Bengaluru

Bengaluru, tot 2006 in het Engels bekend als Bangalore, ligt op een plateau in Zuid-India op ongeveer 900 meter boven zeeniveau. Het is de hoofdstad van Karnataka en huisvestte volgens de volkstelling van 2011 zo'n 8,4 miljoen inwoners binnen haar gemeentegrenzen, waarmee het de derde meest bevolkte stad van India en de grootste in het zuiden was. De bredere metropoolregio telde toen ongeveer 8,5 miljoen inwoners en stond daarmee op de vijfde plaats op nationaal niveau. De regio beslaat 741 km² voornamelijk vlak terrein en ligt in het hart van het Mysore Plateau, onderdeel van het grotere Deccan Plateau. De hoogste hoogte, nabij Doddabettahalli, bereikt 962 m; in het zuiden liggen rotsachtige heuvels van graniet en gneis. De bodemsoorten variëren van rode lateriet tot kleileem, en verspreide waterpartijen doorkruisen struikgewas en afnemende bosgebieden. Begin jaren zeventig was meer dan twee derde van het land bebost, maar door de verstedelijking is de bedekking door het bladerdak inmiddels teruggelopen tot minder dan 15 procent.

Archeologie wijst erop dat er al in 4000 v.Chr. menselijke nederzettingen waren. De naam "Bengalooru" verschijnt voor het eerst in een Kannada-inscriptie uit 890 n.Chr. in de Nageshwara-tempel. Vanaf de vierde eeuw n.Chr. ging de macht over in handen van de Westelijke Ganga-dynastie, vervolgens in de elfde eeuw in handen van de Cholas, gevolgd door de heersers van de Hoysalas en Vijayanagara. In 1537 stichtte Kempe Gowda I, handelend onder Vijayanagara's heerschappij, het lemen fort waarvan de grenzen de huidige oudste districten vormen, de petes. Na Vijayanagara's ondergang riep hij autonomie uit en breidden opeenvolgende Gowda-leiders de nederzetting uit. In 1638 versloegen troepen van het sultanaat Bijapur Kempe Gowda III; de stad werd een jagir van Shahaji Bhonsle. De Mogols droegen de macht later over aan de Wodeyar-dynastie van Mysore. Na de dood van Krishnaraja Wodeyar II in 1759 greep Hyder Ali de macht en gaf deze op zijn beurt door aan zijn zoon, Tipu Sultan.

Britse troepen veroverden de stad tijdens de Anglo-Mysore Oorlogen. Onder het vorstendom Mysore bleven de oude petes de bestuurlijke kern, terwijl de Oost-Indische Compagnie in 1809 een cantonment in het oosten vestigde. Tegen het einde van de negentiende eeuw stonden er twee afzonderlijke nederzettingen naast elkaar – pete en cantonment. Na de onafhankelijkheid van India in 1947 werden deze in 1949 samengevoegd onder één gemeentelijk bestuur. De stad werd uitgeroepen tot hoofdstad van de staat Mysore, die in 1973 werd omgedoopt tot Karnataka. In het Engels bleef "Bangalore" bestaan ​​totdat de staatsregering in 2006 terugkeerde naar "Bengaluru".

Klimaatgegevens classificeren Bengaluru als een tropische savannezone met duidelijk afgebakende droge en natte seizoenen. De hoogte tempert de hitte; de ​​zomers – van maart tot en met mei – overschrijden soms de temperaturen van 35 °C, maar komen zelden boven de 36 °C uit. In april is de gemiddelde maximumtemperatuur 34,1 °C. De noordoost- en zuidwestmoessons leveren de meeste regen tussen juni en september, met een piek in september met middag- en avondstormen. Na-moessonregens volgen in oktober en november. In januari, in de winter, dalen de temperaturen 's nachts tot ongeveer 15 °C. De hoogste temperatuur ooit, 39,2 °C, vond plaats op 24 april 2016, en de laagste temperatuur ooit, 7,8 °C, dateert van januari 1884. Hoewel Bengaluru zich in een relatief stabiele seismische zone bevindt, zijn er aardbevingen tot een magnitude van 4,5 gevoeld.

In 2023 bereikte het grootstedelijk bbp van Bengaluru naar schatting 359,9 miljard dollar, waarmee het tot de meest productieve stedelijke regio's van India behoort. Diensten zijn goed voor ongeveer 39,5 procent van de productie, de industrie voor 36 procent en de landbouw voor 2,3 procent. De stad huisvest India's grootste informatietechnologiecomplex, wat het de bijnaam "Silicon Valley van India" opleverde. Meer dan 2000 IT-bedrijven zijn binnen de stadsgrenzen actief, terwijl staatsfabrikanten ook aanzienlijke fabrieken exploiteren. Grote industriële clusters strekken zich uit tot aangrenzende districten, waardoor de grootstedelijke regio een totale oppervlakte van 7005 km² beslaat, verdeeld over Bengaluru Urban, Bengaluru Rural en Ramanagara. De Bangalore Metropolitan Region Development Authority, opgericht in 1985, houdt toezicht op de regionale planning.

Demografisch gezien telde de volkstelling van 2011 8.443.675 inwoners in het gemeentelijk gebied en 8.499.399 in de stedelijke agglomeratie. In 2016 werd de agglomeratie geschat op ongeveer 10,45 miljoen inwoners, wat wijst op een gestage immigratie. Geplande kasten en stammen vormen ongeveer 13,2 procent van de bevolking. Ongelijkheidsmetingen leveren een Gini-index van 0,64 op. Ongeveer 16 procent van de stadsbewoners woont in ongeveer 600 sloppenwijken, waar vaak geen betrouwbare water- en sanitaire voorzieningen zijn. Er blijven verschillen bestaan ​​in volksgezondheid en infrastructuur tussen welvarende wijken en wijken met een arbeidersklasse. Toch noemde het Ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Zaken Bengaluru in 2020 de meest leefbare stad van India onder de meer dan een miljoen inwoners.

Religieuze aanhangers zijn voornamelijk verdeeld over hindoes (78,9 procent in 2011), moslims (13,9 procent), christenen (5,4 procent) en jaïnisten (1 procent). Moslimgemeenschappen omvatten Dakhini- en Urdu-sprekenden, Kutchi Memons en Mappilas. Christelijke groepen omvatten rooms-katholieke subgemeenschappen – Tamil, Mangalorean en Malayali – naast diverse protestantse denominaties en migranten uit het noordoosten van India.

De transportinfrastructuur omvat lucht-, spoor-, metro-, weg- en busnetwerken. Het eerste vliegveld van de stad, opgericht door Hindustan Aircraft Limited in 1941, was in gebruik tot 2008, toen Kempegowda International Airport 31 km noordelijker bij Devanahalli werd geopend. Het staat nu op de derde plaats in India qua passagiersvolume en is verbonden met de stad via snelbussen met airconditioning. De spoordienst begon in 1864 met de Cantonment-Jolarpettai-lijn; opeenvolgende uitbreidingen maakten deel uit van Madras-Bangalore Mail en de Southern Railway-zone. Tegenwoordig beheert de South Western Railway achttien stations in de stad, waaronder Bengaluru City, Yesvantpur, Cantonment en Baiyappanahalli. Een voorstedelijk spoorwegnet staat gepland voor 2026. Sinds 2011 vervoert Namma Metro passagiers over twee lijnen met een totale lengte van 76,95 km – waarmee het het op één na langste metrosysteem van India is – en er zijn nog drie extra lijnen in aanbouw.

Het wegennet omvat zo'n 14.000 km aan straten. Een 10 km lange binnenringweg verbindt Koramangala met Indira Nagar; een 60 km lange buitenringweg omcirkelt de stadskern. Een voorgestelde 74 km lange ringweg zou belangrijke verkeersaders met elkaar verbinden. De stad ligt aan het Golden Quadrilateral-wegennet, dat wordt bediend door de nationale snelwegen 44, 48, 75, 275, 648 en 948. De Bengaluru-Mysuru Expressway is sinds maart 2023 in gebruik; andere snelwegen in aanbouw of gepland zijn bedoeld om de verbinding met de corridors Chennai, Pune en Nagpur-Hyderabad te verbeteren.

Het busvervoer binnen de grootstedelijke grenzen valt onder de Bengaluru Metropolitan Transport Corporation, opgericht in 1997. In 2024 werden er 57.667 dagelijkse ritten uitgevoerd op zo'n 5.766 routes met een vloot van 6.340 voertuigen, waaronder meer dan 1.100 elektrische bussen en diensten met airconditioning naar de luchthaven. De Karnataka State Road Transport Corporation beheert intercityroutes vanuit grote depots bij de busstations Kempegowda, Shantinagar en Mysuru Road. Informele diensten – busjes, auto-riksja's en taxi's met meter – vullen de officiële netwerken aan.

Het aantal voertuigregistraties bedraagt ​​gemiddeld 1.530 per dag; in 2023 naderde het stedelijk wagenpark de tien miljoen, waarvan zo'n 7,5 miljoen tweewielers. Ongeplande groei heeft de verkeersdrukte en vervuiling verergerd. Viaducten en eenrichtingsverkeer bieden beperkte verlichting. Uit een onderzoek uit 2016 bleek dat meer dan een derde van de dieselvoertuigen de emissienormen overschrijdt.

Ondanks deze uitdagingen blijven groene ruimtes bestaan. In 2024 beheerden gemeentelijke autoriteiten 1288 parken. Lal Bagh, aangelegd in de jaren 1760 en in de negentiende eeuw uitgebreid tot een botanisch reservaat van 97 hectare, omvat een oeroude gneisheuvel en een laat-zestiende-eeuwse wachttoren, gebouwd door Kempe Gowda, naast een kas naar het voorbeeld van het Crystal Palace in Londen. Het park organiseert een halfjaarlijkse bloemententoonstelling die samenvalt met nationale festiviteiten. Cubbon Park, dat sinds 1870 121 hectare beslaat in het stadscentrum, herbergt het stadsaquarium en de centrale bibliotheek. Bannerghatta National Park, zo'n 260 km² zuidelijker, beschermt inheemse dieren, terwijl de voormalige centrale gevangenis Freedom Park is geworden.

Het culturele leven omvat al lang bestaande bioscopen met één scherm – Elgin Talkies opende in 1896 – en, meer recent, multiplexcomplexen. Theatervoorstellingen in diverse genres en talen worden opgevoerd in zalen in de hele metropoolregio.

Gedurende twee eeuwen heeft Bengaluru regimeverschuivingen en snelle verstedelijking geabsorbeerd. Het landschap combineert koloniale kantonnementen, middeleeuwse petes en moderne torens van glas en staal. De stad blijft gekenmerkt door een gematigd klimaat, groene zones en de spanningen van ongelijke groei. Statistische metingen weerspiegelen zowel de economische omvang als de sociale verdeeldheid. Toch leeft de identiteit voort in stenen inscripties, vestingwerken en bosjes met bloeiende bomen die de inwoners herinneren aan vroegere tijden, zelfs terwijl de stad evolueert.