Brunei

Brunei ma klimat półtropikalny, podczas gdy Bandar Seri Begawan ma klimat subtropikalny. Najgorętszym miesiącem jest styczeń, gdzie temperatury wahają się od 14 do 33 stopni Celsjusza. Pora deszczowa jest zawsze miękka i wilgotna, podczas gdy pora sucha jest gorąca i wilgotna. Jednak nie ma dużej różnicy między tymi dwiema stacjami.

Topografia Brunei składa się z płaskiej równiny przybrzeżnej, która wspina się w góry na wschodzie, z Bukit Pagan, na wysokości 1,850 metrów, będącym najwyższym punktem, i kilkoma nierównymi wyżynami na zachodzie.

Nie ma tajfunów, trzęsień ziemi, poważnych powodzi ani innych klęsk żywiołowych, a najważniejszymi problemami środowiskowymi są sezonowe pożary lasów (spowodowane nielegalnymi wycinkami) w sąsiedniej Indonezji.

Belait, Brunei Bisaya (nie mylić z sąsiednimi Bisaya / Visaya Filipiny), Brunei Malaysia, Dusun, Kedayan, Lun Bawang, Murut i Tutong są rdzennymi mieszkańcami Brunei.

Populacja Brunei wynosiła 415,717 w lipcu 2013 r., z 76% ludności zamieszkującej obszary miejskie. Oczekuje się, że w latach 2010-2015 tempo urbanizacji wyniesie 2.13 procent rocznie. Średnia długość życia w Stanach Zjednoczonych wynosi 77.7 lat. Malezyjczycy stanowili 65.7 procent populacji w 2014 roku, Chińczycy stanowili 10.3 procent, Aborygeni 3.4 procent, a mniejsze grupy stanowiły pozostałe 20.6 procent. Oficjalnym językiem Brunei jest malajski. Ministerstwo Kultury, Młodzieży i Sportu Brunei popiera kampanię językową promującą używanie języka.

Językiem urzędowym Brunei jest Melayu Brunei (Malaise Brunei). Malezyjskie brunetki różnią się od standardowego malajskiego i reszty malezyjskich dialektów, ponieważ tylko w 84 procentach są powiązane ze standardowym malajski i są w większości dla siebie niezrozumiałe.

Angielski i chiński są również powszechnie używane, a populacja emigrantów jest pokaźna. Angielski jest używany w handlu, jako język pracy i jako język nauczania od szkoły podstawowej do szkolnictwa wyższego.

Większość emigrantów pochodzi z krajów niemuzułmańskich, takich jak Australia, Wielka Brytania, Korea Południowa, Japonia, Filipiny, Tajlandia, Kambodża, Wietnam i Indie.

Arabski, malajski dialekt Kedayan, malajski dialekt Tutong, Murut i Dusun to inne używane języki i dialekty.

Oficjalną religią Brunei jest islam, zwłaszcza gałąź sunnicka, zgodnie z zaleceniami Shafi'i Madhhab. Islam jest praktykowany przez dwie trzecie ludności, w tym większość Malezyjczyków z Brunei i Chińczyków z Brunei. Inne wyznania to buddyzm (13 proc., głównie Chińczyków) i chrześcijaństwo (10 proc.). Około 7% populacji to wolni myśliciele, z których większość to Chińczycy. Wolą przedstawiać się jako nie wyznający formalnie żadnej religii, a zatem jako ateiści w oficjalnych spisach powszechnych, pomimo faktu, że większość praktykuje jakiś rodzaj religii, w tym elementy buddyzmu, konfucjanizmu i taoizmu. Wyznawcy rdzennej religii stanowią około 2% populacji.

Oficjalnym językiem Brunei jest malajski (Bahasa Melayu), chociaż angielski jest powszechnie używany i rozumiany na obszarach miejskich ze względu na brytyjską historię kolonialną kraju. W regionach wiejskich, gdzie znajomość języka angielskiego jest niska, przyda się znajomość malajskiego. Chociaż każdy w Brunei może porozumiewać się w standardowym malajskim, lokalny dialekt jest prawie niezrozumiały dla innych mówiących po malajsku. Chociaż większość znaków jest drukowana zarówno literami Jawi, jak i rzymskimi, Brunei używa również arabskiego pisma dla malajskiego, znanego jako Jawi. Z wyjątkiem publikacji religijnych alfabet rzymski jest nadal najczęściej używanym pismem w Brunei do pisania w języku malajskim.

W Brunei chińska mniejszość etniczna posługuje się kilkoma chińskimi dialektami, w tym Hokkien, Teochew i innymi.

Międzynarodowy kod Brunei to 673. Numery telefonów Brunei mają 7 cyfr bez numerów kierunkowych, ale pierwsza cyfra numeru identyfikuje dzielnicę, na przykład 3 dla Belait i 2 dla Bandar Seri Begawan.

Przedpłacony Hallo Kad, który jest dostępny w ilościach od 5 do 50 dolarów w biurach telefonicznych TelBru (w tym na lotnisku) iw innych sklepach, może być używany do wykonywania połączeń lokalnych i międzynarodowych z dowolnego telefonu w kraju. Inne karty telefoniczne mogą być również używane w telefonach publicznych.

Operator sieci DST oferuje usługi telefonii komórkowej GSM. Zapewniają zróżnicowaną gamę połączeń nomadycznych. B-Mobile oferuje teraz usługi telefonii komórkowej 3G.

Rząd Brunei jest malezyjską monarchią islamską (MIB), co oznacza, że ​​sułtan Brunei, oprócz tego, że jest jednym z najbogatszych ludzi na świecie, zasadniczo kontroluje naród i pojawia się na pierwszych stronach obu lokalnych gazet. prawie każdego dnia Za wszelką cenę unikaj obrażania lub dyskredytowania rodziny królewskiej.

Co więcej, chociaż Bruneianie są zwykle uprzejmi i tolerancyjni, dobrze jest mieć świadomość wrażliwości niektórych tematów dyskusji, w szczególności polityki (krajowej, regionalnej lub międzynarodowej) i wydarzeń globalnych, szczególnie tych dotyczących islamu lub narodów islamskich.

Zagraniczni rezydenci następujących krajów/terytoriów nie są zobowiązani do uzyskania wizy do Brunei, jeśli posiadają ważny paszport ważny co najmniej 6 miesięcy:

Do 90 dni: wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (z wyjątkiem Chorwacji), Stany Zjednoczone

Islandia, Malezja, Nowa Zelandia, Norwegia, Oman, San Marino, Singapur, Korea Południowa, Ukraina i Zjednoczone Emiraty Arabskie mogą zostać na pobyt do 30 dni.

Kambodża, Kanada, Chiny (w tym Hongkong i Makao), Japonia, Indonezja, Laos, Liechtenstein, Malediwy, Peru, Filipiny, Szwajcaria, Tajlandia i Wietnam mogą być odwiedzane przez maksymalnie 14 dni.

Obywatelom Izraela nie wolno wjeżdżać do Brunei, jednak inne paszporty z izraelskimi pieczątkami i wizami są akceptowane.

Obywatele Australii i Kuwejtu mogą otrzymać wizę 30-dniową po przyjeździe. Obywatele Bahrajnu, Kataru i Tajwanu mogą otrzymać 14-dniową wizę po przyjeździe. Obywatele ci mogą otrzymać wizę w dniu przyjazdu za 20 USD lub 3-dniową wizę tranzytową za 5 USD. Urzędnicy imigracyjni na przejściu Sungai Tujoh, które łączy Miri i Kuala Belait, nie przyjęliby opłaty za wizę po przyjeździe. To nie jest w dolarach brunei lub singapurskich, ponieważ nie ma bankomatu i nie są akceptowane czeki.

Do wystawienia faktury za lot do Brunei potrzebny jest dowód powrotu lub późniejszej podróży. Jeśli chcesz odlecieć łodzią, musisz najpierw zarezerwować tani lot z Brunei. Alternatywnie możesz kupić kosztowny (ale całkowicie zwrotny) bilet lotniczy i anulować go później.

Należy zauważyć, że Air Asia nie egzekwuje tego przepisu z Kuala Lumpur; dlatego jeśli podróżujesz z KL, najprawdopodobniej nie będziesz potrzebować dowodu powrotu.

Osoby, które potrzebują wizy, muszą złożyć wniosek z wyprzedzeniem w ambasadzie Brunei, gdzie przetwarzanie może potrwać do trzech dni i kosztuje 20 USD za jednorazową wizę wjazdową. Aby uzyskać najbardziej aktualne informacje, skontaktuj się z Departamentem Imigracyjnym Brunei.

Jeśli potrzebujesz wizy, aby wjechać do Brunei, złóż wniosek w brytyjskiej ambasadzie, komisji lub konsulacie w kraju, w którym legalnie mieszkasz, jeśli w Brunei nie ma misji zagranicznej. Na przykład brytyjskie ambasady w Addis Abebie i Belgradzie przyjmują wnioski wizowe do Brunei (lista ta nie jest wyczerpująca). Brytyjskie misje dyplomatyczne pobierają opłatę w wysokości 50 funtów za rozpatrzenie wniosku o wizę do Brunei, a dodatkowe 70 funtów, jeśli władze Brunei wymagają wysłania do nich wniosku wizowego. Urzędnicy Brunei mogą również nałożyć opłatę, jeśli skontaktują się z Tobą osobiście.

Ograniczenia wizowe

Obywatelom Izraela zostanie odmówiony wjazd. Osoby posiadające inne paszporty posiadające pieczątki izraelskie i/lub wizy będą mogły wjechać.

Jedyne lotnisko Brunei to Międzynarodowy port lotniczy Brunei (BWN), który służy jako hub dla Królewskie linie lotnicze Brunei (RBA). Lotnisko jest malutkie, ale zadbane i funkcjonujące.

RBA znacznie zmniejszyła swoje usługi po nadgorliwym wzroście i ciężkich stratach w latach 1990., chociaż nadal miała dobrą sieć z codziennymi lotami do Londynu, Dubaju, Kuala Lumpur, Singapuru i Kota Kinabalu, a także czterema lotami non-stop w tygodniu do Kuchinga. Koszt podróży przez Brunei jest rozsądny i zostaniesz powitany z uśmiechem. Ponadto Singapore Airlines i Malaysia Airlines latają dwa razy w tygodniu odpowiednio z Singapuru i Kuala Lumpur. MASwings, filia Malaysia Airlines, również lata do iz Kuching przez Mulu wiele razy w tygodniu. AirAsia oferuje loty w jedną stronę do Kuala Lumpur za jedyne 35 USD. Inne opcje obejmują najlepsze lotniska tranzytowe w Singapurze i Kuala Lumpur.

Podatek odlotowy w wysokości 5 USD za loty do Kuching i Kota Kinabalu i 12 USD za inne zagraniczne kierunki jest wliczony w cenę biletu do Brunei.

Przyjazd / Wyjazd: Taksówka z Kuala Lumpur do Bandar Seri Begawan zajmuje około 20 minut i kosztuje około 25 USD. Zadaszony chodnik prowadzi do przystanku dla fioletowych autobusów miejskich (1 USD) na końcu parkingu dalej od terminalu (na prawo od przylotu).

Z Sarawak w Malezji możesz jechać do Brunei. Dla większej części Brunei istnieją dwa punkty wejścia: jeden w Sungai Tujuh dla Miri i drugi w Kuala Lurah dla Limbang (Tedungan po stronie malezyjskiej). Na obu skrzyżowaniach na granicy odbywają się odprawy imigracyjne, jednak linie mogą być bardzo długie, szczególnie w weekendy.

W Brunei można również dojechać samochodem do miast od Sarawak do Limbang i od Lawas do dystryktu Temburong. W grudniu 2013 roku otwarto most na rzece Pandaruan, a przeprawa promowa została zatrzymana. Pandaruan (strona Malezji, otwarta w czerwcu 2007) i Puni są obecnie miejscami imigracji (strona Brunei, otwarta w 2013). Kolejny most łączy brzegi rzeki Trusan między Lawas (które jest połączone drogą z Kota Kinabalu w Sabah w Malezji) i Lawas (które jest połączone drogą z Kota Kinabalu w Sabah w Malezji) (i nie jest wymagana podróż promem) . Malezyjskie procedury imigracyjne są teraz zakończone w Trusan (urząd imigracyjny, formalnie znany jako punkt kontroli imigracyjnej Mengkalap, znajduje się na wschód od granicy), a nie w Lawas. Te z Brunei można otrzymać na przejściu granicznym Labu.

W ciągu jednego dnia możesz przejechać z Kota Kinabalu, Sabah, do Bandar Seri Begawan. 

Ze względu na kwestie podatkowe tylko kilka stacji benzynowych w kraju może sprzedawać paliwo do pojazdów z tablicami rejestracyjnymi firm innych niż Brunei. Znalezienie tych stacji i upewnienie się, że pojazd jest w pełni zatankowany, może być trudne.

Ze względu na budowę mostu wolnej przyjaźni łączącego dwie wschodnie granice Limbang, prom malezyjsko-Brunei, malezyjskie miasto Limbang i dzielnica Brunei Temburong zostały zlikwidowane od grudnia 2013 roku.

• Do/od Miri: Miri Belait, firma transportowa z siedzibą w Brunei, obsługuje połączenia autobusowe między Kuala Belait i Miri w Sarawak w Malezji. Podróż obejmuje przesiadkę w punkcie kontroli granicznej Sungei Tujoh. Z kolei Miri sprzedaje bilety za 12.20 RM. Należy zauważyć, że autobusy Miri odmawiają przejazdu aż do granicy, zatrzymując się tuż przed mostem Asean w Kuala Baram z powodu wysokich opłat za przejazd mostem. Ostatnie 5 kilometrów między granicą a mostem może wymagać skorzystania z taksówek. Autobusy kursują co 20 minut z Kuala Belait do Seria (1 USD), skąd można przesiąść się na inny autobus do Bandar Seri Begawan (6 USD). Podróż trwa około 5 godzin. Co godzinę z lotniska odjeżdżają autobusy.
• Do/z Limbang: Między Bandar Seri Begawan a Limbang w Sarawak nie ma bezpośrednich autobusów. Możesz jednak wsiąść do lokalnego autobusu z dworca autobusowego Bandar do Kuala Lurah na granicy z Malezją, przekroczyć granicę do Tedungan w Sarawak, a następnie wsiąść do autobusu do Syarikat Bas Limbang w Limbang. Jeśli podróżujesz z Limbang do Bandar, zrób odwrotnie. Kilka razy dziennie autobusy odjeżdżają z dworca autobusowego Limbang z miejscem docelowym „Batu Danau”. Taksówki są również dostępne po obu stronach granicy, chociaż opłata za przejazd musi być trudna do wynegocjowania. Możesz także pojechać do Temburong autobusem z Limbang, ale nie ma bezpośrednich autobusów z Bangar; wszystkie autobusy (kierunek „Pandaruan”) zatrzymują się na lądowisku promu Pandaruan, które obecnie służy jako malezyjski punkt kontroli imigracyjnej. Popłyń łodzią po rzece i taksówką do Bangar, oddalonego o 5 kilometrów.

Port promowy Serasa w Muara jest głównym terminalem promowym Brunei, z wieloma codziennymi łodziami do iz Labuan, a także codziennymi promami do Lawas i Sundar w Sarawak. Możesz nawet podróżować do Kota Kinabalu, Sabah, w ciągu jednego dnia, przesiadając się w Labuan. 

Wejście do kontenera znajduje się w Muara, w niewielkiej odległości od portu promowego. Bandar Seri Begawan znajduje się około 25 kilometrów od terminalu. Dojazd: Fioletowe autobusy (numery 38 i 39) kursują między portem promowym a BSB. Autobusy są niedrogie (1 USD), chociaż mogą zająć do dwóch godzin, wliczając w to opóźnienia i transfery. Możesz także wziąć autobus lub taksówkę.

Z Brunei do Sabah kursuje prom samochodowy.

Aby opuścić Brunei, musisz zapłacić podatek („cukai kepala”) (obecnie 2 dolary za podróż promem). Jeśli nie otrzymałeś kuponu podatkowego podczas zakupu biletów, zapytaj w kasach / biurze podróży.

„Autostrada” biegnie wzdłuż brzegu od Bandar Seri Begawan (stolicy). Staje się podwójnym, a zatem jedynym podjazdem, chociaż jest odpowiedni dla wszystkich samochodów aż do Kuala Belait i malezyjskiego mostu płatnego w Sarawak na zachodzie).

Istnieje również niewielka trasa, która prowadzi do Labi i dalej, przechodząc przez las. Chociaż sceneria jest piękna i niezbędny jest napęd 4×4, trasa jest obecnie zamknięta dla domów miejskich w niewielkiej odległości od Labi. Na skrzyżowaniu znajduje się podręczny sklep, w którym można zaopatrzyć się.

Ponieważ posiadanie i użytkowanie pojazdu jest tak powszechne w Brunei, w sumie jest tylko 40 taksówek. Istnieje minimalna możliwość uzyskania darmowej taksówki na trasie, szczególnie w godzinach szczytu rano i po południu w przypadku wynajmu przez firmy, ponieważ na lotnisku czeka około dziesięciu, a osiem w rejonie Belait. Jeśli potrzebujesz taksówki, możesz zadzwonić. Tylko kilka taksówek jest dostępnych na głównym postoju taksówek w stolicy, który znajduje się na północ od dworca autobusowego.

Nie ma biznesu ani prawa taksówkowego, które potrzebują metra, dlatego żadna z taksówek go nie ma. W większości przypadków kierowcy ustalają stawki za większość podróży, ale ceny mogą się różnić w zależności od kierowcy lub mogą podać cenę za nietypową trasę.

Inną opcją jest wynajęcie pojazdu na dojazd do Brunei na cały dzień lub na kilka godzin. Spróbuj zapytać w jednym z terminali promowych Muara. Przed wyrażeniem zgody na wejście do pojazdu omów opłatę.

W stolicy Bandar Seri Begawan i jej okolicach znajduje się sieć fioletowych minibusów różnej wielkości. Ze względu na wysoki udział prywatnych właścicieli pojazdów w Brunei, tylko niewielki procent Bruneijczyków korzysta z tych autobusów, które w większości przewożą pracowników z zagranicy. Prędkość autobusu jest ograniczona do 50 km/h, ale jest to bardzo wydajny i niezawodny środek transportu.

Ogólnie rzecz biorąc, system autobusowy w mieście i wokół niego rozciąga się od głównego dworca autobusowego. Chociaż na każdej trasie znajdują się autoryzowane stacje autobusowe, pasażerowie są odbierani lub wynajmowani według uznania kierowcy w nieoficjalnych lokalizacjach. Praca w charakterze nieoficjalnym ułatwia podróżowanie i zachęca do kumoterstwa. Niestety, uzyskanie informacji o trasach i rozkładach jazdy autobusów jest trudne. Istnieje 13 tras z opłatą w wysokości 1 USD płaconą przez kierowcę. Pasażer może powiedzieć kierowcy, dokąd chce odjechać. Kierowca może czasami nakłaniać pasażerów do wyjścia w wyznaczonych miejscach i przegapienia części podróży, ku przerażeniu pasażerów, którzy chcą jeździć autobusem. Wskazuje to również, że nie ma na nic określonego czasu. Często trzeba czekać na autobus od 30 do 45 minut.

Istnieje również rzadki autobus dalekobieżny, który przejeżdża przez Tutong między BSB a Seria.

Wiele wycieczek ekologicznych odbywa się łodzią do regionu Temburong, a następnie do lokalnego „domu społeczności”. Następnie motorówka (prowadzona przez miejscowych) zabierze Cię w górę rzeki do Parku Narodowego Belalong, schronienia w lesie deszczowym Borneo. W siedzibie parku znajduje się spacer baldachimowy oraz placówka badawcza.

Park Jerudong był kiedyś dobrym parkiem rozrywki z wieloma atrakcjami. Niestety, spadająca spirala nieostrożności, zmniejszający się wstęp i niezrównoważone wydatki na utrzymanie doprowadziły do ​​zamknięcia i sprzedaży większości kluczowych atrakcji, w tym trzech kolejek górskich. To nadało temu obszarowi melancholijny klimat „miasta cyrkowego, które odeszło w zeszłym tygodniu”. Większość odwiedzających przyjeżdża nocą, aby uciec przed upałem dnia. Poza parkiem znajduje się niewielki kompleks restauracyjny, ale całkiem niedaleko, który jest czynny w nocy, ale tylko kilka stoisk wciąż działa. Lokalne media poinformowały o zamiarze przebudowy parku i dodania dodatkowych atrakcji.

Brunei ma doskonałe nurkowanie. Brunei, oprócz koralowców i ryb, jest domem dla licznych wraków i mnóstwa gatunków ślimaków nagoskrzelnych, co czyni go jednym z najlepszych miejsc w Azji Południowo-Wschodniej do fotografii makro. Temperatura wody wynosi zwykle około 30°C, a widoczność zwykle waha się od 10 do 30 metrów, ale może się to zmieniać w porze monsunowej. Ponieważ nurkowanie tutaj nie jest nadmiernie rozwinięte, lokalizacje, zwłaszcza rafy koralowe, pozostają w nieskazitelnym stanie.

Blue Water Wreck, 80-metrowy trawler, którego nazwa pochodzi od otaczającej go błękitnej wody i jest w pełni nienaruszony, jest popularnym miejscem do nurkowania. Cement Wreck, ważący 2,687 ton japoński statek, który w 1980 r. zderzył się z łachą piasku podczas transportu cementu. Ma 92 metry długości i 15 metrów długości rękawa. Frachtowiec jest łatwy do penetracji i znajduje się w pozycji pionowej w dolnej części na 30 m. W 1949 roku, w drodze do Manili, australijski wrak został uderzony przez minę przed Brunei i zatonął. Wrak ma 85 m długości i 33 m szerokości i znajduje się na 33 m wody. Doświadczeni nurkowie docenią badanie wnętrzności wraku. Rig Reef to wycofana z eksploatacji platforma wiertnicza. Do zbadania jest 9 struktur, z których każda wydaje się pomieścić dominującą grupę ryb.

Koszty nurkowania są przystępne i wynoszą od 35 do 45 USD za każde nurkowanie, w zależności od liczby nurkowań i posiadania własnego sprzętu.

Bruneianie lubią jeść, a ze względu na dużą liczbę zagranicznych pracowników w kraju, w Brunei jest wiele wspaniałych restauracji, które oferują szeroki wybór kuchni.

Jest też rodzime ciasto, które składa się z ryżu, wołowiny curry lub kurczaka i może być bardzo gorące. Jest to bardzo tanie w porównaniu z innymi dostępnymi w sprzedaży posiłkami, takimi jak lokalne potrawy, takie jak ryż z kurczaka. Jednak przy niewielkiej ilości warzyw i zbyt dużej ilości tłuszczu nie jest to zdrowy wybór.

Karetka, wyjątkowe doświadczenie kulinarne Borneo, to kolejny wybór. Jest to lepka pasta skrobiowa na bazie sago, którą można zanurzać w sosie solnym.

Brunei to suchy naród, co oznacza, że ​​alkohol nie jest sprzedawany nigdzie w kraju, a picie w miejscach publicznych jest nielegalne. Z drugiej strony turyści niemuzułmanie mogą przewozić do dwóch litrów alkoholu (wina lub spirytusu) i do dwunastu puszek piwa co 48 godzin, a za granicą znajduje się wiele sklepów wolnocłowych w Malezji, aby sprostać temu zapotrzebowaniu. Alkohol natomiast należy zgłosić po przybyciu do Brunei podczas odprawy celnej.

Wiele ekskluzywnych restauracji pozwala klientom przynosić własny alkohol i nie pobierać opłat za korki, jednak jest to technicznie zabronione i wskazane jest, aby zachować niski profil, jeśli chcesz pić w miejscu publicznym. Wiele restauracji z niższej półki (szczególnie chińskich) oferuje nielegalne napoje alkoholowe pod eufemizmami, takimi jak „specjalna herbata”.

Spróbuj teh tarik, słodkiej herbaty mlecznej, a także różnorodnej kawy (kopi) oferowanej w jadłodajniach.

Lokalną walutą jest dolar Brunei ($). Możesz usłyszeć, że Ringgit odnosił się do dolara, ale upewnij się, że uczestnicy nie odnoszą się do malezyjskiego ringgita (MYR), który jest wart mniej niż pół dolara Brunei.

Dolar Brunei jest powiązany z dolarem singapurskim w stosunku 1:1. Obie waluty są prawnym środkiem płatniczym i mogą być używane zamiennie, dlatego nie ma potrzeby wymiany pieniędzy, jeśli przyjeżdżasz z Singapuru. (Podobnie, nadwyżki dolarów brunei mogą być wymieniane na dolary singapurskie po równowartości.) Wiele sklepów jednak odmawia singapurskich banknotów z pozornie małymi rozdarciami, a ostrzeżenia o tym są umieszczane na kasach. W nagłych wypadkach, ringgit malezyjski (RM) zostanie zaakceptowany, chociaż kurs wymiany może nie być na Twoją korzyść. Ringgit Brunei nie jest dostępny w krajowych bankach, chociaż można go nabyć za pośrednictwem kantorów.

Ringgit Brunei dzieli się na 100 centów. Istnieją banknoty o wartości od 1 do 10,000 1 USD (ręcznie w przypadku zakupu Rolls-Royce'a) i monety o wartości od 50 do 2004 centów. Seria większych banknotów z 2016 r., a także mniejszych, została wydrukowana na polimerowych banknotach o żywych kolorach.

Brunei jest mniej więcej na poziomie Singapuru pod względem kosztów, co oznacza, że ​​jest mniej więcej dwa razy wyższy niż w sąsiedniej Malezji. Możesz zaoszczędzić pieniądze, jedząc w lokalnych jadłodajniach, a nie w droższych restauracjach w hotelach. Kiedyś bardzo ograniczone, tanie noclegi wzrosły w ostatnich latach, a teraz można dostać dobre łóżko za około 30 USD za noc.

Kultura Brunei to przede wszystkim malajska (reprezentująca swoje dziedzictwo) ze znaczącymi wpływami islamskimi, chociaż jest znacznie bardziej konserwatywna niż Indonezja i Malezja. Na kulturę Brunei mają wpływ cywilizacje malajskie występujące na całym archipelagu malajskim. Były cztery epoki wpływów kulturowych, animistycznych, hinduskich, islamskich i zachodnich. Islam miał znaczący wpływ i został zaakceptowany jako ideologia i filozofia Brunei. Język malajski jest językiem urzędowym Brunei, chociaż angielski jest również powszechnie używany, ponieważ jest nauczany jako obowiązkowy przedmiot w większości szkół.

Alkohol nie jest sprzedawany ani spożywany publicznie w krajach zgodnych z prawem szariatu. Niemuzułmanom wolno wnosić pewną ilość alkoholu z miejsca wyjazdu za granicę do użytku osobistego.

Media w Brunei uchodzą za prorządowe. Freedom House określił naród jako „niewolny”, a krytyka prasowa rządu i monarchii jest rzadkością. Z drugiej strony prasa nie jest jawnie antagonistyczna wobec innych poglądów i nie ogranicza się do doniesień o administracji. W 1953 r. rząd zatwierdził utworzenie Brunei Press PLC, firmy drukarskiej i wydawniczej. Anglojęzyczny biuletyn Borneo jest nadal publikowany przez biznes. Publikacja ta rozpoczęła się jako cotygodniowa gazeta społecznościowa i przeszła w publikację codzienną w 1990 roku. Oprócz Biuletynu Borneo, codziennie rozprowadzane są lokalne gazety malajskie Media Permata i Pelita Brunei. Brunei Times to niezależna angielska gazeta, która ukazuje się w tym kraju od 2006 roku.

Wraz z pojawieniem się telewizji cyfrowej wykorzystującej DVB-T, rząd Brunei jest obecnie właścicielem i zarządza sześcioma kanałami telewizyjnymi (RTB 1, RTB 2, RTB 3 (HD), RTB 4, RTB 5 i RTB New Media (strona z grami)) jako a także pięć stacji radiowych (krajowe FM, Pilihan FM, Nur Islam FM, Harmony FM i Pelangi FM). Telewizja kablowa (Astro-Kristal) i prywatna stacja radiowa Kristal FM zostały udostępnione przez prywatny biznes. Oferuje również kampusową stację radiową online, UBD FM, która nadaje z Brunei Darussalam Institution, pierwszego uniwersytetu w kraju.

Jeśli chodzi o narkotyki, Brunei, podobnie jak Malezja, Indonezja i Singapur, ma niezwykle rygorystyczne przepisy. Do pewnego stopnia za handel narkotykami grozi kara śmierci. Morderstwo, uprowadzenie i posiadanie broni bez licencji to inne przestępstwa, za które grozi kara śmierci. W przypadku gwałtów, a także mniej poważnych wykroczeń, takich jak bezprawny wjazd, przekroczenie terminu ważności wizy na ponad 90 dni, rabunek, korupcja i wandalizm, Brunei stosuje chłosty (tylko dla mężczyzn). Chłosta to nie to samo, co uderzenie w nadgarstek. Uderzenia ciężkiej, rattanowej laski są bardzo nieprzyjemne. Zagojenie i pozostawienie trwałej blizny może zająć tygodnie. Przepisy te dotyczą również obcokrajowców.

Jeśli podczas islamskiego miesiąca Ramadanu zostaniesz przyłapany na jedzeniu lub piciu w miejscach publicznych, czeka cię sroga kara w wysokości setek dolarów. Ponadto przez cały dzień wszystkie restauracje, w tym te niehalal, przestają obsługiwać klientów jadalnych. Najlepiej unikać zwiedzania Brunei podczas Ramadanu.

Podstawowa zasada jest taka, że ​​powinieneś być świadomy ich zasad i przestrzegać ich.

Brunei jest bardzo bezpiecznym krajem, porównywalnym z Japonią pod względem bezpieczeństwa osobistego, ale zawsze należy zachować ostrożność.

Jeśli jedziesz w Brunei, miej oko na niecierpliwych i/lub niebezpiecznych kierowców; należy zachować szczególną ostrożność w nocy i wcześnie rano, ponieważ niektórzy kierowcy ścigają się na drogach nielegalnie.

Ponieważ dzięki doskonałym przepisom dotyczącym bezpieczeństwa żywności, jedzenie poza domem jest zwykle bezpieczne. Należy jednak spożywać wyłącznie wrzącą lub butelkowaną wodę. W tym obszarze globu ukąszenia komarów mogą przenosić gorączkę denga lub malarię, dlatego należy zachować ostrożność.