Nanjing

Nanjing ligt aan de benedenloop van de Jangtsekiang in de Chinese provincie Jiangsu en beslaat ongeveer 6600 vierkante kilometer in de zuidwestelijke hoek van de provincie. De elf districten tellen 9,42 miljoen inwoners (2021). Als subprovinciale stad geniet Nanjing een bestuurlijke autonomie die bijna gelijk is aan die van een provincie. De stad heeft nationale en internationale erkenning gekregen – waaronder een speciale ererol van de VN-habitat – en staat genoteerd als een bèta-wereldstad in het Globalization and World Cities Research Network, evenals in de top 100 van financiële centra ter wereld.

De menselijke aanwezigheid van de stad gaat millennia terug, maar haar prominentie nam toe in de derde eeuw, toen ze voor het eerst als hoofdstad diende onder Oost-Wu (229-280). Opeenvolgende zuidelijke regimes – de Oost-Jin en vier Zuidelijke dynastieën, de Zuidelijke Tang – regeerden ook vanuit haar muren. In 1368 vestigde de Ming-dynastie Nanjing als hoofdstad van China en bestuurde het hele rijk vanaf deze locatie tot 1421. Eeuwen later koos de regering van de Republiek China onder de Kwomintang de stad als zetel (1927-1937; 1946-1949). Nanjing werd ook de hoofdstad van het Hemelse Koninkrijk Taiping (1853-1864) en vormde, onder Japanse bezetting (1940-1945), het centrum van een marionettenregering onder leiding van Wang Jingwei. De periode van eind 1937 tot begin 1938 was getuige van wreedheden toen binnenvallende troepen massamoorden pleegden, een episode waarvan de ernst het collectieve geheugen van de stad nog steeds vormgeeft. Na 1949 rapporteerde de stad kortstondig rechtstreeks aan de nationale autoriteiten, alvorens ze in 1952 haar huidige rol als provinciehoofdstad op zich nam.

Het omringende landschap combineert rivier, bergkam en meer. De Jangtsekiang stroomt drieënnegentig kilometer binnen de grenzen van Nanjing, langs de west- en noordgrens. De Ningzheng-bergkam vormt een oost-, zuid- en noordoostelijke achtergrond met door regen verzachte hellingen en beboste uitlopers. In het hart van de stad slingert de Qinhuai-rivier zich door stedelijke gebieden richting de Jangtsekiang; aan de oevers bevinden zich de resten van een keizerlijke stadsmuur en het gereconstrueerde Confucianistische tempelcomplex. De Xuanwu- en Mochou-meren liggen als twee bassins in de stad en zijn samen goed voor een groot deel van de elf procent waterbedekking. Hydrologisch gezien behoren bijna alle rivieren hier tot het Jangtsekiang-systeem, met uitzondering van de kleinere noordelijke rivieren die het stroomgebied van de Huai-rivier voeden. Het Grote Kanaal loopt langs de stad ten oosten van het centrum en verbindt de Jangtsekiang met de Huai.

Seizoensveranderingen volgen een moessonpatroon. De zomers worden warm en vochtig, met een overheersende zuidoostenwind; een gemiddelde temperatuur van 28,4 °C in juli bereikte ooit een piek van 43,0 °C in 1934. De winter wordt koel en vochtig, met een noordoostenwind; in januari is het gemiddeld 3,1 °C, terwijl een koude periode in 1955 -14,0 °C bracht. De jaarlijkse neerslag bedraagt ​​gemiddeld 1144 mm, verdeeld over zo'n 113 dagen. Een periode van half juni tot eind juli, bekend als de "pruimenregen", valt samen met het pruimenbloesemseizoen, wanneer de vochtigheid in het binnenland frequente maar gematigde buien oplevert.

Onderwijs en onderzoek behoren tot de belangrijkste troeven van Nanjing. De stad telt 68 instellingen voor hoger onderwijs, waaronder dertien universiteiten met een dubbele eerste klas, waarvan de Universiteit van Nanjing tot de top twintig wereldwijd behoort in de Nature Index. Binnen de grote steden in het land heeft de stad de hoogste studentenratio ten opzichte van de totale bevolking. Onderzoek staat wereldwijd op de vijfde plaats; in 2024 stond de stad op de tweede plaats voor aard- en milieuwetenschappen en op de derde plaats voor scheikunde en natuurwetenschappen op de Nature Index.

Economisch gezien zijn diensten goed voor ongeveer zestig procent van het bruto binnenlands product. Financiën, cultuur en toerisme zijn de belangrijkste dienstensectoren. Informatietechnologie, groene energie, slimme elektriciteitsnetten en de productie van intelligente apparatuur vormen de industriële kern. Binnenlandse particuliere bedrijven zoals Suning Commerce en Simcere Pharmaceutical opereren naast staatsbedrijven zoals Panda Electronics en Jinling Petrochemical. Multinationale ondernemingen – Siemens, Volkswagen en Sharp – hebben hier kantoren of onderzoeksfaciliteiten. Huawei, ZTE en Lenovo voeren belangrijke R&D uit op lokale campussen. In 2013 bereikte het BBP van de stad RMB 801 miljard, met een BBP per hoofd van de bevolking van RMB 98.174. In 2021 steeg de productie tot RMB 16.355,32 miljard.

De transportinfrastructuur weerspiegelt Nanjings historische rol als knooppunt langs de rivier en over land. De haven van Nanjing, China's grootste binnenhaven, verwerkte in 2012 192 miljoen ton vracht. De 98 kilometer lange rivieroever telt 64 aanlegplaatsen, waarvan er zestien schepen van meer dan 10.000 ton kunnen verwerken. Een kanaal van 12,5 meter maakt directe bezoeken van zeeschepen met een capaciteit van 50.000 ton mogelijk. Over land is de stad verbonden met meer dan zestig nationale en provinciale snelwegen, waaronder de snelwegen G25 (Changchun-Shenzhen) en G42 (Shanghai-Chengdu). Spoorwegen vertrekken vanaf station Nanjing en station Nanjing South, het grootste hogesnelheidstreinstation van Azië, dat de lijn Beijing-Shanghai bedient en aftakt naar Wuhan, Chengdu en Xi'an. Het metronetwerk beslaat 449 kilometer, verdeeld over twaalf lijnen en 208 stations. Naar verwachting zal het systeem van zeventien lijnen in 2030 voltooid zijn. Er rijden meer dan 370 bussen, terwijl taxi's, taxidiensten en twee tramlijnen het stedelijk vervoer aanvullen.

Er zijn talloze erfgoedlocaties. Het Presidentieel Paleis toont de verschillende lagen van republikeins bestuur. Op de Paarse Berg liggen de tombe van Sun Yat-sen en het Ming Xiaoling Mausoleum, met stenen wachters langs een kronkelende geestenweg. Restanten van het Mingpaleis, de middeleeuwse stadsmuur, het Chaotische Paleis en de Porseleinen Toren roepen dynastieke grandeur op. Langs de Qinhuai herinnert de wijk Fuzimiao aan de handel en wetenschap uit de Qing-periode. Belangrijke kunst- en historische centra zijn onder andere het Nanjing Museum – met 400.000 keizerlijke porseleinen voorwerpen – en gespecialiseerde instellingen zoals de Nanjing Massacre Memorial Hall, het China Modern History Museum in het Presidentieel Paleis en het Taiping Kingdom History Museum.

Het culturele leven is gebaseerd op millennia van wetenschappelijke en religieuze uitwisseling. Nanjing koesterde boeddhistische sekten tijdens de zuidelijke dynastieën en diende later als centrum voor het graveren van schrift, een kunstvorm die nu op de UNESCO-lijst van immaterieel erfgoed staat. Taoïstische tradities zijn terug te vinden in lokale tempels. Matteo Ricci introduceerde hier meer dan vier eeuwen geleden het katholicisme; de ​​Shigu Road-kerk fungeert als diocesane zetel. De islam bloeide in combinatie met de handel over land: de stad blijft een brandpunt voor de Chinese moslimwetenschap en -praktijk. Vier religies – boeddhisme, taoïsme, christendom en islam – hebben elk actieve gemeenschappen, met tempels en altaren verspreid over stedelijke en voorstedelijke gebieden.

De nachtelijke economie en vrije tijd weerspiegelen zowel traditie als moderniteit. Historisch gezien was Fuzimiao aan de Qinhuai het centrum van de stad, waar avondmarkten en boottochten langs de rivier een gezellige sfeer boden. De afgelopen decennia hebben winkelstraten en winkelcentra in Xinjiekou en rond het Baijia-meer ruimere openingstijden gekregen, terwijl wijken zoals "1912" diverse eet- en uitgaansgelegenheden bieden. De universiteitsgebieden rond de Universiteit van Nanjing en de Normale Universiteit herbergen studentencafés en plekken voor livemuziek.

Het verhaal van Nanjing combineert lagen van verleden en heden: de rivieren en bergkammen, de muren en waterwegen, de onderwijsinstellingen en de handelshavens blijven in voortdurende dialoog. De omvang en het karakter van de stad weerspiegelen zowel haar erfenis als machtscentrum als haar evoluerende rol als centrum van onderzoek, cultuur en handel. Haar karakter komt tot uiting in afgemeten ritmes, of het nu gaat om de historische boog die op museummuren is vastgelegd, de cadans van moessonregens of de synchronie van treinen die vertrekken onder neonverlichte perrons. In elk district blijven de contouren van de tijd zichtbaar – gegrift in steen, gelegen aan het water, of voortgestuwd door de ideeën van degenen die met de trein aankomen bij de poorten.