Fudżajra

Miasto Fujairah zajmuje wyjątkową pozycję wśród stolic Zjednoczonych Emiratów Arabskich: jedyne, które bezpośrednio wychodzi na Ocean Indyjski. Na zachodnim krańcu Zatoki Omańskiej, gdzie podnóża gór Al-Hadżar schodzą w kierunku morza, miasto prezentuje uderzający kontrast między surowymi szczytami a wypolerowaną linią brzegową. Miasto Fujairah, które wyrosło ze skromnej osady rybackiej, aby stać się głównym ośrodkiem przemysłowym i handlowym emiratu, dziś ucieleśnia połączenie dziedzictwa i przyszłościowych ambicji.

Położone na wcięciu linii brzegowej, które umożliwia bezpośredni dostęp morski do Oceanu Indyjskiego, Fudżajra uniknęła zależności od Zatoki Perskiej i — zwężenia Cieśniny Ormuz — w utrzymaniu swojego handlu. Cylindryczne zbiorniki na ropę wyznaczają północne nabrzeże, tworząc preludium do rozległego nabrzeża portu Fudżajra. Na południu wieżowce biurowe wyznaczają Hamad Bin Abdulla Road, główną arterię miasta, łączącą je na zachód przez Szardżę i na wschód z wybrzeżem. Sheikh Khalifa Highway łączy góry z Dubajem, przeplatając nowoczesną wstęgę przez starożytny krajobraz.

W 2016 r. liczba mieszkańców miasta Fujairah wynosiła 97 226, co stanowiło 43 procent całkowitej liczby 225 360 mieszkańców emiratu. Do 2023 r. liczba ta wzrosła do 118 933, co świadczy o stałej ekspansji napędzanej przez dywersyfikację gospodarczą, urbanizację i napływ ekspatriantów. Podczas gdy ekspatrianci stanowią większość, rdzenni mieszkańcy Emiratów stanowią około 30 do 40 procent populacji, podtrzymując lokalne tradycje w kosmopolitycznym środowisku.

Klimat jest definiowany przez klasyfikację gorącej pustyni (Köppen BWh). Letnie popołudnia rutynowo osiągają 41 °C (106 °F), a wilgotność powietrza zwiększa odczuwalne ciepło. Zimowe światło dzienne wynosi średnio 25 °C (77 °F), oferując wytchnienie i zachęcając do aktywności na świeżym powietrzu. Opady deszczu są rzadkie — roczne sumy wynoszą około 120 mm (4,7 cala), z których większość przypada między grudniem a marcem — więc nawet zimowe miesiące mogą wykazywać długie odcinki suchego, błękitnego nieba.

Miasto Fujairah jest handlowym sercem emiratu. Wzdłuż Hamad Bin Abdulla Road banki, kancelarie prawne i siedziby korporacji zajmują lśniące wieżowce. Port Fujairah, pomyślany w 1978 r. i oddany do użytku w 1983 r., rozciąga się obecnie na ponad 6,7 km nabrzeża. Jego położenie tuż za Cieśniną Ormuz sytuuje go na głównym szlaku żeglugowym wschód-zachód. Obok Singapuru i Rotterdamu plasuje się wśród największych na świecie węzłów bunkrowych. Plany zwiększenia pojemności magazynowej ropy o 75 procent do 2022 r. podkreśliły jego strategiczną wizję.

Obok portu znajduje się Fujairah Oil Industry Zone (FOIZ). Utworzona w celu regulowania działalności węglowodorowej i stymulowania inwestycji, FOIZ może pochwalić się dziesięcioma milionami metrów sześciennych powierzchni magazynowej produktów rafinowanych. Osiemnaście firm działa w jej granicach, wśród nich Aramco Trading Company, która w 2019 r. zainaugurowała tutaj swoje drugie zagraniczne biuro po otwarciu w Singapurze.

Na północ od centrum miasta Fujairah Free Zone oferuje alternatywne ramy regulacyjne dla różnych przedsiębiorstw. Na zachodzie Creative City — skupiona na mediach wolna strefa założona w 2007 r. — obsługuje firmy z branży komunikacji, rozrywki, marketingu, wydarzeń i pokrewnych dziedzin. Obie strefy odzwierciedlają zaangażowanie emiratu w dywersyfikację wykraczającą poza tradycyjne branże.

Handlowa tkanka miasta wykracza poza strefy naftowe i wolne. Od 2012 r. City Centre Fujairah jest głównym magnesem handlowym. W 2014 r. powstało LuLu Mall, w 2016 r. Fujairah Mall, a wkrótce potem Century Mall. Tradycyjne suki istnieją obok tych nowoczesnych kompleksów: Central Market, Fabric Souk i Fish & Vegetable Market przypominają handlowe korzenie Fujairah, jednocześnie dostosowując się do współczesnych wymagań.

Dziedzictwo przenika miejskie centrum. Fort Fujairah, położony trzy kilometry w głąb lądu i pochodzący z początku XVI wieku, stoi zachowany bez współczesnych upiększeń. Jego wieże i blanki oferują nieskazitelny wgląd w obronną przeszłość regionu. Obok znajduje się Muzeum Fujairah — otwarte w 1991 roku — chroniące znaleziska archeologiczne obejmujące szóste tysiąclecie p.n.e. do ery islamskiej. W jego salach znajdują się ceramika, biżuteria, narzędzia rolnicze i broń; główną ekspozycją pozostaje jajo strusia z 2500 r. p.n.e., niemy świadek epok ludzkich wysiłków.

Na skraju Madhab Spring Park, Fujairah Heritage Village odtwarza tradycyjne domy, narzędzia rolnicze i rzemiosło. Jej domy kryte strzechą z palm i konstrukcje z cegły mułowej przywodzą na myśl czasy sprzed wodociągów i asfaltowych dróg. Niedaleko znajduje się biały Meczet Szejka Zayeda — mniejsze odbicie wspaniałej budowli Abu Zabi — który przyciąga uwagę. Z pojemnością około 28 000 wiernych, jego minarety i kopuły podkreślają panoramę miasta, widoczne z szerokich podejść przez miasto.

Wybrzeże rozciąga się jako liniowy park i promenada. Wzdłuż Al Corniche Road, Fujairah Corniche oferuje wybrukowane ścieżki, zacienione ławki i rozległe widoki na ocean. Fujairah International Marine Club zapewnia pochylnie, cumowiska i obiekty wyścigowe dla statków każdej wielkości. Południowe spotkania na Corniche ukazują rodziny piknikujące pod drzewami tamaryszku, rybaków zarzucających wędki do Zatoki i pary spacerujące pod palmami daktylowymi.

Unikalną dla Fujairah formą walki byków jest walka bez matadorów i śmierci. W piątkowe popołudnia dwa byki walczą ze sobą, testując siłę, a nie zadając śmiertelne ciosy. Widzowie stoją w pełnej szacunku odległości; zakłady i duże tłumy są zabronione, a wydarzenie kładzie nacisk na tradycję, a nie na widowisko. Niemniej jednak mogą zdarzyć się obrażenia wśród zwierząt, co dodaje powagi rytuałowi, który podkreśla wiejskie dziedzictwo emiratu.

Zakwaterowanie grupuje się wzdłuż głównych tras. Hotele każdej kategorii wznoszą się wzdłuż Hamad Bin Abdulla Road i Al Corniche Road, od międzynarodowych sieci po lokalnie zarządzane pensjonaty. Ich architektura często łączy nowoczesne szklane fasady z łukami i kratownicą nawiązującą do islamskiego wzornictwa.

W przypadku dalszych podróży autostrada Sheikh Khalifa — zwana również autostradą Sheikh Khalifa Bin Zayed — łączy miasto z Dubajem i okolicą. W Sakamkam droga wije się między wapiennymi szczytami, schodząc w dół do Hamad Bin Abdulla Road, zanim dotrze do wybrzeża. Podróż samochodem do Dubaju zajmuje około dwóch godzin po utwardzonych drogach. Taksówek jest pod dostatkiem: dzienne ceny zaczynają się od 2 AED, a po zachodzie słońca rosną do 2,50 AED. Wspólne taksówki do Deiry w Dubaju pobierają około 7 USD po pełnym napełnieniu; przejazd bez współdzielenia może kosztować 28 USD lub więcej w zależności od miejsca docelowego.

Autobusy publiczne kursują co godzinę między Dubajem a Fudżajrą, a cena biletu w jedną stronę wynosi 25 AED. W Dubaju odjazdy odbywają się z Union Square; w Fudżajrze autokary zatrzymują się przy starym kinie Plaza, zanim pasażerowie wysiadają na głównej stacji, aby kupić bilety. Podróż pociągiem pozostaje ograniczona do Dubaju do czasu ukończenia krajowej sieci Etihad Rail w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Po zakończeniu budowy będzie przewozić towary — a docelowo pasażerów — przez emiraty. Inauguracyjny dworzec pasażerski w Fudżajrze jest w budowie w Sakamkam.

Łączność lotnicza jest ograniczona, ale rośnie. Międzynarodowe lotnisko Fujairah, na południe od miasta, obecnie obsługuje głównie ładunki. 25 listopada 2021 r. Pakistan International Airlines zainaugurowało jedną z pierwszych usług pasażerskich, rozpoczynając loty z Peszawaru i Islamabadu. Każda trasa jest teraz obsługiwana dwa razy w tygodniu. EgyptAir utrzymuje połączenie do Kairu, podczas gdy SalamAir regularnie lata do Maskatu — z dalszymi połączeniami do Indii i Azji Południowo-Wschodniej — i administruje sezonowymi lotami do Salalah.

Goście przybywający drogą morską mogą wynająć łodzie motorowe i dau. Wycieczki łodzią kierują się w stronę wysepek na morzu, gdzie wędkowanie i eksploracja linii brzegowej nagradzają cierpliwość. W całym emiracie odizolowane pasma wybrzeża odsłaniają spokojniejsze plaże; Dibba Al-Fujairah, około 30 km na północ, jest ceniona za nasłonecznione piaski i spokojniejsze wody.

W pobliżu miasta znajduje się kilka godnych uwagi miejsc. Meczet Al Bidya, najstarszy zachowany meczet w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, pochodzi z około 1450 r. n.e. Zbudowany z błota i cegły, znajduje się u podnóża wzgórza w pobliżu starożytnej wieży strażniczej. Cztery kopuły budowli i surowe wnętrze emanują spokojem; wycieczki z przewodnikiem zapewniają skromny ubiór wszystkim odwiedzającym. Fort Sakamkam — górujący nad szeroką równiną na północny wschód od miasta — pochodzi z podobnej epoki i oferuje panoramiczne widoki na gaje daktylowe i suche podnóża wzgórz.

Madhab Spring Park, wzmocniony bogatymi w minerały źródłami, zaprasza piknikowiczów pod eukaliptusowe stanowiska. Delikatny szum kanałów wodnych i zapach wilgotnej ziemi oferują wytchnienie od miejskiego upału. Jeśli ktoś szuka głębszej dziczy, wyprawy w głąb lądu wyruszają z Dibba, kierując się w stronę wadi, gdzie podczas rzadkich deszczów gromadzą się baseny skalne. Wzdłuż tych sezonowych dróg wodnych cień skrzydła sokoła i migotanie liści palmowych przywołują krajobraz, który od tysiącleci podtrzymuje ludzkie osadnictwo.

W mieście Fujairah nowoczesność i dziedzictwo krzyżują się na każdym kroku. Klimatyzowane centra handlowe sąsiadują z targowiskami na świeżym powietrzu. Nowoczesne terminale naftowe sąsiadują z ruinami umocnionych umocnień. Kluby morskie znajdują się w zasięgu wiekowych łodzi rybackich. Wraz z przyjmowaniem przez emirat nowych gałęzi przemysłu i globalnych połączeń, zachowuje on kontury swojej przeszłości. W tym miejscu — gdzie pustynia spotyka się z górą, gdzie ropa spotyka się z oceanem — rytmy tradycji trwają, nawet gdy powódź postępu zmienia kształt każdej linii brzegowej.