Koeweit

Koeweit beslaat een smalle strook woestijn waar het Arabisch Schiereiland de Perzische Golf ontmoet. De noordgrens grenst aan Irak, terwijl Saoedi-Arabië in het zuiden ligt; voorbij de ongeveer 500 km lange kustlijn kijkt het uit op Iran aan de overkant van de Golf. Ondanks zijn bescheiden landoppervlak – een van de kleinste staten ter wereld – vormt Koeweit een regionaal knooppunt van handel, cultuur en energie. Bijna alle 4,82 miljoen inwoners zijn geconcentreerd in de grootstedelijke spreiding van Koeweit-Stad, waar amper 1,53 miljoen mensen staatsburger zijn en de rest afkomstig is uit meer dan honderd landen. Deze buitengewone demografische mix plaatst Koeweit in een van de meest van expats afhankelijke samenlevingen ter wereld.

Menselijke aanwezigheid in de regio strekt zich uit tot in de oudheid, aangetrokken door de maritieme toegang nabij de mondingen van de Tigris en de Eufraat. Aan het begin van de achttiende eeuw verschoof het tribale gezag onder het emiraat Bani Khalid; kort daarna verenigde de lokale leiding zich onder de familie Al Sabah, en in 1899 sloot Koeweit een protectoraatsovereenkomst met Groot-Brittannië, waarbij het buitenlands beleid werd afgestaan ​​in ruil voor militaire veiligheid. Een bescheiden handelshaven hield het sjeikdom in stand totdat in 1938 de olieprijs in Boergan werd bereikt. De export begon in 1946 en financierde een moderniseringsgolf in de daaropvolgende decennia. Volledige soevereiniteit kwam in juni 1961 met de opzegging van het verdrag, en staatsinstellingen kregen vorm tegen de achtergrond van turbulentie op de aandelenmarkt begin jaren tachtig.

Iraakse troepen onder Saddam Hoessein vielen Koeweit binnen en annexeerden het op 2 augustus 1990, onder verwijzing naar productiegeschillen en territoriale claims. Een door de VS geleide coalitie bevrijdde het land in een korte grondcampagne die eindigde op 26 februari 1991, een datum die nu herdacht wordt als Bevrijdingsdag. De wederopbouw kostte meer dan vijf miljard dollar en was voornamelijk gericht op het herstellen van de olie-infrastructuur en het aanpakken van de ecologische gevolgen van meer dan 500 opzettelijke branden in oliebronnen. Deze branden creëerden zo'n 35,7 km² aan oliemeren, waardoor oostelijke woestijngebieden onbewoonbaar werden en kustlijnen werden besmeurd met koolwaterstofresten die mariene ecosystemen decimeerden.

Koeweit blijft een emiraat: de regerende familie Al Sabah bekleedt de hoogste ambten en de emir is staatshoofd volgens een grondwet die erfelijk bestuur combineert met een gekozen Nationale Vergadering. De islam van de Malikitische soennitische school is het officiële geloof en wordt beoefend door naar schatting twee derde van de burgers; sjiitische moslims vormen een groot deel van de rest. Een aanzienlijke expatpopulatie introduceert christelijke, hindoeïstische, sikh- en boeddhistische gemeenschappen, waaronder christenen uit Kerala bijna 18 procent van de inwoners uitmaken. De officiële taal is Modern Standaard Arabisch; in de omgangstaal prevaleert het Koeweitse Arabisch, verrijkt met ontleningen uit het Perzisch, Indiase talen, Turks, Engels en Italiaans. Engels fungeert als lingua franca in het bedrijfsleven, terwijl Frans beperkt wordt toegepast in het geesteswetenschappelijk onderwijs.

Geografisch gezien strekt Koeweit zich uit tussen de breedtegraden 28° N en 31° N en de lengtegraden 46° E en 49° E. Het gebied ligt overwegend op zeeniveau en bereikt een hoogte van slechts 306 m bij de Mutla-bergkam. Tien eilanden omzomen de kust, met Bubiyan voorop – met 860 km² het grootste eiland van het land – verbonden door een 2,38 km lange dijk. Slechts 0,6 procent van het land is bebouwbaar; de rest bestaat uit schaars struikgewas. De Baai van Koeweit biedt een natuurlijke diepwaterhaven die de waterkant van Koeweit-Stad verankert.

Het klimaat varieert van winterse minimumtemperaturen getemperd door noordenwinden tot zomers die tot de warmste ter wereld behoren. Shamalwinden in juni en juli veroorzaken zandstormen; winternachten kunnen koel aanvoelen vanwege de breedtegraad en de nabijheid van Irak en Iran. De recordtemperatuur ligt op 54,0 °C, gemeten in Mitribah op 21 juli 2016. Neerslag is schaars en seizoensgebonden; de lente brengt warme dagen en af ​​en toe onweersbuien.

Olie is de drijvende kracht achter de hooginkomenseconomie van Koeweit, die de zesde grootste bewezen reserves ter wereld bezit – zo'n 70 miljard vaten alleen al in het Burgan-veld. Koolwaterstoffen zijn goed voor bijna 90 procent van de export, met vliegtuigen en organische chemicaliën voor het grootste deel van de rest. Koeweit scoort laag op het gebied van economische diversificatie en de CO2-uitstoot per hoofd van de bevolking behoort tot de hoogste ter wereld. Milieubeheer is geleidelijk verbeterd: er zijn vijf door de IUCN erkende beschermde gebieden, en in 2018 kreeg het Mubarak al-Kabeer-reservaat op het eiland Bubiyan de Ramsar-status. Het reservaat dient als een belangrijk rustpunt voor trekvogels en herbergt de grootste broedkolonie van krabplevieren ter wereld.

Administratief gezien wordt het nationale grondgebied verdeeld in zes gouvernementen: de hoofdstad (Al Asimah), Hawalli, Farwaniya, Mubarak Al-Kabeer, Ahmadi en Jahra. Elk gouvernement omvat meerdere gebieden; samen beschikken ze over een wegennet van meer dan 5700 km, waarvan meer dan 4800 km verharde snelwegen. Auto's domineren het vervoer – er is geen spoor of metro – ondersteund door het staatsbedrijf Kuwait Public Transportation Company en particuliere exploitanten CityBus en Kuwait Gulf Link. Taxi's, herkenbaar aan hun gele kentekenplaten, rijden grotendeels zonder meter, terwijl app-gebaseerde diensten zoals Careem aan populariteit winnen. Luchtvaartcentra zijn Kuwait International Airport, het hoofdkantoor van Kuwait Airways en gastheer van Al Mubarak Air Base; twee particuliere luchtvaartmaatschappijen, Jazeera en Wataniya, vullen de diensten aan. Vanaf mei 2025 hebben veertien buitenlandse luchtvaartmaatschappijen hun vluchten opgeschort vanwege zorgen over het management en de concurrentie, wat vragen oproept over de regionale rol van de luchthaven.

De maritieme handel draait om de havens van Shuwaikh en Shuaiba, die in 2006 meer dan 750.000 TEU verwerkten, naast Mina al-Ahmadi. De nieuwe haven van Mubarak Al Kabeer op het eiland Bubiyan, die in aanbouw is, zal naar verwachting jaarlijks twee miljoen TEU verwerken. De scheepvaartsector behoort tot de grootste in de regio.

Ondanks de olie-inkomsten blijft het toerisme bescheiden, belemmerd door beperkte infrastructuur en een alcoholverbod. Binnenlandse reisuitgaven bereikten in 2020 $ 6,1 miljard; de World Travel & Tourism Council noemde Koeweit in 2019 de snelstgroeiende reiseconomie onder haar concurrenten, met een stijging van 11,6 procent op jaarbasis. Culturele trekpleisters zijn onder andere het Hala Febrayer-festival dat elke februari plaatsvindt en de bevrijding viert met concerten, parades en carnaval. De ontwikkeling van Sabah Al Ahmad Sea City en het onlangs onthulde Koeweitse Nationale Culturele District – een project van $ 1 miljard dat culturele centra, parken en vorstelijk erfgoed omvat – duiden op de ambitie om een ​​bredere creatieve economie te ontwikkelen.

Koeweit was een pionier op het gebied van de Arabische kunst in de Golfregio: visuele studies dateren van Mojeb al-Dousari's portretten uit de jaren 30 en Khalifa Al-Qattans theorie van het 'circulisme' uit de jaren 60. Tegenwoordig tonen meer dan dertig galerieën werk van Sami Mohammad, Thuraya Al-Baqsami en Suzan Bushnaq. Theaterkunsten vinden hun oorsprong in de jaren 20; openbare theaters, gesubsidieerd door de Nationale Raad voor Cultuur, Kunst en Letteren, organiseren jaarlijks een festival en lokaal drama trekt publiek uit de hele regio. Televisieseries – vijftien of meer per jaar geproduceerd – worden uitgezonden in de Golfregio, wat Koeweit de bijnaam 'Hollywood van de Golf' opleverde. Soapseries worden uitgezonden tijdens de ramadan, wanneer families bij zonsondergang samenkomen. Muziektradities zoals sawt en fijiri weerspiegelen het maritieme erfgoed; De opnames begonnen al in 1912. Hedendaagse Khaliji-muziek is populair in heel Arabieren, met artiesten als Nawal El Kuwaiti en Abdallah Al Rowaished die veel toeren.

Sociale normen zijn gebaseerd op een ethos van leven en laten leven, met ruime vrijheid in kleding en gedrag, zolang de fatsoensregels worden nageleefd. Het beledigen van een andere publieke figuur is een schending van de ruim gedefinieerde smaadwetten. Tijdens de ramadan is openbare consumptie van voedsel, drank of tabak onwettig. Homoseksuele handelingen blijven strafbaar, hoewel gebruikelijke uitingen van genegenheid tussen mensen van hetzelfde geslacht zonder stigma plaatsvinden.

Steden binnen handbereik van Koeweit-Stad laten contrasterende levens zien: de historische wijken van Jahra liggen westwaarts, Ahmadi herbergt de infrastructuur van olieraffinaderijen, Hawalli en Farwaniya bieden dichtbevolkte woonwijken en havens, terwijl de stranden en het onroerend goed van Salmiya gezinnen en expats aantrekken. Buitenwijken zoals Khairan en Bnaider bieden jachtclubs en watersportmogelijkheden; Failaka Island, getekend door de oorlog, biedt nu erfgoedaccommodaties die bereikbaar zijn met een regelmatige veerdienst.

De inreisregels verschillen per nationaliteit. GCC-burgers reizen zonder visum; inwoners van veel westerse en Aziatische landen kunnen een visum aanvragen bij aankomst op de luchthaventerminals, terwijl andere landen een vooraf geregelde sponsoring vereisen. Iedereen die aankomt, moet Israëlische stempels vermijden, die de toegang ongeldig maken. Openbaar vervoer vanaf de luchthaven omvat taxi's, limousineservices en een bus van KWD 0,25 naar het centrum, hoewel dienstregelingen en route-informatie vereisen dat u vooraf plant.

De evolutie van Koeweit – van woestijnhaven tot oliegigant – kent contrasten tussen rijkdom en omgeving, tussen traditie en moderniteit. De compacte geografie verhult een complex weefsel van geschiedenis, cultuur en handel. Terwijl koolwaterstoffen de financiële reserves in stand houden, proberen opkomende initiatieven in de creatieve en dienstensector de horizon te verbreden. Het land staat op een kruispunt waar het verleden de identiteit van het heden bepaalt en waar strategische keuzes een meer gediversifieerde toekomst zullen vormen.