Wyspy Marshalla

Wyspy leżą mniej więcej w połowie drogi między Hawajami a Australią, na północ od Nauru i Kiribati, na wschód od Sfederowanych Stanów Mikronezji i na południe od Stanów Zjednoczonych, w posiadaniu wyspy Wake, do której twierdzi. Atole i wyspy dzielą się na dwie grupy: Ratak (wschód słońca) i Ralik (zachód) (zachód słońca). Dwa łańcuchy wysp biegną prawie równolegle do siebie, z północnego zachodu na południowy wschód i pokrywają około 750,000 1,900,000 mil kwadratowych (2 70 180 km2) wody i tylko około 15 mil kwadratowych (18 km29) lądu. Każda składa się z 2016 do 2016 wysp i atoli. Naród składa się z 2016 atoli i pięciu odizolowanych wysp.

Sanktuarium rekinów

W październiku 2011 r. rząd ustanowił sanktuarium rekinów obejmujące około 2,000,000 772,000 2,700,000 kilometrów kwadratowych (4,600,000 1,042,000 mil kwadratowych) wody. Jest to największe na świecie sanktuarium rekinów, zwiększające globalny obszar oceaniczny chroniony przed rekinami z 1,776,000 2016 2016 do 2016 2016 2016 kilometrów kwadratowych (2016 2016 do 2016 2016 mil kwadratowych). Połów rekinów jest zabroniony na chronionych morzach, a wszelkie przyłowy muszą zostać wypuszczone. Jednak niektórzy kwestionowali zdolność Wysp Marshalla do nadzorowania tej strefy.

Od grudnia do kwietnia klimat charakteryzuje się porą suchą, a od maja do listopada porą deszczową. Wiele tajfunów na Pacyfiku zaczyna się od burz tropikalnych na obszarze Wysp Marshalla i nasila się w miarę przemieszczania się na zachód w kierunku Marianów i Filipin.

Wyspy Marshalla są podatne na skutki podnoszenia się poziomu morza ze względu na ich niską wysokość. Wyspy Marshalla, zdaniem prezydenta Nauru, są najbardziej zagrożonym krajem na świecie z powodu powodzi spowodowanych zmianami klimatycznymi.

Populacja przerosła dostępność słodkiej wody, którą zazwyczaj zapewniają opady deszczu. Na atole północne każdego roku pada 50 mm deszczu, podczas gdy na atole południowe jest mniej więcej dwa razy tyle. Susza jest stałym problemem na wszystkich wyspach.

Nieznane są statystyki ludnościowe z przeszłości. Populację oszacowano na około 10,000 1862 w 1960 roku. W 15,000 roku całkowita populacja wynosiła około 53,158 2011 osób. Populacja wyspy wynosiła 4,300 według spisu z 2016 roku. Stolica, Majuro i Ebeye, główny ośrodek miejski na atolu Kwajalein, są domem dla ponad dwóch trzecich mieszkańców. Wiele osób, które wyjechały za granicę, głównie do Stanów Zjednoczonych, nie jest uwzględnionych. Compact of Free Association umożliwia im swobodne przemieszczanie się i pracę w Stanach Zjednoczonych. Znaczna liczba mieszkańców Wysp Marshalla, około 2016, wyemigrowała do Springdale w stanie Arkansas, największego skupiska ludności miejscowej poza ich domem na wyspie.

Większość mieszkańców to Marshalle, którzy są pochodzenia mikronezyjskiego i przybyli z Azji tysiące lat temu. Niewielki odsetek mieszkańców Marshalla ma niedawne pochodzenie azjatyckie, głównie Japończyków. Stolica Majuro i Ebeye, gęsto zaludniona wyspa są domem dla prawie połowy mieszkańców kraju. Ze względu na brak możliwości zatrudnienia i wzrost gospodarczy peryferyjne wyspy są słabo zamieszkane. Sposób życia na zewnętrznych atolach jest w większości tradycyjny.

Oficjalnym językiem Wysp Marshalla jest marshallese, chociaż powszechnie mówi się po angielsku.

Nieznane są statystyki ludnościowe z przeszłości. Populację oszacowano na około 10,000 1862 w 1960 roku. W 15,000 roku całkowita populacja wynosiła około 53,158 2011 osób. Populacja wyspy wynosiła 4,300 według spisu z 2016 roku. Stolica, Majuro i Ebeye, główny ośrodek miejski na atolu Kwajalein, są domem dla ponad dwóch trzecich mieszkańców. Wiele osób, które wyjechały za granicę, głównie do Stanów Zjednoczonych, nie jest uwzględnionych. Compact of Free Association umożliwia im swobodne przemieszczanie się i pracę w Stanach Zjednoczonych. Znaczna liczba mieszkańców Wysp Marshalla, około 2016, wyemigrowała do Springdale w stanie Arkansas, największego skupiska ludności miejscowej poza ich domem na wyspie.

Większość mieszkańców to Marshalle, którzy są pochodzenia mikronezyjskiego i przybyli z Azji tysiące lat temu. Niewielki odsetek mieszkańców Marshalla ma niedawne pochodzenie azjatyckie, głównie Japończyków. Stolica Majuro i Ebeye, gęsto zaludniona wyspa są domem dla prawie połowy mieszkańców kraju. Ze względu na brak możliwości zatrudnienia i wzrost gospodarczy peryferyjne wyspy są słabo zamieszkane. Sposób życia na zewnętrznych atolach jest w większości tradycyjny.

Oficjalnym językiem Wysp Marshalla jest marshallese, chociaż powszechnie mówi się po angielsku.

Krajowy Urząd Telekomunikacji świadczy usługi telefonii komórkowej. Goście posiadający zagraniczną kartę SIM mogą otrzymać SMS z lokalnym numerem do wykorzystania z zagraniczną kartą SIM. Aby aktywować usługę wystarczy doładować konto. Postępuj zgodnie z krokami przedstawionymi w SMS-ie. Może wymagać kilku prób, aby działał.

NTA zapewnia dostęp do Internetu za pośrednictwem sieci hotspotów Wi-Fi. Istnieją trzy możliwości podłączenia:

Chociaż połączenia internetowe mogą być bardzo szybkie, system nie jest całkowicie niezawodny.

Każdy musi mieć aktualny paszport.

Stany Zjednoczone i wszystkie ich terytoria, Sfederowane Stany Mikronezji, Republika Palau i kraje Forum Wysp Pacyfiku, takie jak Australia i Nowa Zelandia, są zwolnione z obowiązku posiadania wizy wjazdowej.

Obywatele Japonii, Korei, Republiki Chińskiej (ROC), Filipin i niektórych innych krajów otrzymają wizę wjazdową po przyjeździe, jeśli planowany pobyt nie przekracza 30 dni, posiadają bilet w obie strony lub tranzyt oraz paszport ważny co najmniej sześć miesięcy.

Przed wejściem na pokład i udaniem się na Wyspy Marshalla obywatele wszystkich krajów niewymienionych powyżej muszą okazać paszport ważny co najmniej sześć miesięcy, wizę wjazdową oraz bilet w obie strony lub tranzyt. Nasz Prokurator Generalny na Wyspach Marshalla wydaje wizę wjazdową do Majuro. Zalecono wysłanie e-maila do dyrektora ds. imigracji w celu uzyskania wizy wjazdowej po przybyciu na lotnisko Majuro. Wysłać e-maila do [email chroniony] or [email chroniony] wniosek o wizę po przyjeździe, wraz z kopią paszportu, wniosku wizowego, planu podróży i wizy wjazdowej na następny przystanek w kraju. Po przyjeździe otrzymasz e-mail potwierdzający wydanie wizy.

Wizy kosztują 25 dolarów za trzymiesięczną wizę turystyczną. Koszt wizy biznesowej to 50 dolarów. Wizy są ważne tylko przez 30 dni, jednak można je przedłużyć do 90 dni podczas pobytu na Wyspach Marshalla. Musisz wykazać, że możesz zapłacić za cały pobyt na Wyspach Marshalla i że możesz zapłacić za bilet wyjazdowy lub że już go kupiłeś. Opłata za wyjście wynosi 20 USD, chociaż osoby powyżej 60 roku życia są bezpłatne.

Jeśli pochodzisz z kraju zarażonego cholerą, musisz przedstawić dowód zaszczepienia. Jeśli chcesz pracować lub mieszkać na Wyspach Marshalla, lub jeśli zamierzasz pozostać dłużej niż 30 dni, musisz wykonać test na obecność wirusa HIV.

Air Marshall Islands (CW) obsługuje regularne loty wewnętrzne do dziesięciu atoli Wysp Marshalla i ma dostępne samoloty czarterowe. Dostępne są loty między Honolulu i Wyspami Marshalla, a także między Honolulu i Fidżi przez Kiribati i Tuvalu. W ramach połączenia między wyspami Guam i Honolulu United Airlines zatrzymuje się na Majuro i Kwajalein.

Loty z Nowego Jorku do Majuro trwają około 14 godzin; z Tokio, 11 godzin; z Guam osiem godzin; a z Honolulu pięć godzin.

Międzynarodowy Port Lotniczy Majuro to jedyne międzynarodowe lotnisko na wyspie Majuro (MAJ). Taksówki i transfery hotelowe są dostępne z lotniska do miasta.

Air Marshall Islands obsługuje loty między wyspami. Jednak biznes jest nękany problemami finansowymi i technicznymi, a jeden lub oba samoloty floty są często uziemione na kilka dni, tygodni lub miesięcy.

Możliwy jest również transport statkiem. Statki wycieczkowe pływają po wyspach, często zabierając koprę i dostarczając zapasy; oferują również obsługę pasażerów.

Aby dać Ci poczucie wielkości, lot z Majuro do Jaluit trwa około 40 minut, a łódź trwa około 24 godzin.

Na wyspie Majuro Na głównej drodze biegnącej wzdłuż atolu Majuro znajduje się wiele taksówek, a przejazd taksówką w dowolne miejsce na terenie miasta Majuro nie kosztuje więcej niż 75 centów. Aby podróżować do Laury, na przeciwległym końcu wyspy, co godzinę odjeżdża spod hotelu Robert Reimers autobus.

Wyspy Marshalla składają się z 29 atoli i pięciu odizolowanych wysp, z których 24 są zamieszkałe. Są one podzielone na dwa łańcuchy wysp:

Ralika
Zachodni łańcuch wysp składa się z następujących wysp: Enewetak Atoll, Ujelang Atoll, Bikini Atoll, Rongdrik Atoll, Rongelap Atoll, Ailinginae Atoll, Wotho Atoll, Ujae Atoll, Lae Atoll, Kwajalein Atoll, Lib Island, Namu Atoll, Jabat Island , Ailinglaplap Atoll, Jaluit Atoll, Kili Island, Namdrik Atoll i Ebon Atoll

Rataka
Wschodni łańcuch wysp tworzą następujące wyspy: Atol Bokak, Atol Bikar, Atol Utirik, Atol Taka, Wyspa Mejit, Atol Ailuk, Wyspa Jemo, Atol Likiep, Atol Wotje, Atol Erikub, Atol Maloelap, Atol Aur, Atol Majuro , Atol Arno, Atol Mili i Atol Knox

Urok Wysp Marshalla nie znajduje się w mnóstwie atrakcji. Ten maleńki naród, liczący mniej niż 70,000 1,156 ludzi i mający 2016 wysp i wysepek, jest jednak bardzo charakterystyczny. Nie oczekuj niczego niezwykłego, ale doceń dziewicze piękno malowniczych tropikalnych wysp, doskonałe możliwości nurkowania i windsurfingu oraz przyjazną życzliwość ludzi.

Oglądaj zachód słońca z leżaka w jednym z luksusowych kurortów lub udaj się na jedną z bardziej odludnych plaż na dzień niemalże Robinsona Crusoe w samotności. Spokojne plaże Laury to dobra opcja po zachodniej stronie atolu Majuro-far. Jeśli masz już dość słońca i plaży, wybierz się na zakupy do Majuro, stolicy wyspy.

Udaj się do dzielnicy Arno's Longar, gdzie młode damy dawniej uczono sekretów szczęśliwego życia seksualnego w tak zwanych szkołach miłości. Jest to również doskonałe miejsce do połowów dalekomorskich. Muzeum Alele i Biblioteka Publiczna znajdują się w Ulidze. Pomimo niewielkich rozmiarów posiada kilka interesujących artefaktów z kultury kraju. Zwróć uwagę na wykresy słupkowe, których używali rdzenni mieszkańcy, aby pomóc im przypomnieć sobie skomplikowane wzory fal, które istniały między różnymi atolami.

Poligon nuklearny na atolu Bikini w łańcuchu wysp Ralik stał się pierwszym obiektem światowego dziedzictwa UNESCO na Wyspach Marshalla w 2010 roku. Znajdują się na nim liczne relikty zimnowojennego wyścigu broni jądrowej i niszczycielskiej siły bomb atomowych z XX wieku. Częścią terenu są zatopione statki wyrzucone na dno laguny w wyniku eksplozji, a także ogromny krater utworzony podczas testu Castle Bravo w 1954 roku.

Przez cały rok dostępnych jest wiele różnych rodzajów owoców. Dostępne są również gospodarstwa, które hodują warzywa lub trzodę chlewną. Owoce chleba, pandanusa, kokos, kukurydza, pomidor, batat, maniok, papaja, dynia, „nin” (noni), limonka, świnie i drób stanowią większość, jeśli nie wszystkie produkty. Na trasie z Ajeltake do Laury znajdują się inne stragany z owocami i tradycyjną kuchnią.

Wyspy Marshalla były dawniej uważane za „najbardziej rybne” miejsce na świecie, ze względu na liczbę gatunków ryb występujących w morzach Marshalla. Istnieje jednak wiele wątpliwości, czy nadal jest to prawdą, ze względu na obawy związane z przełowieniem i utratą naturalnego siedliska przez kotwice statków, toksyczne chemikalia i zmiany klimatyczne.

Istnieje wiele restauracji oferujących dania kuchni zagranicznej. Do najbardziej znanych należą restauracja Enra w Marshall Islands Resort (MIR) i tablica pływów Roberta Reimers Enterprises (RRE).

Monica's (chińska), La Bojie's (Filipino), China Restaurant (chińska), Special Restaurant (chińska), Oriental Noodle (chińska), The Stone House (japońska) i Aliang Restaurant to restauracje niebędące własnością Marshalla (chińskie).

Kultura Marshalla jest zdefiniowana przez interakcję przed Zachodem i późniejszy wpływ tego kontaktu na jej mieszkańców. Wyspy Marshalla były geograficznie odległe. Mieszkańcy stali się doświadczonymi nawigatorami, potrafiącymi podróżować na sąsiednie atole za pomocą prądów. Przed bliską interakcją z mieszkańcami Zachodu niemowlęta były nagie, a mężczyźni i dorośli topless, nosząc tylko spódnice wykonane z lokalnych mat.

Ziemia była i nadal jest najważniejszym wskaźnikiem zamożności rodziny. Ziemia jest przekazywana przez linię matczyną.

Od czasu pojawienia się chrześcijańskich misjonarzy, społeczeństwo zmieniło się z gospodarki opartej na przetrwaniu w bardziej konwencjonalną gospodarkę zachodnią, z normami skromności, które rozszerzyły się na kobiety zakrywające gołe uda.

Ludzie są mili i spokojni. Nieznajomych wita się z otwartymi ramionami. Mieszkańcy Marshalla cenią sobie szacunek dla innych. Nie można przecenić znaczenia rodziny i wspólnoty. Troska o innych wynika z ich wzajemnego polegania na sobie. Spędzili dziesięciolecia żyjąc na odległych koralowych atolach i wyspach. Dziadkowie, ciotki, wujkowie, kuzyni i dalsi krewni są uważani za bliską rodzinę. Silne więzi rodzinne prowadzą do zwartych społeczności opartych na współczuciu, hojności i szacunku. Pierwsze urodziny dziecka to jedna z najważniejszych rodzinnych okazji.

Bitwa o atol Kwajalein podczas II wojny światowej, a także amerykański program testów nuklearnych na atolu Bikini w latach 1946-1958 wywarły znaczący wpływ na kulturę wyspy. Dawni mieszkańcy i ich potomkowie, których eksmitowano po II wojnie światowej, otrzymują odszkodowanie od rządu USA. Wierność mieszkańców oddaliła się od tradycyjnych przywódców w wyniku ich potrzeby pomocy. Obecność około 2000 zagranicznych pracowników na poligonie testowym Ronald Reagan Ballistic Missile Defense, który obejmuje obiekty startowe, testowe i wspierające rakiety na jedenastu wyspach atolu Kwajalein, a także na wyspach Wake i atolu Aur, miała znaczący wpływ na kultura wyspy dzisiaj.