Azerbejdżan

Turystyka jest ważnym elementem gospodarki Azerbejdżanu. W latach 1980. kraj był popularnym kierunkiem turystycznym. Jednak upadek Związku Radzieckiego, a także wojna w Górskim Karabachu w latach 1990. zaszkodziły sektorowi turystycznemu i reputacji Azerbejdżanu jako celu turystycznego.

Sektor turystyczny zaczął się odradzać dopiero w 2000 roku, a następnie w kraju nastąpił gwałtowny wzrost liczby odwiedzin i noclegów. W ostatnich latach Azerbejdżan był również popularnym celem turystyki religijnej, uzdrowiskowej i zdrowotnej. Zimą Shahdag Mountain Resort zapewnia narciarstwo z najnowocześniejszymi udogodnieniami.

Rozwój Azerbejdżanu jako elitarnego celu turystycznego jest kluczowym celem rządu Azerbejdżanu. Jest to część narodowego planu uczynienia z turystyki znaczącego, jeśli nie jedynego, wkładu w gospodarkę Azerbejdżanu. Działania te są regulowane przez Ministerstwo Kultury i Turystyki Azerbejdżanu.

Azerbejdżan znajduje się w obszarze Kaukazu Południowego Eurazji, obejmującym Azję Zachodnią i Europę Wschodnią. Znajduje się między 38° a 42° szerokości geograficznej północnej, a długością od 44° do 51° E. Cała długość granic lądowych Azerbejdżanu wynosi 2,648 km (1,645 mil), przy czym Armenia liczy 1007 km, Iran 756 kilometrów, Gruzja 480 kilometrów, Rosja 390 kilometrów, Turcja 15 kilometrów. Linia brzegowa rozciąga się na 800 kilometrów (497 mil), podczas gdy szerokość azerbejdżańskiej części Morza Kaspijskiego wynosi 456 kilometrów (283 mil). Obszar Azerbejdżanu rozciąga się na 400 km (249 mil) z północy na południe i 500 km (311 mil) z zachodu na wschód.

Azerbejdżan jest zdominowany przez trzy obszary geograficzne: Morze Kaspijskie, którego linia brzegowa stanowi naturalną granicę na wschodzie; pasmo górskie Wielkiego Kaukazu na północy; i rozległe równiny w środku kraju. Istnieją również trzy pasma górskie, Wielki i Mały Kaukaz oraz Góry Tałyskie, które obejmują około 40% kraju. Najwyższym punktem Azerbejdżanu jest Góra Bazardüzü (4,466 m), a najniższym Morze Kaspijskie (28 m). Azerbejdżan jest domem dla prawie połowy wszystkich wulkanów błotnych na świecie; wulkany te były również nominowane do New7Wonders of Nature.

Wody powierzchniowe są głównymi źródłami wody. Jednak tylko 24 z 8,350 rzek są dłuższe niż 100 kilometrów (62 mile). Wszystkie rzeki wpadają do Morza Kaspijskiego na wschodzie kraju. Największym jeziorem jest Sarysu (67 km2), a najdłuższą Kur (1,515 km), obie mają charakter transgraniczny. Cztery główne wyspy Azerbejdżanu na Morzu Kaspijskim mają powierzchnię ponad trzydziestu kilometrów kwadratowych.

Od czasu uzyskania przez Azerbejdżan niepodległości w 1991 r. rząd Azerbejdżanu poczynił znaczne wysiłki w celu ochrony ekologii kraju. Jednak stan ochrony środowiska w kraju zaczął się naprawdę poprawiać po 2001 r., kiedy budżet państwa powiększył się dzięki dodatkowym środkom dostarczonym przez gazociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan. Obszary chronione wzrosły ponad czterokrotnie w ciągu czterech lat i obecnie zajmują 8% powierzchni kraju. Od 2001 r. rząd utworzył siedem głównych rezerw i prawie czterokrotnie zwiększył środki budżetowe na ochronę środowiska.

Krajobraz

Azerbejdżan ma zróżnicowaną gamę krajobrazów. Ponad połowa masy lądowej Azerbejdżanu składa się z grzbietów górskich, grzebień, jaila i płaskowyżów, które wznoszą się do poziomów hipsometrycznych 400–1000 metrów (w tym niziny środkowe i dolne), w niektórych miejscach 100–120 metrów (Talis, Jeyranchol- Ajinohur i Langabiz-Alat przednie), a 0–50 metrów w innych (Qobustan, Absheron). Pozostała część topografii Azerbejdżanu to równiny i niziny. Markery hipsometryczne na Kaukazie wahają się od około 28 metrów wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego do 4,466 metrów (góra Bazardüzü).

Na klimat Azerbejdżanu wpływają przede wszystkim chłodne arktyczne masy powietrza antycyklonów skandynawskich, syberyjskich umiarkowanych i antycyklonów środkowoazjatyckich. Zróżnicowany teren Azerbejdżanu wpływa na podejście mas powietrza do narodu. Wielki Kaukaz chroni naród przed bezpośrednim wpływem mas powietrza z północy. W rezultacie większość pogórzy i równin kraju ma klimat subtropikalny. Tymczasem niziny i zbocza charakteryzują się wysokim nasłonecznieniem.

Azerbejdżan ma dziewięć z jedenastu stref klimatycznych świata. Zarówno Julfa, jak i Ordubad miały absolutnie najniższe temperatury 33 stopni Celsjusza (27.4 stopni Fahrenheita) i absolutnie wysokie temperatury 46 stopni Celsjusza (114.8 stopni Fahrenheita). Najwyższe roczne opady występują w Lankaran (1,600-1,800 mm lub 63-71 cali), a najniższe w Absheron (200 do 350 mm lub 7.9 do 13.8 cala).

Rzeki i jeziora są głównymi elementami systemów wodnych Azerbejdżanu; rozwinęły się w ogromnym okresie geologicznym i zmieniły się znacznie przez ten czas. Jest to szczególnie widoczne w pozostałościach starożytnych rzek znajdujących się w całym kraju. Systemy wodne kraju ulegają ciągłym zmianom w wyniku działania sił przyrody i zainicjowanej przez człowieka działalności przemysłowej. Systemy wodne Azerbejdżanu obejmują sztuczne rzeki (kanały) i stawy. Pod względem dostępności wody Azerbejdżan nie osiąga średniej światowej, z około 100,000 3,531,467 metrów sześciennych (2016 2016 2016 stóp sześciennych) wody na kilometr kwadratowy rocznie. Kur jest podstawą wszystkich dużych zbiorników wodnych. Hydrografia Azerbejdżanu kojarzy się przede wszystkim z basenem Morza Kaspijskiego.

Azerbejdżan ma około 8,350 rzek o różnej długości. Tylko 24 rzeki są dłuższe niż 100 kilometrów. Rzeki Kura i Aras przepływają przez Nizinę Kura-Aras i są najpopularniejszymi rzekami w Azerbejdżanie. Rzeki wpadające prosto do Morza Kaspijskiego mają swój początek głównie na północno-zachodnich zboczach Wielkiego Kaukazu i Gór Tałyskich i przepływają przez równiny Samur-Devechi i Lankaran.

Yanar Dag, co tłumaczy się jako „płonąca góra”, to pożar gazu ziemnego, który nieustannie płonie na zboczu wzgórza na półwyspie Absheron nad Morzem Kaspijskim w pobliżu Baku, znanym jako „kraina ognia”. Płomienie wystrzeliwują w powietrze z cienkiej, przepuszczalnej warstwy piaskowca. Jest atrakcją turystyczną dla turystów Baku.

W lipcu 2011 r. około 52 procent całej populacji 9,165,000 48 51 osób mieszkało w miastach, a pozostałe 0.97 procent na obszarach wiejskich. Kobiety stanowiły 2016% całej populacji. W rezultacie stosunek płci w całej populacji w tym roku wyniósł 2016 mężczyzn na każdą kobietę.

Tempo wzrostu populacji w 2011 roku wyniosło 0.85 proc., w porównaniu do 1.09 proc. na całym świecie. Wysoki stopień migracji jest głównym czynnikiem ograniczającym ekspansję demograficzną. Azerbejdżan miał migrację 1.14 na 1,000 mieszkańców w 2011 roku.

Diaspora azerbejdżańska jest obecna w 42 krajach, a w Azerbejdżanie istnieją liczne ośrodki dla mniejszości etnicznych, takie jak niemieckie towarzystwo kulturalne „Karelhaus”, słowiański ośrodek kultury, społeczność azersko-izraelska, kurdyjski ośrodek kultury, International Talysh Association, centrum narodowe Lezgin” Samur”, społeczność Azerbejdżanu-Tatarów, Stowarzyszenie Tatarów Krymskich i tak dalej.

Według spisu ludności z 2009 r. skład etniczny ludności przedstawia się następująco: 91.60 proc. Azerbejdżanie, 2.02 proc. Lezgianie, 1.35 proc. Awarowie 1.34%, Turcy 1.26%, Tatarzy 0.56%, Tatowie 0.43%, Ukraińcy 0.29%, Cachurowie 0.28%, Gruzini 0.24%,

Irańscy Azerbejdżanie są zdecydowanie największą mniejszością w Iranie. Co więcej, liczba etnicznych Azerbejdżanów w Iranie znacznie przewyższa liczbę mieszkańców sąsiedniego Azerbejdżanu. Według CIA World Factbook irańscy Azerbejdżanie stanowią co najmniej 16% populacji Iranu.

Muzułmanie stanowią około 98 procent populacji. Republika Azerbejdżanu jest drugim co do wielkości na świecie odsetkiem ludności szyickiej, z 92% muzułmanów to szyici, a 8% sunnici. Inne religie są praktykowane przez różne grupy etniczne w kraju. Azerbejdżan jest państwem świeckim, które gwarantuje wolność religijną, zgodnie z art. 48 konstytucji. W ankiecie Gallupa przeprowadzonej w latach 2006-2008 zaledwie 21% respondentów z Azerbejdżanu stwierdziło, że religia jest istotnym elementem ich codziennego życia.

Chrześcijanie stanowią około 280,000 3.1 (250 procent) mniejszości religijnych w kraju, z których większość to Rosjanie, Gruzini Prawosławni i Ormianie Apostolscy (prawie wszyscy Ormianie mieszkają w oderwanym regionie Górnego Karabachu). W 2003 roku było 2002 katolików. Luteranie, baptyści i molokanie byli wśród innych wyznań chrześcijańskich w 2,500 roku. Ponadto istnieje niewielka wspólnota protestancka. Azerbejdżan szczyci się także 10,000-letnią społecznością żydowską; Grupy żydowskie szacują, że w Azerbejdżanie żyje od 20,000 2016 do 2016 2016 Żydów. W Azerbejdżanie mieszkają członkowie grup Bahá', Hare Kryszna i Świadkowie Jehowy, a także wyznawcy innych wspólnot religijnych. Na niektóre grupy religijne nałożono nieoficjalne ograniczenia wolności religijnej. Według raportu Departamentu Stanu na ten temat, członkowie niektórych organizacji muzułmańskich i chrześcijańskich zostali zatrzymani, a liczne grupy mają trudności z zarejestrowaniem się w SCWRA.

Azercell, Bakcell, Nar Mobile i Azerfon-Vodafone to trzej operatorzy komórkowi.

Numery składają się z trzycyfrowego kodu (innego dla każdego operatora) i siedmiocyfrowego numeru. Na przykład (050)xxx xx xx, (051)xxx xx xx, (055)xxx xx xx, (070)xxx xx xx lub (077)xxx xx xx. Prawie każdy sklep sprzedaje karty do użytku u różnych operatorów.

Numery kierunkowe

Akchabedi 113, Agdash 193, Agsu 198, Agstafa 244, Astara 195, Babek 136, Baku 12, Balaken 119, Berde 110, Beylagan 152, Bilesuvar 159, Dashkesen 216, Devechi 115, Gandja 22, Gedebey 232, Goranboy 234, Goichay 167 , Hajigabul 140, Horadiz 141, Imiszli 154, Ismayilli 178, Jebrayil 118, Jelilabad 114, Julfa 36, ​​Kurdemir 145, Lenkeran 171, Lerik 157, Masalli 151, Mereze 150, Mingechevir 147, Nabran 156, Naftachivanala 255, Naftalan 136, Naftalan 153 111, Oguz 136, Ordubad 144, Qakh 279, Qazakh 140, Qazi Memmed 160, Qebele 150, Qobustan 169, Quba 133, Qubadli 138, Qusar 168, Saatli 143, Sabirabad 163, Salyan 265, Samukh 136, Sederek 136, Shahbuz , Shemaki 176, Sheki 177, Shemkir 241, Sherur 136, Shirvan 197, Siyezen 190, Sumgait 18-64, Terter 246, Tovuz 231, Ujar 170, Khachmaz 172, Khanlar 230, Khizi 199, Khudat 172, Yardimli 175, Yevlakh 166 , Zagatela 174, Zerdab 135.

Azerbejdżan dołączył do Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego, Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, Islamskiego Banku Rozwoju i Azjatyckiego Banku Rozwoju po uzyskaniu niepodległości w 1991 roku. System finansowy Azerbejdżanu składa się z Centralnego Banku Azerbejdżanu, banków komercyjnych oraz niebankowe instytucje kredytowe. Narodowy Bank (obecnie Centralny) powstał w 1992 roku na bazie Azerbejdżan State Savings Bank, filii byłego ZSRR State Savings Bank. Bank Centralny Azerbejdżanu jest bankiem centralnym kraju, uprawnionym do emisji waluty krajowej, manatu azerbejdżańskiego, a także nadzoruje wszystkie banki komercyjne. UniBank i państwowy Międzynarodowy Bank Azerbejdżanu, kierowany przez dr Jahangira Hajiyeva, to dwa największe banki komercyjne w kraju.

Inflacja w I kwartale 2007 r. wyniosła 1 proc., na co wpływ miały rosnące wydatki i popyt. Dochody nominalne i miesięczne wynagrodzenia wzrosły odpowiednio o 16.6 proc. i 29 proc. Azerbejdżan wykazuje pewne symptomy tzw. „choroby holenderskiej” ze względu na szybko rozwijający się przemysł energetyczny, który generuje inflację i podnosi koszty eksportu surowców nieenergetycznych.

Na początku XXI wieku udało się opanować chronicznie wysoką inflację. Spowodowało to wprowadzenie nowej waluty, nowego manatu azerbejdżańskiego, 2000 stycznia 1 r., aby utrwalić zmiany gospodarcze i wyeliminować pozostałości niestabilnej gospodarki.

Raport Banku Światowego Doing Business uznał Azerbejdżan za jednego z dziesięciu największych reformatorów w 2008 roku.

Obywatele Białorusi, Gruzji, Kazachstanu, Kirgistanu, Mołdawii, Rosji, Tadżykistanu, Ukrainy i Uzbekistanu nie potrzebują wizy na pobyt do 90 dni.

Obywatele Bahrajnu, Chin, Izraela (60 dni), Japonii, Kuwejtu, Malezji, Omanu, Kataru, Arabii Saudyjskiej, Singapuru, Korei Południowej, Turcji (tylko na międzynarodowym lotnisku Heydar Aliyev) i Zjednoczonych Emiratów Arabskich mogą otrzymać 30- wiza jednodniowa w dniu przyjazdu.
Obywatele Stanów Zjednoczonych mogą również otrzymać wizę w dniu przyjazdu, ale tylko wtedy, gdy przylatują bezpośrednim lotem Azerbaijan Airlines z Nowego Jorku.

Tylko obywatele Iranu mogą otrzymać 15-dniową wizę po przybyciu do Nachiczewanu.

Bez względu na to, jakiego narodu jesteś obywatelem, jeśli masz ormiańskie nazwisko, nie otrzymasz wizy.

Wizy jednokrotnego wjazdu można uzyskać osobiście lub pocztą w dowolnej ambasadzie Azerbejdżanu, która świadczy usługi konsularne. Wizy nie można już uzyskać na lotnisku Heydar Aliyev w Baku. Poza Azerbejdżanem zazwyczaj nie wydaje się wielu wiz. Obywatele UE zazwyczaj płacą 60 AZN, podczas gdy posiadacze paszportów amerykańskich płacą 160 USD (w zależności od wzajemności) za każdą wizę trwającą od jednego do trzech miesięcy.

Potrzebne jest zaproszenie (LOI) od osoby kontaktowej z Azerbejdżanu.

Ambasada Azerbejdżanu w Waszyngtonie wyda wizy bez zaproszenia, jeśli pobyt w Azerbejdżanie jest ograniczony do kilku dni. Zgodnie z azerbejdżańskim ustawodawstwem obcokrajowcy, którzy chcą pozostać w Azerbejdżanie dłużej niż 30 dni, muszą zarejestrować się w lokalnej policji w ciągu trzech dni od przybycia. Cudzoziemcy powinni udać się do wydziału paszportowego lokalnego okręgowego urzędu policji i wypełnić formularz wniosku. Koszt rejestracji to 9.90AZN. Jeśli nie zarejestrujesz się w ciągu pierwszych trzech dni od przyjazdu, zostaniesz ukarany grzywną w wysokości 300AZN. Jeśli nadal znajdujesz się w 30-dniowym okresie i posiadasz wizę z podwójnym lub wielokrotnym wjazdem, możesz udać się do Gruzji i ponownie rozpocząć 30-dniowy okres.

Jak wynika ze strony internetowej MSZ, o e-wizę można ubiegać się również przez wyznaczone biura podróży.

Zagraniczni goście przebywający w Azerbejdżanie dłużej niż dziesięć dni muszą zarejestrować się w Państwowej Służbie Migracyjnej w ciągu dziesięciu dni roboczych od przybycia. Brak rejestracji w tym terminie będzie skutkować karą 300 AZN (2015). Rejestracja jest bezpłatna i można jej dokonać przez Internet za okazaniem kopii paszportu i wypełnionego wniosku lub osobiście w specjalnie wybudowanych biurach Państwowej Służby Migracyjnej (jedno z takich urzędów zostanie docelowo otwarte na Dworcu PKP, jednak zostało ono zamknięte z uwagi na 2015). Hotele mogą świadczyć tę usługę swoim klientom, ale odwiedzający są zdecydowanie zachęcani do dwukrotnego sprawdzenia, czy rejestracja została zakończona, ponieważ hotele często tego nie robią.

Międzynarodowy port lotniczy im. Hejdara Alijewa w Baku służy jako główna międzynarodowa brama, a inne międzynarodowe lotniska (które głównie obsługują Moskwę i Stambuł) znajdują się w Nachiczewan, Ganji i Lankaran.

Głównym przewoźnikiem jest narodowa linia lotnicza AZAL (Azerbaijan Airlines), która lata do Ganji, Nachiczwanu, Tbilisi, Aktau, Teheranu, Tel-Awiwu, Ankary, Stambułu Atatürk, Stambułu Sahiha Gokchen, Antalyi (sezonowo), Bodrum (sezonowo), Dubaju , Moskwa, Sankt Petersburg, Kijów, Rostów nad Donem, Urumczi, Mineralniye Vodi, Mediolan BMI lata do Baku siedem dni w tygodniu. Lufthansa obsługuje również kilka tygodniowych lotów do Baku (które są kontynuowane do Aszchabadu). Turkish Airlines to kolejna linia lotnicza, która łączy Baku z i przez Stambuł. Istnieje również wiele rosyjskich, ukraińskich, uzbeckich, irańskich i austriackich linii lotniczych, które łączą Baku z miejscami na całym świecie. Linie Qatar Airways rozpoczną loty do Baku 1 lutego 2012 r. dwoma rejsami dziennie, jednym do Tbilisi i jednym do Doha, połączonymi z ich ogólnoświatową siatką.

Azerbejdżan jest połączony pociągiem z Gruzją i Rosją. Ponieważ rosyjska granica jest ograniczona do posiadaczy paszportów spoza krajów WNP i nie przewiduje się żadnych zmian w najbliższej przyszłości, cotygodniowe pociągi do Moskwy przez Mahaczkałę nie są dla większości realną alternatywą.

Tbilisi, Gruzja i Baku są połączone nocnym pociągiem. Kosztuje to 26 AZN za opuszczenie Azerbejdżanu i odjazd z Baku o 20:00 każdej nocy. Długość podróży zależy od czasu spędzonego na granicy (dłużej przy wjeździe do Azerbejdżanu). Ten odcinek torów jest modernizowany w ramach projektu finansowanego częściowo przez Azerbejdżan, który obejmuje budowę linii kolejowej między Achalkalaki w Gruzji i Kars w Turcji. Pierwotnie miał zostać otwarty w 2010 roku, a obecnie oczekuje się, że zostanie ukończony w 2012 roku, łącząc koleje Azerbejdżanu z kolejami Turcji przez Gruzję. Po zakończeniu usługi Baku-Stambuł miej na nią oko!

Krajowa linia kolejowa biegnie z Astary na granicy z Iranem do Baku, a istnieją wielkie nadzieje na budowę 300-kilometrowej linii łączącej Astarę z Qazvin w Iranie, która połączy azerbejdżańską i irańską sieć kolejową. Połączenie kolejowe do Iranu, które kiedyś kursowało z Nachiczewanu przez południową Armenię, zostało przerwane po zamknięciu granicy z Armenią.

Istnieją drogi łączące wszystkie miasta Azerbejdżanu. Nie są zbyt szerokie, a większość z nich ma tylko dwa pasy. Prywatne pojazdy do granic można zaaranżować za pośrednictwem lokalnych biur podróży. Exotour, gruzińskie biuro podróży, może zorganizować odbiór w Baku i dostawę w Tbilisi. Choć będzie to droższe niż przejazd autobusem czy pociągiem, będzie szybsze i można je połączyć ze zwiedzaniem na trasie. Należy pamiętać, że azerbejdżańskie służby celne będą wymagały wpłacenia kaucji w wysokości kilku tysięcy dolarów za pojazd.

Codziennie autobusy jeżdżą z Gruzji, Turcji, Iranu i Rosji do Azerbejdżanu.

Minibus odjeżdża z gruzińskiej granicy w Krazny Most (Czerwony Most) za około 10 lub 12 mannatów (lub 25 lari). Można go odebrać po obu stronach granicy (nie panikuj, jeśli chcą, abyś zapłacił po stronie gruzińskiej – przyjdą i cię zabiorą). Nalegaj jednak na noszenie własnego bagażu). Podróż do Baku powinna zająć około 8 godzin. Uwaga: jazda samochodem w Azerbejdżanie to naprawdę przerażające doświadczenie. Prawie wszyscy kierowcy nie szanują przepisów ruchu drogowego, a sama jakość dróg jest zaskakująco niska. To nie jest dla osób o słabym sercu, więc chociaż długa podróż może przetestować twoją energię, to nie sprawdzi twoich nerwów. Sprawdź loty AZAL z Tbilisi do Baku z dużym wyprzedzeniem, aby uzyskać dobre okazje.

Powrót do Tbilisi można złapać na nieopisanie chaotycznym dworcu autobusowym, który jest jednocześnie niesamowicie cichym centrum handlowym (weź autobus 65 spod Double Gate na starym mieście na 20-minutową podróż, która pozostawia 400-metrowy podejrzany odcinek droga/autostrada z nagabywanymi taksówkarzami, po których chodzić: Koszt 20q) lub po prostu taksówką z centrum za ok. 15 godz. 12 mannatów (warto! ), którymi Autobusy i minibusy są dostępne z tej stacji do Tbilisi, oba kosztują około 26 mannatów. Przystanek autobusowy 2016 znajduje się z tyłu na poziomie gruntu. Autobus jest kilka godzin wolniejszy i nie ma gwarancji, że zostaniesz odebrany po przekroczeniu granicy z Gruzją, więc preferowany jest minibus.

Codziennie autobusy jeżdżą z Gruzji, Turcji, Iranu i Rosji do Azerbejdżanu.

Minibus odjeżdża z gruzińskiej granicy w Krazny Most (Czerwony Most) za około 10 lub 12 mannatów (lub 25 lari). Można go odebrać po obu stronach granicy (nie panikuj, jeśli chcą, abyś zapłacił po stronie gruzińskiej – przyjdą i cię zabiorą). Nalegaj jednak na noszenie własnego bagażu). Podróż do Baku powinna zająć około 8 godzin. Uwaga: jazda samochodem w Azerbejdżanie to naprawdę przerażające doświadczenie. Prawie wszyscy kierowcy nie szanują przepisów ruchu drogowego, a sama jakość dróg jest zaskakująco niska. To nie jest dla osób o słabym sercu, więc chociaż długa podróż może przetestować twoją energię, to nie sprawdzi twoich nerwów. Sprawdź loty AZAL z Tbilisi do Baku z dużym wyprzedzeniem, aby uzyskać dobre okazje.

Powrót do Tbilisi można złapać na nieopisanie chaotycznym dworcu autobusowym, który jest jednocześnie niesamowicie cichym centrum handlowym (weź autobus 65 spod Double Gate na starym mieście na 20-minutową podróż, która pozostawia 400-metrowy podejrzany odcinek droga/autostrada z nagabywanymi taksówkarzami, po których chodzić: Koszt 20q) lub po prostu taksówką z centrum za ok. 15 godz. 12 mannatów (warto! ), którymi Autobusy i minibusy są dostępne z tej stacji do Tbilisi, oba kosztują około 26 mannatów. Przystanek autobusowy 2016 znajduje się z tyłu na poziomie gruntu. Autobus jest kilka godzin wolniejszy i nie ma gwarancji, że zostaniesz odebrany po przekroczeniu granicy z Gruzją, więc preferowany jest minibus.

Większość miast jest połączona autobusami, minibusami (marszrutka) i taksówkami. W tych miejscach często znajduje się węzeł komunikacyjny, taki jak dworzec autobusowy w pobliżu bazaru. Taryfy na autobusy i minibusy są często wyświetlane zarówno w starych, jak i nowych manatach (qupik). Z drugiej strony taksówki wymagają umiejętności negocjacyjnych, co generalnie wymaga znajomości języka, którego brakuje większości osób niebędących Azerami/rosyjskimi/tureckimi.

• Region Baku
  Polityczne, gospodarcze i kulturalne centrum Azerbejdżanu. Od 1871 r. wydobywa się tu olej.
• Region Ganja
• Nakhchivan
  Enklawa na zachodniej granicy Turcji.
• Północno-wschodni Azerbejdżan
  Wieloetniczny obszar na wyżynach Wielkiego Kaukazu otoczony pięknymi zielonymi lasami.
• Region Sheki
  Urocza zielona górska okolica granicząca z Gruzją, która ma najbardziej atrakcyjne miasta Azerbejdżanu.
• Azerbejdżan Południowy
• Region Talysh
• Górski Karabach
  Ormiański obszar etniczny rządzony przez nieuznawany suwerenny rząd. Tylko przez Armenię można się tam dostać.

Azerbejdżan liczy 71 gmin miejskich posiadających oficjalny status miasta (azerbejdżański: şhr). Jednak tylko trzy z nich mają populację ponad 300,000 2016 osób — Baku, Sumqayit i Ganja — a Sumgayit jest obecnie de facto przedmieściem Baku. Oto najważniejsze miejsca do odwiedzenia w kraju:

Parki narodowe i rezerwaty

Miasta i wsie

Resorts

• Naród ten ma dwa miejsca wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO: otoczone murami miasto Baku z Pałacem Shirvanshah i Wieżą Dziewiczą oraz Krajobraz Kulturowy Sztuki Skalnej Gokustanu.
• Nieft Daşları —Pierwsza działająca morska platforma wiertnicza na Morzu Kaspijskim, City Above the Sea, znajduje się 55 kilometrów od najbliższego wybrzeża.
• Wulkany błotne które wybuchają w ponad 300 miejscach w całym kraju, stanowią ponad połowę całości na całym świecie, a każdy z nich ma swoją unikalną osobowość.
• W pobliżu granicy z Iranem można znaleźć kaspijskie lasy hyrkańskie.
• Łzy Kyapaza to seria siedmiu pięknych jezior alpejskich w pobliżu góry Kyapaz i Górnego Karabachu.
• Odwiedź Maiden Tower, aby podziwiać spektakularne widoki na miasto.
• Weź udział w ślubie Azerbejdżanu, jeśli to możliwe.
• Aleja Męczenników oferuje wspaniałe widoki na Plac Flag, Baku Crystal Hall i Morze Kaspijskie.
• Wędruj bez celu po starożytnym mieście, próbując się zgubić i poczuć atmosferę tego pięknego starego miasta.
• Odwiedź wspaniały Pałac Shirvanshahs (wstęp bezpłatny 2 manaty, dodatkowo za aparat)
• Spaceruj promenadą jak miejscowi.
• Wbrew powszechnemu przekonaniu, wino azerskie jest więcej niż smaczne i chociaż nie tak aromatyczne jak wina gruzińskie czy ormiańskie, jest to jednak rozkoszna uczta! Znajdź pobliski lokal z alkoholem i spędź czas!
• Kupuj pamiątki i dywaniki od mieszkańców. Nie daj się zwieść wytrwałym straganom. Wytrwaj, bądź przygotowany na negocjacje, a możesz otrzymać fantastyczne oferty!

Specjalności Azerbejdżanu to kapusta, liście winogron i mięso zawijane w bakłażany (kelem, yarpaq, badimjan – dolmasi), kabab (kebab), ryż z różnymi dodatkami (plov – podobno królem kuchni azerbejdżańskiej jest plov), gutabs i klopsiki (kufta).

Yarpaq dolmasi jest często uważany za danie narodowe.

Chleb jest artykułem spożywczym, który mieszkańcy Azerbejdżanu bardzo sobie cenią.

Kuchnia gruzińska, zwłaszcza kajpuri (chleb nadziewany serem), a także niektóre rosyjskie produkty podstawowe (barszcz, naleśniki) rozprzestrzeniły się w całym Azerbejdżanie. Inne kuchnie dostępne w Baku to turecka, włoska, azjatycka, zachodnia i fast food, a także kuchnia azjatycka.

Ayran (napój jogurtowy wytwarzany z kwaśnego mleka) i sorbet to dwa popularne lokalne napoje (z płatków róż lub szafranu). Istnieje również wiele niedrogich win wytwarzanych z lokalnych winogron, a także szeroka gama wód mineralnych pochodzących z naturalnych źródeł. Na niektórych rynkach w Azerbejdżanie dostępne są lemoniady (limonat/dushes) przygotowane z gruszek lub estragonu.

„Stary” manat AZM został zastąpiony „nowym manatem azerbejdżańskim” 1 stycznia 2007 r. ze względu na inflację, chociaż przejście nadal trwa, a stary manat nadal można wymienić na nowy.

W obiegu znajdują się nowe banknoty o nominałach 1, 5, 10, 20, 50 i 100 Nowy manat azerbejdżański oraz metalowe monety o nominałach 1, 3, 5, 10, 20 i 50 gapik (AZN0.5). Ponieważ ten sam projektant pracował nad obydwoma zestawami, banknoty mają spójny wzór, który przywodzi na myśl banknoty euro.

Nowy symbol manatu azerskiego (AZN), azerski manat symbol.svg, został przypisany do Unicode jako U+20BC, chociaż m.in. lub człowiek. są czasami używane jako substytuty symbolu manat na biletach cenowych oraz w lokalnych publikacjach.

Pamiętaj, że import i eksport manat z Nowego Azerbejdżanu jest absolutnie zabroniony. (Kolekcjonerzy mogą eksportować niewielkie ilości starych banknotów manatów, ale nie monet, ze względną bezkarnością).

Azerbejdżanie to ludzie spokojni, ale uprzejmi i dobrze wychowani.

• Kobiety w Azerbejdżanie były historycznie traktowane z największym szacunkiem, tak jak w całym regionie WNP/byłym ZSRR. Podróżujące kobiety nie powinny być zdziwione ani oburzone, gdy ich azerbejdżańscy koledzy płacą rachunki w restauracjach, otwierają przed sobą wszystkie drzwi, podają rękę, aby pomóc im zejść po tym małym stopniu lub pomagają w niesieniu czegokolwiek cięższego niż torebka – nie jest to molestowanie seksualne ani protekcjonalność wobec kobiet. Goście płci męskiej powinni mieć świadomość, że jest to rodzaj zachowania, którego oczekuje od nich większość dziewcząt i kobiet z Azerbejdżanu.
• Jeśli zostaniesz przyjęty do azerbejdżańskiego domu, pamiętaj o zabraniu prezentu. Kwiaty (upewnij się, że kupujesz nieparzystą liczbę kwiatów, ponieważ liczba parzysta wiąże się z pogrzebami) do czekolady (ale nie wina lub innych napojów alkoholowych), a nawet wszystkiego, co jest charakterystyczne dla twojego narodu. W kulturze Azerbejdżanu ważna jest idea teraźniejszości, a nie pieniędzy. Jeśli naprawdę pragniesz ich szacunku, podziękuj im za zaproszenie i pochwal ich. Nie korzystaj z gościnności gospodarza.
• Kiedy przyjedziesz do domu, zdejmuj buty na zewnątrz lub bezpośrednio za drzwiami, chyba że właściciel wyraźnie ci na to pozwoli. Mimo to bardziej uprzejmie może być zdjęcie butów. Możesz otrzymać kapcie do noszenia. Nie martw się, że twoje stopy się pobrudzą; podłogi są tak czyste jak ściany; Azerbejdżanie to niezwykle schludni i czyści ludzie.
• Azerbejdżanie szanują osoby starsze, dlatego jeśli jesteś osobą starszą, niepełnosprawną, kobietą w ciąży lub masz ze sobą dzieci, młodsi ludzie zawsze dadzą Ci miejsce w autobusie, tramwaju, metrze lub w innych miejscach publicznych transport.
• Spotykając się z kimś starszym lub mającym władzę, uprzejmie jest się nieco pochylić (ale nie całkowicie). Osoby młodsze zazwyczaj najpierw witają osoby starsze lub te na stanowiskach władzy.
• Jak wspomniano wcześniej, uważa się, że uprzejme jest umożliwienie kobietom wsiadania i wysiadania w pierwszej kolejności z autobusu, tramwaju, metra i innych środków transportu publicznego, a także wchodzenia i wychodzenia z pokoju.
• Jeśli nie znasz danej osoby, użyj jej imienia, po którym następuje odpowiedni zwrot grzecznościowy. Używaj „Xanm” – wymawiane „hanm” – dla pań („Pani”). Używaj „Cnab” – wymawiane „jenab” – dla mężczyzn („Mr”). Jeśli potrafią porozumiewać się po angielsku, użyj ich nazwiska, po którym następuje odpowiedni angielski zwrot grzecznościowy „Mr.” lub „Pani”. Angielskie zaszczytne „Ms.” nie istnieje w Azerbejdżanie, ponieważ kobiety nie są różnicowane (ani dyskryminowane) ze względu na status zamężny lub niezamężny, dlatego nazywają młodą kobietę „panią”. byłoby uznane za niewłaściwe i obraźliwe.

• Za wszelką cenę unikaj obrażania lub dyskredytowania prezydenta Ilhama Alijewa, a także jego bezpośredniego poprzednika, nieżyjącego prezydenta Hajdara Alijewa i ogólnie rządzącą Azerbejdżanem rodzinę Alijewów. Wiąże się to z karą więzienia, a także odległym potencjałem wydalenia z kraju, jeśli jesteś obcokrajowcem. Pod koniec 2009 roku dwóch młodych mężczyzn zostało skazanych na cztery lata więzienia za przedstawienie prezydenta Ilhama Alijewa jako osła prowadzącego konferencję prasową w filmie na YouTube.
• Za wszelką cenę unikaj wspominania Armenii i Ormian, a także długotrwałej wojny w Górskim Karabachu z sąsiednią Armenią, w której znajduje się separatystyczny region Górnego Karabachu. W wyniku wojny Azerbejdżan utracił 14% swojej ziemi i ma 800,000 2016 uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych. Istnieje wiele wrogości i nienawiści do Ormian.
• Unikaj fotografowania kolei, stacji metra i innych rzeczy, które rząd może uznać za „strategiczne”. Mówi się, że władze aresztowały zagranicznych entuzjastów pociągów pod zarzutem szpiegostwa.

Pomimo faktu, że 95 procent populacji to nominalnie szyici muzułmanie, Azerbejdżan jest państwem całkowicie świeckim, w większości agnostycznym i niereligijnym. Dotyczy to nie tylko dużych miast, ale także małych miasteczek i obszarów wiejskich. Nie zakładaj, że ktoś, kogo nie znasz, wierzy w Boga lub jest mocno zainteresowany islamem lub innymi religiami. Dochodzenia w sprawie religii są na ogół niepożądane, a demonstracje wiary powinny być utrzymywane w tajemnicy poza miejscami kultu. Na przykład odmawianie łaski może wywołać zamieszanie i spokój. Chociaż dozwolone są muzułmańskie chusty, kippahy, a nawet T-shirty z religijnymi napisami, wielu Azerbejdżanów niepokoi. Długie brody mogą budzić podejrzenia władz. Szanuj to, a będziesz szanowany w zamian.

• Nawet jeśli robisz to cicho, nie wydmuchuj nosa podczas posiłków. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.
• Nawet jeśli robisz to cicho, nie dłubaj zębów podczas posiłków. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.
• Unikaj podnoszenia stóp podczas siedzenia i unikania pokazywania nikomu spodu stóp. Uważa się to za bardzo niegrzeczne.
• Nie kieruj na kogoś palcem, nawet w subtelny sposób. Uważa się to za niegrzeczne.
• Nie żuj gumy podczas dyskusji ani w miejscach publicznych. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.
• Nie dotykaj nikogo bez jego zgody. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.
• Nie ściskaj ani nie uderzaj kogoś w plecy, szczególnie w oficjalnym otoczeniu lub z kimś, kogo właśnie poznałeś lub nie znasz wystarczająco dobrze. Uważa się to za bardzo niegrzeczne.
• Nie krzycz ani nie podnoś głosu w miejscach publicznych, zwłaszcza w transporcie publicznym. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.
• W miejscach publicznych lub wśród znajomych nie używaj przekleństw podczas rozmowy lub rozmawiania ze sobą. Jest to postrzegane jako bardzo niegrzeczne.

• Nie uśmiechaj się do Azerbejdżanu na ulicy ponieważ najprawdopodobniej nie zareagują w naturze i uznają cię za dziwnego lub upośledzonego umysłowo. Publiczne uśmiechanie się jest w Azerbejdżanie niemile widziane i uważane za niegrzeczne. Uśmiech jest zwykle zarezerwowany dla rodziny i przyjaciół; uśmiechanie się do nieznajomego jest uważane za obraźliwe, ponieważ uwierzy, że się z niego kpi i że coś jest nie tak z jego ubraniem lub włosami. Co więcej, „zachodni uśmiech” jest ogólnie postrzegany jako fałszywy, tak jak w „Tak naprawdę nie masz tego na myśli”. Uśmiechanie się jest nadal rzadkością w obsłudze klienta, ponieważ od sprzedawców, urzędników i innych oczekuje się, że będą wyglądać poważnie i rzeczowo. W telewizji prezenterzy wiadomości, prognozy pogody, a nawet gospodarze rozrywki rzadko się uśmiechają. W rezultacie, częstym nieporozumieniem dotyczącym Azerbejdżanu jest to, że są to ludzie oziębli, którzy nigdy się nie uśmiechają; robią jednak to, gdy cię poznają i stają się niezwykle przyjazne i uprzejme.
• Otwarte wyrazy miłości są dozwolone w dużych miastach i miejscowościach turystycznych, chociaż mogą przyciągać niechcianą uwagę ogółu społeczeństwa. Jest niemile widziany i należy go unikać w bardziej odległych miejscach. Podróżujący geje i lesbijki powinni unikać zewnętrznych przejawów miłości, ponieważ niewątpliwie zwrócą one niechcianą uwagę ogółu społeczeństwa. Jawne przejawy uczuć, niezależnie od orientacji seksualnej, są uważane za niewłaściwe.
• Zauważysz, że Azerbejdżanie wolą publicznie mówić cicho. W dyskusji nie podnoś głosu. Dobra cicha dyskusja to styl prowadzenia biznesu w Azerbejdżanie, który będzie bardzo doceniany. Rozmowa przez telefon komórkowy podczas transportu publicznego lub w restauracjach jest uważana za dopuszczalną, chyba że rozmowa jest zbyt głośna i zbyt „prywatna”.
• Zaśmiecanie jest uważane za niegrzeczne i może skutkować grzywną. Na chodnikach i wokół większości sklepów znajduje się wiele koszy na śmieci i pojemników na śmieci.

Chociaż homoseksualizm nie jest już nielegalny w Azerbejdżanie, negatywne piętno z nim związane utrzymuje się. Rząd nie uznaje związków osób tej samej płci, a publiczne ujawnienie swojej orientacji seksualnej prawdopodobnie przyciągnie spojrzenia i pomruki. Nieliczne miejsca przyjazne gejom znajdują się praktycznie głównie (jeśli nie całkowicie) w Baku i są w dużej mierze podziemne. Azerbejdżan nie jest najbardziej przyjaznym krajem na świecie dla podróżnych LGBT; bądź ostrożny, jeśli jesteś podróżnikiem LGBT.

Kultura Azerbejdżanu ewoluowała w wyniku różnych czynników. Pomimo wpływów zachodnich, takich jak zglobalizowana kultura handlowa, tradycje tubylcze są w dużej mierze zachowane w dzisiejszym kraju. Muzyka, literatura, tradycyjne tańce i sztuka, jedzenie, architektura, kinematografia i Novruz Bayram to ważne aspekty kultury Azerbejdżanu. Ten ostatni jest zaczerpnięty ze starożytnej irańskiej religii tradycyjnego święta Nowego Roku Zoroastrianizmu. Novruz to święto obchodzone przez rodziny.

Azerbejdżański folk składa się z Azerbejdżanu, którzy stanowią większość populacji, a także krajów i grup etnicznych, które mieszkają w bliskim sąsiedztwie w różnych częściach kraju. Chokha i Papakhi to narodowe i tradycyjne stroje Azerbejdżanu. Państwo finansuje transmisje radiowe w językach rosyjskim, ormiańskim, gruzińskim, kurdyjskim, lezgijskim i tałyskim. Audycje Avar i Tat są organizowane przez kilka lokalnych rozgłośni radiowych na Bałakanach i Chachmaz. W Baku ukazuje się kilka gazet w języku rosyjskim, kurdyjskim (Dengi Kurd), Lezgian (Samur) i Talysh. Gazeta Aziz jest wydawana przez żydowską organizację „Sokhnut”.

Muzyka Azerbejdżanu opiera się na prawie tysiącletniej tradycji ludowej. Muzyka Azerbejdżanu od wieków rozwija się pod sztandarem monodii, czego efektem są zróżnicowane rytmicznie melodie. Rozgałęziony system modów w muzyce Azerbejdżanu kładzie nacisk na chromatyzację gam durowych i molowych. Wśród krajowych instrumentów muzycznych jest 14 instrumentów smyczkowych, osiem instrumentów perkusyjnych i sześć instrumentów dętych. Według The Grove Dictionary of Music and Musicians „Pod względem rasy, kultury i religii Azerbejdżanie są muzycznie znacznie bliżej Iranu niż Turcji”.

Tradycje muzyczne Azerbejdżanu obejmują mugham, meykhana i ashiq art. Mugham to często kompozycja oparta na poezji z muzycznymi przerywnikami. Podczas występu mugham wokaliści muszą przekuć swoje emocje na śpiew i melodię. Azerbejdżański mugham jest bardziej swobodny i mniej surowy niż tradycje mugham w krajach Azji Środkowej; jest często porównywany do improwizowanej dziedziny jazzu. 7 listopada 2003 r. UNESCO uznało azerbejdżańską tradycję mugham za arcydzieło ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości. Meykhana to rodzaj tradycyjnej azerbejdżańskiej pieśni ludowej bez akompaniamentu, śpiewanej zazwyczaj przez wiele osób improwizujących na określony temat.

Ashiq to tradycyjna sztuka performance, która łączy poezję, narrację, taniec oraz muzykę wokalną i instrumentalną w symbol kultury Azerbejdżanu. Saz jest śpiewany i grany przez mistycznego trubadura lub wędrownego barda. Początków tej praktyki można doszukiwać się w szamańskich wierzeniach starożytnych ludów tureckich. Piosenki Ashiqs są na wpół improwizowane i oparte na podobnych motywach. 30 września 2009 r. UNESCO wpisało sztukę Azerbejdżanu na swoją listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

Od połowy lat 1960. popularność azerbejdżańskiej muzyki pop pod wpływem Zachodu zyskała na popularności w różnych formach w Azerbejdżanie, podczas gdy promowano alternatywne gatunki muzyczne, takie jak rock i hip hop. Dzięki światowym sukcesom artystów takich jak Alim Qasimov, Rashid Behbudov, Vagif Mustafazadeh, Muslim Magomayev, Shovkat Alakbarova i Rubaba Muradova, azerbejdżański pop i muzyka ludowa rozkwitły. Azerbejdżan z zapałem bierze udział w Konkursie Piosenki Eurowizji. Azerbejdżan po raz pierwszy wziął udział w Konkursie Piosenki Eurowizji w 2008 roku. W 2009 roku zgłoszenie tego kraju zajęło trzecie miejsce, a rok później szóste. Dzięki piosence „Running Scared” Ell i Nikki zajęli pierwsze miejsce w Konkursie Piosenki Eurowizji 2011, zapewniając Azerbejdżanowi prawo do organizacji konkursu w Baku w 2012 roku. Nigdy nie zawiedli w wielkim finale.

Azerbejdżańskie tradycyjne tańce liczą się w setkach. Wykonuje się je przy uroczystych okazjach, a tancerze ubierają się w tradycyjne stroje narodowe, takie jak Chokha, dobrze zachowane w tańcach narodowych. Większość tańców ma szybki rytm. Taniec narodowy przedstawia cechy narodu azerbejdżańskiego.

Nizami, znany jako Ganjavi od miejsca, w którym urodził się Ganja, był perskim poetą i filozofem, który napisał Khamseh („Piątki”), zbiór pięciu wierszy miłosnych, w tym „Skarb tajemnic”, „Khosrow i Shrn” oraz „ Leyli i Mejnn.

Izzeddin Hasanoglu, który napisał kanapę z perskich i tureckich gazali, jest pierwszą znaną postacią w azerbejdżańskiej literaturze. Pisał perskie gazale pod pseudonimem Hasanoghlu, a tureckie gazale pod swoim prawdziwym imieniem Hasanoghlu.

Klasyczna literatura azerbejdżańska pojawiła się w XIV wieku, oparta na różnych językach Tabriz i Shirvan z wczesnego średniowiecza. Gazi Burhanaddin, Haqiqi (pseudonim Jahan-shah Qara Qoyunlu) i Habibi byli jednymi z poetów tamtych czasów. Imadaddin Nesimi, jeden z najznakomitszych tureckich poetów mistycznych hurufi końca XIV i początku XV wieku oraz jeden z najważniejszych wczesnych mistrzów dywanów w tureckiej historii literatury, rozpoczął swoją karierę literacką pod koniec XIV wieku. Pisał także poezję po persku i arabsku. Poeci Qasim al-Anvar, Fuzuli i Khatai udoskonalili gatunki sofy i gazal (pseudonim Safavid Shah Ismail I).

Księga Dede Korkut, która została skopiowana w XVI wieku z dwóch rękopisów, powstała dopiero w wieku XV. Jest to kompilacja 16 opowieści opartych na ustnej tradycji nomadów z Oguzy. Muhammed Fuzuli, XVI-wieczny poeta, pisał ponadczasowe filozoficzne i liryczne Qazals w języku arabskim, perskim i azerbejdżańskim. Fizuli miał stać się główną postacią literacką swojego społeczeństwa, czerpiąc wiele z bogatych tradycji literackich swojego otoczenia i budując na dziedzictwie swoich przodków. Jego najsłynniejsze kompozycje to Divan of Ghazals i The Qasidas. Wraz z pojawieniem się w tym samym stuleciu gatunku poezji bardów Ashik (azerbejdżański: Aşq), literatura azerbejdżańska rozkwitła jeszcze bardziej. W tym czasie skomponowałem około 15 wierszy w Azerbejdżanie pod pseudonimem Khat (po arabsku: grzesznik) Shah Ismail, które następnie zostały opublikowane jako jego Divan. W tym czasie Shah Ismail oraz jego syn i następca, Shah Tahmasp I, ustanowili i rozwinęli odrębny styl literacki znany jako qoshma (azerbejdżański: qoşma oznacza improwizację).

Charakterystyczne gatunki Fizuli, a także poezja Ashik, zostały podjęte przez znanych poetów i autorów, takich jak Qovsi z Tabriz, Shah Abbas Sani, Agha Mesih Shirvani, Nishat, Molla Vali Vidadi, Molla Panah Vagif, Amani, Zafar i inni w XVII i XVIII wiek. Azerbejdżanie, podobnie jak Turcy, Turkmeni i Uzbecy, upamiętniają mitycznego bohatera ludowego Koroglu (z azerbejdżanu: kor olu – syn ​​ślepca). Instytut Rękopisów Narodowej Akademii Nauk Azerbejdżanu posiada wiele zarejestrowanych wersji eposu Koroglu.

W Azerbejdżanie współczesna literatura opiera się głównie na dialekcie Shirvani, podczas gdy w Iranie opiera się głównie na dialekcie Tabrizi. Akinchi, pierwsza gazeta azerbejdżańska, została wydana po raz pierwszy w 1875 roku. W połowie XIX wieku nauczano jej w szkołach Baku, Ganja, Shaki, Tbilisi i Erewaniu. Od 1845 r. wykładano go również na rosyjskim uniwersytecie w Sankt Petersburgu.

Azerbejdżanie mają bogatą i wyjątkową kulturę, w której istotną rolę odgrywa sztuka zdobnicza i użytkowa. Chlebstwo, jubiler, grawerowanie w metalu, rzeźbienie w drewnie, kamieniu i kości, tkactwo dywanów, laserowanie, tkanie wzorów i drukowanie, dziewiarstwo, haftowanie to tylko niektóre przykłady tego rodzaju sztuki. Każdy z tych rodzajów sztuki zdobniczej, będącej świadectwem narodów i darów Azerbejdżanu, jest w tym kraju niezwykle popularny. Kilku kupców, turystów i dyplomatów, którzy odwiedzali te miejsca w różnych okresach, odnotowało wiele fascynujących szczegółów dotyczących rozwoju sztuki i rzemiosła w Azerbejdżanie.

Dywan Azerbejdżanu to tradycyjna, ręcznie robiona tkanina w różnych rozmiarach, o grubej fakturze i powierzchni okrywowej lub bez runa, o wzorach unikalnych dla licznych obszarów produkcji dywanów w Azerbejdżanie. W listopadzie 2010 roku UNESCO uznało azerbejdżański dywan za arcydzieło dziedzictwa niematerialnego.

Od czasów starożytnych Azerbejdżan był uznawany za centrum szerokiej gamy rzemiosła. Wykopaliska archeologiczne na ziemiach Azerbejdżanu ujawniają dobrze rozwinięte rolnictwo, hodowlę bydła, metalurgię, garncarstwo, ceramikę i tkanie dywanów, sięgające II wieku p.n.e. Stanowiska archeologiczne odkryte jako część rurociągu BTC w Dashbulaq, Hasansu, Zayamchai i Tovuzchai dostarczyły przedmiotów z wczesnej epoki żelaza.

Dywany azerbejdżańskie dzielą się na wiele głównych kategorii i kilka podkategorii. Nazwisko Latifa Kerimova, znanego naukowca i artysty, wiąże się z badaniami naukowymi nad dywanem azerbejdżańskim. Guba-Shirvan, Ganja-Kazach, Karabach i Tabriz były czterema głównymi grupami dywanów, które sklasyfikował w czterech strefach geograficznych Azerbejdżanu, Guba-Shirvan, Ganja-Kazach, Karabach i Tabriz.

Znana jest ilość warzyw i zieleni wykorzystywanych sezonowo w kuchni tradycyjnej. Mięta, kolendra (kolendra), koper, bazylia, pietruszka, estragon, por, szczypiorek, tymianek, majeranek, zielona cebula i rzeżucha to popularne świeże zioła, które często podaje się do dań głównych. Kuchnia narodowa odzwierciedla różnorodność klimatyczną i żyzność ziemi, w tym owoce morza z Morza Kaspijskiego, lokalne mięso (głównie owiec i bydła) oraz mnóstwo sezonowych warzyw i zieleni. W Azerbejdżanie daniem narodowym jest plov szafranowo-ryżowy, a napojem narodowym czarna herbata. Ze względu na silną kulturę herbaty, Azerbejdżanie często używają tradycyjnego szkła armudu (w kształcie gruszki). Bozbash (rosół jagnięcy z dodatkiem różnych warzyw), qutab (smażony obrót z nadzieniem z zieleniny lub mięsa mielonego) i dushbara to jedne z najpopularniejszych tradycyjnych dań (rodzaj pierogów z ciasta wypełnionego mielonym mięsem i aromatem). ).

Architektura Azerbejdżanu często łączy aspekty zarówno ze Wschodu, jak i Zachodu. We współczesnym Azerbejdżanie wciąż istnieje kilka historycznych arcydzieł architektury, takich jak Wieża Dziewicza i Pałac Szirwanszahów w Murach Miasta Baku. Ateshgah Baku, Mauzoleum Momine Khatun, Park Narodowy Hirkan, Park Narodowy Binegadi, Wulkan Błotny Lökbatan, Baku Stage Mountain, Budowle Obronne Brzegu Kaspijskiego, Rezerwat Narodowy Shusha, Rezerwat Narodowy Ordubad i Pałac Chanów Shaki Wstępna lista światowego dziedzictwa UNESCO.

Do perełek architektury należą: czworokątny zamek na Mardakanie, Parigala w Juchary Chardaglar, liczne mosty przecinające rzekę Aras i liczne mauzolea. W XIX i na początku XX wieku powstała niewielka monumentalna architektura, choć w Baku i nie tylko wznoszono wyjątkowe domy. Metro w Baku, które są jednymi z najnowszych zabytków architektury miasta, słynie z ekstrawaganckiego wystroju.

Współczesna architektura Azerbejdżanu stoi przed różnymi wyzwaniami, w tym zastosowaniem nowoczesnej estetyki, poszukiwaniem własnego stylu twórczego architekta oraz integracją istniejącego kontekstu historyczno-kulturowego. Centrum Kultury Hejdara Alijewa, Flame Towers, Baku Crystal Hall, Baku White City i SOCAR Tower to tylko niektóre z głównych projektów, które zmieniły panoramę kraju i promowały jego nowoczesny charakter.

Sztuka Azerbejdżanu zawiera jeden z najwcześniejszych artefaktów na świecie, Petroglify Gamigaya, które zostały znalezione na obszarze Ordubad Rayon i pochodzą z I do IV wieku p.n.e. Na bazaltowych skałach odkryto około 1 wysuniętych i wyrzeźbionych malowideł skalnych z wizerunkami jeleni, kóz, byków, psów, węży, ptaków, dziwnych stworzeń, a także ludzi, powozów i innych symboli. Thor Heyerdahl, norweski etnograf i odkrywca, uważał, że mieszkańcy tego regionu przenieśli się do Skandynawii około 4 roku n.e. i przywieźli ze sobą swoje umiejętności budowy łodzi, przekształcając je w łodzie wikingów północnej Europy.

W sztuce Azerbejdżanu na przestrzeni wieków występowały liczne odmiany stylistyczne. Tradycyjne malarstwo Azerbejdżanu jest definiowane przez ciepłe użycie koloru i światła, co widać w pracach Azim Azimzade i Bahruz Kangarli, a także skupienie się na postaciach religijnych i motywach kulturowych. Przez setki lat sztuka Azerbejdżanu dominowała na Kaukazie, od epoki romańskiej i osmańskiej po okres sowiecki i barokowy, z których dwa ostatnie znalazły kulminację w Azerbejdżanie. Sattar Bahlulzade, Togrul Narimanbekov, Tahir Salahov, Alakbar Rezaguliyev, Mirza Gadim Iravani, Mikayil Abdullayev i Boyukagha Mirzazade to tylko niektóre z innych znanych artystów z tych epok.

Napady i kradzieże kieszonkowe są do pomyślenia, ale rzadkie w mieście Baku, szczególnie w zubożałych i słabo zamieszkałych regionach, i są bardziej rozpowszechnione w nocy. Jak we wszystkich innych narodach, zdrowy rozsądek jest korzystny. W transporcie publicznym miej też na oku swoje rzeczy.

Korupcja szerzy się. Jednak jako obcokrajowiec masz silną pozycję negocjacyjną, jeśli chodzi o odmowę płacenia „hörmet” (łapówki). Nigdy nie przyjmuj łapówki. Azerzy są często tak zawstydzeni swoją krzywą ekonomią, że próbowaliby to przed tobą ukryć.

Jeśli nie jedziesz nocnym pociągiem, spróbuj wyjść poza miasto w ciągu dnia. Jazda nocą może być niebezpieczna ze względu na niewidoczne dziury i słabo oświetlone pojazdy.

Numery alarmowe

Aby przekazać swoje wymagania, musisz mówić po azersku, turecku lub rosyjsku. Przed podróżą do Azerbejdżanu warto nauczyć się podstawowych słów.

Sprawdź stan swoich szczepień przeciwko błonicy, tężcowi oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Malaria jest problemem w nizinnym Azerbejdżanie, zwłaszcza w pobliżu granicy z Iranem. Leki przeciwmalaryczne nie są wymagane w Baku, chociaż niebezpieczeństwo istnieje na obszarach wiejskich nieodległych od miasta.

Wody nie należy pić, chyba że znajduje się w dobrze zamkniętej butelce. Butelkowane napoje bezalkoholowe lub napoje wrzące, takie jak herbata lub kawa, również zmniejszają zagrożenia.