Lissabon – Stad van Street Art
Lissabon is een stad aan de Portugese kust die moderne ideeën vakkundig combineert met de charme van de oude wereld. Lissabon is een wereldcentrum voor street art, hoewel...
In 2025 hebben experts en reizigers de eeuwenoude zoektocht naar het paradijs nieuw leven ingeblazen door duizenden recensies en stemmen te analyseren om de definitieve lijst van 's werelds beste stranden samen te stellen. De ranglijsten, samengesteld door de organisatie 'The World's 50 Best Beaches' (via meer dan 1000 reisprofessionals) en gebaseerd op miljoenen gebruikersrecensies, belichten tien kusten die bezoekers keer op keer betoveren. Deze gids combineert de resultaten van deze expertpolls met inzichten uit de praktijk en praktische details. We beginnen met het onthullen van elk van de top 10, van de legendarische baaien van Europa tot verborgen tropische eilanden, en leggen uit waarom elk strand zo populair is en hoe u optimaal kunt genieten van een bezoek. In de volgende secties worden rangschikkingsmethodieken besproken, regionale strandtoppers belicht, stranden gecategoriseerd op basis van de behoeften van reizigers (gezinnen, surfers, natuurliefhebbers, enz.) en wordt er planningsadvies gegeven over timing, kosten en toegang. We benadrukken voortdurend het belang van natuurbehoud – veel topstranden danken hun status aan strenge beschermingsmaatregelen en bezoekerslimieten – en moedigen verantwoord toerisme aan. Het resultaat is een diepgaand, evenwichtig verhaal dat lezers informeert over deze bijzondere plekken en hoe ze deze het beste kunnen beleven.
Inhoudsopgave
Cala Goloritze, gelegen aan de oostkust van Sardinië in de Golf van Orosei, staat bekend om zijn ongerepte turquoise water en dramatische kalksteenlandschap. De Italiaanse toeristenorganisatie merkt op dat deze afgelegen baai in 2025 werd uitgeroepen tot 's werelds beste strand. Het middelpunt van de baai is een slanke kalkstenen naald (Monte Caroddi, of Aguglia) van ongeveer 148 meter hoog, ontstaan toen een enorme aardverschuiving in 1962 van de berg erachter rotsen in zee stortte. Deze gebeurtenis sloot een bergvallei af, waardoor het smalle strand ontstond dat tussen de kliffen en de zee ligt. De ruige kliffen rijzen recht uit het zand en de rotsoppervlakken gloeien goud in het late middaglicht. Daaronder ligt een smalle strook zacht wit zand, omspoeld door een heldere, ondiepe branding. De omringende vegetatie bestaat uit typisch mediterraan struikgewas: dichte struiken van steeneiken, aardbeibomen en jeneverbessen klampen zich vast aan de steile hellingen. In het voorjaar kan de macchia bloeien met orchideeën of cyclamen tussen het struikgewas, wat kleur geeft aan de rotsachtige achtergrond. Een boog en een kleine grot aan het uiteinde van de baai nodigen avontuurlijke zwemmers uit om vanaf het zand te verkennen. De hemelsblauwe zee, torenhoge rotswanden en de wirwar van groene struiken geven Cala Goloritze een bijna mythische uitstraling – zoals een Italiaanse gids het verwoordde: er hangt een "magisch gevoel" over de plek.
Cala Goloritze is opmerkelijk goed bewaard gebleven dankzij de ontoegankelijkheid en de bescherming. Er is geen weg die deze baai bereikt – bezoekers moeten er te voet naartoe of per boot aankomen. De enige route over land is een steil pad van 500 meter dat afdaalt vanaf de hoge Supramonte-bergkam (onderdeel van Sardinië's beroemde Selvaggio Blu-trektocht). De afdaling duurt meestal enkele uren en de terugweg is inspannender. Zeilboten en rubberboten kunnen de baai bereiken, maar aanmeren is verboden. Sterker nog, de nautische regelgeving vereist dat alle vaartuigen minstens 200 meter uit de kust achter boeien blijven, en wandelaars moeten hun bezoek nu vooraf reserveren. Deze maatregelen beperken de dagelijkse drukte. In de praktijk zijn de enige mensen op het strand en in de zee degenen die bereid zijn de moeite te nemen, en zelfs in de hoogzomer voelt het strand nooit zo druk aan als de meer toegankelijke kusten van Sardinië.
Er zijn geen faciliteiten op het strand. In het hoogseizoen houdt een strandwacht de wacht, maar verder is de natuur zelf de enige bron van menselijke aanwezigheid. Snorkelaars en duikers genieten van een kristalhelder uitzicht op de rotsachtige zeebodem, waar mediterrane vissoorten in overvloed aanwezig zijn. Boven de klif cirkelen meeuwen en aalscholvers vaak, en in het seizoen kun je zelfs arenden of slechtvalken spotten die zich door de opstijgende luchtstromen over de Supramonte laten meevoeren. De zonsondergang op de kalkstenen rotspunt en de baai is bijzonder indrukwekkend tegen de achtergrond van de heuvels in het binnenland van Sardinië. Tegen de avond is de baai volledig donker en stil, wat het gevoel versterkt dat dit een wilde, bijna heilige plek is.
Naast toerisme is Cala Goloritze een symbool geworden van het ruige binnenland van Sardinië. De plek werd al lang geleden officieel beschermd: in 1993 werd het uitgeroepen tot regionaal natuurmonument (met een nationale status in 1995), wat de uitzonderlijke geologie en ecologie weerspiegelt. Het is wettelijk verboden om stenen, planten of schelpen uit de baai te verwijderen en er worden sancties opgelegd. Rangers patrouilleren af en toe in het gebied. Deze strenge regels, samen met de begeleide toegangsroute, dragen eraan bij dat het water kristalhelder blijft en de natuurlijke schoonheid intact blijft.
De toegang tot Cala Goloritze vereist planning. Het beginpunt van de route ligt in de heuvels boven Baunei, een dorp ongeveer 15 km landinwaarts. Wandelaars dalen ongeveer 3-4 km af naar het strand (het hoogteverschil is ongeveer 470 m). Hoewel het pad onverhard en rotsachtig is, is het goed gemarkeerd; veel gidsen geven aan dat de afdaling 2-3 uur duurt en de klim naar boven iets langer, vooral in de zomerhitte. Bij mooi weer is er mogelijk een kleine boottaxi beschikbaar vanuit de nabijgelegen haven van Santa Maria Navarrese naar een afzetpunt bij de boeien, maar de meeste bezoekers gaan te voet. Neem voldoende water, zonnebrandcrème en stevige schoenen mee. 's Avonds, nadat de laatste wandelaars zijn vertrokken, ligt de baai leeg onder de sterren tot de eerste dageraad.
Het boekingssysteem dat de afgelopen jaren is ingevoerd, houdt de drukte onder controle. Wandelaars moeten minimaal drie dagen van tevoren een vergunning reserveren. Zwemmers die per boot komen, moeten achter de beschermende boeien ankeren, op 200 meter van de kust. Dit systeem houdt het aantal bezoekers op peil en zorgt ervoor dat de baai zelfs in het hoogseizoen rustig blijft.
Kortom, Cala Goloritze is een voorbeeld van hoe zorgvuldig behoud in combinatie met natuurlijke pracht een bijna perfect strand kan opleveren. De beloning voor de inspanningen om het te bereiken is een serene baai die nog steeds even wild en prachtig is als altijd, wat zijn reputatie als een van 's werelds beste stranden bevestigt.
Elafonissi ligt voor de zuidwestelijke punt van Kreta, verbonden met het vasteland door een glooiende zandbank die een ondiepe lagune vormt. Het meest opvallende kenmerk is het roze zand dat het strand in zonlicht een roze gloed geeft. Deze ongewone tint is afkomstig van kleine stukjes koraal en schelpen, die zich vermengen met het bleke zand en de kust een mooie kleur geven (TripSavvy merkt op dat het meeste zand eigenlijk bestaat uit gemalen schelpen). De doorschijnende, ondiepe gedeelten achter de zandbank kunnen tientallen meters kniediep zijn, waardoor waden naar het kleine eilandje aan de overkant van de lagune aanvoelt als lopen op glas. Turquoise water kabbelt zachtjes langs de randen van het roze getinte strand, en in de felle zon heeft het geheel een bijna Caribische uitstraling. Sterker nog, in de Tripadvisor Awards van 2025 werd Elafonissi uitgeroepen tot het beste strand ter wereld, waardoor het geen verborgen lokaal geheim meer is.
De naam "Elafonissi" betekent "Herteneiland", een erfenis van de fauna van het eiland. Tegenwoordig vormen het eilandje en de zandbank een beschermd natuurreservaat (onderdeel van het Natura 2000-netwerk van de EU). Wandelpaden en vlonders houden bezoekers weg van de kwetsbare duinen, waar tamariskstruiken en zeenarcissen bloeien. Onechte karetschildpadden (Caretta caretta) nestelen op het zand van Elafonissi – Elafonissi herbergt inderdaad veel van Kreta's bedreigde schildpaddennesten. Elke zomernacht komen gemarkeerde nesten uit en rennen de schildpadden over het strand naar de zee. Borden waarschuwen strandgangers om uit de buurt van nestgebieden te blijven. De Griekse wet verbiedt ten strengste het verwijderen van schelpen, stenen of planten van het strand, een inspanning die bijdraagt aan het behoud van de natuurlijke staat van deze zeldzame roze zandstrand.
Om Elafonissi te bereiken, moet je een lange rit maken vanuit Chania, de hoofdstad, over een kronkelende bergweg (ongeveer 75 km). Veel toeristen maken gebruik van georganiseerde tours of shuttles, maar avontuurlijke reizigers kunnen zelf rijden of een auto huren. Tegen het middaguur kunnen de parkeerplaatsen op het kleine eiland en aan de kant van het vasteland vol raken, waardoor de weg soms slechts eenrichtingsverkeer is. Een kort houten wandelpad en een zandpad leiden vervolgens van de parkeerplaats naar de lagune. Een deel van het jaar is de toegang gemakkelijk via een vlonderpad (in de verte zichtbaar op de foto hierboven). In het hoogseizoen kan er een shuttlebusje of veerboot van de parkeerplaats naar de zandbank varen voor ouderen of mindervaliden; anders moeten de meeste mensen de paar honderd meter lopen.
Tegen het midden van de middag op een zomerdag kan het druk worden op Elafonissi, dus strandgangers moeten daar rekening mee houden. Een paar eenvoudige kiosken en taverna's bij de zandbank verkopen drankjes en snacks, maar veel gezinnen komen voorbereid met lunchpakketten. De faciliteiten zijn eenvoudig – toiletten, zoetwaterdouches en schaduwrijke picknicktafels bij de parkeerplaats – maar geen op het zand zelf. Vroeg of laat aankomen zorgt voor een meer ontspannen sfeer. Zelfs op het hoogtepunt van de drukte zorgt de grote oppervlakte van de lagune ervoor dat zwemmers verspreid zijn; men kan vaak een rustiger plekje dichter bij het eilandje of onder een tamarisk vinden.
Het ondiepe water van de lagune is uitzonderlijk warm en rustig, ideaal voor gezinnen. Kinderen waden tientallen meters lang vrij door knie- tot heupdiep water. Snorkelend vanaf de zandbank zie je kleine roggen, kleurrijke papegaaivissen en andere rifsoorten. Verder van het strand verschijnen bij eb enkele zandbanken; daarachter wordt het water dieper. De verbindingsweg naar het eilandje staat bij vloed onder water, waardoor Elafonissi twee keer per dag aanvoelt als een eilandretraite. Jetski's en boten zijn niet toegestaan in de lagune, waardoor het er rustig blijft. 's Avonds kleurt de ondergaande zon het roze zand gloeiend goud, terwijl reflecties over de kalme zee rimpelen.
De wilde schoonheid van Elafonissi wordt zorgvuldig beheerd. Een kleine vrijwilligerskiosk bij de belangrijkste zandbank geeft informatie over het reservaat. Een boswachter of soldaat patrouilleert soms en herinnert bezoekers aan de regels. Toch is de algehele indruk voor velen die van een rustige, zorgeloze gelukzaligheid. Tien jaar geleden was deze plek bijna verlaten; vandaag de dag voelt het iconisch aan, maar is het nog steeds relatief ongerept. Om die reden staat Elafonissi vaak op lijsten met beste stranden wereldwijd.
Eagle Beach aan de zuidwestkust van Aruba is een brede, zacht glooiende vlakte met poederachtig wit zand en een helderblauwe zee. Het wordt consequent beoordeeld als een van de mooiste stranden van het Caribisch gebied: in 2025 riep TripAdvisor het uit tot het beste strand van het Caribisch gebied. Dit brede strand staat bekend om zijn twee iconische Divi-Divi (Fofoti) bomen – lage, door de wind gebogen palmbomen die als silhouetten langs de duinlijn staan. Deze karakteristieke bomen (hierboven afgebeeld) zijn door de passaatwinden naar het westen gevormd en vormen nu prachtige foto's van zonsondergangen. Onder de kalme bries en stralende zon blijft het zand van Eagle Beach stralend witbruin.
Het zand is erg fijn en zacht, voornamelijk bestaande uit carbonaatkorrels die zelfs midden op de dag koel onder de voeten blijven. De kustlijn loopt geleidelijk af in de Caribische Zee, waardoor ondiep water zich ver uitstrekt. Steltlopers kunnen gemakkelijk honderd of zestig meter van de kust lopen en toch slechts tot aan hun enkels of knieën komen. Door deze geleidelijke diepte voelt zwemmen hier moeiteloos en veilig. De lage duinen en het groene struikgewas van het strand lopen over in laagbouwresorts en appartementencomplexen, maar geen enkel gebouw blokkeert het uitzicht op de oceaan (Aruba hanteert een maximale hoogte van drie verdiepingen). Deze open horizon – wit zand, helder water en een wolkenloze lucht – maakt dat Eagle Beach aanvoelt als een klassiek tropisch paradijs.
Eagle Beach speelt ook een cruciale rol voor de natuur. Vier soorten zeeschildpadden nestelen op Aruba, en Eagle Beach herbergt de meeste schildpaddennesten op het eiland. In de zomer (maart-juli) bevinden zich 's nachts beschermde nesten langs de duinen. Jonge zeeschildpadden rennen in het donker naar zee. Rangers markeren nestplaatsen en broedplaatsen langs de duinen; bezoekers wordt gevraagd om tijdens het broedseizoen de verlichting en het geluid te beperken. Het is niet ongebruikelijk om borden te zien die waarschuwen voor nesten van groene zeeschildpadden of touwen die de broedgebieden van jonge zeeschildpadden beschermen. Eagle Beach is dus zowel een recreatie- als een natuurreservaat.
De constante passaatwinden die de Divi-Divi-bomen vormen, creëren ook uitstekende omstandigheden voor watersport. Overdag is Eagle Beach een populaire plek om te windsurfen, kitesurfen en suppen, vooral aan de noordkant. Het water is meestal kalm in de beschutte baai, maar bij een sterke oostenwind kunnen kleine golven breken bij het rif achter het zand – wat meer gevorderde windsurfers een plek biedt. Verhuurpunten bieden waterfietsen en snorkelspullen aan. Zelfs op drukke dagen biedt het brede strand voor iedereen een plekje: veel mensen slenteren over het zand en de enige geluiden zijn gelach, luchtige gesprekken en de bries in de palmbomen.
Eagle Beach is gemakkelijk bereikbaar vanuit Oranjestad, de hoofdstad van Aruba (20 minuten rijden). De kustweg (snelweg 7) leidt rechtstreeks naar het openbare park Eagle Beach, met parkeergelegenheid, picknickpaviljoens en gazons in de schaduw van palmbomen. Een nieuwe boulevard loopt langs de hele baai, met verhoogde vlonders voor voetgangers en overdekte picknicktafels. De faciliteiten zijn uitstekend: om de paar honderd meter zijn er toiletten en buitendouches. In het hoogseizoen patrouilleren er badmeesters en eenvoudige touwen markeren zwemgebieden voor de veiligheid. Dankzij deze infrastructuur is Eagle Beach geschikt voor gezinnen en gewone bezoekers.
Tegen de late namiddag is Eagle Beach beroemd om zijn zonsondergangen. Kijkend naar het westen, over het Caribisch gebied, licht de lucht vaak op in levendige oranje en paarse tinten. De gebogen Divi-Divi-bomen in silhouet vormen een populaire voorgrond voor foto's. Elke avond verzamelen toeristen en locals zich op het zand of onder palmbomen om de dag te zien eindigen. In de verte zijn de pittoreske California Lighthouse en de noordkust van Aruba te zien terwijl de zon onder de horizon zakt.
Ondanks de populariteit voelt Eagle Beach vaak relaxter aan dan het nabijgelegen Palm Beach, dankzij de lage bebouwing en de gezinsvriendelijke sfeer. Aan de uiteinden staan beachvolleybalnetten opgesteld en kinderen spelen in het zand of de getijdenpoelen, terwijl hun ouders in de buurt ontspannen. In het noordelijke deel (bij Malmok) trotseren kleine surfers en bodyboarders de kalme golven. Op kalme ochtenden kun je eilandjes van zeewier zien met daarop zonnende leguanen of een eenzame pelikaan die patrouilleert in het ondiepe water.
De waterkwaliteit rond Eagle Beach wordt als uitstekend beschouwd. De oceaan hier heeft vrijwel geen rotsen of koraal aan de kust, waardoor zwemmers alleen wit zand onder zich aantreffen. Zeewier spoelt zelden aan (lokale stromingen houden het strand meestal helder) en het zicht onder water is helder — snorkelaars spotten soms pijlstaartroggen of kleine tropische vissen in het ondiepe water. Er zijn geen gevaarlijke stromingen dankzij de geleidelijke helling en het rif voor de kust dat als barrière fungeert. Op warme dagen houdt de passaatwind de lucht aangenaam en zijn er af en toe buien van korte duur.
Kortom, de lofbetuigingen van Eagle Beach zijn terecht. Het besneeuwde zand en de kalme lagune zijn het toonbeeld van een tropisch Caribisch strand. Tegelijkertijd geven de beroemde Divi-Divi-bomen en nestelende schildpadden een karakter dat maar weinig resortstranden kunnen evenaren. Bezoekers genieten hier van de simpele geneugten: een duik in het warme water, een wandeling tussen de palmbomen of een rustige zonsondergang op het zand. Eagle Beach staat symbool voor Aruba's woestijn-zeelandschap en succes op het gebied van natuurbehoud – een perfecte ontsnapping die zijn topposities eer aandoet.
Siesta Beach on Siesta Key is famous for its powdery quartz sand and gentle Gulf waters. Its sand is over 99% pure quartz, making it bright white and cool underfoot even on hot days. These traits, along with excellent visitor ratings, have won it top honors: Siesta Beach was rated the #1 beach in the United States and #4 in the world by Tripadvisor in 2025. In fact, the adjacent Stump Pass State Park (at the southern tip of the key) is officially dubbed the “Seashell Capital of the World,” a nod to the abundance of shells that wash up on the gulf side. The result is a beach that looks more like a sandcastle expo than a typical shore.
Het water bij Siesta Beach is kalm en helder. De kustlijn loopt heel geleidelijk af naar de Golf van Mexico, waardoor het ondiepe water zich ver uitstrekt en geleidelijk dieper wordt. Zelfs kinderen kunnen ver het water in lopen en nog steeds kniehoog water vinden. De stevigheid van het kwartszand maakt het strand ook glad onder blote voeten. Op zomermiddagen kan een lichte zeebries het oppervlak rimpelen, maar Siesta Key ligt in de luwte van de barrière-eilanden van het vasteland, waardoor de branding bijna altijd laag is. Mui-stromingen zijn zeldzaam en zwemmers vinden de omstandigheden zeer veilig. Soms kan de algenrode vloed in Florida de helderheid van het water beïnvloeden, maar lokale monitoring houdt strandgangers op de hoogte.
Moderne voorzieningen maken Siesta Beach zeer toegankelijk. In het midden bevindt zich een groot nieuw paviljoen (opgeleverd in 2017) met toiletten, douches en een snackbar. Het hele jaar door patrouilleren badmeesters bij het hoofdzwembad. Een gratis trolleybus rijdt in het weekend langs de hoofdweg om het verkeer te beperken, en er is voldoende gratis parkeergelegenheid langs Midnight Pass Road (en verderop, aan de nationale kust, is het betaald parkeren). Brede houten vlonders en een lange helling zorgen ervoor dat oudere en mindervalide bezoekers gemakkelijk bij het strand kunnen komen. Al deze bezoekersgerichte voorzieningen maken Siesta Beach zeer gewaardeerd in reizigersonderzoeken.
Siesta Key heeft een relaxte, gezinsvriendelijke sfeer. Het strand is zo breed dat het zelfs op drukke dagen nooit echt druk aanvoelt. Jonge kinderen bouwen zandkastelen in de duinen en tieners spelen volleybal op de gemarkeerde velden. Een opvallende traditie is de wekelijkse drumcirkel: bij zonsondergang in het weekend verzamelen de lokale bevolking en bezoekers zich bij het zuidelijke paviljoen om te drummen, dansen en te socializen, en zo de relaxte eilandcultuur te vieren. (De enige muziek die nodig is, is het geluid van de oceaan en het gezamenlijke ritme van handtrommels.) Tegen het einde van de middag, terwijl gezinnen hun koelboxen en strandstoelen inpakken, daalt er een rustige rust neer.
De fauna op Siesta Beach is subtiel maar aanwezig. Sneeuwreigers, bruine pelikanen en koningssterns zijn vaak te zien vissen langs de kust. In zeldzame gevallen komt er een dolfijn langs. Landinwaarts vanaf het strand herbergen de struiken en duinen van Florida gopherschildpadden en trekvogels (hoewel deze meestal verborgen blijven voor toevallige bezoekers). De meest zichtbare "wilde dieren" zijn misschien wel de kleurrijke schelpen – coquina- en sint-jakobsschelpen spoelen aan, vooral na sterke vloed, tot grote vreugde van kinderen en schelpenverzamelaars. Het strand zelf ligt aan de Gulf Islands National Seashore, dus een deel ervan (Crescent Beach) is een federaal beschermd gebied met een toegangsprijs die bijdraagt aan het behoud ervan.
Siesta Beach organiseert ook evenementen voor de gemeenschap. Elk najaar organiseert de stad een internationaal zandsculptuurfestival op het zand, waar kunstenaars van wereldklasse op afkomen. De prijzen benadrukken hoe fijn en compact het kwartszand is. Bewoners en strandwachten voeren samen 's avonds schoonmaakacties uit, zodat het strand vrijwel vrij blijft van afval. Tijdens de voorjaarsvakantie is het strand vol met activiteiten, maar de lokale bevolking merkt op dat het algehele ontwerp (brede boulevard, verspreide voorzieningen) voorkomt dat er op één plek een benauwd gevoel ontstaat.
In short, Siesta Beach delivers a textbook “perfect beach” experience. Its ultra-fine white sand, warm shallow water, and modern amenities exemplify what many people look for in a coastal getaway. In Sarasota’s vernacular, a day on Siesta Beach – from morning sunbath to vibrant Gulf sunset – captures the best of Florida’s seaside allure. In the end, a day here proves why Siesta Beach is consistently at the top of everyone’s list.
Bang Bao Beach op het kleine eiland Koh Kood in Oost-Thailand is een toonbeeld van tropische rust. Het ligt verscholen in een baai en wordt aan drie kanten omlijst door weelderige jungleheuvels en aan de vierde kant door wit zand. In 2025 werd het door een panel van reisexperts uitgeroepen tot het op twee na beste strand ter wereld. De omschrijving van het panel sluit perfect aan: het strand is "rustig en ongerept", met een "ondiepe baai, warm water en een relaxte sfeer". Het hele strand voelt inderdaad als een verborgen parel, grotendeels onontgonnen en beschaduwd door kokospalmen en dichtbegroeid regenwoud.
Als je over het zand van Bang Bao loopt, vind je poederachtig, gebroken wit zand en helder, warm water. De bodem van de baai bestaat voornamelijk uit fijn zand en loopt geleidelijk af naar een ondiepe lagune. Aan de rand van de baai bieden koraalriffen en rotsen plekken om te snorkelen; kleurrijke rifvissen zoals papegaaivissen en keizervissen zijn al op een paar meter van de kust te zien. Bomen hangen hier en daar over het strand en bieden natuurlijke schaduw. In de verte rijzen de groene heuvels steil op, wat een dramatische achtergrond vormt. Volgens het reispanel is de combinatie van jungle en strand hier bijna naadloos – je voelt de grens van het regenwoud bijna tot aan de rand van het zand.
Bang Bao Bay is echt beschut, dus golven en stromingen zijn minimaal. Zelfs kleine kinderen kunnen veilig spelen in het ondiepe water. De watertemperatuur is constant warm. Op zeer kalme ochtenden weerspiegelt het wateroppervlak het omringende groen als een spiegel. In de hitte van de middag zorgt een briesje van de oceaan voor verkoeling. Tijdens de zeldzame keren dat het eiland stormachtig wordt, kan de zee even donkerder worden, maar de omstandigheden worden zelden gevaarlijk. Dit maakt het een ontspannende plek, zelfs voor minder ervaren zwemmers en gezinnen.
Een opvallend kenmerk is de aanwezigheid van een rustig vissersdorpje aan de zuidkant van de baai. Een kleine houten steiger (de Bang Bao Pier) strekt zich uit in het water. Lokale vissersboten en een handvol duikboten meren hier regelmatig aan. Het dorp en de pier voegen charme toe zonder het hoofdstrand te overbelasten. Met palmbladeren bedekte eethuisjes staan langs het zand en bieden eenvoudige Thaise visgerechten en koude dranken. De restaurants gebruiken hout van omgevallen bomen en lokale ambachtslieden, waardoor de rustieke sfeer behouden blijft. Elektriciteit en internet zijn beschikbaar, maar onopvallend – over het algemeen blijft de sfeer zeer ingetogen en natuurlijk.
De afgelegen ligging van Bang Bao draagt bij aan de afzondering. Koh Kood heeft geen vliegveld; bezoekers komen hier per veerboot vanaf het vasteland. Zelfs op Koh Kood is Bang Bao Beach wat rustiger. Er is geen verharde weg rechtstreeks naartoe; een ruig pad loopt vanaf het dorp naar beneden, dus de meeste bezoekers zijn degenen die het strand echt opzoeken. Er zijn een paar kleine resorts, maar die liggen verspreid en zijn gebouwd met lokale materialen om niet op te vallen. De drukte van dagjesmensen die je op de bekendere Thaise stranden aantreft, is hier vrijwel nihil.
Vanwege de beschutte baai is Bang Bao ook populair bij kajakkers en paddleboarders. Kleine verhuurbedrijven op het strand bieden kajaks aan. Peddelaars verkennen vaak de omgeving rond de landtongen of de aangrenzende baaien. Het ondiepe rif kan bij vloed in een kajak worden bevaren, waarbij zeekomkommers en zeeanemonen op de bodem te zien zijn. Duikers huren soms longtailboten vanaf het strand om de riffen verderop in de Golf van Thailand te bereiken, waar in het seizoen af en toe walvishaaien langskomen.
Voor natuurliefhebbers is de vegetatie achter het zand opmerkelijk. Het bos bestaat voornamelijk uit tropisch laaglandregenwoud, met torenhoge dipterocarp-bomen en een dichte ondergroei. Vogelgezang is er in overvloed; bij zonsopgang kun je bulbuls en andere tropische vogels horen. Varanen en eekhoorns zijn te zien bij de boomgrens. Op zeldzame nachten kun je zelfs een kleine kameleon langzaam door de bladeren zien bewegen. Lokale gidsen vermelden dat het koraal in de baai enkele zeldzame soorten hard koraal bevat, wat heeft bijgedragen aan de beschermde status van het strand.
De aantrekkingskracht van Bang Bao Beach beperkt zich niet tot het landschap. Volgens het reispanel geeft de nabijgelegen vissteiger bezoekers een voorproefje van het lokale leven. Dorpelingen verkopen handgeweven producten en snacks aan aankomende bezoekers, en het leven is er rustig. Er is hier geen nachtleven; na zonsondergang hoor je alleen het geluid van de golven en de krekels. De elektriciteit kan soms uitvallen. In deze eenvoud schuilt een deel van de charme: geen drukke bars, geen jetski's, geen strandventers – alleen een rustig strand en gastvrije gastheren.
Kortom, Bang Bao is een voorbeeld van een idyllisch Thais strand dat gespaard is gebleven van massatoerisme. De heldere, ondiepe gedeeltes, het warme water en de weelderige omgeving passen bij het beeld dat velen hebben van een paradijselijk eiland. Toch blijft het authentiek en onopvallend. Bezoekers zeggen dat de rust en vriendelijkheid de hoge notering rechtvaardigen. Bang Bao voelt in veel opzichten als een privéstrand voor de weinigen die het kennen – een goed bewaard geheim in een land met wereldberoemde stranden.
Grace Bay Beach op Providenciales in Turks- en Caicoseilanden is wereldberoemd om zijn lange strook poederwit zand en levendige, heldere turquoise water. In enquêtes en reisprijzen wordt het steevast tot de allerbeste stranden ter wereld gerekend. Volgens Visit Turks & Caicos heeft Grace Bay "talloze prijzen" gewonnen, waaronder meerdere keren de prijs voor beste strand volgens Tripadvisor. De reputatie van het strand is gebaseerd op de verbluffende helderheid en schoonheid: het water hier bevat vrijwel geen afval of zeewier, waardoor je al na een korte zwemtocht vanaf de kust vissen en koraal kunt zien.
Het zand van Grace Bay is uitzonderlijk fijn en zacht, voornamelijk bestaande uit gemalen koraal en schelpfragmenten. Onder je voeten voelt het aan als talkpoeder en het blijft bijna sneeuwwit, zelfs op een heldere middag. Wandelaars merken vaak op dat wandelen op blote voeten heerlijk is – het zand wordt nooit onaangenaam heet. De baai wordt omringd door lage zandduinen bezaaid met baaiceder en zeedruiven, maar de horizon wordt gedomineerd door de open oceaan en de lucht. Een kilometer lang barrièrerif voor de kust (ongeveer anderhalve kilometer uit de kust) beschermt de baai tegen deining van de oceaan, waardoor het water kalm en zacht kabbelt. De ondiepe gedeelten blijven warm, terwijl diepere gedeelten nabij het rif een rijke saffierblauwe kleur hebben.
De ingang van Grace Bay is zorgvuldig ontworpen om het uitzicht niet te bederven. Lokale regelgeving beperkt de bouwhoogte, dus geen enkele hoogbouw blokkeert het tropische landschap. Daardoor is het uitzicht, waar je ook staat aan het strand, open. Dit is mede de reden waarom het zoveel lof heeft geoogst. Een reisjournalist noemt het een "tot leven gekomen ansichtkaart". De combinatie van zacht zand, kristalhelder water en een vrijwel oneindige oceaanhorizon lijkt inderdaad op een natuurlijk aquarel.
De voorzieningen langs Grace Bay zijn luxe maar onopvallend. Luxe resorts liggen aan het strand achter de duinen en bieden verhuur van stoelen en parasols aan, maar deze liggen ver uit elkaar. Strandjutters vinden om de paar honderd meter ligstoelen, hangmatten en restaurants aan het strand. De faciliteiten zijn goed onderhouden: openbare toiletten en douches zijn verborgen in palapa-hutten; er zijn voldoende vuilnisbakken. Het hele jaar door zijn er badmeesters aanwezig en gemarkeerde zwemzones zorgen voor veiligheid. Watersporten zijn beperkt; kitesurfen en jetskiën zijn niet toegestaan op het hoofdstrand, waardoor de rustige sfeer behouden blijft.
Net voor de kust biedt het onderwaterrif snorkelmogelijkheden. Beginnende snorkelaars kunnen een paar meter de zee in waden en tuinalen of papegaaivissen op het zacht glooiende rif zien. Dieper snorkelen bereikt de afgronden van het barrièrerif, waar soms schildpadden en roggen worden gespot. De ondiepe lagune vlak bij de kust is een kraamkamer voor kleine rifvissen. De meeste bezoekers genieten echter gewoon van zwemmen, dobberen of kajakken in het kalme water. Dolfijnen spelen af en toe net voorbij het rif, met een beetje geluk vanaf de kust te zien.
Grace Bay heeft dankzij beschermende maatregelen een opmerkelijk natuurlijke uitstraling behouden. De hele baai maakt deel uit van een nationaal park en het verwijderen van zand of schelpen is verboden. Strandreddingsacties en milieupatrouilles houden erosie en vervuiling onder controle. Belangrijk is dat Grace Bay geen last heeft van zware algenbloei; lokale afvalverwerking en rifbescherming helpen het water zuiver te houden. Het uiterlijk van het strand verandert nauwelijks met de seizoenen, afgezien van een incidentele turquoise oplichting na een helder weerpatroon.
Reizigers naar Grace Bay merken het contrast op tussen de rust en de "stadslichten" van de stranden aan de Amerikaanse westkust. Het water is hier zo helder dat je na zonsondergang in het water tot aan je schouders kunt staan en de sterren onder je voeten kunt zien weerspiegeld. 's Avonds verlichten de resorts net genoeg om veilig te kunnen wandelen, maar het uitgestrekte strand voelt nog steeds uitgestrekt en stil aan. De zachte geluiden zijn slechts golven en af en toe een verafgelegen gesprek vanuit een cabana.
Kortom, Grace Bay Beach is een voorbeeld van zorgvuldig beheer. De bekroonde status is te danken aan alle toeristische gemakken – veiligheid, parkeergelegenheid, restaurants – in combinatie met de vrijheid om de natuur te ervaren. Bezoekers zeggen vaak dat er niets aan Grace Bay hoeft te worden toegevoegd: het zand en de zee alleen al zijn voldoende om de topreputatie te rechtvaardigen.
Praia da Falésia (het Falésia-strand) strekt zich uit langs de centrale kust van de Algarve in Portugal, omlijst door indrukwekkende hoge kliffen van rode en gele zandsteen. In 2024 werd het door Tripadvisor-gebruikers uitgeroepen tot 's werelds beste strand, wat de spectaculaire schoonheid ervan weerspiegelt. Aan de voet van deze kliffen, die over de gehele lengte van het strand 50 tot 100 meter hoog zijn, ligt een brede vlakte goudkleurig zand. In de zon gloeien de kliffen warm oranje; afgezet tegen het diepblauwe water van de Atlantische Oceaan is het uitzicht onvergetelijk. Het zand zelf is zacht en fijn, en het strand loopt ongeveer 5 km geleidelijk langs de baai, waardoor er zelfs bij grote drukte voldoende ruimte is.
De naam "Falésia" betekent "klif", en deze kliffen vormen het kenmerkende kenmerk van het strand. Ze bestaan uit sedimentaire lagen die rijk zijn aan ijzeroxiden, wat ze hun roestbruine kleur geeft. Door de eeuwen heen hebben regen en zeewater trapvormige terrassen en grotten in de rotswanden uitgehouwen. Op sommige plekken drapeert weelderige vegetatie zich over de bovenkanten van de kliffen, waardoor groen contrasteert met de rode en gouden tinten. Bezoekers merken vaak op dat de kliffen eruitzien als gebeeldhouwde kunstwerken, vooral bij zonsopgang en zonsondergang wanneer schaduwen hun contouren benadrukken. Het Portugese toeristenbureau merkt zelfs op dat Falésia's dramatische palissade van kleikliffen het strand onderscheidt van andere stranden.
Onder de kliffen wordt het strand omgeven door hoge duinen en dennenbossen. Het gebied maakt deel uit van een beschermd natuurpark (onderdeel van Ria Formosa), waardoor er achter het strand minimale bebouwing is. Er zijn verschillende openbare toegangspunten met houten vlonders die over de duinen klimmen. Door de kliffen zijn veel zandvlaktes alleen bereikbaar via trappen of lichte hellingen van bovenaf. Eenmaal op het zand vindt men zeer schoon, warm water (de Atlantische Oceaan is hier relatief mild) en een zandbodem. De golven kunnen gematigd zijn; op kalme dagen is zwemmen en waden gemakkelijk, maar bij sterke Atlantische golven kan Falésia surfbare golven produceren voor ervaren surfers.
Er is voldoende toeristische infrastructuur, maar deze is bescheiden. Strandbars (ook wel "snack shacks" genoemd) bevinden zich vlakbij de belangrijkste parkeerplaatsen en trappen en bieden drankjes en snacks aan. Houten parasols en ligstoelen kunnen gehuurd worden, maar bedekken niet elke vierkante meter zand. Omdat het strand zo breed is, vinden gezinnen en groepen nog steeds ruimte om hun eigen spullen uit te spreiden. In de zomermaanden zijn er strandwachten aanwezig bij de bemande toegangspunten en er zijn EHBO-posten. Borden herinneren bezoekers er vriendelijk aan de duinen te respecteren en niet op de kliffen te klimmen (om erosie te voorkomen en voor de veiligheid).
De populariteit van Praia da Falésia neemt toe in de zomer, maar de lengte absorbeert de drukte. Wandelingen langs de kust zijn populair: het duurt ongeveer 30 minuten om een kilometer in een gematigd tempo te wandelen. Veel bezoekers bereiken het uiterste zuiden (bij Vilamoura) om de zonsondergang achter de verre lichten van de jachthaven te bewonderen. Vogels zijn onder andere meeuwen en sterns; af en toe zijn er flamingo's te zien in de verre lagunes van de monding van de Ria Formosa. Soms vangen oren het verre geluid van kerkklokken op uit het nabijgelegen Albufeira of Vilamoura, een herinnering aan de nabijheid van de lokale cultuur, zelfs terwijl men ontspant op een semi-wild strand.
Natuurbehoud is hier een belangrijk thema. Het afgelopen decennium zijn er inspanningen geleverd om de kliffen (die op natuurlijke wijze eroderen) te stabiliseren en inheemse vegetatie in de duinen te herplanten. Bezoekers mogen niet op het strand kamperen en moeten al hun afval meenemen. De Portugese autoriteiten promoten Falésia als een voorbeeld van duurzaam toerisme, waarbij lokale gidsen benadrukken dat de ongerepte kwaliteit van het strand het beschermen waard is.
De combinatie van kenmerken van Falésia – een uitgestrekte, zacht glooiende zandbaai en de torenhoge, kleurrijke kliffen aan de achterkant – maakt het een van de meest opvallende stranden van Europa. De roestbruine kliffen die bij zonsondergang goudkleurig worden, getuigen van de natuurlijke vormgeving van het landschap. Falésia's naam betekent misschien "klif", maar bezoekers herinneren het vanwege de uitgestrekte oceaan en het zand aan de voet van de kliffen, een terechte winnaar van deze hoge onderscheiding.
Entalula Beach is een verborgen parel op het kleine eilandje Little Culion in de Calamian-groep van Palawan, Filipijnen. Het afgelegen en grotendeels ongerepte strand kreeg in 2025 een tweede plaats op een wereldwijde strandlijst. In tegenstelling tot een resortstrand voelt Entalula aan als een privébaai. Een halve maan van fijn crèmekleurig zand loopt zachtjes tussen torenhoge kalkstenen kliffen, begroeid met groene klimplanten. De smalle zandstrook mondt uit in een ondiepe lagune met ongelooflijk helder, smaragdgroen water. Bij aankomst per boot valt direct het levendige contrast op tussen wit zand en turquoise baai.
De combinatie van kenmerken is hier ongebruikelijk. Een met gras begroeide helling vormt de rug van de kleine zandvlaktes van het strand. Vleermuizen met apenkoppen en tropische vogels nestelen zich boven de kust. Koraalrotsen begrenzen beide uiteinden van het zand van Entalula en beschermen de kalme baai tegen de golven van de open oceaan. Het water is warm en ondiep bij de kust; bij normaal tij komt het slechts een paar meter uit de kust tot aan de heupen. Nudisten staan erom bekend te zonnen in beschutte hoekjes aan de linkerkant, waar een paar rotsblokken en begroeiing privacy bieden. Waar je ook staat, de kalkstenen wanden die meer dan 50 meter achter het zand oprijzen, geven een gevoel van beslotenheid, alsof de baai een natuurlijk amfitheater is.
Toegang is alleen per boot. Bezoekers vertrekken meestal vanaf het hoofdeiland Coron of vanuit Culion met een kleine motorboot. De tocht zelf is al onderdeel van de aantrekkingskracht, met smaragdgroen water en onzichtbare vissen die onder de romp zichtbaar zijn. Bij het naderen moet men vaak om een koraalbommie heen varen om aan land te komen bij een kleine houten steiger. Er zijn geen wegen of voertuigen op Little Culion; slechts een paar paden leiden vanaf het strand naar dorpsstraatjes. Omdat het moeilijk is om hier te komen, ziet Entalula zelfs in het hoogseizoen slechts een handjevol toeristen. Degenen die er wel aankomen, vinden de baai meestal helemaal voor zichzelf of met slechts een handvol anderen.
De beslotenheid van Entalula maakt het ideaal om te snorkelen. Zwemmers die zich een paar meter van het strand wagen, vinden een bloeiend rif net onder het wateroppervlak. Kleine bosjes hersenkoralen en waaierkoralen groeien op de bodem van de lagune, en het is gebruikelijk om keizersvissen, vlindervissen en jonge papegaaivissen ertussen te zien schieten. Het zicht in het water is uitstekend – vaak 15 meter of meer – omdat er geen door golven omgewoeld zand is. Sterker nog, velen noemen het water van Entalula het helderste van heel Coron Bay. Af en toe ankert er een duikboot in de buurt, maar verder is het zeeleven hier relatief ongestoord.
Terug op het strand zijn de voorzieningen minimaal. Een paar nipahutten en bankjes bieden schaduw, maar er zijn geen permanente winkels. Lokale gidsen brengen fruit of eenvoudige snacks mee als u erom vraagt; anders komen bezoekers voorbereid. Er zijn geen toiletten, dus het is aan te raden om volledig zelfvoorzienend te zijn (voldoende water en benodigdheden). Elektriciteit is beschikbaar in het dorp, maar is nooit nodig op het strand. Veel gasten verlaten het strand pas bij zonsondergang, wanneer de schemering boven de kalksteen bijzonder sereen is.
De afgelegen rust van Entalula heeft het tot een soort bedevaartsoord gemaakt. Eilandbewoners vertellen over de ontdekking ervan tientallen jaren geleden door dorpelingen uit het nabijgelegen Culion, op zoek naar ongerepte golven. De aantrekkingskracht van het strand was altijd al duidelijk: het lijkt, op kleinere schaal, op de beroemde Secret Lagoon van El Nido. Reisgidsen noemen het nu een van de must-see plekken van Palawan, en touroperators van Coron nemen het op in excursies naar meerdere eilanden. Toch heeft het, dankzij de ligging – omgeven door steile kliffen en alleen bereikbaar per kleine boot – een mysterieuze sfeer behouden.
Kortom, de charme van Entalula Beach komt voort uit de combinatie van weelderige afzondering en een eenvoudige omgeving. Het is een plek waar de schilderachtige elementen van Palawan – felle zon, groene jungle, blauw water, wit zand – samenkomen. Door de afwezigheid van commercialisering blijft de focus op de natuur. Bezoekers merken vaak op dat Entalula "net zo mooi aanvoelt als het eruitziet" – het soort tafereel dat ze misschien wel op een reisposter zien, maar dan met de privacy van een geheime baai. Kortom, Entalula belichaamt de ongerepte schoonheid die het een vaste plaats op de shortlist van 's werelds beste stranden bezorgt.
Banana Beach is een kleine halvemaanvormige zandvlakte aan de zuidwestpunt van Phuket. Ondanks zijn bescheiden omvang wordt het in reisgidsen vaak genoemd als een van Thailands mooiste verborgen stranden. De naam is afgeleid van de bananenvorm van de baai en de nabijgelegen bananenboomgaard. De kust wordt geflankeerd door glooiende heuvels bedekt met jungle, en het zand heeft een zachte, gebroken witte kleur. Het water is hier opvallend helder: ongerept door slib lijkt het smaragdgroen in het ondiepe gedeelte en diepblauw verder weg. Op zonnige dagen zorgt het licht op het water ervoor dat zelfs ondiepe plassen op stukken jade lijken.
Banana Beach voelt afgelegen aan omdat het tussen twee landtongen ligt. In het noorden scheidt een heuveltje het van het drukkere Nai Harn Beach; in het zuiden ligt de inham van Ao Sane, een rustige snorkelplek. De twee punten van de baai zijn rotsachtig en omzoomd met koraal, waardoor het goed snorkelen is aan de randen. Bij eb wordt de zandbank die de noordelijke rotsen verbindt breder en kun je zelfs een klein stukje naar het rif lopen. Vissen zoals clownvissen en kleine snappers komen veel voor tussen de koraalrotsen. De meeste bezoekers blijven echter op het zand om te genieten van het kalme, heupdiepe water dicht bij de kust.
Door de omliggende heuvels is Banana Beach beschut tegen sterke wind en golven. Het is er meestal kalm, met slechts kleine rimpelingen in het water. Het strand is klein (ongeveer 150 meter lang), waardoor er nooit harde golven zijn. Kinderen kunnen er vrij spelen; het water is ondiep en warm, ideaal voor kinderen en beginnende zwemmers. Volgens de lokale bevolking zijn de golven die er wel zijn slechts het staartje van de golven die tegen de zuidelijke kaap slaan, en te klein om te surfen of kajakken. Het effect is dat Banana Beach aanvoelt als een privélagune, met een rustige speeltuin in plaats van een bruisende oceaan.
Banana Beach is bereikbaar via een korte, onverharde weg vanaf Nai Harn. Er is beperkte parkeergelegenheid voor een paar auto's en scooters. Bezoekers bereiken het vaak door een motor te huren of een taxi te nemen vanaf Chalong of Kata. Als alternatief is er een nabijgelegen pad langs de heuvel (de "Monkey Trail") dat van hoger afdaalt, maar de meeste mensen geven de voorkeur aan de weg. De relatief moeilijke toegang zorgt ervoor dat het er rustig is. Zelfs midden op de dag in het hoogseizoen zijn er soms maar een paar dozijn mensen op het strand. De afwezigheid van touroperators en straathandelaren draagt bij aan de rustige sfeer.
De faciliteiten op Banana Beach zijn minimaal. Een handvol bamboehutten verhuurt parasols en ligbedden. Eén familierestaurant serveert Thaise visgerechten en koude drankjes direct op het zand (het is een eenvoudig restaurant met een rieten dak en plastic stoelen). Er zijn geen grote resorts of hotels op het strand, alleen een paar kleine guesthouses verscholen in de bomen. Openbare toiletten en buitendouches zijn beschikbaar bij de parkeerplaats, maar het is verstandig om alles mee te nemen wat je nodig hebt (eten, water, zonnebrandcrème) als je verwacht lang te blijven. Veel bezoekers brengen hier de dag door en keren terug naar Nai Harn of Rawai voor het diner.
Het meest fascinerende aan Banana Beach is het gevoel van ontsnapping. Met junglehellingen aan weerszijden en geen zichtbare bebouwing recht voor je, voel je je een wereld verwijderd van de gebruikelijke drukte van Phuket. Als je onder een palmboom kruipt en je ogen sluit, waan je je op een onbewoond tropisch eiland. Er klinkt geen luide muziek; in plaats daarvan hoor je vogelgezang en het zachte kabbelen van kleine golven. Af en toe vaart er een longtailboot rustig voor de kust, maar meestal blijft de baai sereen stil.
De zonsondergang op Banana Beach kan dramatisch zijn. Hoewel het aan de westkust ligt, wordt het zicht op de horizon gedeeltelijk geblokkeerd door de aangrenzende landtong. Wanneer de zon ondergaat, kleurt de lucht achter de heuvel in het zuidwesten vaak roze en oranje. Fotografen en stellen wandelen soms een kort pad omhoog naar een uitkijkpunt boven het strand om de kleurrijke lucht boven de baai te fotograferen. Degenen die in de schemering op het zand blijven hangen, zeggen dat de verkoelende zee en de vuurvliegachtige lichten van verre boten de avond bijna magisch maken.
Kortom, Banana Beach belichaamt het verborgen, maar toch ongerepte tropische strand waar reizigers zo dol op zijn. Het crèmekleurige zand, de beschutte groene baai en het gebrek aan commercie vallen zelfs op een druk eiland als Phuket op. De afwezigheid van drukte en drukte zorgt ervoor dat je je beter kunt verbinden met de omgeving. Bezoekers verlaten Banana Beach vaak met het gevoel dat ze iets bijzonders hebben ontdekt: een rustige baai die helemaal van henzelf is, in plaats van een afgeschermde toeristische trekpleister.
Anse Source d'Argent is een wereldberoemd strand op La Digue op de Seychellen, beroemd om zijn unieke landschap. Het heeft breed, poederachtig zand met ondiep turquoise water, maar het is de achtergrond van gigantische ronde granieten rotsblokken die dit strand direct herkenbaar maakt. Deze eeuwenoude stenen bollen – door de eeuwen heen verweerd door wind en regen – stapelen en buigen langs de kust en in het ondiepe gedeelte, waardoor ze als natuurlijke sculpturen verschijnen. Reisgidsen vermelden dat Anse Source d'Argent "wereldwijd bekend staat om zijn unieke landschap van grote rotsblokken langs de kustlijn", en ze vormen dan ook hét iconische beeld van de Seychellen.
De baai bij Anse Source d'Argent is ondiep en kalm. Hij wordt aan twee kanten beschermd door grote rotsen, waardoor het water aan het strand zelfs op winderige dagen spiegelglad is. Het zand onder de voeten is licht koraalzand dat aangenaam koel blijft. Je kunt ver voorbij de rotsblokken het tot aan je middel reikende blauwe water in waden. Snorkelend tussen de rotsen zie je talloze rifvissen: vlindervissen, juffers en zelfs pijlstaartroggen als je goed kijkt. Omdat het water ondiep is, is het zicht uitstekend. De lagune is zelden dieper dan 2-3 meter; daarachter ligt een ondiep rif waar de golven van de Indische Oceaan zachtjes breken.
Wat deze plek echt bijzonder maakt, is hoe uitgestrekt het aanvoelt, ondanks dat het een baai is. Het strand loopt ongeveer 100 meter langs de kust tussen twee beboste landtongen. Boven het zand leunen hoge palmbomen over de rotsen, en landinwaarts begint bijna direct de jungle. Bezoekers merken vaak op dat het hele tafereel – roze zand, smaragdgroene zee, granieten rotsblokken en weelderige vegetatie – op een schilderij lijkt. Fotografen trekken hier massaal naartoe omdat de grote, uniek gevormde rotsblokken elke foto uniek maken.
Verrassend genoeg voelt Anse Source d'Argent nooit extreem druk aan. Het strand maakt deel uit van L'Union Estate, een historische plantage, en de toegang wordt beperkt door een kleine toegangsprijs, wat helpt om het aantal bezoekers te beperken. Dit betekent dat je zelfs in het hoogseizoen meestal wel een stukje zand voor jezelf kunt vinden tussen de rotsblokken. 's Ochtends vroeg is het strand vrijwel leeg, en zelfs tegen het middaguur verspreidt de drukte zich over het zand en de rotsen. Dankzij de brede, vlakke zandvlaktes kunnen mensen hun handdoeken en stoelen neerleggen zonder het gevoel te hebben dat ze op elkaar zitten.
De menselijke invloeden op Anse Source d'Argent zijn beperkt. Een paar kleine snackkraampjes bij de ingang verkopen drankjes en crêpes, maar er zijn geen grote bars of muziek. Kleurrijke strandstoelen en parasols zijn te huur, maar veel bezoekers zitten liever op het zand tegen de stenen. Er zijn alleen strandwachten aanwezig in het hoogseizoen. De belangrijkste regel op dit strand is om uit de buurt te blijven van de kwetsbare rotsen en de koraalriffen van de lagune; borden en personeel handhaven deze regels om het milieu te beschermen.
Een aangename verrassing is de zeer ondiepe rand van het strand. Tijdens bepaalde getijden kunnen bezoekers via een vlonderpad over de rifvlaktes lopen, waar honderden jonge doktersvissen en lipvissen in scholen te zien zijn. In het water zijn rustige baaien te vinden waar beginners veilig kunnen snorkelen. Terug op het zand groeien gember- en kokosplanten aan de rand van de duinen, die een frisse tropische geur afgeven wanneer de wind waait.
Kortom, Anse Source d'Argent biedt een tijdloos eilandlandschap. De combinatie van ondiep, jadegroen water en gladde, eeuwenoude stenen maakt het anders dan elk ander strand ter wereld. Reisverslaggevers noemen het "sereen" en merken op dat het ondanks zijn roem toch persoonlijke ruimte behoudt – je kunt er bijna volledig omringd zitten door een gigantische rots. Dit gevoel van eenzaamheid te midden van grandeur maakt het strand betoverend. In de overlevering van de Seychellen is het vaak het eerste beeld dat in je opkomt – een bewijs van hoe eenvoudig en natuurlijk mooi het is.
Er is geen eenduidig antwoord: het hangt ervan af aan wie je het vraagt. In de expertpoll van 2025 stond Cala Goloritzè op Sardinië bovenaan de lijst vanwege de ongeëvenaarde kliffen en de staat van instandhouding. Daarentegen gaven de TripAdvisor Travelers' Choice-stemmen van 2025 de nummer één positie wereldwijd aan het strand van Elafonissi in Griekenland. Beide beweringen zijn terecht: de ene weerspiegelt de consensus van experts over het ongerepte natuurlijke karakter, de andere weerspiegelt het enthousiasme van massareizigers voor het roze zand en de gezinsvriendelijke ondiepe gedeeltes. Praktisch elk strand biedt een andere "nummer 1"-ervaring - het ene afgelegen en wild, het andere toegankelijk en kleurrijk. Kortom, "beste" kan net zo goed variëren met persoonlijke voorkeuren als met de resultaten van de poll.
Griekenland voert vaak de internationale ranglijsten voor stranden aan dankzij de concentratie van azuurblauwe lagunes en dramatische eilanden. Het land deelt vaak de ranglijst met Australië voor de meeste vermeldingen in topstranden: zo had Griekenland in de recente Travelers' Choice-resultaten drie stranden in de wereldwijde top 25 (Elafonissi, Fteri en Porto Katsiki), en Australië komt daar doorgaans ook mee overeen. Beide landen profiteren van lange kustlijnen en beschermde zeeparken. Andere landen met meerdere beroemde stranden zijn de VS (Florida, Hawaï), de Dominicaanse Republiek en archipelstaten zoals de Filipijnen of Indonesië. Uiteindelijk is schoonheid subjectief, maar Griekenland en Australië worden herhaaldelijk genoemd als landen met het grootste aantal stranden van wereldklasse.
Het zand van Siesta Beach staat bekend om zijn bijna volledig kristallijne kwarts – ongeveer 99% zuiver – wat zeer ongebruikelijk is voor een kust. In de loop van eeuwen zijn de veldspaat en mica in de zandkorrels weggespoeld, waardoor er minuscule kwartskristallen overbleven. Dit maakt het zand poederzacht en stralend wit. Zelfs op een warme zomerdag blijft het lichtgekleurde, reflecterende zand koel onder de voeten – een noviteit voor strandgangers die op blote voeten lopen. Bovendien zijn kwartskorrels bestand tegen erosie, waardoor de breedte van Siesta Beach behouden blijft: bezoekers lopen nog steeds 90 meter over het harde, natte zand om het water te bereiken, net als een eeuw geleden. Het resultaat is een strand dat aanvoelt als vers meel (volgens de inwoners van Sarasota gekscherend) en niet brandt op blote voeten, een eigenschap die Siesta meerdere prijzen voor "het beste zand ter wereld" heeft opgeleverd.
Verschillende stranden op onze lijst zijn zeer kindvriendelijk, maar bij een paar is voorzichtigheid geboden. Elafonissi is ideaal voor kinderen vanwege de kalme, ondiepe baden. Siesta Beach is veilig met strandwachten en een rustige branding. Grace Bay en Eagle Beach hebben ook mild water en strandwachten in de resortgebieden. Cala Goloritzè daarentegen vereist een lange wandeling – niet aanbevolen voor zeer jonge kinderen – en de afgronden van Cala liggen direct voorbij de kiezelstranden. Praia da Falésia is breed en bewaakt, maar ouders moeten er rekening mee houden dat het water geleidelijk dieper wordt (maar de stroming zwak is). Over het algemeen hebben veel topstranden gedeeltes gereserveerd voor veiliger zwemmen met het gezin. Nieuwe ouders moeten hun kinderen altijd in de gaten houden (let op blootstelling aan de zon en kwallen in sommige tropische gebieden). Kies bij het plannen van uw vakantie stranden die door recensenten als "gezinsvriendelijk" worden aangemerkt (zo tagt Tripadvisor regelmatig vermeldingen met familie-icoontjes) en controleer op voorzieningen zoals schaduw en toiletten.
Een bezoek aan een topstrand kan vrijwel gratis of erg duur zijn, afhankelijk van uw keuze. In de meeste gevallen is de toegang tot het strand zelf gratis (alle bovengenoemde stranden, behalve een paar met natuurbeschermingstoeslagen). De belangrijkste kosten zijn reis- en verblijfskosten. Zo vereist Cala Goloritzè slechts een kleine parkeer-/ticketvergoeding, maar om Sardinië van buiten Europa te bereiken, kunnen lange vluchten nodig zijn. Daarentegen dragen toegangsprijzen bij plaatsen zoals Anse Source d'Argent (ongeveer $ 15 per persoon voor toegang tot het park) of Ban Gioc Lagoon (Jemen) bij aan het behoud van het strand. De accommodaties variëren: een luxe villa aan Grace Bay kost misschien $ 500 per nacht, terwijl een bungalow op Koh Kood minder dan $ 50 kan kosten. Dineren en extra's variëren ook per regio (Zuidoost-Azië is over het algemeen goedkoper dan Europa of het Caribisch gebied). Als ruwe richtlijn kan een reiziger met een gemiddeld budget $ 1.500 tot $ 3.000 per persoon uitgeven voor een reis van een week, inclusief intercontinentale vluchten, middenklassehotels en lokale maaltijden. Vergelijk altijd de seizoenen: in dalmaanden kun je vaak flink besparen op vliegtickets en hotels (hoewel het weer minder ideaal kan zijn). Houd er rekening mee dat sommige excursies (zoals boottochten naar Entalula of snorkeltochten bij Grace Bay) het budget verhogen. Stem je plannen uiteindelijk af op je budget: je kunt stranden van wereldklasse ervaren met een beperkt budget of juist met een luxe budget.
De beste stranden ter wereld bestrijken een oogverblindend scala: van geheime baaien op afgelegen eilanden tot bruisende witte zandstranden bij de stadslichten. Elk van de tien bovenstaande stranden heeft zijn plek verdiend door een combinatie van natuurschoon, water- en zandkwaliteit, en (vaak) weloverwogen beheer. Toch kan geen enkele ranglijst elke droom vastleggen, dus overweeg uw eigen voorkeuren: verlangt u naar rust (Cala Goloritzè, Entalula), gezinsvriendelijke rust (Siesta, Elafonissi) of een levendige eilandcultuur (Aruba, Thailand)? Wat u ook kiest, plan zorgvuldig – houd rekening met de weersomstandigheden, natuurbeschermingsvoorschriften en reiskosten – om optimaal van uw bezoek te genieten. Of u nu een zeilvis spot bij Grace Bay, zich verwondert over de roze kust van Kreta, of gewoon over het koele kwarts loopt op een strand in Florida, onthoud dat een geweldig strand net zozeer draait om de ervaring als om de plek zelf. Neem respect voor de natuur mee, neem zonnebrandcrème mee, omarm de lokale gebruiken en u zult ervoor zorgen dat deze stukjes paradijs voor iedereen mooi blijven. Uiteindelijk is het ‘beste’ strand net zo persoonlijk als je favoriete zonsondergang. Met de inzichten en tips in deze gids kunnen lezers nu vol vertrouwen op zoek gaan naar een kustbestemming die perfect bij hen past.
Lissabon is een stad aan de Portugese kust die moderne ideeën vakkundig combineert met de charme van de oude wereld. Lissabon is een wereldcentrum voor street art, hoewel...
Met zijn romantische grachten, verbluffende architectuur en grote historische relevantie fascineert Venetië, een charmante stad aan de Adriatische Zee, bezoekers. Het grote centrum van deze…
Vanaf de oprichting van Alexander de Grote tot aan zijn moderne vorm is de stad een baken van kennis, verscheidenheid en schoonheid gebleven. Zijn tijdloze aantrekkingskracht komt voort uit…
De enorme stenen muren zijn nauwkeurig gebouwd om de laatste verdedigingslinie te vormen voor historische steden en hun inwoners. Ze dienen als stille wachters uit een vervlogen tijdperk.
Reizen per boot, met name op een cruise, biedt een onderscheidende en all-inclusive vakantie. Toch zijn er voor- en nadelen om rekening mee te houden, net als bij elke andere vorm van…
