Matloue / Khobz Tajine

Matloue – zwany również Khobz Tajine – to słodki, puszysty placek ceniony w kuchni algierskiej. Formowany w grube krążki i powoli pieczony na glinianej patelni do tajine nad delikatnym płomieniem, chleb ten tworzy puszysty, gofrowy miąższ, który wyróżnia go spośród gęstszych chlebów. Wytwarzany jest z wysokiej jakości semoliny z pszenicy durum (często zmieszanej z odrobiną mąki pszennej), drożdży i odrobiny cukru lub mleka w proszku, co nadaje ciastu delikatność i nutę słodyczy. Zewnętrzna część wypiekana jest na głęboki, złoty kolor, a środek pozostaje miękki i sprężysty.

Ten chleb na zakwasie ma miękką konsystencję przypominającą angielską muffinkę prosto z pieca. Każdy duży matloue jest krojony na kliny do podania, odsłaniając porowaty środek usiany drobnymi dziurkami. Delikatne ciepło tradycyjnej formy do tajine pomaga ciastu równomiernie wyrosnąć – czasami przykrywana jest pokrywką, aby zatrzymać parę i uzyskać lżejszy miąższ. Wielu kucharzy smaruje wierzch oliwą z oliwek lub roztopionym masłem podczas pieczenia, tworząc błyszczące, karmelowe plamy i bogaty smak. Niektóre przepisy posypują nawet sezamem lub kminkiem dla aromatycznego wykończenia.

Ponieważ matloue jest tylko lekko słodka, doskonale komponuje się z wyrazistymi, wytrawnymi smakami. Często podaje się ją z treściwymi zupami lub gulaszami (harira, tagine z jagnięciny lub zapiekankami z fasoli), które chleb można nabierać. Na śniadanie grube kromki można posmarować oliwą z oliwek i serem lub zanurzyć w herbacie z miodem i miętą. Dzieci często zawijają ją z dżemem lub miękkim serem jako szybką przekąskę. Jej wilgotny, ciastowaty miąższ sprawia, że ​​nadaje się również jako wrap do kanapek: cienkie paski mogą otulać pikantne mięso lub warzywa, niczym miękka tortilla.

Historia chleba matloue przewija się przez rodzinne kuchnie i miejskie piekarnie. Sama nazwa wskazuje na jego charakter: matloue oznacza „wyrośnięty” lub „nadmuchany”, opisując sposób, w jaki ciasto pęcznieje. Uważa się, że jego korzenie sięgają ośrodków miejskich, takich jak Konstantyna i Sidi Bel Abbès, miejsc słynących z tradycji wypieku chleba. W niektórych domach ciasto fermentuje się przez noc lub przygotowuje na zakwasie dla uzyskania dodatkowej kwaskowatości. Dodanie mleka w proszku i masła do ciasta – modyfikacja z połowy XX wieku – sprawia, że ​​chleb jest bardziej miękki i delikatny. Każda rodzina piekarzy ma swoją własną wersję, ale wszystkie oddają hołd temu samemu podstawowemu smakowi i konsystencji.

Matloue pozostaje ukochanym chlebem na algierskich stołach. Wymaga cierpliwości – ciasto potrzebuje czasu na wyrośnięcie i powolne pieczenie – ale nagrodą jest pachnący, puszysty chleb, którym nakarmisz wielu. Powietrze w kuchni wypełnia się słodkim, orzechowym aromatem pieczonej semoliny. Niezależnie od tego, czy podawany jest do świątecznego kuskusu, czy spożywany podczas prostego rodzinnego obiadu, matloue niesie ze sobą ciepło domu. Skosztowanie tego chleba to skosztowanie rodzinnych przepisów i tradycji przekazywanych od pokoleń.