Papua Nowa Gwinea

Papua Nowa Gwinea jest 54. co do wielkości krajem na świecie, zajmując 462,840 2 km178,704 (0 12 ²). Znajduje się pomiędzy 140° i 160° szerokości geograficznej południowej oraz 2016° i 2016° długości geograficznej wschodniej, łącznie ze wszystkimi jej wyspami.

Teren kraju jest urozmaicony i częściowo bardzo nierówny. Wyżyny Nowej Gwinei rozciągają się na całej długości wyspy Nowej Gwinei, tworząc zaludniony obszar wyżyny pokryty głównie tropikalnym lasem deszczowym oraz długi Półwysep Papuaski, znany jako „Ptasi Ogon”. Gęste lasy deszczowe można znaleźć w regionach nizinnych i przybrzeżnych, a także na niezwykle rozległych terenach podmokłych wokół rzek Sepik i Fly. Ta topografia utrudniła narodowi budowę infrastruktury transportowej. Do niektórych miejsc można dotrzeć tylko pieszo lub samolotem. Najwyższym punktem (4,509 14,793 stóp) jest góra Wilhelm, na wysokości 2016 metrów. Papua Nowa Gwinea graniczy z rafami koralowymi, które są ściśle monitorowane w celu zachowania.

Naród znajduje się na Pacyficznym Pierścieniu Ognia, w pobliżu miejsca spotkania wielu płyt tektonicznych. W okolicy znajduje się wiele aktywnych wulkanów, a erupcje są powszechne. Trzęsienia ziemi są dość częste, a po nich czasami następują tsunami.

Kontynentem kraju jest wschodnia część Nowej Gwinei, na której znajdują się również największe miasta kraju, w tym Port Moresby (stolica) i Lae; inne znaczące wyspy w Papui Nowej Gwinei to Nowa Irlandia, Nowa Brytania, Manus i Bougainville.

Opady śniegu występują na najbardziej wzniesionych obszarach Papui Nowej Gwinei, co sprawia, że ​​jest to jedno z niewielu miejsc w pobliżu równika, w którym można je doświadczyć.

Papua Nowa Gwinea ma klimat tropikalny i znajduje się na południe od równika. Z drugiej strony temperatury na wyżynach są zauważalnie niższe. Pora (bardzo) deszczowa trwa od około grudnia do marca. Miesiące od czerwca do września są idealne na piesze wędrówki.

Papua Nowa Gwinea to jeden z najbardziej zróżnicowanych krajów świata. W Papui Nowej Gwinei istnieją setki rdzennych grup etnicznych, w większości Papuasów, których przodkowie przybyli na obszar Nowej Gwinei dziesiątki tysięcy lat temu. Inną rdzenną ludnością regionu są Austronezyjczycy, których przodkowie przybyli niecałe cztery tysiące lat temu.

Chińczycy, Europejczycy, Australijczycy, Indonezyjczycy, Filipińczycy, Polinezyjczycy i Mikronezyjczycy są wśród tych, którzy przenieśli się tutaj z różnych części globu (ostatnie cztery należą do rodziny austronezyjskiej). W 1975 roku w Papui Nowej Gwinei było około 40,000 2016 emigrantów, większość z nich pochodziła z Australii i Chin.

Sądy i praktyka rządowa popierają konstytucyjne prawo do wolności wyrażania opinii, wyrażania opinii i przekonań, a żadne prawodawstwo ograniczające te prawa nie zostało uchwalone. Według spisu z 2011 r. 95.6 procent mieszkańców zidentyfikowanych jako członkowie kościoła chrześcijańskiego, 1.4 procent nie było chrześcijanami, a 3.1 procent nie odpowiedziało na pytanie ze spisu. Ci, którzy powiedzieli, że nie mają religii, stanowili około 0% całości. Wiele osób łączy swoją religię chrześcijańską z lokalnymi tradycjami religijnymi.

Protestanci stanowią większość chrześcijan w Papui Nowej Gwinei, stanowiąc około 70% całej populacji. Ewangelicko-Luterański Kościół Papui Nowej Gwinei, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, kilka grup zielonoświątkowych, Zjednoczony Kościół Papui Nowej Gwinei i Wysp Salomona, Sojusz Ewangelicki Papui Nowej Gwinei oraz Kościół Anglikański Papui Nowej Gwinei są najbardziej znaczący. Oprócz protestantów, istnieje znaczna mniejszość rzymskokatolicka, stanowiąca około 25% populacji.

Wiara Bahai ma wielu zwolenników wśród niechrześcijan. Ponadto w kraju jest około 4,000 muzułmanów. Większość to sunnici, a niewielka część to Ahmadi. W całym kraju działają nietradycyjne kościoły chrześcijańskie i niechrześcijańskie organizacje religijne. Według Rady Kościołów Papui Nowej Gwinei misjonarze muzułmańscy i konfucjańscy są aktywni, a międzynarodowa aktywność misyjna jest ogólnie wysoka.

Animizm jest powszechny w tradycyjnych wyznaniach. Niektórzy praktykują również kult zmarłych, ale uogólnianie jest niebezpieczne, biorąc pod uwagę ogromną różnorodność kultur melanezyjskich. Wiara w masalai, czyli złe duchy, obwiniane za „zatruwanie” ludzi, sprowadzanie katastrofy i śmierci, jest powszechna wśród tradycyjnych plemion, podobnie jak praktyka puripuri (czarnoksięstwa).

Przy ponad 800 językach niemożliwe było skłonienie wszystkich do komunikowania się ze sobą. Tok Pisin i Hiri Motu dorastali w tym regionie, a kiedy Anglofonowie poślubili Huli, a ich dzieci nauczyły się jednego wspólnego języka, Tok Pisin został kreolem. Tok Pisin może wydawać się fonetycznie angielskim („Yu dring; yu draiv; yu dai” oznaczające „Pijesz; prowadzisz; umierasz”), ale tak nie jest; zawiera więcej zaimków osobowych niż angielski i własną składnię.

Tok pisin jest powszechnie używany w całym kraju, aw wielu księgarniach można znaleźć krótkie, tanie przewodniki po nauce tok pisin.

Hiri Motu mówi się w Port Moresby i innych częściach Papui, chociaż ponieważ jest to stolica, osoby mówiące tok pisin częściej można znaleźć na lotnisku, w bankach lub w rządzie. Zwracając się do miejscowych, spróbuj najpierw mówić po angielsku; używanie tok pisin lub innego języka może sprawiać wrażenie, że zakładasz, iż nie znają angielskiego.

Ponieważ tubylcy mówią tak cicho, czasami możesz mieć trudności ze słyszeniem tego, co mówią. Niektóre lokalne plemiona uważają za niegrzeczne patrzeć komuś w oczy i głośno mówić.

Papua Nowa Gwinea jest obdarzona obfitymi zasobami naturalnymi, w tym zasobami mineralnymi i odnawialnymi, takimi jak lasy, zasoby morskie (zawierające znaczny procent głównych światowych zasobów tuńczyka) i rolne na niektórych obszarach. Nierówny teren, na który składają się wysokie pasma górskie i doliny, bagna i wyspy, a także wysoki koszt rozbudowy infrastruktury w połączeniu z innymi czynnikami (m.in. poważne problemy z prawem i porządkiem w niektórych ośrodkach oraz zwyczajowy system tytułów własności gruntów) sprawiają, że to trudne dla zewnętrznych programistów. Lata nieodpowiednich inwestycji w edukację, zdrowie, ICT oraz dostęp do finansowania hamowały lokalnych deweloperów. Rolnictwo, zarówno na własne potrzeby, jak i uprawy komercyjne, zatrudnia 85 procent ludzi i wytwarza 30 procent PKB. Surowce mineralne, takie jak złoto, ropa i miedź, stanowią 72% łącznych zysków z eksportu. Produkcja palmy olejowej znacznie wzrosła w ostatnich latach (głównie z majątków i przy znacznej produkcji odrośli), a olej palmowy jest obecnie podstawowym towarem eksportowym rolnictwa. Kawa jest główną uprawą eksportową wśród uczestniczących gospodarstw domowych (produkowaną głównie w regionach Highlands), a następnie kakao i olej kokosowy/koprę z obszarów przybrzeżnych, obie produkowane głównie przez drobnych rolników, oraz herbatę produkowaną na posiadłościach i kauczuk. W papuaskim pasie fałdowym i oporowym pole Iagifu/Hedinia zostało znalezione w 1986 roku.

Po porozumieniu z 1997 r., które zakończyło secesjonistyczne zamieszki w Bougainville, były premier Sir Mekere Morauta próbował przywrócić integralność instytucji państwowych, ustabilizować kina, przywrócić stabilność budżetu krajowego, w razie potrzeby sprywatyzować przedsiębiorstwa publiczne i zapewnić trwały pokój w Bougainville. Administracji Morauty udało się uzyskać pomoc międzynarodową, zwłaszcza od MFW i Banku Światowego w uzyskaniu kredytów na pomoc rozwojową. Premier Sir Michael Somare ma poważne trudności, w tym przywrócenie zaufania inwestorów, kontynuowanie prób prywatyzacji aktywów rządowych i utrzymanie poparcia członków parlamentu.

Ze względu na przedłużającą się stagnację gospodarczą i społeczną, w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, w ramach Polityki Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, w marcu 2006 r. zalecono zdegradowanie Papui Nowej Gwinei jako kraju rozwijającego się do kraju najsłabiej rozwiniętego. Z kolei Międzynarodowy Fundusz Walutowy zakończył pod koniec 2008 r. że „połączenie konserwatywnej polityki fiskalnej i monetarnej, a także wysokich światowych cen eksportu surowców mineralnych, wsparło niedawny silny rozwój gospodarczy Papui Nowej Gwinei i stabilność makroekonomiczną”. Do 2012 roku PNG przeszło dekadę solidnego rozwoju gospodarczego, z rocznymi stopami wzrostu przekraczającymi 6% od 2007 roku, nawet w latach światowego kryzysu finansowego 2008/9. Według Azjatyckiego Banku Rozwoju tempo wzrostu realnego PKB PNG w 2011 r. wyniosło 8.9 proc., a w 9.2 r. 2012 proc.

Ten wzrost gospodarczy przypisywano przede wszystkim wysokim cenom surowców, zwłaszcza surowców mineralnych, ale także rolnych, przy wysokim popycie na produkty mineralne w dużej mierze utrzymywanym nawet podczas kryzysu przez prężne rynki azjatyckie, kwitnący sektor wydobywczy, a zwłaszcza od 2009 r. przez optymistyczne perspektywy i faza budowy dla poszukiwania, produkcji i eksportu gazu ziemnego w postaci płynnej (poszukiwania, odwierty produkcyjne, rurociągi, magazyny, zakłady skraplania, terminale portowe, tankowce LNG).

Pierwszym znaczącym projektem gazowym jest projekt PNG LNG, kierowany przez ExxonMobil, który ma rozpocząć produkcję pod koniec 2014 roku, głównie na eksport do Chin, Japonii, Korei Południowej i innych krajów azjatyckich. To partnerstwo kierowane przez ExxonMobil obejmuje Oil Search, firmę PNG z siedzibą w Port Moresby, z 29-procentowym udziałem.

Drugi duży projekt opiera się na początkowych prawach posiadanych przez Total SA, francuski koncern naftowo-gazowy oraz InterOil Corp. (IOC), które częściowo połączyły swoje aktywa po tym, jak Total zgodził się w grudniu 2013 r. na zakup 61.3 procent udziałów w Antelope i Ełku MKOl. prawa do pól gazowych, z planem ich zagospodarowania od 2016 r., w tym budowa zakładu skraplania umożliwiającego eksport. Total SA ma odrębną wspólną umowę operacyjną z firmą PNG Oil Search.

Royal Dutch Shell, konglomerat angielsko-holenderski, powiedział w 2011 r., że rozważa inwestycje w poszukiwanie i wydobycie gazu w Papui Nowej Gwinei.

Rozważane są kolejne projekty gazowe i mineralne (w tym ogromna kopalnia miedzi i złota Wafi-Golpu), a w całym kraju trwają znaczące poszukiwania.

„Wzrost” gospodarczy oparty na przemyśle wydobywczym ma negatywny wpływ na lokalne społeczności. Odpady rzeczne w ogromnej Rzece Fly, podwodne odpady poflotacyjne z nowej kopalni Ramu-Nickel-Cobalt, która rozpoczęła eksport pod koniec 2012 roku (po opóźnieniu spowodowanym przez właścicieli ziemskich wyzwań prawnych) oraz planowane wydobycie łodzi podwodnych na Morzu Bismarcka kontrowersje (przez Nautilus Minerals). Należy zbadać inne ścieżki zrównoważonego rozwoju, zgodnie z jedną ważną inicjatywą podjętą przez Departament Rozwoju Społeczności PNG.

Długoterminowa Wizja 2050 rządu PNG i dokumenty dotyczące polityki krótkoterminowej, takie jak Budżet 2013 i Strategia Odpowiedzialnego Zrównoważonego Rozwoju 2014, podkreślają potrzebę bardziej zróżnicowanej gospodarki opartej na zrównoważonych gałęziach przemysłu i unikania skutków holenderskiej choroby z głównych zasobów projekty wydobywcze podważające inne gałęzie przemysłu, jak to miało miejsce w wielu innych krajach. Podjęto środki w celu złagodzenia tych skutków, w tym ustanowienie suwerennego funduszu majątkowego, częściowo w celu ustabilizowania przepływów dochodów i wydatków, ale wiele będzie zależeć od chęci przeprowadzenia prawdziwych reform, aby skutecznie wykorzystać dochody, zwalczać szalejącą korupcję i wzmacniać gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwom, aby uzyskać dostęp do rynków i usług, a także rozwijać bardziej prężną gospodarkę o niższym bezrobociu.

Co pięć lat Institute of National Affairs, niezależny think tank polityczny PNG, publikuje raport na temat otoczenia biznesowego i inwestycyjnego Papui Nowej Gwinei, oparty na badaniu dużych i małych, lokalnych i zagranicznych firm, podkreślając kwestie prawne i porządkowe oraz korupcja jako najistotniejsze przeszkody, a następnie słaba infrastruktura transportowa, energetyczna i komunikacyjna.

Każdy potrzebuje wizy, aby odwiedzić Papuę Nową Gwineę, jednak wszyscy obywatele UE/EFTA mogą otrzymać wizę 60-dniową w dniu przyjazdu oraz obywatele Andory, Argentyny, Brazylii, Brunei, Kanady, Chile, Ekwadoru, Fidżi, Hongkongu, Indonezji, Izrael, Japonia, Kiribati, Makau, Malezja, Malediwy, Wyspy Marshalla, Meksyk, Monako, Mikronezja, Nauru, Nowa Zelandia, Palau, Peru, Filipiny, Samoa, San Marino, Singapur, Wyspy Salomona, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia, Tonga , Tuvalu, Stany Zjednoczone, Urugwaj, Vanuatu i Watykan. Inni obywatele muszą uzyskać wcześniejsze wizy w najbliższym biurze dyplomatycznym PNG.

Międzynarodowym portem lotniczym kraju jest Międzynarodowy Port Lotniczy Jackson w Port Moresby.

Madang, Lae i Port Moresby na kontynencie, Kieta na Bougainville oraz Rabaul i Kimbe w New Britain należą do portów. Są to jednak tylko promy wewnętrzne. Brak dostępnych promów międzynarodowych.

Istnieją inne rejsy, takie jak Coral Princess i Aurora Expeditions.

Jedyna granica lądowa przebiega z Papuą (Irian Jaya) w Indonezji, a jej przekroczenie wymaga pewnego planowania, ale nie jest tak trudne, jak mogłoby być. W Jayapura w Indonezji znajduje się konsulat, w którym można ubiegać się o wizę turystyczną. Konsulat znajduje się w Mendi, około 10 minut jazdy zielonym pojazdem PMV (publicznym pojazdem silnikowym) ze stolicy Jayapury. 2,000 rupii indonezyjskich to koszt (IDR).

Istnieje kilka metod przekraczania granicy w zależności od posiadanej wizy indonezyjskiej. Jeśli posiadasz wizę po przylocie, taką jak uzyskana na lotnisku w Dżakarcie, możesz przekroczyć granicę tylko łodzią lub skacząc na odprawę celną w Jayapura i natychmiast udać się do granicy oddalonej o 30 kilometrów. Zachodni podróżnicy próbujący tego drugiego mogą spodziewać się kilku opłat i przejść przez kilka drobnych biurokratycznych obręczy przed odlotem.

Hamedi oferuje wynajem łodzi. Z każdą inną wizą można wynająć samochód lub ojek i przekroczyć granicę drogą lądową. Jeśli wynajmujesz samochód na przeprawę, spodziewaj się, że wydasz około 300,000 500,000 IDR z miasta Jayapura i oczekuj, że zapłacisz około 2016 2016 IDR za powrót z granicy do Jayapura.

Jeśli chodzi o podróże, Papua Nowa Gwinea to dziwny kraj. Ze względu na tropikalny klimat kraju, surowy teren i brak możliwości rządowych, istnieje stosunkowo niewiele utwardzonych dróg.

Nie ma żadnych głównych autostrad łączących Port Moresby z jakimkolwiek innym miejscem, z wyjątkiem krótkiego odcinka drogi łączącej je z lokalnym zapleczem i trasy, która pozwoli ci przez kilka godzin podążać wzdłuż wybrzeża na południowy wschód.

Na północnym wybrzeżu chwiejna jezdnia łączy Madang i Wewak tylko w zasadzie.

Wyjątkiem jest Highlands Highway, która zaczyna się w Lae (głównym porcie kraju) i ciągnie się w głąb wyżyny przez Goroka do Hagen, z odgałęzieniem w kierunku wybrzeża do Madang. Droga rozdziela się tuż za górą Hagen, z południową linią biegnącą przez Południowe Wyżyny do Tari i północną przez prowincję Enga do Porgera.

Najczęstszym środkiem transportu jest PMV/autobus z lokalnymi mieszkańcami.

Doskonała droga łączy Lae, Madang, Goroka, Tari i Mount Hagen. Jako nowicjusz zazwyczaj najlepiej jest szukać pomocy u lokalnych mieszkańców (np. personelu hotelowego). Większość społeczności ma kilka początkowych lokalizacji. Podróż z Lae do Madang kosztuje około PGK20, natomiast wycieczka na Mt.Hagen kosztuje około PGK30.

Papua-Nowa Gwinea jest tradycyjnie jednym ze światowych hotspotów lotniczych, a kraj ten nadal oferuje jedne z najwspanialszych lotów na świecie. Lae było najbardziej ruchliwym lotniskiem na świecie w latach dwudziestych XX wieku i to właśnie tam lotnicy zajmujący się wydobyciem złota po raz pierwszy wykazali, że transport towarów (a nie tylko pasażerów) drogą powietrzną jest ekonomicznie opłacalny. W rzeczywistości Lae było punktem wyjścia ostatniego lotu Amelii Earhart.

Podróże lotnicze są nadal najczęstszym środkiem transportu między dużymi obszarami metropolitalnymi; w rzeczywistości prawie każde znaczące miasto jest budowane wokół lotniska. W rzeczywistości dawny pas startowy jest główną arterią Mt.Hagen! Podróż z wybrzeża do Highlands jest bardzo piękna (nie odrywaj wzroku od okna ani na chwilę!), a piloci z Australii, Nowej Zelandii, Ameryki i innych krajów pracują tu tylko dla dreszczyku emocji. Jeśli jednak nie lubisz maleńkich samolotów (lub nawet mniejszych helikopterów), podróżowanie w bardziej odległe rejony może nie być dla Ciebie najlepszym wyborem.

Lokalny transport na archipelagach zapewnia wszechobecny bananowiec, 30-40-metrowy kadłub z włókna szklanego z silnikiem zaburtowym.

Ponadto dwie lub trzy linie żeglugowe oferują bilety dla klientów, którzy chcą przeskoczyć z jednego miasta do drugiego. Łodzie te kursują tylko dwa lub trzy razy w tygodniu i zapewniają miejsca siedzące w wyższej i niższej klasie. Górna zapewni ci koję do spania, a dolna zapewni ci twarde siedzenie.

Prom kursuje dwa razy w tygodniu między Madang i Wewak.

Raz w tygodniu mały statek odpływa z Lae, zatrzymując się na Finschhafen i na wyspie Umboi. Spanie na otwartym pokładzie statku, który powoli przedziera się przez noc południowego Pacyfiku, jest tak romantyczne, jak się wydaje, ale uwaga: na otwartym oceanie robi się chłodno bez względu na to, gdzie jesteś, więc weź ze sobą ciepłe ubranie lub wypożycz wewnątrz kabiny.

Naród jest podzielony na dziewięć regionów:

• Południowa Papua Nowa Gwinea
  Obszar ten obejmuje Krajowy Okręg Stołeczny Port Moresby, a także prowincje Środkową i Północną. Miejsce startu wszystkich wycieczek do Papui Nowej Gwinei.
• Zachodnia Papua Nowa Gwinea
  Prowincje Zachodu i Zatoki. Fascynujące prowincje, ale rzadko odwiedzane. Raj dla obserwatorów ptaków
• Madang-Morobe
  Madang to wulkaniczne wyspy i doskonałe miejsca do nurkowania, a Morobe to początek Highlands Highway i miejsce wczesnej gorączki złota.
• Highlands
  Prowincja Enga, Prowincja Chimbu oraz Wyżyny Południowe, Zachodnie i Wschodnie, a także wspaniała kultura i unikalne walki plemienne
• Sepik
  Prowincje Sandaun (West Sepik) i East Sepik, a także rzeka Sepik.
• Zatoka Milne
  Wschodni obszar jest domem dla wielu ciekawych wysp.
• New Britain
  Wiele widocznych ruin z II wojny światowej, zarówno nad, jak i pod wodą, wciąż można zobaczyć w Nowej Brytanii.
• Nowa Irlandia i Manus
  Miejsce pierwszych osad ludzkich w kraju. Wędkarstwo, nurkowanie, żeglarstwo i surfing, a także fascynująca kultura są dostępne.
• Bougainville
  Samorządne terytorium wyspiarskie, kulturowo i fizycznie podobne do Wysp Salomona.

• Port Moresby – stolica z fascynującymi ogrodami zoologicznymi, budynkiem parlamentu, muzeum i ogólnym klimatem melanezyjskim.
• Alotau to wyluzowana stolica prowincji Milne Bay, a także wejście na kilka interesujących, ale odizolowanych wysp.
• Goroka – urocze góralskie miasteczko z przyjemną temperaturą i corocznym Goroka Show, a także krajowe centrum przemysłu kawowego.
• Lae jest drugim co do wielkości miastem w kraju, jego głównym ośrodkiem gospodarczym i wejściem na wyżyny.
• Madang to urocze miasto ze wspaniałymi nocnymi lotami nietoperzy (zabrania się im krzywdzenia) i znacznie bardziej niesamowitym nurkowaniem.
• Mount Hagen – przygraniczne miasteczko na „dzikim zachodzie” Highlands, które wystawi Cię na zimną, rześką pogodę Highlands i kulturę Highlands.
• Rabaul to miasto u podnóża aktywnego wulkanu, który został ewakuowany i poważnie zniszczony podczas wielkiej erupcji w 1994 roku.
• Vanimo jest miastem granicznym dla każdego, kto podróżuje do lub z indonezyjskiego stanu Papua; jest to również znane miejsce do surfowania.
• Wewak — brama do rzeki Sepik, gdzie można doświadczyć kultury Sepik, samej rzeki i wyszukanych rzeźb typowych dla regionu

• Kokoda Track — stara trasa nad pasmem Owen Stanley, która stała się szczególnie znana ze swojej roli w Archipelagu Louisiade II wojny światowej — wspaniała grupa wysp na uboczu ze światowej klasy nurkowaniem i żeglarstwem.
• Wyspy Trobrianda – nazwane przez antropologa Malinowskiego „Wyspami miłości”
• Tufi to Fiordland Papui Nowej Gwinei, z zapierającą dech w piersiach scenerią, doskonałym nurkowaniem i tkaniną tapa produkowaną z kory morwy.

Papua-Nowa Gwinea oferuje szeroki wybór opcji zakwaterowania dla turystów z ograniczonym budżetem.

Hotele są bardzo drogie (co najmniej 100 USD za noc, a często znacznie więcej). Pensjonaty to najtańszy wybór w miastach, choć nadal są drogie (około 40 USD/noc). Najtańszą alternatywą jest pobyt w wiejskich pensjonatach (około 15 USD/noc), gdzie też jest zabawa.

Port Moresby obejmuje międzynarodowe hotele, takie jak Crown Plaza i Airways International, a także hotele średniej klasy, takie jak Lamana i pensjonaty. W zależności od wielkości gminy, regiony regionalne zapewniają międzynarodowe i tanie hotele, podczas gdy niektóre prowincje posiadają domy gościnne.

Trasa Kokoda to 60-kilometrowy szlak, który zaczyna się w Port Moresby i prowadzi do pasma Owen Stanley. Trasa ta była pierwotnie używana przez górników złota w latach 1890. XIX wieku i jest najbardziej znana jako historyczna lokalizacja II wojny światowej, w której Japończycy próbowali dotrzeć nią do Port Moresby. Ten szlak, który obejmuje wiele wzlotów i upadków między grzbietami górskimi i strumieniami, trwa około pięciu dni.

Obszar Highland składa się z kilku różnych regionów plemiennych, ponieważ składa się z ciągłego łańcucha żyznych dolin przedzielonych górami.

Góra Wilhelma, najwyższy szczyt Papui Nowej Gwinei, znajduje się we wschodnich wyżynach (14,880 stóp). Wilhelm to bardzo prosta wspinaczka, choć sugeruje się trzy lub cztery dni na zwiedzanie. Ze szczytu widać zarówno północne, jak i południowe wybrzeża Nowej Gwinei. Rzeka Wahgi w tym regionie jest uważana za jedno z najlepszych na świecie miejsc do raftingu.

Madang nadaje się do nurkowania na wszystkich poziomach, a rafy koralowe są domem dla wielu unikalnych rodzajów kolorowych ryb. Znajdują się tam również podwodne wraki japońskich myśliwców wraz z uzbrojeniem i ładunkiem. Niedaleko Madang turyści mogą wspinać się na wciąż aktywne góry.

Wewak leży dalej na zachód. Jest to wejście do obszaru rzeki Sepik, który ma wyjątkową kulturę, która różni się od Highlands. Aby zobaczyć wspaniały Haus Tambaran, zaleca się długie wycieczki kajakiem w górę rzeki i jej dopływów.

Nowa Anglia. Ta wyspa jest idealna do pływania i nurkowania. Trasy w regionie idealnie nadają się na jednodniowe spacery i wycieczki po dżungli. Na tym obszarze wyspy znajdują się również gorące źródła termalne i bulgoczące błotne dziury. Mieszkańcy Baining z północnej Nowej Brytanii są dobrze znani ze swoich efemerycznych form sztuki, czego najlepszym przykładem jest taniec z ogniem. W tym rytuale z kory tworzona jest dramatyczna i cudownie wykonana maska, a następnie odrzucana jako bezużyteczna.

Bougainville. Lokalizacja na uboczu na dalekim wschodzie kraju, ze znacznym niewykorzystanym potencjałem turystycznym. Głównymi atrakcjami są światowej klasy nurkowanie, spektakularne wędrówki i japońskie artefakty z czasów II wojny światowej.

Wyspy Trobrianda to grupa wysp u wybrzeży Francji. Tak zwane „Wyspy Miłości” są dobrze znane ze swojej charakterystycznej kultury.

Nurkuj z jedną z kilkunastu lokalnych firm nurkowych. Doskonałym miejscem na start jest krajowa organizacja branżowa Scuba Diving. Papua Nowa Gwinea oferuje jedne z najlepszych tropikalnych nurkowań rafowych na świecie.

Z ponad 700 gatunkami ptaków, w tym licznymi ptakami rajskimi, jest to Mekka ptaków. Przynieś dobrą lornetkę i poproś wolontariusza w wioskach, aby pomógł ci zlokalizować ptaki. To było niesamowite przeżycie!

Kolejną ważną atrakcją jest trekking przez wyżyny, równiny przybrzeżne i faliste podnóża Kokody i innych tras. Każdego roku setki wędrowców odwiedzają Trasę Kokoda.

Festiwale, takie jak występy The Sing-Sing na corocznych imprezach Goroka i Mt.Hagen, są najpopularniejszymi zajęciami dla odwiedzających tutaj. Podczas tych występów jest zazwyczaj obecnych ponad pięćdziesiąt zespołów. Festiwale są konkurencyjne, a zwycięski zespół otrzymuje zaproszenia do występów w wielu restauracjach i hotelach w następnym roku. Piękno i żywiołowość festiwali Nowej Gwinei przemawiają do odwiedzających, a także przynoszą korzyści finansowe mieszkańcom.

Wędkarstwo staje się coraz bardziej popularne. Wśród gatunków są czarny marlin, niebieski marlin, żaglica, żółta płetwa, bonito i tuńczyk psiak oraz olbrzymi trevally. Popularne są również Mahi Mahi (Delphin Fish), Makrela i Wahoo. Czarny bass, który jest uważany za najtwardszą walczącą rybę na świecie, jest bardzo trudną do złowienia rybą.

Przyprawy są generalnie nieobecne w kuchni. Mumu, podziemny piec, w którym gotuje się mięso i warzywa, takie jak Kaukau (słodkie ziemniaki), jest powszechną metodą gotowania. Ryż i inny rodzaj węglowodanów są zawarte w prawie każdym posiłku.

W domkach, w których przebywają goście, zazwyczaj występuje mieszanka tego rodzaju kuchni z bardziej zachodnim menu.

Istnieją lokalne marki piwa. Heineken jest właścicielem lokalnego piwa SP (skrót od Południowego Pacyfiku) Lager. Nadmierne spożycie alkoholu, zwłaszcza piwa, jest poważnym problemem społecznym. Piwa i wina są często podawane na ciepło ze względu na brak chłodzenia w niektórych regionach. Co więcej, chociaż jakość wody różni się w zależności od lokalizacji (aw niektórych przypadkach z dnia na dzień), zwykle lepiej jest trzymać się wody butelkowanej, zwłaszcza w hotelach z wyższej półki.

Nie ma zbyt wielu zakupów w tradycyjnym sensie. W głównych miastach jest kilka centrów handlowych i supermarketów. W przeciwnym razie większość zakupów odbywa się na maleńkich marketach, które odbywają się nieregularnie. Targi rzemieślnicze, które odbywają się raz w miesiącu w Port Moresby, naprzeciwko plaży Ela, na parkingu IEA TAFE College, są obowiązkowym punktem programu. Można tam nabyć wyroby rękodzielnicze z całego kraju. Chociaż koszty są nieco wyższe niż na wsiach, nadal są dość przystępne. Targowanie się nie jest powszechną praktyką; można się trochę targować, ale robienie tego nadmiernie może irytować tubylców.

Kina (kod ISO 4217: PGK) jest walutą Papui Nowej Gwinei i dzieli się na 100 toea.

W obiegu znajdują się banknoty polimerowe o nominałach dwa, pięć, dziesięć, dwadzieścia, pięćdziesiąt i sto kina.

Bankomaty są powszechnie dostępne w największych miastach (głównie Bank of the South Pacific, ANZ i Westpac – wszystkie powinny akceptować karty zagraniczne). Inne będą pobierać wysokie koszty, podczas gdy inne mogą pobierać opłaty, jeśli korzystasz z innego banku, a niektóre hotele mogą nie pobierać żadnych opłat (ale są przeznaczone tylko dla gości). Ze względu na znaczne wydatki biznesowe kantory oferują niskie stawki (podobnie jak kantory w Australii). Karty kredytowe są powszechnie akceptowane w większych sklepach, hotelach i restauracjach, ale czasami zdarzają się przypadki oszustwa. Sprzedawcy rynkowi preferują małą zmianę.

Uważa się, że Papua Nowa Gwinea ma ponad tysiąc ugrupowań kulturowych. W wyniku tej różnorodności rozwinęło się wiele form ekspresji kulturowej. Każde plemię rozwinęło swoje własne ekspresyjne formy w malarstwie, tańcu, broni, ubiorze, śpiewie, muzyce, budownictwie i innych dziedzinach.

Większość tych grup kulturowych mówi własnym językiem. Ludzie zwykle mieszkają w społecznościach, w których praktykuje się rolnictwo na własne potrzeby. Aby uzupełnić swoje posiłki, niektórzy ludzie polują i zbierają dzikie pożywienie (takie jak korzenie pochrzynu). Ci, którzy stają się biegli w polowaniu, rolnictwie i rybołówstwie, są wysoko cenieni.

Istnieje historia rzeźbienia w drewnie na rzece Sepik, zwykle w kształcie flory lub zwierząt symbolizujących duchy przodków.

Muszle nie są już używane jako pieniądz w Papui Nowej Gwinei, jak to było na niektórych obszarach – muszle zostały zdemonizowane w 1933 roku. Ta praktyka jest nadal żywa i dobrze w lokalnych tradycjach. W niektórych kulturach, aby zdobyć żonę, mężczyzna musi dostarczyć określoną liczbę muszli małża o złotych brzegach jako cenę panny młodej. W innych częściach świata cenę panny młodej płaci się w formie pieniędzy z muszli, świń, kazuarów lub gotówki. W innych częściach świata panny młode zazwyczaj płacą posag.

Górale uczestniczą w barwnych, rodzimych obrzędach, znanych jako „śpiewanie pieśni”. Malują się i ubierają jak ptaki, drzewa lub duchy górskie, łącznie z piórami, perłami i skórą zwierząt. Na takim festiwalu muzycznym często odtwarzane jest ważne wydarzenie, takie jak słynna wojna.

Sport jest istotnym elementem kultury Papui Nowej Gwinei, a liga rugby jest zdecydowanie najbardziej popularna. Liga rugby została scharakteryzowana jako substytut wojny plemiennej w kraju, w którym społeczności są bardzo od siebie oddalone, a wielu ludzi żyje na poziomie egzystencji, aby wyjaśnić lokalną pasję do gry (kwestia życia i śmierci). Reprezentując swój naród lub grając w zagranicznej profesjonalnej lidze, kilku mieszkańców Papui Nowej Gwinei stało się z dnia na dzień supergwiazdami. Nawet gracze australijskiej ligi rugby, którzy brali udział w corocznej serii State of Origin, która co roku jest gorliwie obchodzona w PNG, należą do najbardziej znanych osobistości w kraju.

Stan pochodzenia jest najważniejszym wydarzeniem roku dla większości Papui Nowej Gwinei, jednak poparcie jest tak intensywne, że wiele osób zginęło w brutalnych konfrontacjach na rzecz ich strony przez lata. Każdego roku narodowa drużyna rugby ligi Papui Nowej Gwinei gra w XIII australijskim premierze (wybrani gracze NRL) w Port Moresby.

Inne ważne sporty w Papui Nowej Gwinei to futbol australijski, futbol stowarzyszeń, rugby union, koszykówka, a we wschodniej Papui krykiet.

Stolica Port Moresby zorganizowała Igrzyska Pacyfiku w 2015 roku.

W niektórych kręgach (głównie australijskich) kraj ten uważany jest za miejsce niebezpieczne, ze względu na działalność gangów przestępczych (zwanych w języku tok pisin raskolami) w dużych miastach, zwłaszcza w Port Moresby i Lae.

Wynika to zwykle z rosnącej migracji wewnętrznej z rolnictwa na własne potrzeby w górach do najbliższego ośrodka miejskiego, co powoduje bezrobocie.

W regionach Port Moresby i Lae nie ma historii znaczącego osadnictwa. W rezultacie są to miasta kolonialne z mieszanką plemienną, która sprzyja niestabilności. Przy dłuższych okresach zamieszkiwania i bardziej stabilnej jednorodności plemiennej, Madang, Wewak, Goroka, Góra Hagen i Tari są bezpieczniejsze.

Społeczności są dość bezpieczne, ponieważ mieszkańcy „przyjmą” cię jako jednego ze swoich.

Jeśli musisz, najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest bieżące śledzenie sytuacji w zakresie prawa i porządku w obszarach, do których chcesz podróżować.

Większość hoteli w Port Moresby jest bezpieczna i znajduje się w kompleksach, a strażnicy monitorują teren. Jednak prawdziwe strzelanie w stolicy jest na szczęście rzadkością. Skontaktuj się z hotelem lub dostawcą zakwaterowania, jeśli zamierzasz wybrać się na wycieczkę po dowolnym mieście, ponieważ wielu z nich będzie mogło albo chodzić z tobą, albo zawieźć cię w dowolne miejsce, lub po prostu po okolicy, jeśli to jest to, co chcesz chcę zrobić.

Unikaj wychodzenia po zmroku, ale jeśli musisz, bądź bardzo ostrożny.

Latanie małymi samolotami może być bardzo niebezpieczne. Prawie nie ma roku bez przynajmniej jednego śmiertelnego wypadku (ostatni w sierpniu 2009 r., kiedy zginęło 12 osób). Chociaż samoloty są ogólnie dobrze utrzymane, a piloci są technicznie kompetentni, problemem jest stromy teren. Wiele mniejszych lotnisk znajduje się w stromych dolinach. Gdy jest zachmurzenie, samoloty mają trudności z ich zlokalizowaniem i czasami rozbijają się o górę. Jednak państwowe linie lotnicze Air Niugini, które latają międzynarodowo i do głównych miast kraju, mają nieskazitelny wynik w zakresie bezpieczeństwa od 32 lat.

Krokodyle różańcowe (Crocodylus porosus) są szeroko rozpowszechnione w Papui Nowej Gwinei i mogą osiągać długość 7 m lub więcej (chociaż osobniki powyżej 6 m są rzadkie). Sporadycznie jedzą ludzi. W słodkowodnych jeziorach i rzekach czują się równie dobrze jak w wodach przybrzeżnych. Należy unikać pływania, chyba że na większych wysokościach i w hotelowych basenach. Papua Nowa Gwinea i Australia mają największą na świecie i najzdrowszą populację dużych krokodyli słonowodnych.

Wiele aktywnych wulkanów można znaleźć w Papui Nowej Gwinei, a wiele z najpopularniejszych wędrówek obejmuje zbliżanie się do jednego lub więcej z nich.

Na niektórych obszarach woda z kranu jest niebezpieczna do picia.

Malaria jest również zagrożeniem, ale wiele społeczności, zwłaszcza tych w pobliżu przemysłu, jest rutynowo leczonych na komary. Podejmij niezbędne środki, aby uniknąć komarów i chorób przenoszonych przez komary.

Lek na malarię jest dostępny w aptekach i oprócz zapobiegania malarii, uszczęśliwi Twój żołądek.