Couscous / Seksou / Kesksu

Couscous (in sommige regio's seksou of kesksu genoemd) is in Algerije meer dan een recept – het is een eeuwenoud ritueel dat verweven is met het dagelijks leven en gemeenschappelijke bijeenkomsten. Volgens de legende wisten de oude Berbers hoe ze couscous konden maken met de simpele ingrediënten van tarwegriesmeel en water. Tegenwoordig heeft elke familie zijn eigen techniek (sommigen stomen het zelfs met saffraan of voegen zoete dadels toe), en het gerecht kan op talloze manieren worden gegarneerd.

In heel Algerije is couscous verkrijgbaar in een rijke verscheidenheid aan vormen. In de vruchtbare regio Tell voegen koks vaak wortelgroenten en pompoen toe. Langs de Middellandse Zeekust is couscous met zeevruchten gebruikelijk, waarbij vis of garnalen worden gecombineerd met tomaten en paprika's. Landinwaarts gebruiken recepten vaak wintergroenten, lam of kip en kikkererwten. Ook de kruidenmixen variëren: sommige families strooien er ras el hanout (een mengsel van nootmuskaat, kardemom en meer) overheen of gebruiken gewoon gedroogde munt voor een frisse toets. In elke versie nemen de couscouskorrels de smaakvolle bouillon op, waardoor de ingrediënten uit verschillende delen van het land worden gecombineerd.

Couscous heeft zelfs wereldwijde erkenning gekregen. In 2020 sloot Algerije zich aan bij andere Maghreb-landen en verkreeg het de status van UNESCO Immaterieel Cultureel Erfgoed voor de "Kennis en gebruiken rondom couscous", wat het belang ervan onderstreept. De ware waarde van couscous schuilt echter in de manier waarop het tijd en traditie markeert. Het wordt het hele jaar door gegeten, maar wordt vooral geassocieerd met bijeenkomsten en vieringen: een troostrijke lunch op een koele winterdag of het middelpunt van een Eid- of huwelijksfeest.