Eilat

Eilat, de zuidelijkste stad van Israël, ligt aan de monding van de Rode Zee, waar het warme water van de Golf samenkomt met de droge Negevwoestijn. Met zo'n 53.000 inwoners is het zowel een havenstad als een trekpleister voor bezoekers die worden aangetrokken door de ruige landschappen, levendige koraaltuinen en een unieke, ontspannen sfeer die voortkomt uit de afgelegen ligging. Hier raakt Israël in één oogopslag Egypte, Jordanië en Saoedi-Arabië, maar toch voelt de stad diep Israëlisch aan – geworteld in millennia van menselijke activiteit, maar resoluut vooruitstrevend in haar omarming van recreatie, handel en culturele uitwisseling.

De menselijke aanwezigheid in de regio Eilat gaat meer dan tienduizend jaar terug. Neolithische graven, gedateerd tussen 5410 en 4250 v.Chr., uitgehouwen in de zandstenen kliffen buiten de moderne stad, getuigen van vroege gemeenschappen die een bestaan ​​bijeenscharrelden te midden van koperafzettingen en seizoensgebonden waterlopen. In de daaropvolgende millennia lag deze rand van de Arabische Woestijn langs karavaanroutes die Afrika, Arabië en de Levant met elkaar verbonden. De minerale rijkdommen – koper, bitumen en meer – trokken handelaren, heersers en legers aan. Tegen het midden van de 20e eeuw erkende Israël de strategische waarde van Eilat: naast zijn rol als haven voor de export van kalium en koper, vormde de toegang tot de Rode Zee een essentieel tegenwicht tegen blokkades en conflicten elders. In 1967 kristalliseerde de sluiting van de Straat van Tiran door Egypte het belang van Eilat voor de nationale defensie en internationale handel.

Eilat beslaat een smalle kuststrook aan het einde van de Arabah-vallei, waar de okerkleurige bergen van de Negev abrupt oprijzen tot bijna 900 meter boven zeeniveau. Daaronder liggen brede, door wadi's uitgehouwen valleien, onderbroken door vulkanische kegels bij Timna en doorsneden door eeuwenoude rotstekeningen. Geologisch gezien is de regio een mozaïek van stollingsgesteenten, metamorfe kernen, zacht kalksteen en rode zandsteen. De gemiddelde regenval bedraagt ​​slechts 28 millimeter per jaar, terwijl de zomerthermometers regelmatig boven de 40 °C uitkomen; in de winter schommelt de temperatuur nog steeds rond de 21 °C. Toch tempert de nabijgelegen zee de extreme temperaturen in de woestijn en biedt zwemmers en duikers het hele jaar door watertemperaturen tussen de 20 °C en 26 °C. Met zo'n 360 zonnige dagen per jaar is het klimaat van Eilat geschikt voor zowel vroege ochtendwandelingen in de kristalheldere lucht als lome middagen op de openbare stranden en resortstranden.

Onder die kalme golven ligt een van de noordelijkste ondiepe koraalriffen ter wereld, een levendige muur van kleur die zich uitstrekt over bijna 11 kilometer kustlijn. Hoewel een halve eeuw kustontwikkeling en scheepvaart sommige rifranden heeft weggevaagd, is het koraalrandje opmerkelijk intact gebleven. Jaarlijks vinden hier ongeveer 250.000 duiken plaats – ruim een ​​tiende van de toeristische inkomsten van het gebied – en snorkelaars hoeven slechts een paar meter de zee in te waden om papegaaivissen, anemonen en karetschildpadden tegen te komen.

De bevolking van Eilat is overwegend Joods, met Arabische inwoners die ongeveer vier procent van de inwoners uitmaken. In de afgelopen decennia hebben meer dan tienduizend buitenlandse werknemers – voornamelijk uit Zuidoost-Azië en Oost-Europa – zich tijdelijk gevestigd om hotels te bemannen, voor bewoners te zorgen en de boulevards aan te leggen. Een groeiend aantal Israëlische Arabieren heeft zich hier gevestigd en elke zomer verwelkomen de hotels en casino's van de stad welvarende bezoekers uit Jordanië en Egypte. In 2007 verleende het Israëlische ministerie van Binnenlandse Zaken werkvergunningen en tijdelijk verblijf aan meer dan tweehonderd Soedanese vluchtelingen die via Egypte binnenkwamen, wat een nieuwe menselijke draad aan het wandtapijt van de stad toevoegde.

Sinds de verklaring van Eilat als vrijhandelszone in 1985 maakt de stad gebruik van belastingvrij winkelen om koopjesjagers aan te trekken. Winkelcentra zoals de Ice Mall – met een overdekte ijsbaan – liggen zij aan zij met openluchtsouks en luxe boetieks. Langs de boulevard strekken bars, cafés en restaurants zich uit tot aan de boulevards waar gezinnen en backpackers zich onder lichtslingers vermengen. 's Nachts schittert de jachthaven van de stad – met een capaciteit van zo'n 250 jachten – met lantaarns; overdag dient het als vertrekpunt voor tochten met boten met glazen bodem en sportvistochten.

Toerisme overschaduwde de mijnbouw en landbouw als economische motor van Eilat in de jaren 70, toen chartermaatschappijen voor het eerst massaal landden. Om die groei te ondersteunen, hebben opeenvolgende regeringen luchtvaartmaatschappijen gesubsidieerd, heffingen verlaagd en grote attracties gefinancierd – van een sportcomplex van drie miljoen dollar, voltooid in 2013, tot een mobiel astronomisch observatorium met de naam "What's Up", dat sterrenkijkprogramma's organiseert in open plekken in de woestijn en op pleinen in het centrum.

Het moderne Eilat verwelkomt reizigers per vliegtuig, over de weg, over zee en, in de nabije toekomst, per spoor. Sinds 2019 verwerkt Ramon International Airport, vijfentwintig kilometer ten noorden van de stad, alle burgerluchtvaart en vervangt daarmee de verouderde landingsbaan op Eilat Airport zelf, die nu wacht op herontwikkeling. De wegverbinding loopt via twee hoofdwegen: Route 12, die langs de westelijke bergen loopt richting de Sinaï-overgang bij Taba, en Route 90, die noordwaarts door de Arabah slingert naar de grenspost Wadi Araba in Jordanië (aan Israëlische zijde bekend als de Yitzhak Rabin-overgang). Elk uur rijden er bussen met een E-motor naar het noorden, en lokale lijnen verbinden hotels, stranden en winkelcentra met elkaar. De haven van Eilat en de aangrenzende jachthaven bieden veer- en privébootverbindingen naar Aqaba, terwijl de plannen voor de Med-Red-spoorlijn, die van Eilat naar Beërsjeba en verder loopt, de reistijden na voltooiing aanzienlijk zullen verkorten.

Van rustige kustduiken in het Coral Beach Natuurreservaat tot technische circuits op diepe rotsen, de duikclubs van Eilat bieden duikers voor elk niveau. Het Coral World Underwater Observatory, gelegen aan de rand van het rif, laat bezoekers onder de zeespiegel duiken zonder nat te worden: tunnels van glas onthullen haaien, roggen en poliepen in tanks die rechtstreeks vanuit de open zee worden gevoed.

Bij Dolphin Reef kunnen gasten, onder professioneel toezicht, naast tuimelaars zwemmen in ondiepe lagunes. Dit living lab doet ook onderzoek en voert rehabilitatie uit, hoewel uitzettingen de ecologie van koraalriffen soms hebben verstoord, wat leidt tot zorgvuldig beheer van de dierenpopulatie.

Net ten noorden van de stad ontvouwt Timna Valley Park zich de oudste bekende kopermijnen, met hier en daar de zandstenen pilaren van koning Salomo en de Egyptische tempel van Hathor. Begeleide wandelingen door het Eilatgebergte slingeren langs prehistorische steengroeven, terwijl lokale aanbieders 4x4-safari's, kameeltochten en vrijevalparachutespringen boven de Grote Rift aanbieden. In de lente bedekken trekvogels de lucht boven het International Birding & Research Center, waarvan het ringstation honderdduizenden ooievaars, pelikanen en roofvogels volgt op weg van Afrika naar Europa.

Het natuurreservaat Yotvata Hai-Bar was een pionier in de herintroductie van woestijnsoorten door in de jaren 60 onagers en steenbokken in de Negev uit te zetten. Tegenwoordig toont het bezoekerscentrum inspanningen om dieren zoals de Arabische oryx te fokken en te herstellen, en biedt het een glimp van dieren die ooit in het zand verloren werden geacht.

Het Stadsmuseum van Eilat belicht het verleden van de regio, van mijnwerkerskampen uit de Bronstijd tot de stichting van de stad in 1960. Aangrenzend toont de Eilat Kunstgalerie werken van regionale schilders en beeldhouwers, wier kleurenpalet de okerkleur van de woestijn en het saffier van de zee weerspiegelt. Elke zomer transformeren het Red Sea Jazz Festival en het Red City muziekfestival stranden in openluchtconcertzalen, waar zowel internationale artiesten als lokale bezoekers op afkomen.

Met zijn meedogenloze zon en kwetsbare ecosystemen illustreert Eilat de paradox van de woestijn: overvloed op de rand van schaarste. De watervoorziening is afhankelijk van ontzilting en zorgvuldige recycling, terwijl de gezondheid van het koraalrif afhangt van gereguleerd varen, ankeren en beheer van duiklocaties. Hoewel wereldwijde klimaattrends de zeeën dreigen op te warmen en de hitte in de woestijn te intensiveren, hebben lokale autoriteiten geïnvesteerd in zonnepanelen, voorschriften voor groene gebouwen en handhaving van zeereservaten om te behouden wat Eilat uniek maakt.

Eilats verhaal is er een van voortdurende vernieuwing. Van een buitenpost aan oude karavaanroutes tot een strategische marinehaven, en tegenwoordig een badplaats die bekendstaat om zijn natuurwonderen en grensoverschrijdende kameraadschap, is het zowel Israëls venster aan de Rode Zee als een bewijs van menselijk aanpassingsvermogen. Tussen de roestkleurige bergkammen van het Timna-gebergte en de wisselende kleuren van de koraaltuinen beneden, nodigt de stad uit tot reflectie op de wisselwerking tussen geografie, geschiedenis en cultuur. Bovenal blijft het een plek waar de uitgestrekte leegte van de woestijn het wemelende leven van de zee ontmoet – waar elke zonsopgang boven de Golf de horizon hertekent en elke reiziger de fragiele schoonheid herontdekt die aan de rand van de wereld voortduurt.