Ontdek de geheimen van het oude Alexandrië
Vanaf de oprichting van Alexander de Grote tot aan zijn moderne vorm is de stad een baken van kennis, verscheidenheid en schoonheid gebleven. Zijn tijdloze aantrekkingskracht komt voort uit…
Sfenj zijn de typische Maghrebijnse donuts – lichte, ringvormige beignets die opzwellen wanneer ze gefrituurd worden tot ze stralend goudkleurig zijn. Het woord sfenj komt van het Arabische woord voor 'spons', een passende naam voor de sponsachtige textuur van deze donuts. In Algerije zijn ze een favoriet bij de ochtendmaaltijd en streetfood. Je vindt verkopers (sufnaj) die de ringen met de hand vormen op straathoeken of in de keuken van een huis waar de hete olie borrelt. Traditioneel bestrooid met kristalsuiker of besprenkeld met honing, worden sfenj gegeten bij het ontbijt met muntthee of als een traktatie in de late namiddag bij de koffie. In Algerije worden ze ook wel sfenz of khfaf genoemd, vooral in de Berberse regio's, maar de bereiding is vergelijkbaar.
Zelf sfenj maken is verrassend eenvoudig. Een simpel deeg van bloem, gist, zout, een beetje suiker en warm water wordt gekneed tot een glad deeg en vervolgens opzijgezet om te rijzen tot het volume is verdubbeld (dit kan tot een uur duren). Het kleverige deeg wordt vervolgens met de hand tot ringen gevormd – vaak door een klein deegballetje rond een met olie bedekte vinger te spannen en vervolgens dicht te vouwen tot een lus. Elke ring wordt voorzichtig in de hete olie gedoopt en gefrituurd. Ze hebben slechts een minuut of twee per kant nodig, omdat het deeg dun is. Buiten de olie is elke sfenj knapperig vanbuiten en zacht vanbinnen. Terwijl ze nog warm zijn, worden ze rijkelijk bestrooid met suiker of in honing gedompeld.
Deze donuts hebben een rijke geschiedenis: volgens de legende zijn ze per ongeluk in het Moorse Spanje ontstaan, maar ze zijn uitgegroeid tot een cultureel icoon in heel Noord-Afrika. Ze werden ooit uitsluitend als streetfood beschouwd, maar tegenwoordig maken mensen ze thuis, vooral tijdens de ramadan of speciale gelegenheden. Sfenj bevat veel gluten (meel + gist) en een vleugje zoetigheid, dus het is passend om er sterke muntthee bij te doen om de rijke smaak te verzachten. Het knapperige suikerlaagje en de chewy binnenkant maken elke hap heerlijk.
Inhoudsopgave
12
porties80
notulen15
notulen400
kcalKlassieke Algerijnse donuts worden gemaakt van een gistdeeg van bloem, water, gist en zout. Het kleverige beslag wordt gemengd en mag rijzen tot het luchtig is. Kleine stukjes deeg worden vervolgens tot ringen gevormd en in hete olie gefrituurd tot ze bol en goudbruin zijn. De donuts worden direct geserveerd, bestrooid met suiker of gedrenkt in honing. Sfenj zijn het lekkerst warm, vaak met muntthee als ontbijt of als middagsnack.
3 kopjes (375 g) bloem voor alle doeleinden – houdt het deeg zacht en luchtig.
2 theelepels actieve droge gist – voor het laten rijzen van deeg.
1 theelepel suiker – voedt de gist en voegt een vleugje zoetheid toe.
1 theelepel zout – zorgt voor een evenwichtige smaak.
300–350 ml warm water – Voeg het mengsel toe tot het een plakkerig, zacht deeg is.
Olie om te frituren (groente of zonnebloem) – ongeveer 1–2 L, genoeg om de ringen te frituren.
Optionele smaakstoffen: 1 eetlepel oranjebloesemwater of een snufje gemalen sinaasappelschil – geeft een geurige bloemige noot (gebruikelijk in Marokkaanse/Algerijnse versies).
Beleg: Kristalsuiker of honing – om de warme donuts te bedekken.
Gist: Als je instantgist bij de hand hebt, gebruik dan dezelfde hoeveelheid; activeer het direct met bloem. Versies zonder gist (met bakpoeder) zijn ook mogelijk, maar leveren een dikkere beignet op.
Glutenvrij: Probeer een mengsel van rijstmeel + tapiocazetmeel + een bindmiddel; de textuur zal verschillen.
Activeer de gist: Meng in een kommetje 2 eetlepels warm water met de suiker en gist. Roer en laat 5-10 minuten staan, tot het mengsel schuimt.
Meng het deeg: Meng in een grote kom de bloem en het zout. Maak een kuiltje in het midden en giet het gistmengsel en het grootste deel van het resterende warme water erin. Voeg eventueel oranjebloesemwater toe. Roer met de hand of een houten lepel tot een ruw deeg ontstaat. Voeg beetje bij beetje meer water toe als het deeg droog is; het moet zacht en licht plakkerig zijn.
Kneden en laten rijzen: Leg het deeg op een met bloem bestoven werkblad en kneed het ongeveer 5-8 minuten tot het glad en elastisch is. Vorm er een bal van, bestrijk de kom licht met olie, leg het deeg er weer in en dek af. Laat het op een warme plek rijzen tot het in volume is verdubbeld, ongeveer 1 uur. (Voor een snellere methode kun je een enkele rijzing van 30 minuten doen, maar de textuur zal dan iets minder luchtig zijn.)
Vorm de sfenj-ringen: Laat de lucht uit het deeg lopen zodra het gerezen is. Knijp stukjes deeg ter grootte van een golfbal (ongeveer 30-40 g per stuk). Doop je vingers in olie en prik er een gaatje in het midden van elke deegbal mee. Rek de randen vervolgens voorzichtig uit tot een ring van ongeveer 8-10 cm breed. Leg de gevormde ringen 5-10 minuten op een met bloem bestoven bakplaat; dit zorgt ervoor dat ze beter opzwellen tijdens het frituren.
Bakken: Verhit olie in een diepe pan of frituurpan tot 180 °C. Schuif voorzichtig een paar deegringen in de hete olie (niet te veel tegelijk). Bak tot ze aan één kant goudbruin zijn (ongeveer 1 minuut), draai ze dan om en bak de andere kant (ongeveer nog een minuut). Haal ze eruit met een schuimspaan en laat ze uitlekken op keukenpapier. Herhaal dit met het resterende deeg.
Bedek met suiker of honing: Bestrooi, terwijl de donuts nog warm zijn, rijkelijk met kristalsuiker of doop elke ring kort in warme honing, laat de overtollige honing eraf druipen. De coating zal aan de warme donut blijven plakken.
Dienen: Serveer direct, bij voorkeur op een bord met wat honing of suiker erbij en muntthee. Sfenj zijn het lekkerst als ze warm worden gegeten.
Calorieën | Koolhydraten (g) | Eiwit (g) | Vet (g) | Allergenen |
400 kcal | 47 | 6 | 21 | Tarwe (gluten) |
Vanaf de oprichting van Alexander de Grote tot aan zijn moderne vorm is de stad een baken van kennis, verscheidenheid en schoonheid gebleven. Zijn tijdloze aantrekkingskracht komt voort uit…
Frankrijk staat bekend om zijn belangrijke culturele erfgoed, uitzonderlijke keuken en aantrekkelijke landschappen, waardoor het het meest bezochte land ter wereld is. Van het zien van oude…
De enorme stenen muren zijn nauwkeurig gebouwd om de laatste verdedigingslinie te vormen voor historische steden en hun inwoners. Ze dienen als stille wachters uit een vervlogen tijdperk.
Het artikel onderzoekt hun historische betekenis, culturele impact en onweerstaanbare aantrekkingskracht en verkent de meest vereerde spirituele plekken ter wereld. Van eeuwenoude gebouwen tot verbazingwekkende...
Terwijl veel van Europa's prachtige steden overschaduwd worden door hun bekendere tegenhangers, is het een schatkamer van betoverde steden. Van de artistieke aantrekkingskracht…
