Bruschetta

In het hart van de olijfgaarden van Toscane en Umbrië begon bruschetta als een bescheiden antipasto, geboren uit noodzaak en verheven door hoogwaardige ingrediënten. Grove sneden landbrood – idealiter restjes pane casareccio – worden op een bakplaat gelegd en licht bestreken met extra vierge olijfolie. In een oven van 220 °C komen ze na 5 tot 7 minuten uit de oven met een gebruinde korst die knapperig kraakt onder het mes. Terwijl het brood roostert, worden rijpe pruimtomaten in juweelachtige blokjes gesneden en gemengd met fijngehakte basilicum en een snufje zeezout. Een vleugje gehakte knoflook vermengt zich met een scheutje eersteklas olijfolie en een paar druppels balsamicoazijn, en het geheel smelt samen tot een dressing die glinstert in een koperen kom. Na het uit de oven halen, wordt elke warme snee ingesmeerd met een gepeld teentje knoflook; door de lichte druk komen de scherpe oliën vrij zonder de korrel van het brood te overheersen. Het tomatenmengsel is rijkelijk op de geroosterde rondjes gelegd. Versgemalen zwarte peper danst over het oppervlak. Aan tafel zorgt de eerste hap voor een bevredigende knapperige korst die zich overgeeft aan de zachte kruim. Het samenspel van zure tomaat, aromatische basilicum en goudgele olie roept de middagmarkten van Florence op, waar verkopers roepen over houten kraampjes vol met zonverwarmde producten. Hoewel de klassieke versie perfect is in zijn eenvoud, zijn er talloze variaties. Kleine mozzarellapareltjes nestelen zich tussen de tomaat, reepjes geroosterde rode paprika zorgen voor een rokerige zoetheid en dunne plakjes prosciutto di Parma geven een hartige diepte. Elke variatie blijft trouw aan de centrale waarheid van bruschetta: geroosterd brood, knoflook en de beste olijfolie vormen een canvas voor de meest verse oogst.