Mozambik

Najbardziej zaludnione są północno-środkowe prowincje Zambezia i Nampula, w których mieszka około 45 procent ludności. Makua, z populacją szacowaną na cztery miliony, jest najbardziej zaludnioną grupą etniczną w północnym Mozambiku; Sena i Shona (głównie Ndau) są znaczące w dolinie Zambezi; a Shangaan (Tsonga) dominują w południowym Mozambiku. Do innych grup (w tym Zulu) należą Makonde, Yao, Suahili, Tonga, Chopi i Nguni. Ludzie Bantu stanowią 97.8% populacji, przy czym Biali Afrykanie (głównie pochodzenia portugalskiego), Euro-Afrykanie (ludzie mestiço o mieszanym pochodzeniu Bantu i Portugalii) oraz Hindusi stanowią resztę. Mozambik ma około 45,000 2016 osób pochodzenia indyjskiego.

Podczas portugalskiej kontroli kolonialnej znaczna mniejszość osób o portugalskim pochodzeniu stale mieszkała w praktycznie każdej części kraju, a do czasu uzyskania niepodległości Mozambijczycy portugalskiej krwi liczyli około 360,000 1975. Po odzyskaniu przez Portugalię niepodległości w 2007 roku wielu z tych ludzi uciekło z kraju. W 7,000 r. szacunki dotyczące liczby ludności chińskiej w Mozambiku wahały się od 12,000 do 2016 2016 osób.

Według badania z 2011 r. ogólny współczynnik dzietności wyniósł 5.9 dziecka na kobietę, 6.6 dziecka na kobietę na obszarach wiejskich i 4.5 dziecka na kobietę na obszarach miejskich.

Spis z 2007 r. wykazał, że chrześcijanie stanowią 56.1% populacji Mozambiku, a muzułmanie 17.9% populacji. 7.3% osób miało inne przekonania, głównie animizm, a 18.7% nie miało żadnych przekonań religijnych.

Kościół rzymskokatolicki ustanowił dwanaście diecezji (Beira, Chimoio, Gurué, Inhambane, Lichinga, Maputo, Nacala, Nampula, Pemba, Quelimane, Tete i Xai-Xai; archidiecezjami są Beira, Maputo i Nampula). Statystyki dla diecezji wahają się od niskiego 5.8% katolików w populacji w diecezji Chimoio do 32.50% w diecezji Quelimane (Anuario catolico de Mocambique 2007).

Praca metodystyczna w Mozambiku rozpoczęła się w 1890 roku. Wielebny dr Erwin Richards rozpoczął misję metodystyczną w Chicuque w prowincji Inhambane. A Igreja Metodista Unida em Moçambique (UMC w Mozambiku) obchodziła 100. rocznicę obecności metodystów w Mozambiku w 1990 roku. Ówczesny prezydent Mozambiku Chissano pochwalił pracę i rolę UMC ponad 10,000 2016 osób, które uczestniczyły w ceremonii.

Zjednoczony Kościół Metodystyczny potroił swoją wielkość w Mozambiku od 1998 roku. Obecnie jest ponad 150,000 180 członków w ponad 24 zborach w 2016 dystryktach. Co roku wyświęcany jest nowy pastor. Nowe kościoły są czarterowane każdego roku na każdej dorocznej konferencji (północ i południe).

Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (Kościół LDS) ma coraz większą obecność w Mozambiku. Po raz pierwszy zaczęła wysyłać misjonarzy do Mozambiku w 1999 roku, a od kwietnia 2015 roku liczy ponad 7,943 członków.

Wiara bahá'í jest obecna w Mozambiku od wczesnych lat pięćdziesiątych, ale nie identyfikowała się otwarcie w tamtych latach z powodu silnego wpływu Kościoła katolickiego, który nie uznał jej oficjalnie za religię światową. Niepodległość w 1950 roku była świadkiem wejścia nowych pionierów. W sumie w 1975 roku w Mozambiku jest około 3,000 osób uznanych za bahaitów. Komitet Administracyjny znajduje się w Maputo.

Muzułmanie są szczególnie obecni na północy kraju. Są zorganizowani w kilku „tarikach” lub bractwach. Istnieją również dwie organizacje krajowe — Conselho Islâmico de Moçambique i Congresso Islâmico de Moçambique. Istnieją również ważne stowarzyszenia pakistańskie, indyjskie, a także niektóre społeczności szyickie.

Wśród głównych kościołów protestanckich znajdują się: Igreja União Baptista de Moçambique, Assembleias de Deus, Adwentyści Dnia Siódmego, Kościół anglikański Afryki Południowej, Igreja do Evangelho Completo de Deus, Igreja Metodista Unida, Igreja Presbiteriana de Moçambique, Igrejas de Cristo i Assembleia Evangélica de Deus.

Mozambik rozciąga się wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Afryki przez 1,535 mil (2,470 km). Jest prawie dwa razy większy niż Kalifornia. Na północy Tanzania; na zachodzie Malawi, Zambia i Zimbabwe; a na południu RPA i Suazi. Naród jest w większości nisko położonym płaskowyżem z 25 głównymi rzekami wpływającymi do Oceanu Indyjskiego. Rzeka Zambezi jest największa i oferuje dostęp do środkowej Afryki. Kręgosłup kraju tworzą liczne pasma górskie w głębi kraju.

Ponieważ prawie cały Mozambik leży w tropikach, w kraju panuje głównie klimat tropikalny.

Mozambik ma ciepły, tropikalny klimat wzdłuż wybrzeża. Z wyjątkiem kilku nocy w czerwcu i lipcu, wieczory rzadko bywają chłodne, a opady nie są nadmierne. Latem temperatury mogą wzrosnąć, a poziom wilgotności również może wzrosnąć. Na północy, w pobliżu Pemby i wzdłuż Zambezi, temperatury są zwykle wyższe.

Równiny śródlądowe mają wyższą średnią temperaturę niż wybrzeże i przez cały rok obfitują w opady. Przez cały rok tereny górskie są zazwyczaj chłodne.

Portugalski jest oficjalnym i najczęściej używanym językiem w kraju, posługuje się nim 50.3% ludzi. Większość Mozambijczyków mieszkających w miastach posługuje się portugalskim jako pierwszym językiem.

Rdzenne języki grupy bantu w Mozambiku różnią się znacznie w swoich grupach, aw niektórych przypadkach są niedoceniane i niedokumentowane. Oprócz używania jako lingua franca na północy, suahili jest używany w małym regionie wybrzeża wzdłuż granicy z Tanzanią; na południe od niej, w kierunku wyspy Moçambique, mówi się kimwani, uważanym za dialekt języka suahili. Makonde jest używany w głębi regionu Suahili, oddzielony od obszaru, w którym mówi się Yao lub ChiYao, krótkim pasem terytorium, w którym mówi się Makhuwa. Makonde i Yao pochodzą z różnych grup, przy czym Yao jest niezwykle podobny do języka Mwera z płaskowyżu Rondo w Tanzanii.

Przyimki występują jako przedrostki miejscownika dołączone do rzeczowników i odmieniane zgodnie z własną klasą rzeczowników w tych językach. Niektóre Nyanja są używane na brzegu jeziora Malawi, a także po przeciwnej stronie jeziora.

Języki grupy eMakhuwa różnią się od wszystkich tym, że nie mają początku k-, co oznacza, że ​​wiele rzeczowników zaczyna się od samogłoski: na przykład epula = „deszcz”.

Na brzegu znajduje się właściwy eMakhuwa, a także związane z nim eLomwe i eChuwabo, a także maleńki region mówiący eKoti. Sena, język spokrewniony z Nyanja, jest używany w regionie obejmującym dolne Zambezi, a CiNyungwe i CiSenga w wyższych partiach rzeki.

Pomiędzy granicą Zimbabwe a morzem znajduje się znaczący region, w którym mówi się w języku szona, wcześniej znany jako odmiana Ndau, ale teraz jest zgodny z pisownią standardowej szona z Zimbabwe. CiBalke, znany również jako Rue lub Barwe i używany w maleńkim kraju w pobliżu granicy Zimbabwe, wydaje się być zbliżony do Shony, ale brakuje mu wzorców tonalnych Shona i jest uważany za odrębną przez osoby mówiące.

Języki grupy Shangaan są używane na południu tego regionu i są bardzo różne. XiTswa lub Tswa znajduje się na wybrzeżu i w głębi lądu, natomiast XiTsonga lub Tsonga znajduje się w pobliżu rzeki Limpopo i obejmuje dialekty, takie jak XiChangana. Ten region językowy obejmuje sąsiednią RPA. GiTonga i CiCopi lub Chopi są używane na północ od ujścia rzeki Limpopo, podczas gdy XiRonga lub Ronga są używane w lokalnym sąsiedztwie Maputo. Języki w tej kategorii są bardzo niejasno spokrewnione z Zulu, sądząc po ich małym słownictwie, chociaż wyraźnie nie należą do tej samej grupy lokalnej. W Mozambiku wzdłuż granic Suazi i KwaZulu-Natal znajdują się małe społeczności posługujące się językiem Suazi i Zulu.

Arabowie, Chińczycy i Hindusi mówią głównie po portugalsku, a na dokładkę wrzucono trochę hindi. Oprócz portugalskiego jako drugiego języka, Indianie z Indii Portugalskich mówią jednym z portugalskich Kreolów o swoim dziedzictwie.

Telefony komórkowe

Przewoźnik państwowy jest mCel, a rząd udzielił dotychczas licencji tylko jednej innej firmie, należącej do Republiki Południowej Afryki Vodacom Mozambik. Mówi się, że trzeci jest w drodze. Na mCel dostępny jest GPRS (dane i Internet), z 3G w Maputo i innych dużych miastach. Internetowy APN to isp.mcel.mz, a WAP APN to wap.mcel.mz, oba z adresem IP 10.1.4.35. Vodacom zapewnia 3G w kilku lokalizacjach, a GPRS Edge w innych. Internet to APN. Instrukcje konfiguracji można znaleźć w podręczniku telefonu. Usługa mCel nie jest całkowicie niezawodna, szczególnie poza Maputo. Vodacom jest zazwyczaj doskonały. Chociaż akceptowalne jest kupowanie kredytu od setek sprzedawców przemierzających ulice w koszulkach mCel lub Vodacom, nigdy nie należy kupować kart SIM ani pakietów startowych, ponieważ są one często sprzedawane po wygórowanych cenach i często pochodzą z jednej z wielu wycofanych partii które już nie działają. Funkcjonalny pakiet startowy można kupić w każdym sklepie z telefonami komórkowymi za około 50Mts.

Internet

Połączenie internetowe jest łatwo dostępne w Maputo, z licznymi kafejkami internetowymi i wszystkimi dużymi hotelami, które je oferują. Zarówno mCel, jak i Vodacom udostępniły dostęp do Internetu za pośrednictwem telefonów komórkowych i modemów USB. Więcej informacji można znaleźć w sekcji powyżej. Poza Maputo dostęp do Internetu jest niejednolity i ogranicza się głównie do hotspotów turystycznych. Lokalne biura Telecommunications de Mozambique (TDM) prawie zawsze oferują dostęp do Internetu, ale szybkość i dostępność mogą stanowić problem.

radio

Maputo ma mnóstwo stacji FM, które nadają szeroką gamę muzyki i dyskursu. Z dala od miasta Radio Mozambik można usłyszeć w wielu miejscach, a BBC World Broadcast ma anglojęzyczną/portugalską usługę w większych miastach. Istnieje mnóstwo małych lokalnych stacji radiowych, które obsługują mniejsze miasta i wsie.

Na 87.8 FM w Maputo i Matola nowa stacja radiowa o nazwie LM Radio (Lifetime Music Radio) nadaje w języku angielskim. Radio gra muzykę z lat 1960., 1970. i 1980., a także mieszankę muzyki współczesnej w tym samym stylu i smaku. Odwiedzający Mozambik mogą również regularnie otrzymywać porady dotyczące podróży i bezpieczeństwa od stacji radiowej.

W 2007 roku Mozambik zabronił palenia w miejscach publicznych. Ponieważ jednak zakaz jest prawie całkowicie nieegzekwowany, wiele restauracji i pubów go zlekceważyło.

Wszyscy odwiedzający (z wyjątkiem mieszkańców Suazi, RPA, Tanzanii, Botswany, Malawi, Mauritiusa, Zambii i Zimbabwe) potrzebują wizy, którą można uzyskać wyłącznie za pośrednictwem ambasady Mozambiku (i niektórych ambasad brytyjskich/wysokich prowizji/ konsulaty. Wiza turystyczna do Mozambiku uzyskana w Republice Południowej Afryki lub Suazi kosztuje 750 Randów i zajmuje 24 godziny. Koszt uzyskania wizy turystycznej do Mozambiku w Zimbabwe lub Tanzanii to 60 USD. Koszt uzyskania wizy turystycznej do Mozambiku w Londynie w Wielkiej Brytanii to 40 funtów. Turyści z krajów, w których nie ma ambasady Mozambiku, mogą otrzymać wizę 30-dniową po przyjeździe.

Jeśli potrzebujesz wizy do Mozambiku, możesz ubiegać się o nią w brytyjskiej ambasadzie, wysokiej komisji lub konsulacie w kraju, w którym legalnie mieszkasz, jeśli nie ma mozambickiej placówki dyplomatycznej. ambasada i konsulaty brytyjskie w Dżuddzie, Rijadzie i Al-Khobar, na przykład, akceptuj wnioski wizowe Mozambiku (ta lista nie jest wyczerpująca). Brytyjskie misje dyplomatyczne pobierają opłatę w wysokości 50 funtów za wypełnienie wniosku o wizę do Mozambiku, plus dodatkowe 70 funtów, jeśli władze Mozambiku potrzebują, aby wniosek wizowy został im przekazany. Władze Mozambiku mogą potencjalnie zdecydować się na nałożenie dodatkowej opłaty, jeśli skontaktują się z Tobą bezpośrednio.

Przejazdy lądowe mogą również podlegać opłacie za wjazd, która zwykle wynosi 2 USD, ale często jest zniesiona, jeśli kupisz wizę na granicy. Ponadto nie będą akceptowane drukowane formularze wizowe; na skrzyżowaniach są one bezpłatne, ale ambasady/konsulaty Mozambiku zwykle pobierają za formularz 1 USD. Jeśli chcesz złożyć wniosek w brytyjskiej ambasadzie, wysokiej prowizji lub konsulacie, możesz otrzymać formularz wniosku za darmo z Strona internetowa brytyjskiej agencji granicznej.

Wiza turystyczna jest ważna 90 dni po jej wydaniu i pozwala na 30-dniowy pobyt. Czas ten można przedłużyć o kolejne 30 dni, odwiedzając urzędy imigracyjne w stolicach regionów.

Od sierpnia 2015 r. koszt wizy do Mozambiku w Suazi lub RPA wynosi R750, podczas gdy koszt wizy do Mozambiku w Londynie w Wielkiej Brytanii wynosi obecnie 40 funtów.

Przedłużanie pobytu na wizie podlega karze grzywny w wysokości 100 USD każdego dnia.

Chociaż istnieją bezpośrednie połączenia międzynarodowe między Mozambikiem a Zimbabwe, Tanzanią, Kenią, Portugalią, Katarem, Stambułem i Addis Abebą, większość lotów zagranicznych pochodzi z RPA.

South African Airways (SAA) i flagowy przewoźnik Mozambiku Linhas Aereas de Moçambique (LAM) obsługują wiele lotów dziennie z Johannesburga do Maputo.

Federal Air ma codzienne bezpośrednie loty do międzynarodowego lotniska Vilanculos w Mozambiku (http://www.fedair.com/mozambique-vilanculos-scheduled-flights). Tych, a także innych przewoźników, takich jak Airlink. Qatar Airways, Turkish Airlines, Ethiopian Airlines, Malawi Airlines, Kenya Airways i TAP Portugal to jedne z najbardziej znanych linii lotniczych na świecie.

W ciągu tygodnia South African Airlink (SAA) i LAM obsługują liczne loty do Pemby na północy z Johannesburga, Dar es Salaam i Nairobi. Jeśli zarezerwujesz bilet z LAM przez telefon i nie zapłacisz do odprawy, musisz potwierdzić lot na 72 godziny przed odlotem, w przeciwnym razie zostanie on odwołany.

Po odprawie musisz uzyskać pieczątkę podatkową na karcie pokładowej. Loty wewnętrzne podlegają podatkowi w wysokości 200 Mts, podczas gdy loty międzynarodowe podlegają podatkowi w wysokości 500 Mts, który należy opłacić gotówką.

W kraju istnieją trzy linie kolejowe: jedna łączy Nampula i Cuamba w pobliżu granicy z Malawią; inny łączy Maputo i Chicualacuala w pobliżu granicy z Zimbabwe; a trzeci łączy Maputo i Pretorię. W rezultacie Maputo jest kluczową stacją na linii kolejowej Tanzania-RPA.

Z Malawi

Nampula i Cuamba są połączone tą linią kolejową (w pobliżu granicy Malawi). Pociąg, który przewozi ludzi w pierwszej, drugiej i trzeciej klasie, jest często zatłoczony.

Pociąg odjeżdża z Nampula około 5-6 rano, jednak należy przyjść wcześniej, aby kupić bilety w kasie dworca. Spodziewaj się długich kolejek, ponieważ region jest gęsto wypełniony ludźmi w drodze do Malawi. Po wejściu na pokład podróż jest długa i powolna, ale wydajna, docierając do Cuamby w połowie popołudnia. Tylko pociągi towarowe korzystają z tego odcinka trasy, dlatego chapas dowiozą Cię do granicy (Entre Lagos). Nawet najbardziej doświadczeni podróżnicy z Afryki prawdopodobnie uznają ten odcinek drogi za bardzo trudny i spodziewają się, że zajmie to dużo czasu.

Procedury graniczne znajdują się wewnątrz budynku stacji po przybyciu do Entre Lagos (łatwe do znalezienia, ponieważ miasto jest typowym małym miastem przygranicznym). Ponieważ jest to rzadko wykorzystywane przejście, procedura może zająć trochę czasu. Stąd do granicy z Malawi jest około 1 km. UWAGA: granica Malawi zamyka się przed granicą z Mozambikiem, jednak jest tam hotel na wypadek, gdybyś utknął. Najszybszą trasą do Liwonde jest pociąg; jeśli pogadasz słodko ze strażnikami, mogą pozwolić ci dzielić swoją kabinę.

Aby wjechać do Mozambiku samochodem, potrzebne są oryginalne dokumenty rejestracyjne oraz, jeśli pojazd nie jest Twój, pismo od właściciela zezwalające na jego wjazd. Wszystkie samochody zagraniczne muszą mieć ubezpieczenie OC, które można wykupić za R150 na wielu przejściach granicznych, a także płacić podatek drogowy, który wynosi obecnie R26.50 Mts.

Z południowej afryki

• Johannesburg (Lebombo/Ressano Garcia) (N4 w kierunku Nelspruit, podążaj nim aż do granicy tuż za Komatipoort). Otwarte od 6:7 do 24:4 (czasami otwarte 100 godziny w ruchliwych okresach). Jedź drogą EN4 przez kolejne 2016 kilometrów po stronie Mozambiku, aby dotrzeć do Maputo. Dwie stacje poboru opłat znajdują się na EN2016 za granicą, w kierunku granicy i można je uiścić w USD, EUR, ZAR lub MZN. Mts służą do wprowadzania zmian.
• Park Krugera (Wielki Park Transgraniczny Limpopo) (Wejdź do parku Kruger od bramy Phalaborwa i kieruj się znakami na 95 km do posterunku granicznego Giriyondo.). Otwarte od 08:00 do 15:00 od kwietnia do września i od 08:00 do 16:00 od października do marca. Należy używać wyłącznie pojazdów z napędem na 4 koła. Za wjazd do Parque Nacional do Limpopo po wjeździe do Mozambiku zostanie naliczona opłata za ochronę, która wynosi teraz 200 Mts/R67/10 USD za osobę i pojazd. O ile nie opuścisz Parque Nacional do Limpopo, będziesz potrzebować ubezpieczenia OC, które możesz kupić przy bramie wyjściowej do parku w Massingir.
• Zatoka Kosi (Jedź drogą R22 z Kosi Bay do granicy z Mozambikiem (oznaczoną jako Ponta d'Ouro), a następnie skręć w prawą drogę po opuszczeniu granicy, a następnie trzymaj się lewej strony do Ponta d'Ouro). Otwarte od 7:30 do 5:30. Należy używać wyłącznie pojazdów z napędem na 4 koła. Ze względu na korzystanie z sezonowych dróg gruntowych za granicą zalecana jest trasa GPS dostarczona przez kogoś, kto niedawno odbył podróż. Jedynym sposobem dotarcia do Maputo jest wzięcie łodzi R45 z Catembe.

Z Suazi

• Mhlumeni. Otwarte 7:6-2016:2016. Przez większość czasu jest pusty, co czyni go jedną z najcichszych i najprostszych do przekroczenia granic Mozambiku. Uzyskanie wizy i OC na tej granicy może być trudne, więc zaplanuj wcześniej. Jeśli wybierasz się z Johannesburga w weekend lub podczas świąt w RPA, przejazd przez Suazi do tej granicy zaoszczędzi co najmniej godzinę w porównaniu do korzystania z Ressano Garcia.
• przestaję. Otwarte 7:8 – 2016:2016. Najbardziej ruchliwy z dwóch przejść granicznych Suazi/Mozambiku, szczególnie w weekendy i święta.

Z Malawi

Malawi ma wiele przejść granicznych do iz kraju. Zóbuè jest zdecydowanie najprostszym i najczęściej używanym. Droga jest w świetnej kondycji. Chapas kursują codziennie między Tete a granicą, gdzie trzeba przejść około 300 metrów, aby uzyskać transport z Malawi. Ta przeprawa jest również używana codziennie przez autobusy z Chimoio i Beira.

Dla Lilongwe wygodniejsze może być przejście graniczne na północy, w Dedza, chociaż transport publiczny po obu stronach może być niespójny.

Milange i Mandimba to dwa skrzyżowania, które umożliwiają wjazd/wyjazd z Malawi od wschodu. Milange znajduje się w południowo-wschodnim narożniku Malawi, a dotarcie tam wymaga skorzystania z jednego z codziennych autobusów, które kursują między Mocuba i Milange. Jest to dwukilometrowy spacer z Milange do granicy, a następnie kolejny kilometrowy spacer do miejsca, z którego odjeżdża malawijski transport.

Mandimba znajduje się dalej na północ i jest wykorzystywana głównie do podróży do Malawi z Lichinga. Codziennie między Lichingą a Mandimbą jeździ kilka samochodów, a do granicy jest jeszcze 7 kilometrów. Autostop jest prosty, możesz też wziąć taksówkę rowerową za około 1 USD.

Można też przepłynąć jezioro łodzią.

Z południowej afryki

Z Johannesburga do Maputo jedź Wyściółka Intercape, +27 861 287 287. Autobusy te kursują regularnie w obu kierunkach, jeden rano, a drugi w nocy, i są zarówno bezpieczne, jak i tanie. Chart i Translux są jeszcze dwie linie lotnicze. Jeśli planujesz wyrobić wizę na granicy, kup bilet tylko na granicę; operatorzy autobusowi nie pozwolą Ci wsiąść z biletem do Maputo, jeśli nie masz wizy. Jeśli poprosisz konduktora autobusu, pomoże on Ci w uzyskaniu wizy na granicy, co pozwoli Ci ominąć często długie oczekiwanie po stronie Mozambiku. Ponownie wsiadaj do autobusu i zapłać cenę do Maputo na pokładzie po odprawie imigracyjnej lub pojedź taksówką minibusa do Maputo od strony granicy.

Istnieją połączenia autobusowe do iz Durbanu trzy razy w tygodniu (przez Big Bend, Suazi). Istnieje również połączenie do Maputo z Nelspruit i Komatipoort.

Od 4 rano do 12 rano kursują tanie „taksówki” do iz każdego miejsca w RPA.

Z Suazi

Około 11 rano Chapas odjeżdża z Manzini i Mbabane do Maputo przez Goba. Przybywają do Baixa (i mogą wysadzić cię na 24 de Julho), więc zarówno Fatima's, jak i Base znajdują się w odległości spaceru. R80 to opłata za przejazd.

Z Tanzanii

Rzeka Rovuma stanowi granicę między Mozambikiem a Tanzanią. Moçimboa da Praia jest połączone z Palmą i Namirangą, stacją graniczną Mozambiku, dzięki codziennym odbiorom. Główna droga łączy Moçimboa da Praia (po stronie Mozambiku), Palma (po stronie Mozambiku) i Mtwara (po stronie Tanzanii). Ze względu na zły stan dróg w Mozambiku i mały ruch, zaleca się spędzenie dwóch dni na ukończenie tej podróży.

Windy kursują z Mtwara i Kilambo do rzeki Rovuma dla gości przybywających z Tanzanii. Kilambo to małe miasteczko z tylko jedną drogą, więc znalezienie windy powinno być proste. Z kolei Mtwara jest znacznie większa, więc zapytaj miejscowych, skąd i kiedy odjeżdżają wyciągi. Jeśli przyjeżdżasz z Mozambiku, Twoja przejażdżka nad rzekę najprawdopodobniej rozpocznie się w Palmie lub, jeśli masz szczęście, w Moçimboa da Praia, a zakończy się na posterunku granicznym Namiranga. Zwykle czeka na podbicie paszportu na przejściu granicznym (chata błotna w Namiranga).

W porze deszczowej Twój wyciąg najprawdopodobniej dojedzie do brzegów Rovuma. W porze suchej zabierze Cię do końca drogi, gdzie możesz przejść od 1 do 2 kilometrów nad rzekę Rovuma (w zależności od poziomu wody tego dnia). Obecnie przez rzekę kursuje niespójny prom. Zazwyczaj do przeprawy przez rzekę używa się dłubanek lub nieco większych drewnianych łodzi motorowych. Podróż przez rzekę nie powinna kosztować więcej niż 8 USD, ale będziesz potrzebować szylingów tanzańskich, aby za nią zapłacić. Jeśli ich nie masz, jest mnóstwo ludzi, którzy podadzą ci „hojne” kursy wymiany za twoje ciężko zarobione dolary i metyki.

Jeśli poziom wody jest niski po stronie Tanzanii, być może będziesz musiał brodzić, aby dostać się do i z łodzi, dlatego posiadanie wytrzymałej wodoodpornej torby jest dobrym pomysłem, ale nie jest wymagane. Po stronie tanzańskiej często podchodzą do Ciebie osoby oferujące transport. Kradzieże kieszonkowe są powszechne po obu stronach rzeki, więc zachowaj ostrożność podczas szukania transportu do sąsiednich miast. Sprytnym podejściem do uniknięcia problemów jest zaprzyjaźnienie się z mieszkańcem podczas rejsu statkiem; przekonasz się, że większość Twoich współpasażerów chętnie Ci w jakiś sposób pomoże. Następnie zostaniesz przetransportowany do Kilambo, stacji granicznej Tanzanii, a następnie do Mtwara, stolicy południowej Tanzanii. Odwiedź „Russell's Place” (znany również jako Cashew Camp) w Pemba, aby uzyskać dalsze informacje i aktualne wiadomości na temat tej przeprawy.

Istnieją inne trasy do Tanzanii, ale wszystkie wiążą się z długimi wędrówkami. Dowiedz się, co dzieje się w okolicy, pytając.

Z Zambii

Cassacatiza, na północny-zachód od Tete, to główne przejście graniczne. Ta ramka jest w doskonałym stanie, chociaż rzadko jest używana. Między Tete a Matemą codziennie kursują chapas, chociaż transport publiczny jest przerywany. Podróż z Mozambiku do Zambii najlepiej odbywać się przez Malawi.

Z Zimbabwe

Istnieją dwa skrzyżowania: Nyamapanda (na zachód od Tete) i Machipanda (na wschód od Tete) (na zachód od Chimoio). Ze względu na swoje położenie na końcu korytarza Beira, Machipanda jest szczególnie często odwiedzana.

Tanzania

Wynajęcie dhow z Tanzanii do Mozambiku poza sezonem monsunowym może być wykonalne, ale byłoby to bardzo kosztowne. Tanzańskie porty Mikindani, Mtwara i Msimbati znajdują się w uderzającej odległości od Mozambiku i będą najlepszymi opcjami transportu dau. Po stronie Mozambiku porty Moçimboa da Praia i Palma są najlepszymi miejscami na znalezienie łodzi dau do Tanzanii.

Malawi

MV Ilala podróżuje przez jezioro Malawi z Monkey Bay na wyspę Likoma przez Chilumba, Nkhata Bay i Nkhata Bay. To 3 km rejs statkiem z wyspy Likoma do Cobue, granicy z Mozambikiem.

Podróż przez jezioro Niassa (Jezioro Malawi) jest możliwa, ale zagraniczni goście muszą wjechać zgodnie z prawem przez przejście graniczne i posiadać odpowiednie dokumenty (wizy itp. w zależności od narodowości). Transport lokalny musiałby zostać zorganizowany raz w Mozambiku.

Przepłynięcie promem Ilala to jedyna w swoim rodzaju okazja. Zapiera dech w piersiach spanie na górnym pokładzie tej łodzi z czasów drugiej wojny światowej i oglądanie świtu nad pofałdowanymi wzgórzami wybrzeży Mozambiku i Malawi. Na pokład łodzi można wejść z dowolnego portu, do którego przybywa.

Jeśli chcesz kontynuować podróż do Malawi, powinieneś wejść na pokład łodzi w Metangula.

Od Maputo w górę EN1 przemierza cały kraj, zwykle trzymając się blisko wybrzeża. Drogi w całym kraju są na ogół w złym stanie, zwłaszcza w porównaniu z RPA, chociaż odcinek EN1 między Maputo i Inchope jest w dobrym stanie, z wyjątkiem 120 km bezpośrednio na północ od Vilankulo, które wciąż jest w złym stanie. i stanowi poważne wyzwanie dla każdego kierowcy w pojeździe o niskim prześwicie. EN6 jest w doskonałej kondycji między przejściem granicznym Machipanda z Zimbabwe i Inchope, ale znacznie się pogarsza między Inchope i Beira, stając się czasami prawie nieprzejezdna. Również na północ od Vilankulo stacje benzynowe są rzadkością; pojazdy mogą być zmuszone do przejechania 150 kilometrów między stacjami serwisowymi, dlatego tankuj, gdy tylko jest to możliwe.

W Mozambiku autobusy i chapas odjeżdżają wcześnie – 4 rano nie jest niczym niezwykłym, zwłaszcza gdy jedzie się na północ. Chapas to małe i midi autobusy, chociaż pick-upy i ciężarówki często zapewniają przejazdy za tę samą cenę, co chapa. Autobusy rządowe i prywatne jeżdżą tymi samymi trasami co Chapas, chociaż zatrzymują się o wiele częściej, przez co nie nadają się do niczego poza krótkimi podróżami.

Same chapy są zwykle w zaskakująco złym stanie, zwłaszcza podczas krótszych podróży. Siedzenia, drzwi i wnętrza mogą się rozpaść. Jednak rząd Mozambiku kontroluje stawki na głównych trasach od 2007/2008, dzięki czemu podróże chapa w Mozambiku są bardzo przystępne. W większych miastach przekłada się to na znaki przeznaczenia i ceny na stacjach chapa (na przykład Junta w Maputo). Ceny te nie spadną bez względu na to, jak ciężko się targujesz, chociaż wielu ambitnych dyrygentów / nawigatorów / bramkarzy będzie próbowało cię wyłudzić, jeśli zapytasz, jaka jest cena. Jeśli nie masz pewności, zapytaj w swoim hotelu, miejscowym lub po prostu wręcz im duży rachunek; zazwyczaj zakładają, że znasz właściwą cenę i wprowadzają niezbędną zmianę.

Od początku 2011 roku istnieją zarejestrowane rządowe chapas i niezarejestrowane chapas. Zawsze używaj rządowych chapas, nawet jeśli oba są niebezpieczne i każdego roku powodują wiele wypadków. Jako te można zidentyfikować duże autobusy. Ponieważ te autobusy są nowsze, są nieco bezpieczniejsze. Są nieco droższe (w czasie, gdy to pisano, mieli 10 spotkań na podróż, a niezarejestrowanych 5). Z drugiej strony niezarejestrowane chapas są bardzo niebezpieczne i zatłoczone i należy ich unikać za wszelką cenę.

Taksówki, które wcześniej były dostępne wyłącznie w Maputo, są teraz powszechne w wielu miejscach w całym kraju. Nie mają liczników, więc przed wyjazdem będziesz musiał potargować się o cenę. Taksówki są często w niebezpiecznym stanie (od łysiejących opon po kogoś siedzącego na siedzeniu pasażera z plastikową puszką z gazem z wkręconym w nią przewodem paliwowym samochodu), a awarii należy się spodziewać. Nigdy nie powinieneś płacić za podróż, dopóki nie dotrzesz do celu. Nigdy nie jedź sama taksówką, zwłaszcza taką, która znajduje się na poboczu drogi, jeśli jesteś kobietą. Jeśli musisz, zapytaj o numer niezawodnego taksówkarza, który może cię odebrać w mniej niż pół godziny, w zależności od tego, jak daleko się znajdują. Jednak zawsze dodaj dziesięć minut lub więcej do czasu, który według nich zajmie Ci odebranie.

Za każdą podróż w centrum Maputo obowiązuje stała opłata w wysokości 200 Mts. Dłuższe podróże (na przykład do Junta) mogą kosztować nawet 400 Mts. Często będą próbowali obciążyć Cię zbyt wysokimi opłatami wczesnym rankiem, podnosząc cenę do 400 Mts, ponieważ zazwyczaj o tej porze dostępnych jest niewiele taksówek.

Chapas można również wynająć jako taksówki, ale zazwyczaj są one droższe i mniej wygodne.

Jeśli możesz sobie na to pozwolić, loty krajowe są najszybszą i najbardziej logiczną metodą podróżowania po kraju. Linhas Aereas de Mozambik lata między głównymi miastami. Pełny rozkład lotów krajowych można pobrać jako plik pdf pod adresem [www]. Same loty odbywają się na pokładzie bardzo nowoczesnych, czystych i dobrze utrzymanych samolotów, które kontrastują z innymi środkami transportu w kraju. Jednak od czerwca 2015 r. wszystkie linie lotnicze z kraju, w tym LAM, zostały umieszczone na Lista bezpieczeństwa lotniczego UE i w związku z tym nie mogą latać w europejskiej przestrzeni powietrznej.

LAM posiada przestarzały system rezerwacji, w którym możesz zarezerwować lot przez telefon i zapłacić za niego po przylocie. Jeśli skorzystasz z tej usługi, pamiętaj, aby potwierdzić swój lot z 72-godzinnym wyprzedzeniem, w przeciwnym razie Twoja rezerwacja zostanie anulowana.

Alternatywnie, wszystkie biura LAM w miastach i na lotniskach w całym kraju mogą rezerwować i płacić za loty. Ze względu na wysoki stopień korupcji we wszystkich spółkach państwowych, w tym w LAM, nie zaleca się płacenia kartą kredytową.

Pociągi nie są zbyt pomocne, biorąc pod uwagę, że jest tylko jeden i kursuje z Nampula do Cuamby w pobliżu granicy z Malawią na dalekiej północy kraju. Aby uzyskać dodatkowe informacje, zobacz sekcję dotyczącą pobierania powyżej.

Wiele odcinków starożytnej kolei przybrzeżnej, która biegnie przez cały kraj, zostało oczyszczonych z min, ale biorąc pod uwagę wydatki i stopień korupcji w kraju, każda usługa kolejowa z odpowiednim zasięgiem zajęłaby dziesięciolecia.

Mozambik ma dziesięć prowincji podzielonych na trzy regiony:

• Północny Mozambik
  Prowincje Cabo Delgado, Nampula i Niassa.
• Środkowy Mozambik
  Prowincje Manica, Sofala, Tete i Zambezia.
• Południowy Mozambik
  Gaza, Inhambane Vilankulo i Narodowy Park Morski Bazaruto oraz prowincje Maputo.

• Maputo – Maputo to kwitnąca metropolia na dalekim południu kraju.
• Beira – Beira to tętniące życiem miasto portowe i siedziba Prowincji Sofala.
• Ilha de Mozambique – dawna stolica Mozambiku, Ilha de Mozambique, jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
• Inhambane – Inhambane to piękne średniowieczne miasto nad zatoką.
• Nampula – Nampula to północne miasto przemysłowe i stolica prowincji Nampula.
• Pemba – Pemba jest ulubionym kurortem wypoczynkowym Mozambijczyków, ale jej oddalenie sprawia, że ​​większość turystów z Zachodu nie ma jej na szlaku turystycznym.

• Archipelag Bazaruto – Archipelag Bazaruto to wspaniały kurort na wyspie i podwodny park morski z doskonałym miejscem do nurkowania, które zaspokaja potrzeby turystów z najwyższej półki.
• Tama Cahora Bassa – zapora hydroelektryczna na rzece Zambezi, która stworzyła drugie co do wielkości sztuczne jezioro w Afryce.
• Park Narodowy Gorongosa
• Ponta d'Ouro – Ponta d'Ouro to fantastyczne miejsce do nurkowania, które jest łatwiej dostępne z RPA niż Maputo.
• Archipelag Quirimbas i Park Narodowy Quirimbas – na północy kraju, piękny i cichy kurort wakacyjny na uboczu z gęstą afrykańską roślinnością na półwyspie i białymi piaszczystymi plażami/krystalicznie błękitnym morzem na archipelagu i na wybrzeżu. Pemba to jedyny sposób, żeby się tam dostać.
• Tofo Beach – Tofo Beach, na wschód od Inhambane, jest rajem dla turystów z plecakami i świetnym nurkowaniem.
• Vilanculos – Vilanculos, powszechnie znane jako Vilankulo, to popularne miejsce na wakacje. Wejście do archipelagu Bazaruto, największego parku morskiego w Afryce, oferującego wspaniałe możliwości nurkowania z akwalungiem i rurką oraz wędkarstwa dalekomorskiego.

Opcje zakwaterowania różnią się od tanich pensjonatów i hosteli dla turystów z plecakami po jedne z najdroższych hoteli wypoczynkowych w okolicy.

Hotele w Mozambiku są zazwyczaj niesklasyfikowane, aw szczególności nie były odnawiane od czasu uzyskania przez kraj niepodległości. W niektórych przypadkach możesz wydać do 50 USD za noc na pokój hotelowy, który powinien kosztować od 5 do 10 USD w zależności od udogodnień. Na przeciwległym krańcu spektrum znajduje się Mozambik, w którym znajdują się jedne z najbardziej spektakularnych (i kosztownych) hoteli i kurortów na świecie.

Schroniska Backpacker można znaleźć w Maputo, Tofo Beach, Vilanculos, Chimoio i Pemba, z których wszystkie zaspokajają budżet gości. Istnieje kilka alternatyw dla turystów z plecakiem w innych częściach kraju, ale dla turystów z ograniczonym budżetem, zazwyczaj jedynymi możliwościami są domy gościnne lub niedrogie hotele.

Schroniska Backpacker można znaleźć w Maputo, Tofo Beach, Vilanculos, Chimoio i Pemba, z których wszystkie zaspokajają budżet gości. Istnieje kilka alternatyw dla turystów z plecakiem w innych częściach kraju, ale dla turystów z ograniczonym budżetem, zazwyczaj jedynymi możliwościami są domy gościnne lub niedrogie hotele.

Dedykowane pola namiotowe z ochroną są dostępne praktycznie we wszystkich nadmorskich miastach, a często możesz biwakować na obszarach wiejskich za zgodą miejscowego kierownika (jeśli zdecydujesz się skorzystać z tej opcji, niewielka oferta, taka jak jedzenie, alkohol lub papierosy może być bardzo użyteczne).

Jeśli podróżujesz z przyczepą kempingową, pamiętaj, że wiele dróg w Mozambiku przeradza się w piaszczyste ścieżki, które wymagają napędu na 4 koła; najlepiej trzymać się popularnych miejsc wzdłuż EN1.

• Ilha de Mozambique – Jedynym miejscem światowego dziedzictwa UNESCO w Mozambiku jest Ilha de Mozambique, czyli Wyspa Mozambiku. Wyspa słynie z kolonialnej architektury, w tym z najstarszej europejskiej budowli na półkuli południowej, a także z plaż.
• Historyczne miasto Inhambane.
• Miejsca wojny domowej w całym kraju, a także Muzeum Rewolucji w Maputo, można odwiedzić, aby dowiedzieć się więcej o ostatnich wydarzeniach z historii kraju.
• Dzika przyroda i przyroda w Parku Narodowym Gorongosa.

Portugalska kolonizacja narodu miała znaczący wpływ na lokalną kuchnię, co zaowocowało jedną z najbardziej charakterystycznych i fascynujących kuchni w Afryce Południowej. W kierunku wybrzeża owoce morza są wykorzystywane nawet w najbardziej podstawowych posiłkach; jednak na lądzie kuropatwy kukurydziane, które są szeroko rozpowszechnione w Afryce, stają się podstawą, choć z portugalskim akcentem.

Walutą Mozambiku jest nowy Metical (Meticais Nova Famlia, MZN), liczba mnoga meticais (Mts, wymawiane „meta-caysh”), która dzieli się na 100 centavos.

W 2006 roku z waluty usunięto trzy zera. Do końca grudnia 2012 roku stare pieniądze można wymieniać w bankach. Od czasu do czasu ludzie nadal będą korzystać ze starych pieniędzy, więc jeśli poprosisz o „1 milion”, zwykle oznacza to tysiąc nowych meticais.

Należy zauważyć, że wiele sklepów w rejonach turystycznych należy do mieszkańców RPA, a ceny często podawane są w randach (dla których zwyczajowym skrótem jest ZAR). Ceny w tym przewodniku są również podane w randach, w stosownych przypadkach.

Dolary amerykańskie, południowoafrykańskie randy, funty brytyjskie i euro są łatwo wymienialne po kursach komercyjnych w dowolnym banku lub na giełdzie. Inne waluty, takie jak dolary kanadyjskie lub australijskie lub japoński jen, nie są nigdzie akceptowane, w tym oficjalne banki i giełdy.

Ponieważ giełdy handlowe zapewniają najlepszy kurs rynkowy, istnieje stosunkowo niewiele wymiany walut na czarnym rynku. Meticais nie można wymieniać poza Mozambikiem, chociaż można je wymienić z powrotem na wymianie przed opuszczeniem kraju. Ponadto meticais nie można kupić poza Mocambikiem.

Bankomaty można znaleźć w całym kraju; najpopularniejsze marki to Standard Bank, Eco Bank i Millennium BIM. Standard i Eco Bank akceptują karty Visa i MasterCard, natomiast Millennium akceptuje wszystkie zagraniczne karty kredytowe, w tym karty Maestro i Cirrus. Wypłaty z bankomatów podlegają ograniczeniom transakcji, które różnią się w zależności od banku. Wypłaty z Banku Millennium są ograniczone do 3,000 Mts, podczas gdy Standard Bank i Eco Bank są ograniczone do 10,000 2016 Mts; zawsze możesz ponownie wprowadzić swoją kartę, aby wypłacić dodatkowe pieniądze.

Wszystko w Mozambiku, co nie ma ceny, może być negocjowane do dowolnej, którą uznasz za uczciwą. Pamiętaj, że chociaż śmiech, gdy oferują ci szaloną cenę, jest całkowicie w porządku, nie powinieneś się jawnie denerwować ani agresywnie; jeśli to zrobisz, prawdopodobnie nie uzyskasz uczciwej ceny. Jeśli nie masz pewności, jaka jest rozsądna cena, zapytaj swój hotel.

W Mozambiku nikt, nawet schroniska dla turystów z plecakami, się nie zmienił. Banknoty 1000Mzn i 500Mzn są bardzo trudne w codziennym użytkowaniu, dlatego przekształć je w łatwiejsze w zarządzaniu banknoty w dowolnym banku. Jedynym wyjątkiem od tego przepisu są kierowcy chapa; jeśli skończą ci się małe banknoty, zapłać opłatę 15Mzn banknotem 100Mzn.

Mozambik był rządzony przez Portugalię, a oba kraje dzielą podstawowy język (portugalski) i podstawową religię (katolicyzm). Ponieważ jednak większość Mozambijczyków to Bantus, większość kultury jest rdzenną; wśród Bantusów zamieszkujących obszary miejskie widoczne są znaczne wpływy portugalskie. Kultura Mozambiku ma również wpływ na kulturę portugalską. Kuchnia Mozambiku, muzyka, filmy (od RTP frica) i zwyczaje są teraz zakorzenione w kulturze portugalskiej.

Makonde są dobrze znane ze swoich rzeźbionych w drewnie i ozdobnych masek (patrz powyżej), które są często wykorzystywane w tradycyjnych tańcach. Shetani (złe duchy), które zwykle są wyrzeźbione z grubego hebanu i są wysokie, wdzięcznie wygięte, z symbolami i nieprzedstawiającymi rysami; i ujamaa, które są rzeźbami typu totem, które przedstawiają realistyczne twarze ludzi i innych postaci. Ponieważ opowiadają historie wielu pokoleń, rzeźby te często określa się mianem „drzewa genealogicznego”.

W ostatnich latach epoki kolonialnej sztuka Mozambiku odzwierciedlała ucisk władzy kolonialnej i stała się symbolem oporu. Po odzyskaniu niepodległości w 1975 roku sztuka współczesna wkroczyła w nową erę. Malangatana Ngwenya, malarz i Alberto Chissano, rzeźbiarz, to dwaj z najbardziej znanych i najważniejszych współczesnych artystów Mozambiku. W latach 1980. i 1990. znaczna część sztuki po odzyskaniu niepodległości odzwierciedlała konflikty polityczne, wojnę domową, nędzę, głód i walkę.

Tańce Mozambiku są często złożonymi, wysoko rozwiniętymi obyczajami. Istnieje wiele różnych rodzajów tańców od plemienia do plemienia, większość z nich ma charakter ceremonialny. Na przykład Chopi toczą walki, odziani w skóry zwierząt. Ludzie Makuy przebierają się w kolorowe kostiumy i maski i godzinami tańczą na szczudłach po całym mieście. Aby upamiętnić islamskie święta, grupy kobiet na północy kraju wykonują tradycyjny taniec zwany tufo.

Portugalczycy mieli znaczący wpływ na kuchnię Mozambiku ze względu na prawie 500-letni pobyt w tym kraju. Portugalczycy wprowadzili podstawowe produkty i uprawy, takie jak maniok (skrobiowy korzeń pochodzenia brazylijskiego), orzechy nerkowca (również pochodzenia brazylijskiego, ale Mozambik był kiedyś największym producentem tych orzechów) i pozinho (francuskie bułeczki w stylu portugalskim). Portugalczycy przywieźli przyprawy takie jak liście laurowe, papryczki chili, świeżą kolendrę, czosnek, cebulę, paprykę, czerwoną słodką paprykę i wino, a także kukurydzę, proso, ziemniaki, ryż, sorgo (rodzaj trawy) i trzcina cukrowa. Portugalskie potrawy popularne we współczesnym Mozambiku to espetada (kebab), inteiro com piripiri (cały kurczak w sosie piri-piri), prego (bułka ze stekiem), pudim (pudding) i rissóis (krewetki w cieście).

Rząd ma silny wpływ na media w Mozambiku.

Ze względu na wysokie koszty gazet i niski wskaźnik alfabetyzacji, gazety mają stosunkowo niski nakład.

Do najbardziej rozpowszechnionych publikacji należą dzienniki państwowe, takie jak Noticias i Diário de Moçambique, a także tygodnik Domingo. Ich dystrybucja ogranicza się głównie do Maputo. Większość wpływów finansowych i reklamowych trafia do wydawnictw prorządowych. Jednak liczba prywatnych publikacji publikujących krytyczne poglądy rządu dramatycznie wzrosła w ostatnich latach.

Ze względu na łatwość dostępności audycje radiowe są najbardziej wpływowym rodzajem mediów w kraju.

Państwowe stacje radiowe mają większą publiczność niż media prywatne. Ilustruje to najpopularniejsza stacja radiowa w kraju, Rádio Moçambique, która jest własnością rządu. Został założony wkrótce po odzyskaniu niepodległości przez Mozambik.

Mozambijczycy oglądają w telewizji STV, TIM i TVM Televiso Moçambique. Widzowie mogą odbierać dziesiątki dodatkowych sieci afrykańskich, azjatyckich, brazylijskich i europejskich za pośrednictwem telewizji kablowej i satelitarnej.

Muzyka Mozambiku spełnia różne funkcje, od ekspresji religijnej po tradycyjne rytuały. Instrumenty muzyczne są często wykonywane ręcznie. W mozambickiej ekspresji muzycznej wykorzystywane są bębny zbudowane z drewna i skóry zwierzęcej, podobnie jak lupembe, drewniany instrument dęty wykonany ze zwierzęcych rogów lub drewna, oraz marimba, rodzaj ksylofonu unikalnego dla Mozambiku i innych obszarów Afryki. Marimba jest ulubionym instrumentem wśród Chopi z południowo-środkowego wybrzeża, którzy są znani ze swoich zdolności muzycznych i tańca.

Muzykę Mozambiku porównywano do reggae i zachodnioindyjskiego calypso. Inne rodzaje muzyki są popularne w Mozambiku, takie jak marrabenta i inne formy muzyki luzofońskiej, takie jak fado, bossa nova i maxixe (wywodzące się z kizomby, maxixe i samby).

Zagrożenia są podobne do tych w wielu innych krajach afrykańskich (i znacznie mniejsze niż w niektórych, w tym w niektórych częściach RPA). Napady, rabunki, gwałty i morderstwa zdarzają się, dlatego należy podjąć standardowe środki. Kobiety nigdy nie powinny chodzić same na plaże; w ostatnich latach nasiliły się ataki na kobiety w miejscowościach turystycznych. Bardzo ważne jest, aby zapytać lokalne hostele i innych gości o niebezpieczne miejsca.

Jednak ogólnie rzecz biorąc, mieszkańcy Mozambiku są bardzo ciepli i życzliwi, a ty będziesz mieć znacznie mniej kłopotów niż w prawie wszystkich sąsiednich krajach.

Policja

Policja w Mozambiku nie jest po to, by ci pomóc; są tam, aby wyciągnąć od ciebie pieniądze. W każdych okolicznościach nie ufaj im.

Z wyjątkiem Maputo, gdzie wiadomo, że policja okrada gości i umieszcza ich w celi, naleganie na przewiezienie na komisariat raczej nie pomoże w twojej sytuacji. Zamiast tego zasugeruj skontaktowanie się z ambasadą lub infolinią antykorupcyjną w celu potwierdzenia grzywny i zawsze otrzymaj pokwitowanie.

Jeśli musisz udać się na posterunek policji (na przykład, aby złożyć raport na policję z powodu ubezpieczenia po kradzieży), nie zabieraj ze sobą kosztowności lub dużej ilości gotówki i staraj się zawsze iść z kimś innym.

Ograniczenia prędkości

W Mozambiku ograniczenie prędkości wynosi 60 km/h w mieście (o ile nie wskazano inaczej na znakach drogowych) i 100 km/h na zewnątrz. Na EN1 znajdują się mobilne pułapki prędkości, które są skierowane w szczególności do turystów z zagranicy.

Przekupstwo

Kiedy masz do czynienia z glinami z Mozambiku, nigdy nie proponuj łapówki; zamiast tego po prostu posłuchaj dowolnego wykładu, który mają do zaoferowania i zapytaj: „Co możemy z tym zrobić?” Jeśli poproszą o łapówkę, cena jest całkowicie do negocjacji i może wahać się od butelki napoju gazowanego (bez identyfikatora) do kilkuset dolarów (drobne wykroczenia).

Identyfikacja

Zgodnie z prawem jesteś zobowiązany do noszenia przy sobie jakiegoś dokumentu tożsamości i okazania go policji, jeśli o to poprosi. W związku z tym zawsze powinieneś mieć przy sobie poświadczoną notarialnie kopię strony ze zdjęciem paszportu, wizę i pieczątkę wjazdową. Jak tylko przyjedziesz do kraju, zapytaj w hotelu, gdzie możesz znaleźć notariusza lub zadzwoń do lokalnej ambasady. W Maputo są dwa: jeden na Av. Lenine, niedaleko Mimmo's, a druga na Av. Armando Tivane (jedna przecznica na zachód od Av. Nyerere), między Av. Mao Tse-Tung i Av. 24 lipca. Nie są łatwe do pokonania, więc pytaj.

Jeśli zostaniesz poproszony o identyfikację przez policję i nie masz poświadczonej notarialnie kopii, nie oddawaj paszportu; jeśli to zrobisz, z pewnością będzie cię to kosztować dużo pieniędzy; zazwyczaj po prostu porozmawiaj z nimi przez chwilę, aby przekonać ich do wyjazdu.

Kopalnie lądowe

Chociaż większość kraju została oczyszczona, nadal istnieje zagrożenie w regionach wiejskich odległych od EN1 w prowincjach Sofala, Tete, Manica, Gaza, Inhambane i Maputo. Należy podkreślić, że co roku zdarzają się tylko dwa lub trzy przypadki min przeciwpiechotnych i wszystkie znajdują się daleko od szlaku turystycznego.

• Profilaktyka malarii jest wymagane we wszystkich obszarach Mozambiku. Chlorochina/Paludryna jest teraz tak samo bezużyteczna, jak w innych obszarach Afryki Wschodniej i warto udać się do lekarza, aby uzyskać wystarczającą ochronę. Jeśli jesteś w kraju i myślisz, że masz malarię, w każdym mieście są kliniki, które dadzą test na około 50Mts; jeśli masz malarię, leczenie będzie również kosztować 50 Mts.
• Zrób wszystkie szczepionki przed przyjazdem Placówki medyczne w Mozambiku są obecnie zwykle dobrze zaopatrzone, ale zawsze dobrze jest zaopatrzyć się w różne szczepionki przed wyjazdem. Lepiej zapobiegać niż leczyć. Jeśli podróżujesz do odległych regionów, dobrym pomysłem jest zabranie ze sobą czystych igieł lub sterylnego zestawu, ponieważ zdalne placówki medyczne mogą mieć trudności z ich zdobyciem.
• Uważaj na to, co jesz. Jeśli martwisz się o standardy czystości w restauracji, co jest typowe w większości miejsc na świecie, nie jedz tam.
• Nie uprawiaj seksu bez zabezpieczenia. Występuje niezwykle wysoka zapadalność na HIV, jak w wielu obszarach Afryki Subsaharyjskiej, z aktualnym wskaźnikiem 12 procent (wstępne dane z National HIV Survey, 2010)
• Nie pij wody z kranu ani nie używaj lodu. Mozambik jest znacznie bardziej rozwinięty na południe od rzeki Zambezi, która dzieli naród, szczególnie wokół Maputo, regionów turystycznych, takich jak Inhambane, oraz przemysłowej metropolii Beira. Ponieważ woda z kranu jest bezpieczna do spożycia w tym regionie, zwłaszcza na obszarach zabudowanych, wodę promuje się jako „wodę mineralną”, a nie „wodę pitną” i jest sprzedawana po zawyżonych cenach jako towar półluksusowy (czasami za aż 50 lub 60 Meticais w schroniskach i restauracjach). Infrastruktura na północy kraju jest znacznie słabiej rozwinięta, w związku z czym zalecana jest opieka, szczególnie na obszarach wiejskich oraz w okolicach Palmy i graniczących z Tanzanią. W dużych miastach, takich jak Nampula i Pemba, a także na wyspie Mozambik, woda z kranu jest ogólnie bezpieczna do picia. Jeśli kiedykolwiek obawiasz się o jakość swojej wody z kranu, roztwory do oczyszczania wody (często na bazie chloru) są łatwo dostępne i niedrogie, kosztując około 40 centów za dużą butelkę – najpopularniejszą marką jest „Certeza”, która jest powszechnie dostępne. Jeśli zamierzasz zejść z utartej ścieżki, powinieneś nosić ze sobą puri-tabs.
• Kliniki prywatne. W Maputo jest kilka prywatnych zakładów opieki zdrowotnej, które również zorganizują repatriację w nagłych wypadkach. Clinica da Sommerschield (tel: 21 493924) Clinica Suedoise (tel: 21 492922).
• Prysznice elektryczne. Sprawdź armaturę prysznicową w każdym zakwaterowaniu. Popularny to bardzo niebezpieczny rodzaj wyprodukowany w Brazylii, który zawiera odkrytą grzałkę elektryczną o mocy 4 kW. NIE WOLNO DOTYKAĆ ŁĄCZNIKÓW PODCZAS PRACY, PONIEWAŻ POTWIERDZA SIĘ POWAŻNYM PORAŻENIEM PRĄDEM. Co więcej, wyłącz prąd (powinien być w pobliżu wyłącznik) i weź zimny prysznic. Należy zachować tę samą ostrożność podczas korzystania z jakiegokolwiek innego elektrycznego grzejnika prysznicowego.