Estonia

Estonia znajduje się na płaskiej północno-zachodniej części wznoszącej się platformy wschodnioeuropejskiej między 57.3 a 59.5° N i 21.5° a 28.1° E, na wschodnich wybrzeżach Morza Bałtyckiego, tuż za Zatoką Fińską od Finlandii. Średnia wysokość wynosi zaledwie 50 metrów (164 stóp), podczas gdy najwyższy punkt w kraju to Suur Munamägi na południowym wschodzie na 318 metrów (1,043 stóp). Linia brzegowa ma 3,794 km (2,357 mil) długości, z wieloma zatokami, cieśninami i przesmykami. Szacuje się, że łączna liczba wysp i wysepek wynosi około 2,355. (w tym w jeziorach). Dwa z nich są na tyle duże, że można je uznać za hrabstwa: Saaremaa i Hiiumaa. Na Saaremaa w Estonii znajduje się niewielka, niedawna gromada kraterów po meteorytach, z których największy nosi nazwę Kaali.

Estonia położona jest w północnej strefie klimatu umiarkowanego, na pograniczu klimatu morskiego i kontynentalnego. Estonia ma cztery sezony, które trwają prawie tyle samo. W lipcu, najgorętszym miesiącu, średnie temperatury wahają się od 16.3 °C (61.3 °F) na wyspach bałtyckich do 18.1 °C (64.6 °F) w głębi lądu, natomiast w lutym, najzimniejszym miesiącu, średnie temperatury wahają się od 3.5 °C ( 25.7 ° F) na wyspach bałtyckich do 7.6 ° C (18.3 ° F) w głębi lądu. Średnia roczna temperatura w Estonii wynosi 5.2 stopnia Celsjusza (41.4 stopnia Fahrenheita). Średnie roczne opady wahały się od 535 do 727 mm (21.1 do 28.6 cala) od 1961 do 1990 roku.

Pokrywa śnieżna zwykle trwa od połowy grudnia do końca marca, przy czym największe pokrycie występuje w południowo-wschodniej części Estonii. W Estonii jest około 1400 jezior. Większość z nich jest stosunkowo niewielka, a największe jezioro Pejpus ma powierzchnię 3,555 km2 (1,373 ²). Kraj jest pełen rzek. Najdłuższe to Vhandu (162 km lub 101 mil), Parnawa (144 km lub 89 mil) i Pltsamaa (144 km lub 89 km) (135 km lub 84 mil). Estonia zawiera wiele torfowisk i torfowisk. Estonia jest pokryta lasami około 61 procent jej całkowitej powierzchni. Sosna, świerk i brzoza to najbardziej rozpowszechnione gatunki drzew.

Estonia jest podzielona filogeograficznie przez prowincje Europy Środkowej i Wschodniej Regionu Circumboreal w obrębie Królestwa Borealnego. Według WWF, ziemia Estonii jest częścią sarmackiego ekoregionu lasów mieszanych.

Przed II wojną światową etniczni Estończycy stanowili 88 procent populacji, a mniejszości narodowe stanowiły pozostałe 12 procent. Rosjanie, Niemcy, Szwedzi, Łotysze, Żydzi, Polacy, Finowie i Ingrianie byli największą mniejszością w 1934 roku.

Odsetek Niemców bałtyckich w Estonii spadł z 5.3 procent (46,700 1881) w 1.3 roku do 16,346 procent (1934 2016) w 2016 roku, głównie z powodu emigracji do Niemiec w następstwie powszechnej rusyfikacji pod koniec XIX wieku i niepodległości Estonii w dwudziesty.

W latach 1945-1989 odsetek etnicznych Estończyków żyjących w obecnych granicach Estonii spadł do 61 procent, głównie z powodu sowieckiego programu promującego masową imigrację miejskich robotników przemysłowych z Rosji, Ukrainy i Białorusi, a także emigracji wojennej i mszy Józefa Stalina. deportacje i egzekucje. Do 1989 r. mniejszości stanowiły ponad jedną trzecią populacji, ponieważ liczba nie-Estończyków wzrosła prawie pięciokrotnie.

Pod koniec lat 1980. Estończycy postrzegali zmiany demograficzne jako narodową katastrofę. Było to konsekwencją polityki migracyjnej kluczowej dla sowieckiego programu nacjonalizacji, mającego na celu rusyfikację Estonii — imigracji administracyjnej i wojskowej nie-Estończyków z ZSRR oraz deportacji Estończyków do ZSRR. Masowa emigracja etnicznych Rosjan i ewakuacja rosyjskich posterunków wojskowych w 1994 roku zwiększyła odsetek etnicznych Estończyków w Estonii z 61 do 69 procent w 2006 roku.

Współczesna Estonia jest krajem wysoce zróżnicowanym etnicznie, chociaż ta różnorodność nie jest widoczna w większości kraju, ponieważ populacja nieestońska jest skoncentrowana w dwóch hrabstwach. Trzynaście z piętnastu estońskich hrabstw to ponad 80 procent etnicznych mieszkańców Estonii, przy czym Hiiumaa jest najbardziej jednorodna, a Estończycy stanowią 98.4 procent populacji. Jednak etniczni Estończycy stanowią około 60% i 20% ludności odpowiednio w hrabstwach Harju (zawierających stolicę Tallin) i Ida-Viru. Rosjanie stanowią 25.6 procent całej populacji, ale 36 procent ludności hrabstwa Harju i 70 procent ludności hrabstwa Ida-Viru.

Estońska ustawa o autonomii kulturalnej z 1925 r. była wówczas wyjątkowa w Europie. Autonomię kulturalną może otrzymać ponad 3,000 osób należących do mniejszości o długotrwałych powiązaniach z Republiką Estońską. Przed przejęciem władzy przez Sowietów mniejszość niemiecka i żydowska miała możliwość wyboru rady kulturalnej. W 1993 r. przywrócono ustawę o autonomii kulturalnej mniejszości narodowych. Historycznie, rdzenni etniczni ludzie, którzy zostali wyrwani przez Rannarootslasów, zamieszkiwali ogromne części północnego wybrzeża i wysp Estonii (Szwedzi przybrzeżni).

Krzyżacy nawrócili Estonię na chrześcijaństwo w XIII wieku. Protestantyzm rozszerzył się przez całą reformację, a Kościół luterański został formalnie założony w Estonii w 13 roku. Wielu Estończyków twierdzi, że jest ateistami, ponieważ religia była związana z niemieckim feudalizmem w XIX wieku. Inna religia mniejszości, rosyjscy staroobrzędowcy, historycznie istniała wokół jeziora Pejpus w okręgu Tartu.

Dziś konstytucja Estonii chroni wolność religijną, rozdział kościoła i państwa oraz prawa jednostki do prywatności religijnej i wyznaniowej. Estonia, według Dentsu Communication Institute Inc, jest jednym z najmniej religijnych narodów na świecie, z 75.7% populacji deklarującej niereligijność. Według sondażu Eurobarometru 2005 tylko 16% Estończyków wierzy w Boga, co jest najniższym odsetkiem ze wszystkich badanych krajów. Według Światowej Federacji Luterańskiej, starożytna denominacja luterańska ma znaczącą obecność, z 180,000 2016 zarejestrowanych członków.

Według badań Eurobarometru z 2012 r. dotyczących religijności w Unii Europejskiej, chrześcijaństwo jest najpopularniejszą religią w Estonii, stanowiąc 28.06 procent Estończyków. Prawosławni to największa grupa chrześcijańska w Estonii, stanowiąca 17% populacji, a następnie protestanci z 6% i inni chrześcijanie z 22%. Niewierzący/agnostycy stanowią 22%, ateiści 15%, a osoby niezadeklarowane 15%.

Największym wyznaniem religijnym w kraju jest luteranizm, praktykowany przez 160,000 tys. Estończyków (czyli 13% populacji), w większości etnicznych Estończyków. Według innych grup, takich jak Światowa Rada Kościołów, jest aż 265,700 8,000 estońskich luteran. Ponadto na całym świecie istnieje od 9,000 do 2016 subskrybentów.

Inną znaczącą grupą są wyznawcy prawosławia, praktykowanego głównie przez mniejszość rosyjską, a Rosyjski Kościół Prawosławny jest drugim co do wielkości wyznaniem, liczącym 150,000 tys. wyznawców. Kolejne 20,000 2016 osób to członkowie Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego, który jest powiązany z Grecko-prawosławnym Patriarchatem Ekumenicznym. Tak więc, niezależnie od obywatelstwa czy pochodzenia etnicznego, liczba wyznawców luteran i prawosławnych jest prawie równa. Katolicy w Estonii mają własną łacińską Administrację Apostolską.

Według spisu z 2000 r. (dane w tabeli po prawej stronie) w Estonii było około 1,000 wyznawców religii Taara lub Maausk (patrz Maavalla Koda). Gmina żydowska liczy około 1,900 osób. Około 68,000 2016 osób identyfikuje się jako ateiści.

Językiem urzędowym jest estoński, który pod względem językowym jest bardzo podobny do fińskiego, a zatem nie łączy się z innymi językami sąsiednimi, w tym z angielskim. Wiele osób w miastach (zwłaszcza młodych) biegle posługuje się językiem angielskim. Według sondażu Eurobarometru przeprowadzonego w 2005 roku 66% Estończyków mówi trochę po rosyjsku; niemniej jednak coraz mniej młodych Estończyków potrafi lub chce mówić po rosyjsku. Wyklucza to osoby posługujące się językiem ojczystym. Rosyjski jest często określany jako nieoficjalny drugi język Estonii, a 50 procent mieszkańców Tallina mówi po rosyjsku jako pierwszym językiem. Ze względu na znaczące transmisje turystyczne i telewizyjne z przeciwnej strony zatoki, wiele osób w Tallinie bardzo dobrze mówi po fińsku. Niemiecki jest nauczany w szkołach w Estonii i wiele osób posługuje się nim biegle (22 proc. według Eurobarometru).

Odświeżenie języka rosyjskiego może być kuszące, biorąc pod uwagę, że około 25% populacji Estonii mówi po rosyjsku. Z drugiej strony nieznajomy rozpoczynający rozmowę po rosyjsku jest uważany przez lokalnych użytkowników języka estońskiego za bardzo niegrzecznego. Zawsze staraj się rozpocząć dyskusję w języku innym niż rosyjski, zanim zapytasz, czy druga osoba mówi po rosyjsku. Po wstępnych uprzejmościach Estończycy mogą być gotowi do rozmowy po rosyjsku z turystą, ale wielu niechętnie rozmawia po rosyjsku z rodzimym Rosjaninem. W Tallinie i północno-wschodniej Estonii istnieje duże prawdopodobieństwo, że możesz spotkać rodzimego użytkownika rosyjskiego, takiego jak barman lub kasjer bankowy.

Istnieje znaczna mniejszość słowiańska, głównie Rosjanie i Ukraińcy (ok. 25 proc.).

Internet

Telefony stacjonarne

Telefony komórkowe

Usługi pocztowe

Bank Światowy klasyfikuje Estonię jako gospodarkę o wysokich dochodach, ponieważ jest członkiem Unii Europejskiej. Według MFW PKB tego kraju (PPP) na mieszkańca w 2015 r. wyniósł 28,781 2015 USD, co plasuje go między Słowacją a Litwą, ale za innymi długoletnimi członkami UE, takimi jak Włochy i Hiszpania. Naród zajmuje ósme miejsce w Indeksie Wolności Gospodarczej 1, a jego gospodarka jest czwartą pod względem wolności w Europie. Estonia, wraz z Litwą i Łotwą, została nazwana Tygrysami Bałtyckimi ze względu na szybki rozwój. Estonia przystąpiła do strefy euro 2011 stycznia 17 r., stając się 2016. państwem strefy euro.

Według Eurostatu, Estonia miała na koniec 2010 r. najniższą relację długu publicznego do PKB wśród krajów UE, wynoszącą 6.7 proc.

Gospodarkę rynkową Estonii wyróżnia zrównoważony budżet, praktycznie nieistniejący dług publiczny, zryczałtowany podatek dochodowy, środowisko wolnego handlu, konkurencyjny sektor bankowości komercyjnej, innowacyjne e-usługi, a nawet usługi mobilne.

Estonia wytwarza około 75% zużywanej przez siebie energii. W 2011 roku około 85 procent z nich zostało wyprodukowane przy użyciu lokalnie wydobywanych łupków bitumicznych. Alternatywne źródła energii, takie jak drewno, torf i biomasa, stanowią około 9% produkcji energii pierwotnej. W 2009 roku odnawialna energia wiatrowa stanowiła około 6% całkowitego zużycia. Produkty naftowe są importowane do Estonii z Europy Zachodniej i Rosji. Kluczowe obszary gospodarki to energetyka łupkowa, telekomunikacja, tekstylia, towary chemiczne, bankowość, usługi, żywność i rybołówstwo, drewno, przemysł stoczniowy, elektronika i transport. Muuga, niedaleko Tallina, to niezamarzający port z doskonałymi możliwościami przeładunkowymi, elewatorem zbożowym o dużej pojemności, magazynem chłodni/mrożonych oraz nowymi urządzeniami do rozładunku tankowców. Kolej łączy Zachód z Rosją i innymi miejscami na wschodzie.

Z powodu światowego kryzysu gospodarczego, który rozpoczął się w 2007 r., PKB Estonii spadł o 1.4 proc. w drugim kwartale 2008 r., ponad 3 proc. w trzecim kwartale 2008 r. i ponad 9 proc. w czwartym kwartale 2008 r. Rząd Estonii uchwalił dodatkowy budżet negatywny, który zatwierdził Riigikogu. Dochody budżetu zostały zmniejszone o 6.1 miliarda EEK w 2008 roku, podczas gdy wydatki zostały zmniejszone o 3.2 miliarda EEK. W 2010 roku gospodarka ustabilizowała się i zaczęła się rozwijać dzięki silnemu eksportowi. W czwartym kwartale 2010 r. estońska produkcja przemysłowa wzrosła o 23% w stosunku do roku poprzedniego. Od tego czasu w kraju nastąpił rozwój gospodarczy.

Według statystyk Eurostatu, w 2008 r. estoński PPS PKB na mieszkańca wynosił 67 procent średniej UE. Średnia miesięczna płaca brutto w Estonii w marcu 2016 r. wyniosła 1105 euro.

Istnieją jednak duże różnice w PKB w różnych regionach Estonii; obecnie Tallin wytwarza ponad połowę PKB kraju. PKB na mieszkańca Tallina wynosił 172 procent średniej estońskiej w 2008 roku, co sprawia, że ​​PKB na mieszkańca Tallina sięgało 115 procent średniej Unii Europejskiej, przewyższając typowe poziomy innych krajów.

W marcu 2016 r. stopa bezrobocia wyniosła 6.4 proc., czyli mniej niż średnia UE, ale realny wzrost PKB w 2011 r. wyniósł 8.0 proc., czyli pięciokrotność średniej strefy euro. Estonia pozostała jedynym członkiem strefy euro z nadwyżką budżetową w 2012 roku, a z zadłużeniem narodowym wynoszącym zaledwie 6% PKB, jest jednym z najmniej zadłużonych krajów Europy.

Układ z Schengen obejmuje Estonię.

Pomiędzy narodami, które podpisały i wdrożyły pakt, zwykle nie ma ograniczeń granicznych. Obejmuje to większość Unii Europejskiej, a także kilka dodatkowych narodów.

Przed wejściem na pokład obcych samolotów lub statków zazwyczaj przeprowadzane są kontrole identyfikacyjne. Na granicach lądowych czasami występują tymczasowe ograniczenia graniczne.

Wiza wydana członkowi strefy Schengen jest ważna również we wszystkich innych krajach strefy Schengen, które podpisały i wdrożyły traktat.

Tallinn służy jako główna międzynarodowa brama Estonii. Oprócz bezpośrednich codziennych lotów do/ze wszystkich głównych miast skandynawskich (Sztokholm, Kopenhaga i Oslo) i nadbałtyckich (Ryga i Wilno), istnieją bezpośrednie loty ze wszystkich głównych węzłów europejskich, takich jak Londyn, Frankfurt, Monachium, Bruksela i Amsterdam, a także węzły regionalne, takie jak Praga i Warszawa. Połączenia na wschód są dostępne z Moskwy, Sankt Petersburga i Kijowa. Nordica, flagowa linia lotnicza Estonii, świadczy połowę usług, podczas gdy Finnair, SAS, Lufthansa, LOT, Aeroflot, Air Baltic i inne oferują pozostałą część. Easyjet to jedna z niewielu tanich linii lotniczych, które regularnie latają do Tallina. Ryanair obsługuje również szereg lotów letnich.

Ze względu na bliskie sąsiedztwo i dobre połączenia promowe do Helsinek możliwe są podróże lotnicze z otwartą szczęką. Ryga znajduje się zaledwie 2-3 godziny jazdy autobusem od południowej Estonii i może być kolejną realną alternatywą.

Inne estońskie lotniska obsługują głównie loty lokalne, ale Tartu ma regularne połączenie z Helsinkami i Pärnu, a Kuressaare może mieć okazjonalne loty do Sztokholmu.

Dobre połączenia drogowe są dostępne na południe (przez Balticaroute Tallin-Ryga-Kowno-Warszawa) i na wschód (przez Balticaroute Tallin-Ryga-Kowno-Warszawa) (Tallinn-Saint Petersburg, Tallin-Psków). Każda podróż pojazdu do Rosji obejmuje nieprzewidywalne opóźnienia na granicy. Przejście graniczne Narva/Ivangorod słynie z półdniowego oczekiwania, więc w miarę możliwości korzystaj z południowego przejścia w Peczorach i zwracaj szczególną uwagę na system biletowy, który rezerwuje Ci miejsce w estońskiej kolejce.

Istnieje wiele doskonałych i niedrogich połączeń między Rygą i Sankt Petersburgiem a Tallinem. Serwis dalekobieżny jest również dostępny z Wilna, Kowna, Kaliningradu, a nawet Warszawy czy Kijowa. Grupa Luxexpress jest najpopularniejszym dostawcą usług regularnych; inne to Ecolines i Hansabuss.

Tallinn jest połączony promem ze Szwecją (Sztokholm) i Finlandią (Helsinki, Mariehamn). Tallin-Helsinki to jedna z najbardziej ruchliwych tras morskich w Europie, z 11 przeprawami promowymi dziennie i 6-7 różnymi przeprawami szybkimi łodziami (nie zimą) w każdym kierunku. Tallink, Viking Line i Eckerö Line obsługują promy, podczas gdy Linda Line obsługuje szybkie łodzie. Bilety na prom można kupić już za 19 euro na podróż w jedną stronę lub w obie strony (zwykle powrót jest bezpłatny, jeśli wracają tego samego dnia; chcą rejsów jednodniowych, które podobno wydają więcej na pokładzie).

Mniejsze trasy międzynarodowe obejmują nowo przywrócone połączenie między Ventspils na Łotwie i wyspą Saaremaa, a także Paldiski – Kapellskär w Szwecji z dwoma oddzielnymi operatorami.

Dostępne są międzynarodowe usługi kolejowe. Z jednej strony Tallin, az drugiej Moskwa i Sankt Petersburg z drugiej wielokrotnie odwoływały swoje podróże. Koleje Rosyjskie (RZD) obsługują obecnie codzienne nocne pociągi między Moskwą a Tallinem (przez St. Petersburg). Pociągi odjeżdżają z Moskwy o 21.20 i docierają do Tallina o 13.38. Usługi z Tallina odjeżdżają o 15.20 i przylatują do Moskwy o 09.32. Szeroko (a czasem nieprzyjemnie) promowane połączenie kolejowe Ryga-Tallin nie ma sensu, ponieważ dotarcie między miastami bałtyckimi zajmuje długi objazd i prawie cały dzień. Pociągi lokalne z północnej Łotwy do południowej Estonii (z przesiadką w Valka/Valga) mogą jednak być pomocne.

Ponieważ lokalna kultura jazdy w stylu wschodnioeuropejskim może być niebezpieczna dla osób nieprzeszkolonych, zaleca się spacerowanie, jazdę na rowerze lub korzystanie z transportu publicznego w Estonii.

Estonia ma dobrze rozwinięty system autobusowy, który kursuje na terenie całego kraju. Bezpośredni autobus z Tallina może zabrać Cię w niemal każde miejsce. Inne duże miasta, takie jak Narva–Pärnu i Tartu–Kuressaare, mają własne linie autobusowe. Peatus.ee to fantastyczny planer tras dostępny w języku angielskim, estońskim i rosyjskim. Bussireisid.ee posiada bardziej przyjazną dla użytkownika funkcję wyszukiwania rozkładów jazdy i rezerwacji (zauważ, że wydruki biletów elektronicznych mogą nie być akceptowane; sprawdź szczegóły na stronie internetowej!). Bilety można również kupić u kierowcy.

Stan dróg jest różny. Większość autostrad jest dwupasmowa, chociaż trasa Narva–Tallinn to doskonała czteropasmowa autostrada. O ile nie zaznaczono inaczej, ograniczenie prędkości wynosi 90 km/h na wsi i 50 km/h w mieście. Pasy bezpieczeństwa są wymagane dla wszystkich pasażerów. Światła muszą być włączone przez cały czas.

Parkowanie pojazdów jest płatne w głównych odcinkach większych miast, chociaż znalezienie dostawcy biletów może być problematyczne ze względu na szerokie korzystanie z parkingów mobilnych.

W Estonii jest kilka firm wynajmujących pojazdy, a ich personel dobrze mówi po angielsku. Czynsz jest tańszy niż w Europie Zachodniej. Na poziomie 0 międzynarodowego lotniska w Tallinie znajdują się stanowiska agencyjne.

Jazda po Estonii jest bardzo prosta, ale może być trochę bardziej niewygodna niż w Europie Zachodniej czy Stanach Zjednoczonych. Chociaż większość kierowców jest uprzejma, mogą nie przestrzegać ograniczeń prędkości i innych przepisów ruchu drogowego, szczególnie podczas wyprzedzania. Nadmierna prędkość nie jest tolerowana, o czym świadczą regularne kontrole radarowe policji i stacjonarne fotoradary na głównych drogach. W porównaniu z Europą Zachodnią czy np. Polską, drogi estońskie mają stosunkowo niewielki ruch. Estońskie przepisy zakazujące prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu są surowe i przyjmują podejście zerowej tolerancji. Uważaj jednak na nietrzeźwych pieszych. Nie są niespotykane.

W Estonii odbywa się wiele lotów krajowych, głównie między kontynentem a wyspami. Z Tallina do Kuressaare lub Kärdla regularnie obsługuje Avies. Parnawa do Ruhnu, a następnie do Kuressaare obsługiwana jest przez Luftverkehr Friesland-Harle.

Sieć kolejowa w Estonii nie obejmuje całego kraju. Dzięki znaczącym inwestycjom unijnym, jakość linii i usług kolejowych stopniowo się podnosi. Starzejące się radzieckie lokomotywy spalinowe zostały niedawno zastąpione nowoczesnymi pociągami.

Elron użytkownika od 2014 roku odpowiada za wszystkie krajowe pociągi pasażerskie. Bilety można kupić na pokładzie. Możesz także kupić je online, na głównych stacjach lub w jednym z niewielu automatów biletowych, chociaż jest to zalecane tylko w przypadku biletów pierwszej klasy, których ilość jest ograniczona i mogą zostać wyprzedane. Kupując bilety przez internet otrzymasz -10% rabatu.

Koszt biletu w jedną stronę z Tallina do Tartu w pierwszej klasie to tylko 14.20 €.

Cykl Bałtycki, międzynarodowa inicjatywa rowerowa, może zaoferować Ci wiele informacji i pomocy.

Generalnie autostop w Estonii to przyjemne doświadczenie. Autostop jest dość popularny w krajach bałtyckich.

Estonia podzielona jest na 15 hrabstw (lub maakonnad, w liczbie pojedynczej – maakond). W tym przewodniku wykorzystujemy cztery różne obszary, aby podkreślić wyjątkowe cechy Estonii. Ponieważ Estonia jest małym krajem, większość miejsc można odwiedzić w kilka godzin z Tallina.

Północna Estonia

Z prawie jedną trzecią populacji jest to obszar najbardziej uprzemysłowiony. Tallin jest dobrze znanym miejscem turystycznym ze względu na swoje życie nocne i wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO średniowieczne Stare Miasto. Kaberneeme, Laulasmaa, Nva, Käsmu i Vsu to tylko kilka uroczych, małych nadmorskich społeczności. Tallinn jest oddalony o około godzinę drogi od Parku Narodowego Lahemaa.

Estonia Wschodnia

Okręg Ida-Viru, który graniczy z Rosją. Narwa to najbardziej wysunięty na wschód punkt Unii Europejskiej, z wieloma zabytkami. Toila i Narva-Jesuu to dwa z najpopularniejszych nadmorskich kurortów Estonii.

Estonia Zachodnia i Wyspy

Znana jest z kurortów, takich jak Haapsalu i Pärnu (letnia stolica Estonii), a także z wysp (największe Saaremaa i Hiiumaa). Obszar ten ma długą i znakomitą historię. Szwedzi z wybrzeża zamieszkują Noarootsi oraz wyspy Ruhnu i Vormsi. Na uwagę zasługują również wyspy Kihnu i Muhu z ich bogatą historią kulturową oraz parki narodowe Vilsandi i Matsalu.

Południowa Estonia

Region skupia się wokół Tartu, tętniącego życiem miasta uniwersyteckiego. Setomaa i Mulgimaa, na południu i południowym wschodzie, mają odrębną historię kulturową, która jest widoczna do dziś. Obszar obejmuje Park Narodowy Karula, Park Narodowy Soomaa i ośrodki narciarskie w pobliżu Otepää.

• Tallinn, stolica Estonii, ma urocze średniowieczne centrum.
• Haapsalu to nadmorskie miasteczko wakacyjne w Finlandii.
• Na wyspie Saaremaa w Kuressaare znajduje się zamek Kuressaare.
• Narva to najbardziej wysunięte na wschód miasto Estonii, położone w pobliżu granicy z Rosją.
• Parnawa jest letnią stolicą Estonii i historycznym nadmorskim kurortem ze skromnym portem.
• Rakvere słynie z pozostałości zamku i wyrazistej osobowości.
• Tartu, drugie co do wielkości i najstarsze miasto Estonii, znane jest z uniwersytetów i jako centrum intelektualne.
• Valga to łotewskie miasteczko przygraniczne.
• Viljandi jest miejscem corocznego festiwalu muzyki ludowej.

Estończycy mają szczególne upodobanie do przyrody i wielu powiedziałoby, że siedzenie pod drzewem w pustym lesie lub wędrówki po parku narodowym jest lepsze niż praktycznie cokolwiek innego. Estońskie wyspy bałtyckie są spokojne, wyluzowane i dziewicze, dzięki czemu są cudowną ucieczką od natury.

Po przywróceniu niepodległości Estonii liczba hoteli wzrosła z kilku do kilkudziesięciu tysięcy. Tallin był liderem wśród miast nadbałtyckich pod względem liczby noclegów w hotelach w 2004 r., chociaż nadal pozostawał za Sztokholmem i Helsinkami pod względem ogólnej liczby noclegów.

Po rozwiązaniu sowieckich gospodarstw komunalnych wielu rolników zaczęło prowadzić „turismitalud”, czyli gospodarstwa turystyczne, które są tanimi i niezbędnymi lokalizacjami do spędzania wakacji na łonie natury, zazwyczaj w dawnym gospodarstwie rolnym. Estonian Rural Tourist to strona internetowa, która oferuje informacje na temat Estońska turystyka wiejska. Hostele to kolejny popularny wybór dla podróżnych dbających o budżet; zobacz Estońskie Stowarzyszenie Schronisk Młodzieżowych strona internetowa po więcej informacji.

Stare Miasto w Tallinie jest najlepiej zachowanym i najlepiej chronionym średniowiecznym miastem w Europie oraz najpopularniejszym miejscem turystycznym Estonii. Jego wyjątkowe znaczenie wynika z dobrze zachowanej (nienaruszonej) średniowiecznej atmosfery i struktury, która zaginęła w innych miastach północnej Europy. Stare Miasto od 1997 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Estonia może poszczycić się wyjątkową i bogatą mieszanką zabytków, będącą pod władzą monarchów skandynawskich, imperium rosyjskiego i Zakonu Krzyżackiego. Od XIII wieku Estończycy zbudowali ponad tysiąc dworów. Niektóre z dworów zginęły lub popadły w ruinę, ale wiele zostało odbudowanych i jest popularnymi atrakcjami turystycznymi. Około 13 dworów jest chronionych przez państwo jako zabytki architektury, a kolejne 200 jest w użyciu.

W Estonii jest około 1500 wysp. Dzięki odleglejszej, rustykalnej atmosferze środowisko jest w zasadzie nieskażone i zapewnia dość wyraźne wrażenia na plaży. Latem większość publicznych plaż jest piaszczysta, a średnia temperatura wody wynosi 18°C. Wody śródlądowe i wody niektórych małych zatok są znacznie cieplejsze.

Saaremaa, największa wyspa, ma nieuszkodzony i dobrze odrestaurowany średniowieczny zamek w Kuressaare, jedynym mieście. Saaremaa słynie z kamiennych murów, dachów krytych strzechą, działających wiatraków i domowego piwa. Z drugiej strony Hiiumaa słynie z latarni morskich, dziewiczego środowiska, Góry Krzyży i ludzkiego poczucia humoru. Obie wyspy mają lotniska i są łatwo dostępne z Tallina.

Kihnu, Ruhnu (z „śpiewającą plażą”), Muhu i Vormsi to inne znaczące wyspy, z których każda ma swoje odrębne cechy. Większość pozostałych małych estońskich wysp ma niewielkie znaczenie kulturowe, chociaż mogą być atrakcyjne między innymi do obserwacji ptaków, pływania kajakiem, żeglowania lub wędkowania.

Pärnu, letnia stolica Estonii, jest główną atrakcją w lipcu i sierpniu. Linia brzegowa oferuje kilka niezabudowanych plaż, a wycieczka z Narva-Jesuu (na wschodzie) do Tallina to wspaniały sposób, aby je wszystkie zobaczyć. Toila, Vsu, Käsmu i Kaberneeme to tylko kilka z dobrze znanych lokalizacji.

• Festiwal Filmowy Czarne Noce w Tallinie (PÖFF). Listopad grudzień. W ramach festiwalu odbywa się festiwal filmów fabularnych, a także subfestiwale filmów animowanych, studenckich i dziecięcych/młodzieżowych.

• Tydzień muzyki w Tallinie, Tallin. Wiosna. Festiwal pokazowy, którego celem jest zaprezentowanie najlepszych i najbardziej niezwykłych artystów estońskich przez dwie noce w najbardziej dynamicznych salach koncertowych Tallina, a także wydarzenie sieciowe dla profesjonalistów z branży muzycznej.
• Międzynarodowy Festiwal Jazzkaar . w Tallinie. Kwiecień. Występy jazzowe odbywają się również w Tartu i Parnawie, a także w Tallinie.
• Dni Starego Miasta w Tallinie, Tallin. Maj czerwiec. wolny. 
• Święto Piosenki Estońskiej (w języku estońskim: Laulupidu), Tallin. Co pięć lat odbywa się impreza, która rozpoczęła się w 1869 roku. W 2009 roku przed 35,000-tysięcznym tłumem wystąpiło 90,000 2016 śpiewaków chóralnych. UNESCO uznało go za arcydzieło ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości.
• festiwal letni, Tallin. Lipiec. Co roku w ciągu czterech dni w wydarzeniu uczestniczy około 70,000 2016 osób.
• Festiwal Muzyki Ludowej w Viljandi, Viljandi. Lipiec. Viljandi, maleńka, ale piękna wioska, jest gospodarzem corocznego festiwalu muzyki ludowej. Impreza co roku przyciąga około 20,000 2016 osób.
• Dni Opery w Saaremie, Saaremaa. Lipiec.  
• Festiwal muzyczny Leigo Lake, w pobliżu Otepää. Sierpień. Na stromych krajobrazach wyżyny Otepää odbywają się koncerty plenerowe w całkowicie naturalnym otoczeniu. Scena muzyków znajduje się na małej wyspie na środku jeziora, otoczona setkami widzów na pochyłym wybrzeżu. 
• Festiwal Birgitta, Tallin. Sierpień. W pozostałościach starożytnego klasztoru Pirita (św. Brygidy) odbywa się festiwal muzyczny i teatralny.

Kuchnia estońska jest pod silnym wpływem kuchni niemieckiej i nordyckiej. Verivorst, czyli kaszanka, jest najbardziej zbliżona do narodowego posiłku i jest połączona z mulgikapsadem, czyli gulaszem z kiszonej kapusty.

Wiele potraw, takich jak hapukoor (po rosyjsku smetana), 20-procentowy sos z kwaśnego mleka do sałatek, zwłaszcza „kartulisalat” lub „sałatka ziemniaczana”, jest porównywalnych z potrawami rosyjskimi i jest dostępnych praktycznie wyłącznie w byłym ZSRR.

Ponieważ Estonia była potęgą masowej produkcji żywności w czasach sowieckich, kilka jej potraw, nieznanych mieszkańcom Zachodu, jest nadal dobrze znanych w krajach WNP. Odnosi się to również w przeciwnym kierunku; towary z krajów byłego Związku Radzieckiego, takie jak gruzińska woda mineralna, są powszechnie dostępne w estońskich supermarketach.

Niektóre produkty dzikiej przyrody, takie jak dzik, kiełbaski z łosia i grill z jelenia, są sprzedawane w estońskich sklepach spożywczych obok innych produktów codziennego użytku. Mięso niedźwiedzia jest również dostępne w niektórych miejscach.

Dla tych o słodkim smaku „Kalev” jest narodowym producentem czekolady, z licznymi specjalistycznymi sklepami i supermarketami sprzedającymi produkt w całym kraju.

Bardziej odważni mogą chcieć spróbować „kohuke”, przysmaku z twarogu w czekoladzie, który można znaleźć w każdym sklepie.

Estończycy, podobnie jak ich rosyjscy sąsiedzi, dobrze znają się na alkoholu. Lokalne piwo Saku lub A. Le Coq, lokalne marki wódek Viru Valge (Vironian White) i Saaremaa Vodka oraz niespodziewanie gładki i pyszny likier ziołowy Vana Tallinn (Stary Tallin), który jest znany w byłych krajach sowieckich , są również popularnymi trunkami.

„Kali” (estoński odpowiednik „kwasu”) to popularny napój bezalkoholowy przygotowywany ze sfermentowanego ciemnego chleba. Można to nazwać nabytym gustem.

Wielu mieszkańców przysięga na „keefir”, sfermentowany napój mleczny.

Walutą estońską jest euro. Jest jednym z wielu krajów europejskich, które posługują się euro. Wszystkie banknoty i monety euro są prawnym środkiem płatniczym w całej UE.

Jedno euro składa się ze 100 centów.

Oficjalnym znakiem euro jest €, a jego kod ISO to EUR. Cent nie ma oficjalnego symbolu.

Powszechne są bankomaty i kantory wymiany walut (valuutavahetus). Najlepsze kursy wymiany uzyskasz, jeśli będziesz wymieniać dopiero po przybyciu do Estonii. Unikaj wymiany pieniędzy na lotnisku lub w porcie, ponieważ kursy walut są tańsze.

Dawanie napiwków stało się popularne w Estonii zaraz po odzyskaniu przez ten kraj wolności, dlatego zwykle nie jest to oczekiwane. W restauracjach zazwyczaj do rachunku doliczany jest napiwek w wysokości 10%, podczas gdy taksówkarze często zatrzymują resztę. W niektórych restauracjach i barach na ladzie znajduje się słoik lub pudełko z napisem „Napiwek”, na którym klienci mogą umieścić swoje zapasowe monety.

Estonia jest zwykle tańsza niż Europa Zachodnia, chociaż nie jest już tanią piwnicą, jaką była w latach 1990., a koszty w regionach turystycznych mogą być porównywalne z poziomami skandynawskimi.

Butelka lokalnego piwa (0.5 l) kosztuje około 1 euro w sklepach i 2.5-3.5 euro w małym barze w lipcu 2012 roku.

• święto narodowe : Dzień Niepodległości, 24 lutego; w tym dniu w 1918 roku Stany Zjednoczone ogłosiły niepodległość od Rosji Sowieckiej (20 sierpnia 1991 roku to data odzyskania niepodległości od Związku Sowieckiego). Prezydent organizuje 24 lutego wielką galę dla znanych i znaczących członków społeczeństwa oraz gości międzynarodowych.
• Jaanipaev : Dzień Św. Jana, znany również jako Święto Przesilenia Letniego, obchodzony jest w nocy z 23 na 24 czerwca. Wieczór 23-go i poranek 24-go uświetniają ogniska i typowa świąteczna kuchnia skupiona na grillowaniu i piciu.
• Voidupüha (Dzień Zwycięstwa): 23 czerwca obchodzony jest dla upamiętnienia decydującego zwycięstwa nad wojskami bałtycko-niemieckimi podczas wojny o niepodległość w 1919 roku.
• Boże Narodzenie lub Jõulud: obchodzony wyłącznie jako okazja rodzinna.
• Sylwester : Od czasów sowieckiej prowincji władze próbowały spopularyzować obchody Nowego Roku, ponieważ Boże Narodzenie było praktycznie zakazane z powodu rzekomego „religijnego” i „nacjonalistycznego” charakteru. Znaczenie Nowego Roku zmalało po odzyskaniu niepodległości, choć nadal jest to dzień wolny i jest przestrzegany. Ten dzień jest wykorzystywany przez przywódców kraju do zwracania się do ludzi.

Ogólnie Estończycy spotykają się z nieznajomym zaskakująco powściągliwym podejściem. Nie mówią zbyt wiele w formie towarzyskich uprzejmości czy pogawędek; po prostu mówią, co jest właściwe. Po przełamaniu lodów przekonasz się, że są otwarci i uczciwi.

Estończycy zachowują fizyczny dystans od innych. Jeśli minęło dużo czasu, odkąd się widzieliście, uścisk może być odpowiedni.

W dyskusji nie podnoś głosu. Estońska metoda prowadzenia biznesu to dobra, spokojna dyskusja, co jest bardzo cenione.

Estończycy są często niezwykle dumni ze swojej ojczyzny i narodu. Jako maleńki kraj byli w stanie osiągnąć niezależność i znieść wszystkie trudy, jakie wyrządziły im dziesięciolecia działań wojennych.

Historia współczesna może być drażliwym tematem. Jakakolwiek przychylna dyskusja na temat ZSRR (lub dzisiejszej Rosji) wśród Estończyków jest mile widziana, ale powiedzą ci wszystko, jeśli o to poprosisz.

Estonia ma 25% etnicznych Rosjan, a jeszcze więcej osób rozumie trochę rosyjskiego. Mimo to niektórzy odradzają wszczynanie dyskusji po rosyjsku z nieznajomymi, ponieważ niektórzy Estończycy mogą to uznać za niegrzeczne.

Kultura estońska łączy rdzenne korzenie, jak pokazuje język estoński i sauna, z głównymi elementami kultury nordyckiej i europejskiej. Na kulturę estońską wpłynęły tradycje różnych ludów fińskich, bałtyckich, słowiańskich i germańskich w okolicy, a także zmiany kulturowe w poprzednich dominujących potęgach Szwecji i Rosji, ze względu na jej historię i położenie.

Dziś społeczeństwo estońskie promuje wolność i liberalizm, z powszechnym poparciem dla zasad ograniczonego rządu, jednocześnie przeciwstawiając się scentralizowanej władzy i korupcji. Protestancka etyka pracy jest nadal ostoją kultury, a bezpłatna edukacja jest szeroko cenioną instytucją. Kultura estońska, podobnie jak kultura głównego nurtu innych krajów skandynawskich, może być postrzegana jako zbudowana na ascetycznych realiach środowiskowych i tradycyjnych źródłach utrzymania, spuściźnie stosunkowo rozpowszechnionego egalitaryzmu ze względów praktycznych (patrz: Prawo każdego człowieka i powszechne prawo wyborcze) oraz ideały bliskości do natury i samowystarczalności (patrz: domek letniskowy).

Estońska Akademia Sztuk (w języku estońskim: Eesti Kunstiakadeemia, EKA) oferuje wyższe wykształcenie w zakresie sztuki, projektowania, architektury, mediów, historii sztuki i konserwacji, podczas gdy Akademia Kultury Viljandi Uniwersytetu w Tartu promuje rodzimą kulturę poprzez programy nauczania, takie jak rodzime budownictwo , rodzime kowalstwo, rodzime projektowanie tkanin, tradycyjne rękodzieło i tradycyjna muzyka. W 2010 roku Estonia miała 245 muzeów, z łączną kolekcją ponad 10 milionów obiektów.

Pierwsza wzmianka o śpiewie estońskim znajduje się w Saxo Grammaticus Gesta Danorum (ok. 1179). Saxo opowiada o estońskich żołnierzach, którzy śpiewali w środku nocy, gotowi do walki. Wcześniejsze pieśni ludowe znane są również jako regilaulud, które są pieśniami w poetyckim metrum regivärss, co jest tradycją wspólną wszystkich Finów bałtyckich. Śpiew runiczny był powszechny wśród Estończyków aż do XVIII wieku, kiedy ich miejsce zajęły rytmiczne melodie ludowe.

Tradycyjne instrumenty dęte zaadaptowane z instrumentów używanych przez pasterzy były wcześniej powszechne, ale stają się coraz bardziej popularne. Inne instrumenty używane do wykonywania polki lub innej muzyki tanecznej to skrzypce, cytra, harmonia i akordeon. Kannel to rodzimy instrument, który w Estonii zyskuje na popularności. Native Music Preserving Center Viljandi został uruchomiony w 2008 roku.

Tradycja Estońskich Festiwali Piosenki (Laulupidu) rozpoczęła się w 1869 roku, w szczytowym okresie przebudzenia narodowego Estonii. Jest to obecnie jeden z największych amatorskich festiwali chóralnych na świecie. Festiwal Piosenki w 100,000 roku przyciągnął około 2004 1928 uczestników. Tallin Song Festival Grounds (Lauluväljak) gościł festiwal co pięć lat w lipcu od 2014 roku. Ostatnie wydarzenie miało miejsce w lipcu 2011 roku. Ponadto co cztery odbywają się Młodzieżowe Festiwale Piosenki lub pięć lat, przy czym ostatni przypada na rok 2017, a kolejny planowany jest na rok 2016.

Pod koniec XIX wieku pojawili się profesjonalni estońscy muzycy i kompozytorzy, tacy jak Rudolf Tobias, Miina Härma, Mart Saar, Artur Kapp, Juhan Aavik, Artur Lemba i Heino Eller. Arvo Pärt, Eduard Tubin i Veljo Tormis są najbardziej znanymi kompozytorami estońskimi w czasie pisania. Po raz czwarty z rzędu Arvo Pärt był najczęściej wykonywanym żyjącym kompozytorem na świecie w 2014 roku.

Georg Ots, estoński baryton, zyskał międzynarodową sławę jako śpiewak operowy w latach 1950. XX wieku.

Kerli Kiv, estońska piosenkarka i autorka tekstów, odniosła skromny sukces zarówno w Ameryce Północnej, jak iw Europie. Skomponowała muzykę do filmu Disneya Alicja w Krainie Czarów z 2010 roku, a także do amerykańskiego serialu telewizyjnego Smallville.

Tanel Padar i Dave Benton wygrali Konkurs Piosenki Eurowizji w 2001 roku piosenką „Everybody”. Estonia była gospodarzem turnieju w 2002 roku. Maarja-Liis Ilus dwukrotnie reprezentował Estonię (1996 i 1997), podczas gdy Eda-Ines Etti, Koit Toome i Evelin Samuel zdobyli sławę dzięki Konkursowi Piosenki Eurowizji. Lenna Kuurmaa wraz ze swoim zespołem Vanilla Ninja jest znaną w Europie wokalistką. „Rändajad” Urban Symphony był pierwszą estońską piosenką, która znalazła się na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, Belgii i Szwajcarii.

Historia architektury Estonii odzwierciedla głównie obecny rozwój kraju w Europie Północnej. Na szczególną uwagę zasługuje zespół architektoniczny, który tworzy średniowieczne Stare Miasto w Tallinie, które znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ponadto teren ten zawiera wiele unikalnych, mniej lub bardziej zachowanych przedchrześcijańskich fortów na wzgórzach, znaczną liczbę wciąż nienaruszonych średniowiecznych zamków i katedr oraz istnienie dużej liczby dworów z poprzednich wieków.

Historycznie, kuchnia estońska była pod silnym wpływem pór roku i podstawowych chłopskich potraw, chociaż obecnie jest inspirowana przez wiele narodów. Dziś zawiera szeroką gamę tradycyjnych kuchni zagranicznych. W Estonii najczęstszą żywnością jest czarny chleb, świnia, ziemniaki i produkty mleczne. Tradycyjnie Estończycy lubią jeść wszystko świeże latem i wiosną, w tym jagody, zioła, warzywa i wszystko inne świeże z ogrodu. Polowanie i wędkarstwo były również popularne, ale te czynności są obecnie wykorzystywane głównie jako hobby. Grillowanie na świeżym powietrzu latem jest również obecnie niezwykle popularne.

Tradycyjnie przez całą zimę do stołu serwowane są dżemy, konfitury i marynaty. Zbieranie i przechowywanie owoców, grzybów i warzyw na zimę jest od dawna popularne, ale zbieranie i przechowywanie jest coraz rzadsze, ponieważ wszystko można kupić w sklepach. Z drugiej strony przygotowywanie jedzenia na zimę jest nadal niezwykle popularne na wsi.

Po wprowadzeniu swobód demokratycznych w latach 1991-1994 odnotowano znaczny wzrost zgłaszanej przestępczości. Wynika to w dużej mierze z faktu, że przestępczość była tematem tabu przed 1991 rokiem, ponieważ sowiecka propaganda starała się pokazać, jak bezpieczna i ogólnie wspaniała była. Wskaźnik morderstw na 100,000 2012 osób stale spada i według raportu ONZ z 2016 r. jest obecnie na poziomie Stanów Zjednoczonych.

Oficjalne źródła podają, że naród odnotował znaczny spadek przestępczości w ostatnich latach. Według Overseas Security Advisory Council, wskaźniki przestępczości w 2007 roku były podobne do tych w innych krajach europejskich, takich jak Skandynawia. Działalność przestępcza jest rozproszona nierównomiernie w całym regionie, praktycznie nie ma przestępczości na wyspach, a przemyt narkotyków jest wysoki w północno-wschodnim, rosyjskojęzycznym sektorze przemysłowym. Drobna przestępczość jest problemem w Tallinie i było kilka przypadków z udziałem odwiedzających, głównie kradzieży kieszonkowych (zwłaszcza na rynkach). Lokalna policja i prywatne firmy ochroniarskie uważnie obserwują Stare Miasto w Tallinie i inne ważne atrakcje turystyczne.

Co roku około 80-110 osób zostaje zamordowanych, a 1,300 innych zostaje rannych w wyniku lekkomyślnej jazdy Estończyków. Liczba śmiertelnych wypadków drogowych na 100,000 2016 osób jest porównywalna do liczby krajów południowoeuropejskich, takich jak Portugalia czy Włochy. Pomimo rygorystycznych przepisów dotyczących prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu i postawy zerowej tolerancji, wypadki z udziałem nietrzeźwych kierowców stanowią poważny problem w Estonii. Estońskie przepisy ruchu drogowego nakazują używanie reflektorów przez cały czas jazdy, a także zapinanie pasów bezpieczeństwa przez wszystkich pasażerów.

Estonia niedawno uchwaliła nowe przepisy nakazujące pieszym noszenie maleńkich odblasków, które często są przypinane do marynarek lub torebek. Chociaż ta zasada jest rzadko egzekwowana w miastach, reflektory mają kluczowe znaczenie w regionach wiejskich, gdzie pojazdy mogą mieć trudności z dostrzeżeniem pieszych, szczególnie w miesiącach zimowych. Naruszyciele mogą zostać ukarani grzywną w wysokości około 30-50 euro lub wyższą karą do 400-500 euro, jeśli pieszy jest pod wpływem alkoholu. Odbłyśniki są tanie i powinny być dostępne w większości supermarketów, kiosków i innych sklepów.

W porównaniu z sąsiednią Rosją policja jest bardzo skuteczna i nieskorumpowana.

Kluczową radą dla każdego, kto troszczy się o bezpieczeństwo osobiste, jest zachowanie dość trzeźwości w obliczu kuszących cen alkoholu. Upewnij się, że nie wypiłeś żadnego drinka, zanim usiądziesz za kierownicą.

Wybierz 110 dla policji; 112. W innych sytuacjach, takich jak pożary, zadzwoń pod numer 112.

Zwykli Estończycy raczej nie podejdą do zupełnie obcej osoby lub gościa na własną rękę. Jeśli ktoś niespodziewanie podejdzie do Ciebie na ulicy (z zapytaniami lub małą firmą), uważnie obserwuj swoje rzeczy.

Chociaż otwarty homoseksualizm może przyciągać uwagę, przemoc jest bardzo rzadka.

Uważa się, że Estończyk nie krytykuje estońskiego systemu opieki zdrowotnej za „mauvais ton”. Ostatnie badania UE wskazują jednak, że Estonia zajmuje zdrowe czwarte miejsce w Unii pod względem podstawowych wskaźników publicznej opieki zdrowotnej, na równi ze Szwecją. W rzeczywistości w latach 1998-2000 estoński system opieki zdrowotnej został przebudowany z przestarzałego modelu ZSRR, mający na celu radzenie sobie z katastrofalnymi skutkami konfliktu na dużą skalę, i unowocześniony przez szwedzkich specjalistów. Estonia dostosowała swoje przepisy dotyczące ubezpieczenia zdrowotnego podróżnych do przepisów UE. Agencja rządowa Eesti Haigekassa dostarcza informacji na temat opieki zdrowotnej w Estonii.

Zadzwoń pod numer 112, aby uzyskać natychmiastową pomoc lub ratunek.

Estonia ma obecnie drugą co do wielkości częstość występowania zakażeń HIV/AIDS wśród dorosłych w Europie, wynoszącą ponad 1.3 procent, czyli jedną na 77 osób. Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik ten jest znacznie wyższy w obszarach rosyjskojęzycznych, takich jak Narva i Sillamäe. Nie pogłębiaj problemu, nie zabezpieczając siebie i innych.

Kleszcze przenoszą na ludzi choroby, takie jak wirusowe zapalenie mózgu i borelioza; ich sezon zwykle rozpoczyna się w kwietniu i trwa do października.

Należy unikać trujących roślin, takich jak barszcz Sosnowskiego i barszcz olbrzymi. Nosić okulary ochronne i odzież ochronną. W przypadku poparzenia umyj skórę wodą z mydłem i nie wystawiaj jej na słońce przez co najmniej 48 godzin.