Gran Canaria

Dit eiland staat bekend als een "Miniatuur Continent" vanwege de vele klimaten en landschappen die je tegenkomt, waaronder uitgestrekte stranden en duinen van wit zand die contrasteren met weelderige ravijnen en charmante nederzettingen. UNESCO heeft een deel van het eiland aangewezen als biosfeerreservaat.

In 2014 waren er jaarlijks 3.6 miljoen toeristen (waarvan 450.000 Spanjaarden). De zuidelijke helft van het eiland trekt de meeste bezoekers. Het noorden is over het algemeen kouder, terwijl het zuiden warmer en zonniger is. De oostkust van het eiland is vlak en bezaaid met stranden, maar de westkant is rotsachtiger en ruig.

Het eiland heeft 32 natuurlijke beschermde gebieden, waaronder het Nublo Rural Park, de Doramas Jungle, de Azuaje Ravine, Tamadaba, Pino Santo en anderen.

In het zuiden vindt u Palmitos Park, een enorm vogelpark en verschillende nederzettingen van strandresorts. De resorts zijn gecentreerd in de regio Maspalomas aan de zuidkust, waartoe de steden San Agustn, Playa del Inglés en Meloneras behoren. De duinen van Maspalomas liggen tussen Playa del Inglés (“het strand van de Engelsman”) en de karakteristieke vuurtoren van Maspalomas uit de negentiende eeuw.

Er is een Aeroclub in Tarajalillo van waaruit toeristen over het eiland kunnen vliegen.

Verder naar het westen langs de zuidkust, in de gemeente Mogán, liggen de steden Puerto Rico en Puerto de Mogán, een gemeenschap die bekend staat als "Klein Venetië" vanwege de vele kanalen.

Andere bezienswaardigheden zijn Cocodrilos Park, Roque Nublo (een monoliet van 80 meter hoog), Cenobio de Valerón met meer dan 350 opslagruimten, de beschilderde grot van Galdar, het belangrijkste archeologische park van de Canarische Eilanden en de botanische tuinen Jardn Canario (in Tafira Alta ) en Cactualdea (in La Aldea de San Nicolás).

El Dedo de Dios, of "God's Finger", was een rotsachtige torenspits die oprees uit de zee bij Puerto de las Nieves en die oorspronkelijk de bepalende attractie van de Canarische Eilanden was, totdat hij werd verwoest door de tropische storm Delta, die in november 2005 over de archipel trok. .

El Cura (ook bekend als El Fraile), The Frog (La Rana), Roque Bentayga, Roque de Gando en Peón Bermejo zijn andere bekende rotsformaties. De Pico de las Nieves, op 1,950 meter, is het hoogste punt van het eiland (6,400 voet).

Las Palmas de Gran Canaria is de hoofdstad. Het strand Las Canteras, een beschermd gebied en duikgebied, ligt vlakbij het stadscentrum. Ook het jaarlijkse carnaval op Las Palmas de Gran Canaria is bekend. Het was de eerste stop van de missie van Christoffel Columbus op zijn terugweg uit Amerika, en de Hermitage van San Antonio Abad, waar de navigator aanbad, en het Casa de Colón zijn gedenktekens voor hem. Andere bezienswaardigheden in de hoofdstad zijn het Museo Canario (het belangrijkste archeologische museum van de archipel), de kerk en de Plaza del Espritu Santo. Het heiligdom van de Virgen del Pino (“Maagd van de Pijnboom”), de patroonheilige van Gran Canaria, bevindt zich in de buurt van Teror. Het feest wordt gehouden op 8 september.

Agüimes, in het oosten van het eiland, is zorgvuldig gerestaureerd en het stadscentrum, gebaseerd op een historische kerk en een rustig plein, roept nu het serene leven op van een typisch Canarisch dorp. In de beschermde regio van het Guayadeque-ravijn, waar zelfs de kerk in de helling is uitgehouwen en toeristen een aantal beroemde grotrestaurants kunnen ontdekken, heeft de buurt ook enkele van de best bewaarde grotwoningen. De regio beschikt ook over de meest bekende duiklocatie van het eiland, het zeereservaat bij Playa de El Cabrón, net buiten de stad Arinaga.

Andere opmerkelijke nederzettingen zijn Telde, dat algemeen bekend staat om de verkoop van hotdogs aan de kust van Salinetas, Vecindario (in de gemeente Santa Luca de Tirajana) en Gáldar, een belangrijke duikzone. Arucas is de thuisbasis van een neogotische tempel die bekend staat als de "Arucas-kathedraal", evenals een enorme vruchtbare vlakte waar bananen worden geproduceerd. Er is ook een bananenvlakte in Gáldar en omgeving, evenals enkele opmerkelijke archeologische overblijfselen, zoals de beschilderde grot van Galdar of de gemeenschappelijke silo's van de cenobio de Valerón, oude graven (inclusief de necropolis van Maipés) en de haven van Sardina del Norte (een van de havens van het eiland waar Christoffel Columbus vroeger voorraden voor zijn schepen haalde, zoals in Las Palmas).

Het vissersdorpje Arguinegun in de gemeente Mogán ligt in het westen langs de zuidkust.

Het klimaat is op de meeste plaatsen subtropisch en semi-droog, maar het varieert sterk, afhankelijk van waar je reist. Het weer is meestal aangenaam in de belangrijkste toeristische bestemmingen.

In juli is de gemiddelde temperatuur in Maspalomas 28-33 graden en daalt 's nachts tot 21-24 graden. In de winter is de gemiddelde dagtemperatuur 23 graden Fahrenheit, terwijl de nachttemperatuur 16-17 graden Fahrenheit is. Slecht weer is mogelijk, vooral tussen de maanden oktober en maart. De temperaturen kunnen dan dalen tot 11-12 graden Fahrenheit en het kan behoorlijk winderig zijn.

Arguinegun heeft het mooiste klimaat, met de minste wind, en behoort door de beschutte ligging ook tot de droogste in de winter.

Las Palmas heeft een enigszins gevarieerd klimaat en het kan soms bewolkt en regenachtig zijn, zelfs in mei en juni, hoewel het niet bijzonder gebruikelijk is. Als je in de winter reist, neem dan minstens één zware jas mee. Als je de bergen wilt bezoeken, draag of koop dan een sjaal en handschoenen. Pozo de Las Nieves kan het vriespunt naderen.

Neem in de zomer altijd een flesje water mee. Als de Sahara-wind waait en de temperatuur boven de 40 graden komt, probeer dan in de schaduw te blijven, in de buurt van geklimatiseerde lucht en veel water te drinken.

Gran Canaria ligt ten zuidoosten van Tenerife en ten westen van Fuerteventura. Het eiland is van vulkanische oorsprong en bestaat grotendeels uit spleetopeningen. Gran Canaria heeft een landoppervlak van 1,560 km2 en een maximale hoogte van 1,949 meter (Pico de Las Nieves). Het is rond van vorm en heeft een omtrek van ongeveer 50 kilometer.

Ongeveer 80% van het grootste deel van het eiland werd tussen 14 en 9 miljoen jaar geleden geproduceerd, tijdens het Mioceen. Dit staat bekend als de "Oude Cyclus", en er wordt aangenomen dat het 200,000 jaar heeft geduurd en ongeveer 1000 km3 fissuraal alkalibasalt heeft gegenereerd. De emissie van trachiten, fonolieten en peralkalische gesteenten zette deze cyclus voort. Dit werd gevolgd door een fase van erosie die ongeveer 4 miljoen jaar duurde.

Tussen 4.5 en 3.4 miljoen jaar geleden vond een tweede cyclus van vulkaanuitbarstingen plaats, bekend als de "Roque Nublo-cyclus". Deze kortere cyclus leverde ongeveer 100 km3 op. Het merendeel van de bergtoppen in het binnenland is ontstaan ​​als gevolg van erosie van deze mineralen. Dit tijdperk begon op dezelfde manier met fissurale basalt, maar eindigde met ernstige pyroclastische stroomuitbarstingen. In de laatste fasen werden ook verschillende fonolitische kenmerken geproduceerd, zoals de Risco Blanco.

Men denkt dat de derde of meest recente cyclus ongeveer 2.8 miljoen jaar geleden is begonnen en nu nog steeds functioneert. De meest recente uitbarstingen zouden ongeveer 3500 jaar geleden hebben plaatsgevonden.

Veranderingen in volume en dus gewicht van het eiland hebben ertoe geleid dat het tijdens erosieve tijden boven het vorige zeeniveau is gestegen en tijdens uitbarstende tijdperken is gedaald. Sommige van deze "fossiele stranden" zijn te zien aan de meer geërodeerde kliffen van de noordkust.