Pizza Margherita 

Een ronde malse deegbal – licht gebruind aan de rand – vormt de basis voor deze eerbiedwaardige Italiaanse bereiding, bedacht in 1889 ter ere van Koningin Margherita van Savoye. Het palet is weloverwogen: een fluisterdunne sluier van heldere tomatenpuree, de zuurgraad in evenwicht gebracht door de romige zachtheid van handgescheurde mozzarella, en geaccentueerd door de zuivere, peperige geur van verse basilicum. Om twee pizza's te maken, mengt men 3,5 kopjes bloem met 1,5 theelepel zout, een theelepel suiker en 2 theelepels actieve droge gist, bindt dit met 1,4 kopjes water, verwarmd om de gist tot leven te wekken, en maakt het af met 2 eetlepels olijfolie voor de soepelheid. Zodra het deeg is gerezen en geportioneerd, wordt het oppervlak bestreken met tomatenpuree, waarbij een smalle rand onversierd blijft. Hierop worden romige schijfjes mozzarella met opzettelijke terughoudendheid gelegd; Een snufje zout en een vleugje olijfolie trekken hun smaak naar boven onder de intense hitte van de oven. De oven, ingesteld op 250 °C, transformeert de rauwe assemblage in slechts tien tot twaalf minuten: de rand kleurt goudgeel, de mozzarella verzacht tot zacht borrelende poeltjes en de geurige basilicumdamp komt vrij wanneer de pizza's uit de oven worden gehaald. Elke plak biedt een staaltje balans – pittigheid, rijkdom en kruidige helderheid – een eerbetoon aan de Italiaanse principes van ingrediëntkwaliteit en ingetogen techniek.