Tradycje i zwyczaje w Bahrajnie

Bahrajn jest gościnnym krajem przyjmującym, jednak zawsze musisz okazywać szacunek i uprzejmość w odniesieniu do swoich tradycji kulturowych i religii. Podczas odwiedzania obszarów uczęszczanych przez miejscowych Arabów lepiej jest nosić długie spodnie niż szorty, a kobiety powinny unikać noszenia przezroczystych sukienek.

Kostiumy kąpielowe, bikini i szorty są akceptowalnym strojem w klubach plażowych i hotelach. W miejscach publicznych nie okazuj uczuć osobom płci przeciwnej. Osoby płci przeciwnej były aresztowane za całowanie się w miejscach publicznych i jest to społecznie nieakceptowalne. Zawsze unikaj wdawania się w bójki i nigdy nie angażuj się w debatę, szczególnie z miejscowymi.

Oficjalną religią królestwa jest islam. Wyznaje go ponad 70% populacji. Pozostałą część stanowią chrześcijanie, buddyści i hinduiści. Niewielka część mieszkańców nie deklaruje przynależności religijnej. Kościół i państwo nie są rozdzielone. W tym przypadku obowiązuje szariat (prawo islamskie). Koncepcja wolności religijnej jest zapisana w konstytucji. To fakt. Nie ma tu prześladowań religijnych. Przedstawiciele różnych religii mogą swobodnie przestrzegać swoich obrzędów i świętować święta.

Społeczność muzułmańska jest heterogeniczna. Muzułmanie sunniccy uważają Beduinów za swoich przodków. Szyici są potomkami Proroka, zgodnie z ich wierzeniami. Większość szyitów należy do społeczności etnicznej i religijnej Baharna. Są tradycyjni i pobożni. Sunnici i szyici tworzą oddzielne społeczności. Ich konflikty prawne są rozstrzygane przez oddzielne organy sądowe.

Pozycja społeczna kobiet w Bahrajnie jest wyższa niż w większości krajów arabskich. Tutaj kobiety mogą pracować. Stanowią prawie jedną trzecią siły roboczej kraju. Mają dostęp do edukacji i opieki zdrowotnej. Około 60% kobiet posiada dyplom ukończenia studiów wyższych. Wiele kobiet działa w biznesie. Kobiety są nadal niedoreprezentowane w polityce. Są nieobecne w rządowej władzy. Nie ma oficjalnych praw, które naruszałyby prawa kobiet. Jednak regulacja ta jest sprzeczna z prawem szariatu, które nakazuje kobietom zakrywać twarze i ciała. Większość kobiet nosi czador, który nie zakrywa twarzy. Nikab całkowicie zakrywa twarz kobiet z bardziej tradycyjnych rodzin. Obce kobiety są tolerowane przez tubylców. Należy jednak zakryć ramiona i nogi. Ponadto istnieją wymagania dotyczące zagranicznych mężczyzn. Zabrania się pojawiania się publicznie w krótkich spodenkach i strojach sportowych.

Ta demokracja jest wynikiem szybko rosnącej gospodarki Bahrajnu, która przyciąga dużą liczbę cudzoziemców. Bahrajn jest najbardziej wyzwolonym z muzułmańskich krajów. Mieszkańcy innych krajów arabskich często spędzają tu wakacje. Kraj sprzedaje i spożywa alkohol. W czasie świętego miesiąca Ramadanu normy moralne stają się bardziej rygorystyczne. W tym czasie wierzący poszczą. Muzułmanom zabrania się jedzenia i picia w ciągu dnia przez cały ten okres.

Religia ma wpływ na etykietę. Lewa ręka jest tradycyjnie uważana za brudną, ponieważ służy do higieny osobistej. Przyjmowanie jedzenia i pieniędzy jest dopuszczalne, ale tylko prawą ręką. Wchodząc do domu lub meczetu, należy zdjąć buty. Nie można kierować stóp w stronę rozmówcy, wpatrywać się uważnie w oczy rozmówcy, jeść podczas chodzenia ani gestykulować aktywnie podczas rozmowy.

Rodzina ma ogromne znaczenie dla obywateli kraju. Kobiety wychodzą za mąż bardzo młodo, zaczynając od 14 roku życia. Mężczyźni żenią się między 20 a 22 rokiem życia. Powszechną praktyką jest wykupywanie narzeczonych. Poligamia jest dozwolona na mocy prawa szariatu. Jednak każda żona powinna mieć własne wygodne miejsce zamieszkania. Istnieją również małżeństwa przejściowe (muta). Są one akceptowane wyłącznie przez szyitów. Po zakończeniu takiego małżeństwa kobiecie przyznaje się nagrodę. Formalnie prawa kobiety są równe prawom zwykłej żony. Jej potomstwo jest również uważane za prawowite. Kwalifikuje się do mahr (daru od męża). Czas trwania małżeństwa można przedłużać nieograniczoną liczbę razy. Kobieta musi zrobić sobie przerwę przed ponownym wyjściem za mąż po nieudanym małżeństwie. Ta przerwa jest wymagana, aby wykluczyć możliwość ciąży. Podczas tej cztero- do dwudziestotygodniowej przerwy mąż nadal pomaga żonie.

Po uzyskaniu niepodległości przez kraj w 1971 r. kultura Bahrajnu zaczęła znacząco rozkwitać. Oprócz rozwoju sztuki tradycyjnej, rozwija się również sztuka nowoczesna. Impresjonizm, ekspresjonizm i surrealizm zyskują na popularności. Organizowane są częste wystawy sztuki nowoczesnej. W tym celu wykorzystuje się wiele muzeów i galerii. Na uwagę zasługują tradycyjne sztuki, takie jak kaligrafia arabska, ceramika, biżuteria i kowalstwo. Pod koniec XX wieku zaczęła się również szybko rozwijać literatura. Silny wpływ Zachodu jest w niej nieodłączny. Bahrajn, w przeciwieństwie do innych krajów islamskich, ma dużą liczbę poetek, które publikują swoje dzieła.

Muzyka arabska, indyjska i perska miała wpływ na tradycyjną muzykę Bahrajnu. Najpopularniejszymi stylami są Saut, Fijri i Liwa. Obywatele Bahrajnu od dawna zajmują się wydobyciem pereł. Poławiacze pereł rozwinęli własną kulturę, w tym muzykę. Fijri to muzyka poławiaczy pereł. Ważne jest, aby zauważyć, że istnieją pieśni nadmorskie i pieśni morskie. Liwa to muzyka Afrykańczyków. Muzyka arabska znana jako saut jest wykonywana na oud, instrumencie perkusyjnym i rebabie. Istnieje również muzyka współczesna. Istnieją zespoły grające muzykę rockową. W Bahrajnie znajdują się również studia nagraniowe. Kino nie jest nielegalne. Jednak lokalne filmy praktycznie nigdy nie są kręcone.