Gruzja to kraj bogaty w historię i niezrównany pod względem naturalnego piękna. Archeolodzy odkryli najwcześniejsze dowody produkcji wina (7000–5000 pne) w Gruzji, a także szczątki najstarszych (1.8 miliona lat) hominidów odkrytych poza Afryką. Niestety my na Zachodzie mamy bardzo małą ekspozycję na ten obszar lądu między oceanami Czarnym i Kaspijskim. Jednak to się szybko zmienia.

Gruzini nie są ani Rosjanami, ani Turkami, ani Persami, nie mają też żadnych powiązań etnicznych z nikim innym. Istnieją jednak hipotezy, że Gruzini są spokrewnieni z Baskami, Korsykanami i Północnokaukaskimi. Gruzja jest państwem wieloetnicznym; Kartveli są największą grupą etniczną, ale inne ważne gruzińskie grupy etniczne to Mingreli, Laz i Svan (z których wszyscy mówią językami gruzińskimi, różniącymi się od języka narodowego, Kartuli). Gruziński to odrębna grupa językowa, niezwiązana z językami indoeuropejskimi czy semickimi. Gruzini od wieków toczą konflikty z najpotężniejszymi imperiami świata (mongolskimi, perskimi, osmańskim, rosyjskimi itd.). Ten mały naród był wielokrotnie atakowany i niszczony. Z drugiej strony Gruzinom udało się zachować swoją kulturową i tradycyjną tożsamość od ponad 9,000 lat. Krajobraz jest gęsto ufortyfikowany historycznymi murami z wieżami, z których kilka zawiera starożytne kościoły (w tym jeden z najstarszych w chrześcijaństwie) i klasztory.

Wraz z przepowiadaniem św. Nino z Kapadocji chrześcijaństwo zostało wprowadzone do Gruzji w pierwszym wieku i stało się oficjalną religią państwową w połowie czwartego wieku (Gruzja była trzecim krajem, który przyjął chrześcijaństwo, po Armenii i Etiopii). Krzyż gruziński jest łatwy do zidentyfikowania, ponieważ został wykonany przez św. Nino z winorośli i jej własnych włosów. W rezultacie winogrona i winorośl odgrywają znaczącą rolę w gruzińskiej ikonografii.

Gruzini mieliby historyczną kulturę skłaniającą się ku Zachodowi, a nie muzułmanie na tym obszarze w wyniku ich nawrócenia na chrześcijaństwo (Turcja i Persja na południu). Niezależnie od tego kultura gruzińska znajduje się na skrzyżowaniu cywilizacji. Jej kultura i obyczaje są wynikiem oddziaływania sąsiadów oraz własnej, odrębnej cywilizacji.

Gruzja była znana jako „Riwiera Związku Radzieckiego” w okresie sowieckim i słynęła z jedzenia i wina. Rosjanie mogą lubić wódkę, ale sowiecka arystokracja wolała wina gruzińskie. W okresie sowieckim Gruzja zalała rosyjskie rynki wysokiej jakości herbatą, winem i owocami. W szczególności gruzińskie wybrzeże Morza Czarnego (Abchazja i Adżaria) charakteryzuje się subtropikalną pogodą i pięknymi plażami (wyobraźcie sobie sosny i góry pokrywające linię brzegową).

Gruzja, na peryferiach Związku Sowieckiego, również znacząco przyczyniła się do upadku Związku Sowieckiego poprzez nacjonalistyczne żądania niepodległości (a Gruzini już wcześniej byli katalizatorami rozpadu imperiów). Gruzja, położona na skrzyżowaniu Europy Wschodniej i zachodniej części Azji, służyła jako jedna z głównych tras Jedwabnego Szlaku i dziś odgrywa istotną rolę geopolityczną. W ostatnich latach zyskało na znaczeniu jako strategiczny kraj tranzytowy, w którym znajdują się ważne rurociągi naftowe i gazowe łączące Azerbejdżan z Europą przez Turcję.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego ten wielki kraj wciąż znajduje się w fazie przemian. Napięte więzi z Rosją (i rosnąca dobra wola ze Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską) spowodowały, że Rosja zamknęła swoje rynki dla towarów gruzińskich, co negatywnie wpłynęło na gruzińską gospodarkę. Rosja zablokowała swoją granicę z Gruzją od 2006 roku, a sojusznicy Rosji, separatystyczne terytoria Osetii Południowej i Abchazji, również zamknęli swoje granice z Gruzją i od tego czasu utrzymują na nią ścisłe embargo gospodarcze. W 2008 roku kraj rozpoczął wojnę z Rosją o Osetię Południową, w wyniku której Gruzja straciła 17 proc. swojego terytorium, Rosja dyplomatycznie uznała oba separatystyczne regiony Osetii Południowej i Abchazji oraz zerwała stosunki dyplomatyczne z Rosją, wpływ ekonomiczny. Pomimo faktu, że walka narodów wywołała znaczną wrogość, a nawet nienawiść, większość Gruzinów gardzi rządem rosyjskim, ale pozytywnie postrzega zwykłych Rosjan.

Gruzini mają bardzo silne tradycje gościnności, rycerskości i standardów honoru osobistego. Myślą, że goście są wysłani przez Boga. Spośród wszystkich cech najbardziej ceniona jest przyjaźń. Zostało to upamiętnione w XII-wiecznej narodowej epopei Shota Rustaveli, Rycerz w skórze tygrysa („” lub „Vepkhistqaosani”), w której o wartości człowieka decyduje głębokość jego przyjaźni. Gruzini są silni, pełni pasji i zaciekle niezależni, ale łączy ich poczucie przynależności do większej gruzińskiej rodziny. Kobiety cieszą się dużym szacunkiem w społeczeństwie i są traktowane z rycerską czcią. Pomnik Matki Gruzji (kartlis deda), który wznosi się na wzgórzach nad Tbilisi, chyba najlepiej oddaje charakter narodowy: w lewej ręce trzyma miskę wina, którą wita przyjaciół, a w prawej ma miecz wymierzony przeciwko jej wrogom.

Georgia, o powierzchni 67,900 2 km41, położona jest na Południowym Kaukazie między 44° a 40° szerokości geograficznej północnej i 47° i 26,216° długości geograficznej wschodniej (2016 2016 mil kwadratowych). To górzysty kraj. Pasmo Likhi dzieli naród na dwie części, jedną na wschodzie i jedną na zachodzie. Historycznie zachodni płaskowyż Gruzji był znany jako Colchis, podczas gdy wschodni płaskowyż był znany jako Iberia. Góry oddzielają również północną część Swanetii od reszty Gruzji ze względu na jej skomplikowane położenie geograficzne.

Północną granicę Gruzji tworzy pasmo górskie Wielkiego Kaukazu. Główne szlaki wchodzące na terytorium Rosji przebiegają przez tunel Roki między Shida Kartli a Osetią Północną, a także przez Wąwóz Darialski (w gruzińskim regionie Khevi). Ponieważ jest to jedyna prosta droga przez Kaukaz, tunel Roki miał kluczowe znaczenie dla rosyjskiej armii podczas konfliktu w Południowej Osetii w 2008 roku. Południową granicę kraju tworzą Góry Małego Kaukazu. Pasmo górskie Wielkiego Kaukazu jest znacznie wyższe niż pasmo górskie Małego Kaukazu, a najwyższe szczyty sięgają ponad 5,000 metrów (16,404 stóp) nad poziomem morza.

Mount Shkhara jest najwyższym szczytem Gruzji na 5,068 metrów (16,627 5,059 stóp), a Mount Janga (Dzhangi-Tau) jest drugim najwyższym szczytem na 16,598 metrów (5,047 16,558 stóp). Góra Kazbek na 4,860 m (15,945 4,858 stóp), Shota Rustaveli na 15,938 m (4,700 15,420 stóp), Tetnuldi na 4,547 m (14,918 stóp), Góra Uszba na 200 m (124 2,100 stóp) i Ailama na 2016 m (2016 2016 stóp). Wśród wymienionych wyżej szczytów tylko Kazbek ma pochodzenie wulkaniczne. Liczne lodowce dominują na obszarze między Kazbekem a Szcharą (około 2016 km (2016 mil) wzdłuż pasma głównego Kaukazu). Gruzja jest domem dla około jednej trzeciej z 2016 lodowców Kaukazu.

Góry Małego Kaukazu to pagórkowate (wyżynne) regiony południowej Gruzji połączone z pasmem górskim Wielkiego Kaukazu przez pasmo Likhi. Góry Małego Kaukazu, które biegną równolegle do pasma Wielkiego Kaukazu, oraz Wyżyna Wulkaniczna Georgia Południowa, która znajduje się bezpośrednio na południe od Gór Małego Kaukazu, to dwa odrębne podregiony tego obszaru.

Obszar jako całość składa się z różnych, połączonych pasm górskich (głównie pochodzenia wulkanicznego) i płaskowyżów, których wzniesienia nie przekraczają 3,400 metrów (11,155 stóp). Wulkaniczny płaskowyż Javakheti, jeziora takie jak Tabatskuri i Paravani, woda mineralna i gorące źródła to główne cechy regionu. Rzeki Rioni i Mtkvari to znaczące rzeki w Gruzji. Wyżyna Wulkaniczna Południowej Georgii to młody i niestabilny obszar geologiczny o silnej aktywności sejsmicznej, na którym wystąpiły jedne z największych trzęsień ziemi w Gruzji.

Jaskinia Krubera jest najgłębszą znaną jaskinią na świecie. Znajduje się w Abchazji, w masywie Arabika w paśmie Gagra. W 2001 roku rosyjsko-ukraiński zespół ustanowił globalny rekord głębokości jaskini wynoszący 1,710 metrów (5,610 stóp). Kiedy w 2,000 roku ukraińska ekipa po raz pierwszy w historii speleologii osiągnęła barierę 6,562 metrów (2004 stóp), głębokość penetracji zwiększała się podczas każdej z trzech podróży. Zespół CAVEX odkrył nieodkryty fragment jaskini w październiku 2005 r., zwiększając znaną głębokość jaskini. Ta wycieczka zweryfikowała zgłoszoną głębokość jaskini 2,140 metrów (7,021 stóp).

Klimat Gruzji jest bardzo zróżnicowany, zwłaszcza biorąc pod uwagę niewielki rozmiar kraju. Istnieją dwie główne strefy klimatyczne, w przybliżeniu odpowiadające wschodnim i zachodnim regionom kraju. Pasmo górskie Wielkiego Kaukazu łagodzi temperaturę Gruzji i chroni kraj przed wtargnięciem chłodniejszych mas powietrza z północy. Góry Małego Kaukazu osłaniają obszar przed działaniem suchych, gorących mas powietrza z południa.

Znaczna część zachodniej Gruzji znajduje się na północnym skraju wilgotnej strefy podzwrotnikowej, z rocznymi opadami w zakresie od 1,000 do 4,000 mm (39.4 do 157.5 cala). Opady są na ogół równomiernie rozłożone w ciągu roku, ale mogą być szczególnie obfite w miesiącach jesiennych. Temperatura regionu różni się znacznie w zależności od wysokości i chociaż większość nizinnych części zachodniej Gruzji jest ogólnie ciepła przez cały rok, na pogórzu i na wyższych obszarach (w tym zarówno na Wielkim, jak i na Małym Kaukazie) występują zimne, deszczowe lata i śnieżne zimy (pokrywa śnieżna często przekracza 2 metry w wielu regionach). Ajaria to najbardziej wilgotny obszar Kaukazu, a las deszczowy Mt. Mtirala na wschód od Kobuleti otrzymuje około 4,500 mm (177.2 cala) opadów rocznie.

Wschodnia Gruzja ma klimat, który waha się od wilgotnego subtropikalnego do kontynentalnego. Na wzorce pogodowe na tym obszarze wpływają zarówno suche masy powietrza Morza Kaspijskiego ze wschodu, jak i wilgotne masy powietrza Morza Czarnego z zachodu. Przejście wilgotnych mas powietrza znad Morza Czarnego jest często utrudnione przez pasma górskie (Likhi i Meskheti), które dzielą wschodnią i zachodnią część kraju. Roczne opady są znacznie niższe niż w zachodniej Gruzji, w zakresie od 400-1,600 mm (15.7-63.0 cali).

Wiosna i jesień są często najbardziej wilgotnymi miesiącami, podczas gdy zima i lato są zazwyczaj najbardziej suchymi. Lata w większości wschodniej Gruzji są gorące (szczególnie w regionach nisko położonych), a zimy są dość chłodne. Wysokość, podobnie jak w zachodnich regionach kraju, jest niezbędna we wschodniej Gruzji, gdzie warunki klimatyczne na wysokości powyżej 1,500 metrów (4,921 stóp) są znacznie chłodniejsze niż w miejscach nisko położonych. Nawet latem na obszarach o wysokości ponad 2,000 metrów (6,562 stóp) często występuje mróz.

Gruzini, podobnie jak inne pierwotne ludy kaukaskie, nie pasują do żadnej z głównych grup etnicznych Europy czy Azji. Gruziński, najczęściej używany język kartwelski, nie jest ani językiem indoeuropejskim, ani tureckim, ani semickim. Uważa się, że współczesny naród gruziński lub kartwelski wyrósł ze związku rdzennych, autochtonicznych ludzi z imigrantami, którzy w odległej starożytności migrowali na Kaukaz Południowy z Anatolii.

Gruzini etniczni stanowią około 86.8 procent obecnej populacji Gruzji, która liczy 3,713,804 2014 2016 osób (spis powszechny z 2016 roku). Abchazi, Ormianie, Asyryjczycy, Azerbejdżanie, Grecy, Żydzi, Kistowie, Osetyjczycy, Rosjanie, Ukraińcy, jezydzi i inni należą do różnych grup etnicznych. Żydzi gruzińscy to jedna z najstarszych grup żydowskich na świecie. Gruzja wcześniej miała duże etniczne populacje niemieckie, ale większość Niemców została deportowana po II wojnie światowej.

Gruzja miała 341,000 6.3 etnicznych Rosjan, czyli 52,000 procent populacji, 100,000 1989 Ukraińców i 1990 1.5 Greków według spisu z 4.54 roku. Od 2014 roku 51.6 miliona Gruzinów uciekło z kraju. Co najmniej milion Gruzinów mieszka w Rosji, legalnie lub nielegalnie. Wskaźnik migracji netto Gruzji, nie licząc obywateli Gruzji mieszkających za granicą, wynosi 2016 proc. Mimo to od czasu uzyskania niepodległości Gruzja jest zamieszkana przez imigrantów z całego świata. Według danych z 2016 r. Gruzja przyjmuje większość imigrantów z Rosji, stanowiąc 2016 proc. wszystkich imigrantów.

Po upadku Związku Radzieckiego na początku lat 1990. w autonomicznych regionach Abchazji i Cchinwali wybuchły gwałtowne wojny separatystyczne. Wielu Osetyjczyków z Gruzji uciekło, głównie do rosyjskiej Osetii Północnej. Z drugiej strony od wybuchu działań wojennych w Abchazji w 1993 roku z regionu uciekło ponad 150,000 tysięcy Gruzinów. Od 2008 r. tylko niewielki procent Turków meschetyńskich, którzy zostali przymusowo ewakuowani w 1944 r., powrócił do Gruzji.

Najbardziej rozpowszechniona jest rodzina języków kartwelskich, w skład której wchodzą gruziński, swanski, mingrelski i lazyjski. Językami urzędowymi Gruzji są gruziński i abchaski, który ma oficjalny status na autonomicznym terytorium Abchazji. Gruziński jest dominującym językiem 87.7% populacji, a pozostałe 6.2% mówi po azerbejdżanie, 3.9% ormiańskim, 1.2% rosyjskim i 1% mówi w innych językach.

Obecnie 83.4% populacji wyznaje prawosławie, przy czym większość tych wyznawców należy do gruzińskiego Kościoła prawosławnego. Gruziński Kościół Prawosławny jest jednym z najstarszych kościołów chrześcijańskich na świecie, a jego założycielem apostolskim jest św. Andrzej. Dzięki misyjnym wysiłkom świętej Nino z Kapadocji chrześcijaństwo zostało przyjęte jako oficjalna religia Iberii (dzisiejsza Kartli, czyli wschodnia Gruzja) w pierwszej połowie IV wieku. Kościół uzyskał autokefalię we wczesnym średniowieczu, został zniesiony pod panowaniem rosyjskim, przywrócony w 1917 roku i w pełni uznany przez Patriarchat Konstantynopolitański w 1990 roku.

Chociaż organizacje religijne są niezależne od państwa i każdy ma prawo do wyznania, Gruziński Kościół Prawosławny zajmuje wyjątkową pozycję, która jest formalnie uznana w gruzińskiej konstytucji i konkordacie z 2002 roku.

Muzułmanie (10.7 proc.), ormiańscy chrześcijanie (2.9 proc.) i katolicy należą do mniejszości religijnych w Gruzji (0.5 proc.). Inne wyznania zgłosiło 0.7 proc. osób zarejestrowanych w spisie z 2014 r., 1.2 proc. odmówiło lub nie określiło swojej religii, a 0.5 proc. nie podało żadnej religii.

Islam jest reprezentowany przez azerbejdżańskich szyickich muzułmanów (na południowym wschodzie), etnicznych gruzińskich sunnitów w Adżarii, sunnickich sunnitów posługujących się językiem lazyjskim i sunnickich Turków meschetyńskich w pobliżu granicy z Turcją. Istnieją również mniejsze społeczności greckich muzułmanów (pochodzenia greckiego pontyjskiego) i muzułmanów ormiańskich, z których obaj są potomkami nawróconych na islam turecki z epoki osmańskiej ze wschodniej Anatolii, którzy osiedlili się w Gruzji po kampanii kaukaskiej Lali Mustafy Paszy, która doprowadziła do powstania osmańskiego podbój kraju w 1578 roku. Żydzi gruzińscy datują się na VI wiek p.n.e., chociaż ich liczba spadła w ostatnich dziesięcioleciach ze względu na wysoki poziom imigracji do Izraela.

Pomimo długiej historii pokoju religijnego w Gruzji, wyznawcy pozbawionego życia prawosławnego księdza Bazylego Mkalawiszwilego zaangażowali się w dyskryminację religijną i przemoc wobec „nietradycyjnych religii”, takich jak Świadkowie Jehowy.

Oprócz konwencjonalnych grup religijnych Gruzja ma sporą populację świecką i niereligijną (0.5 procent), a także sporą liczbę osób powiązanych religijnie, które nie praktykują aktywnie swojej religii.

Języki gruziński i pokrewne są wielką rozkoszą dla entuzjastów języków. Mogą być koszmarem dla wszystkich innych. Gruziński to język kaukaski, który nie jest spokrewniony z żadnymi innymi językami używanymi poza Gruzją i jest znany ze swoich spółgłosek. Nie tylko jest ich dużo, ale wiele, jeśli nie większość, słów zaczyna się od co najmniej dwóch liter i można sobie wyobrazić, że można połączyć ze sobą aż osiem, jak w gvprtskvni, co oznacza „odzierasz nas”. Gruziński jest językiem trudnym do nauczenia ze względu na silne zbitki spółgłosek i unikalny alfabet.

Każdy, kto przyjdzie, powinien spróbować nauczyć się kilku gruzińskich lub rosyjskich słów. Starsze pokolenia, obywatele niegruzińscy, tacy jak Azerowie, Ormianie, Abchazi, Osetyjczycy i inni, którzy nie władają biegle gruzińskim (ponieważ rosyjski był obowiązkowy w okresie sowieckim, podczas gdy lokalne języki każdego państwa sowieckiego nie) i dlatego używają rosyjskiego jako lingua franca i członkowie elity (którzy prawdopodobnie mówią więcej po angielsku niż po rosyjsku). Mówienie po rosyjsku jest pomocne i zachęcane w miejscach z mniejszościami etnicznymi, szczególnie w Kvemo Kartli, gdzie Azerowie stanowią 50% populacji, oraz Samcche-Dżawachetia, gdzie etniczni Ormianie stanowią 50% populacji.

Z powodu antagonizmu Rosji młodsze pokolenie coraz częściej wybiera naukę języka angielskiego. Dostęp do wysokiej jakości nauczania języka angielskiego w prowincji był ograniczony, ale wiele szkół niedawno zatrudniło rodzimych nauczycieli mówiących po angielsku, a angielski szybko staje się drugim językiem w całym kraju. Kiedy potrzebujesz pomocy, poszukaj młodszych osób, które z większym prawdopodobieństwem będą mówić po angielsku.

Wreszcie, z wyjątkiem metra w Tbilisi i kilku sklepów, oznakowanie w Gruzji rzadko jest dwujęzyczne; niemniej jednak większość znaków drogowych jest napisana zarówno w alfabecie gruzińskim, jak i łacińskim. Zrozumienie znaków drogowych, nazw sklepów/restauracji i przystanków autobusowych wymaga podstawowej znajomości alfabetu gruzińskiego. Ci, którzy nie mówią po gruzińsku, powinni zabrać ze sobą rozmówki lub udać się z przewodnikiem.

Poczta

Gruzińskie usługi pocztowe praktycznie nie istnieją. Nie ma skrzynek na listy ani usług dostawy do domu. Poczta nie dociera do domów odbiorców, ale są oni o tym informowani i muszą odebrać pocztę na poczcie. Opłaty pocztowe są drogie (3 GEL za transmisję do innego kraju, w porównaniu do 1 GEL w sąsiedniej Armenii). Pocztówki kosztują 1 GEL w całym kraju, co jest również kosztowne w przypadku pocztówki. Nieliczne pozostałe urzędy pocztowe Georgian Post są słabo oznakowane i często mieszczą się w zniszczonych konstrukcjach.

Przez telefon

Georgia używa GSM (900 MHz i 1800 MHz) w telefonach komórkowych i jest trzech dostawców usług: Geocell (karta przedpłacona LaiLai), Magti i Telecom Georgia (dwie marki przedpłacone „Bali” i „Mono”). BeeLine i zasięg . Pierwsze dwa oferują doskonałą obsługę i powinieneś być w stanie korzystać z telefonu w większości niegórskich lokalizacji, jeśli obsługuje on wyżej wymienione technologie. Skontaktuj się ze swoim operatorem komórkowym, aby sprawdzić, czy ma umowy roamingowe z którymkolwiek z gruzińskich operatorów. Zarówno Geocell, jak i Magti zapewniają usługę UMTS/3G, która obejmuje połączenia wideo i szybką transmisję danych. Roaming jest dostępny, jeśli masz telefon obsługujący UMTS. Sieć Geocell zapewnia najbardziej przystępną cenowo opcję mobilnego Internetu.

Internet

W Gruzji dostępne są połączenia DSL i światłowodowe. Istnieją dwaj dostawcy usług: „Caucasus Online” i „Silknet”.

W całym Tbilisi dostępna jest bezpłatna sieć Wi-Fi. „Tbilisi Loves You” to nazwa sieci.

Sieć

Usługa WLAN jest oferowana w dużych hotelach.

Kafejki internetowe, znane również jako „kluby internetowe” w Tbilisi i Batumi, są popularne i niedrogie, ale w Kutaisi są rzadkością. Niektóre placówki zapewniają swoim klientom bezpłatne WiFi. Przynajmniej w Tbilisi wszystkie hostele zapewniają bezpłatne, szybkie WiFi.

Badania archeologiczne pokazują, że Gruzja od czasów starożytnych prowadziła handel z licznymi krajami i imperiami, ze względu na swoje położenie nad Morzem Czarnym, a następnie historycznym Jedwabnym Szlakiem. W górach Kaukazu wydobywano złoto, srebro, miedź i żelazo. Gruzińskie winiarstwo to wielowiekowa tradycja i ważna część gospodarki kraju. Naród ma znaczne zasoby hydroelektryczne. Ze względu na klimat i geografię kraju, rolnictwo i turystyka były głównymi sektorami gospodarczymi Gruzji w całej jej współczesnej historii.

Przez większość XX wieku gospodarka Gruzji opierała się na sowieckim modelu gospodarki nakazowej. Gruzja przechodzi znaczące reformy strukturalne w celu przejścia do gospodarki wolnorynkowej od rozpadu ZSRR w 1991 roku. Gruzja, podobnie jak wszystkie inne kraje postsowieckie, przeżyła katastrofalne załamanie gospodarcze. Sytuację pogorszyła wojna domowa i starcia wojskowe w Osetii Południowej i Abchazji. Spadły zarówno rolnictwo, jak i produkcja przemysłowa. Do 1994 r. produkcja krajowa brutto spadła do jednej czwartej poziomu z 1989 r. Pierwsza pomoc finansowa z Zachodu przyszła w 1995 r., kiedy Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy udzieliły Gruzji kredytu w wysokości 206 mln USD, a Niemcy udzieliły 50 milionów marek.

Od początku XXI wieku dostrzega się zauważalną pozytywną poprawę w gospodarce Gruzji. Tempo wzrostu realnego PKB Gruzji w 2007 r. przekroczyło 12%, co czyni ją jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek w Europie Wschodniej. Gruzja została nazwana przez Bank Światowy „największym na świecie reformatorem gospodarczym”, ponieważ w ciągu jednego roku awansowała z 112. na 18. miejsce. W porównaniu z innymi krajami europejskimi, kraj ten ma wysoką stopę bezrobocia wynoszącą 12.6 procent i bardzo niską medianę dochodów.

Misja MFW scharakteryzowała ograniczenie w 2006 r. dostaw gruzińskiego wina do Rosji, jednego z najważniejszych partnerów handlowych Gruzji, jako „szok zewnętrzny”. Ponadto Rosja podniosła cenę gazu dla Gruzji. Mniej więcej w tym samym czasie Narodowy Bank Gruzji twierdził, że utrzymująca się inflacja w kraju była spowodowana głównie czynnikami zewnętrznymi, takimi jak blokada gospodarcza Rosji. [ Gruzińscy urzędnicy spodziewali się, że deficyt na rachunku obrotów bieżących spowodowany embargiem w 2007 r. zostanie zrekompensowany „zwiększonymi zyskami w walutach obcych wytworzonymi przez znaczny napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych” oraz wzrostem dochodów z turystyki. Ponadto rząd utrzymał wysoki rating kredytowy dla zagranicznych papierów wartościowych. Gruzja staje się coraz bardziej powiązana z globalną siecią handlową, a import i eksport stanowią odpowiednio 10% i 18% PKB w 2006 roku. Gaz ziemny, produkty naftowe, maszyny i komponenty oraz sprzęt transportowy to główne towary importowane do Gruzji.

Turystyka staje się coraz ważniejszym elementem gruzińskiej gospodarki. W 2006 roku około miliona odwiedzających wydało w kraju 313 milionów dolarów. Według rządu Gruzja ma 103 kurorty w różnych strefach klimatycznych. Istnieje około 2,000 naturalnych źródeł i ponad 12,000 2016 miejsc historycznych i kulturowych, z których cztery zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO (katedra Bagrati w Kutaisi i klasztor Gelati, zabytki historyczne Mcchety i Górna Swanetia).

Gruzja przekształca się w międzynarodowy korytarz transportowy przez porty Batumi i Poti, ropociąg z Baku do Ceyhan przez Tbilisi, gazociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan (BTC) i równoległy gazociąg, Rurociąg Południowokaukaski.

Od czasu objęcia urzędu rząd Saakaszwilego wdrożył szereg środków mających na celu zwiększenie ściągalności podatków. W 2004 roku wprowadzono m.in. zryczałtowany podatek dochodowy. W efekcie wpływy budżetowe wzrosły czterokrotnie, a znaczny wcześniej deficyt budżetowy przekształcił się w nadwyżkę.

W 2001 roku 54 procent populacji było biednych, ale do 2006 roku ta liczba spadła do 34 procent. W 2005 roku średni miesięczny dochód rodziny wynosił 347 GEL (około 200 USD). Według szacunków z 2013 r. nominalny PKB Gruzji wynosi 15.98 mld USD. Gospodarka Gruzji odchodzi od rolnictwa w kierunku usług (które stanowią obecnie 65 proc. PKB) (10.9 proc.).

Pod względem infrastruktury telekomunikacyjnej Gruzja zajmuje przedostatnią pozycję wśród swoich sąsiadów w Indeksie gotowości sieciowej (NRI) Światowego Forum Ekonomicznego – wskaźniku używanym do określenia stopnia postępu w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych w kraju. Gruzja zajęła 60. miejsce w ogólnej ocenie NRI z 2014 r., w porównaniu z 65. w 2013 r.

Wszystkie narodowości bezwizowe mogą pozostać na okres maksymalnie jednego roku. Obywatele Afryki i Azji (z wyjątkiem Timoru Wschodniego) otrzymują wizy wielokrotnego wjazdu ważne przez 30 dni w okresie 120 dni. Dla innych wiza jest ważna przez 90 dni z łącznej liczby 180 dni.

Obywatele następujących krajów i terytoriów nie są zobowiązani do uzyskania wizy do Gruzji na okres jednego roku (o ile nie zaznaczono inaczej): Każdy obywatel Unii Europejskiej (może również wjechać na podstawie dowodu osobistego) Albania Andora, Antigua i Barbuda, Argentyna, Armenia, Australia, Azerbejdżan, Bahamy, Bahrajn, Barbados, Białoruś, Belize, Bermudy, Bośnia i Hercegowina, Botswana, Brazylia, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Brunei, Kanada, Kajmany, Chile (90 dni), Kolumbia, Kostaryka, Dominikana , Ekwador, Salwador, Falklandy, Gibraltar, Honduras, Islandia, Iran (45 dni), Izrael, Japonia, Kazachstan, Kuwejt, Kirgistan, Liban, Liechtenstein, Malezja, Mauritius, Meksyk, Mołdawia, Monako, Czarnogóra, Nowa Zelandia, Norwegia, Oman, Panama, Katar, Rosja, Saint Vincent i Grenadyny, San Marino, Arabia Saudyjska, Serbia, Seszele, Singapur, RPA, Korea Południowa, Szwajcaria, Tadżykistan, Tajlandia, Turcja (można również wjechać na podstawie dowodu osobistego), Turkmenistan, Turks i Caicos, U Zjednoczone Emiraty Arabskie, Ukraina, Stany Zjednoczone, Urugwaj (90 dni), Uzbekistan, Watykan.

Jeśli nie jesteś obywatelem jednego z poniższych krajów, możesz uzyskać wizę online za pośrednictwem strony e-Visa bez odwiedzania gruzińskiej placówki dyplomatycznej lub konsulatu. Zwykły koszt 90-dniowej „zwykłej” wizy turystycznej jednokrotnego wjazdu wynosi 60 GEL lub równowartość. Wizy 90-dniowe z podwójnym wjazdem (dostępne wyłącznie w konsulatach) kosztują 90 GEL.

Wizy wydawane są również w oficjalnych gruzińskich portach drogowych i lotniczych (ale nie kolejowych ani morskich). Procesy wydawania dokumentów są bardzo proste i zazwyczaj można je zakończyć w ciągu kilku minut w gruzińskich portach wejściowych, ale konsulatom zajmuje kilka dni.

Obywatele Nauru, Nikaragui, Syrii i Wenezueli nie kwalifikują się do wizy internetowej i powinni zamiast tego odwiedzić gruzińską ambasadę lub konsulat. Jeśli jednak posiadają wizę lub zezwolenie na pobyt z jednego z wyżej wymienionych krajów, nie potrzebują wizy na pobyt do 90 dni w okresie 180 dni, o ile przedstawią wizę/zezwolenie na pobyt na granicy.

Posiadacze wiz lub pozwoleń na pobyt Rady Współpracy UE/EFTA/Zatoki Perskiej, terytoria krajów UE, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Korei Południowej lub Izraela nie potrzebują wizy przez okres do 90 dni w ciągu 180 dni Kropka. Po przybyciu do Gruzji wiza/zezwolenie na pobyt musi być ważne.

Poniżej znajdują się międzynarodowe punkty wejścia i wyjścia Gruzji. Wizy są oferowane tylko w portach drogowych i lotniczych dla osób, które ich potrzebują.

Przez wiele lat granica z Rosją w Zemo Larsi/Chertov Most, na północ od Kazbegi, była dostępna tylko dla Gruzinów i Rosjan, aż do 2006 roku, kiedy Rosja zablokowała ją wszystkim („tymczasowo”). Verkhniy Lars (ерни арc) to jedyne otwarte przejście graniczne z Rosją. Nie zapewnia wiz.

Gruzja uważa przeprawy z Rosji do Osetii Południowej (tunel Roki) i Abchazji (rzeka Psou między Gantiadi a Adlerem) za niezgodne z prawem. Niektórzy goście, którzy przybyli do Gruzji po przekroczeniu granicy Osetii Południowej lub Abchazji z Rosji, zostali ukarani grzywną lub więzieniem. Inni uciekli bez problemu.

Możliwe jest odwiedzenie Abchazji z Gruzji, jednak nie jest możliwe odwiedzenie Osetii Południowej z Gruzji.

Londyn (bmi), Paryż (Georgian Airways), Wiedeń (Austrian Airlines), Warszawa (LOT Airlines), Kijów (Georgian Airways), Monachium (Lufthansa), Ateny (Georgian Airways), Ryga (airBaltic), Stambuł (Turkish Airlines) , a Praga wszystkie mają loty do Tbilisi (Czech Airlines). KLM odwołał połączenia do Tbilisi, chociaż Georgian Airways obsługuje loty zi do Amsterdamu. Belavia (Białoruskie Linie Lotnicze) obecnie oferuje codzienne bezpośrednie loty z Mińska do Tbilisi w rozsądnych cenach, a istnieje wiele lotów łączonych z europejskich lokalizacji do Mińska, takich jak Amsterdam (wiza tranzytowa nie jest wymagana, jeśli lecisz do Gruzji). Należy pamiętać, że Georgian Airways (AirZena) oferuje wiele lotów z różnych miejsc. Zobacz także airBaltic dla tanich lotów do różnych lokalizacji w Europie.

Lotnisko Batumi zostało ponownie otwarte w maju 2007 roku. Turkish Airlines obsługuje codzienne loty między Batumi a Stambułem. Inne lotniska obsługujące Batumi to Charków, Kijów i (od 15 września 2010) Mińsk (dwa razy w tygodniu z Belavią). Lotnisko Batumi znajduje się około 10 kilometrów na południe od centrum miasta i można do niego dojechać minibusem i taksówką.

Jest też świetny lot łączony do Kutaisi z Wizzairem. W poniedziałkowe i piątkowe wieczory podróżni latają z Londynu-Luton, Doncaster lub innego miejsca obsługiwanego przez Katowice do Katowic, a następnie po dwugodzinnym postoju lecą prosto do Kutaisi. Podróż powrotna jest taka sama, ale często jest znacznie tańsza niż u głównych przewoźników. Wizzair to strona, na którą wchodzisz, jeśli chcesz kupić bilety.

Biorąc pod uwagę obecny stan rzeczy między obydwoma narodami, loty do Moskwy i innych rosyjskich miast są wciąż rzadkie.

Szybko rozwijająca się infrastruktura turystyczna (ośrodki nad Morzem Czarnym wzdłuż wybrzeża Gruzji, ośrodki narciarskie w regionie Ajara i w Swanetii) zaowocowała otwarciem kolejnych międzynarodowych portów lotniczych (ostatnio w ośrodku narciarskim Mestia), a liczba turystów rośnie w w połączeniu z niedawnym rankingiem tego kraju jako jednego z najbezpieczniejszych w Europie i szybko poprawiającej się infrastruktury.

Istnieją bezpośrednie linie autobusowe ze Stambułu w Turcji, które zatrzymują się w różnych punktach po drodze i kończą w Tbilisi. Istnieją również bezpośrednie połączenia autobusowe między Tbilisi a Baku w Azerbejdżanie. Istnieją również bezpośrednie autobusy z Tbilisi do Salonik i Aten, z których oba stanowią znaczną populację gruzińskich emigrantów.

Istnieje wiele minibusów (sing. samarshruto taxi; pl. samarshruto taxi), które kursują na trasach międzynarodowych do iz miast i głównych miast Gruzji. Minibusy kursują między Gruzją a Rosją (i mimo obecnego stanu rzeczy między tymi dwoma krajami są bardziej niezawodne i dostępne niż często sporadyczne loty do Rosji), a także Azerbejdżanem, Armenią, Iranem i Irakiem. Trasy te zazwyczaj zaczynają się i kończą na terminalach autobusowych i stacji metra Didube w Tbilisi. Trasy minibusów poza Tbilisi mogą zatrzymywać się na terminalach autobusowych lub w kluczowych miejscach (placach miejskich).

Wjazd samochodem nie jest trudny. Jeżeli nie jesteś właścicielem samochodu, sugerujemy zabranie ze sobą pełnomocnictwa. Wraz ze stemplem wjazdowym do paszportu zostanie dołączona naklejka z numerem rejestracyjnym pojazdu. Wcześniej Międzynarodowa Karta Ubezpieczeniowa nie obowiązywała w Gruzji, więc ubezpieczenie trzeba było wykupić na wjeździe (mimo że suma ubezpieczenia była śmiesznie niska). Należy zauważyć, że tylko kierowca może wjechać pojazdem do obszaru kontrolnego; wszyscy pozostali w pojeździe muszą korzystać z pasa dla pieszych.

Przepisy drogowe są teraz rygorystycznie egzekwowane – rozwiązanie nieprzekupnie skorumpowanej policji drogowej było jednym z pierwszych aktów prezydenta Micheila Saakaszwilego. Normy są rygorystycznie egzekwowane w miastach i na drogach w całym kraju. Najważniejszą zasadą, o której należy pamiętać, jest to, że wyprzedzanie odbywa się na środku jezdni, a pojazdy na obu pasach muszą wyjechać poza swoje pasy, aby było to jak najbardziej bezpieczne. Drogi w Tbilisi i innych dużych miastach są zwykle wyjątkowo gładkie i bezpieczne, podczas gdy drogi wiejskie są często w złym stanie. Mimo że przepisy ruchu drogowego są egzekwowane, jazda jest jednak całkowicie chaotyczna. Jazda pod wpływem alkoholu jest poważnym problemem, kierowcy często przejeżdżają z niewielką przestrzenią między samochodami, rzadko przestrzega się ograniczeń prędkości i pierwszeństwa, ludzie wchodzą do ruchu, nawet nie patrząc w którąkolwiek stronę, a przypadkowe stado bydła może czasami przynieść ruch do zatrzymania. Odważny turysta może uznać samochód za przydatną metodę zwiedzania kraju, ale przy tak wielu dostępnych taksówkach, autobusach i marszrutkach, typowy podróżnik lepiej by siedział na miejscu pasażera.

Istnieją linie kolejowe, które kursują z Baku w Azerbejdżanie do Tbilisi, zatrzymując się w kilku punktach po drodze. Należy zauważyć, że „pociąg BP” został odwołany. Budowa linii kolejowej łączącej tureckie miasto Kars z Baku w Azerbejdżanie – w tym zarówno nowe linie, jak i remonty istniejących linii – jest obecnie w toku i ma zostać ukończona w latach 2010-2012. Zapewni to bezpośrednie połączenie z Tbilisi do Stambułu i dalej, a także szybszą i przyjemniejszą podróż do Azerbejdżanu. Istnieje również serwis z Erewania w Armenii.

Ze Stambułu i Odessy kursują promy do Batumi i Poti. Trabzon, turecki port na Morzu Czarnym, był zamknięty dla ruchu pasażerskiego w momencie pisania tego tekstu. Należy pamiętać, że gruziński port Suchumi jest ograniczony do wszystkich statków towarowych i pasażerskich, z wyjątkiem tych z przyczyn humanitarnych. Wszystkie łodzie płynące do Suchumi muszą przejść przez kontrolę graniczną z gruzińską strażą przybrzeżną w sąsiednim porcie Poti.

Taksówki to najwygodniejszy i najtańszy środek transportu w Gruzji. Wycieczki do Tbilisi kosztują od 3 do 5 lari, w zależności od odległości, i można targować się z taksówkarzami. Wcześniej zdecydowaną większość taksówek w Gruzji stanowiły nieautoryzowane „cygańskie taksówki” obsługiwane przez każdego, kto starał się szybko zarobić. W Gruzji takie nieoznakowane usługi taksówkowe były bezpieczne i często wykorzystywane przez obcokrajowców mieszkających i odwiedzających kraj. Z drugiej strony kierowcy zawyżaliby cenę obcokrajowcom — konieczne było poznanie swojej lokalizacji i ceny przed wejściem do taksówki. Sytuacja zmieniła się kilka lat temu, kiedy wszystkie oficjalne taksówki musiały mieć zainstalowane liczniki z ustalonymi cenami.

Minibusy znane są jako marszrutki i jeżdżą po z góry ustalonych trasach. Po ustaleniu numeru trasy oznacz marszrutkę na ulicy, wyciągając rękę, dłonią skierowaną w dół.

Istnieją również trasy minibusów, które łączą miasta. Ich trasy często kończą się na dworcach autobusowych i na miejskich targowiskach. Na tabliczce w przedniej szybie ich cel podróży jest wypisany po gruzińsku. Jeśli nie możesz zlokalizować minibusa, którego szukasz, zapytaj kierowcę marszrutki.

Gruzja ma dość dużą sieć kolejową. Strona internetowa firmy kolejowej to http://www.railway.ge. Pociągi są ociężałe, ale są też niedrogie. Jeśli więc planujesz podróż z Tblisi na, powiedzmy, wybrzeże Morza Czarnego, warto rozważyć skorzystanie z pociągu sypialnego zamiast spędzania x godzin w marshurtce.

Ponieważ teren jest dość pagórkowaty, warto pomyśleć o wypożyczeniu roweru górskiego. Wiele dróg jest jeszcze nieutwardzonych. Jednak jazda na rowerze umożliwia dotarcie do bardziej odległych obszarów. Rowery górskie można wypożyczyć w większych miastach, takich jak klub Jomardi w Tbilisi.

Tbilisi jeździ teraz nowymi holenderskimi autobusami. To najtańszy sposób podróżowania, bez względu na to, czy są przyjemne, czy nie (nie mają klimatyzacji) (za 40 tetri). Jednak autobusy na gruzińskiej wsi i poza Tbilisi są przestarzałe i powolne.

Autobusy i taksówki dowiozą Cię do tej pory tylko po najbardziej wiejskich obszarach Gruzji (np. Duszeti, Chewsuretii itp.), jeśli nie masz firmy turystycznej. Wędrówka, złapanie przejażdżki na ciężarówce do transportu towarów lub wynajęcie jeepa będą wymagane w pewnym momencie. Aby złapać ciężarówkę, musisz być elastyczny w organizacji podróży. Wynajęcie jeepa może być bardzo kosztowne ze względu na wysokie koszty paliwa spowodowane brakami w odległych rejonach. Zapytaj na dworcu autobusowym lub centralnym rynku ostatniego miasta na trasie autobusu lub marszrutki o którykolwiek wybór.

Kartli
Serce Gruzji, rdzeń kultury wschodniej Gruzji i gospodarcze, kulturalne i polityczne centrum narodu; domem dla najpopularniejszych atrakcji turystycznych Tbilisi, Mcchety, Gori i Stepancmindy.

Region Rioni
Stolica Zachodniej Georgii i starożytne królestwo Kolchidy, kraina Złotego Runa; obecnie jest domem dla pięknych zabytków UNESCO i zachwycających górskich krajobrazów.

Kakheti
Bujny region winiarski Gruzji, bogaty w kościoły, klasztory i winnice

Gruzja południowo-zachodnia
Subtropikalny region kraju ma znaczną populację muzułmańską i kilka doskonałych plaż żwirowych.

Gruzja północno-zachodnia
Wspaniale wspaniały, ryzykowny i politycznie nieprzewidywalny, ale warty zaryzykowania wizyty, aby doświadczyć jedynego w życiu marzenia Górnej Swanetii.

Samtskhe-Javakheti
Dom dla większości ormiańskiej ludności Gruzji, Vardzia i czarujący klasztor Sapara

Terytoria sporne (Abchazja, Osetia Południowa)
separatystyczne terytoria Gruzji, które pozostają w sprzeczności z rządem krajowym; Abchazja to urocza subtropikalna plaża i wulkaniczny kurort, podczas gdy Południowa Osetia leży wysoko w Górach Wielkiego Kaukazu i nie ma nic do zaoferowania turystom poza ciągłym niebezpieczeństwem i widokami na góry.

Brak Abchazji i Osetii Południowej w hierarchii regionalnej jest po prostu praktyczną różnicą, ponieważ warunki podróży w tych dwóch obszarach znacznie różnią się od tych w pozostałej części Gruzji.

• Tbilisi to największe i najbardziej kosmopolityczne miasto Gruzji, a także jej najbardziej atrakcyjna i fascynująca stolica.
• Maleńka stolica Samcche, Akhaltsikhe Javakheti, znajduje się w pobliżu dwóch wspaniałych miejsc turystycznych: Vardzia i klasztoru Sapara.
• Batumi to wysadzana palmami stolica Ajara nad Morzem Czarnym, w pobliżu kilku doskonałych miejsc do pływania.
• Borjomi to piękne małe miasto ze słynną wodą źródlaną, parkiem narodowym i domem wakacyjnym rosyjskiej dynastii Romanowów.
• Gori – miejsce narodzin Stalina, niedaleko innego miasta jaskiniowego.
• Kutaisi to drugie co do wielkości miasto Gruzji i historyczna stolica starożytnej Kolchidy, w tym dwa miejsca światowego dziedzictwa UNESCO.
• Mccheta jest łatwą jednodniową wycieczką z Tbilisi i jest dawną stolicą Gruzji Wschodniej, sercem gruzińskiego Kościoła prawosławnego i kolejnym miejscem światowego dziedzictwa UNESCO.
• Telawi, stolica Kachetii, jest doskonałą bazą wypadową do zwiedzania okolicznych winnic, zamków i klasztorów.
• Ozurgeti, stolica Gurii, jest doskonałą bazą wypadową do zwiedzania okolicznych plaż, górskich kurortów i zabytkowych klasztorów.

• Gruzińska Droga Wojskowa łączy Tbilisi z Władykaukazem w Rosji, prowadząc przez zapierające dech w piersiach wysokogórskie krajobrazy i niebezpiecznie ostre zakręty.
• Winiarnie w Kachetii, zwłaszcza posiadłość Tsinandali, w której znajduje się starożytny zamek Romanowów, piękne ogrody i doskonałe wina.
• Cminda Sameba, jeden z najpiękniej położonych klasztorów na świecie, znajduje się na górze Kazbeg, jednej z najwyższych gór Europy.
• Kompleks klasztorny David Gareja to klasztor jaskiniowy z VI wieku na górze z widokiem na pustynię Azerbejdżanu, wraz ze wspaniałymi obrazami.
• Górna Swanetia — najwyżej zamieszkały obszar Europy, położony na Mestii, jest domem dla tajemniczych Svanów i wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
• Vardzia to klasztor i miasto jaskiniowe z XII wieku, z widokiem na ogromną dolinę rzeki.
• Uplistsikhe było liczącym 3,600 lat miastem jaskiniowym Jedwabnego Szlaku i znaczącym regionalnym centrum kultu pogańskiego rasy kaukaskiej.
• Stoki narciarskie Bakuriani — dawna zimowa olimpiada i znany ośrodek narciarski na południu kraju.
• Stoki narciarskie Pasanauri — główny ośrodek narciarski w Wielkim Kaukazie Gruzji, położony wzdłuż gruzińskiej drogi wojskowej prowadzącej do Stepancmindy.

Z roku na rok rośnie liczba dużych zachodnich hoteli w Gruzji, nie tylko w Tbilisi, ale także w Batumi i innych gruzińskich miastach. Z drugiej strony domy prywatne są najtańszym i najprzyjemniejszym wyborem na większości obszarów wiejskich, ale jest to w dużej mierze zakwaterowanie u rodziny; oczekuj niewielkiej prywatności. Ogólnie rzecz biorąc, zakwaterowanie w Gruzji, zwłaszcza poza Tbilisi i Batumi, jest drogie, a ponieważ turystyka jest wciąż młodym sektorem, usługi w hotelach często nie spełniają oczekiwań (takich jak brak papieru toaletowego).

Gruzja ma trzy miejsca światowego dziedzictwa UNESCO:

Ponadto stolica Tbilisi zapewnia wiele atrakcji, w tym Stare Miasto z twierdzą Narikala. Gori, miejsce narodzin Stalina, ma również zamek, kościół Gori Jvari i pozostałości Uplistsikhe, tętniącego życiem miasta ponad 3,000 lat temu. Inne miejsca do odwiedzenia to Borjomi, miasto wody mineralnej popularne wśród rosyjskich carów i Batumi, nadmorski kurort nad Morzem Czarnym. Ponadto Gruzja znajduje się w sercu Kaukazu, a niektóre szczyty wznoszą się powyżej 5,000 metrów.

Rodzaje miejsc do jedzenia

Popularne dania

To nie tak, że podczas jedzenia chinkali nie jesteś przyzwyczajony do jedzenia pierogów. Przede wszystkim po prostu używasz rąk. (Istnieje ku temu uzasadniony powód; pokrojenie dużego knedla rozlałoby płyn i zepsuło smak). Według miejscowych knedle najpierw doprawia się pieprzem. Następnie chwyć knedle, jak chcesz, z górnego „uchwytu”, jeśli chcesz, i zassaj płyn małym kęsem z boku. Jeśli wylejesz sok na talerz, pojawi się rozmaz na brodzie. Następnie, wciąż trzymając chinkali, zjedz je z góry, dokończ knedle, a następnie połóż skręcony wierzch na talerzu – jedzenie ciasta z ciasta jest uważane za skrajną oznakę ubóstwa w finansach i smaku. Wspaniale jest również spojrzeć z dumą na wszystkie swoje koszule po tym, jak już dostaniesz dwucyfrowe z tymi pierogami. Pij je z winem, piwem Kazbegi lub wybranym „limonati” (najpopularniejsze smaki to cytryna, gruszka i estragon/estragon, który jest bardzo orzeźwiający).

Jedzenie gruzińskie jest dobrze znane w całym byłym Związku Radzieckim (odwiedzający Moskwę zauważą ilość gruzińskich restauracji). Chaczapuri (chleb nadziewany serem przypominający placek serowy) i chinkali to dwa popularne narodowe potrawy (mielone, przyprawione mięso w knedle, podawane w ogromnych ilościach). Podczas gdy chaczapuri podaje się z każdym posiłkiem (i łatwo się nim znudzić), chinkali zazwyczaj podaje się jako osobny posiłek, a gruzińscy mężczyźni pożerają 15 ogromnych pierożków, jakby to było nic.

Innym popularnym daniem jest mtsvadi, grillowana marynowana świnia lub cielęcina na patyku z cebulą. Ale to jeszcze nie koniec liczby pysznych dań o smaku czosnku, kolendry, orzechów włoskich i koperku. Typowa gruzińska uczta (powyżej) to widok do zobaczenia, z dodatkiem, którego żadna impreza nie byłaby w stanie ukończyć, i co najmniej 20 toastami zrobionymi za wino lub brandy. Kolejny trend na dania na bazie jagnięciny (chanakhi, chakapuli) jest absolutnie pyszny.

Na szybką przekąskę spróbuj dowolnych ciastek ghvezeli wypełnionych mięsem, ziemniakami, serem lub innymi składnikami, które często są oferowane na targowiskach i na poboczach dróg. Uważaj jednak na posiłki w stylu zachodnim (pizze, hamburgery itp.), które generalnie są słabą imitacją ich prawdziwego ja. Zdecydowanie lepiej jest skosztować rodzimej kuchni.

Owoce i warzywa pękają w szwach smakiem i są bardzo przystępne cenowo. Nawet jeśli po prostu mówisz po angielsku i jako obcokrajowiec stoisz jak ślimak w centrum uwagi, możesz kupić owoce i warzywa na targu za ułamek ceny, jaką można by wydać w, powiedzmy, Europie Zachodniej. Szybki lunch złożony z pomidorów, świeżego sera, puri (chleba) i owoców jest prawdopodobnie najbardziej satysfakcjonującym posiłkiem w kraju.

Dania wegetariańskie

Istnieje wiele wegetariańskich posiłków (głównie w zachodniej Gruzji), które są zaskakująco smaczne i pasują do większości lokalnych spotkań, które obejmują dużo picia wina. Spróbuj zdobyć ajapsandali, pyszny warzywny ratatouille, przygotowany według przepisu każdej rodziny.

Jedzenie domowe

Jeśli to możliwe, postaraj się zaprosić do czyjegoś domu na kolację (w Gruzji nie jest to zbyt trudne, ze względu na ich gościnność i ogólną chęć wypchania zagranicznych gości całą żywnością, na jaką mogą sobie pozwolić). Kuchnia restauracyjna jest niezwykłą scenografią z ciągle tymi samymi potrawami. Z drugiej strony kuchnia gruzińska jest znacznie bogatsza i oferuje nieskończoną różnorodność dań do degustacji, wszystkie przygotowywane od podstaw ze świeżych, lokalnie produkowanych składników (chociaż supermarkety rozprzestrzeniają się teraz w całej Gruzji).

chacha

chacha (ჭაჭა) to destylowany czysty spirytus na bazie owoców (likier) produkowany w domu, podobny do włoskiej grappy. Chacha to wino produkowane z wytłoków winogronowych (pozostałości po winogronach). Może być również wytwarzany z niedojrzałych lub niehodowlanych winogron, a także w niektórych przypadkach z fig, mandarynki, pomarańczy lub morwy. Zazwyczaj jest butelkowany „ręcznie”. Można go znaleźć w sklepach Mom and Pop, Farmers Markets, bocznych uliczkach i piwnicach w całej Gruzji. W niektórych sklepach i supermarketach dostępna jest również czacza produkowana komercyjnie. W Gruzji słowo „Chacha” odnosi się do każdego rodzaju „bimbru” produkowanego z owoców.

wino

Gruzja ma jedną z najstarszych tradycji winiarskich na świecie i została nazwana „Kolebką Wina” dzięki odkryciom archeologicznym, które datują produkcję wina na 5000 lat p.n.e. W rezultacie Gruzini produkują jedne z najlepszych win na świecie. Wino gruzińskie konkuruje z winami francuskimi i włoskimi ze względu na swoją historyczną historię winiarstwa i wyjątkowe środowisko. Koniecznie trzeba spróbować gruzińskiego wina. Niestety nie wolno eksportować wina butelkowanego w domu, które często jest najlepsze. Wina gruzińskie są bardzo znane. To prawda, że ​​gruzińskie wina są słabo rozpoznawane na Zachodzie, ale nie obejmuje to 280 milionów ludzi żyjących w byłym Związku Radzieckim, gdzie są one powitalnym drinkiem przy każdym stole.

Czerwony

Biały

Rosyjski rząd zakazał importu gruzińskiego wina i wody mineralnej z powodu napięć politycznych między oboma krajami.

piwo

Georgia produkuje coraz większą różnorodność lokalnych piw. Od czasów starożytnych na pagórkowatych obszarach Chewsuretii i Tuszetii panowała kultura piwna. Po uzyskaniu niepodległości od Związku Radzieckiego Gruzja wskrzesiła swój przemysł piwny i wprowadziła na rynek piwa wysokiej jakości. Kazbegi było pierwszym i najpopularniejszym piwem w Gruzji. Produkcja piwa gruzińskiego wciąż się rozwija, a na rynku dostępne są wysokiej jakości piwa (dzięki wysokiej jakości górskich wód źródlanych w Gruzji i niemieckim fabrykom piwa). Dostępnych jest również wiele międzynarodowych piw, takich jak Heineken, Bitburger, Lowenbrau, Guinness i inne.

Wody mineralne

Gruzińskie wody mineralne oferują wyraziste i intrygujące smaki, które różnią się od tych występujących we Francji i Włoszech. Borjomi (bohr-joh-mee), Likani (lick-ah-nee) i Nabeglavi (nah-beh-ghlah-vee) to najbardziej znane gruzińskie wody mineralne. Jednak w maleńkich miasteczkach i przy autostradach w całym kraju znajduje się wiele mniej znanych źródeł, które warto zobaczyć. Borjomi nie jest zwykłą wodą gazowaną; ma wysoki poziom fluoru, a przyzwyczajenie się do smaku może zająć trochę czasu. Jest jednak bardzo popularny poza Gruzją (w byłych republikach radzieckich).

Wody Lagidze (napój bezalkoholowy)

Mitrofan Lagidze (lah-ghee-dzeh) to nazwisko znanego gruzińskiego kupca z XIX wieku, który produkował popularne napoje bezalkoholowe w Gruzji. Wody te są obecnie znane jako „Wody Lagidze”. Napoje Lagidze produkowane są w całości z naturalnych składników owocowych, bez sztucznych cukrów, chemikaliów i innych dodatków. Najpopularniejsze smaki to estragon/estragon oraz śmietana i czekolada. Są dostępne w butelce w sklepach.

Gruzińskie towary eksportowe, w szczególności wino i woda mineralna, były wcześniej na szeroką skalę podrabiane na rynkach lokalnych iw krajach WNP. Na przykład rozlewnia Borjomi produkowała rocznie około miliona butelek Borjomi, ale w samej Rosji sprzedano trzy miliony butelek!

Rząd we współpracy ze środowiskami branżowymi rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę kampanię zwalczania podrabianego wina i wody mineralnej, a sprzedaż podrabianych towarów została prawie całkowicie wyeliminowana. Jednak przy zaopatrywaniu się w wino butelkowane lepiej jest kupować je w dużych supermarketach, które mają większą kontrolę nad jego zaopatrzeniem niż mniejsze sklepy. Goodwill, Big Ben i Populi to przykłady takich supermarketów. To samo dotyczy wody mineralnej.

Po reorientacji eksportu wina na rynki UE, jakość produkcji wina znacznie wzrosła w ostatnich latach.

Podczas wymiany pieniędzy w banku może być wymagane przedstawienie dowodu tożsamości. Nie jest to wymagane w maleńkich kantorach, które można znaleźć niemal w całym kraju. Te kantory mogą również zapewnić nieco lepsze kursy wymiany. Wymień pieniądze przed wyjazdem z Tbilisi, ponieważ kursy walut są lepsze niż na obszarach wiejskich. Lari gruziński jest walutą zamkniętą; wymienić pozostałe środki przed wyjazdem z kraju. Co najważniejsze, należy pamiętać, że niektóre gruzińskie bankomaty poza Tbilisi mogą nie przyjmować kart międzynarodowych. Jeśli zostaniesz złapany bez gotówki poza godzinami pracy lub w weekendy, może to być poważny problem, więc miej trochę gotówki pod ręką. Ponadto, chociaż stawki w Gruzji są zwykle dość tanie, wiele małych firm i taksówek nie będzie miało reszty na duże banknoty lari (szczególnie 50 lub więcej), dlatego zaleca się przywiezienie wielu mniejszych banknotów i monet.

Jeśli odwiedzisz Gruzję na tydzień i przyniesiesz 700-800 USD, będziesz miał fantastyczne wrażenia. Za te pieniądze możesz zatrzymać się w ładnym hotelu, wybrać się na ekscytujące wycieczki krajoznawcze i dobrze zjeść. Inne towary, takie jak prezenty i biżuteria, mogą wymagać więcej. Aby uzyskać dodatkowe informacje, spróbuj znaleźć i skontaktować się z biurami podróży i turystyki.

Nawet w stolicy tani turysta nie miałby problemów z utrzymaniem się (i utrzymaniem bardzo dobrego wyżywienia) za mniej niż 150–200 dolarów tygodniowo. Uwzględnij dodatkowe 30-50 USD na transport i turystykę.

Dawanie napiwków jest praktycznie rzadkością w Gruzji, aw wielu przypadkach może obrazić poczucie gościnności odbiorcy.

Gruzini są bardzo gościnni (i nie tylko). Jeśli zostaniesz zaproszony gdzieś przez Gruzina, prawie trudno będzie za cokolwiek zapłacić, a nawet poruszenie tematu, kto zapłaci rachunek, może być upokarzające dla gospodarza. Jeśli zostaniesz zaproszony na kolację do prywatnego domu, przynieś dużo wina lub deserów.

Tradycyjnie wita się prawie każdego, kto Cię mija, przyjemną „gamarjobą” podczas podróży po wiejskich wioskach (i w spokojniejszych obszarach Tbilisi) (Witam). A właściwą odpowiedzią jest „Gagimarjos”.

Jest to głęboko ugruntowana i wyjątkowa cecha gruzińskiej gościnności, ponieważ Gruzini nie chcą niczego więcej, jak tylko usłyszeć, że goście dobrze się bawią w Gruzji. Możesz spodziewać się, że zostaniesz zapytany, czy lubisz Gruzję i jej jedzenie. I oczekuje się, że zareagujesz pozytywnie. W przeciwnym razie twoi „gospodarze” wydawaliby się smutni, jakby zbiorowo nie oferowali gościom odpowiedniej gościnności.

Chodząc do kościoła, ubieraj się konserwatywnie. Unikaj noszenia szortów lub bluzek bez rękawów. Generalnie oczekuje się, że kobiety będą nosić nakrycie głowy i sukienkę lub spódnicę; w niektórych lokalizacjach są one dostarczane.

Unikaj rozmów o Rosji, zwłaszcza o separatystycznych terytoriach Abchazji i Osetii Południowej. Rozmowa na ten temat może prowadzić do wrogości, gorących kłótni, a nawet kłótni. Napięte więzi między dwoma narodami spowodowały szereg kryzysów, w szczególności wojnę w Południowej Osetii w 2008 roku i zerwanie stosunków dyplomatycznych. Gruzja straciła 17 procent swojej ziemi i musi pomóc znacznej liczbie uchodźców przesiedlonych w wyniku konfliktu; w 1992 roku Rosjanie, Kozacy, rebelianci abchascy i żołnierze najemni z północy Kaukazu dokonali etnicznej czystki Gruzinów w Abchazji. W Gruzji antypatia i nienawiść wobec Rosji są na najwyższym poziomie.

Kultura gruzińska rozwijała się przez tysiące lat, począwszy od cywilizacji iberyjskiej i kolchijskiej, a skończywszy na powstaniu zjednoczonego Królestwa Gruzji pod rządami dynastii Bagrationi. W XI wieku kultura gruzińska przeżywała złoty okres i renesans w literaturze klasycznej, sztuce, filozofii, architekturze i nauce.

Po długim okresie zamętu język gruziński i klasyczna literatura gruzińska poety Szoty Rustawelego odrodziły się w XIX wieku, kładąc podwaliny pod nowożytnych romantyków i powieściopisarzy, takich jak Grigol Orbeliani, Nikoloz Baratashvili, Ilia Chavchavadze, Akaki Tsereteli , Vazha Pshavela i wielu innych. Kultura gruzińska była inspirowana przez Grecję klasyczną, Cesarstwo Rzymskie, Cesarstwo Bizantyjskie, liczne imperia irańskie (w szczególności imperia Achemenidów, Partów, Sasanidów, Safawidów i Qajar), a później Imperium Rosyjskie, począwszy od XIX wieku.

Gruzini mają swoje trzy alfabety, które według legendy zostały stworzone w III wieku p.n.e. przez króla Farnawaza I z Iberii.

Gruzja jest znana z bogatego folkloru, a także charakterystycznej tradycyjnej muzyki, tańców, teatru, filmu i sztuki. Gruzini są znani ze swojej pasji do muzyki, tańca, teatru i filmu. W XX wieku do znanych gruzińskich malarzy należeli Niko Pirosmani, Lado Gudiaszwili i Elene Akhvlediani; choreografowie baletowi to między innymi George Balanchine, Vakhtang Chabukiani i Nino Ananiashvili; wśród poetów byli Galaktion Tabidze, Lado Asatiani i Mukhran Machavariani; a reżyserami teatralnymi i filmowymi byli m.in. Robert Sturua, Tengiz Abuladze,

Wiele kultur wpłynęło na gruzińską architekturę. Zamki, wieże, twierdze i katedry mają różne style architektoniczne. Systemy obronne Górnej Swanetii, a także miasta zamkowego Szatili w Chewsuretii, to jedne z najlepszych przykładów średniowiecznej gruzińskiej konstrukcji zamkowej. Inne elementy architektoniczne Gruzji to aleja Rustavelia w stylu Hausmanna w Tbilisi i Stare Miasto.

Jedną z najważniejszych cech gruzińskiej architektury chrześcijańskiej jest gruziński styl krzyżowej kopuły, który łączy klasyczny styl kopuły z oryginalnym projektem bazyliki. Styl krzyżowy pojawił się w Gruzji około IX wieku; wcześniej większość kościołów gruzińskich była bazylikami. Poza Gruzją inne przykłady gruzińskiej architektury sakralnej obejmują klasztor Bachkovo w Bułgarii (zbudowany w 1083 r. przez gruzińskiego dowódcę wojskowego Grigorii Bakurianiego), klasztor Iviron w Grecji (zbudowany przez Gruzinów w X wieku) i klasztor krzyża w Jerozolimie (zbudowany przez Gruzinów w IX wieku). Malarz prymitywista Niko Pirosmani był znanym gruzińskim artystą przełomu XIX i XX wieku.

Telewizja, magazyny i gazety w Gruzji są prowadzone zarówno przez firmy państwowe, jak i firmy nastawione na zysk, które opierają się na reklamach, subskrypcjach i innych dochodach ze sprzedaży. Konstytucja Gruzji chroni wolność słowa. Gruziński system medialny zmienia się w wyniku transformacji kraju.

Pomimo długotrwałego upolitycznienia i polaryzacji sektora, środowisko medialne Gruzji pozostaje najbardziej otwarte i zróżnicowane na Kaukazie Południowym. Walka polityczna o kontrolę nad krajowym nadawcą trwała nadal w 2014 roku, pozostawiając ją bez jasnego kierunku.

Znaczna część gruzińskich domów posiada telewizor, podczas gdy większość posiada co najmniej jedno radio. Większość firm medialnych Gruzji ma swoją siedzibę w Tbilisi, stolicy kraju i największym mieście.

Gruzja ma bogatą i dynamiczną historię muzyczną, dobrze znaną ze swojego wkładu we wczesny rozwój polifonii. Polifonia gruzińska składa się z trzech partii wokalnych, odrębnego systemu strojenia opartego na kwintach czystych oraz struktury harmonicznej bogatej w kwinty równoległe i dysonanse. Każdy obszar Gruzji ma swoją unikalną tradycyjną muzykę, która obejmuje polifoniczną rozmowę na tle basu i przypominających ostinato solistów na wschodzie, zawiłe harmonie improwizacyjne na zachodzie i mocne, ruchome akordy w Swanetii.

Gruzińska piosenka ludowa „Chakrulo” (po gruzińsku: ) została wybrana jako jeden z 27 utworów muzycznych, które znalazły się na Złotej Płycie Voyagera, która została wysłana w kosmos na pokładzie Voyagera 2 20 sierpnia 1977 roku.

Gruziński śpiew polifoniczny znajduje się na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Gruzińskie jedzenie i wino rozwijały się przez wieki, dostosowując się do zwyczajów każdej epoki. Supra, czyli stół gruziński, to jeden z najbardziej wyjątkowych zwyczajów żywieniowych, a także sposób na spotkania towarzyskie z przyjaciółmi i rodziną. Tamada to imię nadane głowie supry. Nadzoruje także bardzo filozoficzne toasty i zapewnia wszystkim dobrą zabawę. Różne historyczne obszary Gruzji słyną z wyjątkowej kuchni, takiej jak chinkali (pierogi mięsne) ze wschodniej Gruzji i chaczapuri, które można znaleźć głównie w Imereti, Samegrelo i Adżarii. Oprócz tradycyjnych gruzińskich potraw, imigranci z Rosji, Grecji, a ostatnio także z Chin, wprowadziły do ​​Gruzji kuchnie innych narodów.

Większość Gruzji jest wyjątkowo bezpieczna dla odwiedzających. Wskaźniki przestępczości w kraju należą do najniższych w Europie.

Korupcja, która wcześniej była głównym problemem dla odwiedzających, stała się znacznie mniej widoczna po rewolucji róż. Ponieważ osławiona i skorumpowana policja drogowa została rozwiązana, teraz można bezpiecznie i rozsądnie zaufać policji gruzińskiej. Pojazdy policyjne regularnie patrolują ulice gruzińskich miast i miasteczek i mogą pomóc w przypadku awarii samochodu lub innego problemu na drodze.

Pasy bezpieczeństwa są teraz wymagane i rygorystycznie egzekwowane. Radary są umieszczane na wszystkich głównych skrzyżowaniach, a także na głównych ulicach i autostradach w całym kraju. Z drugiej strony Gruzja zajmuje czołowe miejsce na Kaukazie Południowym pod względem odnotowanych wypadków drogowych. Według raportu opublikowanego przez gruzińską organizację pozarządową Safe Driving Association, jedna osoba jest ranna co godzinę w kolizji drogowej, a jedna osoba ginie co 18 godzin. Według Światowej Organizacji Zdrowia na 16.8 100,000 osób rocznie przypada 13 zgonów (w porównaniu do Azerbejdżanu w wieku 13.9 lat i Armenii w wieku 2016).

Dla turystów zagranicznych Gruzińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ma kilka pomocnych informacji.

Kobiety powinny mieć świadomość, że wielu gruzińskich mężczyzn nie uważa „nie” za ostateczną odpowiedź. Uważają, że nie może być równe, a tak równa się nie. Bardzo rzadko zdarza się, aby faceci byli wyjątkowo agresywni, szczególnie w stosunku do kobiet z zagranicy. Wskazane jest, aby trzymać się grup i unikać uśmiechania się lub zwracania uwagi na facetów. Kiedy wyjdziesz, jeśli nawiążesz znajomość z Gruzinem lub dobrze poznasz Gruzina, będą się tobą opiekować. Jest wielu dobrych Gruzinów, ale bądź ostrożny.

Tbilisi

W ostatnich latach w Tbilisi i okolicach sytuacja znacznie się pogorszyła. Chociaż Tbilisi zostało wyróżnione ze względu na swoją (nie zawsze uzasadnioną) reputację w zakresie przemocy ulicznej, napady są zjawiskiem bardzo rzadkim.

Inne zagrożenia związane z przestępczością w Tbilisi obejmowały włamania do mieszkań i kradzieże samochodów, ale sytuacja znacznie się poprawiła, a Gruzja ma obecnie jeden z najniższych wskaźników przestępczości w Europie.

Kutaisi

Według dowodów, Kutaisi, drugie co do wielkości miasto Gruzji, ma wskaźniki przestępczości znacznie wyższe niż średnia krajowa. Po zmroku należy zachować szczególną ostrożność w Kutaisi.

Adjara

Separatystyczna walka między Adżarią a rządem centralnym zakończyła się pokojowo, a podróżowanie po tym obszarze jest teraz całkowicie bezpieczne. Dla turystów wszechobecna korupcja powinna teraz odejść w przeszłość. Odprawa celna na przejściu granicznym Sarpi-Hopa jest obecnie regularna i bezproblemowa dla większości odwiedzających, ale może czasami trwać dwie godziny lub dłużej ze względu na duże kolejki.

Góry

Górzyste regiony Gruzji są odizolowane i niedostatecznie kontrolowane. Kazbegi, Swanetia i Racha to najbezpieczniejsze i najłatwiejsze do odwiedzenia obszary na Górnym Kaukazie w Gruzji. Najniebezpieczniejszym zagrożeniem na tych terenach jest choroba wysokościowa.

Wcześniejsze obawy dotyczące niestabilności w północno-wschodniej Gruzji, wzdłuż granicy z Czeczenią, zmniejszyły się, a wąwóz Pankisi nie jest tak niebezpieczny do odwiedzenia jak Abchazja czy Osetia Południowa.

Swanetia jest jednym z najbardziej malowniczych i mistycznych obszarów Gruzji, jednak jej mieszkańcy, Swanowie, są znani z silnej niezależności i nieufności do obcych (a także z legendarnej gościnności przyjmowanych gości). Podróżni powinni zachować szczególną ostrożność podczas wizyty w Swanetii, co najlepiej widać z pomocą lokalnego przewodnika.

Tuszeti to najdalsze pasmo górskie Kaukazu w Gruzji. Ze względu na ogromne ilości śniegu dostęp jest dozwolony tylko od czerwca do października. Tylko kilka rodzin mieszka tam przez cały rok.

Regiony separatystyczne

Abchazja i Osetia Południowa stwarzają pewne trudności odwiedzającym, Osetia Południowa bardziej niż Abchazja. Abchazja nie jest trudna do odwiedzenia, jeśli przestrzegane są odpowiednie dokumenty i procedury graniczne. Osetia Południowa jest jeszcze bardziej dzika.

Kleszczowe zapalenie mózgu może wystąpić, ale bardzo rzadko i tylko wtedy, gdy spędza się czas na zewnątrz (nie w miastach). Uważny turysta może chcieć otrzymać szczepionki przeciw tężcowi, polio i błonicy, chociaż nie są one bezwzględnie wymagane. Giardia jest częstą infekcją wśród międzynarodowych turystów. Najbardziej prawdopodobną metodą skurczu jest:

Woda z kranu jest zwykle bezpieczna do picia.

Ponieważ tytoń jest stosunkowo niedrogi w krajach zachodnich, a wielu mężczyzn pali, bierne palenie może być poważnym problemem.

Wypadki zdarzają się rzadko.

W Tbilisi znajduje się wiele siłowni i obiektów fitness z basenami i zupełnie nowym sprzętem treningowym, gdzie można poćwiczyć. W innych miastach występują znacznie rzadziej.