Deze mysterieuze Tower of the Winds is een oude klokkentoren gemaakt van het beroemde witte marmer van de nabijgelegen berg Penteli. Het werd onlangs voor het publiek geopend na 200 jaar werk van de Archeologische Vereniging van Athene aan de volledige conservatie en restauratie. Het maakt deel uit van de Romeinse agora, die tegenwoordig in de oude stad tussen de Boheemse Plaka en Monastiraki ligt. De windtoren is een van de meest fascinerende oude monumenten in Athene. Het is eigenlijk een combinatie van een zonnewijzer, een waterklok en een windwijzer, hoewel velen het als een planetarium beschouwen, waarvan het mechanisme de beweging van de zon, de maan en vijf vanaf de aarde zichtbare planeten volgde.
Aangenomen wordt dat het werd gebouwd in de tweede helft van de 1e eeuw voor Christus. Het wordt voor het eerst genoemd in oude geschriften in 37 voor Christus in de werken van de Romeinse wetenschapper Mark Terence Varon. Het wordt in detail beschreven in de beroemde verhandeling "Tien boeken over architectuur", die de vleiende "titel" van de eerste theoreticus van de architectuur in de geschiedenis naar Mark Vitruvius, een Romeinse schrijver, en militair ingenieur en architecten Julius Caesar en Octavianus Augustus bracht.
“Sommigen dachten dat er maar vier winden waren … Degenen die ze nader onderzochten, zeiden dat het er acht waren. Om dit te laten zien, bouwde Adronicus van Cyrus een marmeren achthoekige toren in Athene en kerfde reliëfs aan elke kant van de achthoek. die elk één wind vertegenwoordigen. Elk reliëf wordt gedraaid naar het punt waar die wind waait. Bovenop de toren plaatste hij een marmeren beker en daarop een bronzen Triton met een roede in zijn rechterhand. "Dus het werd gedaan dat de wind, terwijl hij waait, hij draait en altijd stopt met zijn gezicht naar die wind toe gekeerd en de staaf boven de voorstelling van de wind richt die waait, dus hij laat het op die manier zien", zegt Viruvije, schrijvend over de architecten die onderzoek deden naar de invloed van de wind op de stedenbouw.
Dit architecturale maar ook wetenschappelijke wonder, door de beroemde oude Griekse astronoom Andronicus van Cyrus, is een mengeling van Dorische en Korinthische stijlen. De toren is 12.3 meter hoog en de lengte van de achthoekige verbindingswanden van de toren is 3.2 meter. Het heeft drie niveaus. Op de top van de toren, in ondiep reliëf, bevinden zich acht Griekse windgoden: Borei, Kekija, Eur, Apeliot, Not, Liva, Zefir en Skyron. Onder hen waren zonnewijzers en binnenin was een zandloper-waterklok, aangedreven door water van de Akropolis. Er wordt aangenomen dat de toren zelfs in de Romeinse tijd zonder een Triton en een hydraulisch mechanisme was.
De windtoren werd in de tijd van het vroege christendom gebruikt als doopkapel. Er wordt aangenomen dat het de kerker van Socrates was tijdens de middeleeuwen, en de Turkse schrijver van reisverhalen Evliya lebelebi beweerde dat koning Filips van Macedonië erin werd begraven. Later was er een tijdlang een tekke van de Mevlevi - een soefi-derwisj-orde, waarvan de oprichter de Perzische dichter en filosoof Mevlana Jalaluddin Rumi was. Na de bevrijding van Athene van de Turken, werd de Toren van de Winden de zorg van archeologen. Het observatorium van Oxford, de torens in Livorno en Sevastopol, het mausoleum van een van de oprichters van de Griekse Nationale Bibliotheek, Panagi Valianos, dat zich op de West Norwood-begraafplaats in Londen bevindt, werden later naar zijn modellen gebouwd.
