Ghana

Populacja Ghany składa się głównie z czarnych Afrykanów, stanowiąc 98 procent ludności kraju. Ghana to naród z kilkoma grupami etnicznymi. Lud Aszanti to największa grupa etniczna. Do X wieku pne terytorium geograficzne Ghany w Afryce Zachodniej było puste i niezamieszkane przez ludzi. W X wieku, na długo przed przybyciem innych plemion, Guanie jako pierwsi osiedlili się w Ghanie. W XVI wieku (Akanowie) założyli Bonoman (obszar Brong Ahafo) i dołączyli do nich obecni osadnicy i mieszkańcy.

Populacja Ghany była w 71.2 roku 2010 procent chrześcijanami. (28.3 procent to zielonoświątkowcy, 18.4 procent protestanci, 13.1 procent katolicy i 11.4 procent inni). Oszacowano, że muzułmańska populacja Ghany stanowi 17.6% ogółu ludności (51% sunnici, 16% Ahmadiyya i 8% szyici).

Od 2014 r. w kraju mieszkało 375,000 1.5 legalnych wykwalifikowanych pracowników (stałych rezydentów) i zagranicznych pracowników/studentów (tj. posiadaczy karty Ghana), z 6.7 miliona przesiadek na lotniskach każdego roku. Ghana liczyła 1960 ​​miliona ludzi w pierwszym postkolonialnym spisie ludności w 30 roku. Ghańczycy mają średnio 3.6 lat, a średnia wielkość gospodarstwa domowego wynosi 67.1 osoby. Według rządu językiem urzędowym Ghany jest angielski, którym posługuje się 2016 procent ludności kraju.

Populacja wynosiła 24.2 miliona w 2010 roku. Region Ashanti miał najwięcej (Akan) (Ashanti) (Akan) (Ashanti) (Akan) (Ashanti) (Akan) (A (4.7 miliona w Ashanti, 2.3 miliona w Brong-Ahafo, 2.2 miliona w środkowej, 2.6 miliona na wschodzie, 2.3 miliona na zachodzie i 4 miliony w siedzibie rządu w Wielkiej Akrze geograficznie i prawnie część wschodniej, administrowana oddzielnie 23 lipca 1982 roku). Dagbon liczyła 4.1 miliona ludzi w 2010 roku (2.4 miliona na północy, 1 milion na Upper East i 0.7 miliona na Upper West).

W 2010 r. terytorium Ewe Volta liczyło 2.1 miliona ludzi.

Ghana ma łagodny klimat, ponieważ znajduje się w Zatoce Gwinejskiej, zaledwie kilka stopni na północ od równika. Ghana ma łączną powierzchnię 238,535 2 km92,099 (560 ²) i ma 350 km (4 mil) wybrzeża Atlantyku w Zatoce Gwinejskiej na Oceanie Atlantyckim na południu. Południk zerowy biegnie przez Ghanę, w szczególności przez przemysłowe miasto portowe Tema, między 12° a 4° szerokości geograficznej północnej i 2° szerokości geograficznej zachodniej i 0° wschodniej. Mimo że hipotetyczne centrum (0°, 614°) znajduje się na Oceanie Atlantyckim, około 382 km (2016 mil) od południowo-wschodniego wybrzeża Ghany w Zatoce Gwinejskiej, Ghana jest fizycznie bliżej „centrum” Ziemi niż jakikolwiek inny naród na świecie.

W Ghanie dominują łąki i południowe przybrzeżne zarośla i lasy, przy czym lasy rozciągają się 320 km (200 mil) na północ i 270 km (170 mil) na wschód od południowo-zachodniego wybrzeża Ghany nad Zatoką Gwinei na Oceanie Atlantyckim, z Królestwem Ashanti czyli południowa część Ghany będąca głównym miejscem wydobywania minerałów przemysłowych i barwy.

Na południowym wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego w Ghanie znajdują się niziny, wodospady, niskie wzgórza, rzeki, jezioro Volta, największe na świecie sztuczne jezioro, wyspa Dodi i wyspa Bobowasi. Pulmakong znajduje się w najbardziej wysuniętym na północ regionie Ghany, podczas gdy Cape Three Points znajduje się w najbardziej wysuniętym na południe regionie Ghany.

Pory deszczowe i suche to dwie główne pory roku w Ghanie. Pora deszczowa w północnej Ghanie trwa od marca do listopada, natomiast pora deszczowa na południu, w tym w stolicy Akrze, trwa od kwietnia do listopada.

Wśród licznych narodów Ghany język angielski jest zarówno językiem urzędowym, jak i lingua franca. Osoby mówiące po angielsku nie będą miały trudności z wyrażaniem swoich wymagań w całej Ghanie; Ghańczycy na ogół biegle posługują się językiem angielskim, chociaż mają pewne dziwactwa.

Oficjalne gazety są napisane w języku angielskim, chociaż ludność Ghany posługuje się ponad 40 innymi językami, w tym Twi/Fante w regionach Ashanti i Fante, Ga w Wielkiej Akrze, Ewe na wschód od jeziora Volta, Dagbani i tak dalej. „Obruni”, akańskie określenie obcokrajowca, dosłownie oznacza „białego faceta” i jest często krzyczane na każdego gościa, czarnego lub białego, mężczyznę lub kobietę, w najczęściej odwiedzanych miejscach. To jest wyczerpujące.

Język hausa jest również używany jako lingua franca na obszarach północnych i ogólnie wśród muzułmanów z Ghany.

W Ghanie usługi telefoniczne i pocztowe mogą być problematyczne, ale poczta międzynarodowa, przynajmniej do iz Akry, jest całkiem niezawodna (na przykład około tygodnia w obie strony do Wielkiej Brytanii). Ghana Telecom (obecnie należąca głównie do Vodafone i przemianowana) jest najczęściej używaną usługą telefoniczną, chociaż nie jest jeszcze całkowicie niezawodna ani wszechobecna. W kraju istnieje sześć (6) sieci telefonii komórkowej.

W stolicach regionalnych i innych ważnych miastach wszystkie sześć sieci ma zasięg 3G/HSPA/EVDO, a dostęp do Internetu za pośrednictwem pamięci USB wzrósł proporcjonalnie (należy się spodziewać około GHS60 za pamięć z limitem 2 GB). W regionach metropolitalnych zasięg jest doskonały i poprawia się na obszarach wiejskich i wzdłuż kluczowych dróg.

Wraz z niedawnym rozwojem technologii informacyjno-komunikacyjnych w tym kraju nigdy nie jesteś daleko od kafejki internetowej, gdzie godzina połączenia z Internetem powinna kosztować od 0.50 GHS do 1.00 GHS. Bezprzewodowe hotspoty są dostępne w wielu hotelach, dzięki czemu goście mogą łączyć się z Internetem.

Gospodarka Ghany Logo Wizja 2020: W latach 2020-2029 Ghana stanie się krajem rozwiniętym, a następnie w latach 2030-2039 stanie się krajem nowo uprzemysłowionym.

Ghana to naród o sporej ilości zasobów naturalnych, w tym minerałów przemysłowych, węglowodorów i metali szlachetnych. Jest to gospodarka cyfrowa w okresie przejściowym z hybrydyzacją gospodarki mieszanej, a także rozwijający się rynek ze wzrostem PKB o 8.7% w 2012 r. „Wizja Ghany 2020” jest celem planu gospodarczego kraju. Zgodnie z tą propozycją Ghana stałaby się pierwszym krajem afrykańskim, który rozwinął się w latach 2020-2029, oraz krajem nowo uprzemysłowionym w latach 2030-2039. Republika Południowej Afryki, członek Grupy 24 i kraj w Afryce Subsaharyjskiej, nie została uwzględniona, ponieważ jest to kraj niedawno uprzemysłowiony. Gospodarka Ghany jest ściśle powiązana z chińskim juanem renminbi, a także z ogromnymi rezerwami złota tego kraju. Bank Ghany zaczął w 2013 r. rozpowszechniać renminbi jako twardy pieniądz w instytucjach państwowych Ghany i wśród ogółu społeczeństwa, wraz z cedi z Ghany jako drugą narodową walutą handlową.

Dwoma głównymi wytwórcami energii są państwowe władze Volta River i Ghana National Petroleum Corporation. Energia wodna jest wytwarzana przez zaporę Akosombo, która została zbudowana na rzece Volta w 1965 roku, a także zaporę Bui, Kpong i wiele mniejszych zapór hydroelektrycznych. Ponadto rząd Ghany zaplanował budowę drugiej elektrowni jądrowej w Afryce.

Giełda Ghany (Ghana Stock Exchange) jest piątą co do wielkości giełdą w Afryce i trzecią co do wielkości w Afryce Subsaharyjskiej, z kapitalizacją rynkową w wysokości 57.2 miliarda GH (180.4 miliarda CN) w 2012 roku, za zaledwie południowoafrykańskim JSE Limited. W 2013 r. Giełda Ghany (GSE) była drugą najlepiej prosperującą giełdą papierów wartościowych w Afryce Subsaharyjskiej.

Ghana produkuje również wysokiej jakości kakao, jest drugim co do wielkości producentem kakao na świecie i oczekuje się, że w 2015 roku wyprzedzi Brazylię jako największy światowy producent kakao.

Ghana to kraj o średnim dochodzie. Produkcja (24.1 proc.), sektory wydobywcze (5 proc.) i podatki stanowią pozostałe 50 proc. PKB (20.9 proc.).

Cudzoziemcy z następujących krajów mogą odwiedzać Ghanę przez maksymalnie 30 dni i 90 dni:

Botswana, Egipt, Kenia, Lesotho, Malawi, Singapur, Suazi, Tanzania, Trynidad i Tobago, Uganda i Zimbabwe są członkami ECOWAS.

Wszyscy pozostali obcokrajowcy muszą uzyskać wizę, aby wjechać do Ghany, chyba że znajdują się w bezpośrednim tranzycie lotniczym przez lotnisko w Ghanie.

Dla krajów zachodnich nie ma czegoś takiego jak wiza w dniu przyjazdu. W rezultacie lepiej zachować ostrożność i ubiegać się o wizę z wyprzedzeniem. Chociaż internetowa lista ambasad rządu Ghany jest nieaktualna, jest ogólnie dokładna. Trzymiesięczna wiza jednokrotnego wjazdu przywróci Ci 60 USD, podczas gdy roczna wiza wielokrotnego wjazdu przywróci Ci 100 USD. Świadectwo szczepienia na żółtą febrę należy złożyć w urzędzie celnym przed wjazdem do kraju. Wymagana jest edukacja w zakresie malarii.

Jeśli w kraju, w którym legalnie mieszkasz, nie ma ambasady ani konsulatu Ghany, możesz ubiegać się o wizę w brytyjskiej ambasadzie, wysokiej komisji lub konsulacie w kraju, w którym legalnie mieszkasz. Na przykład wnioski o wizę ghańską są przyjmowane przez brytyjskie ambasady/konsulaty w Bogocie, Ammanie, Helsinkach, Hongkongu i Trypolisie (lista ta nie jest wyczerpująca). Wypełnienie wniosku o wizę do Ghany kosztuje 50 GBP plus dodatkowe 70 GBP, jeśli władze Ghany chcą, aby wniosek został im przekazany. Jeśli skontaktujesz się bezpośrednio z władzami Ghany, mogą one zdecydować o naliczeniu dodatkowych kosztów.

Turyści, którzy chcą pozostać dłużej niż ich wiza wjazdowa (zwykle 30 lub 60 dni), powinni wcześniej złożyć paszporty w służbie imigracyjnej i spodziewać się opóźnień w otrzymaniu ich zwróconych paszportów. Czas przetwarzania jest podawany jako wskazówka na dwa tygodnie, jednak często może to potrwać znacznie dłużej. Miej oko na daty wydrukowane w paszporcie. Czasami imigracja stempluje wizę na trzy miesiące pieczątką 60-dniową — to znaczki mają znaczenie. Jeśli nie chcesz zajmować się Służbą Imigracyjną, możesz uzyskać pieczątkę wizową na granicy, podróżując do Togo i wracając.

Wszystkie loty międzynarodowe przylatują i odlatują na międzynarodowym lotnisku Kotoka w Akrze (ACC). Ponadto, międzynarodowe lotnisko Kotoka w Akrze (ACC) jest dość centralne i zawsze są dostępne transfery lotniskowe i wiele taksówek, aby poruszać się po mieście. Lotnisko, które zostało niedawno odnowione, jest malutkie, z poczekalnią odlotów, która może być zatłoczona, gdy kilka samolotów ma odlecieć. Międzynarodowy Port Lotniczy Kotoka obsługuje obecnie prawie 29 międzynarodowych linii lotniczych, obsługujących rocznie ponad 4 miliony pasażerów.

Dzięki czterem lotom tygodniowo Delta Air Lines łączy Akrę z Nowym Jorkiem (JFK) i Atlantą. Z Londynu Heathrow latają British Airways (codziennie) i Virgin Atlantic (pięć razy w tygodniu). KLM obsługuje codzienne loty z lotniska Schiphol w Amsterdamie. Codzienne bezpośrednie loty z Frankfurtu i Mediolanu obsługiwane są odpowiednio przez Lufthansę i Alitalia, z krótkim przystankiem w Lagos w Nigerii. Linie Emirates i Middle East Airlines codziennie latają bez przesiadek z Dubaju na Bliskim Wschodzie (z połączeniami do Azji i Dalekiego Wschodu). Ethiopian Airlines obsługują cztery loty bez przesiadek tygodniowo z Addis Abeby (z międzylądowaniem możesz odwiedzić inny kraj afrykański). Egypt Air lata również bez przesiadek z Kairu do Akry. South African Airways latają bez przesiadek z Johannesburga cztery razy w tygodniu. Najkrótszy lot z Brazylii lub z bliska to podróż Angola Airlines z Rio de Janeiro do Luandy w Angoli. Możesz stamtąd polecieć do Akry bez międzylądowania. Od stycznia 2012 roku Turkish Airlines latają bez przesiadek ze Stambułu do Akry cztery razy w tygodniu.

Royal Air Maroc lata również kilka razy w tygodniu do Akry z Casablanki. Nigerię obsługują Arik Air i Air Nigeria. Poza Afryką najtańsze loty do Ghany są zazwyczaj z Londynu, ale nie oznacza to, że British Airways są najtańsze (tj. może być wymagany transfer w Europie kontynentalnej). Brussels Airlines, które obsługują dwa loty w tygodniu z Brukseli, przestaną działać 25 marca 2012 r. Portugalskie linie lotnicze TAP latają do Akry cztery razy w tygodniu i wkrótce dodadzą kolejną trasę. Mieszkańcy Ameryki Północnej mogą zaoszczędzić pieniądze, kupując tani bilet do Londynu z własnego kraju. (Pamiętaj, że Londyn ma dwa międzynarodowe lotniska, Gatwick i Heathrow, i zostaw dużo czasu na połączenia.) Lokalne linie lotnicze, takie jak Starbow, Antrak, Fly 540, Citylink i African World Airlines, działają na terenie kraju, a czasami do sąsiednich krajów w podregion. Kumasi, Takoradi, Sunyani, Tamale, które ma zostać przekształcone w międzynarodowe lotnisko, oraz Obuasi, które zostało niedawno zbudowane przez Anglogolda Ashanti, mają regionalne lub krajowe lotniska. Zdjęcia malutkiego, ale dobrze zarządzanego lotniska.

Przejście graniczne między Togo i Aflao to fajny widok. Wydaje się, że jest bardzo zdezorganizowany, a ruch ludzki wydaje się płynąć swobodnie. Z drugiej strony jest mało prawdopodobne, aby biała osoba była w stanie przejść bez przechodzenia przez wszystkie procedury. Chociaż niektóre panie mogą dostawać oferty małżeństwa, straż graniczna jest na tyle kompetentna, że ​​nie zostaniesz wyproszony o łapówki. Wizę do Ghany można kupić na granicy za GHS110, czyli dwukrotnie wyższą od zwykłej ceny (ze względu na przyspieszoną dostawę). 7-dniowa wiza tranzytowa Togo to okazja za XOF5,000 (2011). Jeśli musisz kupić wizę, zmień pieniądze przed przekroczeniem. Wymień pieniądze w banku w Aflao lub Lomé (najlepiej zrobić to wcześniej na rynku ForEx w Akrze).

Trzymaj kamery ukryte w plecakach podczas przekraczania granicy; zarówno ghańscy, jak i togijscy strażnicy graniczni skonfiskują twój aparat, jeśli zobaczą, że robisz zdjęcie, lub przynajmniej dadzą ci miłe zbesztanie.

Chociaż przekroczenie granicy z Wybrzeżem Kości Słoniowej w Elubo zajmuje mniej czasu, straż graniczna Wybrzeża Kości Słoniowej wydaje się być znacznie bardziej rygorystyczna pod względem przepisów.

State Transport Corporation, krajowy operator autobusowy w Ghanie, obsługuje autobusy międzymiastowe w Ghanie i do kilku głównych miast Afryki Zachodniej. Metro Mass Company, niedawne partnerstwo publiczno-prywatne, świadczy usługi na terenie głównego miasta Ghany, Akry, jak również okolic.

ABC Transport, nigeryjska firma, oferuje codzienne, klimatyzowane połączenia autobusowe z Lagos do Akry za około 45 GHS.

Podstawową metodą dla gości przybywających z Burkina Faso jest autobus z Wagadugu do Bolgatonga/Tamale/Akra. Alternatywnie możesz udać się do Hamile i przekroczyć granicę (lub Hamale, jak nazywa się to po stronie BF granicy). Z Bobo-Dioulasso wsiądź do autobusu. Musisz przekroczyć granicę pieszo (musisz przejść 300 metrów przez ziemię niczyją po opuszczeniu Burkina Faso, aby dotrzeć do celników Ghany). Miejscowi będą się ociągać i starać się wymienić pieniądze po przystępnych cenach). Następnie do Wa wsiądź do autobusu Metro Mass (alternatywnie wskocz do tro-tro i przejedź etapami). Uważaj, aby złapać wczesny autobus z Bobo; jeśli autobus się spóźnia, być może będziesz musiał spędzić noc w Hamile. Funkcjonariusze celni mogą skierować Cię do miejsca, w którym możesz otrzymać pokój (GHS10).

Do Ghany nie ma autoryzowanych usług łodzi. Na jeziorze Volta znajdują się jednak pantosy i łodzie, które łączą wschodnią część z regionem Volta i innymi miejscami.

Istnieje ponad pięć lokalnych linii lotniczych, które latają z Akry do Kumasi, Takoradi i Tamale dwa do trzech razy dziennie. Loty krajowe w kraju są obecnie obsługiwane przez Starbow, 540, Ankrak Air i Africa World. http://www.flycitylink.com Strona internetowa Starbow to www.flystarbow.com. W większości kursują trasy między Akrą i Kumasi, a także Akrą i Tamale. Trasy między Akrą i Takoradi między Akrą i Sunyani. Lot globalnymi liniami lotniczymi 540 Africa można znaleźć pod adresem www.fly540africa.com/. www.flyafricaworld.com

Chociaż istnieją połączenia kolejowe łączące Akrę, Takoradi i Kumasi, wszystkie linie kolejowe zostały zatrzymane od października 2010 r., z wyjątkiem tych, które kursują z Akry do Nsawam (cztery razy dziennie, od poniedziałku do soboty) i Akry do Temy (dwa razy dziennie). , Od poniedziałku do soboty). Są one wykorzystywane głównie jako lokalne pociągi podmiejskie. Ponieważ system pociągów jest przebudowywany, przewiduje się, że pozostałe linie zostaną ponownie otwarte dla pasażerów po zakończeniu remontu.

Jakość dróg jest różna. W Akrze większość z nich jest bardzo doskonała. Główna droga między Akrą a Kumasi przechodzi znaczną modernizację. Oprócz głównych autostrad, większość dróg poza Akrą to drogi gruntowe. Droga między Techimanem i Bole jest bardzo słaba i należy jej unikać, jeśli to w ogóle możliwe. Do poruszania się po większości dróg na północy kraju potrzebny jest samochód 4×4; sedan może obsłużyć niektóre z nich w porze suchej, ale nie jest to zalecane.

Samochody z rejestracją zagraniczną nie mogą kursować w godzinach od 18:00 do 06:00. W tej chwili na drogach mogą poruszać się wyłącznie samochody zarejestrowane w Ghanie. Nieprzestrzeganie może skutkować karami i skonfiskowaniem samochodu na noc.

Po upadku państwowego biznesu transportowego (STC) pojawiło się mnóstwo nowych prywatnych firm oferujących klientom najwyższej jakości usługi. VIP Bus, OA Travel & Tours, M Plaza, Diplomatic Transport i inne firmy działają w głównych miastach i wsiach kraju. Biznes autobusowy VIP jest obecnie głównym środkiem transportu między Akrą, Kumasi, Sunyani, Takoradi i innymi miastami w Ghanie. Koszt podróży zależy od wybranej firmy i lokalizacji. Większość z tych autobusów to autokary klimatyzowane; nie ma biletów z wyprzedzeniem, a po drodze są przerwy na jedzenie i toaletę. Z drugiej strony prywatne autobusy nie jeżdżą do wiejskich części kraju. Podróżując między miastami, autobus Metro, który jest obsługiwany przez rząd, jest zdecydowanie najtańszą opcją.

„Tro-tro” to słowo, które odnosi się do praktycznie każdego pojazdu, który został zmodyfikowany tak, aby pomieścić jak najwięcej osób, rzeczy i zwierząt. Tro-tros to zazwyczaj 12-osobowe vany VW lub Mercedes-Benz, które widziały lepsze czasy. Tro-tros, podobnie jak „współdzielone” taksówki, będą podążać ustalonymi trasami i pobierać ustalone stawki, i rzadko będą operować z mniejszą przepustowością [więc spodziewaj się poczekać]. Są niedrogie (mniej kosztowne niż wspólne taksówki i autobusy STC), a ceny powinny odzwierciedlać przebytą odległość; niemniej jednak ich wyniki bezpieczeństwa są wątpliwe i często się psują.

Z drugiej strony awarie nie są wielkim problemem, ponieważ zwykle zdarzają się na trasie, na której biegają inne tro-tros, więc możesz po prostu złapać innego. Chociaż zazwyczaj przechodzą z punktu A do punktu B, często w razie potrzeby podnoszą się i wysiadają po drodze. Obsługują zarówno trasy wewnątrz miasta, jak i między miastami (np. Circle to Osu dla GHS0.20). Często są jedynym środkiem transportu między odległymi społecznościami, chociaż nie poleca się ich na długie podróże. Tro-tros są wspaniałą okazją do poznania Ghańczyków i zawsze są ciekawym doświadczeniem kulturalnym. Czasami mogą obciążyć Cię wyższą opłatą za bagaż, a czasami będą próbować obciążyć Cię zawyżoną opłatą (bardzo rzadko).

Jeśli chcesz poczuć się jak elitarny kierowca tro-tro, zapytaj o City Express, nową usługę z przerwami w pracy, nieprzerwaną jazdą, połową siedzeń i doskonałą klimatyzacją. Łączy głównie główne miasta nadmorskie, takie jak Takoradi, Accra, Aflao i inne.

Taksówki są liczne, łatwe do zidentyfikowania i bezpieczne, a jako gość przekonasz się, że szybko Cię zlokalizują, jeśli będziesz ich potrzebować. Chociaż czarterowanie taksówki jest bardziej kosztowne niż wspólne, stawki są zwykle regulowane i prawie zawsze trzeba się o nie targować. Przed wejściem na pokład zawsze uzgadniaj opłatę. Taksówka nie powinna kosztować więcej niż GHS 1.00 w przypadku krótkich podróży, GHS 2.50-5.00 w przypadku większych podróży i GHS 8.00 w przypadku większości miejsc docelowych w metropolii. Od grudnia 2011 r. można stosować przybliżoną stawkę GHS1.00 za przejechane 1.5 km (odległości między miejscami można sprawdzić w Mapach Google).

Taryfy nadal różnią się w zależności od światowych kosztów benzyny. Jeśli jesteś obcokrajowcem, prawie każdy taksówkarz zacznie od wysokiej opłaty, która wynosi 1.5x-3x lokalna opłata i będziesz musiał negocjować je w dół. Kiedy zaczniesz odchodzić od taksówki, otrzymasz najlepszą cenę. W Akrze i głównych miastach większość taksówek, które zatrzymują się dla Ciebie, uważa, że ​​potrzebujesz taksówki czarterowej, co jest na ogół najwygodniejszą opcją, chyba że masz bardzo napięty budżet. W bardziej odległych regionach najpopularniejszym środkiem transportu są współdzielone taksówki.

• Accra — Akra to stolica i największe miasto Ghany.
• Cape Coast — pierwotna stolica Ghany (wcześniej znana jako Złote Wybrzeże), Cape Coast jest siedzibą wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO fortecy niewolników.
• Koforidua — Koforidua jest stolicą regionu wschodniego.
• Kumasi — Kumasi to drugie co do wielkości miasto Ghany i historyczna stolica Królestwa Aszanti, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO dla tradycyjnych struktur Aszanti.
• Obuasi — miasto górnicze.
• Sekondi-Takoradi Określane również jako „miasto bliźniacze” lub „miasto naftowe”.
• Sunyani — stolica regionu Brong Ahafo
• Tamale — największe miasto Ghany na północy, a także najszybciej rozwijająca się metropolia w kraju i wejście do Parku Narodowego Mole.
• Tema — przemysłowo-portowe miasto na południku Greenwich

Forty i zamki Elmina, Cape Coast, Butri, Apam, Abandze, Komenda, Axim, Dixcove, Shama i Senya Bereku znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Pierwsze i drugie miasta Ghany mają wiele do zobaczenia i zrobienia. Plac Niepodległości, Mauzoleum Kwame Nkrumaha i Centrum WB Dubois należą do historycznych atrakcji Akry. Zakupy na różnych rynkach, w tym na targu Makola w centrum miasta. Do najważniejszych atrakcji kulturalnych należą liczne muzea i teatr narodowy. Rozległe ogrody botaniczne Aburi znajdują się poza miastem.

Pałac Manhiya, Pałac Asantehene i Miecz Okomfo Anokye należą do atrakcji Kumasi opartych na historii Aszanti.

Istnieją również dodatkowe przedmioty do znalezienia w kontekście kultury Asante, takie jak rzeźby w drewnie z Ahwiaa, wzory i ubrania Adinkra z Ntonso i Aboaso oraz tkanie Kente w częściach Kwabre Bonwire, Adanwomasi i Wonoo.

Wielu turystów kojarzy przeszłość Ghany z handlem niewolnikami i kontaktami z Europejczykami, chociaż kraj ten ma długą i zróżnicowaną historię. Meczet Larabanga, zbudowany w XV wieku i Mur Obronny Nalerigu, zbudowany w XVI wieku, to również przykłady kwitnących cywilizacji.

Kumasi, stolica Królestwa Aszanti, rosła w siłę i znaczenie między XVII a XIX wiekiem, a dziś mieści wiele zabytków.

Handel niewolnikami pozostawił jednak niezatarty ślad w Ghanie, z fortami zbudowanymi przez Brytyjczyków, Holendrów, Duńczyków, Niemców, Portugalczyków i Szwedów wzdłuż wybrzeża. Zarówno Cape Coast, jak i Elmina mają doskonałe przykłady tych fortów, które zapewniają milionom ludzi wgląd w okres niewolnictwa i ostatni widok Afryki, a także są miejscami światowego dziedzictwa UNESCO.

Osada Nzulezo, zbudowana na palach, to kolejny rodzaj miejsca światowego dziedzictwa.

Piękne plaże, takie jak Kokrobite i Winneba, gdzie można odpocząć przy drinku, zatrzymać się w hotelu przy plaży lub obserwować rybaków przy pracy, należą do naturalnych bogactw Ghany. Alternatywnie możesz wziąć wody w głąb lądu. Jezioro Volta, które powstało przez spiętrzenie rzeki Volta w Akosombo w połowie lat 1960. w celu zasilania Ghany, dziś oferuje wspaniały punkt obserwacyjny z tamy lub wycieczki do samego jeziora, lub możesz wybrać się na przejażdżkę po rzece Volta w Adzie.

Jezioro Bosumtwi, kraterowe jezioro po uderzeniu meteoru o średnicy 10.5 km w regionie Ashanti, niedaleko Kumasi, powstało w wyniku uderzenia meteoru około 1 miliona lat temu. Oprócz tego, że jest niezwykle malownicze, jezioro ma duchowe znaczenie dla Aszanti, którzy wierzą, że dusze zmarłych spotykają nad nim boga Twi.

W głębi lądu można znaleźć dwa dodatkowe skarby narodowe w postaci dwóch znanych na całym świecie parków narodowych. Aby cieszyć się safari z możliwością zobaczenia słoni, dużych kotów i innych zwierząt na sawannie, udaj się do Parku Narodowego Kakum, aby przejść przez wzniesione mosty linowe w lesie, z możliwością obserwowania ptaków, motyli i innych obserwacji przyrody, lub do Parku Narodowego Mole, aby cieszyć się safari z szansą zobaczenia słoni, dużych kotów i innych zwierząt na sawannie.

W lesie deszczowym w pobliżu wodospadu Wli znajduje się również góralska osada Wli Todzi, która słynie ze spektakularnych krajobrazów i usług ekoturystycznych.

Tradycyjna kuchnia jest prosta w przygotowaniu i delektowaniu się nią. Najpopularniejszy tradycyjny posiłek, fufu, składa się z ucieranych yamów, babki lancetowatej lub kulek z manioku, które je się z różnymi zupami i gulaszami mięsnymi lub rybnymi. Orzeszki ziemne, orzechy palmowe, okra i inne warzywa są często zawarte w zupach. Bank to sfermentowana kukurydziana odmiana posiłku tradycyjnie serwowana z grillowaną tilapią lub zupą z okry.

Powszechne są również potrawy z ryżu, chociaż wielu Ghańczyków, zwłaszcza mężczyzn, nie uważa ich za „prawdziwy” posiłek. Ryż Jollof to posiłek tak wyjątkowy, jak szef kuchni, który go przygotowuje, chociaż często składa się z białego ryżu ugotowanego z warzywami, kawałkami mięsa i przyprawami w sosie pomidorowym. Waakye to danie z fasoli i ryżu, które zwykle podaje się z gari, zmiażdżonym manioku w proszku. Posiłkom ryżowym często towarzyszy posiekana sałata, ogórek i pomidory, a także odrobina kremu do sałatek Heinz lub majonezu. Te obiady mogą być spożywane przez ulicznych sprzedawców już za GHS1.50 do GHS2.50.

Babki, bataty i bataty podawane są jako małe przekąski na różne sposoby. Kelewele to pikantna smażona przekąska z babki lancetowatej, która jest bardzo smaczna. W sezonie świeże owoce, w tym ananas, mango, papaja, kokos, pomarańcze i banany, są pyszne i można je kupić w torebce już za 10 centów.

W restauracji pyszną afrykańską kolację można zjeść już od GHS3.00 do GHS7.00. Na przykład posiłek z homara i krewetek można zjeść już za GHS6. Istnieje również wiele restauracji w stylu zachodnim i chińskim, szczególnie w Osu, rozwijającej się dzielnicy Akry.

Jest też tilapia i banku.

Koszt tilapii różni się w zależności od jej wielkości i miejsca zakupu. Inne mniej znane lokalne tradycyjne potrawy to Appraransa, mpotompoto i inne.

Plastikowa woda butelkowana (np. Voltic, 1.5 l, ok. GHS1.00), podgrzewana lub filtrowana woda z kranu oraz saszetki z „czystą wodą” są uważane za bezpieczną alternatywę dla wody pitnej z kranu. Te filtrowane saszetki są dostępne w ilościach 500 ml. Wielu obcokrajowców preferuje wodę butelkowaną.

Według co najmniej jednego badania [www] woda butelkowana jest najbezpieczniejszą opcją. Pomimo tego, że saszetki „czystej wody” są szerzej dostępne, 2.3 procent badanych miało zarazki kałowe. Jeśli chcesz być bezpieczny, trzymaj się napojów gazowanych lub wody butelkowanej.

Napój będzie kosztować od 2.00 do 4.00 GHS w pubach przyjaznych dla emigrantów w Akrze. GHS1.50 dla napojów owocowych, GHS1.00 do GHS1.50 dla wody. Dwa z najpopularniejszych oferowanych piw to Star and Club. Odwiedź „miejsce”, pub oznaczony niebiesko-białymi paskami na zewnątrz budynku, aby uzyskać bardziej wciągające i satysfakcjonujące wrażenia. Są tańsze i na pewno będziesz mógł spotkać lokalnych Ghańczyków słuchając najnowszej muzyki hip-hopowej.

Napoje bezalkoholowe, takie jak Coke, Alvaro, Fanta i 7UP (które miejscowi nazywają „minerałami”) są łatwo dostępne dla GHS0.70.

Miej świadomość, że firma butelkująca jest właścicielem butelek, w których podaje się ci minerały lub piwo; jeśli nie zwrócisz go sprzedawcy, straci on GHS0.50, czyli prawdopodobnie więcej niż zapłaciłeś za napój. Pamiętaj, aby poinformować sprzedawcę, jeśli nie będziesz pić napoju na „miejscu” lub na przydrożnym stoisku. Często zostaniesz poproszony o wpłacenie kaucji, która zostanie zwrócona po zwrocie butelki. Tradycyjne napoje to „pito”, „asaana”, „burkina” i „bisarrp” (sobolo)

1 lipca 2007 r. nowe cedi Ghany (GHS) zostały uruchomione w tempie 10,000 2016 starych cedi. Była to jednostka walutowa o najwyższej wartości wyemitowana przez suwerenny naród afrykański, kiedy została po raz pierwszy ustanowiona.

Zobaczysz tutaj wiele symboli pieniędzy, w tym „GH” zamiast „GHS”. Banknoty są dostępne w nominałach 50, 20, 10, 5, 2 i 1 nowy cedi Ghany.

Sto nowych pesew z Ghany dzieli się na jedno nowe cedi z Ghany (GP). W obiegu znajdują się monety GHS1 o nominałach 0.50, 0.20, 0.10, 0.05 i 0.01. Monety one pesewa są rzadkością w systemie, ponieważ towary, które kosztują mniej niż 5 pesewa są trudne do zdobycia.

Należy pamiętać, że większość Ghańczyków nadal myśli w kategoriach starych pieniędzy. Może to być bardzo kłopotliwe (i kosztowne). Tysiące starych cedi często określa się mianem dziesięciu tysięcy starych cedi (lub dwudziestu lub trzydziestu). Odpowiada to dzisiaj jednemu, dwóm lub trzem „nowym” cedisom Ghany. Przed zakupem lub wyruszeniem na przejażdżkę taksówką zawsze zastanów się, czy podana kwota ma sens. Jeśli nie masz pewności, zapytaj, czy to nowe cedi.

Niektóre z głównych hoteli turystycznych przyjmują pieniądze z USA, ale nie należy na nie liczyć. Banki i biura Forex odmówią stosowania starszych banknotów dolarowych, podobnie jak w innych krajach Afryki Zachodniej. Jeśli bierzesz banknoty dolarowe, upewnij się, że wszystkie pochodzą z serii 2009 lub nowszej.

Najbardziej przydatne waluty to euro, dolary i funty szterlingi w gotówce, które można szybko i bezpiecznie wymienić w wielu klimatyzowanych kabinach otwartych do 21:00.

W Akrze istnieje wiele biur Forex, a także kilka w innych głównych miastach. Zmiana czeków podróżnych jest bardzo trudna, jeśli nie niemożliwa, poza Akrą i Kumasi, chyba że robisz to w dużym banku. Czeki podróżne można wymieniać w placówkach Barclays w Akrze, Kumasi, Cape Coast, a nawet Tamale. Spodziewaj się kolejek.

Ecobank, Barclays Bank, Standard Chartered Bank, Stanbic Bank i GT Bank mają bankomaty w całej Ghanie. które akceptują karty kredytowe Mastercard i Visa Jeśli masz przy sobie paszport, możesz otrzymać zaliczkę gotówkową na swoją kartę VISA lub MasterCard w głównym biurze Barclays Bank w Akrze. W hotelach, centrach handlowych i biurach linii lotniczych akceptowane są karty Master i Visa.

Na targowiskach negocjacje są niezwykle powszechne. W dużych miastach, takich jak Akra, codziennie otwarte są targowiska, ale ci, którzy mają szansę odwiedzić wiejski targ w dniu, w którym jest on otwarty, będą mieli prawdziwe poczucie narodu. Większość przedmiotów to artykuły pierwszej potrzeby, chociaż często dostępne są tkaniny, koraliki, instrumenty muzyczne, torebki, a nawet płyty CD.

Praktycznie na każdej ulicy w dowolnym miejscu turystycznym w Ghanie można znaleźć tkaniny Kente, bębny i wyroby z drewna, takie jak maski i „święte krzesła”.

Accra Mall to najwyższej klasy komercyjne centrum handlowe zlokalizowane przy drodze spintex Tetteh Quarshie Interchange.

Tradycyjne wzory „motywów” Adinkrah zdobią święte miejsca, które mogą reprezentować różne rzeczy, takie jak Bóg, miłość, siła, wspólnota i wiele więcej. Dobrym pomysłem jest znalezienie podręcznika, który wyjaśnia, co oznacza każdy znak, aby nie kupować stołka, który nie oznacza tego, co myślisz, że robi.

Gye Nyame jest najbardziej znanym symbolem Adinkrah. Dosłownie oznacza „Tylko Bóg”. „Węzeł mądrości” i ten z postacią trzymającą kilka patyków, których nie można złamać, aby reprezentować siłę wspólnoty, to dwa bardziej popularne stołki.

Spróbuj nauczyć się uprzejmych zwyczajów (takich jak niejedzenie lub ofiarowywanie lewą ręką), chociaż Ghańczycy często wybaczają gościom, którzy robią coś źle. Nie można przecenić wagi pozdrowienia. Ludziom, którzy nie poświęcają czasu na powitanie innych w Ghanie, nie wybacza się. Salut może być używany w połączeniu z powitaniem „dzień dobry” lub „dzień dobry”. Oczekiwana odpowiedź jest taka sama w obu przypadkach (salut z „dzień dobry lub popołudnie”). Dobrym pomysłem jest również zapytać o samopoczucie danej osoby.

Uścisk dłoni w Ghanie to standardowy uścisk dłoni, po którym natychmiast następuje pstryknięcie kciukiem i środkowym palcem. Techniki nauczysz się, gdy po raz pierwszy uściśniesz dłoń; Polega ona na przesuwaniu dłoni w dół dłoni drugiej osoby, wzięciu jej środkowego palca między kciuk i środkowy palec, gdy środkowy palec między kciukiem a środkowym palcem, a następnie pstryknięciu palcem razem, gdy robią to samo. Jest jedyny w swoim rodzaju. Uśmiechnij się, nawiąż nowe znajomości i zaoferuj im ghański uścisk dłoni; przytakną i uśmiechną się!

Kultura Ghany to złożone połączenie zwyczajów i wierzeń kilku różnych grup etnicznych.

Krajowa literacka audycja radiowa Ghany Voices of Ghana i powiązane z nią czasopismo były jednymi z pierwszych na kontynencie afrykańskim. Powieściopisarze JE Casely Hayford, Ayi Kwei Armah i Nii Ayikwei Parkes należą do najbardziej znanych pisarzy ghańskich, z dziełami takimi jak Etiopia Unbound (1911), The Beautyful Ones Are Not Born (1968) i Tail of the Blue Bird ( 2009) zdobywając uznanie na całym świecie. Inne sztuki literackie, takie jak teatr i poezja ghańska, również skorzystały na silnym rozwoju i wsparciu krajowym, dzięki znanym ghańskim dramatopisarzom i poetom Joe de Graft i Efua Sutherland.

Ghańczycy stworzyli swoją charakterystyczną technikę drukowania adinkry w XIII wieku. Ówczesny monarcha Ghany nosił ręcznie drukowane i ręcznie haftowane szaty adinkra wyłącznie do rytuałów religijnych. Każdy z motywów w korpusie symboliki adinkra ma nazwę i znaczenie zaczerpnięte z przysłowia, wydarzenia historycznego, postawy człowieka, etologii, formy życia roślinnego czy form rzeczy nieożywionych i stworzonych przez człowieka. Graficznie przedstawiane są w stylizowanych formach geometrycznych. Znaczenia motywów można podzielić na cztery kategorie: estetyka, etyka, powiązania międzyludzkie i idee.

Symbole Adinkra są używane jako tatuaże do dekoracji, ale symbolizują również rzeczy, które zawierają potężne idee dotyczące starożytnej wiedzy, życia i środowiska. Istnieje wiele symboli o różnych znaczeniach, które często kojarzą się z przysłowiami. Według Anthony'ego Appiaha były one jedną z metod w kulturze przedpiśmiennej „podtrzymywania transmisji bogatego i zróżnicowanego zbioru praktyk i wierzeń”.

Ghańczycy używają różnych materiałów tekstylnych do swojej tradycyjnej odzieży, oprócz sukna Adinkra. Każda z wielu grup etnicznych ma swoją unikalną tkankę. Najbardziej znana jest tkanina Kente. Kente to tradycyjny i współczesny strój Kente z Ghany.

Różne symbole i kolory oznaczają różne znaczenia. Kente to najbardziej znana ze wszystkich tkanin ghańskich. Kente to ceremonialna tkanina wykonana przez tkanie pasków o szerokości około 4 cali na poziomym krośnie i zszywaniu ich razem w celu uzyskania większych tekstyliów. Ubrania występują w różnych kolorach, rozmiarach i wzorach i są noszone na specjalne wydarzenia społeczne i religijne.

Kente to coś więcej niż tkanina w kulturowym otoczeniu; jest wizualnym przedstawieniem historii, a także rodzajem języka pisanego poprzez tkactwo. Termin kente pochodzi od akańskiego słowa kntn, co oznacza kosz, a pierwsi tkacze kente używali włókien rafii do tkania tkanin, które przypominały kenten (kosz), dzięki czemu zyskały przydomek kenten ntoma lub płótno koszowe. Oryginalna nazwa Akan tkaniny brzmiała nsaduaso lub nwontoma, co oznaczało „tkanina ręcznie tkana na krośnie”, ale „kente” jest obecnie najczęściej używanym słowem.

Moda Ghany łączy obecnie tradycyjne i współczesne wzory i materiały, i odcisnęła swoje piętno na afrykańskich i światowych scenach mody. Mówi się, że pod koniec XIX wieku holenderskie statki w drodze do Azji załadowane maszynowo tkaninami przypominającymi indonezyjski batik zatrzymywały się w kilku zachodnioafrykańskich portach wzdłuż drogi, co doprowadziło do powstania afrykańskich tkanin drukowanych. W Azji tekstylia nie sprzedawały się dobrze. Jednak w Afryce Zachodniej, zwłaszcza w Ghanie, gdzie rynek odzieży i tekstyliów już się rozwinął, klientela się poszerzyła, a produkt został zmieniony, aby uwzględnić lokalne i tradycyjne wzory, kolory i wzory, aby trafić w gusta nowych klientów.

Obecnie jest znany jako „Ankara” poza Afryką i ma klientelę, która wykracza daleko poza Ghanę i Afrykę jako całość. Jest niezwykle popularny wśród mieszkańców Karaibów i Afroamerykanów, a zauważono, że noszą go takie gwiazdy jak Solange Knowles i jej siostra Beyoncé. Afrykańskie nadruki są coraz częściej używane przez wielu europejskich i amerykańskich projektantów i wzbudziły zainteresowanie na całym świecie. Burberry, brytyjska firma zajmująca się luksusową modą, opracowała linię inspirowaną strojami z Ghany. Gwen Stefani, amerykańska piosenkarka, wielokrotnie włączała afrykańskie wzory do swojej linii ubrań i często ją nosi. W swojej kolekcji z 2012 roku światowej sławy projektant z Ghany i Wielkiej Brytanii Ozwald Boateng zawierał garnitury z afrykańskimi nadrukami.

Muzyka Ghany jest zróżnicowana i różni się w zależności od grup etnicznych i lokalizacji. Mówiące grupy perkusyjne, bęben Akan, goje fiddle i lutnia koloko, muzyka dworska, w tym style Akan Seperewa, Akan atumpan, Ga kpanlogo i ksylofony log używane w muzyce asonko to przykłady muzyki Ghany. Najbardziej znane gatunki, które wywodzą się z Ghany, to afrykański jazz, który został opracowany przez ghański muzyk Kofi Ghanaba, oraz highlife, który jest najstarszą formą muzyki świeckiej w kraju.

Highlife rozpoczęło się pod koniec XIX wieku i rozszerzyło się w Afryce Zachodniej na początku XX wieku. W latach 19. młodzież stworzyła nowy rodzaj muzyki, łącząc elementy highlife, afro-reggae, dancehall i hiphopu. Hiplife to nazwa nadana tej hybrydzie. Międzynarodowy sukces osiągnęli muzycy z Ghany, tacy jak piosenkarz, aktywista i kompozytor „Afro Roots” Rocky Dawuni, piosenkarka R&B i soul Rhian Benson i Sarkodie. Rocky Dawuni został pierwszym artystą z Ghany, który został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Reggae w grudniu 20 roku za swój szósty album studyjny, Branches of The Same Tree, który ukazał się 1990 marca 2015 roku.

Taniec ghański jest tak różnorodny, jak muzyka tego kraju, w tym tańce tradycyjne, a także tańce na konkretne imprezy. Najbardziej znane są tańce ghańskie na uroczystości. Wśród tych tańców są Adowa, Kpanlogo, Azonto, Klama i Bamaya.

W IX wieku Ghana stała się jednym z głównych królestw Bilad el-Sudan.

W średniowieczu i epoce odkryć Ghanę zamieszkiwało wiele starych królestw, głównie Akan, w południowych i centralnych regionach. Imperium Ashanti, Akwamu, Bonoman, Denkyira i Królestwo Mankessim były częścią tego.

Większość terytorium geograficznego obecnej Ghany pozostawała w zasadzie niewykorzystana i opuszczona przez ludzi aż do XI wieku. Pomimo wielu migracji ludności w dzisiejszej Ghanie w Afryce Zachodniej, Akany zostały bezpiecznie założone do V wieku p.n.e. Na początku XI wieku Akanowie osiedlili się w stanie Akan Bonoman, który jest obecnie znany jako region Brong-Ahafo.

Akans pochodził z regionu, który uważano za region Bonoman w XIII wieku, aby założyć liczne królestwa Akan w Ghanie, oparte głównie na handlu złotem. Wśród zaangażowanych stanów znalazły się Bonoman (region Brong-Ahafo), Ashanti (region Ashanti), Denkyira (region centralny), Królestwo Mankessim (region zachodni) i region wschodni Akwamu. Południowa część Ghany została włączona do Królestwa Aszanti w XIX wieku, co czyni ją jednym z najpotężniejszych królestw w Afryce Subsaharyjskiej przed kolonizacją.

Mapa z 1850 r. przedstawiająca Akan Królestwo Aszanti w regionie Gwinei Zachodniej i obszarach sąsiednich.

Administracja Królestwa Aszanti zaczęła się jako luźna sieć, a następnie przekształciła się w scentralizowane królestwo z wyrafinowaną, wysoce wyspecjalizowaną biurokracją skupioną w Kumasi, stolicy. Przed spotkaniem z Europejczykami Akan Ashanti mieli wyrafinowaną gospodarkę opartą głównie na towarach ze złota i sztabek złota, którymi handlowali z narodami afrykańskimi.

Narody Mole-Dagbani były pierwszymi udokumentowanymi królestwami, które powstały we współczesnej Ghanie. Mole-Dagombas przybył konno z dzisiejszego Burkina Faso, dowodzony przez Naa Gbewaa. Szybko zaatakowali i przejęli terytoria rdzennej ludności rządzonej przez Tendamba (kapłanów bogów ziemi), zainstalowali się jako władcy nad nimi i uczynili Gambagę swoją stolicą, dzięki ich lepszej broni i istnieniu rządu centralnego. Śmierć Naa Gbewaa wywołała wojnę domową wśród jego potomstwa, a niektóre z nich utworzyły niezależne państwa, takie jak Dagbon, Mamprugu, Mossi, Nanumba i Wala.

Po interakcji z Portugalczykami w XV wieku rozpoczął się handel Akan z narodami europejskimi. Wczesna europejska interakcja z Portugalczykami, którzy przybyli na obszar Złotego Wybrzeża w XV wieku w celach handlowych, a później utworzyli Portugalskie Złote Wybrzeże (Costa do Ouro), koncentrowała się na obfitych dostawach złota. Portugalczycy założyli placówkę handlową w Anomansah (wieczny napój) nad brzegiem morza, którą przemianowali na Elminę.

Król Portugalii Jan II zlecił Diogo d'Azambuja budowę zamku Elmina w 1481 roku i został ukończony w ciągu trzech lat. Do 1598 roku Holendrzy przyłączyli się do Portugalczyków w handlu złotem, tworząc holenderskie Złote Wybrzeże (Nederlandse Bezittingen ter Kuste van Guinea) oraz wzmacniając Komenda i Kormantsi. Holendrzy odebrali Portugalczykom zamek Olnini w 1617, a Axim w 1642. (Fort St Anthony).

W połowie XVII wieku w handel złotem zajmowali się inni europejscy kupcy, w szczególności Szwedzi, którzy założyli szwedzkie Złote Wybrzeże (Svenska Guldkusten) i Dania-Norwegia, którzy założyli Duńskie Złote Wybrzeże (Danske Guldkyst lub Dansk Gwinea). . Region otrzymał nazwę Costa do Ouro (Złote Wybrzeże) przez portugalskich kupców, którzy byli zafascynowani bogactwem złota tego regionu.

Kupcy portugalscy, szwedzcy, duńsko-norwescy, holenderscy i niemieccy zbudowali ponad trzydzieści fortów i zamków, tworząc niemieckie Złote Wybrzeże (Brandenburger Gold Coast lub Groß Friedrichsburg). W 1874 roku Wielka Brytania przejęła suwerenność nad niektórymi częściami kraju, wyznaczając te regiony jako Brytyjskie Złote Wybrzeże. Akan Kingdom of Ashanti kilka razy pokonało Brytyjczyków w wojnach Anglo-Ashanti przeciwko Wielkiej Brytanii, ale ostatecznie przegrało w wojnie o Złoty Stołek na początku XX wieku.

Po wyborach parlamentarnych Gold Coast w 1946 roku, nowo utworzona Wielka Szóstka Konwencja United Gold Coast Convention (UGCC) opowiadała się za „samorządem w możliwie najkrótszym czasie”. Dr.hc Kwame Nkrumah był pierwszym premierem i prezydentem Ghany, zakładając Konwencyjną Partię Ludową (CPP) pod hasłem „samorząd teraz”.

Osagyefo Kwame Nkrumah, pierwszy premier i prezydent Ghany, uzyskał większość w wyborach ustawodawczych Gold Coast w 1951 roku do Zgromadzenia Ustawodawczego Gold Coast i został mianowany szefem biznesu rządowego Gold Coast w 1952 roku. 6 marca 1957 roku Gold Coast Obszar wybrzeża ogłosił niepodległość od Wielkiej Brytanii, stając się krajem Ghany.

Początek historii Ghany 6 marca 1957 r. i utworzenie republikanizmu przez Kwame Nkrumaha, a także wybory prezydenckie w Ghanie w 1960 r.

Jako pierwszy premier Ghany, Kwame Nkrumah ogłosił niepodległość i autonomię Ghany 6 marca 1957 r. o godzinie 12:1, a jako pierwszy prezydent Ghany, Nkrumah ogłosił Ghanę republiką 1960 lipca 1960 r., po referendum konstytucyjnym w Ghanie w 1960 r. oraz wybory prezydenckie w Ghanie w 2016 r.

Kiedy Gold Coast zostało przemianowane na Ghanę w 1957, przyjęto nową flagę składającą się z kolorów czerwonego, złotego, zielonego i czarnej gwiazdy. Karmazyn symbolizuje krew przelaną w walce o wolność, złoto reprezentuje ogromne bogactwa mineralne Ghany, zieleń reprezentuje bujne łąki kraju, a czarna gwiazda reprezentuje naród Ghany i wyzwolenie Afryki.

Kwame Nkrumah, pierwszy premier Ghany, a później prezydent, był pierwszym afrykańskim przywódcą państwa, który opowiadał się za panafrykańskim, koncepcją, z którą się zetknął podczas studiów na Uniwersytecie Lincolna w Pensylwanii, w okresie, gdy ruch „Powrót do Afryki” Marcusa Garveya zyskiwał na popularności. popularność. Tworząc Ghanę w latach 1960., Nkrumah połączył idee Marcusa Garveya, Martina Luthera Kinga Jr. i naturalizowanego Ghany akademickiego WEB Du Bois.

Osagyefo Dr Kwame Nkrumah, jak go nazywano, był kluczową postacią w tworzeniu Ruchu Państw Niezaangażowanych i założeniu Instytutu Ideologicznego Kwame Nkrumah, aby kształcić jego komunistyczne i socjalistyczne idee. Ghańczycy uhonorowali jego osiągnięcia podczas obchodów stulecia urodzin, a dzień ten został ogłoszony w Ghanie świętem państwowym (Dzień Założyciela).

Osagyefo dr Kwame Nkrumah i jego administracja zostali obaleni przez operację wojskową GAF nazwaną zamachem stanu „Operacja Cold Chop” w dniu 24 lutego 1966 r., kiedy Nkrumah przebywał za granicą z Zhou Enlaiem w Chińskiej Republice Ludowej na daremną podróż do Hanoi w Wietnamie. aby pomóc rozwiązać wojnę w Wietnamie. Generał porucznik Joseph A. Ankrah założył i przewodniczy Radzie Wyzwolenia Narodowego (NLC).

Od 1966 do 1981 r. następowała zmiana administracji wojskowej i cywilnej, aż do 1981 r. kontrolę przejął porucznik lotnictwa Jerry John Rawlings z Tymczasowej Rady Obrony Narodowej (PNDC). W wyniku tych zmian konstytucja Ghany została zawieszona w 1981 r., a partie polityczne zostały zakazane. Wkrótce potem gospodarka doświadczyła poważnego spowolnienia, ale Kwame Nkrumah wynegocjował plan dostosowania strukturalnego, który zmienił wiele wcześniejszych praktyk gospodarczych, i gospodarka szybko odbiła się od połowy 2000 roku. W wyborach prezydenckich w Ghanie w 1992 r. opublikowano nową konstytucję, przywracając politykę wielopartyjną; Rawlings został wówczas wybrany na prezydenta Ghany i ponownie w wyborach powszechnych w Ghanie w 1996 roku.

Po wygraniu wyborów w Ghanie w 2000 r. John Agyekum Kufuor z Nowej Partii Patriotycznej (NPP) został zaprzysiężony na prezydenta Ghany 7 stycznia 2001 r. i został ponownie wybrany w wyborach w 2004 r., pełniąc tym samym funkcję prezydenta Ghany przez dwie kadencje. i zaznaczając, że po raz pierwszy władza została przeniesiona z jednej nogi na drugą w ramach czwartej republiki Ghany.

Po wyborach prezydenckich w Ghanie w 2008 r. Kufuor został zastąpiony na stanowisku prezydenta Republiki Ghany przez Johna Atta Millsa z Narodowego Kongresu Demokratycznego (NDC), który został zainaugurowany jako trzeci prezydent czwartej republiki Ghany i jedenasty prezydent Ghany 7 stycznia 2009, zanim objął stanowisko prezydenta Ghany ówczesny wiceprezydent John Atta Mills.

Po wyborach prezydenckich w 2012 r. w Ghanie John Dramani Mahama został wybrany na naczelnego wodza, a 4 stycznia 12 r. został zaprzysiężony na 7. prezydenta Czwartej Republiki Ghany i 2013. prezydenta Ghany na cztero- roczna kadencja jako naczelny wódz i prezydent Ghany do 7 stycznia 2017 r., zapewniając Ghanie status stabilnego zdecentralizowanego państwa.

W porównaniu do innych krajów Afryki Zachodniej, Ghana jest obecnie bardzo bezpiecznym i stabilnym krajem o niskim wskaźniku przestępczości. Podejmij rozsądne środki, ale bądź pewien, że jest to całkowicie bezpieczne.

W czwartkowe wieczory pub Bywel's w Osu jest popularnym miejscem spotkań obcokrajowców, co czyni go celem napadów. Wychodząc z baru upewnij się, że wyjeżdżasz dużą grupą i od razu wsiadasz do taksówki.

Należy pamiętać, że chociaż homoseksualizm kobiet jest legalny, homoseksualizm mężczyzn nie jest.

Zgłoszono również przypadki kradzieży telefonów komórkowych na ulicach. Jeśli nie musisz, nie używaj telefonu na otwartej przestrzeni. Stajesz w obliczu niebezpieczeństwa, że ​​ktoś ci go wyrwie.

Należy mieć świadomość, że malaria odporna na chlorochinę jest powszechna i należy zastosować odpowiednie środki zapobiegania malarii, takie jak unikanie komarów, środki odstraszające owady i profilaktyka chemiczna. Do wjazdu do kraju potrzebna jest szczepionka przeciw żółtej febrze.

Jeśli turysta zamierza podróżować po kraju, zdecydowanie zaleca się, aby szukał szczepionek przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, cholerze i durowi brzusznemu.

W północnej części Ghany, która jest częścią afrykańskiego pasa zapalenia opon mózgowych, występuje niezwykle wysokie ryzyko zapalenia opon mózgowych. Dotyczy to szczególnie suchych, wietrznych miesięcy od grudnia do czerwca. W przypadku zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych typu A, C, Y i W135 dostępna jest szczepionka polisacharydowa.

Pomimo faktu, że częstość występowania AIDS/HIV w Ugandzie jest niższa niż w innych krajach Afryki Subsaharyjskiej, nie angażuj się w niezabezpieczoną aktywność seksualną! Istnieje również niebezpieczeństwo schistosomatozy w przypadku kontaktu z niegazowaną słodką wodą.

Niektóre restauracje będą przestrzegać europejskich przepisów dotyczących zdrowia, ale spodziewają się płacić premię. Mniejsze jadłodajnie, zwane „barami kotletowymi”, raczej nie spełnią tych wymagań.

Podróżni będą musieli się nawadniać ze względu na tropikalne środowisko w pobliżu brzegu. Woda butelkowana jest powszechnie dostępna. Przez lata Voltic Water okazała się marką, na której można polegać, ale upewnij się, że uszczelka nie została uszkodzona.

Odwiedź docelową stronę Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom w Ghanie [www] aby uzyskać najbardziej aktualne informacje zdrowotne dla podróżnych odwiedzających Ghanę, w tym ostrzeżenia i zalecenia.