In de vlakke, langs de rivieren gelegen velden van Slavonië en Baranja neemt vispaprika een speciale plaats in aan tafel. Deze paprikarode stoofpot, plaatselijk bekend als fiš paprikaš of riblji paprikaš, is verbonden met de Donau, de Drava en hun zijarmen, waar karper, meerval, snoek en andere zoetwatervissen al lange tijd de dorpskeukens bevoorraden. In deze regio in Oost-Kroatië verschijnt het gerecht op bijeenkomsten van vissers, familiefeesten en georganiseerde kookwedstrijden, vaak sudderend in grote ijzeren ketels boven een open vuur.
Het basisidee blijft eenvoudig: zeer verse riviervis, royale paprika en een heldere, maar intens smakende bouillon. Gemalen rode paprika uit Slavonië en het naburige Hongarije geeft de stoofpot zijn levendige kleur en stevige structuur. Een mix van zoete en pittige paprika zet de toon, terwijl ui, knoflook en soms groene paprika en tomaat de basis completeren. Sommige koks houden het bij één soort vis, vaak karper; anderen geven de voorkeur aan een mix, wat zorgt voor een meer gelaagde smaak en gevarieerde textuur in de kom.
Traditioneel staat de ketel in het midden van de bijeenkomst. Ui, paprika, water en vis gaan in de pot, waar de stoofpot zachtjes pruttelt tot het visvlees net gaar is en de bouillon iets indikt door het opgeloste collageen. In Slavonië en Baranja kunnen wedstrijden rondom fiš paprikaš (vis met paprika) tot serieuze lokale trots leiden: families bewaken hun favoriete paprikamengsel, zoutgehalte en vissoort. De stoofpot wordt meestal geserveerd met brede, zelfgemaakte noedels of eenvoudig witbrood, beide bedoeld om elke lepel van de pittige bouillon op te vangen.
Deze thuiskeukenversie behoudt de regionale kenmerken, maar past de bereidingswijze aan voor een standaard pan op het fornuis. In plaats van te koken in een grote ketel buiten, begint de stoofpot met uien die in olie worden gefruit, gevolgd door paprika, wijn en water of een lichte visbouillon. De vis wordt er pas aan het einde aan toegevoegd, in royale stukken met vel en graten. De graten geven structuur en body aan de bouillon, terwijl het vel ervoor zorgt dat de stukken niet uit elkaar vallen. Het doel is een bouillon die helderrood blijft, zonder modderige bruining, en een textuur waarbij de vis in grote, schone stukken uiteenvalt.
De pittigheid is een belangrijk onderdeel van het karakter van het gerecht. In Slavonië kan fiš paprikaš opvallend pittig zijn, vergelijkbaar met Hongaarse visserssoep, die dezelfde paprika-dominante smaak en riviervis als basis heeft. In veel huishoudens wordt de stoofpot met een bepaalde pittigheid in gedachten gekookt en vervolgens aan tafel geserveerd met extra hete paprika of verse chilipeper, zodat elke gast de intensiteit kan aanpassen. Dit recept volgt die aanpak: een constante warmte in de pan, met ruimte voor meer pit in de garnering.
De hier gepresenteerde versie is bedoeld als een evenwichtige stoofpot die zowel geschikt is voor gezinsmaaltijden als voor etentjes met gasten. De bouillon heeft een milde rokerige smaak van zoete paprika, aangevuld met een bescheiden hoeveelheid hete paprika en verse chilipeper. Een kleine hoeveelheid tomatenpuree zorgt voor een evenwichtige zuurgraad zonder dat de stoofpot een tomatensoep wordt. Droge witte wijn geeft het gerecht een frisse, subtiele aromatische toets, die goed samengaat met de riviervis.
Noedels spelen een belangrijke bijrol. In veel Slavonische en Baranja-keukens wordt fiš paprikaš geserveerd met zelfgemaakte eiernoedels of eenvoudige brede repen deeg. Hier kan een simpele eierpasta tegelijk met de stoofpot worden bereid, of op drukke dagen kunnen goede kwaliteit gedroogde brede noedels als alternatief dienen. Hoe dan ook, het bord moet een dieprode bouillon tonen, een nest van lichtgekleurde noedels en grote stukken vis die erop liggen, bestrooid met peterselie en eventueel een schijfje verse chilipeper. Het is een gerecht dat smaakt naar avonden aan de rivieroever, rook van hout en paprikamolens, maar toch naadloos past in een moderne keuken.