Republika Dominikany

Dominikana to kraj tropikalny i morski. Ze względu na zróżnicowaną topografię klimat Republiki Dominikańskiej różni się znacznie na krótkich dystansach i jest najbardziej zróżnicowany na całych Karaibach. Średnia roczna temperatura wynosi 25°C (77°F). Na większych wysokościach średnia temperatura wynosi 18°C, podczas gdy w pobliżu morza średnia temperatura wynosi 28°C. Niskie temperatury 0°C (32°F) są możliwe w górach, podczas gdy wysokie temperatury 40°C (104°F) są możliwe w osłoniętych dolinach. Styczeń i luty to najchłodniejsze miesiące w roku, a najcieplejszy sierpień. W rzadkich przypadkach na szczycie Pico Duarte można zaobserwować opady śniegu.

Pora deszczowa na północnym wybrzeżu trwa od listopada do stycznia. W innych miejscach pora deszczowa trwa od maja do listopada, przy czym maj jest najbardziej mokrym miesiącem. Średnie roczne opady w całym kraju wynoszą 1,500 milimetrów, przy czym w niektórych częściach doliny Neiba średnia opadów wynosi 350 milimetrów, podczas gdy we wschodniej Kordylirze notuje się średnio 2,740 milimetrów. Najbardziej sucha część kraju znajduje się na zachodzie.

Cyklony tropikalne uderzają w Dominikanę co dwa lata, przy czym 65% uderzeń ma miejsce wzdłuż południowego wybrzeża. Huragany najprawdopodobniej wystąpią między sierpniem a październikiem. Ostatnim dużym huraganem, który uderzył w ten kraj, był huragan Georges w 1998 roku.

Republika Dominikany znajduje się po wschodniej stronie drugiej co do wielkości wyspy Wielkich Antyli, Hispanioli. Dzieli wyspę z Haiti w stosunku 2:1. Powierzchnia kraju szacowana jest na 48,442 2016 ^km2 (18,704 48,730 ²) (przy ambasadzie USA) i 2016 2016 ^km2 (18,815 2016 mil kwadratowych), co czyni go drugim co do wielkości krajem na Karaibach, po Kubie. Stolica i największa metropolia Dominikany, Santo Domingo, znajduje się na południowym wybrzeżu.

Istnieje wiele małych przybrzeżnych wysp i zatok, które są częścią terytorium Dominikany. Dwie największe wyspy na morzu to Saona na południowym wschodzie i Beata na południowym zachodzie. Na północy, w odległości 100-200 kilometrów, znajdują się trzy duże, w dużej mierze zanurzone brzegi, które geograficznie reprezentują południowo-wschodnie rozszerzenie Bahamów: Navidad Bank, Silver Bank i Mouchoir Bank. Navidad Bank i Silver Bank zostały oficjalnie zajęte przez Republikę Dominikańską.

Republika Dominikany ma cztery główne pasma górskie. ten najbardziej wysunięty na północ jest Kordyliera Septentrional, która rozciąga się od nadmorskiego miasta Monte Cristi na północnym zachodzie, w pobliżu granicy z Haiti, do Półwyspu Samaná na wschodzie, równolegle do wybrzeża Atlantyku. Najwyższym pasmem górskim na Dominikanie – i na całych Karaibach – jest Centralne pasmo górskie („Centralne Pasmo Gór”). Opada stopniowo na południe i kończy się w pobliżu miasta Azua na karaibskim wybrzeżu.

Cordillera Central zawiera cztery najwyższe szczyty na Karaibach: Pico Duarte (3,098 metrów lub 10,164 stóp nad poziomem morza), La Pelona (3,094 metrów lub 10,151 stóp), La Rucilla (3,049 metrów lub 10,003 stóp) i Pico Yaque (2,760 metrów). lub 9,055 stóp). W południowo-zachodnim krańcu kraju, na południe od Kordyliery Centralnej, znajdują się dwa inne pasma górskie. Najbardziej na północ wysuniętym z nich jest Sierra de Neiba, podczas gdy na południu Sierra de Bahoruco jest przedłużeniem masywu Selle na Haiti. Inne mniejsze pasma górskie to Kordyliera Wschodnia, Sierra Martin García, Sierra de Yamasa i Sierra de Samana.

Pomiędzy centralnymi a północnymi pasmami górskimi leży bogata i żyzna dolina Cibao. Ta duża dolina jest domem dla miast Santiago i La Vega, a także większości gruntów rolnych w kraju. Półpustynna dolina San Juan, na południe od Kordyliery Centralnej i dolina Neiba, położona między Sierra de Neiba i Sierra de Bahoruco, są mniej wydajne. Większość gruntów w basenie Enriquillo znajduje się poniżej poziomu morza w gorącym, suchym środowisku pustynnym. W górach znajdują się inne mniejsze doliny, takie jak doliny Constanza, Jarabacoa, Villa Altagracia i Bonao.

Połączenia Llano Costero del Caribe („Karaibska Równina Przybrzeżna”) to największa z równin na Dominikanie. Rozciąga się na północ i wschód od Santo Domingo i zawiera liczne plantacje cukru na powszechnie występujących tam sawannach. Na zachód od Santo Domingo jego szerokość zmniejsza się do 10 kilometrów, ponieważ biegnie wzdłuż wybrzeża i kończy się u ujścia rzeki Ocoa. Kolejną dużą równiną jest Plena de Azua („Azua Plain”), bardzo suchy region w prowincji Azua. Niektóre inne małe równiny przybrzeżne znajdują się na północnym wybrzeżu i na półwyspie Pedernales.

Cztery główne rzeki odprowadzają wodę z wielu gór Dominikany. Yaque del Norte to najdłuższa i najważniejsza rzeka Dominikany. Przenosi nadmiar wody z doliny Cibao i wpada do zatoki Monte Cristi na północnym zachodzie. Podobnie rzeka Yuna służy Vega Real i wpada do zatoki Samaná na północnym wschodzie. Dolina San Juan jest osuszana przez rzekę San Juan, dopływ Yaque del Sur, która wpada do Morza Karaibskiego na południu. Artibonito jest najdłuższą rzeką na Hispanioli i wpada do Haiti na zachodzie.

Znajdują się tu liczne jeziora i laguny przybrzeżne. Największym jeziorem jest Enriquillo, jezioro ze słoną wodą, które leży 45 metrów poniżej poziomu morza, co czyni je najniższym punktem na Karaibach. Inne ważne jeziora to słodkowodna Laguna de Rincón lub Cabral i słonawa Laguna de Oviedo.

Dominikana leży w pobliżu linii uskoku na Karaibach. W 1946 r. na północno-wschodnim wybrzeżu dotknął go trzęsienie ziemi o sile 8.1 stopnia. To wywołało tsunami, które zabiło około 1,800 osób, głównie w społecznościach przybrzeżnych. Fala została również nagrana w Daytona Beach na Florydzie i Atlantic City w New Jersey. Obszar pozostaje zagrożony. Kraje karaibskie i Stany Zjednoczone współpracują w celu ustanowienia systemów ostrzegania przed tsunami i mapowania ryzyka na nisko położonych obszarach.

Populacja Dominikany wynosiła w 9.76 r. 2007 mln. W 2010 r. 31.2% ludności miało mniej niż 15 lat, a 6% ludności miało powyżej 65 lat. W 2007 roku na 103 kobiet przypadało 100 mężczyzn. Roczna stopa wzrostu liczby ludności w latach 2006-2007 wyniosła 1.5 procent, przy przewidywanej liczbie ludności 10,121,000 2015 2016 na rok 2016.

Gęstość zaludnienia w 2007 r. wynosiła 192 na km² (498 na km²), a 63% ludności mieszkało na obszarach miejskich. Południowe równiny przybrzeżne i dolina Cibao to najgęściej zaludnione obszary kraju. W 2,907,100 roku stolica Santo Domingo liczyła 2010 2016 2016 mieszkańców.

Inne ważne miasta to: Santiago de los Caballeros (745,293 214,109 mieszkańców), La Romana (185,255 153,174 mieszkańców), San Pedro de Macorís (132,725 118,282 mieszkańców), Higüey (104,536 2000 mieszkańców), San Francisco de Macorís (2005 2.3 mieszkańców), Puerto Plata (2016 2016 mieszkańców). ) i La Vega (2016 2016 mieszkańców). Według ONZ tempo wzrostu populacji miejskiej w latach 2016-2016 wyniosło 2016 proc.

Grupy etniczne

Populacja Dominikany jest w 73% mieszana rasowo, 16% biała i 11% czarna. Etniczne grupy imigrantów w kraju obejmują Azjatów Zachodnich – głównie Libańczyków, Syryjczyków i Palestyńczyków.

Wielu imigrantów przybyło z innych krajów karaibskich, ponieważ kraj ten oferował możliwości ekonomiczne. Na Dominikanie mieszka około 32,000 10,000 Jamajczyków. Rośnie liczba imigrantów z Portoryko, głównie w Santo Domingo i okolicach, szacowana na około 700,000 2016. Istnieje ponad 2016 2016 osób pochodzenia haitańskiego, w tym pokolenie urodzone na Dominikanie.

Są też mieszkańcy Azji Wschodniej, głównie Chińczycy i Japończycy. Europejczycy są reprezentowani głównie przez białych Hiszpanów, ale także przez mniejsze populacje Żydów niemieckich, Włochów, Portugalczyków, Brytyjczyków, Holendrów, Duńczyków i Węgrów. W pierwszych ekspedycjach brali udział niektórzy sefardyjscy nawróceni żydowscy z Hiszpanii; tylko katolicy mogli przybyć do Nowego Świata. Później żydowscy migranci z Iberii i Europy przybyli w XVIII wieku, a niektórzy dotarli na Karaiby jako uchodźcy podczas i po II wojnie światowej. Niektórzy sefardyjscy Żydzi mieszkają w Sosúa, podczas gdy inni są rozproszeni po całym kraju. Liczba samoidentyfikujących się Żydów wynosi około 1700; inni dominikanie mogą mieć żydowskie pochodzenie z powodu małżeństw mieszanych między nawróconymi katolickimi Żydami a innymi dominikanami od lat kolonialnych. Niektórzy urodzeni w USA Dominikanie mieszkają obecnie w Republice Dominikany i tworzą rodzaj wspólnoty emigrantów.

Religia

W 2014 r. 57% populacji (5.7 mln) określiło się jako katolicy, a 23% (2.3 mln) jako ewangeliccy protestanci (w krajach Ameryki Łacińskiej protestanci nazywani są zwykle Evangelicos). Inne religie zostały ostatnio dodane dzięki imigracji i misjom, z następującymi odsetkami ludności: spirytyści: 2.2%, Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich: 1.1%, buddyści: 0.1%, bahaici: 0.1%, Chińczycy Religia ludowa: 0.1%, islam: 0.02%, judaizm: 0.01%. Republika Dominikańska ma dwóch świętych patronów: Nuestra Señora de la Altagracia (Matka Boża Wielkiej Łaski) i Nuestra Senora de las Mercedes (Matka Boża Miłosierdzia).

Kościół katolicki zaczął tracić popularność pod koniec XIX wieku. Powodem był brak funduszy, księży i ​​programów wsparcia. W tym samym czasie ruch ewangelicko-protestancki zaczął zdobywać poparcie. Napięcia religijne między katolikami i protestantami w kraju były rzadkie.

Republika Dominikany zawsze pozwalała na wysoki stopień wolności religijnej. W latach pięćdziesiątych rząd Trujillo nałożył na kościoły ograniczenia. Wysłano listy protestacyjne przeciwko masowym aresztowaniom przeciwników rządu. Trujillo rozpoczął kampanię przeciwko Kościołowi katolickiemu i planował aresztowania księży i ​​biskupów, którzy głosili przeciwko rządowi. Ta kampania zakończyła się, zanim została zrealizowana, jego zabójstwem.

Podczas II wojny światowej grupa Żydów uciekła z nazistowskich Niemiec do Dominikany i założyła miasto Sosúa. Od tego czasu pozostaje centrum ludności żydowskiej.

Językiem urzędowym Republiki Dominikany jest język hiszpański. Znajdziesz kilku dwujęzycznych hiszpańsko-angielskich mieszkańców, zwłaszcza w Santo Domingo i obszarach turystycznych. Jeśli mówisz trochę po hiszpańsku, większość Dominikańczyków dołoży wszelkich starań, aby się z tobą spotkać i porozumieć. Jeśli masz problem, prawdopodobnie znajdziesz kogoś, kto mówi wystarczająco po angielsku (lub prawdopodobnie po francusku i ewentualnie po niemiecku, włosku lub rosyjsku), aby ci pomóc. Dominikanie są bardzo przyjaźni i pomogą ci, jeśli będziesz grzeczny i pełen szacunku. Haitańczycy mieszkający w DR mówią po kreolsku haitańskim i możesz usłyszeć kilka słów afrykańskich i arawakańskich zmieszanych z hiszpańskim, zwłaszcza na obszarach wiejskich. Komunikacja nie powinna stanowić problemu, nawet dla tych, którzy mówią minimalnie po hiszpańsku. Jeśli podróżujesz do jednego z większych hoteli all-inclusive, nie będziesz mieć problemów językowych.

Dominikana jest największą gospodarką (według Departamentu Stanu USA i Banku Światowego) w regionie Karaibów i Ameryki Środkowej. Jest to kraj rozwijający się o wyższym średnim dochodzie, z PKB na mieszkańca wynoszącym 14,770 2015 USD w 5.4 r. (w PPP). W ciągu ostatnich dwóch dekad Republika Dominikańska stała się jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek w obu Amerykach – ze średnim tempem wzrostu realnego PKB na poziomie 1992% w latach 2014–2014. W latach 2015–7.3 wzrost PKB wyniósł 7.0% i 2016% odpowiednio najwyższe wskaźniki na półkuli zachodniej. W pierwszym półroczu 7.4 r. gospodarka Dominikany wzrosła o 2015 proc. Od 392 roku średnia płaca wynosi 17,829 USD miesięcznie w ujęciu nominalnym (DOP 2016 2016 USD).

W ciągu ostatnich trzech dekad gospodarka Dominikany przeszła ewolucję od uzależnienia od eksportu produktów rolnych (głównie cukru, kakao i kawy) do zróżnicowanego zestawu usług, produkcji, rolnictwa, górnictwa i handlu. Sektor usług odpowiada za prawie 60 % PKB; produkcja 22 %; turystyka, telekomunikacja i finanse to główne składniki sektora usług; jednak żaden z nich nie stanowi więcej niż 10% całości.

Przekazy pieniężne na Dominikanę wzrosły do ​​4571.30 mln USD w 2014 r., w porównaniu z 3333 mln USD w 2013 r. (według Międzyamerykańskiego Banku Rozwoju). Wzrost gospodarczy ma miejsce pomimo chronicznego niedoboru energii, który prowadzi do częstych przerw w dostawie prądu i bardzo wysokich cen. Pomimo rosnącego deficytu w handlu towarami, dochody z turystyki i przekazy pieniężne zgromadziły rezerwy walutowe. Republika Dominikańska jest na bieżąco ze swoim prywatnym zadłużeniem zagranicznym.

Po zawirowaniach gospodarczych końca lat 1980. i 1990., kiedy produkt krajowy brutto (PKB) spadł aż o 5 procent, a inflacja cen konsumpcyjnych osiągnęła bezprecedensowy poziom 100 procent, Dominikana weszła w okres wzrostu i spadającej inflacji, aż do popadł w recesję w 2002 roku.

Ta recesja nastąpiła po upadku drugiego co do wielkości banku komercyjnego w kraju, Baninter, który był powiązany z poważnym oszustwem o wartości 3.5 miliarda dolarów. Oszustwo Baninter miało niszczący wpływ na dominikańską gospodarkę: PKB spadł o 1% w 2003 roku, podczas gdy inflacja wzrosła o ponad 27%. Wszyscy oskarżeni, w tym gwiazda procesu, Ramón Báez Figueroa (prawnuk prezydenta Buenaventury Báeza), zostali skazani.

Według podkomitetu ONZ ds. rozwoju społecznego za rok 2005 w Republice Dominikańskiej kraj ten zajmuje 71. miejsce na świecie pod względem dostępności zasobów, 79. miejsce na świecie pod względem rozwoju społecznego i 14. miejsce na świecie pod względem niewłaściwego zarządzania zasobami. Statystyki te podkreślają korupcję rządu krajowego, ingerencję biznesu zagranicznego w kraju i przepaść między bogatymi a biednymi.

Republika Dominikany ma znany problem z pracą dzieci w przemyśle kawy, ryżu, trzciny cukrowej i pomidorów. Według amerykańskiego Departamentu Pracy niesprawiedliwości pracownicze w przemyśle trzciny cukrowej obejmują pracę przymusową. Trzy duże grupy są właścicielami 75 % gruntów: Krajowa Rada ds. Cukru (Consejo Estatal del Azúcar, CEA), Grupo Vicini i Central Romana Corporation.

Turystyka na Dominikanie to branża, która każdego roku generuje ponad 5 milionów przyjazdów. Jest ważnym źródłem dochodów w kraju, zwłaszcza na terenach nadmorskich. Dominikana jest najpopularniejszym miejscem turystycznym na Karaibach i zajmuje 6. miejsce w obu Amerykach. Tropikalny klimat, białe piaszczyste plaże, zróżnicowany krajobraz górski i kolonialna historia przyciągają turystów z całego świata.

Dominikana jest jednym z najbardziej zróżnicowanych geograficznie krajów w regionie i jest domem dla najwyższej góry na Karaibach, Pico Duarte, oraz największego i najgłębszego jeziora, jeziora Enriquillo. Kraj jest także miejscem pierwszej katedry, zamku, klasztoru i fortecy zbudowanej w obu Amerykach, w strefie kolonialnej Santo Domingo, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Turystyka stała się głównym źródłem dochodów kraju i jego głównych prowincji poświęconych tej działalności przemysłowej. Kraj oferuje bogatą bazę noclegową w mieście, w górach iw hotelach na wybrzeżu. Dominikana jest jednym z głównych kierunków wakacyjnych krajów kontynentu europejskiego, Ameryki Północnej, Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także krajów Ameryki Południowej. Dzieje się tak dlatego, że wyspa ma bogatą historię i wyjątkową kulturę, a tamtejsi ludzie są tak gościnni i przyjaźni. Znana jest również z pięknych karaibskich plaż i wyjątkowego klimatu tropikalnego.

Głównymi obszarami aktywności turystycznej w kraju są regiony wschodnie i północne, Santo Domingo i Barahona, ale w głębi kraju obserwuje się wzrost aktywności, z wieloma pieszymi i rowerowymi wycieczkami po górach i polach. W 2001 roku Dominikanę odwiedziło ponad dwa miliony osób. Według Banku Centralnego dominikański przemysł turystyczny wygenerował w tym roku 2,103 18 miliony dolarów, co stanowi wzrost o 1,782% w porównaniu z 2016 milionami dolarów w zeszłym roku.

Według Banku Centralnego w 2.5 roku do kraju przybyło samolotem ponad 2001 mln turystów, co stanowi wzrost o 10.1% w stosunku do 2000 roku. 58% turystów pochodziło z krajów europejskich, głównie z takich krajów jak Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Włochy, Hiszpania, Szwajcaria i Stany Zjednoczone zostały zarejestrowane z takich krajów jak Stany Zjednoczone, Kanada, Meksyk, Wenezuela, Brazylia, Argentyna i inne.

Turystyka jest jednym z najważniejszych sektorów gospodarki Dominikany, ponieważ ma do niej duży wkład. Podróże turystów do innych części kraju generują koszty, zwłaszcza gdy są to podróże z jednego kraju do drugiego, co ma miejsce w przypadku danego kraju; turyści zagraniczni zazwyczaj konsumują w dolarach lub wymieniają walutę na peso dominikańskie, co generuje zastrzyk dolarów w gospodarce, pozwalając tym samym krajowi kupować usługi i produkty, których nie wytwarza. W 2,557 roku kraj osiągnął obroty w wysokości 2004 2016 milionów euro.

Dominikana, dzięki swojemu położeniu geograficznemu na Karaibach, posiada wiele obszarów wykorzystywanych do turystyki ze względu na piękne plaże i krajobrazy. Najbardziej eksploatowane pod względem turystycznym prowincje to, po epoce Trujillo, Puerto Plata, La Romana i La Altagracia, należy również zauważyć, że Półwysep del Este jest najważniejszym obszarem turystycznym w kraju.

Turystyka w Republice Dominikańskiej jest kwestią, która jest częścią codziennego życia jej obywateli, ponieważ jest w dużym stopniu uzależniona od ich źródeł ekonomicznych i stylu życia.

Republika Dominikany jest znana na całym świecie jako „Karaibski Raj” a to dlatego, że cały kraj jest piękny, zarówno jego plaże, jak i góry, które są unikalnym naturalnym krajobrazem.

Główne kierunki turystyczne to:

La Altagracia

Jest to pierwsza prowincja w kraju pod względem turystycznym, wśród głównych obszarów są:

• Bávaro: Ten region znajduje się we wschodniej części Dominikany, w prowincji La Altagracia. Według raportu UNESCO, plaże Bávaro są uznawane za najlepsze na świecie, do tego stopnia, że ​​są jednymi z 10 najlepszych na świecie, wraz z plażami Punta Cana. Wśród najpopularniejszych i najfajniejszych atrakcji w okolicy znajduje się Manatí Park Bávaro i jego luksusowe hotele.
• Higüey: Miasto Higüey jest jednym z ośrodków turystycznych prowincji, ponieważ posiada Bazylikę Nuestra Señora de la Altagracia i Sanktuarium San Dionisio; ma również ufortyfikowaną rezydencję swojego założyciela, Juana Ponce de León, którą w ten sposób odwiedzają zagraniczni turyści i gminy kraju oraz większa liczba mieszkańców.
• Punta Cana: Ten kurort w kraju znajduje się na skrajnym wschodzie Republiki Dominikany i jest ważną częścią najważniejszych miejsc na świecie, kraju, regionu, prowincji, podsumowując, jest jednym z najbardziej ważne miejsca do realizacji turystyki w kraju, ponieważ Punta Cana jest miejscem, w którym znajdują się najsłynniejsze plaże kraju. Aby dostać się do Punta Cana, można dojechać samochodem 179-kilometrowym korytarzem składającym się z odcinków autostrady Las Americas, autostrady wschodniej, obwodnicy San Pedro de Macorís, odcinka San Pedro de Macorís-La Romana, obwodnica La Romana i Autopista del Coral; również można do niego dotrzeć przez międzynarodowe lotnisko Las Americas lub przez międzynarodowe lotnisko Punta Cana, które znajduje się ok. 2 km. 5 km od miasta Punta Cana, gdzie znajduje się wiele luksusowych 50-gwiazdkowych hoteli cieszących się dużym międzynarodowym prestiżem. Punta Cana jest uważana za jedną z największych atrakcji turystycznych na Dominikanie i na Karaibach, ponieważ z ponad 2016 km plaż, doskonałą infrastrukturą hotelową i wysokim poziomem, posiada również duże międzynarodowe lotnisko, obiekty dla wszystkich sportów, od żeglarstwa wycieczki, łodzie, dmuchańce itp., aby skorzystać z jednych z najlepszych pól golfowych na Karaibach.

La Romana

• La Romana: Jedna z głównych opcji dla turystów zagranicznych przy wyborze miejsca na wakacje. La Romana ma wiele plaż. Aby dostać się do La Romana, możesz przejść przez międzynarodowe lotnisko La Romana. Oto niektóre hotele w La Romana: Casa de CampoGran Bahía Principe La Romana, Hotel Frano, Dejavue i inne, również posiada luksusowe spa, którym jest La Romana Hotel-Spa. Informacje o Casa de Campo
• Altos de Chavón: Jest to stara śródziemnomorska wioska zbudowana na wzgórzu z widokiem na rzekę Chavón na Dominikanie. Jest siedzibą centrum kultury, Państwowego Muzeum Archeologicznego i jest znane jako Miasto Artystów. Posiada również niezwykły amfiteatr. Jest sławny amfiteatr Altos de Chavón, który ma około 5,000 miejsc. Został otwarty w 1982 roku prezentacją Franka Sinatry i Carlosa Santany, przez ten piękny krajobraz przewinęło się wielu innych artystów i zespołów rockowych, takich jak Heart, English Beat, America, Tania Maria, Scandal, Sergio Mendes, Juan Luis Guerra, Michel Camilo , między innymi Spiro Gyra, Duran Duran, Aventura. Obecnie wciąż przez cały rok odbywają się pokazy krajowych i międzynarodowych artystów, które mogą podziwiać turyści.
• Wyspa Saona: Wyspa Saona jest uważana za jedno z najważniejszych miejsc lub wizyt turystycznych w kraju. Jest uważany przez odwiedzających za naturalny raj. Wyspa Saona jest największą z 13 sąsiednich wysp w kraju, o powierzchni około 110 km². Ta wyspa oferuje piękne, białe piaszczyste plaże i krystalicznie czystą wodę. Jedną z największych atrakcji jest „naturalny basen“, który nie ma głębokości jednego metra i gdzie można zobaczyć życie wodne, takie jak rafy koralowe, łóżka trawy morskiej, rozgwiazdy i ryby. Główne plaże z białym piaskiem na wyspie Saona znajdują się na południowym wybrzeżu, od Punta Catuano do Punta de Cruz, z wyjątkiem obszaru między południowym krańcem plaży El Gato a Punta Laguna. Najważniejszymi miejscami na Saonie są miasta i wsie Mano Juan i Catuano; szerokie plaże z białym piaskiem i rafy koralowe z bardzo czystą wodą; palmy kokosowe wzdłuż wybrzeża, laguny Secucho, Los Flamencos i Canto de la Playa, najpiękniejsza plaża, Alto de la Vigía (najwyższy punkt na wyspie); ukoronowane stada gołębi, prastare lasy, obszary uprawne i miasto Adamanay.

Wyspa Saona należy do Parque del Este. Wraz z Haitisesami jest to najważniejszy park w regionie i jeden z najważniejszych w kraju, ponieważ jest to jedyny obszar leśny o względnym zasięgu na południowym wybrzeżu wschodniego regionu. Na tym chronionym obszarze naturalnym zachowały się lasy półwilgotne, laguny przybrzeżne, namorzyny, rafy koralowe i trawy morskie. Istnieją również jaskinie o wartości kulturowej. Istnieją imponujące stanowiska archeologiczne, takie jak pozostałości rdzennych osad, doskonale zachowane miejsca ceremonialne, miejsca ceremonialne ofiarne, wielkoskalowa sztuka naskalna i zatopione statki kolonialne.

• Wyspa Catalina: Ta wyspa jest chronionym parkiem przyrody, na którym nie ma budynków.
• Bayahibe: Bayahibe nadaje się również do dzielenia się z rodziną i przyjaciółmi, jest również częstym miejscem dla golfistów i miłośników nurkowania. Bayahibe jest najbliższym punktem wypadowym na wyspę Catalina, wyspę Catalinita i wyspę Saona.

Bayahibe posiada wiele hoteli takich jak: Catalonia Gran Dominicus, Oasis Canoa, Iberostar Hacienda, Viva Dominicus Beach y Palace, Dreams Romana.

Juan Dolio: To miejsce znajduje się zaledwie kilka kilometrów od stolicy Santo Domingo i San Pedro de Macoris. Juan Dolio to obecnie jeden z najważniejszych obszarów turystycznych w kraju. Miasto Juan Dolio jest bardzo turystyczne, a pomiędzy jego granicami znajduje się kilka plaż, z których najsłynniejszą jest ta, która nosi jego nazwę: Plaża Juan Dolio. Plaża Juan Dolio to jedna z najpopularniejszych plaż w sektorze turystycznym oraz wśród wczasowiczów krajowych i zagranicznych. Juan Dolio ma dostęp do wielu wysokiej jakości hoteli i szerokiej gamy restauracji serwujących owoce morza, klubów, pól golfowych Los Marlins i agencji wynajmu samochodów. Hotele w okolicy Juan Dolio oferują pakiety all inclusive, restauracje a la carte i bufetowe, nowoczesne spa, wyszkolone zespoły animatorów, sporty wodne, pakiety turystyczne i wiele innych udogodnień, które uprzyjemnią pobyt w najlepszych cenach. Hotele, które znajdują się w Juan Dolio to: Barcelo Colonia Tropical, Barcelo Talanquera, Decameron Beach Resort, Coral Costa Caribe, Barcelo Capella oraz pięciogwiazdkowy luksusowy hotel Embassy Suites.

Santo Domingo

• Santo Domingo: Jest znany na całym świecie jako „the pierwsze miasto obu Ameryk, kolebka cywilizacji Nowego Świata„, czyli Santo Domingo. Jest to miejsce, w którym można poznać główny obszar turystyczny, strefę kolonialną, a także ulice, które kryją wielkie tajemnice i zabytki, z których większość została zbudowana przez Hiszpanów z Santo Domingo. Posiada wiele hoteli takich jak Hotel Jaragua, Barceló Santo Domingo, Hotel Hilton, Hotel Meliá Santo Domingo, Hotel Intercontinental V Centenario, Hotel Hispaniola, Hotel Santo Domingo, Hotel Napolitano, Hotel Delta, Hotel Clarion, Hotel Ambassador, Hotel Intercontinental V Centenario , Hotel Hispaniola, Hotel Santo Domingo, Hotel El Napolitano, Hotel Delta, Hotel Clarion, Hotel Occidental El Embajador, wśród innych hoteli o dużym prestiżu krajowym i międzynarodowym.
• Boca Chica: Jest to jedno z najpopularniejszych miejsc na Dominikanie ze względu na swoją plażę, którą odwiedzają wszelkiego rodzaju turyści, miejscowi i obcokrajowcy. Znajduje się około 30 kilometrów i 25 minut od Santo Domingo, przechodząc przez międzynarodowe lotnisko Las Americas. Plaża otoczona jest dużą rafą koralową, ma turkusowo-niebieski kolor, a wodę zalewa się dopiero po około kilometrze. Czasami, jeśli pozwalają na to przypływy, można przejść się na wyspę o nazwie „La Matica”.

Najważniejsze lotniska (w kolejności alfabetycznej) to

• (AZS) Samana, znana również jako „El Catey”, znajduje się pomiędzy miastami Nagua i Samana na północnym wybrzeżu.
• (EPS) Samana, znana również jako „Aeropuerto Internacional Arroyo Barril” między Sanchez i Samaná.
• (JBQ) Lotnisko „La Isabela” w Santo Domingo, głównie dla lotów krajowych, ale obsługuje również niektóre loty z innych wysp karaibskich.
• (LRM) La Romana, na południowo-wschodnim wybrzeżu.
• (POP) Puerto Plata, na północnym wybrzeżu znana również jako „Gregorio Luperon”.
• (PUJ) Międzynarodowy port lotniczy Punta Cana na wschodzie, najbardziej ruchliwy w kraju.
• (SDQ) Santo Domingo, znane również jako „Las Americas”, na południowym wybrzeżu w pobliżu stolicy Santo Domingo.
• (STI) Santiago, znane również jako „Cibao International” w Santiago de los Caballeros (drugie co do wielkości miasto w kraju).
• (COZ) Constanza, lotnisko krajowe obsługujące wszystkie kierunki na Dominikanie.
• (BRX) Barahona, znane również jako „Aeropuerto Internacional María Montez”, to lotnisko zostało ponownie otwarte podczas trzęsienia ziemi na Haiti, aby nieść pierwszą pomoc Haitańczykom.
• (CBJ) Cabo Rojo, Pedernales, wyłącznie do użytku domowego, w pobliżu kompleksu portowego Cabo Rojo.

Możesz lecieć z Europy przez Madryt (MAD) lub Paryż (CDG). Ze Stanów Zjednoczonych możesz latać z Nowego Jorku, Ft. Lauderdale, Miami, Filadelfii, Pittsburgh, San Juan, Atlanta czy Charlotte. Większość miast europejskich i kanadyjskich ma loty czarterowe, które działają sezonowo.

Karta turystyczna zostanie obciążona 10 USD w dniu przyjazdu. Kwotę tę należy wpłacić w dolarach amerykańskich lub euro. Waluta lokalna, funty szterlingi i inne waluty nie są akceptowane. W przypadku większości lotów czarterowych i niektórych lotów regularnych podatek wylotowy w wysokości 20 USD jest płatny gotówką. Jeśli lecisz liniami lotniczymi ze Stanów Zjednoczonych, podatek odlotowy jest zawsze wliczony w podatkach przy zakupie biletu, więc nie musisz nic płacić, gdy wyjeżdżasz.

Opłaty za przejazdy taksówkami do pobliskich hoteli są publikowane przy wyjściu z lotniska.

Taksówka z lotniska do Santo Domingo (Ciudad Colonial): kosztuje około 40 dolarów. Na Dominikanie nie ma „kursowych transferów” z hoteli na lotniska.

Istnieje prom, który kursuje między Mayagüez w Portoryko i Santo Domingo na Dominikanie. Według strony internetowej podróż trwa 12 godzin, wyjeżdżając z Portoryko o 8:8 w poniedziałki, środy i piątki, a przybywając na Dominikanę o 2016 rano następnego dnia.

Opcje poruszania się po kraju obejmują autobusy „gua-guas” (wymawiane „gwa-gwas”: małe, zdezelowane furgonetki lub ciężarówki, które służą jako wspólne taksówki i jeżdżą bardzo tanio na ustalonych trasach, ale mogą być również bardzo zatłoczone), loty krajowe i loty czarterowe. Istnieje system kolejowy, który działa tylko w mieście Santo Domingo. W większości miast są regularne połączenia autobusowe, jeśli nie jednej z głównych firm autobusowych, to z Gua-Gua. Linie autobusowe to w większości proste, niezależne linie, które zazwyczaj łączą dwa miasta w tym samym regionie (południowy zachód, wschód, północ) lub kursują między miastem a stolicą (z przystankami we wszystkich miastach na trasie). Ze względu na geografię kraju, aby dostać się z jednej części kraju do drugiej, trzeba przejechać przez stolicę. Na horariodebuses.com ty może sprawdzić rozkłady jazdy autobusów między różnymi miejscami docelowymi w kraju.

Samochody można wypożyczyć w Hertz, Avis, Wypożyczalnie samochodów prestiżowych lub inne agencje w Santo Domingo i innych większych miastach. Jednak benzyna jest droga i często kosztuje ponad 5.75 USD/galon (stan na marzec 2011 r.). Niektóre drogi, zwłaszcza na odległych obszarach, są dość niebezpieczne (często bez rozdzielenia pasów) i wiele osób nie zwraca uwagi na nadjeżdżający ruch. Jednak warunki drogowe na większości głównych dróg są z grubsza porównywalne z tymi w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej. Dziury i wyboje nie są jednak szybko naprawiane, a kierowcy powinni mieć świadomość, że nawet na niektórych głównych drogach występuje znaczna liczba wybojów. Istnieje jednak wiele bardzo dobrych dróg, takich jak DR-1, która jest czteropasmową autostradą łączącą miasta Santo Domingo i Santiago, którą można łatwo podróżować. DR-7 to doskonała droga płatna, która została otwarta pod koniec 2008 roku. Biegnie od wschodniej części Santo Domingo na północ do okolic Sanchez. Stamtąd możesz pojechać na wschód do Półwyspu Samana lub na zachód wzdłuż północnego wybrzeża DR i kosztuje około 11 USD.

Prawdopodobnie największym wyzwaniem dla międzynarodowego gościa na Dominikanie, który decyduje się na wypożyczenie samochodu, jest nie tyle zajmowanie się ruchem samochodowym, ale unikanie przypadkowego przejechania pieszych podczas przechodzenia wieczorem i w nocy na słabo oświetlonych ulicach i drogach. Brak reflektorów w samochodach, a zwłaszcza motocyklach, nie jest rzadkością, a w przypadku motocykli sprawia, że ​​są one niezwykle trudne do zauważenia. Najlepiej nie jeździć po zmroku. Poza Santo Domingo motocykl (motoconcho) jest bardzo popularnym środkiem transportu. Jeśli się zgubisz, możesz zadzwonić do motocyklisty (motochonchisty) i zapytać o drogę. Do miejsca docelowego zostaniesz zabrany motocyklem. W przypadku tej pomocy odpowiednia jest wskazówka. Pamiętaj, że wielu z tych motocyklistów traktuje przepisy ruchu drogowego tylko jako zalecenia. Jednak jazda na Dominikanie nie powinna być szczególnie trudna dla doświadczonych jeźdźców z Ameryki Północnej czy Europy.

Guaguas to tradycyjny środek transportu na Dominikanie. Guaguas są wypełnione po brzegi ludźmi i bagażem; spodziewaj się, że po drodze zdobędziesz więcej osób. Jeśli wolisz autentyczne wrażenia od komfortu, podróżowanie przez guagua jest właściwym wyborem.

Komfort Guagua może wahać się od klimatyzowanego ze skórzanymi siedzeniami do nieco noszonego z chłodną bryzą przez otwarte okno. Podróżowanie z Guagas jest bezpieczne, a turyści są traktowani życzliwie i wspierani.

Możesz także wjechać na pół drogi, jeśli wiesz, gdzie jesteś na trasie i pomachać do kierowcy; poinformuj kierowcę o swoim miejscu docelowym, a on powie Ci, gdzie wysiąść i jak zmienić guagua; czasami trzeba przejść przez miasto, aby dostać się na inny przystanek autobusowy.

Ceny są skromne, około 100-150 pesos za 1-2 godziny jazdy. Ponieważ większość guagua to minibusy, być może będziesz musiał położyć bagaż na siedzeniu. W takim przypadku będziesz musiał dopłacić za zajęte miejsce. Większe trasy obsługiwane są przez pełnowymiarowe autobusy z osobnym schowkiem.

Zauważ, że guaguas przestają działać o zmroku. Zaplanuj swoją podróż, mając wystarczająco dużo wolnego czasu, aby złapać ostatnią guaguę, gdy słońce jeszcze świeci.

Sieć guagua jest organiczna i nie wymaga podróżowania po stolicy. Jednak być może będziesz musiał kilka razy przesiadać się do pociągów, ponieważ guaguas zwykle łączą tylko dwa główne miasta.

Wycieczki po Karaibach, z siedzibą w stolicy, jest największą firmą autobusową i obejmuje większość obszarów, które nie są dobrze obsługiwane przez inne „oficjalne” firmy autobusowe. W przeciwieństwie do taksówek i gua-gua, taryfy Caribe Tour są ustalane według miejsca docelowego i są niezwykle tanie dzięki dotacjom rządowym. Spodziewaj się zapłacić mniej niż 250 pesos (Dom) lub 10 USD za dłuższe podróże. Autobusy Caribe Tour kursują zwykle od 7:4 do 10:2016 (z odjazdami mniej więcej co dwie godziny) i obejmują większość dużych miast. W przypadku dłuższych podróży zaplanuj krótki postój (2016 minut) na kawę i lunch. Autobusy są dość luksusowe, z filmami odtwarzanymi w czasie podróży i klimatyzacją (która potrafi być bardzo zimna – weź ze sobą sweter). Inną opcją jest Metrobus, nieco droższe firma autobusowa. Metrobus obsługuje północ i wschód kraju. „Nieoficjalny” system Gua Gua obejmuje prawie wszystkie drogi na wyspie, co skutkuje umiarkowanymi oszczędnościami (jeśli nie przeszkadza ci tłok).

Krótko mówiąc, transport autobusowy na terenie całego kraju jest wygodny i tani. Autobusy są czyste, klimatyzowane (zabierz ze sobą skoczka), zwykle odtwarzają filmy VHS i są dość tanie, kosztują nie więcej niż 300 pesos za podróż w jedną stronę przez cały kraj (mniej niż 10 USD).

Usługi taksówkowe są dostępne, ale potencjalnie niebezpieczne, jeśli obejmują nielicencjonowanych kierowców. W każdym razie przed wyjazdem najlepiej wziąć licencjonowanego kierowcę i wynegocjować cenę za miejsce docelowe. Dobrych kierowców często łatwo rozpoznać po prawach jazdy, które noszą na szyi, mundurach i czystych, klimatyzowanych pojazdach. Kiedy zadzwonisz do firmy taksówkarskiej, otrzymasz numer, pod który możesz zadzwonić, aby sprawdzić u kierowcy. Kiedy zostaniesz odebrany, upewnij się, że kierowca podał Ci prawidłowy numer, ponieważ „fałszywe odbiory” są często wstępem do kradzieży.

Inną opcją jest zarezerwowanie wycieczki z jednym z wielu przedstawicieli w większości lokalnych hoteli i kurortów.

• Greater Santo Domingo
  Kosmopolityczna stolica i otaczające ją plaże
• Wschodnia Dominikana
  Znajdują się tu słynne hotele all inclusive w Bavaro i Punta Cana, a także duże nadmorskie kurorty Casa de Campo i Cap Cana.
• Wschodnie Cibao
  Piękna zatoka często określana jako „raj na ziemi”.
• Zachodnie Cibao
  Drugie co do wielkości miasto, najwyższe góry na Karaibach i popularne plaże na wybrzeżu Atlantyku.
• Południe Republiki Dominikany
  Najbardziej odizolowany region kraju, prawie nietknięty przez turystykę, z unikalnym krajobrazem i dziką przyrodą.

• Santo Domingo - Kapitał.
• Higüey
• Juan Dolio
• Puerto Plata
• Punta Cana
• San Pedro de Macoris
• Santa Barbara De Samana
• Santiago de los Caballeros
• Sosua
• Rzeka San Juan
• La Romana – 3 co do wielkości miasto
• Witaj Wyspa Adrianna

• Bayahibe
• Wykluczona wioska Bonao
• Cabarete
• Constanza
• Dominika
• Jarabacoa
• Las Terrenas
• Las Galeras
• Chleby
• Bahia de las Aguilas
• Playa Bonita – ekskluzywny pas plaży, popularny wśród Europejczyków i wymagających Amerykanów.

Jedzenie na Dominikanie jest typowo karaibskie, z dużą ilością owoców tropikalnych, ryżu, fasoli i owoców morza. Większość posiłków w restauracjach kosztuje dodatkowo 16% podatku plus 10% za obsługę: często zostawia się 10% za bardzo dobrą obsługę.

• Piwo: Prezydent, Brahma, cyganeria
• Rum: Brugal, Barcelo, Bermudy, Macorix, Siboney, Punta Cana.
• Mama Juana: mieszanka skórek i ziół nasączona rumem, czerwonym winem i miodem.

Ponadto sprzedaje się również inne importowane napoje, przynajmniej w miastach, ale niekoniecznie na wsi.

Nie pij wody z kranu! Nawet na większości obszarów wiejskich ludzie gotują wodę lub kupują wodę butelkowaną. Nie zaleca się spożywania sałatek lub innych potraw, które można myć wodą z kranu. Lody to też kiepski pomysł, z wyjątkiem luksusowych hoteli i restauracji (które robią lody z wody butelkowanej). Jeśli planujesz gotować lub zmywać naczynia podczas dłuższego pobytu, dobrze jest przed użyciem spłukać wszystko wodą butelkowaną lub przegotowaną.

Jednym z najlepszych miejsc na zakupy w kolonialnej dzielnicy Santo Domingo jest Calle El Conde, centrum handlowe na świeżym powietrzu o długości kilku przecznic. Tutaj znajdziesz wszystko, od ulicznych sprzedawców (jedzenie tam nie jest zalecane) po markowe ubrania w wyjątkowo niskich cenach. Jest kilka bardzo fajnych restauracji na świeżym powietrzu, które są świetnymi miejscami do oglądania i picia Presidente (ich najpopularniejsze piwo).

W ciągu dnia jest też kilka sklepów turystycznych, w których można kupić niedrogie prezenty dla rodziny w domu, w tym autentyczne obrazy i piękną biżuterię. Na końcu centrum handlowego, naprzeciwko katedry, znajduje się również bardzo fajny sklep z cygarami. Z drugiej strony odzież jest zwykle bardzo tania i często dobrej jakości. Większość cen można negocjować. W większości miejsc akceptowane są dolary amerykańskie.

Połączenia dominikański waluta jest Peso Dominikany (DOP). W lutym 2016 r. kurs wymiany wyniósł 45.72 DOP za dolara amerykańskiego.

Na lotniskach i w portach można wymienić dolary i euro na peso dominikańskie, ale stawki nie są zbyt wysokie. Najlepiej wziąć tylko tyle pesos, ile potrzebujesz i wymienić je później w miejscu docelowym lub wypłacić pesos z bankomatu za pomocą karty kredytowej lub debetowej. Pamiętaj, że w większości krajów nie możesz wymienić peso dominikańskiego na dolary amerykańskie lub euro, więc zrób to przed wyjazdem.

In większość w miastach znajdziesz Banco Popular i Scotiabank – ich bankomaty umożliwiają wypłaty kartami Visa, Mastercard i Maestro. Zwykle ustalają bardzo niski limit, ale pozwalają na kilka wypłat jednocześnie. Nawet jeśli istnieje możliwość wypłaty pieniędzy bezpośrednio z banku, większość kategorycznie odrzuci tę opcję i skieruje Cię do swoich bankomatów. Jeśli nie mówisz biegle po hiszpańsku i nie masz ochoty kłócić się z obsługą, będziesz musiał tego przestrzegać (a zatem zapłacić opłatę za każdą wypłatę – między DOP100 a DOP200). W zależności od sezonu limity się zmieniają – w sezonie limity są wyższe, poza sezonem niższe. Zawsze dobrym pomysłem jest wypróbowanie wartości kończącej się na 900, jeśli 1000 nie działa (np. jeśli 4000 przekracza limit, spróbuj najpierw 3900, zanim spróbujesz 3000).

• 1 stycznia: Nowy Rok
• 6 stycznia: Objawienie Pańskie (Dia de Reyes)
• 21 stycznia: Matka Boża z Altagracia
• 26 stycznia: urodziny Duarte
• 27 lutego: Święto Niepodległości
• 25 marca: Wielki Piątek (co roku zmienia się)
• 1 maja: Święto Pracy
• 26 maja: Boże Ciało (co roku zmienia się)
• 28 maja: Dzień Matki
• 16 sierpnia: Dzień Restauracji
• 24 września: Matka Boża Miłosierdzia (Nuestra Senora de las Mercedes)
• 6 listopada: Dzień Konstytucji
• 25 grudnia: Boże Narodzenie

Dominikanie to ludzie przyjaźni i spokojni. Próby mówienia po hiszpańsku są dobrym znakiem szacunku dla miejscowej ludności. Bądź grzeczny, okazuj szacunek i staraj się mówić językiem, a zostaniesz potraktowany życzliwie.

Unikaj mówienia o Haiti. Chociaż stosunki uległy poprawie, wielu dominikanów, zwłaszcza starsze pokolenia, żywią niechęć do Haitańczyków. Santo Domingo było najeżdżane i okupowane przez Haiti przez większą część XIX wieku, a Republika Dominikany faktycznie stoczyła swoją pierwszą wojnę o niepodległość z Haiti, a nie z Hiszpanią, po której Republika Dominikańska doświadczyła kilku kolejnych najazdów ze strony sąsiada.

Dyktatura Trujillo zmasakrowała dziesiątki tysięcy Haitańczyków w latach 1930. XX wieku, podsycając niechęć między dwoma narodami. Obecnie na Dominikanie mieszka około miliona Haitańczyków (duża liczba, biorąc pod uwagę niewielką populację obu krajów), w większości nielegalnie. Opinia części dominikanów wobec nielegalnych imigrantów z Haiti jest podobna do postawy części Amerykanów wobec nielegalnych imigrantów meksykańskich, z tą różnicą, że Dominikana, w przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych, jest krajem małym, biednym jak na światowe standardy, ale wciąż znacznie bogatszym i bardziej stabilny niż Haiti. Wzdłuż granicy mogą wybuchać wojny gangów, więc bądź bezpieczny i bądź wrażliwy.

Niemniej jednak kwestie pozostają bardzo złożone, a dominikanie często nie rozumieją swojego stanowiska przez obcokrajowców. Na przykład Republika Dominikany była pierwszym krajem, który przyszedł z pomocą Haiti podczas trzęsienia ziemi w 2010 roku i poczynił imponujące wysiłki, aby pomóc sąsiadowi podczas tego kryzysu. To pokazuje, że pomimo różnic historycznych, językowych, religijnych, kulturowych i etnicznych Haitańczycy i Dominikanie nadal postrzegają się jako braterskie, ale dumnie niezależne narody.

Podczas pobytu w luksusowych kurortach lub innych miejscach na Dominikanie wskazane jest dawanie napiwków za większość usług. Dominikana jest wciąż dość biednym krajem i dawanie napiwków ludziom, którzy ci służą, pomaga im poprawić ich czasami trudną sytuację ekonomiczną.

Kultura i zwyczaje ludu dominikańskiego mają europejską bazę kulturową pod wpływem afrykańskich i rdzennych elementów Taino; Pod względem kulturowym Dominikana jest jednym z najbardziej europejskich krajów Ameryki hiszpańskiej, obok Portoryko, Kuby, środkowego Chile, Argentyny i Urugwaju.

Elementy kultury europejskiej, afrykańskiej i taino są widoczne w kuchni, architekturze, języku, strukturze rodziny, religii i muzyce. Wiele nazw i słów Arawak/Taino jest używanych w codziennych rozmowach oraz w przypadku wielu produktów spożywczych pochodzących z Dominikany.

Architektura Dominikany reprezentuje złożoną mieszankę różnych kultur. Głęboki wpływ osadników europejskich jest najbardziej widoczny w całym kraju. Styl ten, charakteryzujący się ozdobnymi wzorami i barokowymi strukturami, jest szczególnie widoczny w stolicy Santo Domingo, gdzie znajduje się pierwsza katedra, zamek, klasztor i forteca w obu Amerykach, położonych w strefie kolonialnej miasta, obszarze wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Motywy można znaleźć w willach i budynkach kraju. Można go również zobaczyć na budynkach ze sztukaterią na zewnątrz, łukowymi drzwiami i oknami oraz dachami krytymi czerwoną dachówką.

Rdzenni mieszkańcy Dominikany wywarli również znaczący wpływ na architekturę kraju. Mieszkańcy Taino w dużej mierze polegali na mahoniu i guano (suszonych liściach palmowych), aby wytwarzać rzemiosło, sztukę, meble i domy. Używając gliny, dachów krytych strzechą i mahoniu, nadali budynkom i zawartym w nich meblom naturalny wygląd, który doskonale wtapiał się w środowisko wyspy.

Niedawno, wraz z rozwojem turystyki i rosnącą popularnością Dominikany jako miejsca wypoczynku na Karaibach, architekci w tym kraju zaczęli wprowadzać najnowocześniejsze projekty, które podkreślają luksus. Architektoniczny plac zabaw, wille i hotele wprowadzają nowe style, jednocześnie oferując nowe interpretacje starego. Ten nowy styl charakteryzuje się uproszczonymi, kanciastymi kątami i dużymi oknami, które łączą przestrzeń zewnętrzną i wewnętrzną. Podobnie jak kultura jako całość, współcześni architekci czerpią z bogatej historii i różnorodnych kultur Dominikany, aby stworzyć coś nowego. Patrząc na nowoczesne wille, można znaleźć dowolną kombinację trzech głównych stylów: willa może zawierać modernistyczny, kanciasty projekt, łukowe okna w hiszpańskim stylu kolonialnym i tradycyjny hamak Taino na balkonie sypialni.

Kuchnia dominikańska to głównie kuchnia hiszpańska, taino i afrykańska. Typowa kuchnia jest dość podobna do kuchni innych krajów Ameryki Łacińskiej, ale wiele nazw potraw jest innych. Jedno z dań śniadaniowych składa się z jajek i mangu (gotowane i tłuczone banany). W bardziej obfitych wersjach mangu towarzyszy smażone mięso (najczęściej salami dominikańskie) i/lub ser. Jak w tradycji hiszpańskiej, obiad jest zwykle największym i najważniejszym posiłkiem dnia. Zwykle składa się z ryżu, mięsa (kurczak, wołowina, wieprzowina lub ryba), fasoli i porcji sałaty. „La Bandera” (dosłownie „flaga”) jest najpopularniejszym daniem obiadowym; składa się z mięsa i czerwonej fasoli na białym ryżu. sancocho to gulasz często przyrządzany z siedmiu różnych rodzajów mięsa.

Posiłki są zwykle podzielone na trzy dania rozłożone w ciągu dnia, jak w każdym innym kraju. Jest śniadanie, które może być podawane od 8 do 9 rano. Potem jest lunch, który jest zwykle najcięższym posiłkiem dnia i jest zwykle podawany punktualnie o godzinie 12. Ostatni posiłek dnia, kolacja, serwowany jest zwykle około 5:30 lub 6:2016.

Posiłki mają tendencję do faworyzowania mięsa i skrobi nad nabiałem i warzywami. Wiele potraw przygotowywanych jest z Sofrito, A mieszanka lokalnych ziół używana do polewania mięsa i smażona, aby wydobyć pełnię smaku potrawy. Na całym południowo-środkowym wybrzeżu głównym składnikiem jest kasza bulgur lub pełnoziarnista żarty or rodzaj (sałatka bulgur). Inne ulubione Dominikany to skórka wieprzowa, kasawa, dom, babeczki (empanadas), batat, mniam, pastele en hoja, chimichurri i tostones.

Dominikanie cieszą się arroz z leche (or arroz con dulce), bizcocho dominikano (ciasto dominikańskie), habithuelas con dulce, flan, frio frio (szyszek śnieżny), dulce de leche i kana (cukier trzcinowy). Napoje, które lubią pić Dominikanie? Morir Soñando, rum, piwo, mama Juana, bić (smoothie), jugos naturales (świeżo wyciskany sok owocowy), mabi, kawa i chaca (znany również jako kukurydziana caqueao/casqueado, kukurydza con duce i kukurydza z leche), ten ostatni tylko w południowych prowincjach kraju, takich jak San Juan.

Muzycznie Dominikana jest znana z popularnego na całym świecie stylu i gatunku muzycznego znany jako merengue, żywy i szybki rodzaj muzyki rytmicznej i tanecznej o tempie od około 120 do 160 uderzeń na minutę (choć to się różni), oparty na elementach muzycznych, takich jak bębny, instrumenty dęte blaszane, instrumenty smyczkowe i akordeon, a także niektóre elementy specyficzne do hiszpańskojęzycznych Karaibów, takich jak bęben i Guira.

Jego synkopowane rytmy wykorzystują latynoskie bębny, instrumenty dęte, bas i fortepian lub klawisze. W latach 1937-1950 muzyka merengue była rozpowszechniana na całym świecie przez dominikańskie grupy, takie jak Billo's Caracas Boys, Chapuseaux i Damiron „Los Reyes del Merengue”, Joseito Mateo i inni. Radio, telewizja i międzynarodowe media jeszcze bardziej ją spopularyzowały. Niektórzy znani wykonawcy merengue to Wilfrido Vargas, Johnny Ventura, piosenkarze i autorzy piosenek Los Hermanos Rosario, Juan Luis Guerra, Fernando Villalona, ​​Eddy Herrera, Sergio Vargas, Toño Rosario, Milly Quezada i Chichí Peralta.

Merengue stał się popularny w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza na Wschodnim Wybrzeżu, w latach 1980. i 1990., kiedy wielu dominikańskich artystów mieszkających w Stanach Zjednoczonych (zwłaszcza w Nowym Jorku) zaczęło występować na latynoskiej scenie klubowej i pojawiać się w radiu. Wśród nich byli Victor Roque y La Gran Manzana, Henry Hierro, Zacarias Ferreira, Aventura i Milly Jocelyn Y Los Vecinos. W razie bachata, a także wzrost liczby dominikanów żyjących wśród innych grup latynoskich w Nowym Jorku, New Jersey i na Florydzie, przyczynił się do ogólnego wzrostu popularności muzyki dominikańskiej.

Bachata, forma muzyczno-taneczna wywodząca się ze wsi i wiejskich przedmieść Dominikany, stała się w ostatnich latach bardzo popularna. Jego motywy są często romantyczne; historie o złamanym sercu i smutku są szczególnie powszechne. W rzeczywistości pierwotna nazwa gatunku brzmiała mieszać („gorycz” lub „gorzka muzyka” lub muzyka bluesowa) aż do bardziej niejednoznacznego (i neutralnego) terminu bachata stać się popularnym. Bachata wyewoluowała z pan-latynoamerykańskiego stylu romantycznego zwanego bolerko, do którego nadal jest blisko spokrewniony. Z biegiem czasu był pod wpływem merengue i różnych stylów gitarowych latynoamerykańskich.

Palo to afro-dominikańska muzyka sakralna, którą można znaleźć na całej wyspie. Głównymi instrumentami są bęben i ludzki głos. Na palo gra się podczas ceremonii religijnych – zwykle podczas świąt religijnych świętych – a także podczas uroczystości świeckich i specjalnych okazji. Ma swoje korzenie w regionie Kongo w środkowo-zachodniej Afryce, ale jego melodie są zabarwione europejskimi wpływami.

Muzyka salsowa cieszy się w kraju dużą popularnością. Pod koniec lat 1960. dominikańscy muzycy, tacy jak Johnny Pacheco, twórca grupy Fania All Stars, odegrali ważną rolę w rozwoju i popularyzacji gatunku.

Popularny jest również rock dominikański. Wielu, jeśli nie większość, jego wykonawców mieszka w Santo Domingo i Santiago.

Niektóre z najważniejszych symboli Republiki Dominikany to flaga, herb i hymn narodowy zatytułowany hymn narodowy. Flaga ma duży biały krzyż, który dzieli ją na cztery ćwiartki. Dwie ćwiartki są czerwone, a dwie niebieskie. Czerwień reprezentuje krew przelaną przez wyzwolicieli. Niebieski reprezentuje Bożą ochronę narodu. Biały krzyż symbolizuje walkę wyzwolicieli o pozostawienie wolnego narodu dla przyszłych pokoleń. Według innej interpretacji, niebieski symbolizuje ideały postępu i wolności, podczas gdy biały symbolizuje pokój i jedność wśród Dominikanów.

W centrum krzyża znajduje się herb Dominikanów, w tych samych kolorach co flaga narodowa. Herb przedstawia czerwono-biało-niebieską tarczę z flagą, Biblią, złotym krzyżem i strzałami; tarcza jest otoczona gałązką oliwną (po lewej) i gałązką palmową (po prawej). Biblia tradycyjnie oznacza prawdę i światło. Złoty krzyż symbolizuje wybawienie z niewoli, a strzały symbolizują szlachetnych żołnierzy i ich militarną dumę. Niebieska wstążka nad tarczą głosi „Dios, Patria, Libertad” (co oznacza „Bóg, Kraj, Wolność”). Czerwony pasek pod tarczą głosi „República Dominicana” (Dominikana). Spośród wszystkich flag na świecie przedstawienie Biblii jest unikalne dla flagi dominikańskiej.

Narodowym kwiatem jest róża Bayahibe, a narodowym drzewem jest mahoń z Indii Zachodnich. Narodowym ptakiem jest Cigua Palmera lub Gardło palmowe („Dulus dominicus”).

Republika Dominikańska obchodzi Dia de la Altagracia 21 stycznia na cześć swojego patrona, Dzień Duarte 26 stycznia ku czci jednego z jej ojców założycieli, Dzień Niepodległości 27 lutego, Dzień Odrodzenia 16 sierpnia, Virgen de las Mercedes wł. 24 września i Święto Konstytucji 6 listopada.

Dominikana jest ogólnie bezpiecznym krajem. Chociaż główne miasta Santo Domingo i Santiago doświadczyły wzrostu zamożnej klasy średniej i boomu budowlanego oraz osiągnęły wysoki poziom kosmopolityzmu, Dominikana nadal jest krajem trzeciego świata, a bieda jest nadal endemiczna, więc powinieneś zachowaj zdroworozsądkowe środki ostrożności:

• Staraj się unikać samotnego podróżowania po miastach, ponieważ napady są dość powszechne.
• Bardzo niewiele ulic jest oświetlonych po zmroku, nawet w stolicy Santo Domingo. Te, które są zapalone, podlegają regularnym przerwom w dostawie prądu.
• Dzikie psy są powszechne w całym kraju, ale w dużej mierze ignorują ludzi (nie zaleca się karmienia tych psów, ponieważ może to powodować agresywne zachowanie).
• Podróżujący z Zachodu powinni ubierać się swobodnie i zdejmować pierścionki oraz inną biżuterię poza miejscowościami turystycznymi, ale zwykłe miejscowości turystyczne, zwłaszcza droższe i luksusowe hotele i obszary, są bardzo bezpieczne.
• Ponieważ turystyka seksualna jest bardzo powszechna w prowincji Puerto Plata, ryzykujesz nękanie przez młodych mężczyzn lub kobiety, którzy będą próbowali zaoferować Ci „usługi”. Wystarczy stanowcze „nie”. Wiek przyzwolenia to 18 lat, a turyści uprawiający seks z nieletnimi mogą być również ścigani przez kraj ich pochodzenia.
• Nie ma przepisów określających maksymalną ilość alkoholu, jaką można spożyć przed prowadzeniem pojazdu. Istnieje jednak granica 0.05% dla kierowców zawodowych. Zachowaj ostrożność przy pojazdach, zwłaszcza późną nocą, kiedy bardziej prawdopodobne jest, że kierowca jest nietrzeźwy. Prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu przez turystów i gości jest nielegalne i oprócz tego, że jest to zły pomysł, możesz zostać za to ukarany grzywną.

Poziom profesjonalizmu policji krajowej jest nieco wątpliwy. Aby chronić dochody z turystyki, rząd powołał Politur lub „Policję Turystyczną”, aby zapewnić bezpieczeństwo turystom zagranicznym. Podróżni powinni skontaktować się z tą agencją, jeśli mają jakiekolwiek problemy, ponieważ reakcja będzie znacznie bardziej pozytywna niż w przypadku policji krajowej.

Malaria może być rzadki problem w pobliżu lasów tropikalnych, jeśli podróżni nie stosują środków ochronnych, takich jak środki odstraszające komary. W ciągu ostatnich 8 lat nie zgłoszono żadnych przypadków w obszarach turystycznych. Przed wyjazdem koniecznie skonsultuj się z lekarzem.

Istnieje ryzyko gorączka Denga i gorączka chikungunya, przenoszona przez komary gryzące w ciągu dnia iw określonych porach roku. Szczepionka nie jest dostępna, więc jest wskazane jest stosowanie środka odstraszającego komary.

Większość lokalnych produktów spożywczych, w tym mięso, owoce i warzywa, jest bezpieczna do spożycia.

Jednak odwiedzający nie powinni pić lokalnej wody i trzymać się wody butelkowanej lub innych napojów. W gorącym, wilgotnym klimacie ważne jest, aby goście byli nawodnieni.

Dużym ryzykiem są oparzenia słoneczne i zatrucia słoneczne. Tutaj słońce świeci bardzo jasno. Użyj co najmniej kremu przeciwsłonecznego z SPF 30. Ogranicz ekspozycję na słońce.

Częstość występowania HIV/AIDS wśród dorosłych w kraju wynosi 2.0%lub 1 u dorosłych 50, prawie trzy razy więcej niż w Stanach Zjednoczonych. Ćwicz bezpieczny seks.