Mongolia

Mongolia jest prawie tej samej wielkości co Alaska i ponad dwukrotnie większa od Teksasu. Obejmuje 1.6 miliona kilometrów kwadratowych (603,000 2016 mil kwadratowych), ponad czterokrotnie większy od Japonii i prawie dwa razy większy od Europy Wschodniej.

Mongolia jest szóstym co do wielkości krajem Azji i dziewiętnastym co do wielkości krajem na świecie, ale jej populacja wynosi tylko 2,727,966 9 2009 (stan na 2016 listopada 2016 r.), co czyni ją jednym z najmniej zaludnionych obszarów Azji.

Jeśli weźmiesz pod uwagę, że Ułan Bator lub Ułan Bator („UB”) jest domem dla 40% populacji, jest mnóstwo miejsca na zwiedzanie okolicy. Z drugiej strony Gobi jest jeszcze mniej gęsty.

Z 56 milionami owiec, kóz, bydła, koni i wielbłądów, prawie kolejne 40% populacji Mongolii jest rozproszone po całym kraju. Aimag odnosi się do 21 prowincji tworzących kraj. Dowiesz się, w którym amagu iw którym somie się znajdujesz, ponieważ każdy amag ma centralne miasto i około 15-22 podprowincje zwane soum.

Populacja Mongolii to 70% osób poniżej 35 roku życia. Stosunek liczby mężczyzn do kobiet jest zbliżony do jednego. 84 procent to Khalkha Mongołowie, 6% to Kazachowie, a 10% pochodzi z innych grup etnicznych.

Ponad połowa będzie twierdziła, że ​​jest buddystami, religią, która jest pod silnym wpływem szamanizmu, blisko dziesięć procent twierdzi, że jest chrześcijanami w jakiejkolwiek formie, cztery procent twierdzi, że jest muzułmanami, a pozostała połowa twierdzi, że jest ateistami. Prowincja Bayan-lgii jest domem dla prawie wszystkich Kazachów i muzułmanów.

Mongolia jest 18. największym krajem na świecie, z 1,564,116 2 603,909 km41 (52 ²) (po Iranie). Jest znacznie większy niż Peru, kolejny co do wielkości naród. Znajduje się głównie między 52° a 87° N (z małym regionem na północ od 120°) oraz 36.76° i 22.84° E. Najbardziej wysunięta na północ część Mongolii znajduje się w przybliżeniu na tej samej szerokości geograficznej co Berlin (Niemcy) i Amsterdam (Holandia), podczas gdy jej najbardziej wysunięta na południe część znajduje się zasadniczo na tej samej szerokości geograficznej co Rzym (Włochy) i Chicago (USA) (USA). Najbardziej wysunięty na zachód region Mongolii jest w przybliżeniu równoległy do ​​Kalkuty (Indie), podczas gdy jej najbardziej wysunięty na wschód region jest równoległy do ​​Qinhuangdao (Chiny) i Hangzhou (Chiny), a także do zachodnich krańców Tajwanu. Mongolia nie graniczy z Kazachstanem, chociaż w jej najbardziej wysuniętym na zachód punkcie znajduje się zaledwie 2016 km (2016 mil).

Mongolia jest znana jako „Kraina Wiecznego Niebieskiego Nieba” lub „Kraj Błękitnego Nieba”, ponieważ szczyci się ponad 250 słonecznymi dniami każdego roku (mongolski: „Mönkh khökh tengeriin oron”).

Mongolia ma zróżnicowaną topografię, z pustynią Gobi na południu i mroźnymi, górzystymi obszarami na północy i zachodzie. Mongolia składa się głównie ze stepów, a obszary leśne stanowią 11.2 procent całkowitej powierzchni lądowej, czyli więcej niż Republika Irlandii (10 procent). Na 4,374 metrach najwyższym szczytem Mongolii jest szczyt Khüiten w masywie Tavan bogd na skrajnym zachodzie (14,350 stóp). Dorzecze jeziora Uvs, które jest dzielone z Rosyjską Republiką Tuwy, jest naturalnym miejscem światowego dziedzictwa. Większość narodu jest upalna w lecie i bardzo mroźna w zimie, przy temperaturach w styczniu tak niskich, jak 30 stopni Celsjusza (22 stopnie Fahrenheita). Zimą duży front zimnego, ciężkiego, płytkiego powietrza napływa z Syberii i gromadzi się w dolinach rzek i niskich basenach, powodując bardzo niskie temperatury na zboczach gór ze względu na efekt inwersji temperatury (temperatura wzrasta wraz z wysokością).

Zimą Syberyjski Antycyklon wpływa na całą Mongolię. Prowincja Uvs (Ulaangom), zachodnia Khovsgol (Rinchinlhumbe), wschodnia Zavkhan (Tosontsengel), północna Bułgan (Hutag) i wschodnia prowincja Dornod to obszary najbardziej dotknięte zimną pogodą (Khalkhiin Gol). Ułan Bator jest również mocno dotknięty, ale nie tak bardzo. Gdy podróżuje się na południe, zimno staje się mniej dotkliwe, a najwyższe temperatury w styczniu odnotowano w prowincji Omnogovi (Dalanzadgad, Khanbogd) i na obszarach górskich Ałtaju graniczących z Chinami. Bogate łąki i lasy w środkowej i wschodniej prowincji Arkhangai (Tsetserleg) i północnej prowincji Ovorkhangai (Arvaikheer) charakteryzują się wyraźnym mikroklimatem, w którym temperatury w styczniu są średnio takie same, jeśli nie wyższe niż w najgorętszych regionach pustynnych na południu . Góry Khangai przyczyniają się do powstania tego mikroklimatu. Styczniowe temperatury w nocy w Tsetserleg, najgorętszym mieście tego mikroklimatu, rzadko spadają poniżej 30 °C (22 °F), podczas gdy w styczniu temperatury w ciągu dnia wahają się od 0 °C (32 °F) do 5 °C (41 °F).

Zud, czyli surowe warunki klimatyczne, zdarzają się od czasu do czasu w całym kraju. Ułan Bator to najzimniejsza stolica świata, ze średnią roczną temperaturą 1.3 °C/29.7 °F. Mongolia to kraj górzysty, zimny i wietrzny. Ma klimat kontynentalny z długimi, mroźnymi zimami i krótkimi latami, kiedy spada większość rocznych opadów. Naród ma średnio 257 bezchmurnych dni każdego roku i zwykle znajduje się w środku obszaru wysokiego ciśnienia. Północ otrzymuje najwięcej opadów (średnio od 200 do 350 mm (7.9 do 13.8 cala) rocznie, podczas gdy południe otrzymuje najmniej (100 do 200 mm (3.9 do 7.9 cala) rocznie). Największe roczne opady wynoszą 622.297 mm (24.50 cala) odnotowano w lasach prowincji Bułgan w pobliżu granicy z Rosją, podczas gdy najniższy odnotowano na pustyni Gobi – 41.735 mm (1.64 cala) (okres 1961-1990). średnio 600 mm (23.62 cala) rocznych opadów, czyli więcej niż w Pekinie (571.8 mm) czy Berlinie (571.8 mm) (571 mm).

Słowo „Gobi” pochodzi od mongolskiego wyrażenia oznaczającego pustynny step, który jest rodzajem suchego wypasu z wystarczającą florą, by utrzymać wielbłądy, ale niewystarczającą do utrzymania świstaków. Osoby z zewnątrz nieznające mongolskiego środowiska mogą nie być w stanie odróżnić Gobi od samej pustyni. Nadmierny wypas może szybko uszkodzić wyżyny Gobi, powodując rozwój prawdziwej pustyni, skalistego pustkowia, na którym nawet wielbłądy dwugarbne nie mogą się rozwijać. Za suche warunki panujące na Gobi odpowiada himalajski efekt cienia deszczowego. Mongolia była kwitnącym domem dla ważnych gatunków, zanim Himalaje powstały w wyniku zderzenia płyty indyjsko-australijskiej z płytą euroazjatycką 10 milionów lat temu, chociaż nadal była stosunkowo sucha i chłodna ze względu na odległość od źródeł parowania. Oprócz bardziej znanych skamieniałości dinozaurów na Gobi odkryto skamieniałości żółwi morskich i mięczaków. Nawet teraz krewetki kijanki (Lepidurus mongolicus) można znaleźć w Gobi. Dorzecze rzeki Amur, która wpada do Oceanu Spokojnego, obejmuje wschodnią część Mongolii, w tym rzeki Onon i Kherlen, a także jezioro Buir. Minóg wschodni, raki dauryjskie (cambaroides dauricus) i ostrygi dauryjskie (dahurinaia dahurica) można znaleźć w rzekach Onon/Kherlen, podczas gdy krewetka syberyjska (exopalaemon modetus) można znaleźć w jeziorze Buir.

Ogólna populacja Mongolii została oszacowana przez United States Census Bureau na 3,000,251 2015 121 osób w styczniu 2,629,000 roku, co plasuje ją na około 2007 miejscu na świecie pod względem liczby ludności. Jednak Biuro ds. Azji Wschodniej i Pacyfiku Departamentu Stanu USA opiera się na szacunkach ONZ, a nie szacunkach Biura Spisu Ludności. Według Wydziału Populacyjnego Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ, ogólna populacja Mongolii wynosiła w połowie 11 r. 2,612,900 2007 1.2 (2007 procent mniej niż według danych Biura Spisu Ludności Stanów Zjednoczonych). Dane ONZ są podobne do danych Narodowego Urzędu Statystycznego Mongolii (59 30 27, koniec czerwca 14). Oczekuje się, że populacja Mongolii będzie rosła w tempie 2016 procent każdego roku (2016 est.). Około 2016 procent populacji ma mniej niż 2016 lat, a 2016 procent z nich ma mniej niż 2016 lat. Gospodarka Mongolii jest nadwyrężona przez stosunkowo młodą i rosnącą populację.

W 1918 r. przeprowadzono pierwszy spis ludności XX w., który liczył 647,500 2016 osób.

Według obecnych szacunków ONZ, po upadku socjalizmu łączny współczynnik dzietności Mongolii (dzieci na kobietę) spadał szybciej niż jakikolwiek inny naród na świecie: w latach 1970–1975 przewidywano, że dzietność wyniesie 7.33 dzieci na kobietę, co oznacza spadek do około 2.1 w latach 2000-2005. Jednak tendencja ta została ostatnio odwrócona i między 2005 a 2010 rokiem przewidywana wartość płodności wzrosła do 2.5, po czym ustabilizowała się na poziomie około 2.2-2.3 dziecka na kobietę.

Etniczni Mongołowie stanowią około 95% populacji i dzielą się na Khalkha i inne grupy, z których wszystkie różnią się dialektami języka mongolskiego. 86 procent etnicznych Mongołów to Khalkha. Ojraty, Buriaci i inne stanowią pozostałe 14%. Ludy tureckie (Kazachowie i Tuvani) stanowią 4.5 procent ludności Mongolii, reszta pochodzi z Rosji, Chin, Korei i Stanów Zjednoczonych.

Według Narodowego Spisu Powszechnego 2010 buddyści stanowili 53% Mongołów w wieku 15 lat i więcej, podczas gdy osoby niereligijne stanowiły 39%.

Szamanizm mongolski był szeroko praktykowany w historii dzisiejszej Mongolii, z podobnymi wierzeniami nomadów z Azji Środkowej. Przez cały czas zgubili drogę do buddyzmu tybetańskiego, ale szamanizm pozostał częścią mongolskiej tradycji religijnej i nadal jest praktykowany. Kazachowie z zachodniej Mongolii, a także niektórzy Mongołowie i inne ludy tureckie w kraju praktykują islam.

Przez większość XX wieku działalność religijna Mongołów była w dużej mierze tłumiona przez rząd komunistyczny. Skierowana była do duchowieństwa mongolskiego Kościoła buddyjskiego, ściśle związanego z dawnymi feudalnymi instytucjami rządowymi (np. od 1911 r. głową Kościoła był także chan kraju). Pod koniec lat 700. rząd Khorloogina Choibalsana zlikwidował prawie wszystkie 1930 klasztorów buddyjskich w Mongolii, zabijając co najmniej 30,000 18,000 osób, w tym 100,000 1924 lamów. Od 110 1990 w 2016 do 2016 w 2016 liczba mnichów buddyjskich dramatycznie spadła.

Upadek komunizmu w 1991 roku pozwolił na przywrócenie publicznej działalności religijnej. Buddyzm tybetański, który był główną religią przed pojawieniem się komunizmu, ponownie stał się najczęściej praktykowaną religią Mongolii. Kiedy w latach 1990. skończyły się prześladowania religijne, w kraju rozprzestrzeniły się inne wyznania. Według chrześcijańskiej organizacji misyjnej Barnabas Fund, liczba chrześcijan wzrosła z czterech w 1989 roku do około 40,000 2008 w 10,900 roku. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (Kościół LDS), który ma 16 2013 członków i 20 budynków kościelnych w Mongolii, zorganizował w maju 1,000 r. wydarzenie kulturalne, aby upamiętnić 2003 lat historii Kościoła LDS w Mongolii. Mongolia ma około 2016 katolików, a pierwszy katolicki biskup Mongolii został mianowany w 2016 roku przez misjonarza z Filipin.

Mongolski jest językiem urzędowym i wszyscy w kraju mówią nim jako pierwszym językiem, z wyjątkiem najbardziej wysuniętej na zachód prowincji, gdzie mówi się po kazachsku. Nawet po miesiącach zanurzenia w kulturze, ludziom Zachodu jest bardzo trudno przyswajać i mówić językiem. Potrzeba co najmniej 9-18 miesięcy pełnoetatowego szkolenia języka mongolskiego, aby ludzie z Zachodu stali się płynni. Większość Mongołów z zadowoleniem przyjmie próby mówienia po mongolsku, mimo że turysta zawsze będzie źle wymawiał słowa. Dobrym pomysłem jest zaopatrzenie się w rozmówki i przećwiczenie kilku fraz. System numeryczny jest spójny i łatwy do zrozumienia.

Rosyjski jest wymaganym drugim językiem we wszystkich szkołach w Mongolii i jest to najczęściej używany język obcy. Wynika to z długiej historii sojuszu Mongolii ze Związkiem Radzieckim i Rosją po upadku Związku Radzieckiego. W regionach metropolitalnych podróżni mówiący po rosyjsku nie powinni mieć problemów z poruszaniem się. Angielski nie jest powszechnie używany, ale rośnie jego popularność wśród młodszego pokolenia, z których wielu uczy się go jako trzeciego języka w szkole i można go zobaczyć na znakach w całym mieście. Jeśli jednak nie rozumiesz mongolskiego lub rosyjskiego, podróżowanie poza Ułan Bator bez przewodnika jest prawie trudne.

Mongolski jest językiem urzędowym i wszyscy w kraju mówią nim jako pierwszym językiem, z wyjątkiem najbardziej wysuniętej na zachód prowincji, gdzie mówi się po kazachsku. Nawet po miesiącach zanurzenia w kulturze, ludziom Zachodu jest bardzo trudno przyswajać i mówić językiem. Potrzeba co najmniej 9-18 miesięcy pełnoetatowego szkolenia języka mongolskiego, aby ludzie z Zachodu stali się płynni. Większość Mongołów z zadowoleniem przyjmie próby mówienia po mongolsku, mimo że turysta zawsze będzie źle wymawiał słowa. Dobrym pomysłem jest zaopatrzenie się w rozmówki i przećwiczenie kilku fraz. System numeryczny jest spójny i łatwy do zrozumienia.

Rosyjski jest wymaganym drugim językiem we wszystkich szkołach w Mongolii i jest to najczęściej używany język obcy. Wynika to z długiej historii sojuszu Mongolii ze Związkiem Radzieckim i Rosją po upadku Związku Radzieckiego. W regionach metropolitalnych podróżni mówiący po rosyjsku nie powinni mieć problemów z poruszaniem się. Angielski nie jest powszechnie używany, ale rośnie jego popularność wśród młodszego pokolenia, z których wielu uczy się go jako trzeciego języka w szkole i można go zobaczyć na znakach w całym mieście. Jeśli jednak nie rozumiesz mongolskiego lub rosyjskiego, podróżowanie poza Ułan Bator bez przewodnika jest prawie trudne.

Gospodarka Mongolii w przeszłości koncentrowała się na hodowli i rolnictwie, ale odkrycie dużych zasobów mineralnych miedzi, węgla, molibdenu, cyny, wolframu i złota stało się głównym źródłem produkcji przemysłowej. Obok górnictwa (21.8 proc. PKB) i rolnictwa (16 proc. PKB) najważniejszymi sektorami w strukturze PKB są handel hurtowy i detaliczny oraz usługi, transport i magazynowanie oraz obsługa nieruchomości. Szacuje się, że szara strefa jest co najmniej jedną trzecią wielkości gospodarki formalnej. Mongolia eksportowała 68.4% swojego eksportu do ChRL w 2006 r., podczas gdy ChRL importowała 29.8% importu Mongolii.

Bank Światowy klasyfikuje Mongolię jako kraj o niższych średnich dochodach. Na co dzień 22.4 procent populacji żyje za mniej niż 1.25 USD. PKB na mieszkańca w 2011 r. wyniósł 3,100 USD. Pomimo wzrostu liczby ludności odsetek osób żyjących w ubóstwie wzrósł z 35.6 proc. w 1998 r. do 36.1 proc. w latach 2002-2003 do 32.2 proc. w 2006 r.

Mongolia odnotowała silne stopy wzrostu w 2007 i 2008 r. ze względu na boom górniczy (odpowiednio 9.9 proc. i 8.9 proc.). Waluta lokalna spadła o 40% w stosunku do dolara amerykańskiego w 2009 r. z powodu znacznych spadków cen surowców oraz wpływu światowego kryzysu finansowego. Dwa z szesnastu banków komercyjnych zostały objęte zarządem komisarycznym. Przewiduje się, że w 16.4 r. wzrost PKB wyniesie 2011 proc. Z drugiej strony inflacja nadal ogranicza wzrost PKB, przy czym do końca 12.6 r. przewiduje się, że średnie tempo Mongolii wyniesie 2011%. , w tempie 2002 procent według oficjalnych szacunków z 7.5 r., rząd nadal próbuje zlikwidować dużą nierównowagę handlową. The Economist przewidywał, że 2006-procentowy deficyt handlowy Mongolii zamieni się w nadwyżkę w 14 roku.

Mongolia nigdy nie została sklasyfikowana jako kraj o rynkach wschodzących, dopóki badacze Citigroup nie zdecydowali w lutym 2011 roku, że Mongolia jest jednym z krajów „przynoszących globalny wzrost”, czyli z najbardziej obiecującymi perspektywami rozwoju na lata 2010–2050. Mongolska Giełda Papierów Wartościowych z siedzibą w Ułan Bator została założona w 1991 roku i jest jedną z najmniejszych giełd na świecie pod względem kapitalizacji rynkowej. Po czterokrotnym wzroście z 406 mln USD w 2008 r., w 336 r. notowanych jest 2011 spółek o łącznej wartości rynkowej wynoszącej 2 mld USD. Mongolia znacznie poprawiła swoją łatwość prowadzenia biznesu w 2012 roku, awansując na 76. miejsce z 88. miejsca w poprzednim roku w raporcie „Doing Business” (IFC) Międzynarodowej Korporacji Finansowej.

Istnieje tylko kilka metod wjazdu do Mongolii, ponieważ jest to kraj śródlądowy, który graniczy z dwoma innymi krajami, Rosją i Chinami. Masz możliwość lotu lub uzyskania wizy do Chin lub Rosji i podróżowania koleją, autobusem lub samochodem.

Cudzoziemcy mogą przekroczyć granicę w czterech miejscach: trzech w pobliżu granicy z Rosją i jednej w pobliżu małego miasteczka Erlian na granicy z Chinami.

Następujące kraje/terytoria nie potrzebują wizy, aby wjechać do Mongolii:

Należy pamiętać, że program tymczasowego zwolnienia z obowiązku wizowego dla obywateli większości krajów europejskich i niektórych dodatkowych narodów amerykańskich w latach 2014-15 wygasł, a jeśli nie jesteś obywatelem jednego z krajów wymienionych powyżej, będziesz musiał ubiegać się o wizę raz Ponownie.

Procedura uzyskania 50-dniowej wizy dla innych obcokrajowców jest bardzo łatwa, wystarczy krótki formularz i niewielka opłata w najbliższej ambasadzie Mongolii. Możliwe są dłuższe wizy, ale potrzebne jest zaproszenie od mongolskiego biznesu. Mogą one być czasami organizowane za pośrednictwem biur podróży. Ponadto wizę w trybie przyspieszonym można uzyskać w ciągu kilku godzin w ambasadzie Mongolii w Erlian, ale ta opcja wiąże się z wysokimi kosztami 2016 USD. W rosyjskim mieście Irkuck ambasada Mongolii oferuje podobną usługę. Chociaż obywatele Indii nie są potrzebni do ubiegania się o wizę, koszty są zwolnione.

W przypadku wiz turystycznych dłuższych niż 30 dni wymagany jest list z zaproszeniem.

Międzynarodowy port lotniczy Chinggis Khaan (IATA: ULN) w Ułan Bator jest obecnie połączony z większością głównych węzłów lotniczych w Azji i kilkoma w Europie, dzięki rozwijającemu się przemysłowi wydobywczemu. Krajowe linie lotnicze MIAT Mongolian Airlines oferują codzienne loty (codziennie w określonych sezonach) z Pekinu i Seulu, a także dwa razy w tygodniu loty z Hongkongu, Berlina, Moskwy i Tokio (w szczycie sezonu – z Narity).

Zwiększa częstotliwość lotów i obsługuje loty z Berlina do Osaki przez Moskwę w sezonie letnim. Berlin, Moskwa, Hongkong, Seul, Tokio i Pekin mają swoje oddziały. Hunnu Air, z siedzibą w Mongolii, zaczął latać trzy razy w tygodniu do Bangkoku, a także pięć razy w tygodniu do Hongkongu i dwa razy w tygodniu do Szanghaju.

Korean Air ma prawie codzienne loty z Seulu, a także dodatkowe trasy przez Pekin i trzy loty tygodniowo do Stambułu. Do Ułan Bator można również dotrzeć samolotem z tokijskiego lotniska Narita. Jeśli podróżujesz do Mongolii, nie kupuj biletu bezzwrotnego lub bez możliwości zmiany, ponieważ samoloty nie zawsze się zdarzają.

Eznis Airways oferuje również trzy loty tygodniowo między Choibalsan w Mongolii i Hailar w Mongolii Wewnętrznej.

Słynna Linia Transmongolska Kolei Transsyberyjskiej łączy stolicę Mongolii Ułan Bator z Moskwą i Władywostoku w Rosji oraz Pekinem w Chinach. To jedyna linia kolejowa Mongolii, z wyjątkiem niewielkiej linii między Czojbalsan a Rosją na wschodzie.

Ponieważ każdy wagon ma mały bojler, który rozprowadza darmową gorącą wodę, dobrym pomysłem jest zaopatrzenie się w makaron instant i herbatę na podróż. W pociągu i na przystankach nie spodziewaj się żadnych anglojęzycznych pracowników.

Z Rosji

W rosyjskim mieście Nauszki pociąg transsyberyjski przekracza granicę mongolską. Pociągi odjeżdżają z Moskwy lub Irkucka i jadą do Ułan Bator lub Pekinu, zatrzymując po drodze liczne przystanki. Ułan-Ude, Nauszki, Dozornoe i Khoit leżą między Irkuckiem a granicą. Suhbaatar, Darkhan i Zuunkharaa znajdują się między granicą rosyjską a Ułan Bator, z potencjalnymi przystankami w Erdenet i Salchit.

Z Chin

Z Pekinu do Ułan Bator druga klasa (twardy podkład) kosztuje około 200 USD (marzec 2011). Chociaż podróż trwa prawie 30 godzin, zapewnimy sobie miejsce do spania w pojeździe sypialnym. Pociąg odjeżdża z Pekinu dwa razy w tygodniu. Bilety nie są już dostępne w sprzedaży na stacji w Pekinie (stan na marzec 2011). Zamiast tego zostaniesz skierowany do biura China International Tour Service (CITS) hotelu Beijing International Hotel na drugim piętrze (2 minut spacerem na północ od dworca; duży, biały budynek).

Pekin do granicy

Jeśli pociąg Pekin – Ułan Bator jest wyprzedany, jak to często bywa, lub potrzebujesz bardziej regularnej alternatywy, możesz skorzystać z lokalnego pociągu z Pekinu do Erlian, jak opisano poniżej, a następnie przesiąść się do autobusu i pociągu do Ułan Bator. Od marca 2011 r. poranne loty z Pekinu do Erlian z terminalu 1 lotniska w stolicy kosztowały zaledwie 160 juanów, znacznie mniej niż autobus.

Pociągi z Pekinu do Jining (Mongolia Wewnętrzna) lub Hohhot kursują codziennie. Możesz tam przesiąść się do Erlian, miasta przygranicznego na granicy mongolsko-chińskiej. K89 leci z Pekinu do Jining rano i wraca wieczorem. Jining oferuje mnóstwo hoteli w pobliżu dworca kolejowego, a także bary karaoke, które zapewniają zajęcie podczas oczekiwania. Powolny pociąg kursuje z Jining do Erlian, odjeżdżając rano i wielokrotnie przejeżdżając obok Wielkiego Muru, zanim przyjedzie wczesnym wieczorem. Zajmie to dodatkową noc w porównaniu z autobusem sypialnym.

Przekraczanie granicy

Uważaj na oszustwa graniczne, gdy umundurowani ludzie próbują sprzedać Ci „niezbędne ubezpieczenie podróżne”. Możesz je bezpiecznie zignorować, ponieważ czegoś takiego nie ma. Następnie, jak podano w Erlian do iz Mongolii, przekrocz granicę z Erlian w Chinach do Zamiin-Uud w Mongolii. Po przekroczeniu granicy postępuj zgodnie z instrukcjami, aby dostać się z Zamiin-Uud do Ułan Bator w Zamiin-Uud.

Każdego roku duża liczba odważnych osób decyduje się na przejazd do Mongolii, zazwyczaj z Europy. Wiele z tych osób jest wspieranych przez Mongol Rally i Mongol Charity Rally. Pod wieloma względami dojazd do Mongolii może być bardzo trudny. Nie tylko w zachodniej części Mongolii jest niewiele autostrad, ale także rejestracja samochodów, podatki importowe i papierkowa robota, wizy i wszystko inne musi być przygotowane dla każdego narodu na trasie. Istnieją cztery lądowe przejścia graniczne z Rosją i trzy z Chinami dla osób, które nadal chcą podróżować samochodem. Należy jednak podkreślić, że przejazd własnym pojazdem przez, do lub z Chin jest znacznie bardziej kosztowny i skomplikowany.

Z Rosji

Główna granica jest otwarta 24 godziny na dobę w Altanbulag-Kyakhta (Sühbaatar), która jest najbliżej stolicy. Przeprawa Tsagaannuur-Tashanta w Bayan-Olgii, która jest otwarta w godzinach 09:00-18:00 z wyjątkiem niedzieli i jest najbardziej popularna wśród kierowców przygodowych, znajduje się na skrajnym zachodzie. Przeprawa Borshoo-Khandgait między Uvs a Republiką Tuwy, również na zachodzie, jest otwarta w godzinach 09:00-18:00, z wyjątkiem soboty i niedzieli. Przejście Ereentsav-Solovyovsk w Choibalsan na wschodzie jest dostępne codziennie od 09:00 do 18:00.

Mongolia niedawno ukończyła utwardzoną drogę łączącą Ułan Bator z chińską granicą, chociaż droga między UB a Rosją istnieje od wielu lat. Prawdopodobnie wkrótce zostanie dodanych więcej autobusów łączących się z granicami, ale w tej chwili tylko autobusy kursują między Altanbulag (Sühbaatar) a Ułan Bator.

Z Rosji

Dla tych, którzy chcą zaoszczędzić pieniądze, dostępne są bilety w jedną stronę na elektrichkę (pociąg regionalny) z Irkucka lub Ułan Ude do Naushki. Za 0.50 dolara za godzinę można przenocować w nowo wyremontowanych pomieszczeniach kolejowych (komnati otdiha) Nauszki. Stamtąd marszrutka może zostać przewieziona do rosyjskiego przejścia granicznego, miasta Kiachta. Chociaż przekraczanie granicy pieszo jest zakazane, podróżni nie mają problemów ze zorganizowaniem pojazdów jadących do Mongolii w celu przewiezienia ich przez granicę za niewielką opłatą lub bez opłat. Ponieważ cały ruch w kierunku południowym jest skierowany do Suhbaatar lub UB, autostop, kołowanie lub dojazd autobusem do tych miast jest dość proste.

Granicę lądową można przekroczyć w Tsagaannuur, Bayan-Olgii, od zachodu, z Rosji. Codzienne rosyjskie ciężarówki Kamaz przewożą paliwo i pszenicę do Olgii, a do Tsagaannuur, a może Olgii można dojechać autostopem. Z granicy kursują też regularne autobusy i marszrutki, ale z powodu braku rozkładu jazdy obsługa jest nieregularna. Co dziesięć dni między Astaną lub Ałmatym w Kazachstanie kursuje autobus do Olgii.

Z Chin

Przejazd autobusem z Pekinu do Erlian kosztuje 180 CNY i trwa 12 godzin.

Przejazd autobusem z Hohhot kosztuje CNY88 i trwa 6-7 godzin. Codziennie jeżdżą liczne autobusy.

Po przybyciu do Erlian przejdź do sekcji Przekroczenie granicy i Od granicy do Ułan Bator.

Jeśli podróżujesz w popularnym okresie (np. wokół Naadam 11/12 lipca) i chcesz mieć pewność, że kupisz bilety na ostatnią część swojej podróży po Mongolii, możesz skorzystać z jednego z pakietów oferowanych przez Pensjonaty w Pekinie. Spowoduje to, że wrócisz o CNY570 (lipiec 2009). Będą one obejmować taksówkę na dworzec autobusowy w Pekinie, autokar sypialny z Pekinu do Erlian, nocleg w hotelu w pobliżu dworca autobusowego, autobus z Erlian do Zamyn-Uud przez granicę i miękki sen z Zamyn-Uud na noc do Ułan Bator. Bilety kosztowałyby około 360 CNY, gdyby były kupowane pojedynczo. Pensjonat Saga w Pekinie oferuje je i pomimo tego, że twierdzą, że pociąg jest twardym podkładem, dopóki nie zsinieją, to naprawdę miękki podkład!

W przygranicznym mieście Zamyn-Uud droga zatrzymuje się i przechodzi w otwartą pustynię, ze szlakami prowadzącymi w różnych kierunkach, ale przede wszystkim na północ, w kierunku stolicy. Autostop w Mongolii jest trudny, a napiwek dla kierowcy jest zwyczajem. Co godzinę średnio jeden pojazd wjeżdża na pustynię. Przepisy na granicy stanowią, że należy przejechać autobusem lub pojazdem, a nie pieszo. Nie przejmują się jednak tym, jak się tam dostaniesz ani dokąd pójdziesz później.

Weź GPS i kilka map, jeśli chcesz poruszać się po okolicy bez przewodnika. W wielu księgarniach dostępny jest „Mongolia Road Atlas”, który ma prawie 60 stron i obejmuje cały kraj. Zwróć uwagę, że istnieje wersja ze znakami łacińskimi i wersja ze znakami cyrylicy; większość ludzi na wsi nie zrozumie wersji łacińskiej. Sklep z mapami rządu mongolskiego oferuje bardziej wszechstronne mapy. Skala tych map to 1:500,000 2016. Istnieje również kilka dodatkowych map specjalnego przeznaczenia, a także bardzo doskonała mapa śródmieścia Ułan Bator. Na Ih Toiruu St. znajduje się sklep z mapami. Idź dwie przecznice na zachód główną ulicą Pokoju, Pokoju i Przyjaźni lub Ekhtavan Ave, od domu towarowego do dużego skrzyżowania ze światłami. Sklep z mapami znajduje się mniej więcej w połowie ulicy po prawej stronie (na północ). Sklep z urządzeniami elektrycznymi Elba, żółto-niebieska konstrukcja odsunięta od ulicy, znajduje się za ogromnym czteropiętrowym budynkiem biurowym w stylu rosyjskim, wejście do sklepu z mapami znajduje się po zachodniej stronie, w pobliżu południowego krańca budynku. pokrywa się z północną ścianą budynku Elba.

Pamiętaj, że niezależnie od wybranego trybu podróży na duże odległości, wszystko w Mongolii ma tendencję do psucia się. Nie zdziw się, jeśli jakiś element zawieszenia ulegnie awarii, a kierowca zamieni uchwyt na rzeźbiony drewniany klocek. Może minąć cały dzień lub dłużej, zanim ktoś przyjdzie i pomoże w poważniejszych problemach, więc pozwól na dużo luzu w harmonogramie. Wreszcie Mongołowie mają reputację spóźnialskich. Autobus zaplanowany do odjazdu o godzinie 8:00 najprawdopodobniej nie wyjedzie z miasta do godziny 11:00

Korzystanie z usług jednego z lokalnych przewoźników, takich jak AeroMongolia, Eznis, czy Hunnu Air, jest najwygodniejszą metodą podróżowania na duże odległości. Prawie każdy samolot łączy Ułan Bator z ośrodkami Aimag. Większość lotów wykorzystuje małe samoloty turbośmigłowe, takie jak Fokker-50, z wyjątkiem kopalni na południu Govi ​​i Choibalsan, które używają B-737. AeroMongolia ma dwupoziomowy system cenowy, w którym obcokrajowcy płacą znacznie więcej niż miejscowi, podczas gdy Eznis i Hunnu dzielą jedną opłatę. Poza cenami nie ma dużej różnicy między liniami lotniczymi. W Mongolii w uzyskaniu krajowego biletu lotniczego mogą pomóc biura podróży lotniczych, pensjonaty i hotele.

Mongolia ma tylko jedną firmę kolejową, Mongolian Railway, która jest wspólnie kontrolowana przez rządy Rosji i Mongolii. To zdecydowanie najlepszy sposób na poznanie czasów komunizmu, choć od tamtego czasu trochę się zmieniło. Pasażer jest postrzegany przez agentów kolejowych Ułan Bator raczej jako łamacz zasad niż jako klient. Sieć kolejowa jest niewystarczająca, składa się głównie z trasy transmongolskiej między Irkuckiem a Ułan Bator, z kilkoma rozszerzeniami. Pociągi poruszają się w lodowatym tempie. Zazwyczaj odjeżdżają na czas i docierają na czas lub w ciągu 20 minut od zaplanowanego czasu. Linie autobusów międzymiastowych na mniej więcej równoległych drogach utwardzonych dowiozą Cię do celu znacznie szybciej.

Wiele małych stacji na wsi służy jako przystanki dla lokalnych pociągów. Na przykład maleńkie miasteczko Batsumber znajduje się około 34 km na północ od Ułan Bator (w linii prostej), a podróż pociągiem zajmuje około półtorej godziny. Zabierz sprzęt kempingowy i udaj się na wschód od miasta w góry, które są oddalone o około 10 kilometrów. Z gór wypływają na zachód dwa strumienie, wzdłuż których można spacerować i obozować. We wsi znajduje się skromna restauracja i kilka sklepów spożywczych.

Bilety pociągowe

Za bilet kolejowy możesz zapłacić kartą kredytową. Płacisz dodatkową opłatę, jeśli rezerwujesz z wyprzedzeniem, a dodatkową opłatę, jeśli kupujesz ją w pociągu, co jest jedyną opcją, jeśli masz mniej niż 10 minut do odjazdu pociągu. Do zakupu biletu potrzebny jest paszport, jednak jeden paszport może posłużyć do zakupu biletów dla wielu osób. „Coupé”, „sleeping” i „public” to trzy klasy (przetłumaczone przez firmę na język angielski jako „ekonomiczny”). Jedynym z drzwiami jest „Coupé”. W pracowite dni można sobie wyobrazić, że będziesz musiał spędzić noc „publicznie”, a nawet na niewielkiej przestrzeni. Mimo że bilety są ponumerowane, firma overbookuje miejsca publiczne z biletami z numerem „0” w tej samej cenie, gdy miejsca są wyprzedane. Bilety na miejsca „publiczne” są znacznie tańsze (i znacznie wolniejsze) niż autokary, minivany i taksówki rywali. Harmonogramy można znaleźć na stronie internetowej firmy. Jeśli podróżujesz coupé w nocy, zostaniesz obciążony opłatą za dodatkową pościel.

Wewnątrz pociągu

W pociągu zarówno oficjalni sprzedawcy firmowi, jak i osoby prywatne wsiadające do pociągu na większych stacjach z dłuższymi przerwami, będą oferować napoje i dania kuchni mongolskiej. Obecnych jest wielu dyrygentów. Spodziewaj się, że mongolski i być może rosyjski będą jedynymi językami, jakimi posługują się. Miej oko na swoje rzeczy: kradzieże są dość rzadkie. Jednak w każdym pociągu znajdują się policjanci. Podczas długiej podróży Twój bilet będzie wielokrotnie sprawdzany i możesz zostać obudzony w środku nocy, aby to zrobić. Jeśli będziesz musiał wysiąść podczas podróży, nikt Cię nie obudzi; ale jeśli wysiądziesz na terminalu, zostaniesz obudzony, być może ponad godzinę przed przyjazdem, w zależności od agenta. Łazienki w pociągu mają zamykać się 30 minut przed terminalem, ale często zamykają się wcześniej.

Kolejną możliwością jest poruszanie się lokalnym autobusem, ale te autobusy zazwyczaj łączą tylko stolicę prowincji z UB, a znalezienie transportu publicznego, który łączy dwie stolice prowincji, jest wyzwaniem. Sytuacja w autobusach właśnie znacznie się poprawiła. Nazwa miasta lub miejscowości lub nazwa Aimag (prowincja) lub Soum są używane w odniesieniu do większości miast i miasteczek (hrabstwa). Na przykład Dornod, Dornod Aimag lub Choybalsan (rzeczywista nazwa miasta). Miejsce docelowe większości autobusów jest wydrukowane na karcie w przedniej szybie. Jeśli masz jakieś nazwisko napisane cyrylicą mongolską, przedstaw je kierowcom lub asystentom, a oni skierują Cię do właściwego autobusu.

W zależności od trasy istnieją dwa rodzaje autobusów: mikrobusy i duże autobusy (niektóre duże autobusy to starożytne rosyjskie typy, a niektóre to współczesne typy zachodnie). Duże autobusy przestrzegają ścisłego rozkładu jazdy, a mikrobusy są znacznie bardziej elastyczne. W Ułan Bator znajdują się dwa terminale autobusowe, jeden na zachodzie w pobliżu centrum handlowego Dragon, a drugi na wschodzie w pobliżu Ogrodu Botanicznego. Po obu stronach miasta oba przystanki znajdują się na Alei Pokoju. Między nimi kursuje wiele autobusów. Napisz instrukcje z pomocą lokalnego. Kup bilety na duże autobusy dzień wcześniej.

Ułan Bator, lokalne somy (małe siedziby powiatowe) i zazwyczaj następne Centrum Aimag będą obsługiwane z centrów Aimag. Jednak nie wszystkie miejsca mogą być dostępne w tym samym czasie. Szukaj pomocy u mieszkańców. Na przykład między Ondorkhaan i UB kursuje autobus z głównego dworca autobusowego w stolicy prowincji Chentii, ale autobusy z UB do Dornadu i Sukhbaatar Aimags (Choybalsan i Baruun-Urt) zatrzymują się na stacji benzynowej po północnej stronie miasta.

Bilety autobusowe

Twój bilet jest kupowany na stacji, a nie w autobusie. Spodziewaj się, że każdy kasjer, kierowca lub konduktor będzie mówił tylko po mongolsku i być może po rosyjsku. Nie ma możliwości dokonania płatności kartą kredytową. Aby kupić bilet, potrzebujesz paszportu. Jeśli waga lub rozmiar bagażu przekracza normę (podaną na bilecie), konduktor obciąży Cię dodatkową opłatą. To jest coś, co możesz wypracować.

Wewnątrz autobusu

Na niektórych trasach kierowca i konduktor bezprawnie dodają dodatkowych pasażerów, aby zgarnąć pieniądze. Mogą nawet próbować upchnąć trzy osoby na dwa miejsca, w takim przypadku masz prawo sprzeciwić się. Twój bilet uprawnia do pełnego miejsca, które zapewnia większość autokarów. Trener zazwyczaj zatrzymuje się w lokalnej kawiarni lub kawiarni na krótki lunch lub kolację.

Purgons i mekrs, czyli publiczne wiejskie taksówki i minivany, zapewniają więcej miejsc docelowych niż autokary i znacznie więcej niż pociągi, zwłaszcza w różnych regionach. Są bardziej ryzykowne niż autobusy i pociągi i zazwyczaj są przepełnione. Większość kierowców nie przestrzega przepisów ruchu drogowego. Kiedy taksówki i minivany na wsi są pełne, odjeżdżają. Zwykle mówią „teraz” („odo”), ale rzadko tak się dzieje i być może będziesz musiał czekać godzinami, zanim naprawdę odejdą. Aby oszacować, jak długo będziesz musiał czekać, policz, ile osób jest już w samochodzie. Przed wyjazdem z miasta kierowcy często zobowiązują się odebrać więcej pasażerów i towarów.

Jeep i kierowca mogą być również wyczarterowane do użytku prywatnego. Zazwyczaj ceny negocjowane są na kilometr. Chociaż ten środek transportu jest znacznie droższy niż przejażdżka z mieszkańcami, jest o wiele bardziej przydatny i umożliwia odkrywanie bardziej odległych miejsc. Istnieje również możliwość wynajęcia przewodnika, który będzie Ci towarzyszył na czas pobytu. Dzięki temu nie będziesz musiał się martwić, że taksówkarze zawyżą opłatę nawet 10 razy tylko dlatego, że jesteś obcokrajowcem.

Taksówki w miastach powinny pobierać około MNT700 za kilometr. Kierowcy pobierają opłatę zgodnie z ustawionym licznikiem przejazdu.

Kolejną doskonałą opcją jest po prostu spacer. Odpoczynek nigdy nie stanowi problemu, ponieważ kemping jest dostępny wszędzie. Wszędzie, gdzie jest woda, są nomadzi, a jeśli będziesz trzymać się głównych dróg gruntowych, natkniesz się na wielu guanzów, którzy mogą dać ci duże, niedrogie posiłki, abyś mógł iść dalej. Owiń się wełnianymi kocami, a następnie przykryj rosyjskim płaszczem przeciwdeszczowym (w zasadzie plandeką w kształcie trencza) i po prostu opadnij na ziemię, jak robią to Mongołowie. Spanie w śpiworze lub w biwaku/namiotze przez jedną noc to zupełnie nowy szacunek dla cudów śpiworów i biwaków/namiotów.

Na podstawie kultury i geografii naród można podzielić na pięć różnych obszarów. Na te tereny składa się 21 województw i jedna gmina specjalna.

• Środkowa Mongolia
  Uwzględniono Ułan Bator i Arkhangai, słynną miejscowość turystyczną.
• Wschodnia Mongolia
  Miejsce urodzenia Czyngis-chana i serce mongolskiego stepu
• Gobi
  jak sama nazwa wskazuje, domem dla ogromnej pustyni Gobi
• Północna Mongolia
  Znajduje się tutaj duża część lasów Mongolii i ogromne jezioro Hövsgöl.
• Mongolia Zachodnia
  Najbardziej zróżnicowany obszar, z tuzinem odrębnych plemion, w tym Kazachów, jest domem dla jeziora Uvs Nuur i gór Tavan Bogd.

• Ulaanbaatar jest stolicą kraju i punktem wyjścia większości wycieczek.
• Choibalsan to duże miasto przemysłowe we wschodniej części Korei.
• Erdenet to drugie co do wielkości miasto Mongolii, w którym znajduje się jedna z największych na świecie kopalni miedzi, a także znany producent dywanów.
• Hovd to historyczne miasto w splocie kultur mongolskiej i kazachskiej.
• Karakorum było pierwszą stolicą imperium mongolskiego, założoną przez syna Czyngis-chana, Ogedei.
• Mörön – Stolica prowincji Hövsgöl.
• Ölgii – stolica regionu kazachskiego, prowincja Bayan-lgii, w skrajnie zachodnim regionie Mongolii.
• Ondorkhaan znajduje się w pobliżu miejsca narodzin Czyngis-chana (i być może miejsca pochówku).
• Tsetserleg jest stolicą prowincji Arkhangai.

• Pasmo górskie Khognokhan jest obszarem wysoce chronionym. Piękny i spokojny region z atrakcjami kulturalnymi, takimi jak Charkhorin, stolica imperium mongolskiego po Czyngis-chanie.
• Najwyższy szczyt i największy lodowiec w Mongolii znajduje się w Parku Narodowym Altai Tavan Bogd, w którym znajdują się również Łowcy Orłów i wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa: Petroglify.
• Uvs Nuur Lake, prowincja Uvs – Uvs Lake jest największym jeziorem Mongolii i wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
• Rezerwat Przyrody Gun-Galuut – miejsce do odwiedzenia dla ekoturystyki
• Park Narodowy Gorkhi-Terelj – Park narodowy położony 70 kilometrów na wschód od Ułan Bator.
• Jezioro Khovsgol – duże alpejskie jezioro ze słodką wodą.
• Dolina Darhadu – mieszkańcy reniferów nazywają to miejsce domem.
• Park Narodowy Khustain Nuruu – Dzikie konie Takhi (znane również jako koń Przewalskiego) można spotkać w Parku Narodowym Khustain Nuruu lub Hustai. Te konie nigdy nie zostały oswojone i są prawdziwymi dzikimi końmi.
• Park Narodowy Gobi Gurvan Saikhan. Wydmy Khongor, Kanion Yol, Płonące Klify Bayanzag, Csav Khermen.

W Ułan Bator jest kilka kwater w stylu zachodnim, chociaż jest to zachodnie stawki. W UB jest kilka doskonałych pensjonatów za mniej niż 10 USD za noc (tylko 3,000 2016 MNT, jeśli chcesz dzielić pokój), ale są one zajęte i trudno się do nich dostać w sezonie turystycznym.

Większość hoteli w okolicy to podupadłe relikty z czasów sowieckich. Lepszym wyborem są koszulki turystyczne, które zakładali różni przedsiębiorczy mieszkańcy. Nocleg w jednym z nich kosztuje około 5000 tugrików od osoby. Śniadanie i kolacja są często wliczone w cenę. Podczas pobytu w jednym z tych gości można uniknąć tradycyjnych tradycji wręczania prezentów.

Wreszcie, są obozy dla dzieci. Są one w większości prowadzone przez organizacje turystyczne, chociaż czasami wynajmują miejsca indywidualnym podróżnikom. Niestety oba są drogie (35 USD za osobę za noc z trzema posiłkami) i niewygodne.

Z wyjątkiem miast i większych wiosek, cała ziemia jest w posiadaniu rządu. Oznacza to, że możesz rozstawić swój namiot prawie wszędzie. Utrzymanie bezpiecznej odległości od istniejących obozowisk nomadów jest kwestią grzeczności. Zgodnie ze zdrowym rozsądkiem nie należy rozbijać namiotu na środku lub zbyt blisko drogi.

Obecnie w Mongolii jest ponad 300 hoteli, od 1 do 5 gwiazdek według międzynarodowych standardów. Usługę turystyczną świadczą hotele z co najmniej trzema gwiazdkami. Aby móc działać, posiadacze 3–5 gwiazdek muszą uzyskać specjalne zezwolenie. Ministerstwo, organizacje branży turystycznej i badacze turystyki tworzą „komitet oceny zakwaterowania” w celu sklasyfikowania zakwaterowania zgodnie ze standardami mongolskimi.

Mongolia to duży naród, który do niedawna był poza zasięgiem turystów i pułapek cywilizacji. Nawet teraz dostanie się między kilkoma „istniejącymi” lokalizacjami może być wyzwaniem. W kraju nie ma zbyt wiele ciekawej architektury. Z wyjątkiem krótkotrwałej stolicy imperium mongolskiego w Karakorum, potomkowie Czyngis-chana nie pozostawili wiele śladów swojej dominacji w ojczyźnie. Uważa się, że Czyngis-chan, który zrównał z ziemią miasta od Morza Żółtego do Morza Kaspijskiego, w swoim życiu zbudował tylko jedną stałą strukturę: magazyn, w którym przechowywane są jego ogromne bogactwa.

Chociaż ten budynek już nie stoi, stolica jego syna Ogedei, a także liczne przedmioty w Muzeum Narodowym w Ułan Bator oraz setki kamiennych pomników i rysunków rozsianych po całym kraju, niektóre sięgają tysięcy lat wstecz. Po powolnym upadku imperium mongolskiego wzniesiono znaczną liczbę tybetańskich klasztorów buddyjskich, służących jako najbardziej rzucające się w oczy pamiątki przeszłości Mongolii. Po czystkach religijnych stalinowskich do dziś pozostała tylko garstka. Klasztor Amarbaysgalant w Selenge, Klasztor Erdene Zuu w Karakorum i Klasztor Gandan w Ułan Bator, wszystkie aktywne miejsca religijne z dużą liczbą rezydujących lamów, wymagają szczególnej wzmianki. Niedawno, w okresie komunizmu, Rosjanie pomagali w tworzeniu wielkich nowoczesnych miast i nowoczesnych przedsiębiorstw, które nie są zbyt atrakcyjne, ale są interesujące, zwłaszcza Erdenet, największa odkrywkowa kopalnia miedzi w Azji.

Mongolia liczyła około 750 klasztorów i była teokracją do czasu czystek religijnych. Wiele z nich zostało zburzonych, podczas gdy inne zostały przekształcone przez komunistów w muzea, aby prezentować sztukę mongolską lub luksus poprzednich przywódców religijnych. Klasztor Choijin Lama i Pałac Zimowy Bogd Chan są teraz muzeami poświęconymi sztuce Lamów i zabawkom poprzedniego króla. Inne stare klasztory, takie jak Amarbaysalant w prowincji Selenge i Klasztor Gandan w Ułan Bator, powoli się otwierają i regenerują. Obecnie większość klasztorów to małe, świeżo wybudowane świątynie w społecznościach, które nie istniały przed czystkami.

Oprócz muzeów klasztornych, Ułan Bator ma wiele fascynujących i godnych uwagi muzeów, które warto zobaczyć przed wyruszeniem na wieś. Muzeum Narodowe Mongolii jest zdecydowanie najwspanialsze, z obszernymi kolekcjami przedmiotów od Imperium Mongolskiego po rewolucję demokratyczną w 1990 roku. Jeśli planujesz zostać w mieście na dłużej, jest wiele innych znakomitych muzeów sztuki, a także mniej znanych muzeów historycznych i przyrodniczych. Poza stolicą każde prowincjonalne miasto ma skromne muzeum, z których większość została zbudowana przez komunistów i nie była odnawiana od czasu ich wyjazdu. Te muzea są niedrogie i oferują ciekawe eksponaty dotyczące lokalnej kultury i historii.

Nieskazitelne środowisko Mongolii wydaje się być takie samo jak zawsze. Ze względu na bardzo niską gęstość zaludnienia, która należy do najniższych na świecie, można jeździć przez wiele dni, nie widząc niczego poza niekończącymi się falistymi stepami, ogromną pustynią Gobi lub ośnieżonymi szczytami Ałtaju. Na północy, w prowincji Hövsgöl, syberyjskie lasy otaczają drugie co do wielkości słodkowodne jezioro w Azji pod względem objętości, jezioro Hôvsgôl (lub „Hövsgöl”), które jest niezwykle atrakcyjne. Płonące Klify w Dalanzadgad są nie tylko piękne, ale także kryją niektóre z najważniejszych odkryć dotyczących dinozaurów.

Ludzie będą bez wątpienia najbardziej niezapomnianym aspektem wakacji w Mongolii, niezależnie od tego, co Cię tu przywiodło. Mongołowie są niezwykle gościnni dla odwiedzających. Żadna podróż do tego regionu nie jest kompletna bez posiłku z koczowniczymi pasterzami lub spędzenia z nimi nocy. Około jedna trzecia populacji nadal żyje w gerach (jurtach) na otwartym stepie jako pół-koczowniczy pasterze. Chociaż ich dieta ogranicza się do mięsa, pszenicy i nabiału, będą próbowali zaoferować odwiedzającym ucztę z gotowanego lub smażonego mięsa i gorącą mleczną herbatę, wraz z tradycyjnymi rozrywkami, takimi jak muzyka, śpiew i być może taniec. Istnieje pewna różnorodność w zależności od plemienia lub obszaru, w którym się znajdujesz, a Kazachowie wokół lgii mają najbardziej wyraźny język, kuchnię i ubrania, a także tradycję polowania na orły. Podczas gdy Tuvanie mają uroczą, upiorną formę śpiewu znaną jako śpiew gardła, a lud Tsaatan hoduje renifery w pobliżu jeziora Hövsgöl, Tuvanie mają piękny, niesamowity styl śpiewania znany jako śpiew gardła. Są też mnisi Lama, którzy stają się coraz bardziej popularni w klasztorach i gdzie indziej, oraz kapłani szamani, którzy wyznają stare animistyczne religie kultu natury i ziemi i cieszą się dużym szacunkiem w Mongolii.

Spędź noc z rodziną nomadów, poznaj ich styl życia i zjedz z nimi kolację. Zapewniają prawdziwe mongolskie wrażenia. To najbardziej pamiętny aspekt każdego urlopu, niezależnie od tego, czy podróżujesz poza miasto, czy lecisz do odległych zakątków kraju. W zależności od grupy plemiennej istnieją różne różnice w doświadczeniu.

Przez kraj przebiega Kolej Transsyberyjska. Podążaj śladami Marco Polo przez Europę i Azję do Mongolii, gdzie możesz zobaczyć Karakorum, historyczną stolicę imperium mongolskiego.

Mongolia jest najmniej zaludnionym krajem na świecie, z minimalnym wzrostem poza stolicą i kilkoma małymi miasteczkami. W wielu przypadkach nie ma autostrad łączących te społeczności. Czyste otoczenie Mongolii oznacza, że ​​poszukiwacze przygód znajdą mnóstwo otwartych miejsc, w których można cieszyć się przyrodą. Turyści i poszukiwacze przygód podróżują przez ten ogromny region pojazdem, motocyklem, rowerem, koniem, wielbłądem lub pieszo. Zazwyczaj wiąże się to z biwakowaniem nad brzegiem rzeki, podróżowaniem z rodziną nomadów lub pobytem w przydrożnych motelach w prowincjonalnych miasteczkach. Na trasie lub na jednej z licznych naturalnych rzek i parków przyrody można doskonale łowić ryby, zwłaszcza latem wędkarstwo muchowe. Popularna jest wspinaczka na zachodnie wyżyny, podobnie jak strzelanie do zwierząt, kwiatów i wielu gatunków żyjących lub migrujących przez Mongolię.

W zachodniej Mongolii dołącz do kazachskich łowców orłów na polowaniu. Kazachowie z zachodniej Mongolii zatrudniają orły do ​​polowania na lisy i zające, które podczas surowych zimowych miesięcy łatwiej dostrzec na śniegu. Większość ludzi zniechęca mroźna pogoda i długie dni spędzone na koniu mongolskim. Widok orła wypuszczonego z przedramienia mężczyzny, który zlatuje w dół i zabija lisa z odległości mili, jest niezapomnianym przeżyciem dla tych, którzy to robią.

Poza Ułan Bator i Zachodnią Mongolią, jazda na nartach Od października do początku maja pada śnieg. Poza Ułan Bator znajduje się jeden ośrodek narciarski z wyciągiem narciarskim, wypożyczalniami sprzętu, instruktorami i wszystkimi innymi udogodnieniami ośrodka narciarskiego. Chociaż wyciąg działa wolno, a trasy są trudne, zapewnia przyjemną rozrywkę odwiedzającym UB podczas długich, surowych zimowych miesięcy. Wiele głównych pasm górskich Mongolii Zachodniej zapewnia doskonałe warunki do uprawiania narciarstwa biegowego dla bardziej odważnych. Miesiące kwiecień i maj są najbardziej śnieżne i zapewniają najlepsze warunki narciarskie. Rozważ udział w wycieczce lub zabranie całego własnego sprzętu. W okolicznych osadach nie ma sklepów narciarskich.

Mongołowie jedzą baraninę lub owce jako główne źródło białka. Od czasu do czasu w menu może też pojawić się wołowina. Duży talerz wypełniony smażonym makaronem i kawałkami baraniny przyniesie ci około 2,000-4,000 MNT. Na boku będzie duża butelka ketchupu. Khuushuur (huushoor), smażony knedel z kawałkami baraniny i cebuli, to pyszny i tłusty posiłek. Normalna kolacja serwuje trzy do czterech osób. W każdej kafeterii w mieście lub na wsi dostępny jest również wszechobecny buuz (booz). Buuz to duże pierożki nadziewane baraniną i cebulą, podobne do khuushuur, z tą różnicą, że są raczej duszone niż smażone. Porcja 6 buuz kosztuje 1,200-2,000 MNT (1.00-1.60 USD).

Boodog, znany również jako grill koza/świstak, jest koniecznością. Koczownik wyjdzie ze swoim karabinem, zabije świstaka, a następnie upiecze go dla ciebie na gorących kamieniach w jego skórze bez użycia garnka za około 15,000 20,000-30 60 MNT. W tym samym duchu, co boodog, khorkhog (gulasz z baraniny) gotuje się w następujący sposób: rozpal ogień; wrzucaj kamienie w ogień, aż się rozpalą do czerwoności; umieść wodę, gorące kamienie, cebulę, ziemniaki, marchewki i na koniec kotlety z baraniny w dużym, zaplombowanym próżniowo czajniku; gotuj czajnik na ogniu przez 2016-2016 minut; ostrożnie otwieraj czajnik, bo blat nieuchronnie eksploduje, roznosząc gorące soki wszędzie; po otwarciu czajnika i wyleczeniu wszystkich obrażeń, zjedz zawartość ketchupu. Ta technika gotowania sprawia, że ​​baranina staje się miękka i soczysta, podobnie jak wolno pieczony indyk. Zapytaj swojego przewodnika, czy można go zorganizować (ale tylko latem).

Boodog, podobnie jak khorhog, jest zrobiony z innego mięsa, zazwyczaj kozy, i jest identyczny z khorhog, z wyjątkiem tego, że mięso, warzywa, woda i kamienie są gotowane w skórze zwierzęcia. Delikatnie go obierają, następnie zawiązują otwory na nogach i plecach, nadziewają jedzeniem i gorącymi kamieniami, zamykają szyjkę i pieczą przez około 30 minut.

Airag to narodowy napój. (We wrześniu 2010 r. był sprzedawany w tradycyjnych mongolskich namiotach „ger” w Ułan Bator w pobliżu głównej bramy klasztoru Gandantegchinlen, współrzędne dziesiętne GPS N47.92069 E106.89467 dla MNT1,500 i na West Market, współrzędne dziesiętne GPS N47.91118 .106.83569 E1000 za MNT2016 za miskę). Chociaż poziom alkoholu jest niższy niż w piwie, może nadal mieć wpływ. Jeśli nie jesteś przyzwyczajony do spożywania produktów z kwaśnego mleka, pamiętaj, że za pierwszym razem może to spowodować biegunkę, gdy żołądek się przystosuje. Jednak powinno się to zdarzyć tylko za pierwszym razem. Twój układ pokarmowy nie powinien już protestować po zakończeniu procedury. Smak został opisany na wiele sposobów, od żółci po lemoniadę i śmietankę. Tekstura, która może być nieco ziarnista, może również odstraszać niektóre osoby. Należy pamiętać, że Airag to mleko i źródło składników odżywczych. Kiedy już zasmakujesz w nim, może być naprawdę bardzo orzeźwiający po długim dniu jazdy.

Kiedy odwiedzasz ger, pierwszą rzeczą, jaką otrzymasz, jest herbata mleczna, która jest w zasadzie filiżanką wrzącego mleka i wody z kilkoma kawałkami liści herbaty wrzuconymi na dokładkę. Powinieneś wzmocnić swoją tolerancję, wypijając wystarczającą ilość mleka przed pobytem, ​​ponieważ nie piją niczego poza wrzątkiem, jeśli wyraźnie o to poprosisz podczas dłuższej wizyty. Ponadto większość tradycyjnych posiłków nomadów, takich jak suchy jogurt i tym podobne, wymaga aklimatyzacji do mleka. Na wsi nie ma zimnych napojów (chyba, że ​​masz zamiar pić prosto z rzeki, generalnie nie polecam).

Wypróbuj ich National Home Made Vodka, jeśli jesteś w Mongolii, szczególnie jeśli jesteś na wsi. Jest zwykle przygotowywany z mleka lub jogurtu destylowanego. Nie ma specyficznego smaku. Po pierwszym kieliszku wódki nic nie poczujesz, ale kilka minut później uderzy cię w głowę. Większość Mongołów spożywa to ze względów leczniczych. Najpierw podgrzewa się wódkę, a następnie dodaje się niewielką ilość specjalnego oleju, który jest również produkowany z mleka. Upewnij się, że go nie przegrzejesz, bo stracisz wzrok. Mongołowie nazywają swoją rodzimą wódkę nermel areehk („wódka destylowana”) lub changa yum („changa mniam”) („ciasna rzecz”). W całym kraju można kupić wiele wódek w stylu rosyjskim. Wódka Chinggis Khaan, Soyombo i Golden Chinggis są najlepsze.

Większość zachodnich piw, od Millera po Heineken, jest dostępna w Ułan Bator. Sprzedają Budweisera, ale nie wersję amerykańską, ale wersję czeską. Dopuszczalne jest picie lokalnego piwa, takiego jak Chingiss, Gem Grand, Borgio lub Sengur.

Walutą mongolską jest tögrög, tugrik, tôgrôg, tugrug lub togrog (mongolski: тp, znak: MNT), międzynarodowy kod waluty ISO 4217. Widoczne są również litery „tg” lub „T”.

W obiegu znajdują się banknoty MNT1, 5, 10, 20, 50, 100, 500, 1,000, 5,000, 10,000 20,000 i 2016 2016.

Napiwki rzadko są wymagane w Mongolii, z wyjątkiem usług związanych z turystyką, takich jak przewodnicy wycieczek. Kelnerzy, taksówkarze i personel hotelowy nie żądają napiwków. Taksówki mogą czasami próbować obciążyć Cię zbyt wysokimi opłatami, odmawiając zwrotu reszty, ale nie ma to nic wspólnego z napiwkami. Opłaty za usługi są często dodawane do rachunku w niektórych lepszych restauracjach i hotelach w mieście, szczególnie w przypadku większych imprez.

Kaszmir mongolski jest często uważany za najlepszy na świecie, więc szukaj ubrań i koców w jednym z licznych sklepów kaszmirowych.

Kopalnie miedzi w Mongolii, Erdenet i Oyu Tolgoi, są znane na całym świecie. Miedziane zakładki to doskonałe pamiątki i można je łatwo kupić w sklepach turystycznych w Ułan Bator za 1 dolara.

Wiele sklepów z pamiątkami w Ułan Bator sprzedaje hafty kazachskie produkowane w lgii przy użyciu tradycyjnych kazachskich wzorów.
Obrazy mongolskie autorstwa lokalnych artystów to świetna inwestycja.
Erdenet ma poczucie, że jest dostępna praca w pokera.

Zabrania się wywożenia zabytków z kraju bez specjalnego zezwolenia.

Narantuul („Czarny rynek”), ogromny rynek na świeżym powietrzu w Ułan Bator, oferuje najlepsze oferty na prawie wszystko. Uważaj na wielu kieszonkowców, a nawet napastników w okolicy. To fantastyczne miejsce, jeśli szukasz ładnej pary butów jeździeckich. Możesz wybierać spośród wielu mongolskich wzorów, od bogatych po użytkowe, lub zainwestować w ładną parę butów w stylu rosyjskim.

Dla wielu Mongołów coroczne święto Naadam (11–13 lipca) jest najważniejszym dniem w roku. To pora roku, kiedy Mongołowie świętują swoje „trzy męskie sporty”: zapasy, wyścigi konne i łucznictwo, albo w Ułan Bator, albo w telewizji lub radiu.

Przez cały lipiec w różnych aimagach (prowincjach) odbywa się kilka mniejszych obchodów Naadam, a te bardziej kameralne święta mogą pozwolić ci zbliżyć się do akcji.

Uważa się, że obchody Naadamu rozpoczęły się wraz z ustanowieniem Wielkiego Cesarstwa Mongolskiego. Byli zatrudnieni przez Czyngisa (aka Czyngis) Chana, aby utrzymać swoich żołnierzy w najwyższej kondycji fizycznej. Konkursy odbywały się w święta religijne po rozpadzie imperium, a od rewolucji komunistycznej odbywają się w rocznicę jego powstania.

Według legendy kobieta kiedyś przebrana za mężczyznę wygrała mecz zapaśniczy. Stroje zapaśnicze z długimi rękawami, znane jako „zodog”, mają odsłonięte klatki piersiowe, aby wskazać, że wszyscy uczestnicy to mężczyźni. Zapaśnicy noszą krótkie spodenki „shuudag” i „gutal” mongolskie buty. Ile razy zapaśnik był mistrzem w Naadam, pokażą żółte paski na historiach kapeluszy zapaśników.

Zapaśnicy otrzymują tylko uznane tytuły przez Naadam. Zawody mongolskich zapaśników są podzielone na 9 lub 10 rund, w zależności od liczby 512 lub 1024 zapaśników, którzy zgłosili się na tegoroczne zawody. Zawodnik otrzyma tytuł „Nachin” (ptak), jeśli wygra 5 rund, Hartsaga (jastrząb), jeśli wygra 6 rund, Zaan (słoń), jeśli wygra 7 rund, Garuda (Orzeł), jeśli wygra 8 rund, Arslan (lew), jeśli wygra 9 rund, a Avarga, jeśli wygra 10 rund (Tytan).

Zaan (Elephant) Sumyabazar wygrał 9 rund w 2006 roku, zdobywając tytuł Garudy, chociaż w tym samym roku 1024 zapaśników rywalizowało w 10 rundach, które wygrał wszystkie. W rezultacie otrzymał Avarga. Alternatywnie, Arslan (Lew) musi wygrać dwie gry z rzędu, aby zostać Avargą (Tytanem). Tytuły są stałe. Jeśli Avarga (Titan) nadal będzie wygrywał w Naadam, będzie zdobywał coraz więcej zalet do swojego tytułu.

W mongolskich zawodach zapaśniczych nie ma podziałów wagowych, ale obowiązuje ograniczenie czasowe do 30 minut. Jeśli zapaśnicy nie mogą przewrócić się nawzajem, sędziowie stosują losy dla lepszej pozycji, która często decyduje o walce. Osoba, która upadnie lub której ciało zetknie się z ziemią, przegrywa walkę.

W walkach Mongolia Wrestling biorą udział sekundanci, których zadaniem jest pomaganie swoim zapaśnikom w każdy możliwy sposób i nakłanianie ich do zwycięstwa poprzez klepanie ich po tyłkach. Po 5 i 7 rundach śpiewają także pieśni pochwalne i tytuły dla najlepszych zapaśników z obu skrzydeł, zachodniego i wschodniego. Regulamin jest monitorowany przez sędziów, ale ostatecznymi arbitrami są ludzie i kibice. Będą nadal rozmawiać i rozpowszechniać informacje o tym, kto jest kim, aż do przyszłego roku.

Tsagaan Sar (Biały Księżyc) to trzydniowe święto państwowe, które rozpoczyna się w Nowy Rok Księżycowy. Nie jest popularny wśród odwiedzających ze względu na to, że odbywa się w najzimniejszym miesiącu roku. Rodziny gromadzą się, by zjeść duży posiłek złożony z owczego ogona, baraniny, ryżu z twarogiem, produktów mlecznych i buuz. Zwyczajem jest również picie airag i wymiana prezentów.

Festiwal Złotego Orła, odbywające się 5 i 6 października w lgii, jest największym na świecie zgromadzeniem łowców orłów. Zazwyczaj w zawodach bierze udział od 60 do 70 kazachskich łowców orłów. Ich orły przednie przylecą do nich na zamówienie, a schwytają lisa sierść ciągniętą przez konia z grzędy na sąsiedniej górze. Tradycyjne kazachskie gry, takie jak Kokpar (przeciąganie liny nad padliną kozy na koniu), Tiyn Teru (wyścig na czas, aby podnieść monetę na ziemi na koniu) i Kyz Kuar (wyścig na czas, aby podnieść moneta na ziemi podczas jazdy konnej) są również uwzględniane podczas wydarzenia („pogoń za dziewczyną”, to wyścig między mężczyzną a kobietą, w którym kobieta bije mężczyznę, gdy ten próbuje się utrzymać). Impreza obejmuje również tradycyjny kazachski koncert, wyścigi wielbłądów oraz wystawy sztuki kazachskiej. 22 września w sąsiedniej wiosce Sagsai odbywa się mniejsze święto orłów.

Nauryz, znany również jako lgii, to tradycyjny kazachski festiwal noworoczny, który odbywa się 22 marca. Podczas obchodów odbywa się parada, koncert i wyścigi konne. Chociaż większość uroczystości skupia się na odwiedzaniu przyjaciół i rodziny oraz jedzeniu Nauryza Koje (zupa) i gotowaniu mięsa baraniego i końskiego.

Każdego lutego Festiwal Lodowy odbywa się na zamarzniętej powierzchni jeziora Hövsgöl, na obrzeżach Mörön. Zapasy, sanie i jazda na reniferach, jazda na łyżwach, ceremonie szamańskie, koncerty ludowe i działalność kulturalna ludzi reniferów Tsagaan są częścią dwudniowego święta. Należy mieć świadomość, że luty w północnej Mongolii jest bardzo chłodny.

23 lipca między Karakorum a Arvayheer odbędzie się Festiwal Jaków. Całodzienne wyścigi jaków, rodeo i inne imprezy to cześć niezwykle włochatej krowy, która przetrwała surowe mongolskie zimy. W środku stepu znajduje się targ, turystów i całe prowizoryczne miasteczko.

Godziny pracy są prawie zwykle pokazywane w formacie 24-godzinnym. Sklepy są zazwyczaj otwarte od 10:00 do 21:00 lub 22:00, z wyjątkiem niedziel i poniedziałków. Banki są zazwyczaj otwarte od 8:00 do 17:00, ale często są zamknięte na godzinę w porze lunchu. Jednak podane terminy nie zawsze są dokładne, szczególnie na obszarach wiejskich. Spodziewaj się, że sklepy będą otwarte około 10:15 lub 10:30 przez większość dni. Restauracje zamykają się około 22:00, a bary są otwarte do północy lub później. W stolicy kilka restauracji fast food pozostaje do 3 w nocy, ale żaden sklep nie jest otwarty po północy.

Mongołowie, podobnie jak ich protoplasta Czyngis-chan, zamieszkiwali stepy i hodowali konie. Jak można było przewidzieć, podążanie za zachodnimi subtelnościami będzie miało odwrotny skutek w Mongolii. Jest jednak kilka podstawowych zasad, których należy przestrzegać. Odbieranie powinno odbywać się zawsze prawą ręką, dłonią skierowaną do góry. Pij również z prawej ręki, dłonią do góry. Odrzucenie prezentu jest niegrzeczne. Zrób przynajmniej mały kęs czegoś na półmisku powitalnych przekąsek. Nigdy nie powinieneś wskazywać kogoś palcem wskazującym, ponieważ wyraża to pogardę.

Bezwiednie naruszysz jedną lub więcej z licznych kulturowych, religijnych i przesądnych norm, jeśli zbliżysz się do koczowniczej rodziny lub odwiedzisz ger. Nie martw się, jeśli poczujesz się zdezorientowany; małe błędy zostaną przeoczone i wybaczone. Poniższe zalecenia i zakazy pomogą zminimalizować różnice kulturowe.

• Kiedy przyjdziesz, przywitaj się (sain bainuu) (ale powtórzenie tego ponownie, gdy zobaczysz tę samą osobę, jest uważane za dziwne dla Mongołów)
• Przynajmniej weź drinka lub próbkę oferowanych przysmaków.
• Z dłonią skierowaną do góry, podnieś wszystko otwartą dłonią.
• Trzymaj filiżankę za dolną krawędź, a nie za górną krawędź.
• Jeśli przypadkowo uderzysz czyjąś stopę swoją stopą, od razu uściśnij jej dłoń (niezastosowanie się do tego będzie postrzegane jako zniewaga).

• Oprzyj się na filarze, aby uzyskać wsparcie.
• Gwizdek w niemieckim niemieckim niemieckim niemieckim niemieckim niemieckim
• Pochyl się przez próg lub stań na nim.
• Ugaś ogień, zalając go wodą lub wyrzucając na niego śmieci (ogień jest święty dla Mongołów)
• Odwróć się plecami do ołtarza lub świętych artefaktów lub idź przed starszą osobą (z wyjątkiem sytuacji, gdy wychodzisz)
• Lewą ręką weź jedzenie ze wspólnego dania.
• Dotknij kapeluszy innych.
• Przeprowadź długą dyskusję w swoim własnym języku przed gospodarzami.

Mongolia, z wyjątkiem Ułan Bator, jest bezpiecznym miejscem do odwiedzenia. Kradzieże kieszonkowe i cięcie toreb są w ostatnich latach coraz częstsze, więc trzymaj swoje rzeczy osobiste w bezpiecznym miejscu (bardzo zalecane są pasy na pieniądze), szczególnie w ruchliwych miejscach lub miejscach, w których twoja uwaga jest rozproszona, takich jak kawiarenki internetowe. Czarny rynek (bazar), dworzec kolejowy i ruchliwe dworce autobusowe są znane z kradzieży.

Poza głównym miastem przestępczość z użyciem przemocy jest rzadka, chociaż zaleca się ostrożność w nocy, zwłaszcza w ciemnych lub opuszczonych zaułkach i ulicach.

W Mongolii korupcja jest poważnym problemem i wielu uważa, że ​​policja nie jest godna zaufania.

Małe grupy mongolskich ultranacjonalistycznych bandytów, udających neonazistów, atakowały obcych, w tym białych, czarnych, a zwłaszcza Chińczyków. Szczególnie drażni je obcokrajowiec z Mongolkami. Można je znaleźć głównie w stolicy, zwłaszcza w tańszych pubach i klubach nocnych.

Zwłaszcza podróżujące samotne kobiety lub kobiety muszą być bardziej wyczulone na otoczenie, ponieważ chwycenie za pierś lub za plecy jest częstym zjawiskiem. Niektóre akty, takie jak taniec blisko faceta, będą postrzegane jako otwarte zaproszenie, ponieważ Mongołowie rzadko tańczą w ten sposób.

Wiadomo, że psy mongolskie są wrogo nastawione i biegają w grupach. Warto być wobec nich ostrożnym, ponieważ prawdopodobnie nie będą tak posłuszne jak psy domowe. Większość zamkniętych podwórek i gerów ma psa stróżującego, który zazwyczaj szczeka i nie gryzie, ale zaleca się, aby uświadomić mu swoją obecność, aby cię nie zaatakował, i przynieść kamień na wypadek, gdyby to zrobił.

Pokrywy włazów — a dokładniej ich brak — są niezwykle częstym źródłem obrażeń wśród obcokrajowców i (szczególnie nietrzeźwych) gości. Znaczna liczba brakujących lub niewłaściwie umiejscowionych pokryć występuje w mniejszych miejscowościach i peryferyjnych rejonach miasta. Dobrym pomysłem jest unikanie chodzenia po jakichkolwiek włazach i ciągłe zwracanie uwagi na otoczenie.

Mongolia ma największe na świecie zanieczyszczenie powietrza, z 279 mikrogramami cząstek „PM10” na metr sześcienny rocznie. Zaleca się, aby nie uczęszczać na zajęcia, jeśli masz astmę lub inne schorzenia układu oddechowego. Właściwa opieka medyczna może być trudna do uzyskania.

Wścieklizna może być obecna u kłów nomadów. Jako środek ostrożności rozważ zaszczepienie się przeciwko wściekliźnie przed przyjazdem.

Ponieważ świstaki mogą przenosić dżumę dymieniczą, nie należy ich jeść w określonych porach roku. Ponieważ jednak choroba jest przenoszona przez pchły świstaków, zarażonymi są głównie handlarze futrami, a świstak nie jest popularnym daniem nawet w Mongolii.

W Mongolii szeroko rozpowszechnione jest zapalenie wątroby i gruźlica.