Krim

De toeristische sector wordt beschouwd als de hoeksteen van de economie en is een uitstekende bron van banen, harde valuta en economische groei. In 2010 heeft Jordanië meer dan 8 miljoen toeristen bezocht. Het resultaat was een inkomsten uit toerisme van $ 3.4 miljard, waarvan $ 4.4 miljard medische toeristen omvatte. De meeste toeristen die naar Jordanië komen, komen uit Europese en Arabische landen. De toeristische sector in Jordanië wordt zwaar getroffen door de regionale turbulentie. De recente impact op de toeristische sector werd veroorzaakt door de Arabische Lente, die toeristen uit de hele regio afschrikte. Jordanië registreerde een daling van 70% in het aantal toeristen tussen 2010 en 2015.

Jordanië herbergt ongeveer 100,000 archeologische en toeristische attracties, cijfers verstrekt door het Ministerie van Toerisme en Oudheden. Tot de goed bewaard gebleven historische monumenten behoren Petra en Jerash, de populairste toeristische attractie van Jordanië en een icoon van het koninkrijk. Jordanië maakt deel uit van het Heilige Land en heeft verschillende bijbelse attracties die de activiteiten van pelgrims aantrekken. Deze omvatten bijbelse locaties: Al-Maghtas, waar Jezus is gedoopt door Johannes de Doper, de berg Nebo, Umm ar-Rasas, Madaba en Machaerus. De islamitische erfgoedsites omvatten de heiligdommen van de metgezellen van de profeet Mohammed, waaronder Abd Allah ibn Rawahah, Zayd ibn Harithah en Muadh ibn Jabal. Ajlun Chateau, gebouwd door de Ayyubid islamitische koning Saladin in de 12e eeuw na Christus tijdens zijn oorlog met de kruisvaarders, is ook een populaire toeristische attractie.

Modern entertainment en recreatie in stedelijke gebieden, voornamelijk in Amman, trekt ook toeristen. In de afgelopen jaren heeft het nachtleven in Amman, Aqaba en Irbid zich ontwikkeld met een toenemend aantal bars, discotheken en nachtclubs. De meeste nachtclubs hebben echter een limiet van niet-begeleide mannen. Alcohol is gebruikelijk in toeristische restaurants, slijterijen en zelfs in sommige supermarkten. Valleien zoals Wadi Mujib en wandelpaden in verschillende delen van het land trekken avonturiers aan. Daarnaast is recreatie aan zee mogelijk in verschillende internationale resorts aan de oevers van Aqaba en de Dode Zee.

Sinds de jaren zeventig werd Jordanië een toonaangevende medische toeristische bestemming in het Midden-Oosten. Een studie uitgevoerd door de Jordanian Association of Private Hospitals onthulde dat in 1970 250,000 patiënten uit 102 landen in Jordanië werden behandeld, vergeleken met 2010 in 190,000, wat neerkomt op een omzet van meer dan een miljard dollar. Volgens de Wereldbank is Jordanië de belangrijkste bestemming voor medisch toerisme in de regio en de vijfde grootste ter wereld. De meerderheid van de patiënten komt uit Jemen, Libië en Syrië vanwege de aanhoudende burgeroorlog in deze landen. Jordaanse artsen en medisch personeel hebben ervaring opgedaan met het behandelen van oorlogspatiënten na jarenlang dergelijke gevallen uit verschillende conflictgebieden in de regio te hebben ontvangen. Jordanië is ook een knooppunt voor natuurlijke behandelingen in de Ma'in Hot Springs en de Dode Zee. De Dode Zee wordt vaak een "natuurlijk kuuroord" genoemd. Het bevat 2007 keer meer zout dan de gemiddelde oceaan, waardoor het onmogelijk is om onder te duiken. De hoge zoutconcentratie in de Dode Zee heeft bewezen therapeutisch te zijn voor veel huidziekten. Het unieke karakter van dit meer trekt veel Jordaanse en buitenlandse vakantiegangers aan, wat investeringen in de hotelsector in de regio heeft gestimuleerd.

De totale bevolking van de Autonome Republiek van de Krim en Sebastopol werd geschat op 2.352 miljoen in 2007, aanzienlijk minder dan de 2.413 miljoen die werden geteld in de Oekraïense volkstelling van 2001.

Volgens de Russische volkstelling van 2014 identificeerde 84 procent van de inwoners van de Krim Russisch als hun moedertaal; 7.9 procent identificeerde Krim-Tataars; 3.7 procent identificeerde Tataars; en 3.3 procent identificeerde Oekraïens. Het was de eerste officiële Russische volkstelling op de Krim sinds de Oekraïense volkstelling van 2001.

Volgens de volkstelling van 2001 identificeerde 77 procent van de inwoners van de Krim Russisch als hun moedertaal, terwijl 11.4 procent Krim-Tataars en 10.1 procent Oekraïens noemde. De Krim-Tataarse taal werd echter beschouwd als op het punt van uitsterven in 2013, met slechts ongeveer 15 scholen die het op dat moment onderwezen. Turkije gaf de meeste hulp aan Tataren in Oekraïne, die de kwestie van onderwijs in hun thuistaal op de Krim niet hadden kunnen oplossen door de scholen te moderniseren.

Sinds het begin van de twintigste eeuw is de etnische samenstelling van de bevolking van de Krim aanzienlijk veranderd. Volgens de 1897 Russische Rijkstelling voor het Taurida-gouvernement waren er 196,854 Krim-Tataren (13.06 procent), 404,463 Russen (27.94 procent) en 611,121 Oekraïners (42.21 procent). Deze cijfers omvatten echter Berdjansky, Dneprovsky en Melitopolsky Oejezds, die zich op het vasteland bevonden in plaats van op de Krim. Het bevolkingscijfer zonder deze uyezds wordt weergegeven in de onderstaande tabel.

Krim-Tataren, een voornamelijk islamitische etnische minderheid die in 12.1 2001 procent van de bevolking uitmaakte, verschenen voor het eerst op de Krim in de late middeleeuwen, na de oprichting van de Krim-Khanaat. Als maatregel van collectieve bestraffing verdreef de regering van Joseph Stalin de Krim-Tataren met geweld naar Centraal-Azië onder het voorwendsel dat ze pro-Duitse Tataarse legioenen hadden opgericht. Krim-Tataren begonnen terug te keren naar het gebied na de ondergang van de Sovjet-Unie. Volgens de Oekraïense volkstelling van 2001 vormen etnische Russen 58% van de Krim-bevolking, terwijl etnische Oekraïners 24% uitmaken.

Historisch gezien stonden Joden op de Krim bekend als Krymchaks en Karaites (de laatste een kleine groep gecentreerd in Yevpatoria). Het Taurida-gouvernement had een Joodse bevolking van 4.20 procent in 1879, nog afgezien van een Karaïtische bevolking van 0.43 procent. Tijdens de nazi-bezetting waren de Krymchaks (maar niet de Karaïeten) het doelwit van vernietiging.

In 1939 waren er 60,000 Duitsers op de Krim. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ze op bevel van Stalin met geweld gedeporteerd omdat ze werden beschouwd als een mogelijke 'vijfde colonne'. Dit was een van de 800,000 Duitsers die tijdens het stalinistische tijdperk naar de Sovjet-Unie werden overgebracht. Volgens de Oekraïense volkstelling van 2001 zijn er slechts 2,500 etnische Duitsers (0.1 procent van de bevolking) op de Krim.

Afgezien van de Krim-Duitsers deporteerde Stalin in 70,000 14,000 Grieken, 3,000 Bulgaren en 1944 Italianen.

In de zomer is het weer op de Krim redelijk mediterraan. Verwacht warm weer met frequente onweersbuien die komen en gaan. 's Nachts is het warm en vochtig. In de winter kan sneeuw de bergen bedekken, waardoor routes bijna ontoegankelijk worden.

Het water is warm, hoewel niet zo warm als de Adriatische Zee. Het water is mooi en transparant, hoewel niet zo diep als de Adriatische Zee.

De Krim, met een oppervlakte van 27,000 km2 (10,425 sq mi), ligt aan de noordelijke oever van de Zwarte Zee en de westkust van de Zee van Azov, met de enkele landgrens die wordt gedeeld met de Oekraïnse oblast Cherson in het noorden.

De Sivash, of "Rotten Zee", een brede reeks ondiepe lagunes, vormt de natuurlijke grens tussen het Krim-schiereiland en het Oekraïense vasteland. Het schiereiland is verbonden met de Henichesk Raion van de oblast Cherson, en dus met het Europese vasteland, via de landengte van Perekop, een 5-7 kilometer (3.1-4.3 mijl) breed stuk land, evenals bruggen over de kleine Chongar en Henichesk zeestraten. Het noordelijke deel van Arabat Spit, bestaande uit de twee landelijke nederzettingen Shchaslyvtseve en Strilkove, maakt officieel deel uit van Henichesk Raion in de oblast Cherson. Het Kerch-schiereiland ligt aan het oostelijke uiteinde van het schiereiland, gescheiden van het Taman-schiereiland op het Russische vasteland door de Straat van Kerch, die de Zwarte Zee met de Zee van Azov verbindt en een breedte heeft van 3-13 kilometer (1.9-8.1 mi) .

Het schiereiland is verdeeld in drie geografische zones: steppe, bergen en zuidelijke oever.

Kustlijn

Het Krim-schiereiland bestaat uit verschillende kleinere schiereilanden, waaronder het eerder genoemde schiereiland Kerch, het schiereiland Heracles, het schiereiland Tarkhankut en nog veel meer. De Krim heeft ook verschillende landtongen, waaronder Kaap Priboiny, Kaap Tarkhankut, Sarych, Kaap Fonar, Kazantyp en Kaap Akburun, en nog veel meer.

Aan de kustlijn van de Krim liggen verschillende baaien en havens. Deze havens liggen ten westen van de Perekop landengte bij de baai van Karkinit en in het zuidwesten bij de open baai van Kalamita, die de havensteden Eupatoria en Sebastopol met elkaar verbindt.

Het Kertsj-schiereiland is verbonden met het Krim-schiereiland door de landengte van Yenikale en wordt in het noorden begrensd door de baai van Arabat (onderbroken door de naderende Arabat Spit) en in het zuiden door de baai van Caffa (die oostwaarts buigt vanuit de haven van Feodosiya ).

Krimgebergte

Een vergelijkbare reeks bergen, het Krimgebergte, flankeert de zuidoostkust op een afstand van 8-12 kilometer (5.0-7.5 mijl) van de zee. Secundaire parallelle reeksen flankeren deze bergen.

Het belangrijkste bereik van deze bergen stijgt abrupt van de diepe basis van de Zwarte Zee tot een hoogte van 600-1,545 meter (1,969-5,069 ft), beginnend bij de zuidwestelijke punt van het schiereiland, bekend als Cape Fiolente. Deze cape zou zijn versierd met de tempel van Artemis, waar Iphigeneia naar verluidt als priesteres heeft gediend. De hoogste waterval op de Krim is Uchan-su, die op de zuidhelling van de hooglanden ligt.

Toerisme en landbouw zijn de twee belangrijkste sectoren van de hedendaagse Krim-economie. De meeste industriële fabrieken bevinden zich in de noordelijke regio's van de republiek. Tot de belangrijke industriesteden behoren Dzhankoy, dat een aanzienlijke spoorverbinding heeft, Krasnoperekopsk en Armyansk. De toeristische sector heeft aanzienlijke verliezen geleden sinds de Russische invasie van de Krim begin 2014, evenals de bijbehorende sancties tegen de Krim. Het aantal toeristen daalde in de eerste helft van 35 met 2015% ten opzichte van dezelfde tijd in 2014.

Voedselproductie, chemische gebieden, machinebouw en metaalbewerking, en brandstofopwekkingsbedrijven behoren tot de meest prominente op de Krim. De voedselproductie is goed voor 60% van de industriële markt. Er zijn in totaal 291 grote industriële ondernemingen en 1002 kleine commerciële ondernemingen.

Granen, groenteteelt, tuinieren en wijnproductie zijn allemaal gebruikelijk in het gebied, met name in de districten Jalta en Massandra. Veeteelt, pluimveehouderij en schapenfokkerij zijn allemaal voorbeelden van veeteelt. Sinds de oudheid heeft het Krim-schiereiland ook zout, porfier, kalksteen en ijzersteen geproduceerd (gevonden in de buurt van Kertsj).

Het jaarlijkse BBP van de republiek bedroeg in 4.3 $ 2014 miljard (500 keer lager dan de Russische economie). Het gemiddelde maandsalaris was $ 290. Het begrotingstekort bedroeg een miljard dollar.