Το Sucre – «la ciudad blanca» ή λευκή πόλη – είναι αναμφισβήτητα η πιο γαλήνια πόλη της Βολιβίας, γνωστή σε όλη τη χώρα για το όμορφο, προσεγμένο κέντρο και την ευχάριστη θερμοκρασία (ή ίσως τη Νότια Αμερική). Ενώ έχει μοναδικά αξιοθέατα όπως αρχαία κτίρια και διάσημο θέατρο, καθώς και ιθαγενή πολιτισμό και προϊστορικές τοποθεσίες στις γειτονικές πόλεις και την ύπαιθρο, το αποκορύφωμα του Sucre μπορεί να είναι το ήρεμο περιβάλλον του, το οποίο κρατά πολλούς επισκέπτες για πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο.
Η ιστορία της Sucre ήταν πάντα συνυφασμένη με αυτή του Ποτού. Η πόλη αναδείχθηκε ως ένα επιθυμητό θέρετρο για εύπορους και εξέχοντες ανθρώπους που σχετίζονται με την εξόρυξη αργύρου του Ποτού. Αν και το Sucre είναι μια «αποικιακή» πόλη, η αρχιτεκτονική της μοιάζει περισσότερο με ένα μεταγενέστερο, νεοκλασικό στυλ. Οι ατημέλητοι, στραβοί δρόμοι του Ποτός απεικονίζουν καλύτερα τον χαοτικό πολεοδομικό σχεδιασμό του πρώιμου αποικισμού και την ασημένια βιασύνη, ενώ οι περιποιημένοι, εξαίσιοι δρόμοι του Σούκρε είναι προϊόν του πλούτου που δημιούργησε στη συνέχεια το εμπόριο αργύρου. Το αρχικό όνομα της Sucre, Ciudad de la Plata de la Nueva Toledo (πόλη του ασημιού του Νέου Τολέδο), τονίζει την εξάρτηση της πόλης από το ασήμι.
Ο Ισπανός βασιλιάς Φίλιππος Β' δημιούργησε μια Audiencia στη Σούκρε στα μέσα του 16ου αιώνα, με εξουσία σε αυτό που τότε ήταν γνωστό ως Άνω Περού, δηλαδή στην περιοχή νότια και ανατολικά του Κούσκο και να αγκαλιάζει τη σημερινή Βολιβία, Παραγουάη, βόρεια Χιλή, και την Αργεντινή. Αν και η Audiencia παραχώρησε στη Σούκρε κάποια αυτονομία, παρέμεινε τμήμα της Αντιβασιλείας του Περού. Η Σούκρε άκμασε στις αρχές του 17ου αιώνα, με την ίδρυση επισκοπής και μοναστηριών πολλών θρησκευτικών ταγμάτων. Το Sucre εξακολουθεί να είναι ένα κέντρο για την Καθολική εκκλησία στη Βολιβία σήμερα.
Το Κολέγιο St Francis Xavier της Τσουκουισάκα ιδρύθηκε στην πόλη το 1624. Αυτό το πανεπιστήμιο εξακολουθεί να λειτουργεί και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα του έθνους, καθώς και το δεύτερο παλαιότερο στην Αμερική. Η ποδοσφαιρική ομάδα της Sucre, Universitario, παίζει στο τμήμα της Βολιβίας και είναι συνδεδεμένη με το κολέγιο St. Francis Xavier.
Η Σούκρε ήταν από καιρό διάσημη ως κέντρο προοδευτικών ιδεών και από εδώ ξεκίνησε μια από τις πρώτες προσπάθειες ανεξαρτησίας της Νότιας Αμερικής το 1809. Η Βολιβία, παρά το γεγονός αυτό, ήταν ένα από τα τελευταία έθνη της Νότιας Αμερικής που απέκτησαν ανεξαρτησία, το 1825. Η Βολιβία κέρδισε την ανεξαρτησία, η Σούκρε ορίστηκε πρωτεύουσα της χώρας.
Καθώς η βιομηχανία αργύρου μειώθηκε σε εξέχουσα θέση, η εξουσία μετανάστευσε από τη Σούκρε στη Λα Παζ και η έδρα της κυβέρνησης της Βολιβίας μεταφέρθηκε στη Λα Παζ προς τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Η Σούκρε εξακολουθεί να είναι η συνταγματική πρωτεύουσα της Βολιβίας, αν και μόνο το δικαστικό σκέλος της κυβέρνησης βρίσκεται εκεί. Αυτό εξακολουθεί να αποτελεί σημείο διαμάχης για τους Sucreos.
Η Σούκρε έχει γίνει μια πιο συντηρητική πόλη τα τελευταία χρόνια, καθώς η διοίκηση του Έβο Μοράλες και οι φιλοδοξίες της για μεταρρυθμίσεις και οικονομική αναδιανομή έθεσαν σε κίνδυνο τον αρχαίο πλούτο και την επιρροή της πόλης. Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος του 2009, ο Σούκρε απέρριψε συντριπτικά το προτεινόμενο νέο σύνταγμα του Μοράλες. Ο Μοράλες παραμένει μια πολύ αντιδημοφιλής φιγούρα στην πόλη και η πόλη έχει δει τακτικά ξεσπάσματα διαμαρτυρίας από τη νίκη του το 2005, συχνά συνοδευόμενα από φυλετική βία κατά των φτωχών ιθαγενών και ψηφοφόρων της υπαίθρου που τον υποστήριζαν.
