzez zadawanie pytań (metoda Sokratesa). Nie zapisał niczego, ale jego uczeń Platon zachował jego nauki. Sokrates został ostatecznie stracony za „deprawowanie młodzieży”, co uczyniło go męczennikiem za wolną myśl.
Platon (ok. 428–348 p.n.e.): Platon, uczeń Sokratesa, założył Akademię na obrzeżach Aten około 387 r. p.n.e. Tam nauczał filozofii, matematyki i teorii politycznej. Jego pisma (Dialogi) eksplorują sprawiedliwość, cnotę i idealne państwo.
Arystoteles (384–322 p.n.e.): Uczeń Platona w Akademii, Arystoteles był nauczycielem Aleksandra Wielkiego, a później założył własne Lyceum w Atenach. Jego encyklopedyczne prace z zakresu biologii, etyki, logiki i fizyki zdominowały zachodnią naukę przez tysiąclecia.
Herodot (ok. 484–425 p.n.e.): Znany jako „Ojciec Historii”, był jednym z pierwszych, którzy spisali obszerne relacje historyczne (w tym wojny grecko-perskie). Działał w Atenach w ich Złotym Wieku.
Fidiasz (ok. 480–430 p.n.e.): Mistrz rzeźbiarstwa, który nadzorował artystyczną dekorację Partenonu i innych projektów Perykleana. Jego masywna statua Ateny (w Partenonie) była czczona jako cud starożytnego świata.
Demostenes (384–322 p.n.e.) I Likurg (ok. 335 p.n.e.): Późniejsi mówcy i mężowie stanu, którzy próbowali przywrócić Atenom świetność w IV w. p.n.e.
Po epoce klasycznej znaczenie Aten rosło i malało. W 338 r. p.n.e. Filip II Macedoński i jego syn Aleksander Wielki podbili Grecję, a Ateny stały się częścią świata hellenistycznego. Następcy Aleksandra nadal patronowali Atenom jako miejscu nauki. W 146 r. p.n.e. Rzymianie podbili Grecję; Ateny stały się wolnym miastem w ramach Republiki Rzymskiej. Miasto przeżyło odrodzenie pod rządami Rzymian. Cesarz Hadrian (117–138 n.e.), wielbiciel kultury greckiej, odwiedzał Ateny wiele razy. Hadrian ukończył długo opóźnianą Świątynię Zeusa Olimpijskiego i zbudował własny wielki łuk w mieście. Jeszcze w II wieku Ateny nadal przyciągały uczonych z całego imperium, aby studiowali filozofię i retorykę. Rzymska Biblioteka Hadriana i Odeon Heroda Attyka (wielki teatr zbudowany na południowo-zachodnim zboczu Akropolu) pozostają świadectwami tego okresu.
Wraz z rozpadem Cesarstwa Rzymskiego Ateny przeszły w sferę bizantyjską (wschodniorzymską). W epoce bizantyjskiej Ateny były stosunkowo prowincjonalne; pełniły funkcję ośrodka diecezjalnego, ale nigdy nie odzyskały politycznego znaczenia, jakie miały w starożytności. Wiele starożytnych świątyń zostało przekształconych w kościoły. Na przykład Akropol stał się domem dla kościołów Matki Boskiej i Świętego Jerzego na szczycie Partenonu i Erechtejonu. W 1204 r. siły krzyżowców (francuska szlachta) zdobyły Ateny podczas Czwartej Krucjaty i ustanowiły Księstwo Aten pod rządami zachodnich władców. W połowie XV wieku Ateny zostały podbite przez Turków osmańskich (1456 r. n.e.). Pod rządami osmańskimi Ateny podupadły jeszcze bardziej, ich populacja zmniejszyła się, a zabytki częściowo wykorzystano jako materiały budowlane. Jak zauważa jedna z relacji, miasto przeszło przez „okres gwałtownego upadku” pod rządami Osmanów przed erą nowożytną.
Losy Aten zmieniły się dramatycznie w XIX wieku. Po wojnie o niepodległość Grecji (1821–1832) zwycięscy Grecy wybrali Ateny na stolicę nowo niepodległego Królestwa Grecji (oficjalnie w 1834 r.). Godne uwagi jest to, że miasto liczące wówczas zaledwie 4000 mieszkańców zostało podniesione do rangi stolicy, ale wybór ten był celowy – Ojcowie Narodu chcieli, aby stolica ich nowego państwa odzwierciedlała jego starożytną chwałę. Za króla Ottona i jego następców Ateny zostały szybko przebudowane. Wytyczono budynki publiczne, place i ogrody w stylu klasycznym. Neoklasycystyczny Uniwersytet, Akademia i Biblioteka Narodowa (wszystkie nadal przy ulicy Panepistimiou) zostały zaprojektowane tak, aby przywoływać bezpośrednie powiązanie z klasyczną przeszłością. Partenon został zachowany (choć bez dachu), a jego wzgórze przekształcono w park archeologiczny. Dzięki połączeniom kolejowym i wzrostowi populacji Ateny rozszerzyły się poza swoje stare mury.
Na początku XX wieku Ateny liczyły setki tysięcy mieszkańców. W 1896 roku odnowiony Stadion Panatenajski gościł pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie. W XX i XXI wieku miasto rozrosło się w rozległą śródziemnomorską metropolię. Jak zauważa jedno ze źródeł, po wiekach zapomnienia Ateny „odrodziły się w XIX wieku jako stolica niepodległego państwa greckiego”. Dziś Ateny są kosmopolitycznym miastem liczącym ponad 3 miliony mieszkańców, w obrębie miasta właściwego i przedmieść, żywym palimpsestem warstw klasycznych, średniowiecznych i nowoczesnych. Jego nazwa Athenai przetrwała: w starożytnej grece brzmiała Ἀθῆναι (Athênai), liczba mnoga od imienia Atena, którą język angielski odziedziczył jako Athens.
Ateny można zwiedzać przez cały rok, ale każda pora roku oferuje inne korzyści:
Wiosna (marzec–maj): Wiosna jest powszechnie uważana za idealną porę. Temperatury wahają się w granicach 15–25 °C, a okolice Aten pękają od dzikich kwiatów i fioletowych kwiatów jacarandy. Opady deszczu są rzadkie, a miasto jest przyjemne do zwiedzania na świeżym powietrzu. Wielkanoc (zwykle w kwietniu) jest ważnym wydarzeniem kulturalnym w Grecji; doświadczanie prawosławnych tradycji Wielkiego Tygodnia w Atenach może być niezapomniane, ale oznacza również pewne zamknięcia.
Lato (czerwiec–sierpień): Lata są gorące i jasne. Temperatury często przekraczają 30 °C (86 °F), a czasami osiągają 40 °C (104 °F) podczas fal upałów. Lipiec i sierpień to szczytowe miesiące turystyczne, więc główne atrakcje będą zatłoczone. Pozytywną stroną jest to, że długie godziny dzienne i nadmorskie bryzy (nawet krótka podróż metrem na południe prowadzi do plaż) sprawiają, że jest to ożywiony czas. Jeśli podróżujesz w środku lata, zaplanuj zwiedzanie wcześnie lub późno w ciągu dnia i ciesz się późnymi kolacjami na świeżym powietrzu.
Jesień (wrzesień–listopad): Podobnie jak wiosna, jesień jest doskonała. Wrzesień i październik są ciepłe (często 20–30 °C) z niską wilgotnością. Listopad ochładza się w kierunku połowy nastolatków, ale jest ogólnie suchy i słoneczny. Mniejsza liczba odwiedzających oznacza krótsze kolejki i spadek cen (hoteli, lotów). Zbiory oliwek i lokalne festiwale odbywają się również jesienią.
Zima (grudzień–luty): Zima to niski sezon. Maksymalne temperatury w ciągu dnia wynoszą zazwyczaj 10–15 °C, rzadko poniżej 5 °C. Deszcz jest częstszy, choć ulewne deszcze zdarzają się rzadko. Zimy w Atenach są na ogół łagodne jak na Europę, a śnieg w mieście jest bardzo rzadki (choć okoliczne wzgórza mogą czasami pokrywać się białym pyłem). Muzea, atrakcje i restauracje są otwarte, a zwiedzanie jest wygodne dzięki warstwowym ubraniom. Zimowe festiwale i jarmarki bożonarodzeniowe dodają uroku. Główną wadą są krótsze dni (zachód słońca około 17:00) i sporadyczne deszcze, ale to także najmniej zatłoczona pora.
Według danych klimatycznych Ateny cieszą się ponad 2500 godzinami słonecznymi rocznie. Jeśli celem jest unikanie upałów i tłumów, zaleca się późną wiosnę (maj) i wczesną jesień (wrzesień–październik). Jednak zima oferuje autentyczne życie miejskie w spokojniejszym tempie i może być przyjemna, jeśli nie przeszkadza Ci chłodniejsza pogoda.
Nie ma ścisłej reguły, ale opcje trasy mogą Ci pomóc:
Ateny w 2 dni (wycieczka Whistle-Stop): Dwa dni pozwolą Ci zobaczyć najważniejsze atrakcje. Pierwszego dnia rano odwiedź Akropol i jego muzeum (może to zająć łącznie 3–4 godziny), a następnie spędź popołudnie w dzielnicach Plaka i Monastiraki – przeglądając starożytną Agorę, Bibliotekę Hadriana i pchli targ Monastiraki. Kolację możesz zjeść w Psiri lub w tawernie na dachu z widokiem na Akropol. Drugiego dnia odwiedź Narodowe Muzeum Archeologiczne, a następnie Świątynię Zeusa Olimpijskiego i Stadion Panatenajski. To szybkie tempo z minimalnym spacerem między miejscami.
Ateny w 3–4 dni (klasyczne doświadczenie): Ta długość jest idealna. Obejmuje wszystkie powyższe aktywności, a także dokładniejsze zwiedzanie okolic. Na przykład dodaj poranek w Muzeum Benaki lub Muzeum Sztuki Cykladzkiej. Spędź jeden dzień po prostu spacerując po Plaka, Monastiraki i podnóża wzgórza Lykabettus. Możesz odwiedzić okolice takie jak Kolonaki na zakupy lub Gazi na wieczór kolacyjny. Wykorzystaj dodatkowy czas na zatrzymanie się na placach lub krótką przejażdżkę tramwajem nad morzem, aby cieszyć się Riwierą Ateńską (Glyfada). Możesz również wcisnąć się do klasztorów z czasów bizantyjskich w Daphni lub na górze Lykabettus.
Ateny w 5+ dni (The Deep Dive): Mając więcej czasu, traktuj Ateny jako punkt wypadowy na wycieczki. Możesz wybrać się na całodniową wycieczkę do Delf (starożytne miasto wyroczni) lub do Nafplio i Myken na Peloponezie. Możesz również poświęcić dzień na południowe plaże (Przylądek Sunion i Vouliagmeni), a drugi na dalsze muzea (np. Muzeum Numizmatyczne lub Technopolis). Goście, którzy zostają na dłużej, mogą nawet skorzystać z promów na szybkie przeskakiwanie między wyspami (Hydra lub Egina to dwugodzinne podróże łodzią). Pięć dni pozwala na bardziej zrelaksowane tempo (spanie, długie lunche) i wyprawę poza centrum Aten, aby lepiej poznać region Attyki.
Ateny są zazwyczaj niedrogie w porównaniu do innych stolic europejskich. Jedzenie, zakwaterowanie i transport mogą być w umiarkowanych cenach. Na przykład kawa kosztuje około 2–3 €, zwykły lunch 10–15 €, a kolacja w typowej tawernie 12–20 €. Ceny taksówek są rozsądne na krótkie wycieczki. Jeśli chodzi o zakwaterowanie, jest wiele hosteli i 2–3-gwiazdkowych hoteli dostępnych za 30–80 € za noc, podczas gdy hotele średniej klasy kosztują średnio około 100–150 €. Istnieją luksusowe noclegi, ale nawet pokoje najwyższej klasy często kosztują mniej niż w Paryżu lub Londynie.
Jedno ze źródeł podaje, że koszty żywności w Atenach są o około 23% niższe niż w USA i o 45% niższe niż w Wielkiej Brytanii, co odzwierciedla ogólnie niższy koszt życia w Grecji. Podróżni z ograniczonym budżetem mogą jeść jak miejscowi, odwiedzając uliczne lokale gastronomiczne (stoiska z souvlaki, piekarnie, sklepy z gyrosem). Jeśli chodzi o transport, metro i autobusy są bardzo tanie (90-minutowy bilet kosztuje tylko 1,20 €), więc poruszanie się po centrum miasta przy ograniczonym budżecie jest łatwe.
Z drugiej strony niektóre atrakcje, takie jak Muzeum Akropolu (bilet 15 €) i stanowiska archeologiczne (20 € za stanowisko latem) mogą się sumować, jeśli nie korzysta się z karnetów na wiele atrakcji. Hotele w najlepszych dzielnicach (w pobliżu Syntagmy) mogą być drogie w szczycie sezonu. Ogólnie rzecz biorąc, podróżny może żyć w Atenach całkiem ekonomicznie – na przykład dobrze jedząc w tawernach za 30 € dziennie i korzystając z transportu publicznego – co sprawia, że Ateny są odpowiednie nawet dla oszczędnych turystów.
Drogą lotniczą: Międzynarodowy Port Lotniczy w Atenach „Eleftherios Venizelos” (ATH) jest najbardziej ruchliwym lotniskiem w Grecji, obsługującym dziesiątki lotów międzynarodowych i krajowych dziennie. Znajduje się około 20 km na wschód od centrum miasta. Zdecydowanie najłatwiej dostać się do Aten metrem: linia metra 3 (niebieska linia) kursuje bezpośrednio z lotniska do placu Syntagma (przez Monastiraki i inne centralne przystanki) i dalej do Pireusu (portu). Podróż trwa około 40 minut. Ponadto autobusy ekspresowe (OASA X95 do Syntagma, X96 do Pireusu) kursują 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu i kosztują około 6 €. Na lotnisku jest mnóstwo taksówek; podróż do centrum miasta kosztuje około 30–35 € i trwa 30–60 minut w zależności od natężenia ruchu.
Promem: Ateny są główną morską bramą na greckie wyspy. Promy odpływają z portu w Pireusie, który jest połączony z centrum Aten linią metra 1 (zielona linia) i koleją podmiejską. Istnieją częste promy na pobliskie wyspy, takie jak Egina (45 min) i Hydra (1,5–2 godz.), a także dłuższe przeprawy na Mykonos, Santorini, Kretę i inne destynacje. Jeśli planujesz skakanie po wyspach, Pireus oferuje szybkie usługi, ale tłumy mogą być duże latem, więc mądrze jest zarezerwować bilety z wyprzedzeniem. Sam port jest ruchliwym węzłem komunikacyjnym – w rzeczywistości Pireus jest drugim najbardziej ruchliwym portem pasażerskim w Europie, co podkreśla skalę podróży na wyspy.
Ateny mają nowoczesną sieć transportu publicznego.
Metro w Atenach: Metro składa się z trzech głównych linii (Niebieska M3, Czerwona M2, Zielona M1). Łączą one centrum miasta z północnymi, południowymi i południowo-zachodnimi przedmieściami. Do kluczowych miejsc można łatwo dotrzeć: na przykład Akropol jest jeden przystanek od Monastiraki na Czerwonej Linii (stacja Neos Kosmos). Plac Syntagma (centralny węzeł komunikacyjny) znajduje się na skrzyżowaniu linii, a Monastiraki (z pchlim targiem i stacją metra) znajduje się na dwóch liniach. Podróżni na lotnisko korzystają z Linii 3 (Niebieskiej). Pociągi kursują od ~5 rano do północy (później w weekendy) i są częste (co 4–6 minut w ciągu dnia). Bilet 90-minutowy kosztuje 1,20 € i obejmuje metro, autobusy miejskie, tramwaje, a nawet kolej podmiejską w granicach miasta. Wiele stacji w centrum pełni również funkcję mini-muzeów, eksponując starożytne artefakty odkryte podczas budowy (np. stacje Syntagma lub Akropoli).
Autobusy i tramwaje: Ogromna sieć autobusowa i trolejbusowa Aten wypełnia luki poza metrem. Tramwaje kursują wzdłuż wybrzeża Aten (zastępując część starych linii tramwajowych) od Syntagmy do południowych przedmieść, takich jak Voula. Autobusy dzienne obejmują cały obszar metra, ale mogą być wolne w ruchu miejskim. Istnieją również autobusy „x'” do/z lotniska i niektóre autobusy nocne (oznaczone literą N).
Taksówki i przejazdy współdzielone: Taksówek w Atenach jest mnóstwo i mają taksometry; zatrzymaj taksówkę machając ręką lub znajdź postoje w pobliżu głównych placów. Ceny zaczynają się od około 3,50 €, plus ~1 € za km. Działają również aplikacje do współdzielenia przejazdów (Uber, Bolt). Należy pamiętać, że późne opłaty dodatkowe obowiązują po północy.
Możliwość chodzenia: Historyczne centrum Aten – od Syntagmy i Plaki przez Monastiraki – jest dość zwarte. Można łatwo przejść pieszo między wieloma atrakcjami: Akropol, Starożytna Agora i Forum Romanum znajdują się w odległości 15 minut spacerem od siebie. Wiele ulic (szczególnie wokół Plaki) jest przeznaczonych wyłącznie dla pieszych lub ruch jest uspokojony. Jednak przedmieścia miasta są rozległe i nie do końca nadają się do poruszania się pieszo; do miejsc takich jak plaża Glyfada lub odległe muzea najlepiej dotrzeć komunikacją miejską. Ogólnie rzecz biorąc, Ateny oferują satysfakcjonującą mieszankę historycznych dzielnic, po których można spacerować, i sprawną sieć transportu publicznego na dłuższe wycieczki.
Co założyć: Grecka pogoda często oznacza ubieranie się na słońce, nawet latem. Latem noś lekkie, przewiewne tkaniny (len, bawełna) i kapelusz, aby zapewnić sobie cień. Wygodne buty do chodzenia są koniecznością: ulice Aten i miejsca świątyń mają nierówne brukowane łby i żwirowe ścieżki. Kobiety powinny zarezerwować skąpe stroje plażowe na wybrzeże – wchodząc do kościołów (w tym na Akropolu) ramiona i kolana powinny być zakryte jako znak szacunku. Wieczory mogą być chłodniejsze, więc lekka kurtka może być przydatna wiosną/jesienią.
Język: Grecki jest językiem urzędowym, ale angielski jest powszechnie używany, szczególnie w hotelach, sklepach i restauracjach odwiedzanych przez turystów. Większość znaków (metro, muzea, menu) jest dwujęzyczna (grecki i angielski). Niemniej jednak nauczenie się kilku zwrotów, takich jak „efcharistó” (dziękuję) i „kalí méra” (dzień dobry) jest doceniane przez miejscowych i dość łatwe.
Zdrowie i bezpieczeństwo: Woda z kranu w Atenach spełnia normy UE i technicznie jest bezpieczna do picia, chociaż może mieć chlorowany smak. Wielu podróżnych po prostu kupuje wodę butelkowaną (wygodną i tanią) z przyzwyczajenia. Ateny są ogólnie bezpiecznym miastem według zachodnich standardów. Jak w każdym dużym mieście, drobne kradzieże kieszonkowe mogą mieć miejsce w zatłoczonych miejscach (metro w godzinach szczytu, ruchliwe targi), więc zachowaj zwykłą ostrożność w przypadku wartościowych przedmiotów. Przestępstwa z użyciem przemocy są rzadkie. Zawsze miej przy sobie trochę gotówki (wiele mniejszych sklepów nie przyjmuje kart), chociaż karty kredytowe są akceptowane w większości restauracji i hoteli. Napiwki nie są obowiązkowe, ale zwyczajowe za dobrą obsługę (około 5–10% w restauracji, zaokrąglając opłaty za taksówkę).
Łączność: Darmowe Wi-Fi jest coraz powszechniejsze w kawiarniach i wielu miejscach publicznych. Alternatywnie, lokalne karty SIM z danymi można kupić na lotnisku lub w sklepach telekomunikacyjnych w centrum miasta; są bardzo niedrogie. Smartfony dobrze sprawdzają się w przypadku map, aplikacji tłumaczeniowych i rezerwacji biletów w podróży.
Karty turystyczne: Zastanów się, czy Athens City Pass lub Museum Pass pasuje do Twoich planów. Karnety miejskie zazwyczaj obejmują bilet wstępu bez kolejki do Akropolu, a także wstęp do kilku miejsc (takich jak starożytna Agora, Biblioteka Hadriana, kilka muzeów) za jedną opłatą. 5-dniowy Archaeological Sites Pass (bez muzeum) kosztuje około 30 € i obejmuje wszystkie główne ruiny. Oceń, do ilu płatnych miejsc wejdziesz i czy korzyści z pominięcia kolejki są wartościowe w szczycie sezonu.
Ogólnie rzecz biorąc, przygotuj się na dużo spacerów na świeżym powietrzu. Poranki i późne popołudnia to najbardziej komfortowe godziny na zwiedzanie miejsc na świeżym powietrzu (Akropol, Agora). Fontanny i małe sklepy spożywcze są często spotykane w centrum miasta. W przypadku letniego upału, zacienione uliczki w centrum miasta i chłodne sale muzealne oferują ulgę. Uzbrojony w ważny bilet lub przepustkę, wygodne buty i poczucie ciekawości, turysta uzna Ateny za zarówno łatwe do zwiedzania, jak i nieskończenie fascynujące.
Akropol (po grecku „wysokie miasto”) jest najsłynniejszym zabytkiem Aten. Wznoszący się 150 metrów nad poziomem morza wapienny płaskowyż był stale zamieszkiwany od czasów neolitu, a w V wieku p.n.e. stał się miejscem najświętszych sanktuariów Aten. Odwiedzenie Akropolu jest absolutnym priorytetem. Efektywny plan zwiedzania grupuje główne zabytki, ponieważ znajdują się one w odległości kilku minut spacerem na szczycie skały.
Teren Akropolu jest otwarty codziennie (oprócz niektórych świąt) w godzinach sezonowych (np. dłuższe godziny latem, krótsze zimą). Najlepiej odwiedzić go wczesnym rankiem lub późnym popołudniem, aby uniknąć południowego słońca (latem otwierają o 8:00). Bilety kosztują około 20 € (maj–wrzesień) lub 10 € (październik–kwiecień) i obejmują wszystkie zabytki Akropolu. Przełęcze Ateńskie często obejmują wstęp na Akropol. Kasa biletowa znajduje się przy wejściu na południowy stok, na szczycie ulicy Dionysiou Areopagitou (w pobliżu stacji metra Akropol). Uwaga: wpuszczana jest tylko ograniczona liczba zwiedzających o każdej porze, więc w szczycie sezonu kolejki mogą się wydłużać. W lipcu/sierpniu warto kupić bilety online z wyprzedzeniem lub dołączyć do wycieczki z przewodnikiem.
Z kasy biletowej wchodzisz po rampie do Propylajów, wielkiej bramy ukończonej w 437 r. p.n.e. (architekt: Mnesicles). Propylaje to monumentalny marmurowy portyk z kolumnami doryckimi, częściowo zrekonstruowany; dawniej miał malowidła na sufitach. Przejdź pod nim, aby wejść do sakralnego pomieszczenia.
Akropol znajduje się w niewielkiej odległości od wielu centralnych punktów. Z Plaki lub Monastiraki podążaj ulicami dla pieszych i znakami do południowego wejścia. To około 10 minut spacerem od placu Monastiraki (stacja metra). Jest też ścieżka ze starożytnej agory. Aby ułatwić dostęp, turystyczny pociąg „Acropolis Express” i niektóre autobusy wycieczkowe wysadzają zwiedzających na poziomie Muzeum Akropolu; stamtąd tor prowadzi do wejścia. Stacja metra Acropolis (linia 2, „Acropoli”) wychodzi na ulicę Dionysiou Areopagitou tuż na południe od wzgórza.
Wielu odwiedzających zastanawia się, czy „Athens City Pass” jest opłacalny. Jeśli Twój plan obejmuje wiele stanowisk archeologicznych lub muzeów, karnety mogą zaoszczędzić pieniądze i czas. Na przykład Athens Clio Muse Pass (~30 EUR) obejmuje Akropol, Agorę, Bibliotekę Hadriana, Forum Romanum i kilka innych w ciągu 5 dni. Często zapewnia również wstęp bez kolejki na Akropol latem. Jeśli zamierzasz zobaczyć 3–5 głównych miejsc, karnet jest warty zachodu. W przeciwnym razie osobne bilety są w porządku. Bezpłatny wstęp na Akropol jest oferowany w niektóre dni (np. 25 marca – Dzień Niepodległości Grecji i pierwsza niedziela listopada–marca), ale przed podjęciem decyzji sprawdź aktualne harmonogramy.
U stóp Akropolu znajduje się eleganckie Muzeum Akropolu, otwarte w 2009 roku. Ten budynek ze szkła i kamienia jest sam w sobie dziełem sztuki, zbudowanym na ruinach archeologicznych. Mieści wszystkie artefakty znalezione na terenie Akropolu, od czasów prehistorycznych do ery rzymskiej, uporządkowane chronologicznie. Najważniejsze atrakcje to:
Rzeźby Kore i kouroi (archaiczne religijne figury wotywne).
Oryginalne figury kariatyd z Erechtejonu (stoją po wschodniej stronie ganku).
Marmury Partenonu: piękne fragmenty frontonów, metop i długiego fryzu, który kiedyś otaczał wewnętrzną komnatę Partenonu.
Inne ważne rzeźby to uskrzydlone posągi Victorii ze Świątyni Ateny Nike i dekoracyjne fragmenty świątyni.
Centralnym punktem jest Galeria Partenonu na najwyższym piętrze: 80 metrów długości, ze szklanymi ścianami i odbijającymi światło polerowanymi podłogami, eksponująca fryzy dokładnie tak, jak otaczały Partenon w starożytności. W jasnym świetle naturalnym można spacerować wzdłuż tych 2500-letnich rzeźb, niemal tak, jak zamierzali architekci palladiańscy. (Podpowiedź: wizyta w muzeum tuż przed zachodem słońca pozwala zejść do restauracji w piwnicy, której okno wychodzi na oświetlone ruiny starożytnego miasta od dołu.)
Muzeum Akropolu jest zamknięte w poniedziałki. Poza tym jest otwarte mniej więcej od 9:00 do 19:00 (później w piątki i latem). Wstęp kosztuje około 10 €, a w niektóre dni wstęp jest bezpłatny (np. Międzynarodowy Dzień Muzeów w maju). System biletów czasowych pomaga zarządzać tłumem. Ze względu na bliskość muzeum wygodnie jest zobaczyć przed lub po zwiedzaniu samego Akropolu (wspólna opcja biletu).
Gdy już staniesz na świętej skale, Ateny oferują wiele więcej klasycznych miejsc pośród swoich nowoczesnych ulic. W rzeczywistości historyczne Ateny rozciągają się od Akropolu we wszystkich kierunkach. Północne i zachodnie zbocza, a także obszar wokół Monastiraki i Thissio, pełne są pozostałości budynków publicznych i świątyń. Następujące atrakcje powinny znaleźć się na liście każdego odwiedzającego:
Starożytna Agora była centralnym placem publicznym i targowiskiem klasycznych Aten. Znajdująca się na północny zachód od Akropolu Agora była miejscem, w którym Ateńczycy spotykali się, aby kupować towary, dyskutować o polityce i czcić swoje bóstwa. Była to tętniąca życiem dzielnica stoa (krytych przejść), targowisk, ołtarzy i świątyń.
Kluczowe pozostałości obejmują Świątynię Hefajstosa (V w. p.n.e.), która dominuje nad zachodnim krańcem Agory dzięki sześciu solidnym kolumnom doryckim – jednej z najlepiej zachowanych greckich świątyń. W pobliżu znajdują się fragmenty ateńskiego Buleuterionu (sali rady) i Tholos (rotundy dla urzędników). Zrekonstruowana Stoa Attalosa (odbudowana w latach 50. XX w.) służy obecnie jako Muzeum Agory, eksponując artefakty znalezione na miejscu (ceramika, rzeźba, monety).
Spacerując po wyłożonych marmurem ścieżkach, można sobie wyobrazić Sokratesa lub Platona spacerującego i debatującego. To właśnie tutaj narodziła się demokracja – obywatele mogli zająć się Kościół (zgromadzenie) na mównicy i sprawdzenie zapisanych dekretów na „Pomniku Bohaterów Eponimowych” (który również wyznaczał granice plemienne). Archeolodzy zauważają, że w V wieku p.n.e. Agora była „wspaniała i bogato zdobiona, ozdobiona słynnymi dziełami sztuki”. Dziś pozostaje parkiem archeologicznym wypełnionym muzeami, w którym można odwiedzić nowoczesną kawiarnię pośród ruin, rozmyślając o obywatelskich narodzinach Aten.
Tuż na wschód od Akropolu, w pobliżu Monastiraki, leży Agora Rzymska, zbudowana przez Juliusza Cezara i Augusta w I wieku p.n.e. w celu zastąpienia przepełnionego starożytnego targowiska. Podczas gdy widoczne są tylko podstawy bazylik i kolumn, centralny element Agory Rzymskiej, zaskakująco, przetrwał nienaruszony: Wieża Wiatrów. Ta ośmiokątna marmurowa wieża, o wysokości około 12 m, służyła jako starożytna wieża zegarowa. Na każdej z jej ośmiu stron wyrzeźbione są płaskorzeźby bogów wiatru, każda zwrócona w kierunku klasycznego wiatru. Została zbudowana przez astronoma Andronika z Cyrrhus około 50 r. p.n.e. i pierwotnie zawierała zegary słoneczne i zegar wodny. Według archeologów jest to „jeden z bardzo niewielu budynków z klasycznej starożytności, który nadal stoi praktycznie nienaruszony”. Nazwa „Wieża Wiatrów” pochodzi od tych rzeźbionych bóstw. Obok znajduje się Brama Ateny Archegetis, wejście do starej Agory, zwieńczone marmurowym fryzem przedstawiającym Atenę. Odwiedzając ten zakątek miasta można poczuć klimat rzymskich Aten zmieszanych z klasyczną greką.
Kilka przecznic na południowy wschód od Akropolu, na osi Syntagmy i Ogrodów Narodowych, stoją dwa pomniki będące w dialogu: ruiny Świątyni Zeusa Olimpijskiego i Łuk Hadriana.
Świątynia Zeusa Olimpijskiego została pomyślana w VI wieku p.n.e. jako masywna świątynia Zeusa Olimpijskiego – planowano, że będzie to największa świątynia w Grecji. Prace rozpoczęto za tyranów Pizystratydów, ale wstrząsy polityczne zatrzymały postęp. Kolosalny projekt leżał niedokończony, aż rzymski cesarz Hadrian ostatecznie ukończył go około 131 r. n.e. W czasach świetności miał 104 kolosalne kolumny korynckie i mieścił jeden z największych posągów w starożytnym świecie. Dziś nadal stoi 16 z jego marmurowych kolumn, 17 m wysokości – szkieletowa pozostałość na szerokim trawiastym placu. Tablica wyjaśnia historię świątyni: jest ona świadectwem wytrzymałości Aten i miłości Rzymu do greckiej kultury. Można spacerować między blokami bazowymi, wyobrażając sobie jego pierwotną skalę.
Zaledwie kilka metrów dalej stoi Łuk Hadriana (ok. 131 r. n.e.), masywna dwukierunkowa brama z marmuru pentelickiego zbudowana na cześć cesarza Hadriana. Jej klasyczne inskrypcje słynnie głoszą tożsamość miasta: po jednej stronie widnieje napis „To są Ateny, starożytne miasto Tezeusza”, a po drugiej „To jest miasto Hadriana, a nie Tezeusza”. W rzeczywistości łuk oddzielał stare miasto Aten od nowego miasta rzymskiego. Konstrukcja ma około 18 m wysokości i zwieńczona jest rzeźbionymi kolumnami korynckimi. Oprawia widok, gdy idzie się w stronę Świątyni Zeusa Olimpijskiego, służąc jako próg między greckimi i rzymskimi Atenami.
Nieco poza zwykłymi szlakami turystycznymi, Keramejkos jest rozległym parkiem archeologicznym na północny zachód od centrum miasta. Był to starożytny cmentarz Aten (nekropolia) i dzielnica garncarzy (stąd nazwa). Zamożni Ateńczycy byli tu chowani, a wzdłuż dróg ciągnęły się misterne nagrobki. Do godnych uwagi zabytków należą Brama Dipylon – wielka brama długich murów miejskich (punkt początkowy procesji Panatenajskiej) – i ruiny muru Temistoklesa za nią. Wewnątrz nekropolii znajdują się płaskorzeźby nagrobne i pomniki, w tym miejsce, w którym oddawano cześć ateńskiemu generałowi Temistoklesowi, oraz unikalna starożytna stela grobowa z płaskorzeźbami. Na miejscu znajduje się również małe Muzeum Archeologiczne Keramejkos, w którym eksponowane są artefakty i rekonstrukcje, takie jak pełnowymiarowe reprodukcje słynnych nagrobków. Wizyta w Keramejkos pozwala poznać codzienne i pogrzebowe życie klasycznych Aten, z dala od zatłoczonego Akropolu.
Na zalesionym zboczu z widokiem na centrum Aten stoi marmurowy Stadion Panatenajski (Kallimarmaro, „Piękny marmur”), jedyny stadion na świecie zbudowany w całości z białego marmuru. Jego początki sięgają IV wieku p.n.e., kiedy Likurg z Aten zbudował prosty kamienny tor wyścigowy na Igrzyska Panateńskie (ateńską wersję Igrzysk Olimpijskich). Stadion został później przebudowany w 144 r. n.e. z błyszczącego marmuru pod rządami magnata Heroda Attyka. Mógł pomieścić 50 000 widzów. Po stuleciach ruin został odkopany w 1869 r. i słynnie odrestaurowany w 1896 r. jako centralny punkt pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich. Odbyły się tu ceremonie otwarcia i zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w 1896 r., a cztery zawody sportowe odbyły się w tym marmurowym kotle. Stadion powrócił nawet do użytku olimpijskiego podczas Igrzysk Ateńskich w 2004 r. Dziś jest to zabytek narodowy: można usiąść na marmurowych ławkach, przebiec kilka metrów po torze lub obejrzeć ceremonię zapalenia ognia olimpijskiego, która odbywa się tutaj. Krótki przejazd metrem lub tramwajem do Pangrati, gdzie znajduje się stadion (a biura Narodowego Komitetu Olimpijskiego górują nad jego trybunami).
Tkanina Aten jest utkana z jej odrębnych dzielnic, z których każda ma swój własny charakter. Podróżnik powinien wyjść poza starożytne miejsca, aby zrozumieć dzisiejsze Ateny:
Płyta: Często nazywana „dzielnicą bogów”, Plaka leży bezpośrednio pod Akropolem. Jej wąskie, kręte uliczki są usiane pastelowymi neoklasycystycznymi budynkami, tawernami i sklepami z pamiątkami. Historyczne kościoły i starożytne ruiny przeplatają się z kawiarniami. O każdej porze dnia spacer po Place oferuje widoki na górujący nad nią Akropol. Jest to główna strefa turystyczna, ale zdecydowanie warta odwiedzenia ze względu na jej staroświecki urok i restauracje z ouzo na tarasie.
Monastiraki: Na północ od Plaki, obszar Monastiraki skupia się na ruchliwym placu (z zabytkowym meczetem Tzistarakis) i rozległym pchlim targu rozciągającym się przez średniowieczną dzielnicę Anafiotika. Tutaj można znaleźć eklektyczne stragany z antykami, odzieżą i jedzeniem ulicznym. Na placu Monastiraki stoi fontanna z czasów Imperium Osmańskiego, a krótki spacer na północny wschód prowadzi do rzymskiej agory z II wieku. Wiele barów i kawiarni na dachu oferuje panoramiczne widoki. Stacja metra Monastiraki jest centralnie położona, aby dotrzeć do wielu miejsc, w tym do starożytnej agory i pobliskiego Muzeum Kolejnictwa.
Psy: Tuż na zachód od Monastiraki, Psiri (wymawiane „PEE-si-ree”) to tętniąca życiem dzielnica, która ożywa nocą. Dawniej dzielnica robotnicza, obecnie gości niezliczone bary koktajlowe, puby z piwem rzemieślniczym i tawerny z muzyką na żywo. Wiele jej ścian pokrywa sztuka uliczna. W dzień jest to swobodne miejsce na kawę wśród miejscowych; nocą jest to jedno z najbardziej dynamicznych centrów nocnego życia w Atenach.
Koukaki: Ukryta tuż na południe od Akropolu (w pobliżu stacji metra Syngrou-Fix), Koukaki to rozwijająca się dzielnica. Jest cichsza niż Plaka, ale tylko kilka kroków od Muzeum Akropolu. Znajdziesz tu modne kawiarnie, nowoczesne bistra i tradycyjne meyhanes (tawerny). Główna ulica Koukaki, Drakou Street, oferuje restauracje pod pokrytymi winoroślą markizami. Jest to również dobra baza wypadowa dla podróżujących z ograniczonym budżetem; w tej dzielnicy pełno jest hosteli i niedrogich noclegów.
Kolonaki: Na północny wschód od Syntagmy, Kolonaki jest ekskluzywne i kosmopolityczne. Nazwane na cześć starożytnej kolumny („kolonaki”) na placu Kolonaki, oferuje szykowne butiki, modne kawiarnie i galerie. Miejscowi przychodzą tu na zakupy projektantów i cappuccino na zacienionych chodnikach. Jeśli chodzi o zwiedzanie, wyróżnia się kościół Agios Nikolaos (Kolonaki) i pobliska kolejka linowa na górę Lykabettus (prowadząca do najwyższego punktu widokowego w mieście).
Egzarchia: Na północ od Kolonaki i na wschód od Omonii, Exarchia ma silną bohemiczną, intelektualną atmosferę. Jest znana z anarchistycznych kawiarni i alternatywnej kultury (historycznie dom dla dysydentów politycznych i artystów). Dzielnica oferuje swobodną scenę miejsc z muzyką na żywo i ulice pełne murali. W pobliżu Politechnika Ateńska i Narodowy Uniwersytet Techniczny dodają studenckiej energii. Podróżni zainteresowani awangardową sztuką lub lewicową historią często odwiedzają Exarchię (choć nocą okolica może być hałaśliwa).
Weteran: Kiedyś strefa przemysłowa, Gazi (skupiona wokół dawnej gazowni Technopolis) została zrewitalizowana jako dzielnica kulturalna. Obecnie znajdują się tam nowoczesne kluby, browary rzemieślnicze i przestrzenie artystyczne. Plac Steki w Gazi jest pełen barów, szczególnie w weekendy. Kompleks Technopolis często organizuje festiwale i wystawy. W ciągu dnia można zwiedzać galerie sztuki; po zmroku Gazi jest ulubioną dzielnicą nocnego życia młodych Ateńczyków.
Każda z tych dzielnic oferuje zakwaterowanie, restauracje i własny nastrój. Łatwo wskoczyć do szybkiej taksówki lub przejechać się metrem między nimi, dzięki czemu można doświadczyć różnorodności Aten wykraczającej poza klasyczne centrum.
Grecka kuchnia była udoskonalana w Atenach przez stulecia, łącząc świeże lokalne składniki z długimi tradycjami kulinarnymi. Degustacja potraw miasta jest równie istotna, jak zwiedzanie jego ruin. Oto potrawy, których koniecznie trzeba spróbować i gdzie się nimi delektować:
Souvlaki i Gyros: Te dwie potrawy są królami greckiego fast foodu. Souvlaki to doprawione grillowane mięso (wieprzowina, kurczak lub jagnięcina) na szpikulcu. Gyros to podobne mięso krojone z pionowego rożna. Obie potrawy są często podawane w ciepłej picie z posiekanymi pomidorami, cebulą i tzatziki (sosem jogurtowo-ogórkowym). W Atenach można znaleźć peryferyjny (kioski) sprzedawcy lub małe sklepiki sprzedające te wrapy za około 2–5 € za sztukę. Poszukaj prowadzonych od dawna przez rodzinę stoisk z souvlaki w Psiri lub w pobliżu Monastiraki, aby spróbować autentycznego kęsa. (Niektórzy twierdzą, że najlepsze gyrosy robi się z wieprzowiny w Atenach.)
Moussaka, Pastitsio i Gemista: To sycące klasyczne danie pieczone w piekarniku. Musaka warstwy bakłażana, mielonego mięsa i sosu beszamelowego. Pastitsio jest odpowiednikiem makaronu (rigatoni, pikantna wołowina, polana beszamelem). Gemista to pomidory i/lub papryki faszerowane ryżem, ziołami i czasami mielonym mięsem, a następnie pieczone. Te dania pocieszające są powszechne w tawernach. Szukaj znaków wymieniających je w menu; zazwyczaj są świeże w porze lunchu lub wczesnym wieczorem.
Świeże owoce morza w Pireusie: Jeśli wybierzesz się do portu lub pobliskich nadmorskich przedmieść (takich jak Mikrolimano lub Palaio Faliro), znajdziesz tawerny rybne serwujące połów dnia. Grillowana ośmiornica, delikatne kalmary, sardynki, dorada (cypura) i okonia morskiego (laur) są często grillowane po prostu z cytryną i oliwą z oliwek. Połącz je z grecką sałatką (horacja – pomidory, ogórki, oliwki, feta) i kieliszek białego wina z lodem (Assyrtiko to klasyczna grecka odmiana). Na targu rybnym w Pireusie (Varvakeios) znajduje się również wiele restauracji, w których można wskazać rybę, którą chcesz ugotować.
Greckie sałatki, mezedes i dipy: Grecki posiłek często zaczyna się od w środku (małe talerze) podobne do tapas. Klasyczne dania to m.in. tzatziki (dip jogurtowo-ogórkowy z czosnkiem), melitzanosalata (dip z bakłażana) dopalacz (pikantna pasta z fety) i nadziewany (liście winogron faszerowane ryżem). Zamów kilka Przystawki z butelką ouzo lub lokalnego wina i przekąskami na stole. Tawerny w Atenach często serwują pitę i te smarowidła na każdym stole. I oczywiście sałatka grecka (horiatiki) z fetą, oliwkami, cebulą i ziołami jest wszechobecna.
Wyśmienite greckie desery: Ateny są słodkie. Spróbuj baklawa (ciasto filo wypełnione orzechami i syropem miodowym) z piekarni lub kawiarni. Loukoumades – małe smażone pączki polane miodem i cynamonem – to ulubione jedzenie uliczne. Sklepy w Monastiraki lub Plaka będą miały tace z nimi. Szukaj także sum (ciasto pokrojone w paski z pistacjami), galaktobureko (ciasto kremowe) lub opłatek (ciasto z semoliny). W razie wątpliwości wystarczy zwykła łyżka rebetiko Lody (greckie czekoladowo-orzechowe) są miejscową specjalnością.
Ateny oferują spektrum od skromnych tawern po eleganckie jadłodajnie. Jeśli szukasz klasycznego doświadczenia, udaj się do tawerny w dzielnicach takich jak Plaka lub Psiri. Te rodzinne miejsca często mają niebieskie obrusy i serwują domowe jedzenie. Szukaj restauracji, w których jest gwarno od miejscowych, a nie pułapek na turystów. Niektóre znane tawerny działają od dziesięcioleci i są idealne na kotlety jagnięce lub duże grillowane papryczki.
Jeśli chodzi o wykwintne dania, Kolonaki i Koukaki mają kilka lokali wyróżnionych gwiazdką Michelin. Ci szefowie kuchni często przerabiają tradycyjne przepisy na nowoczesne. Rezerwacje są zazwyczaj konieczne w przypadku każdego ekskluzywnego miejsca. Wiele restauracji w centrum miasta oferuje również widok na Akropol z dachu – romantyczne miejsce, szczególnie nocą. Na przykład w Thissio lub Koukaki można zjeść kolację, podziwiając oświetlony Partenon.
Kawiarnie są stałym elementem życia w Atenach. Próbowanie zimne cappuccino Lub zimny ekspres (mrożone wersje popularne w Grecji) to praktycznie lokalny rytuał. Szukaj kawiarni na chodnikach na zacienionych placach (Syntagma, Kolonaki Square itp.), gdzie Ateńczycy spędzają czas przy późnej kawie i rozmowie.
Dla miłośników jedzenia Ateny oferują wycieczki kulinarne z przewodnikiem i kursy gotowania. wycieczka kulinarna zazwyczaj prowadzi przez rynki (takie jak Varvakios), piekarnie i tawerny, wyjaśniając lokalne składniki i dania po drodze. Alternatywnie możesz nauczyć się gotować greckie specjały: wiele szkół gotowania pozwala ci robić zakupy oliwek, sera i produktów, a następnie przygotowywać mezedes, musakę lub baklawę pod okiem instruktora. Te interaktywne doświadczenia dają wgląd w kulturę i przepisy do zabrania do domu.
Ogólnie rzecz biorąc, jedzenie w Atenach to świętowanie świeżych składników i hojnej gościnności. Niezależnie od tego, czy zajadasz się oliwkami w kawiarni na rogu, czy delektujesz się wykwintną kolacją z lokalnym winem, kuchnia miasta jest integralną częścią jego uroku.
Poza jedzeniem i zakupami Ateny są stolicą kultury z dziesiątkami muzeów i ożywionym kalendarzem artystycznym. Muzea miasta zaspokajają wszelkie zainteresowania:
Narodowe Muzeum Archeologiczne (ANA): Najważniejsze muzeum starożytnej sztuki greckiej, w którym znajdują się artefakty z całej Grecji. Wśród najważniejszych eksponatów znajdują się Mask of Agamemnon (złota maska pogrzebowa), brązowy Mechanizm z Antykithiry (starożytny „komputer”) oraz niezliczone rzeźby i wazy od czasów prehistorycznych do późnej starożytności. Wstęp 12€ (bezpłatne niedzielne poranki) obejmuje całą obszerną kolekcję. Żadna wycieczka po historii Grecji nie jest kompletna bez tego muzeum. (Jest na południowy zachód od Omonii, łatwo do niego dojechać metrem do stacji Victoria lub trolejbusem.)
Muzeum Benaki: Kompleksowa kolekcja greckiej sztuki i artefaktów kulturowych, od epoki klasycznej do współczesnej. Główny budynek (centrum Kolonaki) prezentuje historyczne stroje, ikonografię, broń i sztukę dekoracyjną. Oddziały obejmują muzeum sztuki islamskiej i muzeum morskie w Pireusie. Wstęp 9€.
Muzeum Sztuki Cykladzkiej: Położone w Kolonaki, to piękne muzeum posiada międzynarodową kolekcję figurek cykladzkich (marmurowych idoli płodności z wysp) obok sztuki z epoki brązu egejskiego, a także specjalne eksponaty. Muzealna kawiarnia i sklep z pamiątkami są również dobrze znane.
Wycieczki poświęcone sztuce ulicznej: Ateny zyskały sławę jako stolica sztuki ulicznej w Europie. Wokół Exarchii, Psiri i Gazi fasady budynków pokryte są muralami i graffiti autorstwa uznanych lokalnych i międzynarodowych artystów. Zorganizowane „spacery po sztuce ulicznej” (lub DIY z mapą sztuki) ujawniają te ukryte dzieła – satyrę polityczną, nowoczesne ikony, żywe abstrakcyjne wzory. Niektóre godne uwagi murale można znaleźć na ulicy Evripidou, Ag. Asomaton i w pobliżu stacji metra Keramikos.
Festiwal w Atenach i Epidauros: Każdego lata (czerwiec–sierpień) Ateny są gospodarzami festiwalu plenerowego Teatru Narodowego i występów Greckiej Opery Narodowej. Wydarzenia odbywają się w starożytnym Odeonie Heroda Attyka (pod Akropolem), w Odeonie Peryklesa (na wzgórzu Filopapposa) i w starożytnym teatrze Epidauros (jednodniowa wycieczka). Produkcje obejmują zarówno klasyczną tragedię grecką, jak i współczesny taniec i koncerty. Zaleca się wcześniejszą rezerwację na popularne pokazy.
Inne muzea: Miłośnicy sztuki współczesnej powinni odwiedzić National Gallery – Alexandros Soutzos Museum lub Museum of Contemporary Art (EMST). Miłośnicy historii powinni odwiedzić War Museum i Numizmatyczne Muzeum (kolekcja rzadkich monet). Dla dzieci przygotowano interaktywne Hellenic Children's Museum na ulicy Pireos. Fani nauki mogą odwiedzić National Observatory na Nymphon Hill, a centrum kulturalne Hellenic Cosmos oferuje pokazy multimedialne na temat historii Grecji.
Ateny mają również dobrze prosperujące miejsca muzyki na żywo i sztuki. Rebetiko (miejski grecki blues) można usłyszeć w piwnicznych tawernach w Psiri lub Kerameikos. Kluby jazzowe i rockowe wypełniają dzielnice takie jak Exarchia i Gazi. Kompleks Fundacji Stavrosa Niarchosa (południowy zachód od miasta) organizuje latem koncerty na świeżym powietrzu. A dla zapału codziennego greckiego życia, wizyta na lokalnym plateia (placu) – takim jak Solonos, Kolonaki lub Agia Irini – często ujawnia ludzi tańczących, rozmawiających i cieszących się kawą do późnej nocy.
Gdy słońce zachodzi, Ateny ujawniają swoją drugą stronę: stają się miastem barów, muzyki i tańca. Grecy jadają późno, więc wieczór rozwija się powoli. Oto kilka atrakcji po zmroku:
Bary na dachu z widokiem na Akropol: Wiele restauracji i hoteli w centrum miasta ma tarasy na dachu z widokiem na Akropol. W tych barach na wysokościach (np. na Dionysiou Aeropagitou, Thissio lub Psiri) możesz popijać koktajle, podczas gdy nad tobą błyszczy świątynia Partenonu. Są one popularne na drinki przed kolacją lub happy hour.
Bary koktajlowe i tajne bary: Dzielnice takie jak Kolonaki, Psyri i Gazi mają wyrafinowane bary koktajlowe. Niektóre bary w stylu speakeasy kryją się za nieoznakowanymi drzwiami. Miksolodzy w tych miejscach tworzą pomysłowe koktajle z lokalnych alkoholi (wypróbuj Metaxę, grecką brandy, w Negroni lub julep). Bar hopping przez eleganckie puby Kolonaki lub ulicę barów Gazi jest modny wśród młodych profesjonalistów.
Miejsca koncertów na żywo: Jeśli chodzi o muzykę na żywo, w Atenach znajdziesz wszystko. Rembetika (klasyczny grecki folk) można usłyszeć w Psiri w takich miejscach jak Tafros. Kluby jazzowe (takie jak Jazz in Athens na placu Aghia Irini) organizują wieczorne koncerty. Rockowe i indie akty występują w miejscach takich jak Fuzz Club w pobliżu Gazi lub Kyttaro w Monastiraki. Latem Philharmonic Band of Athens gra darmowe koncerty na publicznych placach w piątkowe wieczory.
Kluby plażowe na Riwierze Ateńskiej: Południowe przedmieścia miasta (Glyfada, Voula, Varkiza) są usiane nadmorskimi barami i klubami wzdłuż tak zwanej Riwiery Ateńskiej. Po zmroku kluby te mają parkiety taneczne i widoki na morze. Latem popularne są imprezy na świeżym powietrzu na piasku. Można do nich dotrzeć linią tramwajową lub nadmorską drogą.
Wieczory kulturalne: Na spokojniejszy wieczór rozważ obejrzenie spektaklu w Greckiej Operze Narodowej w niedawno odnowionym Centrum Kultury Fundacji Stavrosa Niarchosa (poniżej centrum miasta) lub obejrzenie filmu studyjnego w jednym z niezależnych kin Aten (np. Bios w Omonia). Sezon festiwali w Atenach (teatr letni, grudniowe jarmarki) obejmuje również wydarzenia plenerowe na żywo, które czasami trwają do północy.
Życie nocne w Atenach zwykle nie osiąga szczytu przed godziną 23:00 – miejscowi często jedzą kolację około godziny 21:00 lub 22:00, a następnie wychodzą na muzykę, do klubów lub na tańce do wczesnego poranka. Bezpieczeństwo w barach jest na ogół dobre, a dzielnice takie jak Psiri, Monastiraki i Kolonaki są bezpieczne do zwiedzania nocą, chociaż zawsze należy zachować zwykłą ostrożność.
Ateny znajdują się na skrzyżowaniu niektórych z najsłynniejszych miejsc w Grecji. Ich połączenia transportowe ułatwiają odbywanie wzbogacających wycieczek:
Przylądek Sunion i Świątynia Posejdona: Około 70 km na południowy wschód od Aten, na południowym wybrzeżu Attyki, przylądek Sunion jest zwieńczony starożytną Świątynią Posejdona (ok. 440 p.n.e.). Kolumny świątyni z widokiem na morze dramatycznie wyróżniają się na tle nieba, szczególnie o zachodzie słońca. 1,5-godzinna podróż samochodem (lub autobusem linii nadmorskiej) jest malownicza. Według przewodnika turystycznego, Sunion jest „domem słynnej Świątyni Posejdona”, co czyni go zarówno „pięknym”, jak i historycznym. Zaplanuj wieczorny rejs łodzią lub po prostu przyjedź na zmierzch, aby zobaczyć słońce chowające się za Morzem Egejskim między kolumnami świątyni.
Sanktuarium w Delfach: Na północny zachód od Aten (około 180 km) Delfy były kiedyś uważane przez starożytnych Greków za centrum świata. To tutaj znajdowała się Wyrocznia i świątynia Apollina. Jednodniowa wycieczka (wycieczka autokarowa lub wynajęcie samochodu) zabierze Cię przez górskie lasy sosnowe do tego miejsca wpisanego na listę UNESCO, gdzie możesz zobaczyć ruiny świątyni Apollina, teatr i słynną statuę woźnicy w Muzeum Delf. Widoki na dolinę poniżej są spektakularne. To długi dzień (wyjdź wcześnie i wróć późno), ale wynagrodzi miłośników historii.
Mykeny i Epidauros (podróż na Peloponez): Inna klasyczna wycieczka to wyprawa na Peloponez: najpierw odwiedź Mykeny (około 110 km na południowy zachód) z Bramą Lwa i królewskimi grobowcami Agamemnona, a następnie jedź (lub wracaj przez) do spektakularnego Teatru w Epidauros (amfiteatr z IV w. p.n.e. słynący z akustyki). Niektóre wycieczki łączą oba z noclegiem. Wymagają samochodu lub zorganizowanej wycieczki. Oferują one głębokie zanurzenie się w Grecji epoki brązu i późniejszej kulturze klasycznej poza Attyką.
Skakanie po wyspach Zatoki Sarońskiej: Tuż przy wybrzeżu Aten znajdują się wyspy Sarońskie: Egina (16,5 mil morskich), Hydra, Poros, Spetses itd. Promy na Eginę (z jej świątynią Afai) kursują w ~1 godzinę z Pireusu, a statki wycieczkowe mogą zabrać Cię na Hydrę/Poros w pół dnia. Wyspy te stanowią orzeźwiający kontrast dla miasta: brak samochodów na Hydrze, malownicze porty rybackie na Poros, sady pistacjowe na Eginie. Wielu Ateńczyków wybiera się na krótki weekend na te wyspy, które mają niezawodne połączenia nawet dla jednodniowych wycieczkowiczów.
Każdy cel jednodniowej wycieczki ma swoje własne specjalistyczne wycieczki (np. firmy autobusowe lub operatorzy łodzi), a niektóre są łatwo zarządzane niezależnie przez transport publiczny. Na przykład autobusy (KTEL) kursują z Aten do Sounion, Delf, Nafplio (Mykeny) i dalej. Wybór wycieczki zależy od Twoich zainteresowań – mityczne świątynie na wybrzeżu, starożytne pola bitew lub relaksujące miasteczka plażowe.
Czy Ateny są bezpieczne dla podróżujących samotnie i rodzin? Generalnie tak. Ateny są uważane za bezpieczne dla turystów z każdego środowiska. Miasta o podobnej wielkości mają podobne problemy – kradzież jest głównym zmartwieniem. Aby zachować bezpieczeństwo: stosuj zdrowy rozsądek w zatłoczonych miejscach (chroń portfele w muzeach i metrze), unikaj słabo oświetlonych alejek późną nocą i bądź ostrożny w pobliżu bankomatów. Exarchia może być tętniąca życiem, ale także nieprzewidywalna nocą z powodu demonstracji politycznych; większość podróżnych po prostu zachowuje czujność. Samotne podróżujące kobiety twierdzą, że czują się dość komfortowo, spacerując w ciągu dnia. Drobne oszustwa (zawyżanie cen, stara waluta) są rzadkie w oficjalnych sklepach i większych restauracjach. Służby ratunkowe w Grecji korzystają z numerów 112 (ogólny), 166 (pogotowie ratunkowe), 100 (policja), jeśli jest to konieczne.
Numery alarmowe: W razie nagłego wypadku zadzwoń pod numer 112 (operatorzy mówią trochę po angielsku). Grecka policja („Astinomia”) jest zazwyczaj pomocna, zwłaszcza w punktach informacji turystycznej. Apteki (oznaczone zielonym krzyżykiem) często mają zmienne godziny otwarcia; szukaj znaków w oknach.
Etykieta napiwków: W Atenach dawanie napiwków jest zwyczajowe, ale nie obowiązkowe. W restauracjach, jeśli obsługa była dobra, mile widziane jest pozostawienie ~5–10%, jeśli obsługa była dobra. Wielu Greków po prostu zaokrągla w górę (np. rachunek 27 € zapłacony 30 €). W przypadku taksówek możesz zaokrąglić w górę do najbliższego euro lub zostawić drobne. Portierzy hotelowi i pokojówki często oczekują 1 € za torbę lub za noc. Napiwek nie jest wymagany w barach szybkiej obsługi.
Pozostawanie w kontakcie: Ateny mają doskonałą sieć komórkową i internetową. Rozważ zakup lokalnej karty SIM na lotnisku (sklepy takie jak Cosmote, Vodafone mają stanowiska w hali przylotów) na dane i połączenia; plany przedpłacone są tanie. Większość hoteli i kawiarni oferuje bezpłatne Wi-Fi; wiele placów, a nawet Muzeum Akropolu, ma bezpłatne strefy Wi-Fi dla odwiedzających.
Waluta i płatności: W Grecji używa się euro (€). Karty kredytowe są powszechnie akceptowane, ale małe tawerny, kioski i niektóre taksówki mogą przyjmować tylko gotówkę. Bankomatów („bankomat”) jest pod dostatkiem. Powiadom swój bank o podróży, aby uniknąć blokad kart.
Ogólnie rzecz biorąc, Ateny są przyjaznym miastem dla podróżnych. Miejscowi doceniają każdą próbę mówienia po grecku (uprzejme „efcharistó” – „dziękuję” – wiele znaczy). Zażywanie narkotyków i przestępczość z użyciem przemocy są niskie w obszarach turystycznych. Stosując podstawowe środki ostrożności podczas podróży, tak jak w każdym dużym mieście, możesz skupić się na podziwianiu widoków i dźwięków Aten.
Na zakończenie naszego przewodnika przedstawiamy przykładowe plany na każdy dzień:
3-dniowa wycieczka do Aten: Klasyczny plan podróży:
Dzień 1: Poranek na Akropolu i w Muzeum Akropolu; popołudnie spędzimy na zwiedzaniu Plaki i Monastiraki (starożytna Agora, Biblioteka Hadriana, pchli targ); wieczór spędzimy w Psiri na kolacji i muzyce na żywo.
Dzień 2: Poranek w Narodowym Muzeum Archeologicznym; w południe spacer po Exarchii; popołudnie w Świątyni Zeusa Olimpijskiego i Łuku Hadriana; wieczór w Kolonaki (kolacja lub koktajle).
Dzień 3: Poranek na Stadionie Panathinaiko i w Zappeion; przejazd tramwajem do Palaio Faliro na lunch nad morzem; popołudniowa wizyta w Muzeum Benaki, czyli Muzeum Cyklad; opcje na ostatnią noc (bar na dachu w Syntagma lub spacer po Gazi).
5-dniowa wycieczka do Aten (wersja dla pasjonatów historii):
Dni 1–3: Podążaj klasyczną trasą powyżej.
Dzień 4: Całodniowa wycieczka do Delf (wyjazd wcześnie rano, powrót późno wieczorem).
Dzień 5: Poranna wycieczka na Przylądek Sunion (Świątynia Posejdona o zachodzie słońca) lub pół dnia do Kerameikos i Muzeum Archeologicznego w Pireusie (jeśli interesuje Cię historia morska). Wieczór wolny na obejrzenie greckiej sztuki w teatrze na świeżym powietrzu lub w muzeum.
Tydzień w Atenach i Zatoce Sarońskiej:
Dni 1–3: Klasyczne atrakcje Aten.
Dzień 4: Jednodniowa wycieczka na Hydrę lub Poros (promem z Pireusu).
Dzień 5: Dzień na plaży na Eginie (krótki rejs promem i szybka wizyta w świątyni Afai).
Dni 6–7: Dwa dni na relaks w Atenach — być może na wycieczce kulinarnej, odwiedzeniu pominiętych muzeów i cieszeniu się życiem nocnym.
P: Jakie są 3 słynne rzeczy w Atenach?
Najbardziej ikoniczny jest niewątpliwie Akropol (zwłaszcza Partenon) – starożytny kompleks świątynny twierdzy Aten. Następna jest starożytna Agora, klasyczny rynek i centrum obywatelskie, w którym rozkwitała demokracja. Trzecim klasycznym symbolem jest Świątynia Zeusa Olimpijskiego (zwłaszcza jej zachowane kolumny). Można również zaliczyć nowoczesne Muzeum Akropolu (ze względu na kolekcję zabytków) lub Stadion Panatenajski do trzech największych atrakcji Aten.
P: Czy w Atenach można pić wodę z kranu?
Tak – woda z kranu w Atenach jest uzdatniana i spełnia normy bezpieczeństwa do picia. Jest jednak chlorowana i smakuje inaczej niż wiele wód mineralnych, dlatego niektórzy odwiedzający wolą wodę butelkowaną. W mieście znajdują się publiczne fontanny („natatories”), w których można bezpłatnie napełnić butelki zimną wodą.
P: Jaki jest najlepszy sposób, aby dostać się z portu w Pireusie do centrum miasta?
Pireus leży zaledwie około 10 km od centrum Aten. Masz opcje: taksówka kosztuje około 10–15 € i jedzie 15–20 minut (jeśli pozwala na to ruch uliczny). Transport publiczny jest tani: Zielona linia metra 1 kursuje między Pireusem a Monastiraki/Syntagma (około 20–25 minut). Ponadto ekspresowy autobus X96 łączy Pireus z Syntagma w około 50 minut. Jeśli przyjedziesz późno, taksówki i przejazdy współdzielone są łatwo dostępne w porcie.
P: Czy w Atenach są plaże?
Tak. Południowe przedmieścia Aten wyznaczają linię Riwiery Ateńskiej – odcinek wybrzeża z licznymi plażami nad Zatoką Sarońską. Miejscowości takie jak Alimos, Vouliagmeni, Glyfada i Varkiza mają plaże (niektóre bezpłatne, niektóre płatne) z piaskiem lub kamykami, nadmorskie tawerny i czystą wodę. Z miasta do wybrzeża dojeżdża tramwaj lub pociąg podmiejski. Nawet jeśli zatrzymasz się w mieście, możesz spędzić gorące popołudnie na plaży oddalonej o zaledwie 20–30 minut.
P: Jakie pamiątki powinienem kupić w Atenach?
Popularne pamiątki obejmują:
Oliwa z oliwek i miód: wysokiej jakości lokalne produkty świetnie nadają się na prezent.
Produkty mastyksowe lub Ouzo: Greckie likiery i napoje spirytusowe.
Ceramika i koraliki (komboloi): przedmioty tradycyjne.
Biżuteria: Wyroby ze srebra ateńskiego lub nowoczesne wzory inspirowane starożytnymi motywami.
Reprodukcje: małe popiersia, figurki lub repliki starożytnych artefaktów.
Na takich targowiskach jak Monastiraki i Plaka znajdziesz wiele sklepów z pamiątkami, ale warto też poszukać spółdzielni rzemieślniczych (kładących nacisk na autentyczne rzemiosło).
Waluta
Założony
Kod wywoławczy
Populacja
Obszar
Język urzędowy
Podniesienie
Strefa czasowa
Podczas gdy wiele wspaniałych miast Europy pozostaje przyćmionych przez ich bardziej znane odpowiedniki, jest to skarbnica zaczarowanych miasteczek. Od artystycznego uroku…
Francja jest znana ze swojego znaczącego dziedzictwa kulturowego, wyjątkowej kuchni i atrakcyjnych krajobrazów, co czyni ją najczęściej odwiedzanym krajem na świecie. Od oglądania starych…
Podróż łodzią — zwłaszcza rejsem — oferuje wyjątkowe i all-inclusive wakacje. Mimo to, jak w przypadku każdego rodzaju…
Zbudowane z wielką precyzją, by stanowić ostatnią linię obrony dla historycznych miast i ich mieszkańców, potężne kamienne mury są cichymi strażnikami z zamierzchłych czasów.
W świecie pełnym znanych miejsc turystycznych niektóre niesamowite miejsca pozostają tajne i niedostępne dla większości ludzi. Dla tych, którzy są wystarczająco odważni, aby…
