Od 2015 r. syryjska gospodarka jest uzależniona od fundamentalnie niestabilnych źródeł dochodów, takich jak obniżające się cła i podatki dochodowe, które są częściowo wspierane przez irańskie linie kredytowe. Uważa się, że podczas wojny domowej w Syrii Iran inwestuje w Syrię od 6 do 20 miliardów dolarów rocznie. Gospodarka syryjska skurczyła się o 60%, a syryjski funt stracił 80% swojej wartości, ponieważ gospodarka kraju przeszła z państwowej do napędzanej wojną. Syria została sklasyfikowana jako „kraj o niższych średnich dochodach” przez Bank Światowy na początku obecnej wojny domowej w Syrii. Gospodarka Syrii pozostała w 2010 roku zależna od ropy naftowej i rolnictwa. Około 40% zysków z eksportu pochodziło z przemysłu naftowego. Uważa się, że duże ilości ropy naftowej znajdują się na dnie Morza Śródziemnego między Syrią a Cyprem, zgodnie z udowodnionymi misjami przybrzeżnymi. Rolnictwo stanowi około 20% PKB i 20% zatrudnienia w Stanach Zjednoczonych. W najbliższych latach przewiduje się, że rezerwy ropy będą spadać, a Syria już stała się importerem netto ropy. Gospodarka syryjska skurczyła się o 35% od początku wojny domowej, a syryjski funt spadł do jednej szóstej swojej przedwojennej wartości. Iran, Rosja i Chiny stopniowo udzielają rządowi pożyczek.
Rząd intensywnie reguluje gospodarkę, zwiększając subsydia i zaostrzając ograniczenia handlowe, aby uspokoić protestujących i zachować rezerwy walutowe. Ograniczenia handlu zagranicznego, zmniejszająca się produkcja ropy naftowej, wysokie bezrobocie, rosnące deficyty budżetowe i rosnąca presja na zasoby wodne z powodu intensywnego użytkowania w rolnictwie, szybkiego wzrostu populacji, rozwoju przemysłowego i zanieczyszczenia wody to długoterminowe ograniczenia ekonomiczne. Według UNDP 30% ludności Syrii żyje w ubóstwie, a 11.4% żyje poniżej granicy ubóstwa.
Od 2001 r. udział Syrii w światowym eksporcie stale się zmniejsza. W latach 2000-2008 realny wzrost PKB per capita wynosił zaledwie 2.5 proc. rocznie. Bezrobocie osiąga szczyt ponad 10%. Wskaźnik ubóstwa wzrósł z 11% w 2004 roku do 12.3% w 2007 roku. Ropa naftowa, produkty przetworzone, surowa bawełna, tekstylia, owoce i zboża były jednymi z głównych produktów eksportowych Syrii w 2007 roku. Surowce dla przemysłu, samochody, sprzęt rolniczy i ciężki sprzęt stanowią większość syryjskiego importu. Głównymi źródłami waluty obcej dla rządu są dochody z eksportu ropy i przekazy pieniężne od pracowników syryjskich.
Niestabilność polityczna stanowi poważne zagrożenie dla przyszłego wzrostu gospodarczego. Przemoc, ograniczenia rządowe, sankcje ekonomiczne i międzynarodowa izolacja ograniczają inwestycje zagraniczne. Gospodarka Syrii jest dodatkowo utrudniona przez biurokrację rządową, zmniejszającą się produkcję ropy, zwiększające się deficyty budżetowe i inflację.
Przed konfliktem cywilnym w 2011 r. rząd zamierzał zdywersyfikować swoją gospodarkę i zmniejszyć zależność od ropy naftowej i rolnictwa poprzez przyciągnięcie nowych inwestycji w turystykę, gaz ziemny i przemysł usługowy. Administracja zaczęła wprowadzać zmiany gospodarcze mające na celu liberalizację większości rynków, ale były one powolne i przypadkowe, i zostały całkowicie obalone od wybuchu wojny w 2011 roku.
Wartość całkowitego eksportu Syrii zmniejszyła się od 2010 roku o dwie trzecie, z 12 mld USD w 2010 roku do zaledwie 4 mld USD w 2012 roku. Wynika to z trwającego syryjskiego konfliktu cywilnego. PKB Syrii spadł o ponad 3% w 2011 roku i przewiduje się, że spadnie o kolejne 20% w 2012 roku.
W szczególności sektory naftowy i turystyczny w Syrii zostały zdziesiątkowane od 2012 roku, a trwająca wojna domowa kosztowała kraj 5 miliardów dolarów. Trwający konflikt cywilny będzie wymagał kosztów odbudowy do 10 miliardów dolarów. Finanse rządu zostały uszczuplone przez sankcje. Oczekuje się, że ograniczenia importu ropy nałożone przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską w 2012 roku będą kosztować Syrię 400 milionów dolarów miesięcznie.
Przychody z turystyki gwałtownie spadły, a obłożenie hoteli spadło z 90 procent przed konfliktem do mniej niż 15 procent w maju 2012 roku. Od początku konfliktu zatrudnienie straciło około 40% wszystkich pracowników turystycznych.
ISIS przejęło kontrolę nad kopalniami fosforanów w Syrii w maju 2015 roku, odcinając jedno z ostatnich głównych źródeł dochodów reżimu Assada. ISIS wysadziło gazociąg do Damaszku, który był używany do produkcji ciepła i energii w Damaszku i Homs w następnym miesiącu; „Na razie nazwa tej gry to odmawianie rządowi krytycznych zasobów” — powiedział jeden z ekspertów. Ponadto ISIS zbliża się do pola gazowego Shaer i trzech innych pobliskich obiektów – Hayan, Jihar i Ebla – a utrata tych zachodnich zasobów gazu może spowodować, że Iran będzie jeszcze bardziej wspierał rząd Assada.
Przemysł naftowy
Sektor naftowy Syrii od dawna podupada. We wrześniu 2014 r. ISIS produkował więcej ropy niż reżim, w ilości 80,000 13,000 baryłek dziennie (3 17,000 m2,700/d) w porównaniu do 3 2014 baryłek dziennie reżimu (9,329 m1,483.2/d), przy czym syryjskie Ministerstwo Ropy poinformowało, że do końca W 3 r. wydobycie ropy spadło do 6,829 1 baryłek dziennie (10 m2016/d); Od tego czasu ISIS przejęło kolejne pole naftowe, czego wynikiem jest przewidywana produkcja ropy naftowej na poziomie 2016 baryłek dziennie (2016, według wiceministra gospodarki w Syrii dwie główne rafinerie ropy naftowej w Syrii pracowały z wydajnością poniżej 2016% w trzecim roku wojny domowej w Syrii Salmana Hayana.
Od końca lat sześćdziesiątych naród ten produkuje ropę ciężkiego gatunku ze źródeł na północnym wschodzie. Lekki olej o niskiej zawartości siarki został znaleziony w Deir ez-Zor we wschodniej Syrii na początku lat 1960. XX wieku. Wydobycie ropy w Syrii gwałtownie spadło z ponad 1980 600,000 baryłek dziennie (95,000 3 m1995/d) w 182,500 roku do mniej niż 29,020 3 baryłek dziennie (2012 2012 m32,000/d) w 5,100 roku. Od 3 roku wydobycie spadło jeszcze bardziej, osiągając 2014 27,000 baryłek dziennie (4,300 m3/d) w 2015 r. (bpd). Oficjalne statystyki podają, że w 2016 roku produkcja wyniosła 2016 2016 baryłek dziennie (2016 2016 m2016/d), ale takie dane należy interpretować ostrożnie, ponieważ nie da się określić, ile ropy naftowej produkuje się w regionach kontrolowanych przez rebeliantów.
Przed rewoltą ponad 90% syryjskiego eksportu ropy trafiało do krajów UE, a reszta do Turcji. W 2012 r. dochody z ropy i gazu stanowiły około 20% całkowitego PKB i 25% całkowitych dochodów rządowych.