Ο Μαυρίκιος είναι μια νησιωτική δημοκρατία στον Ινδικό Ωκεανό περίπου 2,000 χιλιόμετρα (1,200 μίλια) από τη νοτιοανατολική ακτή της αφρικανικής ηπείρου. Η χώρα αποτελείται από τον Μαυρίκιο, το Rodrigues (560 χιλιόμετρα (350 μίλια) ανατολικά και τα απομακρυσμένα νησιά (Agaléga, St. Brandon και δύο αμφισβητούμενες περιοχές). καθώς και το γειτονικό Réunion, ένα γαλλικό υπερπόντιο διαμέρισμα. Το έθνος έχει συνολική έκταση 172 km107. Το Port Louis είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Ο Μαυρίκιος ήταν βρετανική αποικιακή ιδιοκτησία από το 2,040 μέχρι την ανεξαρτησία του το 2. Η επίσημη γλώσσα της η κυβέρνηση είναι αγγλική.
Κατά τον Μεσαίωνα, το νησί του Μαυρίκιου επισκέπτονταν οι Άραβες και στη συνέχεια οι Πορτογάλοι, οι οποίοι το ονόμασαν Ντίνα Αρόμπι και Σιρνέ, αντίστοιχα. Το νησί ερήμωσε έως ότου η Ολλανδική Δημοκρατία ίδρυσε μια αποικία εκεί το 1638, που ονομάστηκε έτσι από τον Πρίγκιπα Μορίς βαν Νασάου. Η ολλανδική αποικία εγκαταλείφθηκε το 1710 και το νησί έγινε γαλλική αποικία πέντε χρόνια αργότερα και μετονομάστηκε σε Isle de France. Ο Μαυρίκιος θεωρήθηκε ως το «αστέρι και το κλειδί» του Ινδικού Ωκεανού λόγω της στρατηγικής του θέσης.
Πριν από την κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ, ο Μαυρίκιος έγινε ένας σημαντικός σταθμός στις εμπορικές διαδρομές από την Ευρώπη προς την Ανατολή, και είχε εμπλακεί στη μακρά μάχη εξουσίας μεταξύ Γάλλων και Βρετανών. Οι Γάλλοι κέρδισαν τη μάχη του Γκραντ Πορτ, τη μοναδική ναυτική τους νίκη επί των Βρετανών καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, αλλά δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τους Βρετανούς από την απόβαση τρεις μήνες αργότερα στο Cap Malheureux. Την πέμπτη ημέρα της εισβολής, στις 3 Δεκεμβρίου 1810, παραδόθηκαν δημόσια υπό συνθήκες που επέτρεπαν στους κατοίκους να διατηρήσουν τη γη και την περιουσία τους, τη χρήση της γαλλικής γλώσσας και την εφαρμογή του γαλλικού δικαίου σε ποινικές και αστικές υποθέσεις. Το νησί έγινε η κύρια αποικία παραγωγής ζάχαρης της Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του βρετανικού ελέγχου. Κινήματα για την τροποποίηση της εργατικής νομοθεσίας και την εφαρμογή πολιτικών μεταρρυθμίσεων άρχισαν να οργανώνονται τον εικοστό αιώνα, μια τάση που εντάθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την επικύρωση ενός νέου συντάγματος, η χώρα απέκτησε ανεξαρτησία στις 12 Μαρτίου 1968. Ο Μαυρίκιος έγινε δημοκρατία εντός της Κοινοπολιτείας των Εθνών το 1992.
Ο Μαυρίκιος και το Ηνωμένο Βασίλειο αμφισβητούν τον έλεγχο του Αρχιπελάγους Τσάγκος (Ηνωμένο Βασίλειο). Το αρχιπέλαγος αφαιρέθηκε από την κυριαρχία του Μαυρικίου από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1965, τρία χρόνια πριν από την ανεξαρτησία του Μαυρικίου. Το Ηνωμένο Βασίλειο ερήμωσε σταθερά τους αυτόχθονες κατοίκους του αρχιπελάγους και μίσθωσε το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους, τον Ντιέγκο Γκαρσία, στις ΗΠΑ. Το αρχιπέλαγος είναι εκτός ορίων για περιστασιακούς τουρίστες, μέσα ενημέρωσης και προηγούμενους κατοίκους. Ο Μαυρίκιος διεκδικεί επίσης τον γαλλικό έλεγχο στο νησί Tromelin.
Ο πληθυσμός του Μαυρικίου είναι πολυεθνικός, πολυθρησκευτικός, πολυπολιτισμικός και πολύγλωσσος. Η κυβέρνηση του νησιού βασίζεται στο κοινοβουλευτικό σύστημα του Γουέστμινστερ και ο Μαυρίκιος κατατάσσεται καλά όσον αφορά τη δημοκρατία καθώς και την οικονομική και πολιτική ελευθερία. Ο Μαυρίκιος, όπως και τα άλλα νησιά Mascarene, φημίζεται για την ποικιλόμορφη χλωρίδα και πανίδα του, με πολλά είδη αυτόχθονα στο νησί. Το νησί είναι γνωστό ως ο μοναδικός γνωστός βιότοπος του ντόντο, το οποίο, μαζί με πολλά άλλα είδη πουλιών, εξαφανίστηκε από την ανθρώπινη δραστηριότητα λίγο μετά τον αποικισμό του νησιού. Ο Μαυρίκιος είναι η μόνη αφρικανική χώρα όπου ο Ινδουισμός είναι η κυρίαρχη θρησκεία.