Kourabiedes — Amandelzandkoekjes bedekt met poedersuiker

Kourabiedes (κουραμπιέδες) zijn de klassieke Griekse shortbreadkoekjes voor de feestdagen, rijkelijk bestrooid met poedersuiker zodat ze op kleine poedersneeuwballen lijken. Deze boterachtige amandelkoekjes zijn een vast onderdeel van Kerstmis, maar worden het hele jaar door gegeten bij festiviteiten zoals bruiloften en doopfeesten. De naam komt van het Turkse "kurabiye" (koekje). Traditioneel zijn ze halvemaanvormig (naar verluidt ter ere van de Turkse vlag in de Ottomaanse tijd) of rond. Met een smelt-in-je-mond textuur combineren kourabiedes de rijke smaak van boter met nootachtige geroosterde amandelen en een vanille- of brandewijnaroma onder een dikke laag poedersuiker.

Het maken van kourabiedes begint met het roosteren van geschaafde of gehakte amandelen tot ze goudbruin zijn; dit versterkt de nootachtige smaak. De amandelen worden vervolgens fijngehakt of gemalen. In een kom wordt bloem gemengd met een beetje suiker, bakpoeder en zout, waarna de zachte boter (en eventueel amandelextract) erdoor wordt gewreven of geklopt tot het mengsel grove kruimels vormt. Tot slot worden de gemalen amandelen toegevoegd en voorzichtig tot een deeg gekneed. Kourabiedes-deeg is vrij stijf in vergelijking met andere koekjes. Het wordt vervolgens gevormd tot kleine balletjes of mini-broodjes. Koelen is meestal niet nodig, hoewel sommige recepten het deeg kort laten rusten om steviger te worden.

De koekjes bakken tot ze een delicate goudbruine kleur hebben en nog steeds erg licht zijn. Zodra ze uit de oven komen, worden ze, terwijl ze nog warm zijn, door poedersuiker gerold. De eerste suikerlaag hecht zich aan het warme deeg; na een paar minuten afkoeling wordt elk koekje opnieuw gerold tot een dikke, egale witte laag aan alle kanten. Deze dubbele bestuiving zorgt ervoor dat de koekjes er sneeuwwit uitzien en voorkomt dat ze van binnen te zoet worden. Het uiteindelijke resultaat is een licht gebarsten oppervlak, wit en poederachtig, met een zachte shortbreadlaag die letterlijk smelt op de tong.

Tijdens een kerstbijeenkomst worden kourabiedes meestal rond andere zoetigheden in een koekjestray gelegd. Ze worden vaak verpakt om mee naar huis te nemen, individueel of in kleine zakjes. Omdat ze veel boter bevatten, blijven ze minstens een week zacht (niet droog) als ze in een blik worden bewaard. Elke hap heeft de geur van vanille en een subtiele amandelcrunch, dankzij de stukjes gehakte noot erin. Ze zijn heerlijk bij thee of koffie. Zowel kinderen als volwassenen grijpen naar kourabiedes onder de boom, hun poederachtige zoetheid vormt een heerlijk contrast met hartige feestmaaltijden.