Chiang Mai

Według Urzędu Turystyki Tajlandii w 14.1 roku Chiang Mai odwiedziło 2013 mln osób: 4.6 mln obcokrajowców i 9.5 mln Tajów. Przewiduje się, że przyjazdy turystów wzrosną o 10% do 9.1 mln w 2016 r., przy czym liczba odwiedzających z Chin wzrośnie o 7% do 750,000 10, a przyjazdów zagranicznych o 2.6% do 2011 mln. Od 15 roku turystyka w Chiang Mai rosła o 30% każdego roku, głównie za sprawą chińskich gości, którzy stanowią 2016% wizyt zagranicznych.

Chiang Mai ma około 32,000 40,000-2016 2016 pokoi hotelowych, a międzynarodowy port lotniczy Chiang Mai (CNX) jest czwartym co do wielkości lotniskiem w Tajlandii, po Suvarnabhumi (BKK) i Don Mueang (DMK) w Bangkoku oraz Phuket (HKT).

W ramach pięcioletniej strategii Biuro Kongresów i Wystaw Tajlandii (TCEB) zamierza reklamować Chiang Mai jako światowe miasto MICE. TCEB przewiduje, że dochód MICE wzrośnie o 10% do 4.24 miliarda bahtów w 2013 roku, a liczba podróżnych MICE wzrośnie o 5% do 72,424 2016.

Turyści obciążają zasoby naturalne miasta. Chiang Mai jest nękane przez niekontrolowany wzrost, zanieczyszczenie powietrza i wody, problemy z gospodarką odpadami i zatory na drogach. Samorządy wydają się być bezsilne w egzekwowaniu przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego i budownictwa.

Chiang Mai, założone w 1296 roku n.e., to ważne kulturowo i historycznie miasto, które było dawniej stolicą starożytnego królestwa Lanna. Położona u pofałdowanych podnóży Himalajów, 700 kilometrów na północ od Bangkoku, do lat dwudziestych XX wieku mogła być dostępna tylko trudną rzeką lub wędrówką na słoniu. Szczególny urok Chiang Mai został zachowany dzięki odosobnieniu.

Otoczone murami miasto jest starożytnym sercem Chiang Mai („miasto” to chiang w dialekcie północnej Tajlandii, a mai to „nowe”, stąd Chiang Mai tłumaczy się jako „nowe miasto”). Odcinki muru po jego odbudowie kilkadziesiąt lat temu pozostały przy bramach i narożach, ale pozostała część została rozebrana poza fosą.

Ponad 30 świątyń sięgających założenia księstwa mieści się w istniejących murach miasta Chiang Mai, ozdobionych wspaniałymi rzeźbami w drewnie, schodami Naga, leoniną i niebiańską strażą, złotymi parasolami i pagodami przetykanymi złotymi filigranami. Najbardziej znanym jest Wat Phrathat Doi Suthep, który znajduje się 13 kilometrów dalej na wzgórzu i wychodzi na miasto.

Współczesne Chiang Mai rozrosło się we wszystkich kierunkach, ale szczególnie na wschodzie, wzdłuż brzegów rzeki Ping (Mae Nam Ping), gdzie Changklan Rd, słynny Nocny Bazar oraz większość hoteli i pensjonatów w Chiang Mai być znalezionym. Loi Kroh Rd () jest epicentrum nocnego życia miasta (turystycznego).

Miejscowi uważają, że tak naprawdę nie doświadczyłeś Chiang Mai, dopóki nie zobaczysz widoku z Doi Suthep, nie zjesz kao soi i nie kupisz parasola od Bo Sang. Oczywiście jest to bzdura turystyczna, ale dla miejscowych kao soi, parasole Bo Sang i Doi Suthep są symbolami kulturowymi.

Fosa i ruiny muru otaczającego starożytne miasto to najbardziej widoczne cechy fizyczne Chiang Mai. Jest to punkt odniesienia do poruszania się po mieście, mierzący około 6.5 kilometra średnicy.

Wschodnia i zachodnia część starożytnego miasta mają różne osobowości. Po wschodniej stronie znajduje się najwięcej pensjonatów, restauracji, wypożyczalni motocykli, biur podróży i innych usług zorientowanych na turystykę. W szczególności północno-wschodni kwadrant to labirynt pensjonatów, restauracji, gabinetów masażu i innych przedsiębiorstw zorientowanych na turystykę. Zachodnia część to przede wszystkim tajska, obejmująca szkołę dla niewidomych, sklep z trumnami, filię Tajlandzkiej Biblioteki Narodowej w Chiang Mai i pięć lub sześć restauracji z grillem, w większości stołowych (mu gràtá), które prawie zawsze są pełne tajskich klientów.

Północne położenie Chiang Mai i skromne wzniesienie powodują, że środowisko jest łagodniejsze niż w południowej części miasta.

W Tajlandii są trzy różne pory roku, podobnie jak w pozostałej części kraju:

• A fajny sezon od listopada do lutego
• A gorący sezon od marca do czerwca
• A Mokry sezon od lipca do października.

Rząd Tajlandii ogranicza dostęp do Internetu. Według szacunków z 2010 r. liczba zakazanych stron internetowych wynosi 110,000 77 i rośnie. Około 22% jest zbanowanych ze względu na obrazę majestatu, materiały (wszystko, co zniesławia, obraża, grozi lub jest nieprzyjemne dla monarchy, w tym bezpieczeństwo narodowe i niektóre tematy polityczne), a 2016% za pornografię, która jest zabroniona w Tajlandii. Niektóre strony internetowe zajmujące się tajlandzkimi materiałami politycznymi z BBC One, BBC Two, CNN, Yahoo News, gazety Post-Intelligencer (Seattle, USA) i gazety The Age (Melbourne, Australia) podlegają ograniczeniom. Daily Mail (Wielka Brytania) jest całkowicie zabroniony.

Wi-Fi jest dostępne w wielu pensjonatach, hotelach, kawiarniach, pubach, restauracjach, a nawet na basenach. Są one zazwyczaj bezpłatne lub mają niewielką opłatę. Jeśli podróżujesz z laptopem, powinieneś być w stanie połączyć się z Internetem za darmo lub za niewielką opłatą w promieniu 500 m od Twojego hotelu w Chiang Mai.

Ministerstwo Informacji ogłosiło otwarcie 3,000 bezpłatnych hotspotów Wi-Fi w Chiang Mai w listopadzie 2012 r. Inicjatywa, nazwana przez AIS bezpłatnym bezprzewodowym dostępem do Internetu przez ICT, zapewnia miesięczną prędkość pobierania 10 Mbit/s do pięciu godziny. Wokół szkół, centrów handlowych, szpitali i budynków rządowych znajdują się hotspoty. Zainteresowani muszą zarejestrować się w bezpłatnej usłudze w ICT Free Wi-Fi, po czym otrzymają identyfikator użytkownika i hasło.

Kafejki internetowe można spotkać w całym mieście. Ceny wahają się od 10 bahtów za godzinę (w zakładach „gier” zatłoczonych lokalną młodzieżą) do 60 bahtów co pół godziny (2 bahty za minutę) i więcej. Większość zakładów pobiera opłaty za blok 15 lub 30 minut, podczas gdy niektóre pobierają opłaty za minutę. Najtańsze i najwygodniejsze placówki z szybkimi połączeniami, kamerą, mikrofonem i Skype znajdują się wzdłuż Huay Kaew Road, w pobliżu głównego wejścia na Uniwersytet Chiang Mai i kosztują od 10 do 20 bahtów.

Jeśli masz laptopa i lokalną kartę SIM, GPRS/EDGE to niedrogi i prosty sposób na dostęp do Internetu w Tajlandii. Większość miasta jest objęta TrueMove 850 MHz 3G.

TELEFON

• Biuro numerów: 183/1133
• Serwis międzynarodowy i krajowy obsługiwany przez operatora: 100
• Międzynarodowy numer kierunkowy: 001
• Międzynarodowy operator AT&T do odbierania połączeń: 001 999 11111
• Telefony komórkowe w Tajlandii mają 10 cyfr, w tym wiodące zero. Telefony stacjonarne mają 11 cyfr, w tym zera wiodące.

TAJLANDIA POCZTA

• Lotnisko 24-godzinna poczta, 60 Moo 3, Airport Rd, +66 53-277382.
• Poczta Changklan, 186-186/1 Changklan Rd, +66 53-273657.
• Poczta Chang Phuak, 195/8-9 Chang Phuak Rd, +66 53-222483.
• Poczta Mae Ping, 24 Praisanee Rd, +66 53-252036-7.
• Główny Urząd Pocztowy, Charoen Muang Rd, +66 53-241 070, +66 53-245376.
• Poczta Phra Sing (Singharat Rd (3 minuty spacerem na południe od Wat Phra Singh)).
• Poczta Talat Kam Tieng (Assadathon Rd, w pobliżu Tesco Lotus, tuż przy super autostradzie). Jest to urząd pocztowy, w którym wysyłasz i odbierasz duże przedmioty, takie jak rowery i motocykle.
• Urząd pocztowy Tha Phae (Zachodnia strona bramy Tha Phae na Ratchadamnoen Rd, 25 kroków w dół ulicy od Black Canyon Coffee). Codziennie 08:00-20:00. Ze względu na godziny otwarcia i centralną lokalizację, ten mały PO jest najwygodniejszy dla większości turystów. Świadczą usługi pakowania, faksowania, międzynarodowych połączeń telefonicznych oraz sprzedają pocztówki, znaczki i inne przedmioty.